ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X I - VOLUMEN XXI R O M A E TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • XXIX A- t 4 I. Almus X X I - Yol. X X I ACTA Í5 Ianuarii 1929 APOSTOLICAE Num. 1 SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA IUBILAEUM UNIVERSALE EXTRA ORDINEM INDICITUR AD TOTUM ANNUM MDCCCCXXIX. PIUS EPISCOPUS SERVUS S E R V O R U M D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Auspicantibus Nobis singulari Dei beneficio annum a suscepto sacerdotio quinquagesimum, communi omnium Patri nihil fuit, nihil esse poterat optatius, quam ut una Nobiscum filii universi, coniunctis animis precibusque, Deo grates agerent ab eoque opem implorarent tum Nobismet ipsis, tum concreditae Nobis Ecclesiae tot malis periculisque circumventae opportunam; qua quidem ope muniti, et ad christianam amplificandam augendamque Fidem et ad vitam sanctius instituendam - quod in clero potissimam spectamus - omnes erigerentur. Iucundissima igitur, eademque eo iucundior quo fuit promptior atque alacrior, mirifica illa accidit consensio, qua boni omnes eiusmodi eventum Nobis gratulantes, precibus per hos ipsos ineuntis anni dies privatim publice Deo adhibitis et votis laetisque ominibus ad Nos undique delatis celebrare aggressi sunt. Tantus enim ac tam subitus animorum motus id nimirum luculentissime 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale comprobat, piissimae sobolis esse, ut "cum aegritudines ac molestias tum laetitiam gaudiumque participet Patris, ob illam quandam veluti necessitudinem, qua tota domestici ipsius convictus societas continetur ac regitur. Lex enim est caritatis praecipua, ut haec non tam verbis quam factis demonstretur, quae quidem facta eiusmodi sint, ut in mutua quadam communione bonorum posita esse videantur. Eadem vero lege Kos tam arcte adstringimur, ut cum filiis Nostris carissimis, pro facultate, bona participemus Nostra, eosdemque in Nostrorum communionem gaudiorum ita vocemus, ut propositis caelestium munerum thesauris, quorum est in Nostra potestate dispensatio, privatam Patris laetitiam communibus filiorum gaudiis atque utilitatibus cumulemus. Quapropter, decessorum Nostrorum, in primisque Leonis X I I I , vestigiis insistentes illud consilium inivimus, ut alterum annum sacrum extra ordinem, in Jubilaei universalis modum — qui vertente anno, idest ad plenum Decembrem mensem, contineretur — toto christiano orbi indiceremus. Iamvero largius paterna liberalitate reseratis, per totum hoc temporis spatium, Ecclesiae fontibus, vehementer confidimus, christifideles omnes iam nunc alacrius libentiusque iis salutis praesidiis sic usuros, ut mores privati ac publici emendentur, fidei vigor confirmetur pietatisque ardor excitetur. Etenim, si precandi studium, quod saepe, vel nuper, commendavimus, in christiano populo acrius incendatur, nullum Nobis Ecclesiaeque validius adiumentum gravissimis hisce potissimum reipublicae christianae temporibus obtingere poterit. Eo ipso igitur, quo f. r. decessor Noster Leo X I I I , consilio permoti eademque spe ducti, Nos quoque sacrum iubilaeum indicimus « monendis cohortandisque quotquot sua est cordi salus, ut colligant paulisper sese, et demersas in terram cogitationes ad meliora traducant; quod non privatis solum, sed toti futurum est reipublicae salutare, propterea quod quantum singuli profecerint in animi perfectione sui, tantumdem honestatis ac virtutis ad vitam moresque publicos accedet ». Cum autem huc sacer annus spectet, ut laeta fidei incrementa in populo foveantur moresque ad evan- Acta Pii PP. XI 7 gelicam legem rite componantur, videtur praeterea diei illius recordatio, quo die sacerdotali potestate aucti sumus, eos omnes, quotquot hac eadem potestate honestantur, commonere vehementius, ut vitam totam ad tanti ordinis dignitatem religiosius in dies sanctiusque conforment. Ex quo multiplici Jubilaei fructu, qui in singulos cives et in societatem humanam manabit, illam denique profecturam esse confidimus, quam quaerimus, pacis Christi absolutam perfectamque in Eegno Christi instaurationem. Itaque de omnipotentis Dei misericordia, ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli auctoritate confisi, ex illa ligandi atque solvendi potestate, quam Nobis Dominus licet indignis contulit, ad provehenda fidei incrementa, morum emendationem et potissimum cleri sanctimoniam, universis et singulis utriusque sexus christifidelibus plenissimam peccatorum omnium indulgentiam ad generalis Jubilaei modum concedimus, ab hoc die usque ad plenum mensem Decembrem vertentis anni lucrandam, ita quidem ut sequitur: I. Incolae et advenae intra ambitum exsistentes dioecesis Eomae : 1.° Sive eodem die, sive diversis diebus bis visitent Basilicas Lateranensem SSmi Salvatoris, Vaticanam S. Petri Ap. et Liberianam S. Mariae Maioris; ibique devotas preces per aliquod temporis spatium effundant ad mentem Summi Pontificis superius propositam ac generatim pro conversione peccatorum, exstirpatione haeresum ac schismatum, pro pace et concordia omnium principum, unde facilius consequentur exaltatio, prospectas et libertas Ecclesiae catholicae eiusque Capitis, Vicarii Iesu Christi. Quod, si vel nimia locorum distantia, vel alio iusto impedimento, incolis praesertim suburbii ad memoratas Basilicas difficilis sit aditus, concedimus ut confessarii singulis permittant accessum ad aliam parochialem ecclesiam oratoriumve publicum, ubi Missae Sacrificium celebrari consueverit, ad easdem visitationes similiter complendas. 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 2 . ° Duobus diebus, praeter illos in quibus ieiunium et abstinentia ex praecepto obligant, ieiunent cum abstinentia ad normam canonum Codicis iuris canonici. 3 . ° Confessionem sacramentalem rite instituant, in qua a peccatis absolvantur, praeter confessionem annuam praecepto communi iniunctam; ac sancta Eucharistiae communione pie reficiantur, praeter communionem paschalem. 4 . ° Tandem aliquam eleemosynam pro sua quisque facultate et pietate, audito confessarii consilio, in aliquod opus pium elargiantur; praecipue Opus Propagationis et Praeservationis fidei commendamus. II. Extra Eomanam dioecesim, ubique terrarum praescribimus duas visitationes, vel eodem die vel diversis diebus, pie peragendas in tribus ecclesiis vel oratoriis publicis, in quibus Missa saltem celebrari soleat, quae a loci Ordinario vel ex ipsius mandato assignanda erunt; quod si tot templa alicubi non habeantur, tres visitationes in duobus, aut sex in uno peragantur. Praeterea cetera superius recensita opera a singulis accurate perficienda sunt. III. Pro iis qui sive Eomae, sive ubique collegialiter seu cessionaliter, pro- ut aiunt, duce parocho aliove designato sacerdote, visitationes instituere velint, Ordinarius poterit visitationes prudenti suo arbitrio etiam ad minorem numerum reducere. IV. Visitationes possint peragi partim in una dioecesi et partim in alia; et in eadem dioecesi partim in uno loco, partim in alio; in templis tamen pro unoquoque loco legitime assignatis. , V. Fideles, qui fuerint quavis iusta et rationabili causa impediti quominus vel aliquod ex recensitis operibus vel etiam omnia rite compleant, confessam poterunt dispensare, opera praescripta in aliquod aliud opus commutando. VI. Eeligiosi omnes et quotquot hoc nomine veniunt in parte secunda libri secundi Codicis iuris canonici dispensari possunt tum singillatim tum collegialiter a suis immediatis Superioribus, commutatis operibus praescriptis in alia, quae tamen non sint sub praecepto debita; Congregationes autem religiosae laicales ab Acta Pii PP. 9 XI eo -sacerdote, qui regimen earum exercet in foro externo; atque, occurrente necessitate, singuli a proprio confessario. Confessarii, per totum Jubilaei tempus, generatim sequantur, in absolvendo et dispensando, disciplinam a Codice iuris canonici novissime inductam. Minime tamen suspendimus extraordinarias facultates utcumque delegatas, quibus forte iidem potiuntur. Sed praeterea has, quae sequuntur facultates ipsis concedimus hoc anno exercendas, intra limites iurisdictionis sive ordinariae sive delegatae, qua a suis Ordinariis instructi sint. Scilicet, sive Romae, sive alibi absolvere valeant poenitentes rite dispositos ab omnibus casibus vel ab homine vel a iure, sub censura vel sine censura utcumque reservatis, exceptis dumtaxat casibus cum violationis secreti Sancti Officii, tum specialissimo modo Summo Pontifici reservatis (cann. 2320, 2343, 2367 et 2369 Cod. I. C ) , tum denique illis, pro quibus, vel post obtentam vi canonis 900 absolutionem, obligatio adhuc manet ad Sacram Poenitentiariam recurrendi et standi eius mandatis (cfr. Decretum Sacrae Poenitentiariae 16 Novembris 1928). Concedimus item singulis confessariis, ut supra approbatis, facultatem dispensandi ex rationabili causa in votis privatis omnibus, etiam iuratis, iis tamen exceptis quae canone 1309 Sedi Apostolicae reservantur, exceptoque voto acceptato a tertio, cui dispensatio proinde detrimento esset, nisi ipse iuri suo cesserit. Vota quoque poenalia commutari poterunt, sed in opus tandummodo quod aeque efficaciter a peccato retrahat. Facultates huiusmodi absolvendi vel dispensandi illis solis applicari possunt, quibus sincerus est animus lucrandi Jubilaeum atque opera praescripta vel commutata adimplendi. Si tamen iidem fideles, applicatione iam obtenta, rationabili impedimento prohibeantur quominus cetera perficiant, benigne statuimus, acceptam applicationem fore item valituram. Iisdem porro facultatibus confessarii utantur in solo foro conscientiae etiam extra sacramentali, nisi, ut patet, agatur de peccato sacramentaliter absolvendo* 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Qui aliqua censura fuerint nominatim affecti vel uti tales publice renuntiati nequeunt tamdiu frui beneficio Jubilaei, quandiu in foro externo non satisfecerint prout de iure. Si tamen contumaciam in foro interno sincere deposuerint et rite dispositos sese ostenderint, poterunt, remoto scandalo, in foro sacramentali interim absolvi ad finem dumtaxat lucrandi Jubilaeum cum onere quam primum se subiiciendi etiam in foro externo ad tramitem iuris. Jubilaeum, quod attinet ad plenariam indulgentiam sibi vel animabus purgatorii applicandam, bis aut pluries acquiri potest, iniuncta opera bis aut pluries iterando; sed tum tantummodo, cum Jubilaeum prima vice acquiritur, confessarii uti possunt, etiam pluries, facultate absolvendi a censuris et a casibus reservatis, commutandi vel dispensandi cum eodem poenitente qui nondum omnia opera iniuncta adimpleverit. Vertente Jubilaei anno, nullatenus cessant indulgentiae alias concessae pro operibus distinctis ab operibus Jubilaeo lucrando praescriptis. Imo benigne concedimus, ad augendum cotidie magis precandi spiritum, ut omnes fideles, per huius anni spatium, lucrari possint indulgentiam septem annorum totidemque quadragenarum, quoties coram divino Eucharistiae Sacramento, vel clauso Tabernaculo, pias preces aliquandiu ad mentem Summi Pontificis effuderint; idque firmis indulgentiis pro eodem opere alias concessis. Qui autem singulis diebus per integram hebdomadam hanc piam visitationem peregerint, indulgentiam plenariam usitatis conditionibus acquirere possint. Praeterea, ad fovendam toto hoc anno cleri in sacro litando pietatem, singulis sacerdotibus tribuimus, fruendum usque ad diem x x x r mensis Decembris huius anni, privilegium personale, cuius vi indulgentiam plenariam quotidie possint, Missae sacrificium celebrando, uni animae in Purgatorio detentae applicare. Ut autem Litterae hae Nostrae ad fidelium omnium notitiam facilius perveniant, volumus earum exemplis etiam impressis^ Acta Pii PP. 11 XI manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius personae in ecclesiastica auctoritate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae ipsis praesentibus adhiberetur, si forent exhibitae vel ostensae. Nulli igitur hominum liceat hanc paginam Nostrae indictionis, promulgationis, concessionis et voluntatis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Eomae apud S. Petrum, die vi mensis Ianuarii, in festo Epiphaniae Domini, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono, Pontificatus Nostri septimo. F R . ANDREAS CARD. FRÜHWIRTH, L A U R E N T I U S CARD. L A U R I , Cancellarius S. B. E. ioseph. Poenitentiarius Wilpert, Dominicus Jorio, Decanus Göll. Protonotarius Loco >J< Plumbi Beg. in Cane. Ap., vol. XXXIX, n. 37. - M. Riggi. Proton. Maior. Apostolicorum. Apostolicus. ii Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale L I T T E R A E A P O S T O L I C A E DE BULLA CRUCIATA AD ALPHONSUM X I I I HISPANIARUM REGEM CATHOLICUM PIUS PP. XI Carissime in Christo Fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. —=- Providentia opportuna Decessores Nostri, omnibus rerum circumstantiis ac spiritualibus Hispaniarum populorum necessitatibus sedulo studio perspectis, Bullam Cruciatavi iterum iterumque prorogarunt. Originem suam ipsa duxit Bulla Cruciata ex Apostolicis Litteris, quas iam Hispaniarum Eeges Catholici, Decessores Tui, ab hac Sancta Sede receperunt, cum, Christianitatis vindices defensoresque, teterrimis Mediae Aetatis temporibus, cum suis pugnabant infideles adversus, qui gravissimis periculis damnisque non modo Hispaniarum sed totius quoque Europae Christianos populos divexabant atque angebant. Hisce quidem rationibus urgentibus, Praedecessores Nostri plures gratias favoresque tum spirituales tum temporales Bulla Cruciata eadem pro certo annorum spatio concessere illis ex hispanica dicione Christi fidelibus, qui vel ad bonum contra infideles certamen decertandum proficiscerentur, vel susceptas adversus eos aut suscipiendas militares expeditiones propriis sumptibus iuvandas curarent. Labentibus vero annis cum nulla amplius urgeret praeliandi contra infideles necessitas, eleemosynas pro indultis lucrandis, per Bullam Cruciatam eandem concessis, conrogatas, in praestitutos usus pios ac praesertim in divini cultus splendorem augendum ipsi Nostri Praedecessores erogandas decrevere. Porro in sollemni de ecclesiasticis negotiis Conventione, quae cum Hispaniarum Regina Catholica die x v i m. Martii anno MDCCCLI inita, Litteris Apostolicis Nonis Septembribus confirmata fuit, articulo quadragesimo cautum est, ut in posterum ditionis Hispanicae Acta Pii PP. XI Í3 intra fines Ordinarii Praesules in sua quisque dioecesi Bullae Cruciatae proventus administrent ad eos usus erogandos iuxta normam in ultima prorogatione Indulti Apostolici praescriptam, salvis obligationibus quibus iidem proventus, vi Conventionum cum Sancta hac Sede initarum, obnoxii sunt; in Conventione autem additionali die x x v m. Augusti inita anno MDCOCLIX expresse cautum fuit ut in posterum omnes Bullae Cruciatae proventus, salva eorumdem parte Sanctae Sedi debita, ut superius, in divini cultus expensas exclusive impendi deberent. Quod vero attinet ad facultates Apostolicas officio Commissarii Generalis Bullae Cruciatae adnexas, et consequentes attributiones, in memorato sollemnis Conventionis articulo quadragesimo statutum fuit, ut illae per Archiepiscopum Toletanum ea forma atque amplitudine exerceantur, quas Sancta haec Sedes praefiniverit. Ipsa quidem Bulla per Apostolicas Litteras die xxi m. Septembris an. MDCCCCIX Piscatoris annulo obsignatas, ad duodecim annos prorogata fuit a rec. mem. Leone Pp. X I I I , finemque habuit prima Dominica Adventus anni MDCCCCXIV. Eandem vero Bullam bo. me. Pius Pp. X ad annum dumtaxat produxit per Secretariae Status mandatum sub die xxrv m. Iunii ipsius anni MDCCCCXIV; consilium enim mente susceperat Bullam enunciatam reformandi, ut magis illam praesentium temporum adiunctis respondentem redderet. Ipsius vero Pii Pp. X voluntatem ad exitum adduxit rec. mem. Decessor Noster Benedictus Pp. XY Litteris Apostolicis sub anulo die XII m. Augusti an. MDCCCCXV datis, quibus Cruciatae Bullam pro Hispaniarum Regno ad duodecim alios annos prorogavit a prima dominica Adventus eiusdem anni MDCCCCXV computandos. At etiam in praesens ad ipsius Regni christifidelium bono satius consulendum aliae emendationes atque additamenta praesertim ob iuris canonici Codicis promulgationem in supra dicta Bulla Cruciata desiderabantur; ideoque schema eiusdem novum tum Sacrae Congregationi Consistoriali tum Sacrae Congregationi pro ecclesiasticis negotiis extraordinariis propositum est atque ab eisdem recognitum. Nunc autem, exhibitas Tuo nomine Nobis per Tuum apud Nos Legatum preces ultro libenterque excipientes, Crucia- 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tae Bullam, novo eiusdem textu recognito, pro Tuo Hispaniarum Éegno, motuproprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine praesentium Litterarum vi, ad duodecim annos prorogamus a prima dominica Adventus vertentis anni MDCCCCXXVIII compu- tandos. Circa vero ipsius Bullae publicationem, eiusdem indulta quoad indulgentias, divina officia et sepulturam, confessionem et votorum commutationem; dispensationem ab irregularitate et ab impedimento afiinitatis et criminis; beneficiorum convalidationes et compositiones; legem abstinentiae et ieiunii; condiciones circa usus huius indulti; quoad denique privata oratoria, servari praecipimus religiose in omnibus condiciones legesque, quae in indiculo continentur, quod a memoratis Sacris Congregationibus adprobatum in Tabulario tertiae Sectionis Secretariae Nostrae Status a Brevibus Apostolicis asservari iussimus; cuius tenor sequens est: «INDULTA PONTIFICIA HISPANICAE NATIONI CONCESSA. Publicatio Indultorum eorumque usus. Indulta, Hispanicae Nationi a Sancta Sede concessa, singulis annis publicanda sunt. Annus computatur a die antea factae publicationis, usque ad diem novae faciendae publicationis. Summaria sumpta a fidelibus pro eorum usu valent, durante toto praedicto anno. Indulta autem semper prorogari intelliguntur, pro maiore christifidelium commoditate, ad unum integrum mensem post annum expletum ab eorum publicatione. Indultis omnes fruuntur, qui in Hispaniarum territorio versantur, vel in alio quocumque Hispanicae ditioni subiecto territorio, si tamen Summaria sumant. Indulto vero quoad abstinentiae et ieiunii legem tum in Hispanus tum extra Hispanias uti possunt, dummodo scandalum absit. Pro Indultorum licito validoque usu sufficit Summaria sumere. Subscribere in illis proprium nomen et cognomen necessarium non est; neque illa secum habere vel illa servare necessarium est. Taxa vel eleemosyna solvenda ad uniuscuiusque Summarii calcem consignanda est. Christifideles autem sciant huiusmodi proventus ad divinum cultum sustinendum principaliter destinari, ad pia beneficentiae opera, ad ipsius Bullae Cruciatae onera sustinenda. Horum indul- Acta Pii PP. 15 XI torum exsecutor est dilectus filius Noster Cardinalis Archiepiscopus Toletanus, qui omnes ei tributas facultates singulis Ordinariis subdelegare potest ». ((Indultum quoad Indulgentias. - 1) Plenaria conceditur indulgentia, bis acquirenda intra annum Indulti, duobus distinctis diebus ad arbitrium eligendis, ex intentione praefatam lucrandi Indulgentiam, ab iis, qui, confessi, sacra Communione refecti fuerint, si possint, si vero non possint, dummodo id fecerint infra tempus praescriptum ab Ecclesia, praedicta habita intentione eandem acquirendi Indulgentiam. 2) Indulgentia conceditur quindecim annorum et quindecim quadragenarum iis, qui corde saltem contriti, voluntarie ieiunaverint quocumque ex diebus non consecratis ecclesiastico ieiunio, et aliquas vocales preces secundum Summi Pontificis intentionem effuderint. Praedictum ieiunium in aliud pium opus commutari potest, pro illis qui ieiunare non possunt, ab Ordinario, a parocho atque etiam a Confessario. Praeterea praedicta peragentibus conceditur participatio omnium piorum operum, quae diebus illis in Ecclesia militante fiant. 3) Indulgentiae Stationum Almae Urbis, in Rescripto S. C. Indulgentiarum die i x Iulii an. MDCCLXXVH dato (cfr. Rescrip. Auth. Indulg. n. 313, p. 239) recensitae, iis omnibus conceduntur qui aliquam ecclesiam vel publicum aut semipublicum Oratorium visitent, vocales fundendo preces secundum Summi Pontificis intentionem, addita tamen Confessione et Communione, si Indulgentia acquirenda plenaria sit. Quas Indulgentias duabus vicibus lucrari possunt illi omnes qui duo Summaria sumunt. Illi autem, qui ad Poenitentiae et Eucharistiae sacramenta accedunt, possunt ea die, loco partialis Indulgentiae, Plenariam Indulgentiam lucrari. 4) Ad normam can. 930 iuris canonici Codicis omnes praefatae Indulgentiae animabus in Purgatorio detentis applicabiles sunt. 5) Omnibus qui Summarium sumunt, si intra annum articulo Indulti moriantur, Indulgentia Plenaria in mortis conceditur, dummodo confessi ac Sacra Synaxi refecti, vel, si id nequiverint, saltem contriti, Sanctissimum Iesu nomen ore, si potuerint, sin minus corde, devote invocaverint, 16 Acta Apostolicae- Sedis - Commentarium Officiale et mortem, tamquam peccati stipendium, de manu Domini pa- tienter susceperint. Haec Indulgentia animabus in Purgatorio detentis applicari nequit. 6) Ii praeterea christifideles Indulgentiam plenariam alicui defuncto applicare possunt si accepto Summario, condicionibus Confessionis et Communionis satisfecerint et pro eiusdem defuncti anima devote oraverint. Si vero, anno Bullae Cruciatae durante, duplex Summarium sumunt, iterum Plenariam Indulgentiam eidem defuncto vel diverso applicare poterunt ». « Indultum quoad divina officia et sepulturam. - 1) Qui Summarium habent, possunt, tempore interdicti, cui causam ipsi non dederint, nec per ipsos stet quominus amoveatur, sive in ecclesiis, in quibus divina officia eo tempore permittantur, sive in privatis oratoriis rite erectis, Missas et alia divina officia vel per seipsos celebrare, si fuerint sacerdotes, vel facere ut in sua ac familiarium, domesticorum et consanguineorum praesentia celebrentur; sed clausis ianuis, non pulsatis campanis, excommunicatis et specialiter interdictis exclusis; et, in oratorio privato, aliquot pro Sanctae Ecclesiae exaltatione precibus fusis. Itemque eisdem in locis sacram Eucharistiam et alia Sacramenta suscipere possunt. 2) Decedentium corpora, qui Summarium habeant, nisi forte excommunicationis vinculo per condemnatoriam vel declaratoriam sententiam innodati decesserint, eodem interdicti tempore, cum moderata funerali pompa sepeliri possunt. 3) Ecclesiastici omnes sive cleri saecularis, sive regularis, recitatis vesperis et completorio, matutinum cum laudibus officii diei sequentis pridie recitare immediate post meridiem libere possunt ». « Indultum quoad confessionem et votorum commutationem. 1) Conceditur ut omnes, etiam Regulares utriusque sexus, licet expressa et individua mentione digni et quovis efficaciore privilegio excepti, absolvi tantum in foro conscientiae possint, iniunctis de iure iniungendis, semel in vita seu extra mortis periculum, et semel, in mortis periculo intra annum concessionis, vel bis in utroque casu si duplex Summarium sumatur, a quovis confessario sibi libere electo inter adprobatos (pro utroque sexu, si de monialibus Acta Pii PP. 17 XI et quibuslibet aliis mulieribus agatur) ab Ordinario loci, a peccatis et censuris cuiuscumque et quocumque modo, etiam speciali, non vero specialissimo, reservatis a iure vel ab homine, ita ut vi praesentis concessionis, de speciali gratia, sic absoluti deinde ad alium quemcumque Superiorem recurrere non teneantur. In hac concessione facultas quoque comprehenditur absolvendi a casu falsae denuntiationis de crimine sollicitationis, de quo in canone 894 iuris canonici Codicis; sed confessarius electus a tali crimine non absolvat, nisi ad normam canonis 2363 ipsius Codicis. Quattuor vero censurae specialissimo modo Sedi Apostolicae reservatae ad normam tantum canonum 2252 et 2257 memorati Codicis absolvi poterunt. 2) Conceditur praeterea ut confessarius electus, ut supra, in solo conscientiae foro, etiam extra sacramentalem confessionem, possit omnia vota privata, in quibus ius quaesitum tertio non sit, atque exceptis votis perfectis castitatis perpetuae et religionis, post completum decimum octavum aetatis annum emissis, in alia pietatis opera dispensando commutare, iisque adiungendo aliquod subsidium transmittendum ad harum Litterarum Apostolicarum exsecutorem, atque in fines a Sancta Sede statutos adhibendum. Praesens Indultum non valet, nisi quis cum hoc Summario simul Indulti divinorum officiorum et sepulturae Summarium, nec non Indulgentiarum Summarium sumat ». « Indultum quoad dispensationem ab irregularitate et ab impedimento affinitatis et criminis. - 1 ) Exsecutor harum Litterarum Apostolicarum possit dispensare super irregularitate cum iis qui censuris ligati Missam celebraverint, vel alia divina Officia peregerint, non tamen in contemptum Clavium, et ex Ordinis non debiti exercitio ante susceptum Presbyteratum, nec non super irregularitate ex legitimorum natalium defectu, dummodo de adulterinis vel sacrilegis non agatur, ad effectum suscipiendi primam clericalem tonsuram^et sacros Ordines usque ad Presbyteratum inclusive, et super alia qualibet irregularitate ex delicto proveniente, exceptis irregularitatibus ex homicidio voluntario, etiam occulto, aut ex apostasia a Fide, aut ex haeresi, vel ex alio delicto scandalum in populum generante, provenientibus, et exceptis irreguACTA, vol. XXI, n. 1. — 15-1-929. 2 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale laritatibus ad Sanctum Officium pertinentibus, imposita dispensatis consueta eleemosyna, in fines a Sancta Sede statutos impendenda, ceterisque iniunctis de iure iniungendis. 2) Possit idem Exsecutor harum Litterarum Apostolicarum dispensare ab impedimento publicae honestatis in primo gradu lineae rectae, nec non ab impedimento publicae honestatis in secundo gradu lineae rectae ex concubinatu publico vel notorio, aut ex matrimonio invalido, ad ineundum matrimonium, sive etiam ad initum matrimonium convalidandum, dummodo nullum subsit dubiam quod alteruter contrahentium possit esse proles ab altero genita; imposita dispensatio aliqua eleemosyna ad fines a Sancta Sede statutos impendenda». Idem dispensare possit (haec tamen facultas non erit publicanda in Summario) in occulto criminis impedimento, neutro machinante, sive ut supra ad ineundum, sive ad initum matrimonium convalidandum, iniuncta eleemosyna ut superius indicatum est. « Indultum quoad beneficiorum convalidationes et quoad compositions. - 1) Possit harum Litterarum Apostolicarum Exsecutor convalidationem concedere super titulo cuiuscumque ecclesiastici beneficii, si bona fide beneficiatus in illius possessionem immissus fuerit, excluso tamen casu quod collationis seu institutionis nullitas ex simonia proveniat. 2) Possit idem Exsecutor perceptos bona fide fructus remittere, in praecedenti casu, iniuncto tamen aliquo congruo subsidio ad finem a Sancta Sede statutum adhibendo. 3) Possit etiam Exsecutor ad congruam compositionem admittere bénéficiâtes omnes, qui ad restitutionem fructuum tenentur ob omissam Horarum canonicarum recitationem, vel ob neglectum aliud beneficii officium, exclusa tamen Missarum celebrandarum omissione. 4) Possit item Exsecutor admittere ad congruam compositionem omnes ob iniuste ablata, acquisita, quocumque modo retenta, quacumque causa, si tamen id in confidentiam Indulti factum non fuerit, et si adhibita debita diligentia incertus sit dominus vel reperiri nequeat. 5) In compositionis casu, ut in paragraphis tertio et quarto, quae solvan- Acta Pii PP. 19 XI tur in finem a Sancta Sede adsignatum impendenda sunt. Ubi autem admodum grave sit aliquid solvere, Exsecutor plenam debiti remissionem facere possit. Ceterum, quovis in casu, decimam quantitatis non bene acquisitae partem solvere sufficit. Ac si agatur de non notabili quantitate, quae nempe summam centum pesetarum non excedat, compositio plenum suum sortitur effectum, ipso facto sumendi Bullas compositionis, quin opus sit ad quempiam recurrere ». Nota bene. Nihil determinatur quoad quantitatem solvendam ratione compositionis, paragraphis 3) et 4) quia, cum in compositione respiciendum sit animarum bonum, et consequenter iudicium quantitatis solvendae a variis practicis circumstantiis pendeat, unde aliquando etiam, ut habetur paragrapho quinto totum sit simpliciter remittendum, praeter solutam pro Summario taxam, remittitur prudenti arbitrio, omnibus bene perpensis, determinatio quantitatis solvendae. Qua in re, ut patet ex dictis, scrupolose procedendum non est, et potius cum liberalitate quam cum rigore agendum est. ((Indultum quoad legem abstinentiae et ieiunii. - 1). Omnibus absolute quacumque die et refectione lacticinia, ova et pisces comedere licet. 2) Abstinentia a carne et a iure carnis servanda est tantum feriis sextis Quadragesimae, Quattuor Temporum, nec non tribus pervigiliis Pentecostes, Assumptionis B. Mariae Virginis in caelum, Nativitatis D. N. Iesu Christi. 3) Ieiunium servandum tantum erit feriis quarta et sexta, nec non sab- batis Quadragesimae, et tribus pervigiliis, praecedenti paragrapho secundo notatis. Pervigilium Nativitatis anticipatur ac remittitur ad sabbatum proxime praecedentium Quattuor Temporum. Condiciones circa usum praecedentis Indulti. Indulto paragrapho primo et secundo, integra manet lex ieiunii, seu unicae comestionis per diem, pro illis qui ieiunare tenentur secundum paragraphum tertium. Eodem Indulto non fruuntur,nisi illi tantum qui sumpserint praesens Summarium et Indulgentiarum ac divinorum officiorum Summaria et solverint taxatam eleemosynam, quae in beneficium Seminariorum et 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale alios pios fines a Sancta Sede adsignatos applicanda est. Indultum hoc sumi potest Summario collectivo pro se et tota familia extensive ad quoslibet familiares, hospites etiam ad brevissimum tempus et commensales. Summarium istud collectivum eosdem omnino effectus habet si a matre familias sumitur. Pauperes Summaria praedicta sumere non tenentur, nec ullam eleemosynam largiri, ut indulto fruantur quoad legem abstinentiae et ieiunii. Tenentur vero si aliis Indultis frui velint. Omnino excluduntur ab Indulto eodem, quoad abstinentiae legem, Regulares, qui, ex speciali voto, esuriales cibos toto anno servare tenentur. «Indultum de privatis oratoriis. - 1) Sacerdotibus conceditur facultas Missam celebrandi in quovis privato oratorio, canonice erecto atque adprobato ab ecclesiastica auctoritate, et quolibet die, excepto Maioris Hebdomadae ultimo triduo, quamvis aliae vel plures Missae ibidem ex Indulto celebrari queant et sine praeiudicio eiusdem Indulti. 2) Laicis permittitur, dummodo Ordinarii locorum id necessarium vel vere utile censeant, ut in quovis privato oratorio, ut supra, Missam in sua praesentia celebrandam curare possint per quemcumque rite probatum sacerdotem, eidemque sacratissimo Sacrificio adsistendo praecepto sacrum audiendi satisfacere queant ». Nota bene. - Varia Indultorum, quae facta est, distinctio est tantum ad varia Indulta proprio in loco et ordinate exponenda. Exsecutor Litterarum Apostolicarum poterit ipse, prout melius iudicabit, inde varia extrahere et conficere Summaria, plura vel pauciora, pro suo prudenti arbitrio. Quapropter possunt omnia praecedentia Indulta simul colligi in Summario Cruciatae, excepto Indulto abstinentiae et ieiunii, quod separari ab aliis potest, illud substituendo Indulto Quadragesimali quod hactenus publicatum est. Quae cum ita sint, volumus et mandamus ut Archiepiscopus Toletanus, utpote horum Indultorum Exsecutor eorundem Summaria typis edenda curet, eaque reliquis Ordinariis iuxta illorum postulationes distribuat. Propterea, Apostolica item Nostra auctoritate, concedimus ut idem Toletanus Archie- Acta Pii PP. 21 XI piscopus Exsecutor has Nostras Litteras in vernaculam linguam convertere, illasque et quae in illis continentur, sive Summaria aut indultorum ac facultatum compendia in quibuslibet Hispanicae ditionis locis, viva voce, seu scriptis aut per typos impressis exemplis publicare atque enunciare queat. Christifideles vero ex utroque sexu, in Hispaniarum Regno et in locis civili ipsius regni gubernio subiectis degentes, ut privilegiis, favoribus et gratiis supra dictae Bullae Cruciatae participes fiant, enunciata Summaria accipere debebunt, et pro vario ipsorum gradu et condicione taxatam eleemosynam persolvere. Tam Archiepiscopus Exsecutor, in archidioecesi Toletana, quam in respectiva sua dioecesi unusquisque Praesul pro huiusmodi eleemosynis colligendis idoneos sibi adiutores nec non depositarios, ratiocinatores aliosque similes Officiales deputare, et cum opportunis facultatibus constituere poterunt; Archiepiscopo autem Exsecutori fas sit ea omnia peragere, quae ipsi pro faciliore praesentium Litterarum Apostolicarum exsecutione magis apta videantur. Haec omnia et singula concedimus atque indulgemus, decernimus ac mandamus, non obstantibus Sanctae huius Sedis et Conciliorum quoque generalium constitutionibus et ordinationibus, ceterisque decretis qualibet forma editis, aliisque contrariis quibuslibet. Praesentium vero Litterarum Apostolicarum ad effectum quoad Indulgentias, praescriptionibus expresse derogamus quae in Motu proprio a rec. mem. Pio Papa X die vii m. Aprilis anno MDCCCCX, edito continentur. Volumus tandem ut harum Litterarum exemplis, sive transumptis, etiam per typos editis, manu alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae voluntati Nostrae his ostensis Litteris haberetur. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XV m. Augusti, an. MDCCCCXXVIII, P. Pontificatus Nostri septimo. CARD. GASPAREI, a Secretis Status. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTOLA A D R . P . D . H E C T O R E M FELICI, ARCHIEPISCOPUM T I T . C0RINTHD3NSEM, E U N D E M Q U E N U N C I U M APOSTOLICUM A P U D R E M P U B L I C A M CHILENSEM, QUEM D E P U T A T L E G A T U M S U U M A D C O N V E N T U M EUCHARISTICUM E X U N I V E R S A R E P U B L I C A SERENOPOLI H A B E N D U M . PIUS PP. X I Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — In tanta ioiquitate rerum quibus afficiatur Ecclesia, in magnam quidem spem melioris aevi animus Noster erigitur c u m passim cernimus per catholicum o r b e m in dies cultum augeri Sacramenti augusti, ac studio quasi inter se certare gentes ut publicis sollemnibusque honoribus hoc divini amoris mysterium prosequantur. Ac merito quidem: ubinam enim salutis viam vel opportuna solatia invenient omnes qui laborant et onerati sunt, nisi in sacrosancta Eucharistia, qua c u m D e o homines iunguntur ipsoque, quasi 1 futuram praecipientes beatitatem, q u o d a m m o d o fruuntur ? Itaque facile intelliges, venerabilis frater, quam libenter Nos didicerimus, conventum eucharisticum, quartum quidem ex tota natione Chilensi, Serenopoli m o x actum iri, iamque Episcopum illius dioecesis c u m ceteris sacris pastoribus impensam dare operam ut omnia digne apparentur. Hanc Nos communem sollertiam dilaudantes, volumus equidem ut in re tanti ponderis nihil desideretur quod ad celebrationis istius splendorem animarumque fructum pertineat. Quapropter te, venerabilis frater, his litteris eligimus qui, personam Nostram gerens, nomine et auctoritate Nostra Serenensi Conventui praesis, aliasque caeremonias modereris; id fore plane confisi ut Chilenses fideles, qui frequentes certe Serenopolim convenient, avita fide roborati et caritatis igne succensi, alacrius in dies optabilia omnia urgere pergant ad catholicae civilisque rei utilitatem. Ad hanc rem indulgentias, privilegia, 7 indulta et dispensationes confirmamus quae in Apostolicis Litteris, die V I I mensis Martii anno MDCCCCXXIV datis, concessimus. Interea, id precantes ut plene in ista Eepublica pax Christi optatissima in regno Christi triumphet, caelestium conciliatricem munerum ac paternae benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem tibi, venerabilis frater, singulis Episcopis iisque omnibus qui coetibus intererunt amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Iulii anno MDCCccxxvm, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I -Acta SS. Congregationum ^ 23 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas XI quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 7 Decembris 1928. — Cathedrali Ecclesiae Lyciensi praefecit R. P. D. Albertum Costa, hactenus Episcopum Melphiensem Rapollensem et (propter unionem in personam) Venusinum. 4 Ianuarii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Roffensi in America, R. P. D. Ioannem Franciscum O'Hern, hactenus eiusdem dioecesis Administratorem Apostolicum. — Cathedrali Ecclesiae Sacramentensi, R. D. Robertum Armstrong^ parochum ad S. Pauli in Yalcima, dioecesis Seattlensis. 7 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sionensi, R. P. D. R a y - mundum Perez y Rodríguez, Pro-Cappellanum Maiorem Regis Catholici, ac Vicarium Castrensem Hispaniarum, hactenus Episcopum Pacensem. 