Drio e strade, in medo ai campi, dopo caredàe piene de erbàsse, quatro prie sensa malte, porte derfàe, belconi de picoeòn. Oci verti sol tempo che passa sensa pi storia, sensa bacàn. Soa stàea i muri, bianchi de calsina, oncora sporchi de vaca , sporco che, romài , no spussa pi ... A rete del punàro, a staea del mastcio, robe caressàe dal tempo , robe che romài no serve pi . In cusina , na toea meda derfà , soa ròea del camìn ,na pignata onta de caeùdene e macà, Soe càmare, qualche santo, picà in tel muro, romài sbregà , resto de na fede fata de lagrime fata de passiòn, fata de preghiere , resto de na fede poareta, ma sentìa . Camare che ga visto nassare tusiti, camare che ga visto sararse i oci dei veci, dea pora zente, camare sbandonàe, co mie storie da contare, ma se te passi da rente, romài, non te sinti pi gnente. Drio e strade , in medo ai campi, testimoni mute del tempo che passa, del tempo che tuto strassa. Roberto Zaniolo 14-01-2011