11 Ianuarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Petrensi, E m u m P. D. Aloisium tit. S. Georgii in Velabro S. R. E. Card. Sincero, qui eandem Ecclesiam dimisit post peractam episcopalem sui consecrationem, die 13 subsequenti. NOTIFICATIO Si rende noto che il sacerdote L u d o v i c o Lucantonio è stato privato dalla Sacra Congregazione dei Concilio, per gravi ragioni, non solo dei Beneficio da lui posseduto in R o m a , ma anche dell'abito ecclesiastico. R o m a , 5 Gennaio 1929. f Giuli o Vesc. tit. di Lampsaco, Segretario, u Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACHA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Decreto Sacri Consilii de Propaganda Fide diei 22 Decembris 1928, E. D. Alfredus Lellis archidioeceseos Torontinensis renuntiatus est Praeses Consilii Centralis Pontificii Operis a Propagatione Fidei pro regione Canadensi occidentali. I t e m decreto eiusdem Sacrae Congregationis diei 28 Decembris 1928 E. D. Taddaeus Zakrzewski adlectus est in Consilium Superius Generale eiusdem Pontificii Operis pro Polonia. SACRA CONGREGATIO RITUUM M O N A G E N . ET FRISINGEN. CONFIRMATIONIS CULTUS A B I M M E M O R A B I L I T E M P O R E P R A E S T I T I V E N . S E R V A E D E I IRMENGARDI, ABBATISSAE ORD. S. BENEDICTI, BEATAE NUNCUPATAE. SUPER DUBIO An sententia lata ab Emo Domino Cardinali Archiepiscopo Monacensi super cultu seu casu excepto praefatae Servae Dei sit confirmanda? Irmengardes iuxta antiquissimam traditionem circa annum 832 nata ex genitoribus L u d o v i c o Teutonico Eege, Caroli Magni nepote, et H e m m a eius uxore, Regina, n o n est confundenda c u m Irmengarde prima uxore Ludovici nec c u m Irmengarde, comitissa de Süchteln quae sancte vixit et post a. 1082 piissime obiit et in dioecesi Coloniensi cultu publico, ab Apostolica Sede approbato, die 4 Octobris religiose honoratur. Nostra autem Irmengardes Chiemensis nuncupatur ob rationes infra adducendas. In libro Confraternitatis Sangallensis, primo loco inscribuntur cum matre Regina H e m m a quatuor eius filiae Hildegardes, Irmengardes, Berta, Gisela, c u m quibus Dei famula primam aetatem recte honesteque peregit. Hildegardes et Berta, virginum coenobiis a patre acceptis, tamquam abbatissae, praefuerunt. Irmengardes, quae inter ceteras sorores et arnicas religione et pietate eminebat, saeculi pompis, illecebris et divitiis valedicens se totam divino servitio devovit. Quapropter a genitore petiit atque obtinuit prius S. Congregatio Rituum 25 monasterium Buchawiense, postea monasterium seu abbatiam regalem Chiemensem simulque dotem ad illa restauranda. In hoc monasterio ipsa, virtutis et perfectionis forma, uti magistra et abbatissa, sibi sociavit multas virgines, unde meruit elogium Gerardi, abbatis Seeonensis, quod « o v i l e guum deduxit ad A g n u m , A g n o dans plures virgineas comites, sanctis eara D e o meritis, eximiis undique plena bonis, sponso sponsa dicata D e o ». Itaque Irmengarden duo fundavit seu instauravit monasteria eaque instruxit omni supellectili et bonorum copia ditavit ad divinum cultum augendum et ad momalium indigentias sublevandas. In monasterio Chiemensi tamquam in horto et viridario moram fixit et virginibus sodalibus omni b o n o opere praeluxit. Ieiuniis, vigiliis et orationibus simulque caritatis et misericordiae operibus in egenos et pauperes summum D e u m propitium et benignum reddere satagebat. Scriptores, poetae atque .artifices, secundum proprias scientias et bonas artes, Irmengardis praeclaras virtutes et gloriosa gesta illustrarunt. Dei Famula in paucis vitae annis multa explevit tempora. Meritis plena, arcanam quandam Sponsi v o c e m audiens Veni sponsa ad caelestes divini Agni nuptias evolavit die 16 Iulii a. 866 in aetate triginta quatuor annorum. Servae Dei corpus in eiusdem monasterii ecclesia in arca marmorea honorifice depositum fuit. Chiemenses moniales fideliumque populus famulam Dei invocare et venerari coeperunt, eiusque cultus per plus quam undecim saecula perdurans usque in hodiernum diem floruit et floret. I d e o quaestio moveri licuit de cultu immemorabili famulae D e i seu de casu excepto a decretis Urbanianis. Cuius Causa ob varia impedimenta, ultimo propter immane bellum europaeum et subsequentes perturbationes, mansit suspensa, in Curia Archiepiscopali Monacensi deinceps resumpta et absoluta fuit c u m sententia affirmativa et declaratoria Eminentissimi Archiepiscopi Ordinarii sub die 4 Octobris 1923. A c t a processualia ad Sacram Rituum Congregationem transmissa fuerunt c u m litteris datis die 2 Aprilis 1924. Instantibus autem Germaniae Episcopis, Fuldae congregatis, una c u m coetu Episcoporum Bavariae, in civitate Frisingensi coadunato, R. P. Gabriel Locher, monachus O. S. B., Secretarius R m i P. Abbatis Primatis et huius Causae legitimus Postulator, humillime petiit atque obtinuit a Ssmo D o m i n o Nostro P i o Papa X I , per decretum S. R. C. diei 20 Octobris anni 1926, ut ista Causa cultus immemorabilis apud hanc Sacram Congregationem ageretur iuxta veterem iuris ordinem et m o d u m , c u m dispensatione a novissimis Apostolicae Sedis decisionibus. H i c innuere libet quod in actis processualibus impressis et Eminentissimorum Patrum iudicio subiectis plura continentur argumenta ab actoribus Causae exhibita ad probandum cultum publicum ecclesiasticum perseverantem usque in praesens Abbatissae Irmengardi praestitum, iuxta veterem 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale normam decretorum sa. me. Urbani Papae V I I I . Inter cetera enumerantur et describuntur: elevatio, visitatio et translatio canonica reliquiarum c u m solemnitate et processione; pietas, fiducia et concursus fidelium ad easdem reliquias et imagines venerandas; ipsae imagines depictae c u m titulo Beatae, radiis lucentibus et diademate in capite, gestantis baculum abbatialem, a peritis iuratis probatae; corona precum in honorem Beatae, Festum celebratum die 17 Iulii c u m Officio et Missa, et panegyrico; tabellae voti vae ad sepulcrum et altare pro beneficiis impJoratis et acceptis, epitaphium an. 1004 a Gerardo A b b a t e Seeonensi compositum, qui fuit praelatus insignis et S. Henrico Imperatori intimus familiaris. Itaque instante praelaudato adm. R e v . P. Gabriele Locher O. S. B . , attentis litteris postulatoriis Emorum Patrum Cardinalium, Archiepiscoporum Monacen, et Frisingen., Colonien, et Episcopi Wratislaviensis, necnon R e v m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum Bavariae et Germaniae; rogantibus etiam abbatissa et sanctimonialibus coenobii Chiemensis, Emus et Rmus Dnus Cardinalis Franciscus Ehrle eiusdem Causae Eelator, in Ordinariis sacrorum rituum Congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanas aedes coactis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sententia lata ab Emo Domino Cardinali Archiepiscopo Monacensi et Frisingensi super cultu seu casu excepto praefatae Servae Dei sit confirmandae Et Emi ac R m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi post relationem ipsius Emi Ponentis, audito v o c e et scripto R. P. D. Carolo Salotti, Fidei promotore generali, omnibus accurate discussis ac perpensis rescribendum censuerunt: Affirmative seu sententiam Emi Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis esse confirmandam. Die 18 Decembris 1928. Facta p o s t m o d u m de his Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Papae XI per R. P. D. Carolum Salotti, Fidei promotorem generalem, relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habuit et probavit, die 19 eisdem mense et anno. £g A . C A E D . V I C O , E p . Portuen. et S. Eufinae, S. B. L. 83 C. Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretariis. Diarium Romanae Curiae Sabato 22 Dicembre 1928 la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Ecc. il Signor RODOLFO KOHLRUSS, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario d'Austria, per la presentazione delle lettere Credenziali. SAGRA CONGREGAZIONE PER LA CHIESA ORIENTALE NOTIFICATIO Cum aedes Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali et Commissionis pro Russia nuperrime ampliatae fuerint, eadem servata sede, aditus ad eas erit in futurum ex via Borgo Nuovo, 76. Quare litterae et alia ad Secretariam huius Sacrae Congregationis mittenda, hoc modo inscribantur : Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale - Borgo Nuovo, 76 - Roma (q. 113). Eadem directio servanda erit pro litteris mittendis ad «.Pont. Commissionem pro Russia». SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 6 Gennaio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con Y intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione della Venerabile Serva di Dio Teresa Margherita Redi, del Sacro Cuore di Gesù, Religiosa professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, i quali miracoli vengono proposti per la sua beatificazione. Martedì, 15 Gennaio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio se consti del martirio, della causa del martirio e dei segni o prodigi del Servo di Dio Der Gomìdas Keumergian, o Cosma da Carboniano, Sacerdote armeno, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NOTA DELLE CONGREGAZIONI DEI SACRI RITI DA TENERSI NBLL^NNO 1929 1. - 8 Gennaio. Congregazione preparatoria sui miracoli della Ven. Serva di Dio Teresa Margherita Redi. 2. r- 15 » Congregazione preparatoria sopra il martirio del Servo di 3. - 29 » Congregazione preparatoria sopra i miracoli del Ven. Dio Cosma di Carboniano. Servo di Dio Claudio de la Colombière. 4 . - 5 febbraio. Congregazione antipreparatoria sopra i miracoli della 5. - 19 6. - 26 Congregazione generale. Congregazione preparatoria sopra i miracoli del Ven. Servo Ven. Serva di Dio Elisabetta Bichier des Ages. » » di Dio Fr. Francesco da Camporosso. 7. - 5 Marzo. 8. - 12 » Congregazione generale. Congregazione preparatoria sopra i miracoli dei Beato Teofilo da Corte. 9 . - 9 Aprile. 10. - 16 » Congregazione generale. Congregazione añtipreparatoria sopra il martirio del Ven. Servo di Dio Giorgio Haydock e compagni. 11.-23 12. - » Congregazione generale. 7 Maggio 13. - 14 » Congregazione generale. Congregazione añtipreparatoria sopra il martirio del Ven. Servo di Dio Giovanni Ogilvie. 14. - 28 15. - » Congregazione generale. 4 Giugno. 16. -11 » Congregazione ordinaria. Congregazione antipreparatoria sopra i miracoli del Beato Salvatore da Orta. 17. - 18 » Congregazione ordinaria particolare. 18. - 2 Luglio. 19. - 9 » Congregazione ordinaria. 20. - 23 » Congregazione preparatoria. Congregazione antipreparatoria 21. - 6 Agosto. Congregazione preparatoria. sopra i miracoli delia Ven. Serva di Dio Paola Frassinetti. 22. - 29 Ottobre. Congregazione antipreparatoria sopra i miracoli del Ven. Servo di Dio Antonio Maria Claret. 23. - 12 Novembre. Congregazione generale. 24. - 19 25. - » 3 Dicembre. 26. - 17 » Congregazione ordinaria particolare. Congregazione antipreparatoria. Congregazione ordinaria. Diarium Romanae Curiae 29 SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 24 Novembre 1928. Monsig. Colombano Dreyer, O. F. M., Arcivescovo tit. di Aduli, Delegato Apostolico neW Indocina. 29 » » Monsig. Edoardo Michaud, dei Padri Bianchi, Vicario Apostolico di Tabora. 17 Dicembre » V Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Pro-Prefetto della Sacra » » » Congregazione dei Piti. L'Emo Sig. Cardinale Enrico Alessio Lepicier, Prefetto della Sacra Congregazione dei Religiosi. 3 Gennaio 1929. L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Protettore del Pontificio Istituto Polacco in Roma. Assistente al Soglio Pontificio : 10 Novembre 1928. Monsig. Vincenzo Alonso y Salgado, Vescovo di Cartagena." Protonotarii Apostolici 19 Luglio » » 1 Dicembre 19 » ad instar participantium: 1928. Monsig. Nicola Fasolino, dell'archidiocesi di Buenos Aires. » Monsig. Antonio Rocca, della medesima archidiocesi. » Monsig. Edmondo Kretz, della diocesi di Strasburgo. » Monsig. Giuseppe Consoli, della diocesi di Cefalù. 3 Gennaio 1929. Monsig. Pietro Borninski, della diocesi di Plock. 5 » » Monsig. Zefirino Lahaye, della diocesi di Nicolet. » » » Monsig. Alessandro Hartmann, della diocesi di Misnia. Prelati Domestici di S. S.: 2 Giugno 1928. Monsig. Arturo Cozzi, dell'archidiocesi di Benevento. 15 Ottobre » Monsig. Paolo Hiboux, della diocesi di Friburgo (Svizzera). 16 » » Monsig. Teodoro Mackowski, della diocesi di Danzica. 1 Dicembre » Monsig. Carlo Kolb, della diocesi di Strasburgo. » » » Monsig. Ferdinando Vuillard, della medesima diocesi. 9 » » Monsig. Carlo Duchemin, della diocesi di Southwark (resid. Roma). 14 » » Monsig. Giuseppe Dean, dell'archidiocesi di Liverpool. 18 » » Monsig. Enrico Bertemati y Pareja, delParchid. di Siviglia. 22 » » Monsig. Giovanni Korotnoki, della diocesi di Eperjes dei Ruteni. 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 Dicembre 1928. Monsig. Nicola Rusznak, della medesima diocesi. » » » 28 » » Monsig.. Tommaso Bianchetta, dell'archidiocesi di Torino. Monsig. Carlo Grosso (Roma). 5 Gennaio 1929. Monsig. Adamo Gerstmann, dell'archidiocesi di Leopoli dei Latini. » » » Monsig. Stanislao Sokolowski, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Carlo Franco, dell'archidiocesi di Torino. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Placca dell'Ordine Piano: 22 Dicembre 1928. Al sig. comm. Francesco Saverio Seganti (Roma). La Commenda dell'Ordine Plano : 14 Novembre 1928. Al sig. Adolfo Mayer (resid. Würzburg). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 7 Novembre 1928. Al sig. Giuseppe Espasa y Escayola, della diocesi di Barcellona. » » » Al sig. Giovanni Espasa y Escayola, della medesima diocesi. 22 » » Al sig. Eugenio Sipöcz, dell'archidiocesi di Strigonia. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 8\Novembre 1928. Al sig. Francesco Gay, dell'archidiocesi di Parigi. 30 » » Al sig. marchese Filippo Castagnola, della diocesi di LuniSarzana. 3 Dicembre 13 » » Al sig. Ernesto Moscatelli, della diocesi di Fabriano. » Al sig. Alessandro Schmidt, dell'archidiocesi di Strigonia. 5 Gennaio 1929. Al sig. Mattia Valtera, dell'archidiocesi di Praga. 8 » » Al sig. cav, Giovanni Steinbrener, della diocesi di Budè- » » » Al sig. cav. Ruperto Steinbrener, della medesima diocesi. 10 » » Al sig. cav. Clemente Brenninkmeyer, della diocesi di Mün- jovice. ster. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 27 Novembre 1928. Al sig. alfiere Mario Carvalho Nunez, dell'archidiocesi di Lisbona. Diarium Romanae Curiae 31 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 12 Settembre 1928. Al sig. Miecislao Teodoro wicz, dell'archidiocesi di Leopoli degli Armeni. » » » Al sig. Mariano Kizsztofowicz, della medesima archidiocesi. 17 » » Al sig. Roberto Graham, della diocesi di Indianapolis. » » » Al sig. Giovanni H. Fendrich, della medesima diocesi. » » » Al sig. Raimondo Graham, della medesima diocesi. » » » Al sig. Giuseppe Graham, della medesima diocesi. 11 Ottobre » Al sig. Stefano Piccardo, dell'archidiocesi di Genova. 13 Novembre » Al sig. rag. Giuseppe Terilli, della diocesi di Aquino. » » » Al sig. Eugenio Dulery, dell'archidiocesi di Rouen. 23 » » Al sig. Ernesto Baldini (Roma). » Al sig. prof. Romualdo Castelli, della diocesi di Fabriano e 3 Dicembre Matelica. 4 » >t- Al sig. Luigi Iacobini, della diocesi di Albano. 15 » » Al sig. dott. Guglielmo Klein, della diocesi di Paderborn. 5 Gennaio 1929. Al sig. ing. Angelo Galbiati (Roma). » » » Al sig. ing. Ivo Bonetti (Roma). » » » Al sig. Emmanuele Musso (Roma). 5 » » Al sig. dott. Giuseppe Sklenaf, dell'archidiocesi di Praga. 8 » » Al sig. Giacomo Julia y Vernet, della diocesi di Barcellona. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 1 Dicembre 1928. Al sig. Felice Zaleski (Polonia). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 9 Dicembre 1928. Al sig. Nunzio Bernardo, della diocesi di Boiano-Campobasso. 12 » » Al sig. Roberto Berruti, dell'archidiocesi di Torino. 29 » » Al sig. Origene Tarmin, della diocesi di Uberaba. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 3 Novembre 1928. Al sig. Gioacchino Detoma, dell'archidiocesi di Torino. » » » Al sig. Santino Galli, della medesima archidiocesi. 12 '» » » Al sig. Aldo Garlando, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Giuseppe Aliberti, della medesima archidiocesi. 5 Gennaio 1929. Al sig. Giulio Ciocci (Roma). » » » Al sig. Alessandro Contessa (Roma). » » » Al sig. Paolo Berardi (Roma). 3§ Aeta Apcstoheae Sedis - Commentarium Officiale- MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITÀ NOMINE Il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 14 Gennaio 1928. Monsig. Francesco De Assis Caruso, dell'archidiocesi di Ri® de Janeiro. » » » Monsig. Antonio Girolamo Rodrigues, della medesima archidiocesi. 24 Novembre » Monsig. Virgilio Lapenda, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Sabota, della diocesi di Scranton. Monsig. Andrea Zychowicz, della medesima diocesi. Monsig. Patrizio J. Murphy, della medesima diocesi. » » » » Monsig. Carlo Goeckel, della medesima diocesi. Monsig. Michele F. O'Rourke, della medesima diocesi. Monsig. Pietro C. Winters, della medesima diocesi. Monsig. Angelo Di Tomaso, della diocesi di Amelia. 1 Dicembre » » » » Monsig. Angelo Restelli, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Giovanni Pasetti, della medesima archidiocesi. Monsig. Luigi Moneta, della medesima archidiocesi. Monsig. Attilio di Agostino CapacciO/li, dell'archidiocesi di Firenze. » » » Monsig. Michelangelo D'Amico, della diocesi di Acireale. Monsig. Mario D'Agata, della medesima diocesi. 13 » » Monsig. Serafino Gemelli, della diocesi di Novara. 9 » » NECROLOGIO 31 Ottobre 1928. Monsig. Francesco Melchiori, Arcivescovo di Durazzo. 14 Novembre » Monsig. Odorico Tc'eng, Vescovo tit. di Cotenna. 26 Dicembre » Monsig. Michele Crane, Vescovo tit. di Curio. 7 Gennaio 1929. L ' E m o Sig. Card. EUGENIO TOSI, del Titolo dei SS. Silvestro e Martino, Arcivescovo di Milano. 10 » » Monsig. Giuseppe Pfluger, Arcivescovo tit. di Macre. AHIIUS XXI ACTA Num. 2 6 Februarii 1329 - Vol. X X I APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA D E LITURGIA D E Q U E CANTU GREGORIANO E T MUSICA SACRA COTIDIE MAGIS PROVEHENDIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS S E R V O R U M D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Divini cultus sanctitatem tuendi cum Ecclesia a Conditore Christo munus acceperit, eiusdem est profecto, salva quidem Sacrificii et sacramentorum substantia, ea praecipere - caerimonias nempe, ritus, formulas, preces, cantum - quibus ministerium illud augustum et publicum optime regatur, cuius peculiare nomen est Liturgia, quasi actio sacra praecellenter. Atque res utique sacra est liturgia; per eam enim ad Deum evehimur ipsique coniungimur, fidem nostram testamur nosque gravissimo ei obligamur officio ob accepta beneficia et auxilia, quibus perpetuo indigemus. Hinc intima quaedam necessitudo inter dogma et liturgiam sacram, itemque inter cultum christianum et populi sanctificationem. Quapropter Caelestinus I fidei canonem expressum •esse censebat in venerandis liturgiae formulis; ait enim: « legem credendi lex statuat supplicandi. Cum enim sanctarum plebium praesules mandata sibimet legatione 'fungantur, apud divinam cleACTA, VOL. XXI. N. 2. — 6-2-929. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mentiam humani generis agunt causam, et tota secum Ecclesia con1 gemiscente postulant et precantur ». Quae communes supplicationes primum opus Dei, deinde officium divinum appellatae, quasi debitum cotidie Deo solvendum, noctu dieque olim fiebant, magna quidem christianorum frequentia. Ac mirum quantum iam inde ab ipsa antiquitate temporum ingenuae illae cantilenae, quae sacras preces actionemque liturgicam exornabant, ad fovendam in populo pietatem contulerunt. Namque in veteribus praesertim basilicis, ubi episcopus, clerus populusque divinas laudes alterne concinebant, non parum liturgici cantus eo valuere ut plurimi ex barbaris ad christianum civilemque cultum, historia teste, adducerentur. In templis catholicae rei oppugnatores altius san- ctorum communionis dogma didicerunt; quamobrem Yalens imperator, arianus, prae divini mysterii maiestate, a S. Basilio peracti, stupore quodam insolito correptus, animo deficiebat; ac Mediolani S. Ambrosius ab haereticis arguebatur se turbas liturgicis cantibus fascinare, quibus quidem perculsus Augustinus consilium cepit Christi fidem amplectendi. In ecclesiis deinde,»ubi ex tota fere civitate chorus ingens fiebat, opifices, aedium f abri, pictores, Sculptores, litterarum ipsi studiosi, per liturgiam ea theologicarum rerum cognitione imbuebantur, quae hodie ex illius aetatis mediae monumentis tantopere elucet. Ex his intelligitur cur Romani Pontifices tantam adhibuerint sollicitudinem in liturgia tutanda et custodienda; et quemadmodum tam multa erat eis cura in dogmate aptis verbis exprimendo, ita liturgiae sacrae leges ordinare, tueri et ab omni adulteratane praeservare studuérint. Itemque patet cur Sancti Patres litur- giam sacram (seu supplicandi legem) verbis scriptisque commentati sint; et Tridentinum Concilium voluerit eam esse christiano populo exponendam et explicandam. Quod vero ad nostra haec tempora attinet, Pius X, abhinc annos x x v , in praescriptionibus illis Motu Proprio promulgan- 1 Epist, ad episcopos Galliarum, Patrol. Lat., L, 535. Acta Pii PP. XI 35 dis, ' quae ad cantum gregorianum et musicam sacram pertinent, hoc in primis sibi proposuit ut scilicet christianum spiritum in populis excitaret et aleret, ea sapienter removendo quae templi sanctitudinem maiestatemque dedecerent. Etenim ob eam causam ad aedes sacras fideles conveniunt ut pietatem inde, tamquam ex praecipuo fonte, hauriant, veneranda Ecclesiae mysteria ac publicas sollemnesque preces actuose participando. Permagni igitur interest quidquid est liturgiae ornamentum normis quibusdam praeceptisque Ecclesiae contineri, ut artes reapse, velut par est, quasi ancillae nobilissimae divino cultui inserviant; quod quidem nedum in detrimentum, in maiorem potius dignitatem splendoremque ipsarum artium quae in sacris locis adhibentur certe cedet. Idque mirum sane in modum in musica sacra effectum est: ubicumque enim praescriptiones illae diligenter sunt in usum deductae, ibidem cum lectissimae artis venustates reviviscere, tum religiosi spiritus late florere coeperunt ; ^ propterea quod populus christianus, liturgico sensu altius imbutus, et eucharisticum ritum et psalmodiam sacram et supplicationes publicas participare impensius consuevit. Quod Nos quidem ipsi tum iucunde experti sumus, cum, primo Pontificatus Nostri anno, ingens clericorum chorus ex omni natione liturgiam sollemnem, quam in Vaticana Basilica celebravimus, gregoriano cantu nobilitabit. Iam vero dolendum hic est quibusdam in locis eas leges sapientissimas plene non fuisse in usum deductas; ideoque optatos fructus inde perceptos non esse. Namque probe novimus vel dictitasse aliquos se eis legibus non teneri quae tam sollemniter edictae fuerant; vel nonnullos, primum quidem iisdem paruisse, sed pedetentim ei musicae generi induisisse quod est omnino a templis arcendum; vel denique alicubi, cum praesertim saecularia sollemnia in memoriam celebrarentur musicorum illustrium, causam inde quaesitam esse quaedam opera in templo exsequendi quae, quamvis praeclara, cum sacri loci et liturgiae sanctitati non congruerent, in ecclesiis nequaquam erant adhibenda. m Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale At tamen, quo clerus populusque eis legibus et praescriptionibus, quae sancte, inviolateque in Ecclesia universa servandae sunt, religiosius pareat, nonnulla beic adiicere placet, quae nempe hoc x x v annorum spatio experiendo didicimus. Idque eo libentius Nos facimus quod hoc anno non solam musicae sacrae restaurationis, quam diximus, recordatio, sed etiam memoria monachi illius Guidonis Arretini celebrata est; qui, cum circiter abhinc annos nongentos, Romani Pontificis iussu, in Urbem venisset, ingeniosum illud suum inventum protulit, quo liturgici cantus, iam inde ab antiquitate traditi, et facilius evulgarentur, et, ad Ecclesiae artisque ipsius utilitatem ac decus, integre servarentur in posterum. In Lateranis aedibus, ubi antea S. Gregorius Magnus, monodiae sacrae thesauro - hereditate quidem monumentoque Patrum - collecto, digesto et aucto, Scholam illam percelebrem, ad veram liturgicorum cantuum interpretationem perpetuandam, tam sapienter constituerat, Guido monachus experimentum egit mirifici sui inventi, coram romano clero ipsoque Pontifice Maximo; qui, rem eximie probando meritaque laude prosequendo, hoc effecit ut eadem innovatio longe lateque paulatim propagaretur, atque omne musicae artis genus magnum inde caperet incrementum. Omnibus igitur Episcopis atque Ordinariis, quibus quidem, cum sint liturgiae custodes, de sacris artibus in ecclesiis cura esse debet, nonnulla hic Nos commendare volumus, quasi optatis respondentes, quae ex tot musicis congressionibus, praecipueque ex recentiore conventu, Romae habito, Nobis significarunt non pauci sacri Pastores ac studiosissimi rei huius praecones, quos omnes merita hic laude honestamus; eademque, ut infra, efficacioribus viis rationibusque propositis, ad effectum deduci iubemus. I. Quicumque sacerdotio initiari cupiunt, non modo in Seminariis sed etiam in religiosorum domibus, iam inde a prima aetate cantu gregoriano et musica sacra imbuantur; propterea quod facilius tum ea perducunt, quae ad modulationes sonosque pertinent; et vocis vitia, si fortasse habeant, eradicare vel saltem Acta Pii PP. XI 37 corrigere queunt, quibus quidem postea, adultiores aetate, mederi prorsus non possent. Ab ipsis primordiorum scholis institutio cantus et musicae incipienda est, ac deinde in gymnasio et lycaeo continuanda; ita enim qui sacros ordines suscepturi sunt, cum iam cantus periti sensim sine sensu facti sint, in theologicorum studiorum curriculo, sine ullo quidem labore ac difficultate, altiore illa disciplina institui poterunt quam verissime aestheticam dixeris monodiae gregorianae ac musicae artis, polyphoniae atque organi, quamque clerum pernoscere omnino decet. II. Esto igitur in Seminariis ceterisque studiorum domiciliis, utrique clero recte conformando, brevis quidem sed frequens ac paene cotidiana cantus gregoriani et musicae sacrae lectio vel exercitatio; quae si liturgico spiritu peragatur, solatium potius quam onus, post se verior u m disciplinarum studium, alumnorum animis afferet. Auctior ita pleniorque utriusque cleri in liturgica musica institutio id certe efficiet ut ad dignitatem priscam splendoremque chorale officium restituatur, quod pars est divini cultus praecipua; itemque ut scholae et capellae musicorum, quas vocant, ad veterem gloriam revocentur. III. Quicumque in basilicis aedibusque cathedralibus, collegiatis et conventualibus religiosorum cultum moderantur et exercent, iidem totis viribus contendant ut rite, id est ad Ecclesiae praescripta, chorale officium instauretur; neque id solum quod ad commune praeceptum spectat divini officii peragendi digne semper, attente ac devote, sed etiam quantum ad canendi artem attinet; in p saliendo enim, et iusta tonorum ratio curanda est una eum mediis suis numeris clausulisque ad sonum exquisitis, et congruens ad asteriscum mora, et plena denique concordia illa in psalmodicis versiculis hymnorumque strophis conclamandis. Quae si egregie efficiantur, omnes rite psallentes, cum suorum animorum in adorando Deo unitatem mirifice ostendant, tum, in moderata duarum chori partium vice, sempiternam illam Seraphim laudem, qui clamabant alter ad alterum: « Sanctus, Sanctus, Sanctus » aemulari videntur. IV. Ne quis autem in posterum faciles excusationes prae- 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale texat ut ab officio Ecclesiae legibus parendi liberatum se existimet, ordines canonicorum omnes ac religiosae eaedem communitates de his rebus in statis coetibus agant ; et quemadmodum olim cantor erat seu rector chori, ita in posterum in canonicorum et religiosorum choris aliquis eligatur peritus, qui cum liturgiae cantusque choralis normas in usum deducendas curet, tum singulorum vel chori universi vitia emendet. Quo in genere praetereundum non est, ex veteri constantique Ecclesiae disciplina atque ex ipsis capitularibus constitutionibus quae adhunc vigent, quotquot ad chorale officium tenentur, eos omnes saltem cantum gregorianum rite pernoscere oportere. Cantus vero gregorianus, in ecclesiis omnibus cuiusvis ordinis adhibendus, is est qui ad veterum codicum fidem restitutus, ab Ecclesia in editione authentica, vaticanis typis, iam propositus est. V. Gapellas etiam musicorum iis omnibus ad quos spectat commendatas hic volumus, utpote quae, decursu temporum, in antiquarum scholarum locum suffectae, eo pacto in basilicis maioribusque templis constitutae sint ut polyphonicam praecipue musicam ibidem efficerent. Quam quidem ad rem, merito. polyphonia sacra post gregorianum cantum altero loco haberi solet: ideoque vehementer Nos cupimus ut capellaehuiusmodi, quemadmodum a saeculo X I V ad saeculum X V I floruerunt, ita hodie illic maxime renoventur ac revirescant ubi divini cultus frequentia et amplitudo maiorem cantorum numerum exquisitioremque eorum delectum postulant. V I . Scholae puerorum, non modo apud maiora templa et cathedrales, sed etiam penes minores et paroeciales aedes excitentur ,• pueri autem a capellarum magistris ad recte canen- dum instituantur ut ipsorum voces, iuxta veterem Ecclesiae morem, virorum choris sese adiungant, maxime cum in polyphonica musica, ut olim, adhibendae sint pro suprema voce, quae cantus appellari consuevit. Ex eorum numero, saeculo praesertim XVI, polyphoniae auctores peritissimi, uti est compertum, prodiere, quos inter omnium facile princeps Ioannes ille Petrus Aloisius Praenestinus. Acta PU PP. XI 39 VII. Quoniam vero didicimus tentari alicubi ut quoddam musicae genus resumatur, sacrorum officiorum perfunctioni haud omnino congruens, praesertim ob immoderatiorem instrumentorum usum, Nos quidem hic profitemur cantum cum symphonia coniunctum nullo modo ab Ecclesia tamquam perfectiorem musicae formam rebusque sacris aptiorem haberi; etenim magis quam instrumenta, vocem ipsam in sacris aedibus resonare decet: vocem nempe cleri, cantorum, populi. Neque est autem putandum incremento musicae artis Ecclesiam, obsistere, quod instrumento cuilibet humanam vocem anteponat; siquidem nullum instrumentum, quamvis eximium atque perfectum, in exprimendis animi sensibus humanam vocem superare potest, tum maxime cum ipse animus ea utitur ut preces et laudes ad omnipotentem Deum extollat. VIII. Est quidem Ecclesiae proprium musicum instrumentum a maioribus traditum, organum, ut aiunt; quod, ob miram quandam granditatem maiestatemque, dignum habitum est ut cum liturgicis ritibus coniungeretur, sive cantum confitando, sive, silente choro, ad praescripta, harmonias suavissimas eliciendo. At vero in hoc etiam illa vitanda est sacri et profani permixtio, quae causa cum fabrorum qui organa conficiunt, tum modulatorum quorundam qui novissimae musicae portentis indulgent, huc demum evaderet ut de ipso ad quem destinatur fine mirificum hoc instrumentum deflectent. Equidem ad liturgiae normas Nosmet ipsi optamus ut quaecumque ad organum spectant nova semper incrementa capiant; sed temperare Nobis non possumus quin conqueramur quod, uti olim aliis musicae formis quas merito Ecclesia prohibuit, ita hodie novissimis sane formis tentetur ut in templum profani spiritus invehantur ; quas quidem formas, si gliscere inciperent, facere non posset Ecclesia quin omnino damnaret. Personent in templis ii tantum organi concentus qui maiestatem loci referant ac rituum sanctitudinem redoleant ; hoc enim pacto ars tum fabrorum in construendis organis, tum musicorum in eisdem adhibendis, revirescet ad liturgiae sacrae efficax adiumentum. I X . Quo autem actuosius fideles divinum cultum participent, 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cantus gregorianus, in iis quae ad populum spectant, in usum populi restituatur. Ac revera pernecesse est ut fideles, non tamquam extranei vel muti spectatores, sed penitus liturgiae pulchritudine affecti, sic caerimoniis sacris intersint — tum etiam cum pompae seu processiones, quas vocant, instructo cleri ac sodalitatum agmine, aguntur — ut vocem suam sacerdotis vel scholae vocibus, ad praescriptas normas, alternent ; quod si auspicato contingat, iam non illud eveniet ut populus aut nequaquam, aut levi quodam demissoque murmure communibus precibus, liturgica vulgarive lingua propositis, vix respondeat. X. In hoc utriusque cleri industria desudet, praeeuntibus quidem Episcopis et locorum Ordinariis, ut, per se vel per alios rei peritos, liturgicam musicamque populi institutionem curent, utpote cum doctrina christiana coniunctam. Quod quidem facilius efficietur scholas praecipue, pia sodalicia ceterasque consociationes liturgicis cantibus instruendo; religiosorum autem, sororum ac piarum feminarum communitates alacres sint ad hunc finem assequendum in variis institutis quae sibi ad educandum et erudiendum concredita sunt. Itemque valde ad hanc rem valituras esse confidimus eas societates quae in nonnullis regionibus, ecclesiasticis auctoritatibus obsequentes, musicam sacram ad Ecclesiae leges restaurare contendunt. X I . Ad haec omnia, quae sperantur, adipiscenda peritis magistris iisdemque frequentissimis omnino opus est. Quo in genere, Scholis et Institutis illis, passim per catholicum orbem conditis, debitas laudes tribuimus; siquidem disciplinas huiusmodi diligenter docendo, praeceptores optimos idoneosque effingunt. Sed maxime memorare hoc loco ac dilaudare placet Pontificiam Scholam musicae sacrae altius tradendae, quae inde ab anno MCMX in Urbe a Pio X constituta est. Hanc Scholam, quam deinde proximus decessor Noster Benedictus XV studiose provexit novaque sede donavit, Nos quoque peculiari quodam favore prosequimur, tamquam pretiosa Nobis hereditate a duobus Pontificibus relictam, eandemque idcirco Ordinariis omnibus magnopere commendatam volumus. Acta Pii PP. ii XI Equidem probe novimus ea omnia, quae supra mandavimus, quantum studii postulant ac laboris. At vero quis ignorat quam multa opera quamque magno artifìcio confecta, nullis devicti difficultatibus, maiores nostri posteritati tradiderint, utpote qui pietatis studio ac liturgiae spiritu imbuti essent ? Neque id mirum: quidquid enim ab ipsa, quam Ecclesia vivit, interiore vita proficiscitur, mundi huius perfectissima quaeque transcendit. Difficultates coepti huius sanctissimi animos Ecclesiae Antistitum excitent atque erigant nedum infringant; qui voluntati Nostrae concorditer omnes constanterque obsequentes, operam navabunt Summo Episcopo episcopali suo munere dignissimam. Haec edicimus, declaramus, sancimus, decernentes Apostolicam hanc Constitutionem firmam, validam et efficacem semper esse ac fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri atque obtinere, contrariis quibusvis non obstantibus. Nulli igitur hominum liceat hanc Constitutionem a Nobis promulgatam infringere vel eidem temerario ausu contraire. Datum Romae apud Sanctum Petrum, in quinquagesimo sacerdotii Nostri natali, die x x mensis Decembris anno MOMXXvni, Pontificatus Nostri septimo. F R . ANDREAS CARD. F R Ü H W I R T H , GAMILLUS C A R D . L A U R E N T ! , Cancellarius S. B. E. Iosephus Wilpert, Dominicus Loco S. B. C. Pro Praefectus. Decanus Coll. Proton. Spolverini, Protonotarius Plumbi Beg. in Cancellaria Apostolica, vol. XXXIX, n. 45 - M. RIGGI. Apostolicorum. Apostolicus. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I DUBIUM CERCA M O D U M SE G E R E N D I O R D I N A R I O R U M E R G A CLERICOS QUOAD SOCIE T A T E S QUAE « R O T A R Y CLUBS » I N S C R I B U N T U R . Ab hac Sacra Congregatione Consistoriali n o n pauci sacrorum Antistites, pro sua pastoralis officii religione, permittere possint clericis ut nomen dent exquisierunt: An Ordinarii Societatibus, hodiernis temporibus constitutis, quibus titulus « Rotary Clubs », vel ut earumdem coetibus saltem intersint. Sacra autem haec Congregatio Consistorialis, re mature perpensa, respondendum censuit: Non expedire. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 4 Februarii 1929. C. CARD. Secretarius. PEROSI, L.EiS. f Fr. Raphael C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor. Il PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 15 Ianuarii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Hildeshiensi praefecit R. D. Nicolaum Bares, canonicum ecclesiae cathedralis Trevirensis ae ibidem rectorem Seminarii. 18 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Abellinensi, R. D. Franciscum Petronelli, canonicum curatum cathedralis Lyciensis. S. Congregatio Rituum 43 SACRA CONGREGATIO RITUUM I INSTRUCTIO D E COMMUNIONE P L U R I U M I N F I R M O R U M Quo breviori et faciliori ratione sacra Communio pluribus infirmis ministrari valeat, Sacra Rituum Congregatio sequentem instructionem probari posse censuit; nimirum: Quando sacra Communio distribuitur pluribus infirmis, qui in eadem d o m o , vel in eodem hospitali, sed in distinctis cubiculis degant, Sacerdos vel Diaconus ministrans, in primo tantum cubiculo recitet plurali numero omnes preces ante infirmorum Communionem dicendas iuxta Rituale Romanum, Tit. I V , cap. 4; in aliis autem cubiculis dicat tantummodo preces: Miser eatur tui... Indulgentiam... Ecce Agnus Dei..., semel Domine non sum dignus... Accipe frater (soror)... vel Corpus Domini nostri Iesu Christi...; et in ultimo cubiculo addat versum: Dominus vobiscum, cum suo responsorio et cum sequente oratione plurali numero dicenda: Domine sancte..., ibique, si qua particula consecrata superfuerit, benedictionem eucharisticam impertiatur, ac tandem reliquas preces praescriptas in Ecclesia de more persolvat. Pacta postmodum de his omnibus Sanctissimo, D o m i n o nostro P i o Papae XI per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationi Pro Praefectum relatione, Sanctitas Sua praefatam instructionem ratam habuit et confirmavit ; eamque pro opportunitate adhibendam benigne concessit* Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 9 Ianuarii 1929. C. CARD. LAURENTI, S. B. C. Pro Praefectus. Angelus Mariani, Secretarius. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II OFFICIUM ET MISSA P R O FESTO SACRATISSIMI CORDIS JESU ET EJUS OCTAVA INSERENDUM US PROPRIO DE TEMPORE I N F R A H E B D O M A D A M I I POST O C T A V A M P E N T E C O S T E S FERIA Y I N O C T A V A SSMI CORPORIS CHRISTI Vesperae de sequenti. FERIA YI I N FESTO S A C R A T I S S I M I C O R D I S J E S U Duplex I classis cum IN Ant. 1. Suavi jugo Octava I privilegiata III ordinis VESPERIS tuo * dominare, Dómine, iii medio inimicorum tuorum. Ps. 109. D i x i t Dominus. 2. Misericors * et miserator Dominus: escam dedit timéntibus se. Ps. 110. Confitebor tibi, Dómine. 3. E x o r t u m est * in tenebris lumen rectis; misericors et miserator Dominus. Ps. III. Beatus vir qui timet Dominum. 4. Quid retríbuam D ó m i n o pro ómnibus quae retribuit mihi. Ps. 115. Crédidi, propter quod locutus sum. ö. A p u d D o m i n u m * propitiatio est et copiósa apud eum redemptio. Pi?. 129. De profundis clamavi ad te, Domine. GapituUim . Ephes. 3, 8-9 Fratres, mihi omnium sanctorum minimo data est gratia haec, in gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi; et illuminare omnes, quae sit dispensatio sacraménti absconditi a saeculis in D e o . " S. Congregatio Ritmim 45 Hymnus En ut superba criminum Et saeva nostrorum cohors Cor sauciávit innocens Meréntis haud tale D e i ! Vibrántis hastam militis Peccata nostra dirigunt, Ferrúmque dira3 cúspidis Mortale crimen ácuit. Ex Corde scisso Ecclesia, Christo jugáta, nascitur: H o c ostium arcss in latere est Genti ad salutem positum. Ex h o c perennis gratia, Ceu septifórmis flúvius, Stolas ut illic sórdidas Lavémus Agni in sanguine. Turpe est redire ad crimina, Quae Cor beatum lacèrent: Sed aemulémur cordibus Flammas amoris indices. Jesu, tibi sit gloria, Qui Corde fundis gratiam, Cum Patre et almo Spiritu In sempiterna sécula. Amen. Sic terminantur omnes Hymni per totam Octavam, f. Tóllite jugum meum super vos et discite a me. 1$. Quia mitis sum et humilis Corde. Ad Magnif. Ant. Ignem * veni mittere in terram, et quid volo nisi ut accendatur? Oratio Deus qui nobis, in Corde Filii tui, nostris vulnerato peccatis, infinitos dilectionis thesauros misericorditer largiri dignáris; concede, quaesumus, ut illi devótum pietatis nostrae praestantes obsequium, dignae quoque satisfactionis exhibeamus officium. Per eumdem Dominum. Nulla fit commemoratio, nisi Ss. Petri ei Pauli Apostolorum vel S. Joannis Baptistce si hac die occurrerint. Completorium de Dominica. M Acta Apostolicae Sedis - Commentarium AD Officiale MATUTINUM Invit. Cor Jesu amóre nostri vulnerátum * Venite, adoremus. Ps. 94. Venite, exsultémus. Hymnus A u c t o r beáte saeculi, Christe, Redemptor omnium, Lumen Patris de lumine, Deusque verus de D e o : A m o r coegit te tuus Mortale corpus sumere, Ut, novus A d a m , rédderes Quod vetus ille abs tulerat. Ille amor almus ártifex T e m e marisque et siderum, Errata patrum miserans Et nostra rumpens vincula. N o n Corde discedat tuo Vis illa amoris inclyti: H o c fonte gentes hauriant Remissionis gratiam. Percussum ad h o c est lancea Passúmque ad hoc est vulnera, Ut nos laváret sórdibus, Unda fluènte et sanguine. Jesu, tibi sit gloria, Qui Corde fundis gratiam, Cum Patre et almo. Spiritu In sempiterna saecula. Amen. IN I NOCTURNO Ant. Cogitationes * Cordis ejus in generatione et generationem. Ps. 32. Exsultate, justi, in D o m i n o . Ant. A p u d te * est fons vitae; torrènte voluptatis tuae potábis nos, Dómine. Ps. 35. Dixit injustus ut delinquat in semetipso. Ant. H o m o pacis meae, qui edébat panes meos, magnificavit super me supplantatiónem. Ps. 40. Beatus qui intelligit super egénum et pauperem. V. Tóllite jugum meum super vos et discite a me. 3$. Quia mitis sum et humilis Corde. S. Congregatio 47 Rituum De Hieremi a Propheta Lectio I Cap. 24, 5-7 Haec dicit Dominus, Deus Israel: Cognóscam transmigratiónem Juda, quam emisi de loco isto in terram Chaldaeorum, in bonum. Et ponam oculos meos super eos ad placándum, et redúcam eos in terram hanc; et sedificábo eos, et non déstruam; et plantábo eos et non evéllam. Et dabo eis cor ut sciant me, quia ego sum Dominus; et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, quia revertantur ad me in toto corde suo. Fériam eis pactum sempiternum et non désinam eis benefácere et timorem meum dabo in corde eorum * Ut non recédant a me. Y. Et laetábor super eis cum bene eis fecero in toto Corde meo. Ut non. Lectio II Cap. 30, 18-24 Haec dicit D o m i n u s : Ecce ego convértam conversionem tabernaculórum J a c o b , et tectis ejus miserébor, et aedificábitur civitas in excelso suo, et templum juxta ordinem suum fundábitur, et egrediatur de eis laus, v o x q u e ludéntium. Et erit dux ejus ex eo, et princeps de medio ejus producetur; et applicábo eum et accedet ad me. Quis enim iste est qui applicet cor suum ut appropinquet mihi? ait Dominus. Et eritis mihi in p o pulum, et ego ero vobis in Deum. Ecce turbo Domini, furor egrédiens, procélia mens; in capite impiorum conquiéscet. Non avértet iram indignatiónis Dominus, donec faciat et compleat cogitationem Cordis sui: in novissimo dierum intelligétis ea. 1$. Si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique * Tu véro h o m o unanimis qui simul mecum dulces capiébas cibos. f. Et si is qui me óderat super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo. Tu vero. Lectio III Cap. 31, 1-3, 31-33 In tempore illo, dicit Dominus, ero Deus universis cognatiónibus Israel, et ipsi erunt mihi in populum. Haec dicit Dominus: Invenit gratiam in deserto populus qui remanserat a glàdio; vadet ad réquiem suam Israel. Longe Dominus apparuit mihi. Et in caritate perpétua diléxi te: ideo atfcráxi te, miserans. E c c e dies venient, dicit Dominus: et fériam domui Israel et domui Juda foedus n o v u m : n o n secundum pactum, quod pépigi eum patribus eorum in die, qua apprehendi manum eorum, ut educerem eos de Terra iEgypti: pactum quod irritum fecerunt, et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus. Sed hoc erit pactum, quod fériam cum d o m o Israel: post dies illos dicit D o m i n u s : D a b o legem m e a m in visceribus eorum, et in corde eorum scribam e a m : et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum. £8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1$. Cum essemus mortui peccatis, convivificávit nos Deus in Christo * propter nimiam caritatem suam qua dilexit nos. V. Ut ostenderet in saeculis supervenientibus abundantes divitias gratiae suae. Propter. Gloria Patri. Propter. IN II NOCTURNO Ant. R e x omnis terrae * Deus; regnábit super Gentes. Ps. 46. Omnes Gentes, plaudite manibus. Ant. D u m anxiarétur * Cor meum, in petra exaltásti me. Ps. 60. Exaudi, Deus, deprecatiónem meam. Ant. Secundum multitudinem * dolorum meórum in Corde meo, cons o r t i o n e s tuae laetifìcavérunt animam meam. Ps. 93. Deus ultiónum Dominus. T. E g o dixi, Dómine, miserere mei. 1$. Sana animam meam quia peccavi tibi. Lectio IV Inter mira sacrae doctrinae pietatisque incrementa, quibus divinae Sapientiae consilia clarius in dies Ecclesiae manifestantur, vix. aliud magis conspicuum est quam triumphális progressio cultus Sacratissimi Cordis Jesu. Saepius quidem, priorum decursu temporum, Patres, Doctores, Sancti, Redemptoris nostri amorem celebrarent: vulnus in latere Christi apertum omnium gratiarum arcanum dixerunt fontem. At inde a medio aevo, cum tenerióre quadam erga Sanctissimam Salvatoris Humanitatem religione fideles affici coepti sunt, animae contemplativae per plagam illam ad ipsum Cor, amóre hominum vulnerátum, penetrare fere solebant. Atque ex eo tempore haec contemplatio sanctissimis quibusque ita familiaris evasit, ut neque regio neque ordo religiosus sit, in quibus non insignia, hac aetate, ejus reperiantur testimonia. Proximis demum saeculis, eoque potissimum tempore quo haeretici, sub falsae pietatis titulo, a Sanctissima Eucharistia Christianos deterrére conabantur, cultus Sacratissimo Cordi publice exhiberi coeptus est, ópera imprimis sancti Joannis Eudes, qui auctor liturgici cultus Sacrorum Cordium Jesu et Mariae haud immérito nuncupatur. I#. Prope est Dominus ómnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. 1$. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V Verum, ad cultum Sacratissimi Cordis Jesu plene perfectéque constituendum, eundemque per totum orbem propagándum, Deus ipse sibi instrumentum elegit humillimam ex órdine Visitationis virginem, sanctam S. Congregatio 49 Rituum Margaritam Mariam Alacoque, cui, a prima quidem aetate j a m in Eucharistiae Sacramentum amóre flagranti, Christus Dominus saepenumero apparens, divini Cordis sui et divitias et optata significare dignatus est. Quarum apparitionum celebérrima illa est, qua ei ante Eucharistiam oranti Jesus conspiciéndum se dedit, Sacratissimum Cor ostendit et, conquestus quod, pro immènsa sua caritate, nihil nisi ingratórum hominum contumelias reciperet, ipsi praecepit ut n o v u m festum, feria sexta post octav a m Corporis Christi, instituendum curaret, quo Cor suum honore débito ederetur, atque injuriae sibi in Sacraménto amoris a peccatoribus illatae dignis expiaréntur obsequiis. Quot autem quantasque Dei fámula in Christi mandatis exsequendis experta sit difficultates, nemo est qui ignoret; sed ab ipso D ó m i n o confirmata, atque a religiosis animae suae moderatoribus, qui incredibili quodam ardóre ad hunc cultum promovendum laborarunt, strènue adjúta, munere sibi caélitus commisso fideliter fungi ad m o r t e m usque non destitit. 3$/. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a ¿tapiéntibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. T. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Anno tandem millesimo septingentésimo sexagésimo quinto, Clemens Decimus tertius Pontifex Maximus officium et missam in honorem Sacratissimo. Cordis Jesu approbavit; Pius vero Nonus festum ad universam Ecclesiam extendit. Exinde, cultus Sacratissimi Cordis, quasi flumen exundans, prolatis impedimentis ómnibus, per totum se orbem effudit et, n o v o illucescénte s é c u l o , jubilaéo indicto, Leo Decimus tertius humanum genus universum Sacratissimo Cordi devótum voluit. Quae consecratio, in émnibus quidem catholici orbis ecclesiis, sollemni ritu peracta, ingens attulit devotionis hujus incrementum, et ad eam n o n solum populos, rerum etiam singulares familias adduxit, quae Divino Cordi innumerabiles se devovent, regióque ejus imperio subjíciunt. Dénique, Pius Undecimus .Pontifex Maximus, quo plenius festi sollemnitas populi christiani devotioni tam late patenti responderet, Sacratissimi Cordis Jesu festum ad ritum duplicem primae classis cum octava evexit; ac praeterea, ut v i o lata jura Christi summi Regis ac Domini amantissimi resarciréntur, populorúmque peccata defleréntur, eodem festo die piaculárem precationem in ómnibus christiani orbis templis quotannis recitándam mandavit. 3$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. J. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. ACTA, vol. XXI, n. 2. — 6-2-929. 4 50 Acta Apostolicae Sedis - IN Ant. Qui diligitis III Commentarium Officiale NOCTURNO Dominum, * confìtémini memoriae sanctificationis ejus. Ps. 96. Dominus regnávit, exsúltet terra. Ant. Viderunt * omnes termini terrae salutare Dei nostri. Ps. 97. Cantate Dómino canticum n o v u m . Ant. Psallam tibi * in nationibus, quia magna est super caelos misericordia tua. Ps. 107. Paratum cor meum Deus, paratum cor meum. f. Memoriam fecit mirabilium suorum miserator Dominus. J$. Escam dedit timéntibus se. Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Bonaventurae episcopi Liber de ligno vitae, num. 30 Ut de latere Christi dormiéntis in cruce formarétur Ecclesia, et Scriptura impleretur quae dicit: Videbunt in quem transfixérunt, divina est ordinatione indultum ut unus militum lancea latus illud sacrum aperiendo perioderei, quatenus, sanguine c u m aqua manante, pretium effunderetur nostrae salutis, quod a fonte, scilicet Cordis arcano profúsum, v i m daret sacramentis Ecclesiae ad vitam gratiae conferendam, essetque j a m in Christo viventibus póculum fontis vivi, salientis in vitam aeternam. Surge igitur, ánima amica Christi, vigilare non cesses, ibi os appóne, ut háurias aquas de fontibus salvatoris. 1^. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum, y. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. De vite mystica Lectio VIII Cap. 3 Quia semel venimus ad Cor Domini Jesu dulcissimi, et b o n u m est nos hic esse, non facile evellámur ab eo. O quam b o n u m et jucúndum habitare in Corde hoc. Bonus thesaurus, pretiosa margarita Cor tuum optime S. 5.1 Congregatio Rituum Jesu,. quam fosso agro corporis tui invenimus. Quis hanc margaritam abjiciat? Quin potius, dabo omnes margaritas, cogitationes et affectiónes meas commutábo et coníparábo illam mihi, jactans o m n e m cogitatum meum in Cor boni Jesu, et sine fallàcia illud me enútriet. H o c igitur tuo et meo Corde, dulcissime Jesu, invento, orábo te D e u m m e u m : admitte in sacrarium exauditiónis preces meas: immo me totum trahe in Cor tuum. 1$. Simus ergo imitatores D e i * Et ambulémus in dilectione. Y. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Ad hoc enim perforátum est latus tuum, ut nobis pateat introitus. Ad hoc vulnerátum est Cor tuum, ut in illo ab exterioribus turbatiónibus absoluti habitare possimus. Nihilominus et propterea vulnerátum est, ut per vulnus visibile, vulnus amoris invisibile videamus. Q u o m o d o hic ardor melius posset ostendi, nisi quod non solum corpus, verum etiam ipsum Cor lancea vulneràri permisit? Carnale ergo vulnus, vulnus spirituale ostendit. Quis illud Cor tam vulnerátum non diligat! quis tam amántem non rédamet? quis tam castum non amplectatur? Nos igitur adhuc in carne manentes, quantum possumus, amántem redamémus, amplectámur vulnerátum nostrum, cujus impii agrícolas fodérunt manus et pedes, latus et Cor; oremusque ut cor nostrum, adhuc durum et impoénitens, amoris sui vinculo constringere et jáculo vulnerare dignetur. Te D e u m laudamus. AD LAUDES ET PER HORAS Ant. 1. Unus militum * lancea latus ejus aperuit et continuo exivit sanguis et aqua. Psalmi de Dominica 1 loco. 2. Stans Jesus * clamábat dicens: Si quis sitit veniat ad me et bibat. 3. In caritate perpétua * dilexit nos Deus, ideo, exaltatus a terra, attráxit nos ad Cor suum, miserans. 4. Venite ad me * omnes qui laborátis et onerati estis èt ego reficiam v o s . ö. Fui * praebe mihi cor tuum et oculi tui custodiant vias meas. Capitulum Ephes., 3, 8-9 Fratres, mihi omnium sanctorum minimo data est gratia haec, in gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi; et illuminare omnes, quae sit dispensatio sacraménti absconditi a saeculis in D e o . m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hymnus Cor, arca legem continens N o n servitutis veteris, Sed gratias, sed veniae, Sed et misericordiae. Cor, sanctuarium novi Intemerátum foederis, Templum vetusto sanctius, Verumque scisso utilius. Te vulnerátum caritas Ictu patenti voluit, Amoris invisibilis Ut veneramur vulnera. H o c sub amoris symbolo Passus cruènta et mystica, Utrumque sacrificium Christus sacerdos obtulit. Quis non amántem rédamet? Quis non redemptus diligat, Et Corde in isto seligat ./Eterna tabernácula? Jesu, tibi sit gloria, Qui Corde fundis gratiam Cum Patre et almo Spiritu In sempiterna saecula. Amen. f. Hauriétis aquas in gaudio. 1$. De fontibus Salvatoris. Ad Benedictus Ant. Pacta sunt * enim haec ut Scriptura impleretur quae dicit: Videbunt in quem transfixérunt. Oratio Deus qui nobis, in Corde Filii tui, nostris vulnerato peccatis, infinitos dilectionis thesauros misericorditer largiri dignáris; concede, quaesumus, ut illi devótum pietatis nostrae praestantes obsequium, dignae quoque satisfactionis exhibeamus officium. Per eumdem Dominum. Ad Horas Psalmi de Dominica, ad Primam tamen ut in Festis; et ad eam in Besponsorio brevi dicitur Versus: Qui Corde fundis gratiam, per totam Octavam. S. 53 Congregatio Rituum AD TERTIAM Capitulum Fratres, mihi omnium ut supra. 3$. br. Tóllite j u g u m meum super vos * et discite a me. Tóllite. y. Quia mitis sum et humilis Corde. Et discite. Gloria Patri. Tóllite. T. E g o dixi: Domine, miserere mei. 3$. Sana animam meam quia peccavi tibi. AD SEXTAM Capitulum Ephes, 3, 14-17 Hujus rei gratia flecto génua mea ad Patrem Domini nostri Jesu Christi, ut det vobis secundum divitias gloriae suae virtute corroborari per Spiritum ejus in interiorem hominem: Christum habitare per fidem in cordibus vestris. 3$. br. E g o dixi, Dómine * miserere mei. E g o dixi. Y. Sana animam meam quia peccavi tibi. Miserere mei. Gloria Patri. E g o dixi. T. Memoriam fecit mirabilium suorum miserator Dominus. 3$. Escam dedit timéntibus se. AD NONAM Capitulum Ephes, 3, 17-19 In caritate radicati et fundati, ut possitis comprehendere cum omnibus sanctis, quae sit latitudo et longitúdo, et sublimitas et profundum; scire etiam supereminentem scientiae caritatem Christi, ut impleámini in omnem plenitudinem Dei. R. br. Memoriam fecit mirabilium suorum * Miserator Dominus. M e 1 móriam. J. Escam dedit timéntibus se. Miserator. Gloria Patri. Memoriam. y. Hauriétis aquas in gaudio. 3$. De fontibus Salvatoris. IN Antiphona} et Capitulum Ssmi Corporis II VESPERIS de Laudibus. Psalmi ut in I Vesperis Festi Christi. Hymnus En ut supèrba criminum. Y. Hauriétis aquas in gaudio. 1$. De fontibus Salvatoris. Ad Magnificat Ant. Ad Jésum autem * cum venissent, ut viderunt eum j a m mortuum, non f r egerunt ejus crura, sed unus militum lancea latus ejus aperuit et continuo exivit sanguis et aqua. Completorium de Dominica. 54 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium. Officiale Infra octavam et in die Octavee Officium fit ut in Festo, prceter Lectiones, quœ pro singulis diebus as signantur propriae. Si infra Octavam celebretur Officium, quod Lectiones I Nocturni sumat de Scriptura occurrente, hce dicuntur cum Besponsoriis de Festo. A D MISSAM Introitus Ps. 32, 11 et 19 Cogitationes Cordis ejus in generatione etj generationem: ut eruat a morte animas eorum et alat eos in fame. Ps. ibid. 1. Exsultate justi in D ó m i n o , rectos decet collaudatio. Y- Gloria Patri. Oratio Deus qui nobis, in Corde Filii tui, nostris vulnerato peccatis, infinitos dilectionis thesauros misericorditer largiri digneris; concede, quaesumus, ut illi devótum pietatis nostrae praestantes obsequium, dignae quoque satisfactionis exhibeamus officium. Per eumdem Dominum. Lectio Epistolae beati Pauli Apóstoli ad Ephesios Ephes. 3, 8-19 Fratres mihi omnium sanctorum minimo data est gratia haec, in gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi: et illuminare omnes, quae sit dispensatio sacraménti absconditi a saeculis in D e o qui omnia creavit: ut innotescat principátibus et potestatibus in caelestibus per Ecclesiam multiformis sapientia Dei: secundum prasfinitiónem saeculorum quam fecit in Christo Jesu Domino nostro, in quo habemus fiduciam et accessum in confidentia per fidem ejus. Hu jus "rei gratia flecto génua mea ad Patrem Domini nostri Jesu Christi, ex quo omnis paternitas in caelis et in terra nominatur: ut det vobis secundum divitias gloriae suae virtute / corroborari per Spiritum ejus in interiorem hominem: Christum habitare per fidem in cordibus vestris: in caritate radicati et fundati: ut possitis comprehendere, cum omnibus sanctis, quae sit latitudo, et longitúdo, et sublimitas et profundum: scire etiam supereminentem scientias caritatem Christi, ut impleámini in omnem plenitudinem Dei. Graduale. Ps. 24, 8-9. Dulcis et rectus Dominus, propter hoc legem dabit delinquentibus in via. T. Diriget mansuetos in judicio, docebit mites vias suas. Alleluja, alleluja. Matth. 11, 29. Tóllite jugum meum super vos et discite a me, quia mitis sum et humilis Corde, et invenietis réquiem animabus vestris. Alleluja. S. Iri Missis quenti, Congregatio 55 Rituum Votivis post Septuagesimam, omissis Alleluja et Versu se- dicitur: Tractus. Ps. 102, 8-10. Misericors et miserator Dominus, longánimis et multum misericors. V. N o n in perpetuum irascétur, neque in aeternum comminábitur. y. N o n secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuat nobis. Tempore autem Paschali, omissis Graduali et Tractu, dicitur: Alleluja, alleluja. Matth. 11, 29 et 28. Tóllite jugum meum super vos et discite a me, quia mitis sum et humilis Corde, et invenietis requiem animabus vestris. Alleluja. T. Venite ad me omnes qui laborátis et onerati estis et ego reficiam vos. Alleluja. £g Sequentia sancti Evangelii secundum Joannem Joann. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam Parasceve eratj ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Venerunt ergo milites, et primi quidem fregérunt crura et alterius qui crucifixus est cum eo. Ad Jesum autem cum venissent, ut viderunt eum jam mortuum, non fregérunt ejus crura: sed unus militum lancea latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. Et qui vidit testimonium perhibuit: et verum est testimonium ejus. Et ille scit quia vera dicit, ut et v o s credátis. Facta sunt enim haec ut Scriptura impleretur: Os non comminuétis ex eo. Et iterum alia Scriptura dicit: Videbunt in quem transfìxérunt. Credo. Offertorium. Ps. 68, 21. Impropérium expectávit Cor meum et misériam, et sustinui qui simul mecum contristarétur et non fuit; consolántem me quaesivi et non inveni. Tempore vero Paschali, in Missis votivis, sic mutatur Offertorium: Offertorium. Ps. 39, 7-9. Holocaustum et pro peccato non postulasti; tunc dixi: E c c e vénio. In capite libri scriptum est de me ut facerem voluntatem tuam: Deus meus volui et legem tuam in medio Cordis mei. Alleluja. Secreta Réspice, quaesumus, Dómine, ad ineffábilem Cordis dilecti Filii tui caritatem: ut quod offérimus sit tibi munus acceptum et nostrorum expiátio delictorum. Per eumdem Dominum. Praefatio Vere dignum et justum est, aequum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere: Domine sancte, Pater omnipotens, aetérne Deus: qui Unigenitum tuum in cruce pendentem lancea militis transfigi voluisti, ut 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale apertum Cor, divinae largitatis sacrarium, torrentes nobis fúnderet miseratiónis et gratiae, et quod amóre nostri flagrare nunquam destitit, piis esset requies et poenitentibus pateret salutis refugium. Et ideo... Communio. Joann. 19, 34. Unus militum lancea latus ejus aperuit, efe continuo exivit sanguis et aqua. Tempore autem Paschali, in Missis votivis, sic mutatur Communio: Communio. Joann. 7, 37. Si quis sitit veniat ad me et bibat. Alleluja, Alleluja. Postcommunio Prábeant nobis, Dómine Jesu, divinum tua sancta fervorem; quo dulcissima Cordis tui suavitate percepta, discamus terréna despicere, et amare caelestia: Qui vivis. SABBATO D E I I D I E INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplex A D MATUTINUM Omnia ut in die festo, prœter sequentia. In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de feste. IN II NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii Papae X I Miserentissimus Lectio Redemptor IV Inter cetera infinitae Redemptoris nostri benignitatis documenta, illud potissimum elucet, quod, defervescente christifidelium caritate, ipsa D e i caritas ad honorándum peculiari cultu proposita est, ejusque bonitatis divitiae late patefáctae sunt per eam religionis formam qua Sacratissimum Cor Jesu colitur, « in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi ». Nam, ut quondam humanae genti e Noetica arca exeúnti, amici foederis signum illucéscere Deus voluit « arcum apparéntem in núbibus », sic turbulentissimis recentioris aevi temporibus, cum vaférrima omnium serperet haeresis illa janseniána, amóri in D e u m pietatique inimica, quas D e u m non tam diligéndum ut patrem quam extimescéndum ut implacábilem judicem praedicabat, benignissimus Jesus Cor suum Sacratissimum, quasi pacis et caritatis vexillum elatum gentibus ostendit, haud dubiam porténdens in certamine victoriam. 1$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. f. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. S. Congregatio Rituum 57 Lectio V Siquidem appòsite felicis recordationis decessor Noster Leo X I I I , in: Litteris Encyclicis « A n n u m Sacrum », tantam cultus Sacratissimi Cordis Jesu opportunitatem admiratus, edicere non dubitavit: « C u m Ecclesia per próxima originibus témpora caesáreo jugo premerétur, conspécta sublime adolescènti imperatóri crux, amplissimae victoriae, quae m o x est consecuta, auspex simul atque efïéctrix. En alterum hodie oblatum oculis auspicatissimum divinissimúmque signum: videlicet Cor Jesu Sacratissimum, superimpósita cruce, splendidissimo candore inter flammas elúcens. In eo omnes collocandae spes; ex eo hominum petenda atque exspectánda salus ». ï$. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapiéntibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. Y- Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et. Lectio VI Ac jure id quidem; in illo enim auspicatissimo signo atque in ea, quae exinde consequitur, pietatis forma nonne totius religionis summa atque adeo perfectioris vitae norma continetur, quippe quae et ad Christum Dominum penitus cognoscendum mentes conducat expeditius et ad eundem vehementius diligéndum pressiusque imitandum ánimos inflectat efñcáeius"? N e m o igitur miretur, hanc probatissimam religionis formam decessores Nostros continenter et a calumniatórum criminationibus vindicasse et summis laudibus extulisse et vehementi provexisse studio, prout temporum rerumque rationes postularent. Dei autem adspirante numine factum est ut pia christifidelium erga Sacratissimum Cor Jesu voluntas majora in dies incrementa caperet. 1$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. Y- Et glorificábunt nomen tuum, quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Juditi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in «ruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Homilia sancti Joannis Chrysóstomi Homilia 85, alias 84 in Joannem, num. S Viden' quam fortis sit veritas? Per Judaeórum studia impletur prophetia. Alia quoque praedictio finem accipit. Venientes enim milites aliorum fregérunt crura, Christi non item. Attamen hi, in gratiam Judaeórum, ejus latus lancea perforant, - et mortuo corpori contuméliam inferunt. O sceléstum et exsecrándum facinus! Sed ne turbéris, ne dejiciáris, dilecte. N a m quae mala illi voluntate faciebant, veritatem propugnabant; pro- phetia namque erat: Videbunt in quem transfìxérunt. Neque h o c tantum; sed etiam iis qui infideles futuri erant, hoc facinus demonstratióni fuit, ut Thomae et ipsi similibus. Ad haec etiam mysterium ineffàbile consummabátur. Exívit enim sanguis et aqua. N o n sine causa vel casu hi fontes manarunt, sed quia ex hoc utroque Ecclesia constituta est. B/. Si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. T". H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII H o c sciunt initiati, qui p e r aquam regenerantur, ac per sanguinem et «carnem nutriantur. Hinc initium mysteria sumunt, ut, cum ad treméndum póculum accésseris, sic venias ac si ex hoc latere potaturus esses. Et qui vidit testimonium perhibuit, et verum est testimonium ejus. H o c est: N o n ab aliis audivi, sed ipse praesens vidi, et verum est testimonium. Mérito sane. Contuméliam narrat, non magnum quid et mirabile, ut possis contra suspicari; verum ille, haereticorum ora eómprimens et futura praenuntians m y steria, atque contentum in ipsis thesaurum considerans, minutátim recenset et quae gesta sunt. Impleta est autem prophetia illa: Os ejus non c o m minuent. Etiamsi enim hoc de Judaeórum agno dictum sit, tamen propter veritatem figura praecessit, et in hoc magis completum est. Ideo prophétam in médium adducit. 1$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T". Sicut •et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. •Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Cum sese testem afferens ubique non videretur fide dignum haberi, adducit Móysen, ut innuat hoc non casu factum esse, sed j a m ohm scripto fuisse praenuntiatum. H o c illud dictum est: Os ejus non comminuétur. Bursúmque ex seipso Prophetae fidem facit. Haec dixi, inquit, ut discátis magnam esse affinitatem inter figuram et veritatem. Viden' quantam curam 59 •S. Congregatio Rituum adhibeat, ut credatur illud quod turpe et ignominiósum videtur? N a m corpus a milite contumèlia affici, longe pejus erat quam crucifigi. Attamen et haec dixi, inquit, et cum magna diligentia dixi, ut credátis. N e m o itaque fidem neget, neque prae pudóre nostris noceat. N a m quae maxime contu» meliósa videntur, haec sunt bonorum nostrorum honestissima. Te D e u m laudamus. DOMINICA INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS J E S U QUIE EST I I I POST PENTECOSTEN Semiduplex Omnia dicuntur ut in Festo, -praeter sequentia: IN I VESPERIS Capitulum 1 Petri S, 6-7 Carissimi humiliámini sub potènti manu Dei, ut vos exáltet in tempore visitationis; omnem sollicitudinem vestram projiciéntes in eum, quoniam ipsi cura est de vobis. Ad Magnificat Ant. Cognoverunt omnes * a Dan usque Bersabée, quod fidelis Samuel propheta esset Domini. Oratio Protector in te sperántium, Deus, sine quo nihil est validum, nihil sanctum; multiplica super nos misericordiam tuam; ut, te rectore, te duce, sic transeamus per bona temporalia, ut non amittámus aetérna. Per D o m i n u m . Et fit Commemoratio Octavae. Ant. Ad Jésum, Y. ïïauriétis. Completorium de Dominica. AD MATUTINUM In I'Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. IN II NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii papae X I Lectio IV At certe inter cetera illa, quae proprie ad Sacratissimi Cordis cultum pertinent, pia eminet ac memoranda est consecratio, qua, nos nostraque omnia aeternae Numinis caritati accepta referentes, divino Jesu Cordi devovémus. Verum, aliud accedat oportet, honestae satisfactionis, inquimus, seu 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale reparationis, quam dicunt, officium Sacratissimo Cordi Jesu praestandum. Nam, si illud est in consecratione primum ac praecipuum ut amóri Creatoris creaturae amor rependatur, alterum sponte hinc sequitur, ut eidem increato Amóri, si quando aut oblivióne neglectus, aut offensa violatus sit, illatae quoquo m o d o injúriae compensari debeant: q u o d quidem debitum reparationem vulgato nomine vocamus. 1$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate, "f. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V Quodsi ad utramque rem iisdem prorsus rationibus impellimur, reparandi tamen expiandique officio ob validiórem quendam iustitiae et amoris, titulum tenemur: iustitiae quidem, ut irrogata D e o nostris flagitiis expiétur offensa et violatus ordo paenitentia redintegrétur; amoris vero, ut Christo patienti ac «saturato oppróbriis» compatiámur eique nonnihil solacii pro tenuitate nostra afferamus. Peccatores enim c u m simus omnes, multisque onerati culpis, n o n eo solo cultu Deus noster nobis est honorándus, quo vel ejus summam Maiestatem debitis obsequiis adoremus, vel ejus supremum dominium precando agnoscamus, vel ejus infinitam largitatem gratiarum actionibus laudemus; sed praeterea D e ó justo vindici satisfaciámus oportet « pro innumerabilibus peccatis et offensiónibus et negligéntiis » nostrisConsecrationi igitur, qua D e o devovémur et sancti D e o vocamur, ea sanctitate ac firmitate quae, ut docet Angelicus, consecrationis est propria, addenda est expiátio, qua penitus peccata exstinguantur, ne forte indignitatem nostram impudéntem revérberet summae justitiae sanctitas, munusque nostrum potius arceat invisum quam gratum suscipiat. 3$. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, f. Ita, Pater, q u o niam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI H o c autem expiatoriis officium humano generi universo incumbit, quippe quod, ut christiana docemur fide, post Adae miserandum casum, hereditaria labe infectum, concupiscentiis obnoxium et misèrrime depravatimi, in perniciem detrudéndum fuisset sempiternam. Id quidem supèrbi hac nostra aetate sapientes, veterem Pelágii. errorem secuti, inficiántür, nativam quandam virtutem humanae naturae jactantes quae suapte vi ad altiora usque progrediatur; sed falsa haec humanae supérbiae comménta réjicit Apostolus, illud nos admonens: «natura eramus filii irae ». Et san« S. Congregatio Rituum j a m ab initio communis illius expiatiónis debitum quasi agno vére homines et D e o sacrificiis vel publicis placando, naturali quodam sensu ducti, operam dare coeperunt. 1$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine, f. Et glorincábunt nomen tuum, quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Lucam Lectio VII Cap. 15, 1-10 In illo tempore: Erant appropinquántes ad Jesum publicam et peccatores, ut audirent illum. Et reliqua. Homilia sancti Gregorii Papae Homilia 34 in Evang., n. 2-3 Audistis in lectione evangélica, fratres mei, quia peccatores et public a m accesserunt ad Redemptorem nostrum; et non solum ad. colloquendum, sed etiam ad convescóndum recepti sunt. Quod videntes pharisaei dedignáti sunt. Ex qua re colligite quia vera' justitia compassionem habet, falsa justitia dedignatiónem. Quamvis et jusfci soleant recte peccatoribus dedignári: sed aliud est quod agitur typho supérbiae, aliud quod zelo disci- plinae. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. f. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Dedignántur etenim, sed non dedignántes; despérant, sed non desperantes; persecutionem c ó m m o v e n t , sed amantes: quia etsi foris increpatiónes per disciplinam exággerant, intus tamen dulcédinem per caritatem servant. Praeponant sibi in ánimo ipsos plerumque quos córrigunt: melior e s existimant eos quoque quos júdicant. Quod videlicet agentes, et per disciplinam subditos, et per humilitatem custodiunt semetipsos. 1$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum ¡pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX _ At contra, hi qui de falsa justitia superbire solent, ceteros quosque despiciunt, nulla infirmántibus misericordia condescéndunt, et quo se peccatores esse non credunt, eo deterius peccatores fiunt. De quorum profecto número Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pharisaei exstiterant, qui dijudicántes D o m i n u m quod peccatores susciperet, arénti corde ipsum fontem misericordiae reprehendébant. Sed quia aegri erant, ita ut aegros se esse nescirent, quatenus quod erant agnóscerent, caelestis eos medicus blandís foméntis curat, benignum paradigma óbjicit, et iri eorum corde vúlneris tumórem premit. T e D e u m laudamus. AD LAUDES Capitulum Carissimi humiliámini, ut in I Ad Bened. Ant. Quis ex vobis * homo Vesperis. qui habet centum oves et, si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta n o v e m in deserto et vadit ad illam quae perierat, donec inveniat eam? Alleluja. Oratio Protector ut in I Vesperis. M -fit Commemoratio Octavee: Ant. Facta sunt. T. Hauriétis. Ad Primam Psalmi ut in Festis, ei ad absolutionem Capituli Lectio- brevis Deus autem omnis gratiae, ut infra ad Nonam. AD TERTIAM Capitulum Carissimi humiliámini, ut in I Vesperis. Oratio Protector, ut in I Vesperis. AD SEXTAM Capitulum 1 Petr. 5, 8-9 Sobrii estete et vigilate, quia adversarius vester diäbolus tanquam leo rugiens circuit quaerens quem dévoret, cui resistite fortes in fide, scientes eamdem passionem ei, quae in mundo est, vestrae fraternitati fieri. Oratio Protector, ut in I Vesperis. AD NONAM Capitulum 1 Petr. ô, 10-11 Deus autem omnis gratiae, qui vocavit nos in aeternam suam gloriam in Christo Jesu, m o d i c u m passos ipse perficiet, confirmabit solidabitque. Ipsi gloria et imperium in saecula saeculorum. A m e n . Oratio, Protector, ut in I Vesperis. IN I I VESPERIS Capitulum Carissimi humih'ámini, ut in I Vesperis. Ad Magnif. Ant. Quae mulier * habens drachmas decem, et si perdiderit drachmam unam, nonne accéndit lucérnam et evérrit d o m u m et quaerit diligenter donec inveniat? S. 63 Congregatio Rituum Oratio Protector, ut in I Vesperis. Et fit Commemoratio sequentis diei infra Octavam: Ant. Ignem, Y. Tóllite. Si autem sequenti die faciendum non sit officium de Octava, dicitur Ant. Ad Jesum, Y- Hauriétis. FERIA II D E D I E I V INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplex In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. IN II Responsoria de Festo» NOCTURNO * Ex litteris Encyclicis ~Pii Papae XI Lectio IV At nulla creata vis hominum sceléribus expiándis erat satis, nisi humanam naturam Dei Filius reparandam assumpsisset. Quod quidem ipse hominum Salvator sacri Psaltis ore nuntiavit: Hostiam et oblationem noluisti, corpus autem aptas ti mihi: holocautómata pro peccato non tibi placuerunt: tunc dixi: E c c e vénio. Et reapse vere languores nostros ipse tulit et dolores nostros ipse portavit; vulnerátus est propter iniquitates nostras et peccata nostra ipse pértulit in corpore suo super lignum; delens quod adversus nos erat chirographum decréti, quod erat contrarium nobis, et ipsum tulit de medio affigens illud'cruci, ut peccatis mortui justitiae vivámus. Quamquam véro copiósa Christi redemptio abunde nobis omnia delicta donavit, ob miram tamen illam divinae Sapientiae dispensationem, qua in carne nostra adimplenda sunt quae desunt passionum Christi pro corpore ejus quod est Ecclesia, etiam laudibus et satisfactiónibus, quas Christus in nomine peccatorum D e o persolvit, nostras quoque laudes et satisfactiones adjicere possumus, immo etiam debemus. 3$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. V. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V At semper meminerimus oportet, totam expiatiónis virtutem ab uno Christi cruènto sacrificio pendere, quod sine temporis intermissióne in nostris altaribus incruènto m o d o renovatur; siquidem una eademque est Hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui seipsum tunc in cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa; quamobrem cum hoc augustissimo Eucharistico sacrificio et ministrorum et aliorum fidelium immolati© eonjúngi debet, ut ipsi quoque hostias viventes, sanctas, D e o placéntes •U Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sese exhibeant. Quin immo, sanctus Cyprianus aíñrmáre non dubitat sacrificium dominicum legitima sanctificatione non celebrari, nisi oblatio et sacrificium nostrum responderit passióni. Quapropter nos monet Apostolus, ut mortificationem Jesu in corpore nostro circumferentes, atque cum Christo consepúlti et compiantati similitùdini mortis ejus, non m o d o carnem nostram crucifigámus cum vitiis et concupiscentiis, rugientes ejus quae in mundo est concupiscentiae corruptiónem, sed et vita Jesu manifestetur in corporibus nostris et, aetérni ejus sacerdotii partícipes effecti, offeremus dona et sacrificia pro peccatis. 3$. Confíteor tibi Pater, D ó m i n e caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. T- Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Neque enim arcani hujus sacerdotii et satisfaciendi sacrificandique muneris participatione ii soli fruuntur, quibus Pontifex noster ' Christus Jesus administris utitur ad oblationem mundam divino Nomini ab ortu solis usque ad occasum omni loco offerendam; sed etiam christianorum gens universa, ab Apostolorum Principe genus electum, regale sacerdotium jure appellata, debet cum pro se, tum pro toto humano genere offerre pro peccatis, haud aliter propemodum quam sacerdos omnis ac pontifex, ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad D e u m . 1$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine, f. Et glórificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri, Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, Ut fraugeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Laurentii Justiniáni Episcopi De triumphali Christi agone, cap. 21 Ad Jesum igitur cum venissent, illumque iam mortuum conspexissent, ipsius minime crura fregérunt, verum astantium unus, vibrata lancea, latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. Grande prorsus t et inauditum prodigium, ut de examinato corpore sanguis exiret et aqua. Verumtamen, máximum, in re hac gesta, nobis voluit Dei sapientia c o m - 65 B.. Congregatio Rituum mendace sacramentum, sui videlicet, et Ecclesias unitatem. Hujus enim spiritualis cópulas figura processit, quando de latere Adas dormiéntis una ex costis ipsius subtracta narratur, atque de eadem E v a cunctorum parens formata est, quas t y p u m gerebat Ecclesias. Significabat tunc Spiritus Sanctus, verum et spiritualem A d a m esse futurum, qui Paracléti virtute plasmátus, dum dormirei in cruce, de ipsius latere, profitentibus aqua et sanguine, speciósa sponsa sine ruga et macula, formarétur Ecclesia. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum, y. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Hasc quippe sunt sacramenta ecclesiastica per quas totum corpus Ecclesias abluitur atque sanctificatur. In lavacro utique aquas regenerationis, q u o d Christi morte sacrátur, ab originali contagione mundetur. In Redemptoris vero sanguine nedum ab omni culpa purgatur, verum etiam regni caelestis illi aperitur introitus. A m b o hasc in unum effectum conveniunt nec unum sine altero valet ad salutem prodésse: n o n enim absque baptismi sacraménto et peccatorum remissióne, potest quis futuras beatitudinis hereditatem percipere. H o c ubique in orbe terrarum sancta mater confitetur E c clesia, et multiplicibus Scripturarum divinarum testimoniis roboratur. Insuper et qui vidit de Christo aquam emanare et sanguinem, testimonium perhibuit, et verum est testimonium ejus. Nempe iste est Joannes A p o stolus et Evangelista, qui praecipuo amóre dilectus est a D o m i n o . ~E$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T- Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Profecto hasc facta sunt ut Scriptura impleretur quas ait: Os non c o m minuétis ex eo. A D o m i n o quippe Móysi fuerat imperatum ne in sacrificii phase, in celebratione immolati agni, ullum comminuerétur os. In D ó mino autem Jesu iniiocentissimo agno, figuras veritas est compléta. Nequáquam crura illius sunt fracta, quemadmodum duorum nequam cum eo pendéntium; sed tantum illius latus apertum, quatenus alia Scriptura perficeretur quas dicit: Videbunt in quem transfìxérunt. Porro vúlnerum cicatrices in suo voluit Dominus corpore retinere, ut, sicut electis incentivum devotionis, ita et réprobis irrefragàbile fieret testimonium damnationis. Ita omnia consummata in Christo, longe ante Prophetárum oraculis promulgata fuere, quatenus catholica fides tam pro se quam adversus haereticorum munirétur errores. T e D e u m laudamus. ACTA, vol. XXI, n. 2. — 6-2-929. 5 66 Acta Apostolicae Sedis- - Commentarium Officiale FERIA III DE DIE V INFRA OCTAVAM SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplex In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente Responsoria IN de Festo I I NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii Papae X I Lectio IV Quo autem perfectius oblatio nostra nostramque sacrificium sacrificio dominico responderit, idest amorem nostri cupiditatésque nostras immolavérimus.et carnem crucifixérimus crucifixióne ea mystica, de qua loquitur Apostolus, eo uberiores propitiatiónis atque expiatiónis pro nobis aliisque percipiamus fructus. Mirifica enim viget fidelium omnium cum Christo necessitudo, qualis inter caput et cetera corporis membra intercedit, itemque arcana illa, quam fide catholica profitemur, Sanctorum communione, c u m singuli homines tum populi non m o d o conjunguntur inter se, sed etiam cum eodem qui. est caput Christus, ex quo totum corpus compáctum et connexum per omnem juncturam subministratiónis, secundum opera- tionem in mensuram uniuscuiusque membri augmentum corporis sui facit in aedificationem sui in caritate. Q u o d quidem Mediator ipse Dei et hominum Christus Jesus, morti proximus, a Patre postulárat: E g o in eis et tu in me ut sint consummati in unum. 3$. Prope est Dominus ómnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. T. Miserator et misericors Dominus, patiens et mult u m misericors. Omnibus. Lectio V Quemadmodum igitur unionem cum Christo profitetur ac firmat consecratio, ita expiátio eamdem unionem, et culpas detergendo ínchoat, et Christi passiónes participando perficit, et victimas pro fratribus offerendo consummat. A t q u e id sane miserentis Jesu consilium fuit, cum Cor nobis suum, insignia passionis praeferens ac flammas amoris ostentans, patere voluit, scilicet ut hinc infinitam peccati malitiam connectantes, illinc R e p a ratóris caritatem infinitam admirati, et peccatum vehementius detestarémur et caritatis ardentius vicem redderémus. Et vere expiatiónis potissimum seu reparationis spiritus primas semper potiorésque partes habuit S. 67 Congregatio Rituum in cultu Sacratissimo Cordi Jesu exhibendo, nihilque eo congruentius origini, indoli, virtuti, industriis quae huic religionis formae sunt propriae, üt rerum memoria et usus, sacra item liturgia atque Summorum Pontificum acta confirmant. 3$. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, y. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Siquidem cum se conspiciéndum Margaritae Mariae exhiberet Christus, caritatis suae inanitatem praedicans, simul, maeréntis instar, tot tantasque sibi inustas ab ingrátis hominibus injurias in haec verba conquestus est, ; quae utinam in piorum animis insidérent nullaque unquam oblivióne dele-; réntur: « En Cor Illud, inquit, quod tantopere homines amavit beneficiis-, que omnibus cumulavit, quodque amóri suo infinito non tantum redditam gratiam nullam invenit, at contra, oblivionem, neglectum, contumelias, easque ab iis etiam illatas nonnunquam, qui amoris peculiaris débito officioque tenerentur ». 3$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. T. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et íé¿ ciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judasi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Bernardini Senensis Quadragesimale de Christiana Religione. Sermo 5 Joannes subdit: Unus militum lancea latus ejus aperuit et continuo exivit sanguis et aqua. O amor qui omnia liquas! q u o m o d o pro redemptione nostra reliquisti dilectórem nostrum? N a m , ut undique inundáret amoris dilùvium, super nos ruptae sunt abyssi magnae; scilicet, penetrália Cordis Jesu, quibus, ad intima progrediens, dira lancea non pepercit. 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sanguis exivit et aqua. Sanguis in redemptionem, sed etiam in ablutionem aqua deflúxit; unde formata est Ecclesia ex latere Christi, ut aetérne unicam atque dilectam a Christo se discat, et ut recognoscat quam displicuit culpa pro qua sanguis divinus ex homine D e o v i v o et mortuo ita deflúxit. Non enim parva quantitate constámus, si pro nobis sanguis divinus effunditur. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. T. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. lectio VIII A q u a ad litteram non cum sanguine indistíncta deflúxit. Neque enim potuisset ab insipiéntibus comprehendi, si mixta cum sanguine defluxisset. Et forte totus sanguis deflúxit ex illo divino corpore in signum totius amoris effusi, post quem humor áqueus egressus est. Quod quidem est alto mysterio factum, ut prius egrederétur ex eodem corpore redimens pretium, deinde aqua in qua multitudo populorum redempta significatur. Sunt enim aquas multas, populi multi; tamen qui ad christianam fidem pertinent unus fidelis populus sunt, ut non sint aquas, sed aqua quas manavit ex latere Christi, sicut prima Corinthiórum capite décimo Apostolus ait: Unus panis, et unum corpus multi sumus omnes, qui de uno pane et de uno cálice participamus. Et iterum ad Ephesios, capite quarto, inquit: Unus Deus, una fides, unum baptisma. 3$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus, Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Notánter tamen advertendum est quod latus Christi apertum dicitur, non vulnerátum; quoniam proprie vulnus praeterquam in v i v o corpore fieri nequit. Ait enim Evangelista Joannes: Unus militum lancea latus ejus aperuit; ut, apèrto latere, cognoscámus dilectionem Cordis sui usque ad mortem, et ad illum inefíábilem amorem ejus ingrediamur quo ille ad nos processit. Accedamus ergo ad Cor ejus, Cor altum, Cor secretum, Cor omnia cogitare, Cor omnia sciens, Cor diligens, immo amóre ardens; et apertam portam intelligámus saltem in amoris vehementia; cordiformes ingrediamur ad secretum ab aeterno absconditum, nunc vero in morte quasi apèrto latere revelatum; quoniam apértio láteris asterai templi apertionem demonstrat, ubi omnium exsistentium consummata est felicitas aetérna. Te D e u m laudamus. 8. Congregatio FERIA Rituum IV D E V I D I E INFRA O C T A V A M SACRATISSIMI CORDIS JESU Semiduplex In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. IN II NOCTURNO Ex litteris Encyclicis Pii Papae XI Lectio IV At enim beáte regnántem Christum in caelis qui piaculares ritus consolari queant? Scilicet « da amántem et sentit quod dico » repónimus, Augustini verbis usi, quae in hunc locum aptissime cadunt. Dei enim amantissimus quisque, si praeteriti temporis spatium respiciat, videt meditando intuetúrque Christum pro homine laborantem, doléntem, durissima quaeque perpetiéntem, « propter nos homines et propter nostram salutem » tristitia, angoribus, oppróbriis paene confectum, immo « attritum propter scélera nostra » ac suo nos livóre sanantem. Atque haec omnia eo verius piorum meditántur animi, quod peccata hominum ac flagitia quovis tempore perpetrata in causa fuerunt cur Dei Filius morti traderetur, eademque nunc etiam mortem ipsam per se essent Christo illatúra, iisdem cum doloribus maeroribúsque conjúnctam, quippe singula passionem Domini, suo quodam m o d o renovare censeantur: « Rursus crucifigéntes sibimetipsis Filium Dei et osténtui habentes ». 1$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocán(ibus eum in veritate, f. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. Lectio V Quodsi propter peccata quoque nostra, quae futura quidem erant at praevisa, ánima Christi tristis facta est usque ad mortem, haud dubium quin solacii nonnihil j a m tum ceperit etiam e nostra item praevisa, reparatione, cum « apparuit illi Angelus de caelo » ut Cor ejus taedio et angoribus oppréssum consolarétur. Atque ita Cor illud sacratissimum, quod Migratorum hominum peccatis continenter sanciatur, etiam nunc mira quidem sed vera ratione solàri possumus ac debemus, quandoquidem, ut in sacra quoque liturgia legitur, ex ore Psaltis, Christus ipse se ab amicis suis derelictum conqueritur: « Impropérium exspectávit Cor meum et misériam, et sustinui qui simul contristarétur et non fuit, et qui consolarétur et non inveni ». 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3$. Confíteor tibi Pater, Dómine esali et terras, quia abscondisti hase a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, f. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Accedit quod passio Christi expiátrix renovatur et q u o d a m m o d o continuatur et adimpletur in corpore suo mystico, quod est Ecclesia. Etenim, ut rursus sancti Augustini verbis utamur, « passus est Christus quidquid pati debuerat; j a m de mensura passionum nihil deest. Ergo impletas sunt passiónes, sed in capite; restábant adhuc Christi passiónes in corpore ». Q u o d quidem Dominus ipse Jesus declarare dignatus est, cum ad Saulum « adhuc spirántem minárum et caecus in discipulos » loquens: « E g o sum, inquit, Jesus quem tu persequens », haud obscure significans, commotis in Ecclesiam insectatiónibus, ipsum divinum oppugnári ac vexári Ecclesias Caput. Jure igitur meritoque Christus in corpore suo mystico adhuc patiens, nos expiatiónis suas socios habere exoptat, idque etiam ipsa nostra c u m eo necessitudo postulat; nam c u m simus « corpus Christi et membra de membro », quidquid patitur caput, omnia cum eo membra patiantur oportet. 3$. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te Dómine, f. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In ilio tempore: Judasi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilía sancti Petri Canisii presbyteri. Exhortationes domesticae. Med. 6-7. Diligenter tecum ánimo versa, quam inefïabilis fuerit illa caritas qua Deus summus, in maximis Cordis angustiis et totius mundi oppróbriis, pro te vilíssimo vermículo illam crucis acerbissimum mortem perpessus fuerit. Advérte ut summam Christus Seryátor suis liberalitatem ómnibus exhibuit. Aliquando enim in medio populi stans, ita clamábat: Si quis sitit veniat ad me et bibat : paratum se ostendens ómnibus omnium necessitatibus subvenire. Considerato ut libéralissime tibi Cordis sui pretiosum S. Congregatio Rituum 71 sanguinem propinávit, quando, sacro latere apèrto, quidquid reliquum erat in corpore sanguinis profúdit. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. f. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII In Evang. dom. 1 post Pascha Quare, ne prorsus ingrátus sim, hos perennes fontes donorum ac b o n o rum omnium mihi ob oculos saepe proponam, cum de illis dulcissima exstet promissio: Háurietis aquas in gaudio de fontibus Salvatoris et dicetis in die illa: Confìtémini D o m i n o . Ad haec ipsa ter beata petrae non diruéndae forámina confúgiam ; in illis meum nidum firmissimum ponam, nihil habens antiquius, praeterquam ut in meis angoribus atque periculis vulnerum Domini memorando respirem. 1$. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione, f. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX Medii. 6 Et tu in omni tentatione fuge diligenter in amabile Christi Cor, ejusque bonitatem et caritatem tibi propone, et cum illa confer tuam vilitátem, malitiam, infidelitatem, arrogántiam. Quanta enim caritas Christi omnes ad se convocántis: Venite ad me omnes qui laborátis et onerati estis, et ego reficiam vos, et sic paratum se offert et cupit, amóre nostri, omnium et singulorum onera sustinere! Unde magna c u m fiducia in caritatis ejus abyssum prójice peccata tua et m o x te invenies exonerátum. Te Deum laudamus. FERIA V D E V I I D I E INFRA OCTAVAM SACRATISSIMI CORDIS J E S U Semiduplew In I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. I N I I NOCTURNO E x litteris Encyclicis Pii Papae X I Lectio IV Quantopere autem hujúsmodi expiatiónis seu reparationis necessitas hac nostra potissimum aetate urgeat, nemini non manifestum erit, qui, ut initio diximus, hunc mundum in maligno positum, oculis animoque perlu- 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stráverit. Undique enim geméntium ad N o s populorum clamor adscéndlt, quorum príncipes vel rectores vere adstiterunt et convenerunt in unum adversus D o m i n u m et adversus Ecclesiam ejus. At etiam dolendum, quod inter ipsos fideles, sanguine Agni immaculáti in baptismo ablutus, gratiáque locupletatas, tot inveniantur cujúsvis ordinis homines, qui incredibili rerum divinarum ignorantia laborantes et falsis doctrinis infecti, vitiis irretitam, procul a d o m o Patris, vitam traducant, quam nec verae fidei lumen collustrat, nec spes futurae beatitatis deléctat, nec ardor reiicit fovétque caritatis ut sedére in tenebris et in umbra mortis vere videantur. ; 3$. Prope est Dominus omnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. T. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnium. Lectio V Hisce vero malis veluti in cumulum accedit cum eorum ignavia atque socórdia, qui, dormitántium et fugiéntium instar discipulorum, mitantes in fide, Christum angoribus oppréssum vel Sátanae satellitibus circumvéntum misere derelinquunt, tum eorum perfidia, qui, Judae proditóris exemplum secuti, aut temere et sacrilege de altari libant, aut ad hostium castra transfugiunt. Atque ita vel invitum subit cogitatio animum, j a m propius adventáre témpora de quibus Dominus Noster vaticinátus est: Et quoniam abundavit iniquitas, refrigéscet caritas multorum. Quae quidem omnia quotquot pie commentati erunt fideles, facere non poterunt, quin, Christi perdolentis incènsi caritate, vehementióre studio suas aliorumque culpas expient, Christi honorem resárciant, aeternámque pro- vehant animarum salutem. ï^. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis, y. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Et sane illud Apóstoli: Ubi abundavit delictum, superabundavit gratia, aliquo pacto ad hanc quoque aetatem nostram describéndam accommodare licet: nam, aucta a d m o d u m perversitáte hominum, mirifice item, Spiritu Sancto afflante, numerus fidelium utriusque sexus augetur, qui alacriore ánimo pro tot illatis injúriis divino Cordi satisfacere student, i m m o etiam se ipsos Christo victimas offerre non dubitant. Etenim quae usque adhuc memoravimus si quis secum ánimo reputet amanter eademque veluti in medúllis defixa habeat, fieri profecto non potest quin is non tam ab omni peccato tamquam summo malo abhórreat atque abstineat, quam se totum S. Congregatio Rituum Dei Voluntati permittat, et laesum divinae Majestátis honorem, cum continenter orando, tum afflictatiónibus sponte susceptis aerumnlsque, si quae inciderint, patienter tolerátis, tum tota demum vita hoc expiatiónis studio exigenda, resarcire contendat. Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine. y. Et glorificábunt nomen tuum' quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. Homilia sancti Cyrilli Episcopi Alexandrini Com. in Joan. lib. 12, cap. 19. Non haec ait beatus Evangelista, quasi pietatem ullam efferátis et crudélibus Judaéis tribuat, sed ut ostendat stulte eos et imperite excoláre eúlicem, et camélum deglutire, sicut a Christo dictum est. Gravissima enim et immánia scélera pro nihilo ducere comperiúntur: mínima vero et exilia, caute a d m o d u m ac sollicite observant, suam utrobíque pandantes inscitiam. Quod in promptu est ostendere. E c c e enim Christo interfecto sábbati honorem magni faciunt, et incredibili audàcia, violato legis auctore, pietatem erga legem prae se ferunt. 1$. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum, y. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Magnum autem illius praecipue sábbati diem colere simulant, qui magnae diei D o m i n u m interemérunt, et gratiam se solis dignam flagitant, ut eorum nempe crura frangantur, intolerabili dolóre acerbiórem morte, ipsa perniciem prope jam mortuis molientes. Venerunt ergo milites, et primi quidem fregérunt crura, et alterius qui crucifixus est cum eo. Judaeórum petitioni milites obsecuti, qui simili crudelitátis furóre laborabant, duorum quidem latronum, quippe qui vivi adhuc reperti essent, crura confrmgunt. Sed, cum Jesum inclinasse caput comperissent, et j a m exspirásse putarent, frustra ejus crura confringi existimant, sed, cum adhuc mortuum esse nonnihil diffidérent, lancea latus ejus perfódiunt, unde 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eruor aqua mixtus scatúriit, q u o d eulógiae mysticae et sancti baptismatis imago quaedam erat atque primitias. 3^. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. V. Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri, Et ambulémus. Lectio IX Ex iis autem quae contigerunt, sapientissimus Evangelista confirmat auditoribus eum esse Christum, qui per sanctas olim praedictus est Scripturas; consentanea enim divinis de eo oraculis evenérunt. Nec enim o s . ejus contractum est, et militum lancea transfixus est, secundum Scriptiiras. Spectatórem vero ejus rei ait exstitisse discipulum ipsum qui testimonium perhibet de his, et scire se vera testari, seipsum his verbis, non alium dénotans. Te D e u m laudamus. Vesperas de sequenti die octava. FERIA VI IN OCTAVA SACRATISSIMI CORDIS J E S U Duplex majus Omnia ut in die festo, praeter sequentia: in I Nocturno Lectiones de Scriptura occurrente. Responsoria de Festo. •i I N I I NOCTURNO Sermo sancti Bernardi Abbatis Lectio IV Sermo 61 in Cantica Canticorum, nn. 3-5 Revéra ubi tuta firmaque infirmis securitas et requies, nisi in vulneribus Salvatoris? Tanto illic securior hábito, quanto ille potentior est ad salvandum. Premit mundus, premit corpus, diábolus insidiatur: non cado; fundatus enim sum supra firmam petram. Peccavi peccatum grande: turbábitur conscientia, sed non perturbantur, quoniam vulnerum Domini recordábor. Nempe vulnerátus est propter iniquitates nostras. Quid tam ad mortem, quod non Christi morte solvatur? Si ergo in mentem venerit tam potens tamque efficax medicaméntum, nulla j a m possum morbi malignitáte terréri. 1$. Prope est Dominus ómnibus invocántibus eum * Omnibus invocántibus eum in veritate. T. Miserator et misericors Dominus, patiens et multum misericors. Omnibus. S. Congregatio 75 Rituum Lectio V E g o vero fidenter quod ex me mihi deest, usurpo mihi ex visceribus Domini, quoniam misericordiae áífluunt; nec desunt forámina, per quae affluant. Fodérunt manus ejus et pedes, latusque lancea foravérunt; et per has rimas licet mihi súgere mel de petra, oleúmque de saxo durissimo; id est gustare et videre quoniam suavis est Dominus. Cogitábat cogitationes pacis, et ego nesciebant. Quis enim cognovit sensum Domini'? aut quis consiliarius ejus fuit? At clavis réserans, clavus pénetrans factus est mihi ut videam voluntatem Domini. Quidni videam per foramen? Clamat clavus, clamat vulnus, quod vere Deus sit in Christo mundum reconcilians sibi. 3$?. Confíteor tibi Pater, Dómine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus * Et revelásti ea parvulis. T. Ita, Pater, quoniam sic fuit placitum ante te. Et revelásti. Lectio VI Ferrum pertransiit animam ejus, et appropinquávit Cor illius, ut non j a m non sciat compati infirmitatibus meis. Patet arcanum Cordis per forámina corporis; patet magnum illud pietatis sacramentum, patent viscera misericordiae Dei nostri, in quibus visitavit nos Oriens ex alto. Quidni viscera per vulnera pateant? In quo enim clarius quam in vulneribus tuis eluxisset, quod tu, Dómine, suavis et mitis, et multae misericordiae? Majorem enim miseratiónem nemo habet, quam ut animam suam ponat quis pro addictis morti et damnatis. Meum proinde meritum, miserátio Domini. N o n plane sum mèriti inops, quamdiu ille miserationum non fuerit. Et si misericordiae Domini ab aeterno et usque in aeternum, ego quoque misericordias D o m i n i in aeternum cantábo. 3$.' Omnes gentes quascumque fecisti venient * Et adorábunt coram te, Dómine, f. Et glorificábunt nomen tuum quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia. Et adorábunt. Gloria Patri. Et adorábunt. IN III NOCTURNO Lectio sancti Evangelii secundum Joannem Lectio VII Cap. 19, 31-37 In illo tempore: Judaéi, quoniam parasceve erat, ut non remanerent in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies ille sábbati, rogaverunt Pilátum, ut frangeréntur eorum crura et tollerentur. Et reliqua. 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Homilia sancti Augustini Episcopi Tractatus 120 in Joannem, nn. 2-3 Ad Jesum autem cum venissent, ut viderunt eum j a m mortuum, • non fregérunt ejus crura, sed unus militum lancea latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. Tignanti verbo Evangelista usus est, ut non diceret: latus ejus percússit, aut vulnerávit, aut quid aliud, sed aperuit, ut illic quodammodo vitae ostium panderétur, unde Sacramenta Ecclesias manaverunt, sine quibus ad vitam, q u a vera vita est, non miratur. Ille sanguis in remissionem f usus est peccatorum. A q u a illa salutare temperat póculum, haec et lavacrum praestat et potum. H o c praanuntiábat quod Noë in latere arcae ostium facere jussus est, qua intrarent animalia quae non erant dilùvio peritura, quibus praefigurabátur Ecclesia. E g o si exaltatus fuero a terra * Omnia traham ad meipsum. f. H o c autem dicebat significans qua morte esset moriturus. Omnia. Lectio VIII Propter hoc prima mulier facta est de latere viri dormiéntis, et appellata est vita matérque vivorum. Magnum quippe significavit bonum, ante magnum praevaricatiónis malum. H i c secundus A d a m , inclinato capite, in cruce dormivit, ut inde formarétur ejus conjux, quae de latere dormiéntis effluxit. O mors unde mortui reviviscunt! Quid isto sanguine mundius? 1 Quid vulnere isto salubrius ? Et qui vidit, inquit, testimonium perhibuit, et verum est testimonium ejus; et ille scit quia vera dicit, ut et vos credátis. N o n dixit: Ut et vos sciatis, sed ut credátis. Scit enim qui vidit, cujus credat testimonio qui non vidit. Magis autem ad fidem pertinet crédere quam videre. I?. Simus ergo imitatores Dei * Et ambulémus in dilectione. T- Sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis. Et ambulémus. Gloria Patri. Et ambulémus. Lectio IX D u o testimonia de Scripturis reddidit singulis rebus quas factas fuisse narrávit. N a m quia dixerat: Ad Jesum autem c u m venissent, ut viderunt eum j a m mortuum, non fregérunt ejus crura, ad h o c pertinet testimonium: Os non comminuétis ex eo: quod praeceptum erat eis qui celebrare Pascha jussi sunt ovis immolatióne in veteri lege, quae Dominicae Passionis umbra praecesserat; unde Pascha nostrum immolátus est Christus; de quo et Isaias Propheta prsedixerat: Sicut ovis ad immolándum ductus est. I t e m quia S. Congregatio Rituum subjunxerat dicens: Sed unus militum lancea latus ejus aperuit, ad noe pertinet alterum testimonium: Videbunt in quem transfìxérunt, ubi promissus est Christus, in ea qua crucifixus est carne venturus. Te D e u m laudamus. URBIS ET ORBIS DECRETUM Quo plenius Sacratissimi Cordis Iesu Festi sollemnitas devotioni populi christiani responderet, Ssmus D. N. Pius Papa X I , litteris suis Encyclicis « Miserentissimus Redemptor », die VIII mensis Maii anno MDCCCCXXvm datis, dictum festum ad ritum duplicem primae classis, cum octava privilegiata tertii ordinis, evexit, ipsum praeterea primarium declaravit et feriatis festis aequiparandum esse decrevit. Concinnatum autem a speciali Commissione, de mandato quidem eiusdem Ssmi Domini, integrum officium cum missa Sacra Rituum Congregatio approbandum censuit. Itaque facta per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationis Pro Praefectum Sanctissimo Patri relatione in Audientia habita die 29 Ianua- rii 1929, Sanctitas Sua praefatum officium cum missa proprium, prouti in .superiori prostat exemplo, approbare dignata est, illudque, in universa Ecclesia, ab utroque Clèro et a quibuslibet recitationi Officii divini, iuxta R o m a n u m ritum, adstrictis adhiberi iussit; servatis rubricis. Contrariis non obstantibus quibuscumque, etiam speciali mentione dignis. Die mense et anno quibus supra. C. Card. LATJBENTI, S. B. G. Pro Praefectus. L. © S. Angelus Mariani, Secretarius. 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA I Causae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae anno 1928, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva: I. N. N. - S A C R A E ORDINATIONIS. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattroeolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: I. P. Certo. Dubia: 1) « A n constet de nullitate sacrae ordinationis in casu, et quatenus negative, 2) An actor contraxerit onera status sacerdotalis, sin minus, 3.) An actor gravi metu coactus, sacros ordines receperit, eosque numquam ratos habuerit, ita ut redigendus sit ad laicalem statum sine coelibatus et horarum canonicarum obligationibus, ad normam can. 214 ». Sententia diei 13 Ianuarii: A d i ) « Negative ». Ad 2) «Affirmative». Ad 3) « Negative ad primam partem, seu non constare de gravi metu in casu; quoad secundam et tertiam partem, provisum in prima parte ». II. S. M A R C I ET BISINIANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metu. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. V inc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 20 Ianuarii: « Negative ». III. N. N. promissione NULLITATIS MATRIMONII ex capite criminis ex adulterio et matrimonii. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec, I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo. V inc., Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 25 Ianuarii: « Affirmative ». 79- 8. Romana Bota IV. BONONIEN. - NULLITATIS ex capite vis et metus et MATRIMONII clandestinitatis. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. • Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 30 Ianuarii: «Affirmative». V. MECHLINIEN. - NULLITATIS MATRIMONII e ex capite defectus consensus. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: N. Ferrata, V. Sacconi. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 9 Iulii 1927 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 11 Februarii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate ». VI. TORNACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite dementiae. Turnus Rotalis: I. Grazioli, F. Parrillo, Ponens, I. Florczak. Vinc. Defens. Substitutus: C. Advocatus: Bersani. F. Conte. Dubium: « An sententia Eotalis diei 8 Aprilis 1924 sit confirmandavel infirmanda in casu ». Sententia diei 16 Februarii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu non constare de nullitate matrimonii ». V I I . L U B L I N E N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, IT. Mannucci, A, Jullien. Vinc. Defensoris Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 6 Martii: « Affirmative ». V I I I . STRIGONIEN.-NULLITATIS MATRIMONIIS ob intentionem contra bonum capite defectus consensus Sacramenti. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 14 Martii: « Negative ». -80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IX. P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Botalis: I. Grazioli, P. Parrillo, Bonens, I. Florczak. V inc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: N. Ferrata. Dubium: « An sententia Rotalis diei 1 Iulii 1927 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 16 Martii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate in casu ». X. TORNACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite simulati consensus^ Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, G. Heard. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 1 Iunii 1927 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 4 Aprilis: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu non constare de nullitate matrimonii in casu ». X I . N. N. contra NULLITATIS ex capite conditionis appositae MATRIMONII bonum prolis. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens. F. Morano, A. W y n e n . Vine. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus: N. Patrizi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Aprilis: « Negative ». X I I . N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite criminis. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, H. Quattrocolo. V inc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 16 Aprilis: « Negative ». X I I I . N. N . - O N E R U M SACRAE ORDINATIONIS. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. Jullien. Vinc. Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinare. Giusino. Dubium: « An constet de nullitate susceptionis onerum sacrae ordinationi adnexorum, in casu ». Sententia diei 16 Aprilis: « Negative ». 81 S. Romana Rota XIV. A T R E B A T E N . - COMPETENTIAE. Turnus Botalis: I. Florczak, Ponens, IT. Mannucci, A. Jullien. Promotor Iustitiae: F. Bracci. Advocatus: V. Sacconi. Dubia: 1) « A n constet de re iudicata in casu; et quatenus affirmative, 2) An concedenda sit restitutio in integrum, in casu; quatenus vero negative ad I, vel affirmative ad II, 3) An Tribunal Curiae sit competens in casu ». Sententia diei 27 Aprilis: « A d 1) Affirmative; ad alterum negative; ad 3) provisum in secundo ». XV. LEODIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex intentione contra bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium : « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 28 Aprilis: « Negative ». XVI. N. N. - I U R I U M SUPER INCIDENTALIBUS. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Promotor Iustitiae; F. Bracci. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubia: 1) - « An Sac. X. ius habeat appellationem prosequendi, adversus sententiam Trib. secundi gradus diei 2 D e c . 1926, non obstante renunciatione suis iuribus facta a E e v . Y. in c a s u » . Et quatenus affirmative: 2) « A n beneficium gratuiti patrocinii eidem Sac. X. concessum adhuc sustineri debeat, in casu; 3) « An suspensio adversus Sac. X. lata die 29 Iulii 1926 haberi debeat ut attentatum lite pendente, in casu ». Sententia diei 7 Maii.: « Ad 1) affirmative; ad 2 et 3) negative ». XVII. WESTMONASTERIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinc. Defensor deputatus: I. Stella. Advocatus: H. Benvignati. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 8 Maii: « Negative ». XVIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, F. Parrillo. ACTA, vol. X X I , n. 2. — 6-2-929. « 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vino. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocati: L. Legrand, I. P. Certo. Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Augusti 1926 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 19 Maii: « Negative ad primam partem; affirmative ad alteram, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». X I X . N. N. contra bonum NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae sacramenti. Turnus 'Rotalis: I. Florczak, Ronens, U. Mannucci, A. Jullien. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: N. Ferrata, V. Sacconi. Dubium: « An sententia rotalis diei 22 Februarii 1927 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 15 Maii: « Affirmative ad primam partem; negative ad alteram; seu constare de nullitate matrimonii in casu ». XX. F R I B U R G E N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dee., I. Grazioli, A. W y n e n , Ponens. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 19 Maii: « Negative ». XXI. - FLORENTINA. - IURIUM. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens. I. Florczak, U. Mannucci, Dubium: « An deliberatio qua die 7 dec. 1924 confraternitas B. M. V. Immaculatae loci S. Mariae a Ripa probavit n o v a s Constitutiones et infirmavit deliberationem diei 23 Maii 1920 circa prorogationem in munere Gubernatoris ad quinquennium Dñi Aegidii Corsi, sustineatur in casu ». Sententia diei 19 Maii: « Negative, firmo tamen Decreto E m i Archiepiscopi diei 22 Maii 1924 ». XXII. SMYRNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Guglielmi. Vine. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: F. Bersani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Maii: « Affirmative ». XXIII. CRACOVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec, I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo. 83 S. Romana Rota ' Vino. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Stella. Dubium: « An sententia Rotalis diei 5 Augusti 1926 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 30 maii: « Affirmative ad primam partem; negative ad secundam, seu non constare de matrimonii nullitate ». XXIV. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus ob intentionem contrariam bono prolis atque bono sacramenti, nec non ex capite vis et metus. Turnus Botalis: M. Massimi, Dec. Ponens., I. Grazioli, F. Morano. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Iunii 1925 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 5 Iunii: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram, seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXV. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis ap- positae. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: V. Sacconi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 4 Augusti 1924 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 12 Iunii: « Affirmative, ad primam partem; negative, ad alteram, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XXVI. N. N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite simulati consensus, nec non condicionis contra bonum sacramenti. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Morano. Vinc. Defensor deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii in casu». Sententia diei 16 Iunii : « Negative ». XXVII. AUGUSTOBUNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 16 Iunii: « Negative ». XXVIII. BERGOMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite dementiae. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vine. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate in casu ». Sententia diei 23 Iunii: « Affirmative ». X X I X . SIRMIEN. ET DIACOVIEN. - SEPARATIONIS. . Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. Jullien. Promotor Iustitiae: F. Bracci. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An et quomodo sit locus séparation! quoad tuorum et cohabitationem, in casu ». Sententia diei 30 Iunii: « Negative ». X X X . MECHLINIEN. - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: M. Massimi, ex capite vis et metus. Dec. Ponens, F. Guglielmi, H. Quat- trocolo. V inc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocati: C. Santucci, C. Astorri. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Decembris 1925 sit confirmanda vel infirmandam in casu ». Sententia diei 30 Iunii: « Negative ad primam partem; affirmative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». X X X I . PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, F. Morano. Vine. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocati: H. Benvignati, N. Ferrata, V. Sacconi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 9 Aprilis 1926 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Iulii: « Negative ad primam partem, affirmative ad alteram; seu constare de matrimonii nullitate ». X X X I I . TOLOSANA - REDDITIONIS RATIONUM. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini, Dubium: « An sententia Rotalis diei 5 'Iulii sit infirmanda in casu ». F. Fournier. confirmanda vel 85 S. Romana Rota - Sententia diei 11 Iulii: « Negative ad primam partem, affirmative ad alteram, seu a B. D. Dessane deberi Dñae Aliciae Figadère sortem capi*» talem franc. 15.606 cum fructibus a die motae litis ». XXXIII. X . X . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, F. Morano. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Advocatus: A. D'Alessandri. Sententia diei 25 Iulii: « Negative ». XXXIV. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus con- sensus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: N. et |I. B. Ferrata. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 7 Aprilis 1926 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Iulii: « Affirmative ad primam partem; negative ad alteram, seu ¡non constare de matrimonii nullitate in casu ». X X X V . N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae viri. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. Substitutus: O. Conte. Advocatus: -A. D'Alessandri. Dubia: « An constet de nullitate matrimonii in casu. '3t quatenus negative: 2) An consulendum sit Ssmo fsuper dispensatione matrimonii rati et non consummati, in casu ». Sententia diei 30 Iulii: « A d 1) Affirmative; ad 2) provisum in primo». XXXVI. ditionis MARIANOPOLITANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite con- appositae. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, TT. Mannucci, A. Jullien. Vine. Defensor substitutus: I. Stella. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 31 Iulii: « Affirmative ». XXXVII. ex capite VIOAR. APÓSTOL, DE LOANGO. - NULLITATIS MATRIMONII simulati consensus. Turnus Rotalis: I. Florczak, Ponens, U. Mannucci, A. W y n e n . 86 Acta. Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vino. Defensor deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. P. Certo. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 31 Iulii: « Affirmative ». XXXVIII. N . N . - S . O R D I N A T I O N I S (Cfr. n . I ) . Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, U. Mannucci. Y inc. Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. P. Certo. Dubium: « An sententia Eotalis diei 13 Ianuarii 1928 sit confirmanda vel infirmanda in casu ». Sententia diei 1 Augusti: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram ». XXXIX. LEOPOLIEN. LATINORUM. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Quattrocolo, Ponens, F. Morano, A. Wynen. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de matrimonn nullitate in casu ». Sententia diei 4 Augusti: « Affirmative ». XL. TRANSILVANIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, F. Morano, A. W y n e n . Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Ezewnicki. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 4 Augusti: « Negative ». XLI. TERGESTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consen- sus ob nullitatem mandati procuratorii. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Mottis. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 4 Augusti: « Negative ». XLII. B R I X I E N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Vinc. Defens. Substitutus: Advocatus ex mandato C Grazioli, F. Parrillo. Conte. gratuiti patrocinii: I. Stella. 87 S. Romana Rota - Dubium: « A n sententia Rotalis diei 11 Augusti 1927 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Augusti: «Negative ad primam partem; affirmative ad alteram, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLIII. T R A N S I L VANEEN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Morano, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii; S. Vinc. Defens. Rzewnieki. Substitutus: I. Stella. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Augusti: « Affirmative ». X L I V . N. N. dispensationis NULLITATIS MATRIMONII ex capite defectus consensus et super rato. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, A. W y n e n . Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: N. Ferrata. Dubia: 1) « An constet de matrimonii nullitate, in casu; 2) An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione a matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 10 Augusti: « A d 1) affirmative. Ad 2) provisum in primo ». XLV. TRANSILVANIEN. - NULLITATIS^MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Rzewnieki. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 10 Augusti: « Negative ». X L VI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII promissione matrimonii (Cfr. n. ex capite criminis ex adulterio ei III). Turnus Rotalis: F. Morano, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Promotor Iustitiae: F. Bracci. Vinc. Defens. Substitutus: C. Conte. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « An sententia Rotalis diei 25 Ianuarii 1928 sit confìimanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 11 Augusti: « Negative ad primam partem; affirmative ad alteram; seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale X L V I I . WESTMONASTERIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: IT. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Morano. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: V . Sacconi, I . P . Certo. Dubium: « An confirmanda vel infirmanda sit sententia Rotalis diei 14 Man 1927 ». Sententia diei 15 Octobris: « Affirmative ad primam partem; negative ad alteram; seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XLVIII. spensationis N. N. super ex capite vis et metus et Di- NULLITATIS MATRIMONII rato. Turnus Rotalis: I I . Mannucci, Ponens, A. Jullien, A. W y n e n . Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Giusino. Dubium: « Au constet de matrimonn nullitate, in casu. 2) An consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 15 Octobris: « Negative ad utrumque ». XLIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex impedimento ligaminis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. [Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 19 Octobris: « Negative ». L . VARSAVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex^capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Guglielmi, Ponens, H. Quattrocolo, F. Morano. Vinc. Defens.^Substitutus: C. Conte. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Fournier; Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 24 Octobris: « Negative ». LI. V A R M I E N . - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite defectus consensus. Turnus Rotalis: I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo, H. Quattrocolo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. RzewnieM. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 25 Octobris: « Negative ». 89 S. Romana Rota LH. ENGOLISMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Stella. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 24 Novembris: « Negative ». L U I . S. appositae AUGUSTINI. - NULLITATIS contra matrimonii MATRIMONII ex capite conditionis substantiam. Turnus Rotalis: Massimi, Dec, I. Grazioli, Ponens, F. Parrillo. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An sententia Rotalis diei 15 Iunii 1926 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Novembris: « Affirmative ad primam partem, negative ad alteram; seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». L I V . N; N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae. Turnus Rotalis: M. Massimi, Dec. Ponens, I. Grazioli, G. Heard. Vinc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: S. Rzewnieki. Dubium: « An sententia Rotalis diei 2 Decembris 1927 sit confirmanda vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 30 Novembris: « Negative ad primam partem, affirmative ad alteram, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». LV. N. N. contra bonum NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Ponens, F. Guglielmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. B r o c c o . Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Stella. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii in casu ». Sententia diei 1 Decembris: « Negative ». LYI. VERCELLEN. - PENSIONIS. Turnus Rotalis: F. Parrillo, Ponens, I. Florczak, F. Morano. Advocati: A. D'Alessandri; ex mandato gratuiti patrocinii: F. Fournier. Dubium: « A n et in quanam mensura augeri debeat pensio favore Sac. Iosephi Fantone, in casu ». Sententia diei 18 Decembris: « Negative ». 90 Acta LVII. N Apostolicae Sedis - Commentarium V I L N E N . - NULLITATIS MATRIMONII Turnus Rotalis: A. Officiale ex capite vis et metus. Jullien, Ponens, F. Gughelmi, H. Quattrocolo. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Decembris: « Affirmative ». LVIII. tionis N . N . NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus atque condi- appositae. Turnus Rotalis: U. Mannucci, Ponens, A. Jullien, F. Guglielmi. Vinc. Defens. deputatus: I. Stella. Advocatus: I. P. Certo. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 29 Decembris: « Negative » II Causae quae eodem anno 1928 transactae fuerunt, vel peremptae, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem. I. DIACOVIEN. - Separationis, coram P. E. D. Parrillo. Cum nullus actus processualis per annum interpositum fuerit, ad normam Can. 1736 instantiam appellationis esse peremptam, decreto diei ö Ianuarii Ponens decrevit. II. TAURINEN. - Reiectionis libelli, coram E.f P. D . Jullien. Attenta renunciatione Actoris, acta reponi in Archivo die 7 Ianuarii, Ponens decrevit. III. GUROEN. - Appellationis, coram E . P . D . Parrillo. Constare de duplici sententia conformi ad effectum appellationis in casu, die 10 Ianuarii, decreverunt Patres. IV. MEDIOLANEN. - Crediti, coram E. P. D . Mannucci. Cum a die 23 Apr. 1926 nullus actus processualis positus fuerit, instantiam appellationis esse peremptam, ad normam can. 1726, Ponens, die 25 I a n u a m decrevit. 91 S. Romana Rota Y. Separationis, coram BERYTEN. - E. P. D . Mannucci. Attenta actricis morte, et cum actio non transeat ad heredes (can. 1733) acta poni in Archivo, die 1 Februarii, Ponens decrevit. YI. NOLANA. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram E. P . D . Mannucci. Cum nullus actus processualis ab actore intra annum positus fuerit, ad appellationem prosequendam, instantiam esse peremptam, ad normam can. 1736, die 2 Februarii, Ponens decrevit. VII. - VIENNEN. - Nullitatis matrimonii ex capite defectus consensus et condicionis, coram R . P . D . Guglielmi. Ad normam can. 1736, cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, instantiam esse peremptam, die 16 Februarii Ponens declaravit. V I I I . N . N . - Nullitatis matrimonii ex capite impotentiae mulieris, coram R . P . D . Quattrocolo. Attenta Actoris renunciatione, acta reponi in Archivo die 12 Aprilis, Ponens decrevit. IX. ATRERATEN. - Nullitatis matrimonii ex capite conditionis appositae, coram R . P . D . Florczak. Ad normam can. 1736 instantia perempta declaratur (decr. d. 23 Maii). X. N . N . - Nullitatis matrimonii ex capite impotentiae mulieris, coram R . P . D . Florczak. Audito Vinculi Defensore, ad normam can. 1736 instantia perempta declaratur (dec. die 24 Maii). XI. PANORMITANA. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Parrillo. Cum obtemperatum non fuerit decreto diei 2 Febr. h. a., ad normam can. 1850, Ponens, die 28 Maii, declarat actricis contumaciam, et peremptum ipsius ius ad causam prosequendam. XII. LARINEN. ET THERMULARUM. - Praecedentiae, coram R. P. D . Parrillo. Cum nullus actus processualis per biennium positus fuerit, ad normam can. 1736, instantiam esse peremptam, die 4 Iunii, Ponens declarat. XIII. CREMONEN. - Reiectionis libelli, coram E. P. D . Parrillo. Libellum in casu legitime fuisse reiectum, die 11 Iulii, Turnus decrevit. 92 Acta Apostolicae XIV. Sedis - Commentarium Crediti et damnorum, NEAPOLITANA. - Officiale comm R. P. D . Mas- simi D e c . Cum per annum nullus actus processualis a partibus positus fuerit appellatio, quae utrimque fuerat interposita, declaratur deserta, ita ut sententia rotalis, per appellationem oppugnata, in rem iudicatam transierit, ad normam can. 1736 (dec. d. 13 Augusti). XV. GRATIANOPOLITANA. - Nullitatis matrimonii ex capite defectus consensus, coram R . P . D . Florczak. Appellatio declaratur deserta (decr. d. 2 Octobr.). X V I . N. N. - Nullitatis matrimonii ex capite conditionis appositae contra bonum prolis, coram R . P . D . Florczak. Appellatio deserta declaratur (decr. diei 3 O c t o b r . ) . XVII. STRIGONIEN. - Nullitatis matrimonii ex simulato consensu, coram R . P . D . Florczak. Ad normam can. 1736, instantia perempta declaratur (Decr. die 4 Oct.). XVIII. MONTISPESSULANI. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Florczak. Die 13 Octobris, instantia perempta declaratur. XIX. RHEGINEN. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Mannucci. Cum anno superiore nullus actus processualis positus fuerit, die 29 Octobris, instantiam fuisse peremptam Ponens decernit. XX. WRATISLAVIEN. - Reiectionis libelli, coram R. P. D . Mannucci. Attento quod Orator, monitus die 13 D e c . 1927 causam proponi non posse nisi, ad normam can. 1903, n o v a per eum suppeditarentur documenta aut argumenta, nihil hucusque responderit, audito et consentiente Vinculi Defensore, Ponens, die 29 Octobris decrevit appellationem fuisse desertam, et acta causae reponenda. XXI. ROMANA. - Nullitatis matrimonii ex capite vis et metus, coram R . P . D . Jullien. Attento quod per annum et ultra nullus actus processualis positus sit, appellationem esse desertam, die 3 Novembris, Ponens declaravit. XXII. ROMANA. - Compromissi, coram R. P . D . Grazioli. Cum partes in causa, transactione inter ipsas inita litem finiendam censuerint, Ponens, audito Promotore iustitiae, attento et transactionem valde S. Romana Rota opportunam fuisse et omnia in ea fuisse servata quae ad normam can. 1927 C. I. C. servanda erant, eandem transactionem ratam habet et acta causae in Archivo S. N. T. reponi iubet (Decr. d. 19 N o v e m b r . ) . XXIII. CESEN ATEN. — Reiectionis libelli, coram R . P. D . Morano. Acceptata renuntiatione recursus, remittantur acta ad Tribunal primae instantiae (decr. d. 20 Novembr.). X X I V . N. N. Iurium super incidentalibus, coram R. P. D. Massimi D e c . N o n esse locum appellationi contra sententiam Rotalem diei 7 Maii 1928, coram Patribus turnum proxime sequentem constituentibus propositae, Turnus decrevit die 12 Decembris. XXV. ALBIEN. - Proprietatis, coram R . P. D . Parrillo. Attento decreto diei 13 Augusti h. a. quo, ad instantiam actorum Duae Vedel et Par. Vidal, novus et definitivus terminus concedebatur pro allegationum distributione, firmo decreto diei 25 Maii; attento quod actores nec allegationes exhibuerunt, nec graves et attendibiles adduxerunt causas pro novis terminis obtinendas, Ponens, audita altera parte et Rev. Promotore Iustitiae, declarat actores contumaces, et ad normam can. 1850 n. 1, peremptum eorum ius ad instantiam prosequendam (decr. d. 14 Decembr.). Ex Cancellaria Sacri Tribunalis, 18 Ianuarii 1929. L. © S . T. Tani, Notarius. 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO PRO RUSSIA MONITUM D E RUSSIS A D CATHOLICAM F I D E M R E D E U N T I B U S Haud raro evenit ut aliquis e Russis extra patriam commorantibus sive clericus sive laicus, Dei adiuvante gratia, in sinum Ecclesiae Catholicae redeundi manifestet desiderium atque loci Ordinarium eiusve delegatum supplex adeat ut ad abiurationem et Fidei professionem in foro extern^ admittatur. Ne in re tanti momenti faciliores se praebeant, praesertim si de personis sibi minime vei parum notis agatur, Ordinarii locorum monentur ut singulos casus huic Pontificiae Commissioni vel, ubi adsit, Apostolico Legato mature exponant, atque iuxta peculiares instructiones quae pro opportunitate ipsis traditae fuerint sese gerant. Interdum non erunt oratores reficiendi vel deserendi, sed prudenti sacerdoti commendandi qui ipsos catholicam doctrinam doceat eorumque mores et animum perscrutetur et vigilet. Datum R o m a e , ex aedibus Pont. Commissionis pro Russia, die 12 mensis Ianuarii, anno 1929. A. CARD. SINCERO, Praeses. L . © 8. Carolus Margotti, Secretarius. 'Diarium Romanae 95 Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE S A C R A CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 29 Gennaio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con P intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si. è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio sopra tre miracoli ehe si asseriscono da Dio operati per intercessione del Venerabile Servo di Dio Claudio De la Colombière, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, i quali vengono proposti per la sua beatificazione. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 13 Gennaio 1929. Monsig. Giovanni Smit, Vescovo tit. di Paralo; il Revmo P. Francesco d Ambrosio, dei Minori Conventuali; il Revmo P. Ildebrando Calvani, dei Servi di Maria e il Revmo P. Cornelio Damen, della Congregazione del Ssmo Redentore, Consultori della Sacra, Congregazione di Propaganda Fide. 16 » » Monsig. Bernardo Eras, Consultore della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. 24 » » Monsig. Ernesto Ruffini, Consultore della Sacra Congregazione per gli Affari MAGGIORDOMATO Ecclesiastici Straordinari. DI SUA SANTITÀ NÒMINE Il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 7 Luglio 1928. Monsig. Stefano Szymkiewicz, della diocesi di Premislia lat. » » » Monsig. Giovanni Paszkiewicz, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Kìos, della medesima diocesi. 96 Acta Apostolicae Sedis - 4 Agosto » » » » Commentarium Officiale 1928. Monsig. Enrico Waldhaus, dell'archidiocesi di Cincinnati. » » Monsig. Francesco A. Thill, della medesima archidiocesi. Monsig. Roberto Marcello Wagner, della medesima archidiocesi. 29 » » Monsig. Gustavo Dziaìowski, della diocesi di Culma. » » » Monsig. Paolo Kirstein, della medesima diocesi. 24 Settembre » Monsig. Ignazio Chwirut, dell'archidiocesi di Leopoli lat. » » Monsig. Adautto Rocha, della diocesi di Botucatu. » » Monsig. Ludovico Veltmann, della diocesi di Münster. 30 7 Dicembre » » Monsig. Giulio Cardini, dell'archidiocesi di Camerino. » » » Monsig. Achille Salvucci, della medesima archidiocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. : 10 Luglio 1928. Il Sig. Agostino Retortillo y de Leon marchese de la Vega de Retortillo, della diocesi di Madrid. 29 Agosto » Il Sig. Giovanni Donimirski, della diocesi di Culma. » » » il Sig. Tommaso Komierowski, della medesima diocesi. Cameriere d'onore in abito paonazzo di S. S. : 30 Dicembre 1927. Monsig. Giovanni Maggiori, della diocesi di Colle Val d'Elsa. Camerieri d'onore di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. : 29 Agosto » » 24 Settembre 1928. Il Sig. Giuseppe Blochowiak, della diocesi di Culma. » Il Sig. Luciano Pradzynski, della medesima diocesi. » Il Sig. conte Adamo Stecki, della diocesi di Luceoria. NECROLOGIO 23 Aprile 1928. Monsig. Agostino Gius. Callier, Vescovo di Haarlem. 7 Luglio » Monsig. Felice Del Sordo, Vescovo di Alife. 3 Ottobre » Monsig. Gaspare M. Michele Latty, Vescovo di Avignone 15 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Deitmer, Vescovo tit. di Sora. 16 18 » » » » Monsig. Domenico del Buono, Vescovo di Ruvo e Bitonto. Monsig. Stefano Revesz, Vescovo tit. di Treben na. 26 » » Monsig. Emanuele M. Vidal y Boullon, Vescovo di Tuy. Annus X X I - Vol. XXI 6 Martii 1929 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAKIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CONSTITUTIO APOSTOLICA D E S O C O R R O E T D E SAN G I L TRANSLATIONIS SEDIS EPISCOPALIS PIUS EPISCOPUS SERVUS S E R V O R U M D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Apostolici officii Nostri cura et Ecclesiarum omnium sollicitudo exigit nt omni studio recto et utili dioecesium regimini consulatur. Cum itaque venerabilis frater Leonidas Medina, hodiernus Episcopus de Socorro a Nobis enixe postulaverit, ut episcopalis sedes, ob peculiaria locorum adiuncta, ab urbe Socorro ad urbem San Gil transferatur, ac proinde ecclesia princeps urbis San Gil ad gradum et dignitatem ecclesiae cathedralis evehatur: Nos, omnibus rite perpensis, praehabitoque favorabili v o t o venerabilis fratris Pauli Giobbe, Archiepiscopi titularis Ptolemaidensis in Thebaide, Apostolici Nuntii in Columbiana Republica, oblatis precibus benigne annuendum censuimus. Quare, suppleto quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Apostolicae potestatis plenitudine, episcopalem sedem dioecesis de Socorro in civitatem San Gil transferimus, ibique erigimus et constituimus; ecclesiam vero principem S. Aegidio dicatam ad cathedralis ecclesiae gradum et dignitatem extollimus, eique propterea concedimus eadem prorsus iura, privilegia, honores et praerogativas, quibus ceterae in Columbiana Republica cathedrales ecclesiae gaudent. Cupientes tamen, ut ecclesiae de Socorro, hucusque Episcopi sedi, pristinae dignitatis memoria servetur, ACTA. vol. XXI, n. 3. - 6-3-929. statuimus ut ecclesia ipsa honorifico 98 Acta Apostolicae Sedis'- Commentarium Officiale concathedrali titulo in posterum fruatur. Insuper volumus et mandamus ut dioecesis de Socorro posthac nomen assumat de Socorro et de San Gil. Rebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda praefatum venerabilem fratrem Paulum Giobbe Archiepiscopum Ptolemaidensem deputamus eidemque concedimus necessarias ac opportunas facultates tum omnes dirimendi controversias, si quae in exsecutionis actu oriturae sint, tum etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in officio vel ecclesiastica dignitate constitutum, c u m onere ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses authenticum exemplar mittendi peractae exsecutionis. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo alicuius viri in officio vel ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur si exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus A p o stolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque etiam speciali mentione dignis. Nemini autem quae hisce Litteris Nostris decreta sunt infringere, vel eis contraire liceat. Si quis vero ausu temerario hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo octavo, die decima nona mensis Ianuarii, Pontificatus Nostri anno sexto. F R . A N D R E A S CARD. P R O H W I R T H , © B A S I L I U S C A R D . POMPILJ, S. B. E. Cancellarius. Episcopus Dominicus Hector Veliternen. Spolverini, Protonotarius Apostolicus. Castelli, Protonotarius Apostolicus. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XXXVII, n. 42. - M. Riggi. Acta Pii PP. 99 XI LITTERAE APOSTOLICAE I P R I M A R I A E O P E R A E APOSTOLICAE A I E S U CHRISTO O P E R A R I O S E D E S P R A E C I P U A A C I V I T A T E G E N E V E N S I AD ALMAM U R B E M T R A N S F E R T U R SUB I U R I S D I C T I O N E M A G I S T R I G E N E R A L I S O. P. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Decessor Noster rec. m e m . Benedictus P p . X V , Litteris Apostolicis sub anulo die VIII mensis Aprilis anno MDCCCCXXI datis, Operam Apostolieam a Iesu Christo Operario, canonice institutam in paroeciali ecclesia ad Sanctae Clotildis in urbe Genevensi, in Primariam sive Centralem cum consuetis privilegiis erexit; eiusdemque nunc Primariae Operae ut sedem centralem transferre dignemur, Nos enixis precibus rogat parochus Genevensis ad Sanctae Clotildis, qui studiosus ipsius Operae moderator est. Refert quidem ipse curio Apostolicam eandem Operam a Iesu Christo Operario Religiosorum Patrum Ordinis Praedicatorum praesertim labore habuisse incrementum; proindeque ipsius Operae curam eisdem Patribus Praedicatoribus peropportune committendam esse. At cum Ordinis laudati non exstent sedes sive domus intra Genevensis dioecesis fines, probante quoque Lausannensium, Genevensium ac Eriburgensium Episcopo, Nos, conlatis consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus Sacrae Congregationi Concini praepositis, hisce Litteris, auctoritate Nostra apostolica, centrum seu sedem praecipuam Primariae Operae Apostolicae a Iesu Christo Operario nuncupatae ab ecclesia Genevensi paroeciali Sanctae Clotildis ad hanc almam Urbem Nostram transferimus, ita ut ex nunc et in posterum eadem Primaria Opera sub iurisdictione Magistri generalis Ordinis Praedicatorum posita apud eiusdem Magistri Generalis d o m u m sive sedem exsistat. Haec, quae ad emolumentum praelaudatae Operae provehendum in Domino statuimus, mandamus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a quoquam, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Iulii anno MDCCCCXxvm, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II AD A B B A T I A L E M G R A D U M R E S T I T U I T U R M O N A S T E R I U M MONACHORUM O. S. B E N E D I C T I , LOCI N E U B U R G I N T R A F I N E S A R C H I D I O E C E S I S F R I B U R G E N S I S . PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Friburgensis archidioecesis intra fines Ordinis Sancti Benedicti exstat monasterium, cuius ecclesia in honorem Sancti Bartholomaei Apostoli D e o dicata est. Prope Heidelbergam civitatem positum suam originem habuit a q u o d a m monachorum asceterio, quod, saeculo decimo secundo fundatum, vulgo Neuburg nuncupatum est, et sub iurisdictione celeberrimae atque antiquae Ordinis Sancti Benedicti abbatiae Laureshamensis diu perduravit. Lucius P p . I I , decessor Noster, Neuburgense monasterium sollemniter adprobavit, idemque iuribus privilegiisque sat amplis ditavit. Postea vero monasterium, loco monachorum monialibus suffectis, Congregationi Bursfeldensi subiectum fuit, et virtutibus sodalium maxime floruit ad tempora usque germanicae, uti nuncupant, reformationis, cuius improbissima opera multa aerumnarum damnorumque passum est. Neuburgense tamen monasterium anno tantum MDCCCiv ob leges saecularizationis tunc temporis illatas exstinctum est. At elapso plus quam saeculo ab huiusmodi monasterii fine, Archiabbatis S. Martini de Beuron studio sollertiaque, aedificia perantiqui Neuburgensis asceterii cum adiectis fundis Ordo S. Benedicti denuo comparavit; atque ita in eisdem, Friburgensium quoque Archiepiscopo probante, vita monachorum regulari instaurata est. N u n c autem, D e o favente, exsuscitati monasterii in claustris nova monachorum et fratrum eonversorum familia, numero conspicua, floret adeo ut praelaudatum Archiabbas Sancti Martini de Beuron, dilectus filius Eaphael Walzer, moderator Congregationis Beuronensis O. S. Benedicti, enixis precibus a Nobis exposcat ut pro benignitate Nostra monasterium ipsum, sui iuris constitutum, ad abbatialem gradum restituere dignemur. Quibus supplicationibus Nos, audito quoque Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinali Sacrae Congregationi pro Eeligiosorum Soda- Acta Pii PP. 101 XI lium negotiis praeposito, ultro libenterque adnuendum censuimus. Quapropter apostolica Nostra auctoritate, praesentium Litterarum tenore, monachorum monasterium Ordinis Sancti Benedicti loci Neuburg, archidioecesis Friburgensis intra fines, sub titulo Sancti Bartholomaei Apostoli, cum omnibus iuribus ac privilegiis olim ipsi concessis, in integrum restituimus, illudque, d u m m o d o in eodem duodecim saltem chorales monachi adsint, in abbatiam sui iuris erigimus, quam Congregationi Beuronensi unimus, itemque privilegiorum ac favorum eidem Congregationi eoncessorum participem facimus. Haec edicimus, mandamus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Non obstantibus Apostolicis constitutionibus et ordinationibus ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status. III DOMUS O. S. B E N E D I C T I CONGREGATIONIS SOLESMENSIS A P U D OOSTERHOLTUM, INTRA FINES DIOECESIS BREDANAE, IN ABBATIAM SUB TITULO S. P A U L I E R I G I T U R . P I U S PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Dilectus filius Ioannes de Puniet, Abbas ad Sancti Pauli de W i c i a c o , in dioecesi Atrebatensi in Gallia, Congregationis Gallicae Ordinis Sancti Benedicti, in praesens degens in civitate de Oosterholto, intra fines dioecesis Bredanae in Hollandia, refert ad Nos praedictum monasterium in Gallia, in dioecesi Atrebatensi, ab abbatia Sancti Petri de Solesmis anno rep. sal. M D C C C L X X X I X fundatum sub titulo ad Sancti Pauli de Wiciaco ( Wisques) in prioratum conventualem die 1 mensis Martii anno M D C C C L X X X X V erectum fuisse. Civiles autem o b leges anno MDCCCCi latas, ad Galliam relin quendam monachos esse coactos, qui se primum in Belgicam regionem receperunt, dein in Hollandiam, ubi 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale penes Oosterholtum (Oosterhout) monasticas aedes condiderunt. H a u d multos post annos auctum monachorum numerum feliciter permisisse prioratus erectionem ad abbatialem dignitatem, a Praedecessore Nostro P i o X rec. mem. factam per rescriptum Apostolicum die x x v i n : mensis Septembris anno MDCCCCX obsignatum. Sed novus abbatialis hic titulus de iure pertinebat ad d o m u m antea fundatam in Gallus, idest ad prioratum S. Pauli de Wiciaco, quae tantum de facto ac de necessitate ex circumstantiis specialibus orta, tunc temporis in Hollandia constituta reperiebatur, additque idem Ioannes de Puniet, semetipsum die x i i mensis Novembris eiusdem anni MDCCCCX, iam antea conventualem Priorem, canonice electum fuisse in primum A b b a t e m . Attamen edocet Nos ipse Abbas, volventibus annis, nonnullos monachos a memorato A b b a t e suo missos, in Galliam rediisse et patriam d o m u m Wiciacensem anno MDCCCCXX repetiisse, ibique regularem vitam de integro instaurasse. Ast huic instaurationi sequutam esse divisionem conventus et constitutionem duarum domorum religiosarum sub uno eodemque Ordinario et ad unam eandemque abbatiam pertinentium; inde plures difficultates et quaestiones ortas, quarum solutio ac definitiva compositio perardua primum visa est, sed ad quam nunc praestat, interposita Nostra auctoritate devenire, potissimum cum utraque domus, tam prior Gallica, quam recens Hollandica, uberrima ceperint, D e o favente, incrementa. Adsunt enim hodie in d o m o Wiciacensi plus quam viginti monachi chorales, ex quibus quindecim sollemniter professi; sexaginta vero quinque monachos habet altera domus Oosterholtensis, alios chorales, alios conversos. In utraque d o m o optimam spem praebet tyronum novitiatus; et quod ad rem familiarem utraque, propria dotatione instructa, secura ac libera vivit. His perspectis utriusque domus condicionibus, cum facile argui possit easdem mutuo inter se auxilio non amplius indigere et propriam plenamque independentiam consequi exinde posse, cum superenunciatus Abbas Ioannes de Puniet enixas Nobis humiliter adhibuerit preces ut religiosam d o m u m apud Oosterholtum sitam in abbatiam erigere dignemur, Nos votis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Audito igitur dilecto filio Nostro Camillo S. E. E. Diacono Cardinali Laurenti, Praefecto Congregationis Negotiis religiosorum sodalium praepositae, omnibusque rei momentis attento seduloque studio perpensis, inspecto potissimum felicissimo statu domus apud Oosterholtum positae, quae qualitatibus est omnibus instructa a iure et a constitutionibus Congregationis Gallicae requisitis ut abbatiali dignitate valeat augeri, motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, memoratam d o m u m apud Oosterholtum in Hollandia, Bredanae intra dioecesis fines positam, in A b b a - Acta Pii PP. XI 103 tiam erigimus titulo Sancti Pauli de Oosterholto, ita ut pertineat ad Congregationem Gallicam seu S. Petri de Solesmis O. S. Benedicti, cuius et membrum sit et habeatur ad normam sacrorum canonum et constitutionum eiusdem Gallicae Congregationis. Haec volumus, mandamus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos spectant sive spectare poterunt nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Iulii anno MDCCCCXxvni, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . G A S P A R R I , a Secretis Status. SERMONES I AD PAROCHOS U R B I S ET CONCIONATORES SACRI TEMPORIS QUADRAGESIMALIS, HABITUS DIE XI FEBRUARII. Il Nostro più cordiale benvenuto a voi, predicatori della Quaresima, ormai alle porte, a voi, da qualunque parte veniate, poiché siete figli, buoni figli e così altamente qualificati, che venite nella casa del Padre comune. Già per questo, e particolarmente anzi per questo che venite col Nostro Eminentissimo Cooperatore nella cura spirituale della Nostra cara alma città di R o m a e che presta sì efficace concorso all'opera Nostra; coi Nostri cari parroci di R o m a , che sono, senza la minima esagerazione, la perla del clero romano, ai quali sentiamo e professiamo di dovere tanto per l'assistenza e per il continuo miglioramento delle anime viventi più. vicine a Noi e più intimamente raccomandate dalla divina Provvidenza alle cure del Nostro ministero pastorale. Un'altra volta benvenuti siate voi, che venite in questa nuova Gerusalemme a portare il verbo divino, portatore, a sua volta, di nuova vita. E più ancora, se possibile, siate v o i benvenuti, che venite in quest'ora sì intimamente" e solennemente solenne per Noi; in questa vigilia del settimo 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale anniversario della Nostra incoronazione, ed ancora al principio dell'anno Giubilare, il cinquantesimo del Nostro Sacerdozio: due celebrazioni che fanno a gara (una per N o i ben formidabile gara) nel ricordarci, nel dirCi, nell'intimarCi tutte le grazie, le misericordie di D i o e, pur troppo, tutte le miserie e deficienze Nostre per una ormai sì lunga serie di anni. Ed anche per un altro m o t i v o Ci sono la vostra venuta e la vostra presenza particolarmente care e quanto mai opportune, un motivo atto per sè solo ad innalzare ancor più il significato di questa udienza. Dicevamo or ora della bontà e delle misericordie di D i o e Ci affrettiamo a chiedere il concorso delle vostre preghiere per meno indegnamente ringraziarne il Signore; concorso, di cui sentiamo tanto più grande il bisogno in questo punto di arrivo, d o v e più che mai sentiamo le Nostre debolezze giammai così sentite come d o p o tanti anni di sì sublime elevazione e d o p o sì larga e diuturna effusione di grazie sacerdotali. Ciascuno di v o i ha, c o m e il suo pergamo, così il suo programma di predicazione maturato nella meditazione, nello studio e nella preghiera; e N o i non intendiamo disturbare i vostri piani. N o n dubitiamo però che troverete m o d o , nelle linee del vostro programma, di far presenti e di raccomandare vivamente ai vostri fedeli uditori alcuni capi che Ci stanno particolarmente a cuore. La prima penosa cosa che ancora tanto Ci affligge, d o p o tanto dire e predicare da ogni parte, sia dai Pastori di anime c o m e dalla buona stampa: una cosa che Ci fa arrossire c o m e Vicario di Gesù Cristo, che anzi, secondo l'energica espressione di Gesù Cristo stesso, fa arrossire il medesimo Signore nostro, è la inverecondia di tante disgraziate donne, di tante disgraziate fanciulle che pur si dicono e vogliono essere dette cristiane. Vedete anche voi, diletti figli, di persuadere con paterna bontà, con pazienza e con insistenza quelle tante poverette, che sono schiave di una moda così indegna di paesi civili, ancor prima che di paesi cristiani; tante povere schiave che sentono la loro schiavitù, e se ne vergognano, ma non hanno poi la forza di ribellarsi ad una tirannia che sfrutta la loro vergogna come il negriero sfrutta il sangue degli schiavi, in questa vera nuova forma di tratta delle bianche. Ma poi bollate col fuoco della vostra apostolica parola tante svergognate, che non solo non sentono l'indegnità del loro costume, ma quasi se ne gloriano e ne menano vanto. In secondo luogo, vedete di promuovere, di difendere (è proprio il caso di dir così) l'adempimento dei doveri religiosi, parrocchiali, vogliam dire tutto quel magnifico insieme che è la vita parrocchiale, la frequenza, l'assiduità, la diligenza - almeno nella misura indispensabile - all'istruzione refi- Acta Pii PP. XI 105 giosa, cose tutte veramente minacciate o, peggio, già più o meno danneggiate dagli eccessi di quel movimento che, con parola non italiana, si chiama « s p o r t ». Eccessi che lo rendono nè educativo, ne igienico, mentre ne fanno un ostacolo, non diciamo al prosperare, ma anche solo al più necessario vivere e svilupparsi di altre essenziah attività umane. In terzo luogo vogliamo dirvi (forse già lo sapete o l'avreste tra breve saputo) di aver firmato una Costituzione Apostolica c o m e testimonio della Nostra soddisfazione per quel bello ed utile Congresso Ceciliano celebrato qui in B o m a lo scorso anno in memoria del centenario del buon Guido d'Arezzo; una Costituzione in favore della musica sacra e del canto gregoriano ed insieme, poiché sono argomenti inscindibili, in favore della sacra liturgia per il maggior decoro del culto. Abbiamo raccomandato l'esecuzione dei Nostri desideri all'Eminentissimo Cardinale Vicario Nostro, e sappiamo quanto possiamo aspettarci dal suo zelo; ma la raccomandiamo pure a V o i , perchè ve ne facciate divulgatori, se non dal pulpito, almeno in tante altre occasioni, che non mancheranno di offrirsi alla vostra pietà ed al vostro zelo. Ed ora accenniamo a quell'altra circostanza che Ci fa tanto più cara ed opportuna la vostra assistenza e che rende questa adunanza ben altrimenti memorabile e storica che non per le circostanze pur belle e solenni del settimo anniversario dell'incoronazione e dell'anno giubilare. Proprio in questo giorno, anzi in questa stessa ora, e forse in questo preciso momento, lassù nel Nostro Palazzo del Laterano (stavamo per dire, parlando a parroci, nella Nostra casa parrocchiale) da parte dell'Eminentissimo Cardinale Segretario di Stato come Nostro Plenipotenziario e da parte del Cavaliere Mussolini come Plenipotenziario di Sua Maestà il Be d'Italia, si sottoscrivono un Trattato ed un Concordato. Un Trattato inteso a riconoscere e, per quanto hominibus licet, ad assicurare alla Santa Sede una vera e propria e reale sovranità territoriale (non conoscendosi nel mondo, almeno fino ad oggi, altra forma di sovranità vera e propria se non appunto territoriale) e che evidentemente è necessaria e dovuta a Chi, stante il divino mandato e la divina rappresentanza ond'è investito, non può essere suddito di alcuna sovranità terrena. Un Concordato poi, che v o l e m m o fin dal principio inscindibilmente congiunto al Trattato, per regolare debitamente le condizioni religiose in Italia, per sì lunga stagione manomesse, sovvertite, devastate in una successione di Governi settari od ubbidienti e ligi ai nemici della Chiesa, anche quando forse nemici essi medesimi non erano. N o n vi aspetterete ora da N o i i particolari degli accordi oggi firmati: oltre che il tempo, non lo permetterebbero i delicati riguardi protocollari, 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale non potendosi chiamare quegli accordi perfetti e finiti, finche alle firme dei Plenipotenziari, d o p o gli alti suffragi e colle formalità d'uso, non seguano le firme, c o m e suol dirsi, sovrane: riguardi che evidentemente ignorano o dimenticano coloro che attendono per domani la Nostra benedizione solenne Urbi et Orbi dalla loggia esterna della Basilica di S. Pietro. Vogliamo invece solo premunirvi contro alcuni dubbi e alcune critiche che già si sono affacciati e che probabilmente avranno più largo sviluppo a misura che si diffonderà la notizia dell'odierno avvenimento, affinchè voi, a vostra volta, abbiate a premunire gli altri. N o n conviene che portiate queste cose, c o m e suol dirsi, in pulpito; anzi, non dovete portarvele per non turbare l'ordine prestabilito alla vostra predicazione; ma anche all'infuori di questa, molti verranno a voi, sia per trarre particolare profìtto dalla vostra eloquenza, con conferenze e simili, sia per avere anche sull'attuale argomento pareri tanto più autorevoli ed imparziali quanto più illuminati. Dubbi e critiche, abbiamo detto; e Ci affrettiamo a soggiungere che, per quel che Ci riguarda personalmente, Ci lasciano e lasceranno sempre molto tranquilli, benché, a dir vero, quei dubbi e quelle critiche si riferiscano principalmente, per non dire unicamente, a Noi, perchè principalmente, per non dire unicamente e totalmente, Nostra è la responsabilità, grave e formidabile invero, di quanto è avvenuto e potrà avvenire in conseguenza. Nè potrebbe essere altrimenti, perchè se nelle ore critiche della navigazione il capitano ha più che mai bisogno dell'opera fedele e generosa dei suoi collaboratori (opera che a Noi fu prestata con fedeltà e generosità commoventi ed in una misura incredibilmente larga), in quelle ore meno che mai egli può cedere ad altri il posto, e con esso i pericoli e le responsabilità del comando. Ben possiamo dire che non v ' è linea, non v ' è espressione degli accennati accordi che non sia stata, per una trentina di mesi almeno, oggetto personale dei Nostri studi, delle Nostre meditazioni, ed assai più delle Nostre preghiere, preghiere anche largamente richieste a moltissime anime buone e più amiche di D i o . Quanto a Noi, sapevamo bene fin dal principio che non saremmo riusciti ad accontentare tutti; cosa che non riesce d'ordinario a fare neppure Iddio benedetto; anzi Noi abbiamo fatto Nostra la parola del Profeta, anzi di Nostro Signore medesimo: « E g o autem in flagella paratus sum ». È del resto un'abitudine ormai inveterata della Nostra vita. Ma. prescindendo dalla Nostra Persona, dobbiamo pure opportunamente spiegarci, perchè Ci fa debitori a tutti l'universale paternità e l'universale magistero affidatoci dalla divina Provvidenza. Acta Pii PP. 107 XI E' veniamo ai dubbi. Quando per il tramite del Nostro Signor Cardinale Segretario di Stato c o n v o c a v a m o il Corpo diplomatico accreditato presso la Santa Sede al fine di comunicare per suo mezzo alle Potenze il punto in cui le trattative si trovavano e la non lontana conclusione, subito si chiese se la Santa Sede intendeva con ciò domandare un permesso, un assenso o forse procurarsi le garanzie delle Potenze a favore del nuovo assetto. E c c o : era per Noi elementare dovere il comunicare, prima della conclusione, l'andamento delle trattative a Personaggi che presso di Noi portano e spiegano non soltanto i buoni uffici della loro amabilità, ma rappresentano altresì l'amicizia e le favorevoli disposizioni delle numerose Potenze accreditate presso la Sede Apostolica. Ma poi, evidentemente, nè di permesso, nè di consenso, nè di richiesta di garanzie poteva essere questione. Tutti ed in tutte le parti del mondo, per quel sentore che delle presenti cose era largamente trapelato, avevano già detto e ripetuto che, in fondo, arbitro delle cose della Santa Sede e della Chiesa non poteva essere che il Pontefice e che il Pontefice non ha quindi bisogno di assenso nè di consenso, nè di garanzia. E questo, dobbiamo a Nostra volta dire, è verissimo: per quanto Ci premano e Ci siano preziosi il favore e l'amicizia di tutti gli Stati e di tutti i Governi. Ma poi garanzie propriamente dette d o v e potremmo trovarle se non nella coscienza delle giuste ragioni Nostre, se non nella coscienza e nel senso di giustizia del popolo italiano, se non più ancora nella divina Provvidenza, in quella indefettibile assistenza divina promessa alla Chiesa e che si vede in un m o d o particolarmente operante per il Rappresentante e Vicario di D i o in terra"? Quali garanzie si possano d'altronde sperare, anche per un Potere Temporale abbastanza vasto come quello che figurava già nella geografìa politica d'Europa, si è veduto in quello che fecero, o meglio non fecero, non vollero o forse non poterono fare, le Potenze per impedirne la caduta. Perchè forse neppure potevano; ma se questa è (ed è questa) la condizione e la storia perpetua delle cose umane, come possiamo cercarvi sicure difese contro i pericoli dell'avvenire"? Pericoli che nel caso presente non possono essere che ipotetici e non furono mai tanto improbabili. Altro dubbio: che sarà domani? Questa domanda Ci lascia anche più tranquilli, perchè possiamo semplicemente rispondere: Non sappiamo. L'avvenire è nelle mani di D i o , quindi in buone mani. Qualunque cosa ci prepari l'avvenire, sia essa disposizione o permissione della divina Provvidenza, fin d'ora diciamo e proclamiamo che qualunque sia per essere il cenno della divina Provvidenza, dispositivo o permissivo, lo seguiremo fidenti sempre ed in qualunque direzione Ci chiami. 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Le critiche saranno anche più numerose; ma facilmente si divideranno in due grandi categorie. Gli uni diranno che abbiamo chiesto troppo, gli altri troppo p o c o . E questo tanto più avverrà, se si distingueranno i campi N in cui N o i avremmo chiesto troppo o troppo p o c o . Forse alcuni troveranno troppo p o c o di territorio, di temporale. Possiamo dire, senza entrare in particolari e precisioni intempestive, che è veramente p o c o , pochissimo, il meno possibile, quello che abbiamo chiesto in questo campo: e deliberatamente, d o p o aver molto riflettuto, meditato e pregato. E ciò per alcune ragioni che Ci sembrano e buone e gravi. Innanzi tutto abbiamo voluto mostrare di essere pur sempre il Padre che tratta coi figli, che* è dire la disposizione Nostra a non rendere le cose più complicate, e più diffìcili, ma più semplici e più facili. Inoltre v o l e v a m o calmare e far cadere tutti gli allarmi, v o l e v a m o rendere addirittura ingiuste, assolutamente irragionevoli, tutte le recriminazioni fatte o da farsi in nome di una, stavamo per dire, superstizione di integrità territoriale del paese. Ci parve così di seguire un pensiero p r o v v i d o e benefico a tutti per il presente e per il futuro, provvedendo ad una maggiore tranquilhtà di cose, prima ed indispensabile condizione per una stabile pace e per ogni prosperità. In terzo luogo v o l e v a m o mostrare in un m o d o perentorio che nessuna cupidità terrena m u o v e il Vicario di Gesù Cristo, ma soltanto la coscienza di ciò che non è possibile non chiedere; perchè una qualche sovranità territoriale è condizione universalmente riconosciuta indispensabile ad ogni vera sovranità giurisdizionale: dunque almeno quel tanto di territorio che basti c o m e supporto della sovranità stessa; quel tanto di territorio, senza del quale questa non potrebbe sussistere, perchè non avrebbe d o v e poggiare. Ci pare insomma di vedere le cose al punto in cui erano in S. Francesco benedetto: quel tanto di corpo che bastava per tenersi unita l'anima. Così per altri Santi: il corpo ridotto al puro necessario per servire all'anima e per continuare la vita umana, e colla vita l'azione benefica. Sarà chiaro, speriamo, a tutti, che il S o m m o Pontefice proprio non ha se non quel tanto di territorio materiale che è indispensabile per l'esercizio di un potere spirituale affidato ad uomini in benefìcio di uomini; non esitiamo a dire che Ci compiacciamo che le cose stiano così; Ci compiacciamo di vedere il materiale terreno ridotto a così minimi termini da potersi e doversi anche esso considerare spiritualizzato dall'immensa, sublime e veramente divina spiritualità che esso è destinato a sorreggere ed a servire. Vero è che Ci sentiamo pure in diritto di dire che quel territorio che Ci siamo riservati e che Ci fu riconosciuto, è bensì materialmente piccolo, ma insieme è grande, il più grande del m o n d o , da qualunque altro punto di vista Io si contempli. Acta Pii PP. 109 XI Quando un territorio può vantare il colonnato del Bernini, la cupola di Michelangelo, i tesori di scienza e di arte contenuti negli archivi e nelle biblioteche, nei musei e nelle gallerie del Vaticano; quando un territorio copre e custodisce la tomba del Principe degli Apostoli, si ha pure il diritto di affermare che non c'è al mondo territorio più grande e più prezioso. Cosi si può abbastanza vittoriosamente, tranquillamente rispondere a chi obbietta d'aver N o i chiesto troppo p o c o : mentre poi non si riflette forse abbastanza quel che significhi di i n c o m o d o e di pericoloso (diciamo al giorno d'oggi) aggiungere al governo universale della Chiesa, l'amministrazione civile di una popolazione per quanto minuscola. La piccolezza del territorio Ci premunisce contro ogni incomodo e pericolo di questo genere. Sono sessantanni ormai che il Vaticano si governa senza particolari complicazioni. Altri invece diranno, anzi hanno già detto od accennato, che abbiamo chiesto troppo in altro campo: si capisce, e v o g h a m o dire nel campo finanziario. Forse si direbbe meglio nel campo economico, perchè non si tratta qui di grandi finanze statali, ma piuttosto di modesta economia domestica. A costoro vorremmo rispondere con un primo riflesso: se si computasse, capitalizzando, tutto quello di cui fu spogliata la Chiesa in Italia, arrivando fino al Patrimonio di S. Pietro, che massa immane, opprimente, che somma strabocchevole si avrebbe? Potrebbe il S o m m o Pontefice lasciar credere al mondo cattolico di ignorare tutto questo? N o n ha egli il dovere preciso di provvedere, per il presente e per l'avvenire, a tutti quei bisogni che da tutto il mondo a lui si volgono e che, per quanto spirituali, non si possono altrimenti soddisfare che col concorso di mezzi anche materiali, bisogni di uomini e di opere umane c o m e sono? Un altro riflesso non sembrano fare quei critici: la Santa Sede ha pure N il diritto di provvedere alla propria indipendenza economica, senza la quale non sarebbe provveduto nè alla sua dignità, nè alla sua effettiva libertà. A b b i a m o fede inimitata nella carità dei fedeli, in quella meravigliosa opera di provvidenza divina che ne è l'espressione pratica, l'Obolo di San Pietro, la mano stessa di D i o , che vediamo operare veri miracoli da sette anni in qua. Ma la Provvidenza divina non Ci dispensa dalla virtù di prudenza nè dalle provvidenze umane che sono in Nostro potere. E troppo facilmente si dimentica che qualunque risarcimento dato alla Santa Sede evidentemente non basterà mai a provvedere se non in piccola parte a bisogni vasti come il mondo intero, c o m e al m o n d o intero si estende la Chiesa cattolica: bisogni sempre crescenti, c o m e sempre crescono c o n gigantesco sviluppo le opere missionarie raggiungendo i più lontani paesi; senza dire che anche nei paesi civili, in Europa, in Italia, 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale - q u i specialmente, dopo le spoliazioni sofferte - sono incredibilmente -ninnerosi e non meno incredibilmente gravi, e tali bene spesso da muovere al pianto, i bisogni delle persone, delle opere e delle istituzioni ecclesiastiche, anche le più vitali, che ricorrono, Noi lo sappiamo, per aiuto alla Santa Sede, al Padre di tutti i fedeli. Ma torniamo agli avvenimenti odierni e tiriamone una conclusione altrettanto vera che consolante: e la. conclusione vuol essere che veramente le vie di D i o sono alte, numerose, inaspettate; che qualunque cosa avvenga, comunque avvenga e da Noi se ne cerchi il successo, sempre siamo nelle mani di D i o : che le grandi cose non ubbidiscono nè alla Nostra mente nè alla Nostra mano; che sempre ed in ogni incontro, c o m e il Signore sa approfittare di tutti e di tutto, tutto fa concorrere al raggiungimento dei benefìci fini della Sua santissima volontà; onde a Noi non resta che ripetere appunto: fiat voluntas Tua! Il A D A N T E C E S S O R E S E T A L U M N O S M E D I O L A N E N S I S CATHOLICAE U N I V E R S I T A TIS A SSMO C O R D E I E S U , H A B I T U S D I E X I I I F E B R U A R I I . Vogliamo anzitutto esprimere tutta la Nostra, non solo compiacenza, ma reale commozione che nell'animo Ci hanno prodotto tutte le belle cose che fino a questo momento abbiamo veduto ed ascoltato. Belle le parole, belli e preziosi i doni, belli e fragranti i fiori, nella varietà dei loro colori così graziosamente eloquenti; bello e commovente questo magnifico palpito e questo magnifico profumo di vita, « magnifica semplicità » — come avrebbe detto il grande Manzoni — questa semplicità che solo la mano di Dio sa mettere nelle cose più grandi come nelle cose più piccole, dando alle più grandi la grazia della più umile ingenuità e mettendo nelle più piccole saggi e tratti della più indicibile bellezza. Belle sono state le parole a volta a volta pronunciate dal Magnifico Rettore, e dai rappresentanti dei professori e degli studenti. Belli e splendidi i vostri doni, che veramente Ci hanno riempito il cuore di gioia, col ponderoso numero di v o lumi che raccolgono il frutto dei vostri studii e delle vostre fatiche. Bello è stato anche quello che il vostro valente Economo ha detto — con manifesta ingiustizia però e con eccessiva modestia — esponendo delle cifre ohe egli ha chiamato aride. Non sono davvero aride le cifre, poiché, come ha detto una volta un poeta lombardo — sia pure di secondo o terz'ordine (che però ha spesso trovato delle febei espressioni)—il m o n d o è tutto matematica e poesia. È vero infatti che la poesia della natura è una poesia Acta Pii PP. III XI fatta di numeri, perchè sono i numeri che danno un saggio delle grandezze del Creatore e quanto più larghi e quasi illeggibili diventano i numeri, tanto più splendida e palpitante è la poesia. Quelle cifre poi che sono state lette, si riferiscono a tanta bellezza di opere, a tanta generosità di sforzi, a tanto frutto di studi, che veramente la letizia, che con la loro poesia infondono nel cuore, è altissima e squisita. A tutte queste belle cose voi, professori e alunni, aggiungete il conforto, dolcissimo per il Padre, della vostra presenza: e per tutto questo dal Nostro cuore si esprime la riconoscenza e il ringraziamento con piena effusione. I pensieri, le proteste, i propositi, dei quali abbiamo inteso l'espressione così come essa usciva dal vostro cuore, Noi li accogliamo nel cuore Nostro e li affidiamo al Cuore stesso di Gesù, di quel divino Re di cui, per arcana disposizione della divina Provvidenza, Noi siamo il Vicario in terra. Tutto ciò, dunque, ben può indicare con diamo alle vostre richieste di benedizioni: quali sentimenti rispon- e le diamo con tutto il cuore, non soltanto ai presenti, ma anche a tutti quelli che voi rappresentate, benché la rappresentanza sia così cospicua da raggiungere addirittura la metà dell'intero numero di coloro che appartengono all'Università. Con queste benedizioni Noi intendiamo riferirci a tutti e singoli i pensieri e i desideri di ciascuno di voi, a tutte le vostre opere, intenti e buoni propositi. Questa udienza Ci riesce poi particolarmente gradita in ragione del momento così particolarmente bello e significativo nel quale essa ha luogo. È il momento nel quale sempre più gravi e numerosi il Padre comune segna gli anni della sua progrediente vecchiaia al chiudersi del settimo ed all'aprirsi dell'ottavo anno dacché Iddio, nell'arcano Suo consiglio, Lo chiamava nel suo luogo, in quel luogo che quando vaca « vaca nella presenza del Figliuol di Dio ». È il momento che segna il principio di quel 50° anno di sacerdozio, che con sì alta eloquenza ricorda al Nostro cuore tante grazie di D i o e tante miserie Nostre. Ed è pure il momento nel quale la divina Provvidenza Ci ha chiamato a compiere azioni e a dar corso ad avvenimenti che certissimamente — almeno per quanto è dato di prevedere umanamente, anzi non solo umanamente, ma anche sopraunaturalmente — sono destinati a produrre (ne abbiamo la speranza, la fiducia certa, come fin da principio ne abbiamo avuto l'intenzione ed il desiderio) frutti preziosi per la gloria di Cristo R e , per l'onore della Santa Madre Chiesa, per il bene delle anime, per il bene d'Italia e di tante care anime, a Noi tanto più care quanto più vicine; per il bene del m o n d o intero, non fosse altro che per i riflessi così evidenti, e così fatti per conciliare a questi avvenimenti la simpatia di tutto il m o n d o , di tutte le anime buone, di 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutti i cuori di alti sentimenti ed aspirazioni; non fosse altro che per il grande contributo che essi arrecano alla pacificazione di tante coscienze non soltanto in Italia ma nel m o n d o intero, a quella pace adunque che Gesù benedetto forse direbbe pace sua, « pacem meam »: la pace di Cristo nel Regno di Cristo. A b b i a m o già accennato a questo argomento nel discorso tenuto due giorni fa innanzi ai parroci e ai predicatori della Quaresima nelle chiese di R o m a , prevenendo alcune difficoltà che si possono facilmente antivedere. Lo abbiamo fatto in forma ed in misura che Ci sembravano rispondenti al bisogno di quelli che ordinariamente vanno a chiedere consiglio ai parroci ed ai predicatori. A professori, a giovani abituati alle alte indagini del pensiero come sono gli studenti di una Università, riservavamo illustrazioni di altra importanza e precisamente quelle che convengono a chi ha la mente esercitata nelle materie filosofiche, giuridiche, politiche. Il Trattato conchiuso tra la Santa Sede e l'Italia non ha bisogno di altre spiegazioni e giustificazioni esterne, perchè in realtà esso è a se medesimo spiegazione e giustificazione la più chiara e definitiva. Ma c'è pure una spiegazione ed una giustificazione esterna non meno chiara e definitiva, e questa è il Concordato. Il Concordato, anzi non solo spiega e giustifica sempre meglio il Trattato, ma questo gli si raccomanda come a condizione di essere e di vita. È il Concordato che -Noi, appunto perchè esso doveva avere questa funzione, fin da principio abbiam voluto che fosse condizione « sine qua non » al Trattato: desiderio, questo, nel quale, occorre dirlo subito, siamo stati nobilmente, abbondantemente assecondati dall'altra parte. Il Trattato non avendo avuto altro fine che quello di regolare nei termini della più assoluta indispensabilità e sufficienza la condizione giuridica, essenziale della Santa Sede e del R o m a n o Pontefice, di Quegli che per la divina responsabilità di cui è investito, qualunque nome egli abbia e in qualunque tempo egli viva, non può essere sottoposto a nessuna sudditanza, questo fine sarebbe stato raggiunto non appena si fossero avute le indispensabili condizioni di vera sovranità, che (almeno nelle presenti condizioni della storia) non è riconosciuta se non attraverso ad una certa misura di territorialità. Ma come e che cosa avrebbe potuto essere di vitale un tale Trattato, in un paese, in uno Stato ridotto in quella condizione in cui avevano ridotto l'Italia tanti anni di manomissioni, di spoliazioni, di eversioni di ogni genere compiute da governi o nemici o amici dei nemici, sapendolo o non sapendolo? Il problema evidentemente qui incominciava a complicarsi. E già questo si era veduto qualche tempo prima, allorché si era fatto un tentativo di riordinamento della legislazione ecclesiastica, che necessariamente Acta Pii PP. 113 XI non si sarebbe potuto ridurre che ad una semplice misura unilaterale in materia, nella quale nessuno p u ò legiferare senza che prima accordi e intelligenze siano prese con la competente autorità ecclesiastica. Le condizioni dunque della religione in Italia non si potevano regolare senza un previo accordo dei due poteri, previo accordo a cui si opponeva la condizione della Chiesa in Italia. Dunque per far luogo al Trattato dovevano risanarsi le condizioni, mentre per risanare le condizioni stesse occorreva il Concordato. E allora! La soluzione non era facile, ma d o b biamo ringraziare il Signore di avercela fatta vedere e di aver potuto farla vedere anche agli altri. La soluzione era di far camminare le due cose di pari passo. E così, insieme al Trattato, si è studiato un Concordato propriamente detto e si è potuto rivedere e rimaneggiare e, fino ai limiti del possibile, riordinare e regolare tutta quella immensa farragine di leggi tutte direttamente o indirettamente contrarie ai diritti e alle prerogative della Chiesa, delle persone e delle cose della Chiesa; tutto un viluppo di cose, una massa veramente così vasta, così complicata, così difficile, da dare qualche volta addirittura le vertigini. E qualche volta siamo stati tentati di pensare, come lo diciamo con lieta confidenza a voi, sì buoni figliuoli, che forse a risolvere la questione ci voleva proprio un Papa alpinista, un alpinista immune da vertigini ed abituato ad affrontare le L ascensioni più ardue; come qualche volta abbiamo pensato che forse ci voleva pure un Papa bibliotecario, abituato ad andare in fondo alle ricerche storiche e documentarie, perchè di libri e documenti, è evidente, si è d o vuto consultarne molti. Dobbiamo dire che siamo stati anche dall'altra parte nobilmente assecondati. E forse ci voleva anche un u o m o come quello che la Provvidenza Ci ha fatto incontrare; un u o m o che non avesse le preoccupazioni della scuola liberale, per gli uomini della quale tutte quelle leggi, tutti quegli ordinamenti, o piuttosto disordinamenti, tutte quelle leggi, diciamo, e tutti quei regolamenti erano altrettanti feticci e, proprio come i feticci, tanto più intangibili e venerandi quanto più brutti e deformi. E con la grazia di D i o , con molta pazienza, con molto lavoro, con l'incontro di molti e nobili assecondamenti, siamo riusciti tamquam per medium profundum eundo a conchiudere un Concordato che, se non è il migliore di quanti se ne possono fare, è certo tra i migliori che si sono fin qua fatti; ed è con profonda compiacenza che crediamo di avere con esso ridato D i o all'Italia e l'Italia a D i o . V o i che Ci ascoltate facilmente intendete quanto grande, grave, solenne, denso di formidabili responsabilità, fosse il problema della situazione politica ed internazionale della sovranità pontifìcia. Ma nel Concordato è ACTA, vol. X X I , n. 3. — 6-3-929. 8 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qualche cosa non meno grande e non meno degna di tutti gli sforzi. Quando alla Chiesa si riconosce la personalità giuridica con i diritti che ne derivano; quando il Sacramento del Matrimonio prende il posto che gli compete nella legislazione e nella vita civile; quando alle famiglie religiose è riconosciuta la personalità giuridica; quando anche l'Università Cattolica del Sacro Cuore ha una altrettanto alta che provvida considerazione; quando all'insegnamento religioso si dà il dovuto posto ed onore; quando altresì all'Azione Cattolica è riconosciuto un posto legittimo; veramente è altrettanto facile che doveroso comprendere c o m e si possa e si debba ringraziare di tutto cuore il Signore. Tutto questo insieme di cose si potrà poi tanto meglio apprezzare, allorché si potranno pubblicare i testi del Trattato e del Concordato; giova però fin d'ora considerare che quando si fa un soliloquio si può dire quel che si vuole, ma quando si fa un dialogo bisogna pure ascoltare l'altra parte. Le favorevoli condizioni nelle quali si è svolto il Nostro dialoga non Ci lasciano ragione altrettanto lealmente, alcuna di dubitare generosamente, che sarà pure assicurata nobilmente, l'esecuzione di tutte le misure di comune accordo deliberate. Ben volentieri abbiamo fatto a quest'uditorio tali paterne confidenze,, anche perchè confidiamo che da questa eletta schiera esciranno giovani egregiamente preparati a dedicare a così nobili ed importanti argomenti almeno qualche parte della loro attività tutta rivolta al bene. Siamo anche lieti di ricordare una circostanza che è riuscita particolarmente cara al Nostro, e non dubitiamo, anche al vostro cuore, che cioè, proprio nel giorno in cui davamo il Nostro assenso alla stampa dei documenti di cui abbiamo parlato, davamo altresì il Nostro definitivo consenso e l'ultima approvazione alle nuove disposizioni liturgiche per le quali la festività del Sacro Cuore di Gesù ha avuto una maggiore solennità, anzi la più grande solennità che sia consentita dalla Sacra Liturgia, riuscendo anche ad ottenere con la nuova solennissima ufficiatura un insieme di pre- ghiere, di testi, di omelie, che Ci sembra proprio fatto per diffondere sempre più largamente ed efficacemente la devozione al S. Cuore. N o n Ci resta infine che rinnovare l'espressione della Nostra paterna, riconoscenza, per la consolazione che voi, figli dilettissimi, Ci avete dato in questa udienza cosi caramente solenne, ed invocare sopra di V o i in tutta la sua pienezza la Benedizione Divina, mentre impartiamo a tutti e singoli, a tutte le intenzioni, propositi e fatiche.di ciascuno, a tutta l'opera in particolare che ciascuno di voi nei più diversi modi, ma c o n lo stesso nobilissimo intento, impiega per la gloria del Sacro Cuore, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. S. Congregatio Lib Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 25 Ianuarii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Joinvillensi praefecit R. D. Pium Freitas, e Congregatione Missionis. — Titulari episcopali Ecclesiae Euroeensi, R. D. Dionysium Tibiletti, quem constituit Auxiliarem R. P. D. Aloisii Niella, Episcopi Corrientensis. 28 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Himeriensi, R. D. Iustinum Cawet, Vicarium generalem dioecesis Namurcensis, quem deputa vit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Thomae Ludovici Heylen, Episcopi Namurcensis. 2 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Cotennensi, R. D. Evaristum Tchang, e clero vicariatus apostolici de Y e b o l , quem constituit Vicarium Apostolicum de Tsining. 4 Februarii. — Titulari archiepiscopali P. D. Franciscum M. Kersuzan, Ecclesiae hactenus Sergiopolitanae, Episcopum Capitis R. Haitiani. — Titulari episcopali Ecclesiae Calydoniensi, R. D. Eduardum Sheehan, e Congregatione Missionis, quem constituit Vicarium Apostolicum de Yukiang. 5 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Zamorensi, R. D. Emmanuelem Arce y Ochotorena, Vicarium generalem dioecesis Pampilonensis. — Cathedrali Ecclesiae Segobiensi, R. D. Lucianum Perez Platero, A u d i t o r e m Tribunalis Rotae Matritensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Curiensi, R. D. Emmanuelem Lopez Arana, Canonicum et Provisorem dioecesis Santanderiensis, quem députait Administratorem Apostolicum Civitatensem. 8 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sorensi, R. P. Gulielmum Fihnemann, e Societate Verbi Divini, parochum in civitate Manilensi, quem constituit Auxiliarem piscopi Manilensis. R. P. D. Michaelis O'Doherty, Archie- 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 15 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Stadiensi, E. D. Franciscum Kamprath, Protonotarium Apostolicum ad instar, eundemque Decanum Capituli metropolitani Viennensis ac Cancellarium Curiae, quem constituit Auxiliarem E m i P. D. Gustavi Friderici Card. Piffl, Archiepiscopi Viennensis. 22 Februarii. — Cathedrali nuper erectae Ecclesiae de Liugayen in Insulis Phihppinis, E. D. Caesarem Guerrero, ex archidioecesi Manilensi. 26 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Msyriensi, B. D. Franciscum Fellinger, e dioecesi Linciensi, Protonotarium Apostolicum ad instar, quem constituit Auxiliarem E. P. D. Aloisii Barlassina, Patriarchae Hierosolymitani. 1 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Natalensi, E. D. Marcolinum de Souza Dantas, canonicum archidioecesis S. Salvatoris in Brasilia. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Nicopolitanae in Epiro, E. P. D. Ioannem Baptistam Fridericum Vallega, hactenus Archiepiscopum Smyrnensem. SACEA CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS N. C A P P E L L A N O R U M 21 Maii 1927 SPECIES FACTI. - Quidam sacerdos oppidi 67., dioecesis N., sub initium transacti saeculi, instrumento a rogato Notario confecto duas cotidianas cappellanias fundavit, his verbis usus: « sapendo quanto sia grato a D i o il sacrosanto sacrificio della Messa... ha fondato e fonda ed ha eretto ed erige due eappellanie cotidiane, da celebrarsi entro questa ven. Basilica di S. A . , all'altare della Ssma Addolorata... Per dote di suddette due eappellanie ha assegnato durante la di lui vita, onze sessanta annuali, e dal giorno della sua morte onze sessantadue ogni anno, onerate sopra quelle onze quattrocento di soggiogazione che esige annualmente dal Sig. Principe di F. E se in qualunque tempo si verrà a reluirsi detta soggiogazione, vuole che il capitale di dette onze sessantadue si debba all'istante impiegare in compra di rendite stabili,... e i frutti esigersi dai cappellani, nonostante che siano più delle onze sessantadue ». Haec vero affrancatio canonum vivente adhuc fundatore effecta est, eiusque neptis et heres, mandato alter ego a fundatore munita, « ha fondato, rifondato e fonda nella ven. ch. di S. A. due quoti- 117 S. Congregatio Concilii diane Messe, ossia laicali cappellanie... per elemosina di questa quotidiana celebrazione assegna o reassegna onze annue sessantadue... e per la facile esazione di dette onze sessantadue, ipoteca la possessione di terre... detto Orto del Marchese... quale possessione, mea secuta morte, passi subito in dominio della ven. chiesa di S. A . , con obbligo di gabellarlo o affittarlo al miglior offerente, e della detta gabella, dedotte prima le onze sessantadue da pagare c o m e elemosina c o m e sopra per i Cappellani assegnata, e altresì dieci onze annualmente per distribuirle ai poveri nel giorno della Ss. A d d o lorata, tutto quanto sopravanzerà debba impiegarsi per gli arredi e suppellettili dell'altare dell'Addolorata ». Reditus annuus 62 unciarum, seu lib. 792,50, evidenter hodie non sufficit pro satisfactione Missarum ad taxae dioecesanae rationem: hinc iamdudum impetrata fuit reductio earundem. Verum cum in praesenti constet reditus fundi seu praedii Orto del Marchese, attingere circiter libellas 7000 annuas, capellani augmentum dotis réclamant ad summam saltem 3650 libellarum, quae responderet duplici capellaniae cotidianae: resistit tamen parochus, obtendens se ex fundatoris expressa voluntate teneri ad erogandas pro Missis summam unciarum 62 dumtaxat: ex quo potius dicendum videatur, fundatores noluisse capellaniam cotidianam, nisi subordinate; secus enim providissent pro casu quo summa non sufficeret. Quaestio delata est ad Ordinarium, qui consultius censuit ab hac Sacra Congregatione expetere solutionem sub his rogandi formulis : I. An capellaniis in casu adnexa sit Et quatenus affirmative: I I . Ad celebratio cotidiana quam usque rationem Missarum. Rector paroeciae S. A. teneatur reditus cedere in favorem Capellaniarum in casu. ANIMADVERSIONES. - E x relatis fundationis verbis apparet luculentissime fundum pro Missis celebrandis relictum non fuisse taxative, sed demonstrative solummodo. Fundatores enim exordiuntur ab oneris impositione, et inde pergunt ad fundum pro adimpletione oneris constituendum. I a m vero cum fundus demonstrative legatur, heres tenetur supplere quod necessarium sit ad onera Missarum adimplenda, si reditus assignati a fundatore non sufficiant. In casu enim onus non inhaeret fundo, sed personae quae non deficit, etsi reditus fundi assignati deficiant (Lucidi, De Vis. sacr. Lim., vol. I I I , p. 426, n. 9). Hanc doctrinam aperte docet Benedictus X I V innixus instructioni per Sacram Congregationem Concilii transmitti solitae, dum Ordinariis facultas onera Missarum reducendi concedebatur. In ea enim legitur: « Illa legata seu fundationes erunt taxative conceptae, si fundatores legando, aut aliquo m o d o disponendo, orationem, seu dispositionem primo inchoaverint ab assignatione fundi, et subinde Missarum onera 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adiecerint; et h o c casu huiusmodi onera ad rationem eleemosynae manualis moderari possit Episcopus; contra, vero, si fundatores orationem seu dispositionem -inceperiut ab impositione oneris, et subinde fundum assignaverint: tunc enim onus dicitur demonstrative conceptum, ac fundatorum heredes per Amplitudinem T u a m cogendi sunt ad perpetuam dicti oneris manutentionem, et ad supplendam summam deficientem tam pro praeterito quam pro futuro tempore » {De Syn. dioec, lib. X I I I , cap. ult., n. X X X I I ) . I d e m docent inter alios, Lucidi (De Vis. ss. LL., supr. rei. n. 104), Oietti (Syn. rer. mor. et iuris Pont., n. 3402) et Gasparri (De Ss. Euch., n. 620). In casu hoc fecerunt fundatores; primum onus Missarum imposuerunt, et deinde fundum pro adimplendo onere assignarunt. Onus inde demonstrative esse conceptum dicendum est. Ergo ecclesia S. A., cui fuit impositum, cogenda est ad perpetuam oneris Missarum manutentionem, et ad supplendam summam in tabulis fundationis assignatum, tunc sufficientem sed nunc ex aucta taxa synodali deficientem, pro duabus Missis fundatis quotidie celebrandis ad mentem fundatorum. Neque dici potest hos ipsos noluisse Missas quotidianas disponere. Intentio enim eorum est manifestissima in tabulis fundationis, quibus, ut legenti patet, saepe de cotidiana Missarum fundatarum celebratione mentio fit. Nec iuvat reponere eos taxative determinasse summam, nempe 62 uncias, cappellanis tradendam pro Missis; hoc enim certissime factum est, quia haec summa tunc temporis omnino sufficiens, et forte plus quam sufficiens, credebatur, iuxta taxam et morem illius temporis et regionis; hinc nec ipsorum mentibus occurrit casus augmenti taxae synodalis, vel imminutionis redituum, quos superabundantes ad finem intentum censebant. Pariter mens fundatoris non fuit praecipue ecclesiae S. A. benefacere. Ex tabulis fundationis luculentissime constat ipsos primo et principaliter fundum oneri Missarum implendo destinasse; stipendium enim earum debet ante omnia ex reditibus ipsius deduci., Prae omnibus ergo administratores ecclesiae S. A. de cotidiana duarum Missarum applicatione curare debent, et m o d o speciali hoc tempore quo reditus superabundantes ad omnia opera fundata habentur. Deductis etenim ex reditu actuali 3.650 libellis italicis, quas pro duabus Missis cotidianis fundatis ad rationem taxae dioecesanae, cappellani petunt, 127,50, quae in eleemosynas expendi debent et 25,50 pro anniversario, cum fundus 7.000 producat, remanent adhuc 3.197 pro adquirendis paramentis et supellectili bus ad mentem testatoris. Huius voluntas integre servabitur, si onera Missarum integre adimpleantur: secus vero, si non applicentur omnes Missae, et standum dicatur earum reductioni, cui hodie, auctis reditibus, non videtur locus superesse. Haec enim concessa fuit S. Congregatio Concilii 119 quando' reditus ad eas celebrandas erant insuincientes; hodie vero plus quam sufficientes sunt. Ceterum can. 1 5 5 1 § 3 perspicuam normam interpretationis tradit, nimirum intelligendum esse, nisi aliud constet, ut potius alia onera quam Missae reducantur. R E S O L U T I O . - In plenariis comitiis ad Vaticanum habitis die 2 1 Maii 1 9 2 7 E m i Patres Sacrae Congregationis Concilii, respondendum propositis dubiis censuerunt: « Ad I. Affirmative. Ad I I . Ad rationem taxae dioecesanae ». Facta postmodum relatione Ssmo D o m i n o Nostro Pio P p . XI per infrascriptum Sacrae Congregationis Secretarium, Sanctitas Sua resolutionem datam approbare et confirmare dignata est. f Iulius, E p . tit. Lampsacen., Secretarius. SACKA CONGREGATIO RITUUM P ANORMITANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI D E I F R . FRANCISCI A PICCIANO, L A I C I PROFESSI ORDINIS F R A T R U M MINORUM. SUPER DUBIO An sit signanda Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Inter fratres illustris familiae Minoriticae, innumerosque filios Sancti Patris legiferi Francisci Assisiensis, selectum emicat agmen sodalium qui, auditis et consideratis divini Magistri sententiis evangelicis: « Si vis perfectus esse, vade, vende quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo: et veni, sequere me. Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me », eius fidelis discipuli et imitatoris Francisci vestigia, regulam et vitae statum recte perfecteque sequuti, tanquam stellae luxerunt et lucent coram D e o et hominibus in medio Ecclesiae et proprii Ordinis religiosi. Huic glorioso agrnini adnumerari potest pauper et humilis laicus professus Franciscus a Picciano qui, per decentiam sui habitus extrinseci et franciscani, humilitatem mentis et honestatem morum ostendit, b o n u m q u e (praebuit exemplum tam in suo vestitu quam in refi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quis suis actionibus: cuius causa beatificationis et canonizationis apud sacram rituum Congregationem die 18 Decembris proxime elapsi discussa est. Interim praemittere iuvat quaedam de eius vita, gestis et obitu. Picciano in oppido, in Samnio, e piis honestisque coniugibus agricolis Vespasiano Dangelosanto et Angela Cyparissa die 28 Februarii anno 1773 ortus est infans, eique in sancto baptismo imposita fuere nomina Donatus, Paulus, Marius et Antonius. In pueritia et adolescentia docilis, laboriosus, honestus et castus sodalibus et amicis apparuit et exstitit, atque ob morum suavitatem et religionem columba meruit appellari. Ineunte saeculo decimonono exortae sunt publicae calamitates et civiles perturbationes, ob quas Ñapoleo, Gallorum Caesar, totam fere Italiam occupavit, ibique, per gallicos tribunos, militum legiones conscripsit; famulus tamen Dei legitimo suo regi potius quam alieno servire ac militare voluit. Miles plura vitae incomm o d a sustinere debuit. In praelio captivus factus a Gallis, ab eorum manibus effugit; redux suos revisit et Panormi sub regiis vexillis rursus et diu militavit. Commihtonibus optimum dedit specimen religionis, pietatis et patientiae. In sacello castrensi sacristae munere fungens, in deliciis habebat Missis aliisque sacris functionibus inservire. Tonsoris artem exercuit et modestum perceptumque lucrum pauperibus distribuit. Quidquid otii sibi superesset, potius quam ludis, locis aliisque rebus inanibus, honestis piisque operibus incubuit. Baidam asperam et montuosam prope Panorm u m saepe ascendebat, ut in illo solitario loco et templo pacifice ac devote oraret et sacris adsisteret. Contiguum ibi nosocomium visitabat, caritatem suam in aegrotos largiter effundens. Eos enim paternis curis fovebat, lavando, tondendo, pectendo, haec et alia officia etiam infima gerendo in persona et amore Christi, Unde illi debiles et infirmi eius praesentiam et providentiam munusculis permissis etiam auctam vehementer optabant, et acceptis beneficiis temporalibus et spiritualibus, grati animi sensibus congrue respondebant: siquidem pueris et adultis imperitis et catechismi rudibus et ignaris, nostrae sanctae religionis mysteria et praecepta, iuxta mentis capacitatem, tradebat. Haec omnia peculiarem virtutis famam pepererunt Donato militi qui indubia perfectioris vitae status amplectendi indicia dedit sacerdoti suo confessario, cuius opera et zelo obtinere potuit, coadiuvante regionis praeside, Campi liberi principe, a Francisco regis filio dimissionis gratiam a militia castrensi, ut sua v o t a adimpleret per ingressum in religionem franciscanam. Quo facilius id obtineret, in eodem Baidensi nosocomio, quod opere et animo iamdiu lustraverat, chirurgicis ministeriis ad aegrotantium b o n u m se instrui et perfici voluit. Hisce subsidiis instructus, die septima Maii anno 1809, sex et triginta annos agens, in d o m o religiosa franciscana inter laicos sodales exceptus fuit, et post S. Congregatio Rituum 121 bimestrem die 26 Iulii habitum illius religionis induit, mutato nomine Donato cum altero Francisco. Integro autem anno expleto, propositum suum solemni ritu editisque votis religiosis confirmavit. In eodem Baidensi nosocomio regio Fratrum Minorum curae concredito iuvandis et fovendis aegrotis a Superioribus addictus, inter assidua ministeria, virtutes status religiosi et muneris proprias, aliasque omnes exercere non destitit per annos quadragintaduos. Iste vir dilectus Deo et hominibus, pietate erat admirabili, in honorem augustissimi mysterii Ssmae Trinitatias saepissime trisagium iterabat, Passionem et Mortem divini Redemptoris tota mente ac animo contrito recogitabat, et erga Ssmum Eucharistiae sacramentum ardenti amore flagrabat. Insuper Deiparam Virginem Mariam sub titulis septem dolorum, Montis Carmeli et Ssmi Rosarii, eiusque sacras imagines speciali cultu, angelica salutatione et fervida rosarii recitatione honorabat. Quas pias exercitationes in aulis nosocomii et in lectis aegrotorum peragendas curabat, ipso praeeunte et orante; exhortante quoque infirmos ad invocandos cum precibus iaculatoriis Iesum et Mariam, Angelos custodes, seraphicum Franciscum aliosque sanctos tutelares, et ad lucrandas indulgentias de thesauro Ecclesiae concessas etiam in suffragium defunctorum. Clementissimus Deus sanctitatem famuli sui miris signis donisque supernaturalibus confirmasse fertur a testibus fide dignis in sessionibus Processualibus. Ex his, oleum in saeculo receptum, lapides in panem conversi, lues ex armeniis amota, caementarius a lapsu incolumis, caecis visus restitutus, frumentum et vinum auctum et multiplicatum et spiritus prop h e t i c a de rebus futuris reapse secutis. Tandem Franciscus senectute provecta, vitae austeritate et operoso labore debilitatus, et fractus corpore, sed spiritu fortis et virilis, gravi morbo correptus et ecclesiae sacramentis roboratus, consertis ad pectus manibus Crucifixi imagine insertis, mortem imminentem exspectans, una cum sodalibus orationem dominicalem recitans in honorem Iesu morientis qui est salus sperantium et spes morientium, prolatis ab ipso supremis verbis: « Iesu miserere mei » animam exhalavit hora meridiana diei 15 Maii anno 1851. F a m a vero sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere quam Dei famulus in vita sibi comparaverat, post obitum novis informationibus novisque miris assertisque sanationibus aucta, et magis clara ac diffusa, archiepiscopalem Curiam Panormitanam ad Processum Informativum, Ordinaria auctoritate, super ea conficiendum permovit. Huiusmodi Processus ab anno 1863 inchoatus, et post instauratam religiosam provinciam Franciscanam reassumptus anno 1909, tandem absolutus et clausus annis 1915-1916, dein ad sacram Rituum Congregationem delatus riteque apertus est die 17 Martii 1917. Itaque, servato iuris ordine, quum omnia in promptu sint et, per decretum diei 24 Iulii 1923, 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nihil obstet quominus ad ulteriora procedi possit, instante R m o P. Antonio M. Santarelli, Ordinis Fratrum Minorum et huius causae postulatore, attentisque litteris postulatoriis E m o r u m P P . Cardinalium Archiepiscoporum Panormitanae et Catanensis dioecesium, et R m o r u m Episcoporum aprutinae et regionis siculae Ecclesiarum, necnon cleri saecularis et regularis, sanctimonialium aliorumque virorum ecclesiastica vel civili dignitate praestantium, enixe rogante R m o P. Ministro generali totius Ordinis Fratrum Minorum, Emus ac Rmus Dnus Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanensis et eiusdem Causae Relator, in Ordinariis sacrorum rituum congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Et E m i ac R m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi P o nentis, audito v o c e et scripto R. P. D. Carolo Salotti fidei promotore generali, omnibus accurate discussis ac perpensis rescribere censuerunt: Affirmative seu signandam esse Commissionem Introductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 18 Decembris 1928. Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papae XI per infrascriptum Cardinalem sacrae Rituum Congregationi Pro Praefectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habens, manu propria signare dignata est Commissionem Introductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Fr. Francisci a Picciano, laici professi Ordinis Fratrum Minorum. Die 9 Ianuarii 1929. C. CARD. LAURENTI, L. £8 S. R. C. Pro Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 123 DIARIUM ROMANAE CURIAE Alle ore 12 di lunedì 11 Febbraio, nella sala dei Papi del Palazzo Apostolico Lateranense, è stato firmato un Trattato fra la Santa Sede e P Italia con cui viene composta la «Questione Romana», nonché un Concordato per regolare le condizioni della Religione e delia Chiesa in Italia; coi Trattato veniva pure firmata un'apposita Convenzione Finanziaria. Erano Plenipotenziari: Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale PIETRO GASPARRI, Segretario di Stato di Sua Santità, e Sua Eccellenza il Signor Cavaliere BENITO MUSSOLINI, Primo Ministro e Capo del Governo d'Italia. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 5 Febbraio 1929, presso P Erho e Revmo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione della Venerabile Serva di Dio Giovanna Elisabetta Bichier des Ages, Confondatrice dell'Istituto delle Figlie della Croce, dette Suore di S. Andrea, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria per discutere due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione della medesima, i quali vengono proposti per la sua beatificazione. Martedì, 12 Febbraio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori Teologi, componenti la medesima, hanno discusso e dato il loro voto sopra due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Ven. Teresa Margherita Redi, del Sacro Cuore di Gesù, monaca professa Carmelitana Scalza, i quali miracoli vengono proposti per la sua beatificazione. Martedì, 26 Febbraio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati Officiali e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Francesco da Camporosso, laico professo dell'Ordine dei Minori Cappuccini. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Martedì, 5 Marzo 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi alla augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi che la compongono, hanno discusso il dubbio su due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione del Ven. Servo di Dio Giovanni Bosco, Sacerdote Fondatore della Pia Società Salesiana e dell'Istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominareis Novembre 1928. Monsig. Giuseppe Maria Goy Gonzalez, Uditore soprannumerario del Tribunale della Bota presso la Nunziatura Apostolica di Spagna. » » » Monsig. Jesus Maria Echeverría y Majora, Uditore Assessore del Tribunale della Bota presso la Nunziatura Apostolica di Spagna. 19 Gennaio 1929. L'Emo Sig. Cardinale Aurelio Galli, Brotettore delle « Filles de la Sainte Vierge de la Retraite» (Vannes). 2 Febbraio » L'Emo Signor Cardinale Camillo Laurenti, Brotettore dei 4 » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Brotettore 20 » » L' Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Brotettore delle » » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Brotettore della Società del Sacro Cuore di Gesù Bambino (Marsiglia). » » » L'Emo Sig. Cardinale Donato Sbarretti, Brotettore delle Missionari dell'Immacolata Concezione (Tarbes). dell'Istituto delle Religiose di S. Andrea (Belgio). Suore del Bambin Gesù (Aurillac). Biccole Suore della Sacra Famiglia 21 » » (Verona). L' Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Brotettore delle Suore della Santa Famiglia (Amiens). Assistente al Soglio Bontificio : 29 Dicembre 1928. Monsig. Barnaba Piedrabuena, Vescovo tit. di Callinico. Brotonotarii Apostolici 4 ad instar participantium: Giugno 1926. Monsig. Antonio Orlié, della diocesi di Veglia. 16 Dicembre 1928. Monsig. Bernardo Enrico Diamond, della diocesi di Dallas. Diarium Romanae Curiae m 10 Gennaio 1929. Monsig. Giacomo Zaffrani, della diocesi di Como. » » » Monsig. angelo Pierattini, della diocesi di Volterra. 30 » » Monsig. Ladislao Hozakowski, dell'archidiocesi di Posnania. Prelati Domestici di S. S.: 1928. Monsig. Francesco Feldmann, della diocesi di Paderborn. Monsig. Matteo P. O'Brien, dell'archidiocesi di Cincinnati. 3 Agosto » Monsig. Giovanni E. Me Guirk, della diocesi di Columbus 28 Settembre » (S. U. A.). 4 Luglio » Monsig. Giovanni S. Hannan, della medesima diocesi. Monsig. Salvatore Nicolosi, dell'archidiocesi di Monreale, 9 » » » 28 » 7 Novembre Monsig. Edoardo Ferrer y Daniel, della diocesi dell'Avana. » Monsig. Stanislao Jazwinski, della diocesi di Plock. 10 Dicembre » Monsig. Federico Schwendimann, della diocesi di Basilea. 15 » Monsig. Roberto M. Nolan, della diocesi di Dallas. » 5 Gennaio 1929. Monsig. Vincenzo Santoro (Roma). Monsig. Leonardo M. Forristal, della diocesi di London. 10 » » 12 Monsig. Eugenio Tisserant, della diocesi di Nancy. 15 Monsig. Silvano Grébaut (Francia). » Monsig. Giovanni Quillinan, della diocesi di Fargo. 18 Monsig. Augusto Stumpf, dell'archidiocesi di Friburgo. Monsig. Fridolino Weiss, della medesima archidiocesi. Monsig. Giuseppe Sester, della medesima archidioeesi. Monsig. Salvatore Manduca, della diocesi di Malta. 24 29 Monsig. Casimiro Niesiolowski, dell'archidiocesi di Gnesna. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Placca dell'Ordine Piano: 15 Febbraio 1929. Al sig. conte Francesco Alessandroni Cermatore, Esente delle Guardie Nobili Pontificie. 16 » » Al sig. barone Giovanni Giacomo De Geer (Svezia). La Commenda dell'Ordine Piano : 25 Gennaio 1929. Al sig. Alfonso Hermaus-Ausloos, dell'archidiocesi di Malines. 15 Febbraio » Al sig. marchese Giuseppe Nannerini, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. » » » Al Sig. Don Lelio dei principi Orsini, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il Cavalierato dell'Ordine Pïano: 25 Giugno 1928. Al sig. dott. Giovanni Tommaso Bradley, della diocesi di Port Victoria. 7 Febbraio 1929. Al sig. Don Bonaventura Pineyro Queralt conte de Torralba de Aragon (Spagna). La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 Febbraio 1929. Al sig. Enrico Hallin (Svezia). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 14 Dicembre 1928. Al sig. principe Francesco Giuseppe de Auersperg, della diocesi di Königgrätz. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 26 Novembre 1928. Al sig. Antonio Balasy (Ungheria). 30 » 19 Dicembre » Al sig. dott. Francesco Stumpf, della diocesi di Innsbruck. » Al sig. Baldassare Pianigiani, della diocesi di Fiesole. 9 Gennaio 1929. Al sig. avv. Carlo Bergamaschi, della diocesi di Pontecorvo. 15 » » 19 » » 4 Febbraio 19 » Al sig. Firminio Dubar, della diocesi di Lilla. Al sig. Giulio Rinaldi (Roma). » Al sig. Giuseppe Prudent, dell'archidiocesi di Parigi. » Al sig. Vittore Thibaut, della diocesi d| Tournay. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 28 Novembre 1928. Al sig. conte Giuseppe Sanasi, della diocesi di Oria. 7 Febbraio 1929. Al sig. conte Daniele Porquier de Lagarrigue, dell'archidiocesi di Parigi. 15 » » Al sig. conte Guglielmo Aluffi, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. » » » Al sig. marchese Giovanni Evangelista Bisleti, Cadetto nelle Guardie Nobili Pontificie. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 18 Novembre 1928. Al sig. Francesco Rocchi (Roma). 28 » » Al sig. conte Giuseppe dArmand de Chateauvieux della 30 » » Al sig. Luigi Haueis, della diocesi di Innsbruck. » » » Al sig. Felice Gaudin, dell'archidiocesi di New Orleans. » Al sig. Emilio Ferrabino, dell'archidiocesi di Torino. diocesi di Saint-Denis. 3 Dicembre Diarium Romanae 127 Curiae 13 Dicembre 1928. Al sig. Paolo Vilardi, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. 17 » » Al sig. Vittorio Bernardt, dell'archidiocesi di Strigonia. 9 Gennaio 1929. Al sig. dott. Achille Pisa, della diocesi di Sora. 10 » » Al sig. Armando Esders, dell'archidiocesi di Parigi. 16 » » Al sig. Francesco Geurts, dell'archidiocesi di Malines. » » » Al sig. Matteo Balas, dell'archidiocesi di Lione. 18 » » Al sig. Guglielmo Gerardo Pauwels della diocesi di Harlem. 25 » » Al sig. Roberto Gijsen, dell'archidiocesi di Malines. 2 Febbraio » Al sig. Giuseppe Castellani, della diocesi di Senigallia. 4 » » Al sig. Giorgio Maze Sencier, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Al sig. cav. Leonardo Frenguelli (Roma). 21 » » Al sig. Paolo Couderc De Saint-Chamant, dell'archidiocesi di Parigi. La Commenda dell'Ordirne di S. Silvestro Papa: 19 Dicembre 1928. Al sig. Modesto Boschi, della diocesi di Colle Val d'Elsa. 7 Febbraio 1929. Al sig. Guglielmo Klebanowski, della diocesi di Paderborn. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 4 Dicembre 1928. Al sig. Ovidio Ferroni, dell'archidiocesi di Fermo. 6 » » Al sig. Giovanni Marcello Vitrotto, dell'archidiocesi -di » » » Al sig. Mario Casaro, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Giovanni Pacheco Teixeira Rebelo de Carvalho, Torino. dell'archidiocesi di Braga. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 15 Gennaio 1929. Monsig. Spirito M. Chiappetta (Roma). 25 » » Monsig. Antonio Bartos, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » » Monsig. Tommaso Huder, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Francesco Jemelka, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Francesco Kuntal, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Bartolomeo Andriola, dell'archidiocesi di Bari. » » » Monsig. Vito Giuseppe Tricarico, della medesima archidiocesi. 28 » » Monsig. Virgilio Grandi, della diocesi di Trento. 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.: 23 Gennaio 1929. Il Sig. conte Raoul de Diesbach de Belleroche, dell'arebidiocesi di Parigi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 25 Gennaio 1929. Monsig. Otocaro Tauber, dell'archidiocesi di Olomouc. » » » Monsig. Benedetto Barth, dell'archidiocesi di Colocza. » » » Monsig. Antonio Fürster, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Stefano Szedsay, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Michele Veres, della medesima archidiocesi. Cappellani Segreti d'Onore di S. S.: 25 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Koszterszitz, dell'archidiocesi di Colocza. » » » Monsig. Carlo Unterréiner, della medesima archidiocesi. NECROLOGIO 18 Dicembre 1928. Monsig. Giovanni Claudio Bouchut, Vescovo tit. di Panemotico. 16 Gennaio 1929. Monsig. Giovanni Batt. Thomas, Vescovo di Langres, 2 Febbraio » Monsig. Pietro Marty, Vescovo di Montauban. 11 » Monsig. Giovanni Aelen, Arcivescovo tit. di Nicopoli in Epiro. 17 » Monsig, Giovanni Gamberoni, Arcivescovo di Vercelli. » Monsig Francesco Giacci, Vescovo tit. di Filomelio. » L' Emo Sig. Cardinale ANTONIO VICO, Vescovo di Porto e 20 25 » S. Rufina, Prefetto dei Riti. della Sacra Congregazione Aanus X X I - Vol. X X I 5 Aprilis 1929 Nn». 4 AÍTAIPO^ COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI EPISTOLA APOSTOLICA AD ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS REIPUBLICAE CECHOSLOVACAE : DE MILLENARIA CELEBRITATE SANCTI WENCESLAI DUCIS, MARTYRIS. PIUS PP. X I VENERABILES FRATRES SALUTEM Caritatem decet ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM sollicitudinemque communis Patris, uti patet, laeta vel tristia filiorum participare, iuxta illud Apostoli « gaudere cum gaudentibus, Aere cum flentibus ». Iamvero, etsi Nos, vehementer de salute populi vestri solliciti, numquam destitimus in secundis adversisque rebus vobis adesse, peculiaris tamen atque praeclara nunc incidit causa cur vobiscum Deo grates agamus, ac vobis populoque vestro universo vehementius gratulemur. Siquidem sollemnem eius diei memoriam vos celebraturi estis, quo abhinc annos M Sanctus Wenceslaus, clarissimus ille Bohemiae D u x idemque Patronus vester praesentissima, fraterno scelere martyr occubuit Veteris Boleslaviae, in urbe scilicet olim magni nominis, nunc autem mirifico Yirginis Matris cultu et Wenceslai. martyrio multo clariore. Horum sollemnium Nobis placet laetitiam splendoremque hisce Litteris augere; imprimisque, optimum illud dilapidare consilium, quo vos memoriam tam sollemniter agitis illius viri qui tantum fuit ACTA, vol. X X I , a. 4. — 5-4-SS3. 9 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eum gentis vestrae tum ipsius rei catholicae firmamentum ac decus. Wenceslaus, cum a parentibus aviae Ludmillae, feminae quidem piissimae, traditus esset ut rite educaretur probeque instrueretur fidei sanctae praeceptis, ab ipsa pueritia christianae virtutis laude elucere coepit. Budecium deinde, prope Pragam, ubi « in honorem Principis Apostolorum B. Petri consecrata inerat 1 ecclesia » missus est, ut latinis quoque litteris erudiretur. Patre vita functo, paulo post, quamvis adulescentiae annos vix excessisset, dux Bohemiae electus, ab ipso principatus initio decla2 ravit sese « soli Deo sincero animo servire cupere » . Forti animo publicarum rerum disciplinam restituit, discordiis finem imposuit, iustitiam restauravit. Bono patriae totus deditus, eam ab hoste defendit eiusque unitati ac prosperitati consuluit; sed Princeps ut erat mitissimus et semper « de nanciscenda pace 3 sollicitus » haec omnia « potius sine magna aliorum clade, sine multo insontium sanguine » , 4 pacificis viis rationibusque asse- qui contendit. Itaque populum « pietate magis quam imperio 5 regebat » . Publice sese principem, privatim fere monachum exhibens, sub pretiosis vestibus cilicium ferebat, et « summo 6 studio virginitatem per omnem vitam servavit illibatam». Quid autem de ipsius religione dicamus erga Sacramentum augustum, si ei adhuc puerulo « nihil gratius quam sacris interesse mysteriis et sacrificantibus ministrare » 7 fuit; si idem princeps « panem et vinum ad sacrificia Missarum proprio labore et manibus excolebat f » 8 Huc accedit quod maxima sane laude ab omnibus celebrantur beneficentia eius ac liberalitas. « Brat namque circa indigentes 1 2 3 C H R I S T A N N U S D E SCALA, Vita S. Wenceslai, c. 1 . n. 1 . Ibidem, c. 1, n. 8. Ibidem, c. 1, n. 9. * I O A N N E S O L O M U C E N S I S , Passio, translatio et miracula S. Wenceslai, 1. o 5 6 Brev. Rom. Ibidem. 7 S . B A L B I N U S , Epitome Mst. rerum Bohem., 1. 1 , e. 4 . 8 CAROLUS I V , S. Wenceslai vita, n. 3. Acta Pii PP. XI 131 valde compatiens, solatium miser orum, gaudium pauperum, pater orphanorum, defensor viduarum, liberator captivorum et omnium maerentium pius consolator ». 1 Quas eximias virtutes omnes ex uno eodemque fonte Auxisse, ex invicta scilicet actuosaque fide, quis pro manifesto non habebit? Catholicam hanc fidem is non modo constanter tenuit atque publice fortiterque professus est, sed etiam strenue defendit sollerter que propagavit. Quare, vix imperii gubernacula adeptus, omnes curas et cogitationes in id contulit ut religionis damna repararet; exsulibus revocatis clericis, relictas ecclesias sacris ritibus reddidit, exustas refecit, novas aedificavit, quas inter aedem in castro Pragensi, S. Martyri Vito dicatam, in sedem postea cathedralem et metropolitanam evectam, quae hoc ipso iubilaei anno refecta rursus cultui sollemni ritu aperietur. Ad christianos mores quod attinet, magnae ei curae erat ut ubique iidem fiorerent; homines 2 autem « a doctrina seu tramite recto deviare cupientes » , quamvis dux alioquin eminentissimus, severe corripiebat. Sed inde iam maiorum invidia et odium contra eum exoriebantur; quibus ipse frater eius B oleslau s aurem praebens, germanum suum, per occasionem annui festi SS. Cosmae et Damiani, Veteris-Boleslaviae, ubi quidem eorum titulo Deo dicata erat ecclesia, convivio exceptum ac deinde ante ostium templi precantem, adhibitis infandi sceleris sociis ministrisque interemit, in morte ipsa non minus animi fortitudine quam mirabili erga fratricidam. caritate conspicuum. Quae tam egregia Patroni vestri sanctissimi facta, perlibentes equidem commemoramus; neque id sane ut de iis, quae vos probe nostis, doceamini, sed quo magis liqueat quanto iure summis eum honoribus veneremini quamque merito, nullo non tempore, fideles omnes magnis laudibus invictum Märtyrern prosecuti sint. Scitis enim quae et quanta huius fuerit Ducis Martyris gloria, statim atque ad caelestia regna evolavit; non solum Veteris-Boleslaviae, sacro eius sanguine nobilitatae, et 1 Propr. archid. Pragensis: Lect. infra Oct. S. Wenceslai. 2 CKRISTANNUS, op. cit., c. 2, n. 17. 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pragae, quo sanctum corpus post-triennium, ipso Boleslao fratre iubente, translatum est; sed in aliis etiam extra patriae fines regionibus. Undique enim reliquiae Servi Dei expetitae sunt, ac pluribus locis aedes sacrae in eius honorem sunt excitatae. Ut alia vero omittamus, Romae quoque, non solum in ipsa S. Petri basilica inde a saeculo xiv altare ei dedicatum, et, veteri basilica destructa, aliud marmoreum altare suffectum est, « cum nullus prope alius regum sanctorum altare in ea basilica habeat », sed festum S. Wenceslai hic quotannis in praesentia omnium cardinalium colebatur. 1 Ad quem sancti Ducis cultum dilatandum non parum sane crebra miracula contulere, itemque beneficia non pauca quae a bohemicis rerum scriptoribus memoriae tradita sunt. Wenceslai nomen, quem iam saeculo x Romanus Pontifex Ioannes X I I I sanctum appellavit, in Sacramentario eiusdem temporis et in Breviariis pluribus, lingua palaeoslavica confectis, inscriptum erat; inde vero a saeculo xn in latinis etiam Breviariis aderat, passimque festum eius celebrabatur. Quod festum tandem decessor Noster f. r. Clemens X anno MDCLXX Ecclesiam universam extendit, et Benedictus X I I I anno ad MDCCXXIX ad altiorem ritum evexit. Quod si tam longe lateque Dux martyr colebatur, mirum non est si peculiari quadam pietate eum semper gens vestra prosecuta sit; ac re vera dici potest nullum umquam apud vos fuisse virum, cuius tam alte memoria in Bohemorum animis insculpta esset, quemque, ut Wenceslaum sanctissimum, tantopere vos veneraremini. Quis enim ignorat, sepulcro eius praecipuum semper asyli ius tributum esse, et sacram eius effigiem cum apud familias omnes honore haberi, tum in numinis, in sigillis publicis vexillisque pie exprimi consuevisse? Lancea eius in proelia ferebatur; gladii eius ictu dignitas et equester titulus concedebatur; innumerabiles demum scriptores sexcentaque omnis artis documenta eum concelebrant. Sanctus Wenceslaus a vobis omnibus tamquam exemplar praecellens, potentissimusque patronus 1 B. B A L B I N U S , Miscellanea Mst. regni Bohemiae, 1. 4, p. 1. Acta Pii PP. XI 133 semper habitus est; ad eumque idcirco fidenter confugere soliti estis in angustiis quibuslibet, in bellis, in rebus adversis, perantiquis eis concentibus supplicando « ne perire sinat vos, neque posteros vestros ». Quin immo tam intime omnia vestra cum S. Wenceslai persona et cultu connexa habebantur, ut quaecumque vobis cariora essent et coniunctiora 8. Weneeslai hereditatem nominaretis: imprimisque avitam fidem, linguam, cultiorem vitae usum, regalem coronam universamque terram vestram; cuius terrae vos eum recte quidem heredem (seu herum) appellatis, quasi scilicet Dux sanctissimus, aeterna iam beatitate fruens, non modo praesentissima ope vos tueatur, sed vere dominus adhuc sit patriae vestrae, quam olim tot beneficiis cumulavit. Fuit enim Wenceslaus non solum catholicae fidei defensor, sed etiam Bohemiae pater, utpote qui eam et ad humaniorem vitam induxit, et integram ab hostibus servavit et ad unitatem prosperitatemque evexit. Ex his sequitur ut etiam civili apud vos cultu Dux martyr eniteat, ac merito haec sollemnia ab iis quoque civibus, qui a catholica religione alieni sunt, celebrentur. At vero Weneeslai gloria in sancta eius vita tota consistit: quandoquidem ob eam dumtaxat, non autem ob politicas rationes, ut temere nonnulli dictitant, interfectus est. Nemini enim historiae peritissimo dubium est scelestos homines ob eam causam mortem tanto viro intulisse quod vehementer sane oderant sanctam eius vitam, quam, utpote monasterialem, Ducis indignam esse censebant; itemque quod egregias virtutes in sancto Principe moleste ferebant, caritatem praesertim, castitatem et mansuetudinem; eo magis quia eius in propaganda Christi fide ardens studium et in vitiis exstirpandis severitas eorum livorem conflaverant, qui, avitae superstitioni pertinaciter adhaerendo, pravis moribus a gentilitate probatis renuntiare nolebant. Fuit igitur Wenceslaus verissime Dei Martyr, testis nempe christianae fidei, qui « opere ostendit se omnia praesentia contemnere ut ad futura et invisibilis bona » perveniret. 1 Cfr. S. Th. 2a 2*e, q. 124, art. 4. 1 m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Wenceslaum, tamquam Sanctum Dei martyreni, una cum Ecclesia universa, homines coluere ex natione vestra clarissimi; quos inter, S. Adalbertus, Pragensis Episcopus ac deinde in Borussia Martyr, qui non modo cum sancto Duce « ex eodem tramite lineam propaginis traxit » , 1 sed etiam eximius fuit eiusdem cultor ; Beata Agnes, quae, priusquam religiosa vota nuncupasset, cotidie Pragae reliquias Martyris venerabatur; illustris rex vester Carolus, idemque imperator huius nominis IV, qui « specialem habens devotionem ad 8. Wenceslaum, protectorem et 2 adiutorem suum praecipuum » , in eius honorem sacrarium gemmis ornavit, sepulcrum excoluit, caput auro circumdari iussit, vitam huius sui in throno decessoris conscripsit; Arnestus Pardubicensis, primus in Pragensi sede archiepiscopus, cuius consilio nova eaque splendida corona sacellum S. Martyris donatum fuit; denique S. Ioannes Nepomucenus, invictus sacerdotalis officii martyr, quem ante mortem crudelissimam peregrinatimi esse VeteremBoleslaviam ferunt. Quamquam igitur omnes Reipublicae istius cives, cuiuscumque sunt religionis vel stirpis, merito nunc tam gloriosi Ducis, quatenus heros est patriae vestrae ac tot beneficiorum auctor, memoriam agunt, tamen catholicorum omnium praecipue est, nationis cuiusque, hanc celebrare recordationem propterea quod sanctus imprimis is est Martyr Ecclesiae catholicae, omnium quidem nationum matris. Iamvero ne vacua sane fructu commemoratio ista defluat, id fore confidimus ut, bonorum omnium foederatis viribus, fides istic augeatur, christianae vitae usus magis floreat, atque, fide aucta, religio tota, Wenceslao auspice ac patrono, plane revirescat. Ac laetamur quod illa rei catholicae condicio, quam paucis abhinc annis decessor Noster Benedictus X V , in epistola ad Archiepiscopum Pragensem, die III mensis Ianuarii anno MDCCCCXX data, ingravescere coepisse dolebat, nunc cotidie magis in melius mutetur. Etenim haud Nos latet non paucos inter vos esse ex 1 CHRISTANNUS, 2 B E N E S S I U S K R A B I C E , Chronicon, ad an. 1 3 5 8 . Vita S. Wenceslai, Praefatio. 135 Acta Pii PP. XI sacro ordine homines qui sollerter in vinea Domini adlaborant, et conventus eucharisticos nonnullos istic actos esse, cum magna cleri populique frequentia. Probe autem scimus pias ad S. Ignatii mentem exercitationes in bonum omnium cuiusvis ordinis hominum plurifariam tradi; itemque viros plures, apostolico ardore plenos, impensam vobis navare operam ut in magnis urbibus et nova templa condantur et animarum saluti, tam necessario tempore, consulatur. Ad quod catholicae rei incrementum non parum quidem conferunt tum seduli viri illi qui sancta Ecclesiae iura in vita publica defendunt, tum qui Apostolicae Sedi cum Civitate ista feliciter intercedunt officiorum cursus necessitudinesque. Ex quo patet Wenceslaum Sanctum hereditatem suam non dereliquisse neque vos sivisse perire. Quamvis sit igitur cur Deo debitas agamus grates, ipsi tamen probe scitis non pauca adhuc desiderari quibus religio catholica apud vos in splendorem pristinum restituatur. Etenim nobiscum vos doletis operariorum paucitatem in vinea Domini, hoc potissimum tempore quo sacerdotes tam multi, iique evangelico spiritu flagrantes et a disciplinis sacris omni numero instructi, prorsus necessarii sunt. Omnibus igitur instandum est ut digni adulescentes sacerdotii viam ineant; quod frustra quidem sperari liceat nisi recta omnino sit christiana institutio sive quae in convictu domestico sive quae in scholis publicis traditur. Quapropter ne desistatis, venerabiles fratres, catholicos parentes impense monere tum de gravissimo quo tenentur officio filios suos pie educandi, tum de nativo iure vel catholicas scholas libere quidem condendi vel exigendi pro viribus ut in publicis etiam scholis catholicorum puerorum fides ne periclitetur quin immo ipsorum animi christiano more efifingantur. Praeterea, mirum quantum frequens angelorum panis libatio iuvenes ad ministerium, sacrum invitat; quamobrem ii coetus actuose propagentur qui, ut mariales congregationes, crebrum fovent SS. Eucharistiae usum;; nec minus curandum ut permulti eis adulescentibus associentur qui, équités a S. Wenceslao vulgo nuncupati, pollicentur se, vestigia Patroni sui sequentes, saepius ad eucharisticam men- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sam accessurus esse. Multum autem interest iuvenes in sortem Domini vocatos in Seminariis rite excoli, opportunis normis Sacrae Congregationis de Seminariis et de Studiorum Universitatibus religiose servatis. Quam quidem ad rem Collegium Nepomucenum, quod Nos in Urbe excitari iussimus, cuiusque novae aedes proxime, Deo favente, dedicabuntur, iterum commendamus bonis omnibus; quos praeterea meminisse volumus quantopere Seminarium illud S. Wenceslai, Pragae a. MDLIX a Societate Iesu conditum, ad religionis incrementum contulerit. De iis vero subsidiis quae, ad hanc rem provehendam, vobis praeeuntibus, rei publicae moderatores, clerus populusque iam contulerunt, et grates ex animo persolvimus et Deum enixe precamur ut largitores singulos peculiari gratiarum copia remuneretur. Clerus ita numero ac virtute auctior non modo fidem apud vos fovere ac roborare contendet, sed etiam, apostolico studio calens, sanctorumque Methodii et Adalberta vestigiis insistens, modis omnibus enitetur ut dissidentes Slavi finitimarum regionum ad Ecclesiae matris unitatem, ut est optatissimum, revocentur. Quo in campo actuose iam sollerterque vos adlaborasse novimus tum per opportunos conventus, tum per sodales ab apostolatu SS. Cyrilli et Methodii, tum denique per Veiehradense Institutum SS. Cyrilli et Methodii et Seminarium Mtriense missionalibus instituendis. Ne igitur cessetis tam salutare opus urgere; quod tamen ut prospere eveniat, religionem catholicam ita istic florere oportet ut dissidentes apud vos quoque perspiciant et agnoscant signa illa certissima quae veram Christi Ecclesiam demonstrant : mirabilem scilicet unitatem, catholicae fidei usquequaque dilatandae ardorem, sanctitatem eximiam et arctissimam cum Apostolica Sede coniunctionem. Ex his omnibus portendi licet frugifera admodum ista in S. Wenceslai memoriam sollemnia fore, dummodo vestrates praeclara Patroni sui exempla imitari studuerint. Haec enim eiusmodi sunt ut, cum omnibus, pro sua cuiusque condicione, congruant, ea singuli utiliter sequi possint. Itaque discant a iustissimo Duce Acta Pii PP. XI 137 qui rei publicae praesunt iustitiam mansuete fortiter que administrare, sibique persuasum habeant tantum abesse ut religio catholica prosperitate publicae adversetur, ut potius, principiis eius innixa, ipsa humana societas vigeat ac floreat. Discant cives a benefico Principe patriae caritatem veri nominis; omnique discordia seposita, concordi animorum consensu, ad commune bonum contendant; cumque ipse tam pie ab avia sua Ludmilla educatus sit, agnoscant parentes omnesque educatores quanta vis insit in christiana institutione ut feliciter iuventus in salutis viam dirigatur. Eum denique et sacerdotes in Sacramento augusto ardentissime colendo, et adulescentes in castimonia servanda, et divites in miseris omne genus adiuvandis, tamquam exemplum ad imitandum sibi proponant. Omnes postremo vestigiis eius qui sanguinem pro Christo fundere non dubitavit quique documentis non paucis suam in Beati Petri Cathedram pietatem comprobavit, pie animoseque insistant, cum in cupiditatibus frenandis doloribusque christiana virtute ferendis, tum in Apostolica Sede constanti amore prosequenda. Atque utinam patria vestra, quasi familia ingens, una S. Weneeslai fide eniteat ac roboretur; ita enim, ipso Patrono et auspice, per concordem operam potestatis utriusque, religiosae nempe ac civilis, priscam gloriam prosperitatemque feliciter assequatur. Caelestium interea munerum praenuntia ac paternae benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam vobis, Tenerabiles fratres, singulisque gregibus unicuique vestrum concreditis effuso animo impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die iv mensis Martii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. X I 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I ANTOFAGASTENSIS SUPPRESSIONIS PIUS ET ERECTIONIS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Supremi apostolatus munus, Nobis imperscrutabili Dei consilio commissum, exigit ut aeternae christifidelium saluti et catholici nominis incremento sedulo a Nobis consulatur. Ad hoc vero assequendum non parum proficit recta catholici orbis circmnscriptio, quae temporum rerumque adiunctis quam aptius respondeat. Cum itaque venerabilis frater Aloisius Silva Lezaeta, Episcopus titularis Olenensis et Vicarius Apostolicus A n t o fagastensis, supplices Nobis preces porrexerit ut in ecclesiastici regiminis et fidei christianae propagationis bonum, in dioecesim erigatur vicariatus apostolicus Antofagastensis, quippe qui ab anno millesimo nongentesimo duodecimo, quo erectus fuit, usque adhuc tantum religiosum ac civilem progressum assecutus sit, ut tamquam missionis locus minime in praesens considerari possit: Nos, hisce mature perpensis ac praehabito v o t o Sacrae Congregationis Christiano Nomini propagando praepositae, nec non audito et suffragante venerabili fratre Nostro Hectore Felici, Archiepiscopo Corintiensi, Apostolico Nuntio in Chilena Republica, oblatis precibus libenter annuendum censuimus. Quapropter de Apostolicae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit aut eorum qui S u a interesse praesumant consensu, suppresso vicariatu apostolico Antofagastensi, n o v a m erigere dioecesim statuimus ac decrevimus, ac eam praesentibus Litteris erigimus et constituimus, ipsamque eodem nomine Antofagastensem nuneupari, iisdemque finibus circumscribi, quibus vicariatus ipse erat nuncupatus et circumscriptus, volumus ac mandamus. Hanc autem n o v a m dioecesim Antofagastensem suffraganeam volumus archidioecesis S. Iacobi de Chile, atque sedem et cathedram episcopalem in urbe Antofagastensi constituimus, quam proinde ad civitatis episcopalis gradum et honorem extollimus cum omnibus iuribus ac privilegiis quibus ceterae civitates episcopales iure communi fruuntur, et ecclesiam principem in eadem urbe Antofagastensi ad Acta Pii PP. XI 139 cathedralis ecclesiae fastigium evehimus. Insuper praefatum venerabilem fratrem.Aloisium Silva Lezaeta, Episcopum titularem Olenensem et actualem Vicarium Apostolicum, de Apostolicae potestatis plenitudine a vinculo Ecclesiae Olenensis absolventes, ad hanc n o v a m dioecesim eligimus eique in Episcopum praefìcimus et Pastorem. - Quum autem temporum adiuncta non sinant quominus cathedrale canonicorum Capitulum m o d o erigatur, indulgemus ut huiusmodi Capituli loco dioecesani consultores ad tramitem Codicis iuris canonici constituantur. Volumus insuper ac mandamus ut quam primum neri poterit saltem parvum Seminarium dioecesanum, iuxta Codicis praescripta et normas a Sacra Congregatione de Seminariis traditas vel tradendas instituatur; interim vero alumni facultatis philosophicae et theologicae ad S. Iacobi de Chile Seminarium mittantur, donec aliter decernatur. Item iubemus ut, iuxta ea quae in Concilio Plenario Americae Latinae R o m a e anno millesimo octingentesimo octogesimo nono celebrato decreta sunt, etiam ab hac nova dioecesi eiusque sumptibus bini delecti iuvenes, aut unus saltem, non intermissa vice ad Pontificium Collegium Pium Latinum Americanum de Urbe mittantur, in quo in spem Ecclesiae instituantur. Q u o d autem attinet ad huius dioecesis regimen et administrationem, ad Vicarii capitularis, sede vacante, electionem, ad clericorum, iura et onera, aliaque huiusmodi, rite servari iubemus quae sacri canones praescribunt. Episcopalem dotem huius novae dioecesis constituent bona et reditus Ecclesiae, si quae sint, Curiae emolumenta et ceterae oblationes, quae a fidelibus, in quorum b o n u m ipsa erecta est, praeberi solent, praeter ea quae iam ad hoc sunt collecta et a civili gubernio adsignari possunt. Ad haec autem omnia exsecutioni mandanda praefatum venerabilem fratrem Hectorem Felici, Nostrum in Chilena Republica Nuntium deputamus, necessarias et opportunas facultates ipsi tribuentes, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, nec non omnes dirimendi controversias, si quae in exsecutionis actu oriturae sint, ac onus eidem imponimus ad Sacram Congregationem Consistorialem, intra sex menses a praesentibus Litteris datis, authenticum exemplar mittendi peractae exsecutionis. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum interest, vel qui sua interesse praesumant, audit! non fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, specifica et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse; sed eas, tanquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos -spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super bis a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et; fore volumus et decernimus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, qua" tenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis: specialibus, vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis Eomanorum Pontificum praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem quae hisce Litteris suppressionis, erectionis, evectionis, concessionis, statuti, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae a Nobis decreta sunt infringere vel eis contraire liceat. Si quis autem ausu temerario h o c attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit incursurum. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo o c t a v o , die tertia mensis Februarii, Pontificatus Nostri anno sexto. > R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , ^ B A S I L I U S CARD. P O M P I L J , Cancellarius S. B. E. Episcopus iulius Campori, Protonotarius Apostolicus. Hector Castelli, Protonotarius Apostolicus. Loco ifr Plumbi Reg. in Cane. Ap., Veliternen. vol. XXXVII, n. 57. - M. Riggi. 141 Acta Pii PP. XI II N E O - P A M P I L O N E N S I S , D E S O C O R R O E T D E SAN GIL, ET SANCTAE M A R T H A E ERECTIONIS PRAEFECTURAE APOSTOLICAE « FLUMINIS MAGDALENAE » PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Dominici gregis regimini non parum prodest recta orbis catholici circumscriptio, quam, ut temporum locorumque adiunctis aptius respondeat, omni studio curare debemus. Cum itaque in republica Columbiana in A m e rica meridionali amplissima territorii pars, quae extenditur praeter oras inferiores Magdalenae fluminis, quaeque abhinc aliquot annos commissa est Patrum Societatis Iesu curis, pertinens ad tres distinctas dioeceses, idest Neo-Pampilonensem, de Socorro et de San Gil, et S. Marthae, peculiari indigeat cura ut incolae uberiores spirituales fructus suscipiant, opportunum duximus istam territorii partem a praedictis dioecesibus seiungere et in apostolicam praefecturam erigere. Quare Nos, auditis Neo-Pampilonensi, de Socorro et de San Gil, et S. Marthae Episcopis, ac suffragante venerabili fratre Paulo Giobbe, Archiepiscopo titulari Ptolemaidensi in Thebaide, Nuntio Nostro apud Columbianam rempublicam, certa scientia, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine, territorium intra fines inferius describendus inclusum a dioecesibus Neo-Pampilonensi, de Socorro et de San Gil, et S. Marthae seiungimus ac separamus, et in praefecturam apostolicam, a Magdalena flumine « Fluminis Magdalenae » appellandam, erigimus, et constituimus, ipsiusque Praefecti Apostolici residentiam in civitate Porto Wilches fore decernimus. Fines vero quibus erecta praefectura circumscribetur hi erunt: ad occidentem Magdalenae flumen, ab ostio fluminis Cesar in conspectu urbis M Banco {ad septentrionalem partem) usque ad lacunam Garrapata (ad meridiem). Ad septentrionem dioecesis Sanctae Marthae, ab ostio fluminis Cesar in ripa quae contra urbem M Banco est, et secus decursum ipsius fluminis Cesar usque ad eius scaturiginem, inde vero, recto 1 limite, usque ad Reipublicae Venezuelanae fines. Ad orientem, ab iisdem 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale finibus reipublicae Venezuelanae, et deinde iuxta illos, usque ad tangendos montes qui Sierra Motilones nuncupantur; inde ipsorum montium seriem 2 seu catenani usque ad urbem Pueblo Nuevo, quae extra Missionis terminos remanere debet; 3 et ab ista u r b e , 4 limite recto, usque ad locum ubi flu- mina Caño Negro et Lebrija in unum confluunt. Pergitur inde ad meridiem versus, secundum flumina Lebrija et Cañaverales, usque ad huius postremi fluminis confluentem cum flumine Quebrada Cutibatd. B e c t o limite istinc proceditur usque ad locum ubi flumen Sucio influit in flumen Sogamoso ad fines dioecesis de Socorro; pergitur inde recta linea a confluente isto usque ad attingendum flumen Oponcito in eo loco scilicet, qui Puerto Infantes nuncupatur, istinc autem, semper recto limite, et vergendo ad meridionalem occidentalem plagam, usque ad antiquum Puerto Carare, qui dicitur nunc Puerto Aquilejo. Ad meridiem: ab ipso Puerto Carare seu Puerto Aquilejo usque ad lacunam Garrapata in ripa fluminis Magdalena. Hanc novam Fluminis Magdalenae praefecturam curae et regimini Patrum Societatis Iesu tradimus et committimus, eamque Sacrae Congregationis de Propaganda Fide iurisdictioni subiicimus eiusque Praefectis Apostolicis pro tempore omnia concedimus iura et privilegia, quibus ceteri Praefecti Apostolici gaudent ac pollent, et cum omnibus oneribus et obligationibus iisdem adnexis. Rebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda deputamus venerabilem fratrem Paulum Giobbe, Archiepiscopum titularem Ptolemaidensem in Thebaide, Apostolicum Nuntium in Columbiana Republica, cum facultatibus necessariis et opportunis, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate vel officio constitutum, atque dirimendi controversias quae in exsecutionis actu oriri possunt, tacto insuper eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem transmittendi intra sex menses a praesentibus Litteris acceptis, authenticum exemplar peractae exsecutionis. Mandamus insuper ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si exhibitae vel ostensae forent. Non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis, et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, praedecessorum Nostrorum, dispositionibus quibuscumque. Nemini ergo has Litteras ceterisque contrariis dismembrationis, erectionis, statuti, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel eis contraire liceat. Si quis vero, temerario ausu, hoc attentare praesumpserit, Acta Pii PP. 143 XI indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit incursurum. D a t u m E o m a e apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo o c t a v o , die secunda mensis Aprilis, Pontificatus Nostri anno septimo. F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W 1 R T H , C A R O L U S CARD. PEROSÍ, S. E. E. Cancellarius. iosephus Dominicus S. Wilpert, Congr. Consistorialis Decanus Göll. Proton. Spolverini, Protonotarius Secretarius. Apostolicorum. Apostolicus. Loco ïfc Plumbi Beg. in Cane. Ap. vol. XXXVIII, n. 7. - M. Riggi. Decreto diei 15 Augusti 1928 quo Literas Apostolicas Dominici gregis superius relatas exsecutioni mandavit, R. P. D. Paulus Giobbe, Archiep. tit. Ptolemaiden. in Thebaide, Nuntius Apostolicus in Columbiana Republica, Apostolica auctoritate has quae sequuntur additiones ac mutationes quoad fines in Literis Apostolicis noviter erectae praefecturae Fluminis Magdalenae adsignatos, statuit ac decrevit, perinde valituras ac si in textu ipsius Bullae suis locis ipsae essent relatae ac insertae. 1 Ade.: (per limites vicariatus apostolici Goajiren.). 2 Ada.: (secundum limites regionis vulgo 3 Add. : aeque ac paroeciae de Agnachica, de Brotaré et Carmen. 4 Mut.: Loco verborum « e t ab ista u r b e » legatur: « a b urbe Pueblo N u e v o » . de Santander del Norte nuncupatae). 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in L U N E N S I S - , SEU S P E D I E N S I S , S A R Z A N E N S I S E T B R U G N A T E N S I S ERECTIONIS ET AGGREGATIONIS PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Universi dominici gregis cura, R o m a n o Pontifici ab aeterno Pastorum Principe commissa, postulat ut ab Apostolica Sede ea omnia praestentur, quae ad animarum bonum et emolumentum magis conferre videantur, atque praecipue, loci alicuius dignitate praestante cunctisque paratis ad honoris gradum rite sustinendum necessariis, novae episcopales sedes constituantur, sirei sacrae administratio promptior uberiorque reddenda id alicubi exigat. Iam vero intra fines dioecesis Sarzanensis exstat civitas Spedia, seu La Spezia, quae ad oras Tyrrheni maris cum sedeat, ita incolarum copia aucta est, tantamque in dies adepta est potestatem, ut merito Apostolicae Sedi digna videatur, quae episcopalis cathedrae splendore decoretur, eo vel magis cum ad oppida totius regionis latam undique f acillimamque iam habeat viam. Quod quam gratum et iucundum Spediensi clero populoque sit futurum testantur oblationes, tum a magistratibus et optimatibus, tum a privatis civibus exhibitae ad ea suppeditanda quae ad episcopalem sedem erigendam requiruntur. Ad haec autem quam maxime accedit quod in spirituale totius civitatis incrementum verget vigilantis Pastoris praesentia, qui ingruentia fidei pericula validius arcere, et Religionis rationibus firmius prospicere poterit. Nos propterea, omnibus accurate perpensis, auditis venerabili fratre Dalmatio Minoretti, Archiepiscopo Metropolitano lanuensi, atque dilecto filio Ioanne Costantini, Administratore Apostolico vacantium dioecesium Lunensis - Sarzanensis et Brugnatensis, de consulto venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium negotiis consistorialibus praepositorum, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de Apostolicae potestatis plenitudine urbem Spediam una cum paroeciis infra enumerandis, earumque respectivis territoriis, e dioecesi Sarzanensi dividimus ac separamus, et ex ea n o v a m dioecesim erigimus, erectamque declaramus quo sequitur m o d o . In primis igitur nova haec dioecesis his constabit paroeciis: S. Mariae in caelum Assumptae, S. Mariae della Scorza, S. Mariae ad Nives, S. Ioannis Baptistae, S. Maria« Auxiliatricis, S. Petri Apostoli, S. Ioannis Baptistae in loco Migliarina, S. Michaelis Archangeli, S. Bernardi, omnibus in urbe; S. Bartholomaei in Acta Pii PP. XI 145 oppido Pitelli, S. R o c h i in S. Venerio, S. Iacobi Apostoli in Isola, S. Stephani Protomartyris in Marinasco, S. Martini in Biassa, S. Andreae in Fabiano, S. Viti in Marola, S. Mariae « del Pianto » in Cadimare, S. Catharinae in Canipiglia. Dioeceseos hisce finibus definitae sedem episcopalem Spediae constituimus, quam idcirco ad civitatis episcopalis gradum et honorem evehimus una cum omnibus iuribus ac .privilegiis, quibus ceterae episcopales civitates ex iure fruuntur. Ecclesia in hac urbe exstruenda ac Iesu Christo Eegi dicanda, cum primum perfecta fuerit, Cathedra erit Episcopi, cum omnibus iuribus ac privilegiis, quae ecclesiis cathedralibus sunt propria. Interea vero pro ecclesia cathedrali habeatur et retineatur ecclesia paroecialis sub titulo S. Mariae in caelum Assumptae. Hanc autem dioecesim noviter erectam constituimus surfraganeam metropolitanae Ecclesiae Ianuensis, eamque perpetuo una cum dioecesibus iam unitis Lunensi-Sarzanensi et Brugnatensi aeque principaliter unimus, sub hac appellatione: Lunensis-, seu Spediensis, Sarzanensis et Brugnatensis, ita ut omnes et singulae huiusmodi Ecclesiae iurisdictioni, regimini atque administrationi subsint unius Antistitis, qui proinde Episcopus Lunensis-, seu Spediensis, Sarzanensis et Brugnatensis nominabitur, quique canonicam possessionem trium dioecesium seorsim accipiet, praefatae appellationis ordine servato, et reditus percipiet episcopalibus mensis Sarzanensi et Brugnatensi adsignatos. Ad tres autem simul regendas dioeceses, Spediae una curia episcopalis constituetur, in qua ipsa urbe habitualem residentiam habebit Episcopus, qui tamen pro lubitu suo tum in urbe Sarzanensi, tum in urbe Brugnatensi, cum sibi placuerit, degere poterit. Hac posita trium istarum dioecesium unione, decernimus ut Episcopus beneficia unius dioecesis sacerdotibus aliarum dioecesium promiscue conferre possit. Volumus insuper ut Sarzanae et Brugnati maneant Capitula cathedralia, et Spediae quam prirrium Capitulum cathedrale erigatur. Idcirco quandocumque a iure statutum est ut Episcopus v o t u m Capituli exquirat, si agatur de negotiis quae unam tantum e tribus dioecesibus respiciunt, a proprio eiusdem dioecesis Capitulo v o t u m exquiretur; si vero ad tres dioeceses simul attinent, trium Capitulorum seorsim v o t u m habeatur. Quotiescumque demum communem episcopalem sedem vacare contigerit, tribus Capitulis una convocatis in urbe Spedia, praeside digniore e Capitulo Spediensi, ius erit Vicarium Capitularem communem pro tribus dioecesibus, ad sacrorum canonum praescripta, eligere. Rebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda deputamus venerabilem fratrem Dalmatium Minoretti, Archiepiscopum Ianuensem, cui propterea necessarias et opportunas facultates tribuimus etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur alium virum in officio vel ACTA, vol. XXI, n. 4. - 5-4-929. 10 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive pronuntianda de quavis difficultate vel oppositione in exsecutionis actu quomodolibet oritura, iuiuncto insuper eidem onere ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses, a subsignata die computandos, authenticum exemplar transmittendi peractae exsecutionis. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum interest vel qui sua interesse praesumant, auditi non fuerint ac praemissis non consenserint, etiam si expressa, ^specifica et individua mentione digni sint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari, vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus et decernimus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis etiam impressis manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis, ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, pro- vincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Npstrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem hanc paginam Nostram seiunctionis, erectionis, evectionis, unionis, mandati, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, hoc attentari praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum Eius, se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo nono, die decima secunda mensis Ianuarii, in festo Sacrae Familiae Iesu, Mariae, Ioseph, Pontificatus Nostri anno septimo. F R . A N D R E A S CARD. P R Ü H W I R T H , S. B. E. Cancellarius. Ioannes C A R O L U S CARD. P E R O S I , S. Zani Dominicus Congr. Consistorialis Secretarius. Câprelli, Protonotarius Apostolicus. Spolverini, Protonotarius Apostolicus. Loco >& Plumbi Beg. in Cane. Ap., vol. XXXIX, n. 41. - M. Kiggi. 147 Acta Pii PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE •I TITULO ET HONORIBUS BASILICAE MINORIS AUGETUR CATHEDRALIS ECCLESIA LARINENSIS. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Cathedrale templum Larinense, D e o sacrum in honorem Deiparae Virginis sideribus receptae, neminem latet iure meritoque enumerari posse inter potiora totius provinciae sanctuaria. Unanimi consensione rerum gestarum scriptores asserunt Larini primis Ecclesiae temporibus nuntiatum fuisse Evangelium; priscis enim saeculis posita est Larini sedes episcopalis, quae sanctis doctisque antistitibus iugiter enituit. Constat anno reparatae salutis DLVI Pelagium Papam primum, rec. mem. praedecessorem Nostrum, per suas litteras Iusto Episcopo Larinensi iurisdictionem commisisse super omnia monasteria et territoria Samnii et Lucaniae: nec non in Concilio anno DCCCCLXIX habito, Larinensem urbem electam fuisse, securum quasi propugnaculum adversus Graecorum byzantinorum in cursus. Cathedrale autem templum formam basilicalem praeseferens, vetustate ac structura praenobile, tanto artis operum decore renidet, ut dignum habitum sit quod inter nationalia monumenta enumeraretur. Haec animo repetentes, cum capitulares canonici atque archipresbyteri et parochi civitatis ac dioecesis Larinensis enixas Nobis preces humiliter adhibuerint, ut, auspicata occasione primi anniversarii celebrationis Eucharistici coetus, cathedrale ipsum templum ad Basilicae minoris dignitatem evehere de Apostolica benignitate velimus, hisque precibus accedat suffragium municipii, amplissimum tam Episcopi Ordinarii, atque praepositi honorarii Larinensis quam civitatis praesidis monumentis inspiciendis, optatis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus Sacrorum Rituum Congregationi praepositis, omnibusque rei momentis diligenter perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi, perpetuumque in m o d u m , insignem ecclesiam cathedralem Larinensem Virgini Deiparae in caelum Assumptae sacram titulo Basilicae minoris cum privilegiis atque honorificentiis, iuxta decreta et morem,adhibendis, condecoramus. 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H a e c volumus, edicimus decernentes praesentes Litteras firmas, vali- das, atque efficaces iugiter exstare ac permanere: suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m E o m a e apud Sanctum mensis Iulii anno MDCCCcxxvm, Petrum, sub anulo Piscatoris, die xm Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASP ARRI, a Secretis Status. II EX DISMEMBRATIONE DIOECESIS VIZAGAPATAMENSIS ERIGITUR MISSIO INDEPENDENS DE CUTTACK. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Apostolatus officium, quo divinitus fungimur in terris, N o s monet ut ea sollicito paterno que studio decernere maturemus, quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere ac feliciter eventura videatur. Iamvero cum venerabilis frater Petrus Eossillon, Episcopus Vizagapatamensis, Nos enixe flagitaverit, ut nonnullos ab ipsa sua dioecesi districtus disiungere velimus, ut exinde independens erigatur Missio, eidemque petitioni grave accedat suffragium venerabilis fratris Eduardi Mooney, Delegati Apostolici in Indiis Orientalibus: Nos, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagationis Fidei praepositis, omnibusque momentis attente perpensis, supra memorati Episcopi votis assentiendum esse existimavimus. Quae cum ita sint, m o t u proprio atque ex certa scientia ac matura deliberatione, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, districtus civiles de Ganjam et de Orissa meridionali, a Boro Noi et Bahuda usque ad Mahanadi flumen, et a sinu Bengalae usque ad Raul et Tel, a dioecesi Vizagapatamensi disiungimus sive separamus atque ex eorumdem districtuum territorio, sic per Nos dismembrato, independentem Missionem efformamus, cui nomen facimus de Çuttack et quam curis concredimus sacerdotum Congregationis Missionis religiosae provinciae Matritensis. Haec volumus, edicimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere: suosque plenos atque inte- Acta Pii PP. 149 XI gros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritum que ex nunc et inane fieri si quidquam, secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v m mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASPARRI, a Secretis Status. III AD TERRITORIA PALAESTINAE, TRANSJORDANIAE ET INSULAE CYPRI E X T E N DITUR IURISDICTIO DELEGATI APOSTOLICI AEGYPTI. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Romani Pontifices, qui, utpote Beati Petri successores, supremam in Ecclesia potestatem exercent, vigili iugiter studio in locorum, qui longinqui atque a R o m a n o centro dissiti sint, necessitates parandas tuendasque incumbunt. Id igitur Nos quoque, in hanc Petri Cathedram, Dei gratia, evecti, ut felici ac prospero Ecclesiae regimini prospiciamus, quantum in D o m i n o possumus, peragere satagimus. Quapropter cum varias ob rationes peropportunum videatur Palaestinae, Transjordaniae et insulae Cypri territoria, quae hucusque ad Delegationem Apostolicam Syriae pertinebant, ad res catholicas inibi provehendas, a praefata Syriae Delegatione separare, ut eadem in p o sterum Delegati Apostolici Aegypti iurisdictioni subiiciantur: N o s , omnibus rei momentis attento ac sedulo studio perpensis c u m venerabilibus fratribus Nostris S. R. Ecclesiae Cardinalibus, qui pro Ecclesia Orientali negotiis praepositi sunt, audito quoque hodierno Syriae Delegato Apostolico Nostro, haec, quae infra scripta sunt, decernenda censuimus. Nimirum ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore, Palaestinam, Transjordaniam et Cypri insulam a Delegatione Apostolica Syriae separamus, easdemque sub potestatem subiicimus Apostolici pro tempore exsistentis Delegati Aegypti, qui ex nunc Delegatus etiam A p o stolicus Ierusalem et Palaestinae, Trans jordaniae et Cypri nuncupabitur. Propterea volumus ut ipse novus Delegatus suo huiusmodi in praefatis regionibus munere fungatur, omnibus et singulis utens potestatibus et 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale faculta tibus, quae huic muneri sunt propriae, atque advigilet in cuiusque ritus Ecclesiarum statum, in eisdem regionibus exsistentibus; Nos vero et hanc Sanctam Sedem de eodem statu certiores reddat. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent sive pertinere poterunt plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris^ die x i mensis Martii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARE,!, a Secretis Status. S. Congregatio 151 Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUMSACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 8 Februarii 1929. — Cathedralibus Ecclesiis invicem perpetuo unitis Lunensi,- seu Spediensi, Sarzanensi et Brugnatensi, praefecit R. D. l o a n nem Costantini, Canonicum theologum Patriarchalis Ecclesiae S. Marci Venetiarum, hactenus Administratorem Apostolicum dioecesium Lunen.Sarzanensis et Brugnatensis. 22 Februarii. — Abbatiae nullius Ssmae Trinitatis Caven., R. D. Ildephonsum Rea, Congregationis Cassinensis Ordinis S. Benedicti. 28 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Surensi, R. D. Stephanum Hasz, e dioecesi Taurinensi, quem deputavit Ordinarium Castrensem in Hungaria. 17 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Semtensi, R. D. Gregorium Rozman, iuris canonici Magistrum in Facultate theologica Universitatis Labacensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Antonii Bonaventurae Jeglic, Episcopi Labacensis. 18 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sululensi R. P. Angelum M. Paulum Hiral, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit Vicarium Apostolicum Canalis Suesii. — Titulari episcopali Ecclesiae Panemotichitanae, R. P. Venceslaum Kinold, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit primum Vicarium Apostolicum de Sapporo. — Titulari episcopali Ecclesiae Vazaritanae, R. P. Burcardum Huwiler, e Missionariis Africae, quem constituit primum Vicarium Apostolicum de Bukoba. — Titulari episcopali Ecclesiae Zattarensi, R. P. Antonium Oomen, e Missionariis Africae, quem constituit primum Vicarium Apostolicum de Mwanza. - 5 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Trisipensi, R. D. Stepha- num Bryer, Canonicum Metropolitanae Ecclesiae Strigoniensis, Rectorem Seminarii archiepiscopalis, quem constituit Auxiliarem Emi P. D. Iustiniani Georgii Serédi, Archiepiscopi Strigoniensis. ac Rmi Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI DECRETUM DE SPIRITUALI ADMINISTRATIONE ORDINARIATUUM GRAECO-RUTHENORUM IN FOEDERATIS CIVITATIBUS AMERICAE SEPTENTRIONALIS. Cum data fuerit Episcopo graeco -rutheno Statuum Foederatorum armo 1912 plena et ordinaria iurisdictio in clerum et populum universum graeco-rutheni ritus in Foederatis Civitatibus Americae septentrionalis, sive permanenter, sive ad tempus commorantes, et cum dein per decretum S. Congregationis pro Ecclesia Orientali sub die 8 Maii 1924 duo Ordinariatus graeco-rutheni ritus constituti sint, alter pro fidelibus oriundis e Galitia cum sede Philadelphiae Pa., alter vero pro fidelibus oriundis ex Podocarpatia Russa, necnon pro fidelibus graeco-rutheni ritus provenientibus ex Hungaria et Jugoslavia, cum sede Homestead Pa.; Eminentissimis ac Reverendissimus Patribus Cardmalibus S. Congregationi pro Ecclesia Orientali praepositis, in plenariis comitiis die 4 I a n u a m huius anni habitis, opportunas leges a S. Ö. de Propaganda Fide pro Negotiis rituum orientalium latas die 17 Augusti 1914, eo m o d o qui sequitur visum est noviter aptare, easdemque praesenti decreto iterum ferre, circa spiritualem administrationem duorum Ordinariatuum graeco-rutheni ritus in praedicta regione. CAPUT De Episcopis I graeco-rutheni ritus Art. 1. - Nominatio Episcoporum graeco-rutheni ritus pro regione Statuum Foederatorum Americae septentrionalis Apostolicae Sedi reservata est. Art. 2. - Episcopi graeco-rutheni ritus eorumque legitimi successores in Statibus Foederatis Americae septentrionalis sub immediata huius A p o stolicae Sedis iurisdictione ac potestate manebunt, plenamque iurisdictionem ordinariam in omnes fideles graeco-rutheni ritus, permanenter vel ad tempus in Foederatis Civitatibus Americae septentrionalis commorantes, respective,'iuxta diversitatem originis supra memoratam, exercebunt, sub S. Congregatio pro Ecclesia Orientali Í53 dependentia tamen E. P. D. Delegati Apostolici Washingtonensis pro tempore. Art. 3. - Eisdem ins ac potestas competit regendi ac gubernandi gregem suum ac leges et statuta condendi in iis quae iuri communi non adversantur. Praecipuum vero eorum munus erit invigilare ut tum doctrina et boni mores, tum ritus et disciplina huic Ecclesiae propria sancte et integre custodiantur. Eorum igitur erit uniformitatem caeremoniarum in variis devotionibus necnon in tradendis Sacramentis usitatarum secundum rubricas librorum liturgicorum approbatorum, introducere et eiusdem unitatis strictam observantiam a sacerdotibus suis expostulare. Art. 4. - Ordinarii paroecias et missiones suae curae concreditas saepe visitare tenentur, ita ut saltem singulis quinquenniis ipsi, vel per se, vel, si fuerint legitime impediti, per Vicarium Generalem, aut alium specialiter delegatum sacerdotem, lustrent, ut gregem suum apprime cognoscant, eaque omnia quae ad spirituale eius b o n u m attinent, melius provideant. Art. 5. - In canonica visitatione paroeciarum inquirant Episcopi ah parochi omnia paroecialia munera, praesertim visitationem infirmorum, puerorum instructionem, verbi Dei praedicationem, in dominicis et festis, diligenter absolvant; videant insuper omnes libros baptismatum, matrimoniorum ac mortuorum; inventariumque bonorum ecclesiasticorum ex ultimo biennio: ac rationes ab unoquoque rectore missionis expostulent, id est introspiciant ac probent libros proventuum et expensarum cuiuslibet Ecclesiae, statum materialem eiusdem, debita, etc. H a c praesertim occasione diligenter advigilent, ne abusus in disciplinam ecclesiasticam irrepant, praecipue circa administrationem Sacramentorum et Sacramentalium, cultum Dei et Sanctorum, praedicationem verbi divini, implementum piarum voluntatum; serioque curent ut puritas fidei et morum in clero et populo conservetur, ut fidelibus, praecipue pueris et rudibus, pabulum doctrinae christianae praebeatur, ut in scholis puerorum aciuvenum institutio secund u m catholicae religionis principia tradatur. Si compererint irrepsisse abusus, eos prudenter, sed fortiter compescant, adhibitis etiam, si opus sit, poenis canonicis. Art. 6. - Ut autem securitati bonorum temporalium ecclesiarum, coemeteriorum, scholarum et omnium eorum quae ad Ecclesiam pertinent, summa cum diligentia prospiciatur, curent Ordinarii a) ne Eector Consiliumve administrationis nomine ac iure proprio retineant, pro quorum adquisitione fideles quovis m o d o subsidia contulerunt; b) satagant, audito in per-. tractandis negotiis virorum peritorum ac consultorum suorum consilio, eas tituli possessionis formas adhibere, omnesque prescriptiones servare, quae legibus singulorum Statuum respondeant, quaeque ecclesiasticorum 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bonorum administrationi, conservationi ac plenae in posterum transmissioni faveant; c) normas quas iudicaverint de bonis ecclesiasticis administrandis opportunas, statuant. Art. 7. - Annua sustentatio utriusque Episcopi consistet in praestationibus ad instar cathedratici, quae iuxta aequitatem ab Episcopo, audita v o c e suorum consultorum, determinabuntur, quasque singulae ecclesiae Ruthenorum Ordinariatuum solvere tenentur. Rectores ecclesiarum respondere tenentur de exacta solutione harum praestationum et aliarum ab Episcopo eiusque consultoribus determinandarum, pro Seminario, orphanotrophio, missionibus, etc. Art. 8. - Sicut in initio huius decreti declaratur, Ordinarius pro fidelibus oriundis ex Galicia sedem suam habeat Philadelphiae Pa., alter vero Homestead Pa.; pro commoditate tamen et utilitate tum cleri, tum curiarum duorum Ordinariatuum, sacerdos ruthenus domicilium habere poterit TsTeo-Eboraci, qui munere fungens Vicarii vel delegati Ordinariorum, assistentiam praebebit fidelibus ruthenis, peculiariter autem sacerdotibus illis qui vel Americam attingunt vel ex ea proficiscuntur, sed sub dependentia et voto Ordinariorum. Art. 9. - Episcopi singulis quinquenniis plenam et accuratam relationem de statu personali, morali ac materiali missionum proprii ritus exhibeant Delegato Apostolico, qui eam transmittet ad. S. Congregationem pro Ecclesia Orientali atque singulis saltem decenniis, ad sacra Apostolorum limina accedant, ut obsequium et oboedientiam - suam Pontifici Summo praestent, eique rationem reddant de pastoralis muneris implemento, deque omnibus quae ad Ecclesiae suae statum et cleri populique mores ac disciplinam, animarumque sibi concreditarum salutem pertinent. Art. 10. - Controversiae, si quae exoriantur inter Episcopum graecorutheni ritus et Episcopos latini ritus Statuum Foederatorum, deferantur ad. S. C. pro Ecclesia Orientali. CAPUT De II Clero graeco-nitheno Art. 11. - Cum necesse sit ut habeantur sacerdotes integrae vitae, zelo ac prudentia praediti, in scientiis sacris eruditi et politicis factionibus alieni, curent Ordinarii, ut data opportunitate, saltem pro utroque Ordinariatu erigatur Seminarium minus et maius, pro clericis ritus graeci-rutheni educandis. Interim vero clerici isti frequentent Seminarium latinum ab Ordinario designatum, atque unum alterumve habeant sacerdotem sui ritus, qui eos ritus liturgiamque propriam bene ac diligenter edoceant. Ad sub- 155 S. Congregatio pro Ecclesia Orientali veniendum clericorum educationis expensis, tum rectores ecclesiarum, t u m ipsae ecclesiae ritus graeco-rutheni in Statibus Foederatis Americae septentrionalis contribuant. Enixe Ordinarii commendent clero fidelibusque pium opus vocationum ecclesiasticarum, curentque ut sacerdotes, praesertim parochi, pueros, qui indicia praebent ecclesiasticae vocationis, a saeculi contagiis arceant, ad pietatem informent, primis litterarum studiis imbuant, (Mvinaeque in eis vocationis germen foveant. Art. 1 2 . - Antequam habeatur numerus sufficiens presbyterorum graecoruthenorum, qui in Statibus Foederatis educati fuerint, si providenda o c currat de suo rectore aliqua missio Ruthenorum vel vacans vel noviter erecta, Ordinarii postulent sacerdotes ab Episcopis ritus graeco-rutheni Galitiae vel Hungariae vel Jugoslaviae per tramitem S. Congregationis pro Ecclesia Orientali. Illi vero sacerdoti qui proprio marte, neque ab alterutro Episcopo graeco-rutheno vocatus, neque a S. Congregatione missus, illuc perrexerit, Episcopus graeco-ruthenus nullas concedere potest facultates, sive celebrandi Sacrum sive administrandi Sacramenta, sive munia ecclesiastica quomodocumque obeundi. Interim, sicut iam pluries statutum est, sacerdotes ritus graeco-rutheni, qui in Status Foederatos Americae septemtrionalis proficisci et commorari cupiunt, debent esse coelibes. Art. 13. - Sacerdotes pecuniam quaerentes, vel in fide ac moribus vacillantes, vel ebrietati faventes, nullo m o d o mittantur nec admittantur in Americam; et si tales inveniuntur, quantocius dimittantur: qui dimissi, nisi paruerint, poenis canonicis, non exclusa suspensione a divinis, coerceantur. Art. 14. - Quilibet sacerdos, ex Europa proveniens et in Statibus F o e deratis Americae septentrionalis commorans pro fidelium ritus graecorutheni spirituali cura, manebit incardinatus dioecesi originis, nisi, servatis de iure servandis, incardinetur ab alterutro Ordinario graeco- rutheno Statuum Foederatorum. Interim tamen Episcopus originis iurisdictionem in eum nullo m o d o exercebit, sed praedictus sacerdos unice pendeat a iurisdictione Episcopi graeco-rutheni. In patriam redire aut revocari supradicti sacerdotes nequeant sine expressa licentia sui Ordinarii graeco-rutheni ritus Statuum Foederatorum in scriptis concedenda. Episcopi originis respondere debent coram S. Congregatione pro Ecclesia Orientali si tales sacerdotes sine scriptis ab alterutro Ordinario graecorutheni ritus Statuum Foederatorum admittant. Art. 15. - Omnes rectores paroeciarum et missionum graeco-ruthenarum in Statibus Foederatis amovibiles sunt ad nutum Ordinariorum graecorutheni ritus. Amoveri autem non poterunt absque causis gravibus et iustis. Art. 1 6 . - D a t u r tamen facultas presbytero amoto recursum interponendi, in devolutivo, contra decretum remotionis, ad S. C. pro Ecclesia Orientali. 156 Acta Apostolicae Sedas - Commentarium Officiale Art. 17. - Sustentationi sacerdotis provideant Ordinarii, salarium eidem adsignando, assumendum iuxta proportionem ex omnium Ecclesiae proventuum massa seu cumulo. Art. 18. - Iura stolae et emolumenta sacri ministerii in singulis missionibus determinanda sunt ab Ordinariis graeco-ruthenis iuxta probatas diversorum locorum consuetudines. Art. 19. - Ordinarii graeco-rutheni nonnisi in clerum et populum graeco-ruthenum iurisdictionem suam exerceant. Si tamen aliquo in loco exsistant fideles graeco-rutheni ritus, in eoque non sit missio constituta, aut nullus adsit presbyter eiusdem ritus, Ordinarii tunc debent iurisdictionem suam in fideles graeco-ruthenos presbytero latino loci communicare, certiorato Ordinario, quoad usque sacerdos graeco-ruthenus ibi habeatur. Art. 20. - Meminerint sacerdotes se debere sanctiorem prae laicis v i tam interiorem et exteriorem ducere eisque virtute et recte factis in exemplum excellere, si velint in salutem animarum suum ministerium proficere. Ideo frequenter ad Poenitentiae Sacramentum accedant, quotidie orationi mentali per aliquod tempus incumbant, Sanctissimum Sacramentum visitent, Deiparam Virginem colant, conscientiamque suam discutiant. Art. 21. - Omnes sacerdotes debent tertio saltem quoque anno vel etiam frequentius, si opportunam habuerint occasionem, spiritualibus exercitiis per tempus a proprio Ordinario determinandum vacare; nec ab eis quisquam eximatur, nisi in casu particulari, iusta de causa ac de expressa Ordinarii licentia. Art. 22. - Omnes speciali obligatione tenentur suo quisque Ordinario reverentiam et obedientiam exhibendi eamque fidelibus saepius inculcent. Art. 23. - Sacerdotes studia praesertim sacra ne intermittant, et in sacris disciplinis solidam illam doctrinam a maioribus traditam et c o m m u niter ab Ecclesia receptam sectentur, devitantes profanas v o c u m novitates et falsi nominis scientiam. Art. 24. - Expleto studiorum curriculo, sacerdotes omnes, nisi ab Ordinario ob iustam causam fuerint dispensati, examen singulis annis, saltem per triennium integrum in diversis sacrarum scientiarum disciplinis, antea opportune designatis, subeant secundum m o d u m ab eodem Ordinario determinandum. Art. 25. - Pariter saepius in anno, in singulis vicariatibus foraneis, diebus ab Ordinario praestitutis, conventus habeantur seu collationes de re morali et liturgica; quibus addi possunt aliae exercitationes quas Ordinarius opportunas iudicaverit ad scientiam et pietatem clericorum p r o m o vendam. Si conventus haberi difficile sit, resolutae quaestiones scriptae mittantur, secundum normas ab Ordinario determinatas. Qui conventui S. Congregatio pro Ecclesia Orientali 157 interesse debent, deficiente conventu, scriptam casuum solutionem aliusve quaestionis expositionem mittere debent, nisi ab Ordinario expresse antea •exemptionem obtinuerint. In collatione officiorum ratio habeatur eorum qui, ceteris paribus, in supradictis periculis vel collationibus magis praestiterunt. Art. 26. - Gravi obligatione tenentur parochi, quasi-parochi missionariique diebus dominicis ceterisque per annum festis de praecepto fidelibus, brevi Evangelii aut alicuius partis doctrinae christianae explanatione, verbum D e i nuntiandi necnon catholicam fidelium institutionem curandi, praesertim puerorum, secundum instructiones ab Ordinario receptas. Qui m negligentes reperti fuerint, pro gravitate culpae puniantur. Art. 2 7 . - Iuxta opportunitatem, Ordinarii graeco-rutheni ritus sacerdotes saltem praecipuos tum saeculares, tum religiosos propriae iurisdictionis congregent semel saltem in anno, ut possint ex singulorum experientia et consilio deducere quae sint perfectius ordinanda. CAPUT III De fidelibus graeco-ruthenis Art. 28. - Fideles graeco-rutheni tenentur frequentare ac libenter sustentare suas proprias ecclesias, ac observare praescripta sui ritus. Tamen in regionibus ubi desunt ecclesiae ac sacerdotes proprii ritus et ubi propter longinquitatem ecclesiae suae non eam possunt nisi cum gravi incommodo adire, debent, ut praeceptis Ecclesiae satisfaciant, Missam audire in ecclesia catholica alterius ritus, nec non Sacramenta accipere a presbytero alterius ritus. Art. 29. - Frequentatio ex parte graeco-ruthenorum, etiam continua, ecclesiarum ritus latini, non inducit mutationem ritus. Circa transitum ab uno ritu ad alium, normae rite observentur a S. C. pro Ecclesia Orientali datae per decretum «Nemini licere» die 6 Decembri 1928. Idcirco fideles graeco-rutheni propter transitum ad alium ritum, petitionem ad D e legatum Apostolicum mittant, et simul exponant veraciter causas canonicas, quae eumdem transitum suadere videntur. Satius vero erit si hanc petitionem ad eumdem Delegatum Apostolicum transmittant per tramit e m proprii Ordinarii. Art. 30. - N o n licet sacerdotibus ritus latini quempiam Graeco-ruthenum ad latinum ritum amplectendum inducere contra vel praeter canonica praescripta quae transitus ritus moderantur. Art. 31. - Fideles latini, etiamsi adsit presbyter latini ritus, apud sacerd o t e m graecum-ruthenum ab Ordinario suo adprobatum, peccata sua 158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale confiteri et beneficium sacramentalis absolutionis, valide et licite obtinere possunt. Item, fideles graeco-rutheni peccata sua confiteri possunt apud sacerdotem latinum ab Episcopo suo adprobatum. Presbyteri vero latini absolvere non possunt fideles graeco-rutheni ritus a censuris et casibus reservatis ab Ordinario graeco-rutheno statutis, absque venia, eiusdem. Vicissim idem dicatur de presbyteris graeco-ruthenis quoad censuras et reservationes statutas ab Ordinario latini ritus. Ad devitandas vero difficultates, quae frequentiores in praxi occurrunt, Ordinariatus omnes a se reservatos casus, si qui sint, sibi invicem communicent. Art. 32. - Omnibus fidelibus cuiuscumque ritus datur facultas ut, pietatis causa, Sacramentum Eucharisticum quolibet ritu confectum suscipiant; ac insuper, ubi necessitas urgeat, nec sacerdos diversi ritus adsit, licebit sacerdoti graeco-rutheno ministrare Eucharistiam consecratam in azymo; et vicissim sacerdoti latino ministrare in fermentato; at suum quisque ritus in ministrando servabit. Art. 33. - Quilibet Orientalis valide ac licite praecepto communionis paschalis satisfacit etiamsi alieno ritu communicet. Suadendum tamen est ut suo quisque ritu et in propria paroecia fideles praecepto communionis paschalis satisfaciant: qui vero in aliena paroecia satisfecerint, curent proprium parochum de adimpleto praecepto certiorem facere. Art. 34. - Sanctum Viaticum moribundis ritu proprio a manibus proprii parochi accipiendum est; sed, urgente necessitate, fas esto a sacerdote quolibet illud accipere; qui tamen ritu suo minis trahit. Art. 35. - Funerum celebratio ac emolumentorum perceptio in familiis mixti ritus, ad parochum illius ritus pertineant, ad quem, defunctus pertinebat. Art. 36. - Ad vitanda gravia incommoda quae inde Ruthenis evenire possent, facultas eis fit festa et ieiunia observandi iuxta consuetudinem l o c o rum in quibus degunt; quae observantia minime inducit mutationem ritus. Quoad Missam audiendam diebus festis in utroque ritu in eamdem diem incidentibus, ipsi sacrae liturgiae in ecclesia sui ritus, si in loco exsistat, interesse tenentur, ad adimplendum praeceptum ecclesiasticum. Art. 37. - Adsociationes fidelium ritus graeco-rutheni sint sub vigilantia Ordinariorum, qui sacerdotem moderatorem nominent, ne forte abusus circa doctrinam, mores, disciplinamve in eis irrepant. Ideo laude digni sunt fideles qui sua dant nomina adsociationibus ab auctoritate ecclesiastica erectis vel saltem commendatis; caveant autem ab adsociationibus secretis, damnatis, seditiosis, suspectas aut quae student sese a legitimae auctoritatis ecclesiasticae vigilantia subducere. S. Congregatio pro Ecclesia Orientali 159 Pariter diaria, folia vel libelli periódica catholica sint snb vigilantia Ordinarii, nec in eis sine eius consensu sacerdotes scribant vel eadem moderentur. CAPUT IV De matrimoniis inter fideles mixti ritus Art. 38. - Matrimonia inter catholicos graeco-ruthenos et latinos non prohibentur; sed ad vitanda incommoda, quae ex rituum diversitate in familiis evenire solent, uxor in ineundo matrimonio aut eo durante, ad ritum viri transire potest. Matrimonio autem soluto, assumendi proprii ritus originis libera est ei potestas. Art. 39. - Matrimonia tum inter fideles graeco-ruthenos, tum inter fideles mixti ritus, servata forma decreti « N e temere» contrahi debent, ac proinde in ritu mulieris a parocho mulieris benedicenda sunt. Art. 40. - Dispensationes matrimoniales in matrimoniis mixti ritus, si quae sint dandae vel petendae, dentur et petantur ab Episcopo sponsae. Art. 41. - Nati in regione Statuum Foederatorum Americae septemtrionalis ex parentibus diversi ritus, ritu patris sunt baptizandi; proles enim utriusque sexus sequi omnino debet patris ritum. Art. 42. - Baptismus in alieno ritu ob gravem necessitatem susceptus, cum nimirum infans morti proximus esset, vel natus esset in loco in q u o , tempore nativitatis, parochus proprius patris non aderat, ritus mutationem non inducit: et sacerdos, qui baptiza vit, proprio parocho testimonium baptismatis remittere debet. Art. 43. - Infantes ad eius parochi iurisdictionem pertinent, cuius ritus est eorum pater, exceptis natis ex illegitimo thorp, qui sequuntur ritum matris. H a e c omnia Ssmus Dominus Noster Pius D i v . Prov. Papa X I , referente infrascripto huius S. Congregationis Cardinali Secretario in audientia 9 Februarii vertentis anni, rata habuit ac confirmavit, praesens que decretum ad decennium valiturum edi iussit. Contrariis quibuscumque non obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 1 Martii anno 1929. ALOISIUS C A R D . SINCERO, Secretarius. Ii. © s. •Hi I. Cicognani, Adsessor. 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8ACBA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS APPROBATIONES Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P P . XI decretis Sacrae Congregationis negociis Religiosorum Sodalium praepositae: 12 Iunii 1928. — Institutum Sororum, vulgo Sœurs Franciscaines de Notre Dame du Temple nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Lemovicen. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, esperimenti gratia, approbavit. 1 — Institutum Sororum, vulgo Suore Domenicane di S. Caterina de Ricci nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Albanen, in America sita est, laudavit eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum Sororum, vulgo Suore Domenicane di New South-Wales nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Maitlanden. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Constitutiones Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci Assisiensis, cuius domus princeps in dioecesi Albien. sita est, ad septennium, experimenti gratia, approbavit. 10 Iulii — Institutum Sororum, vulgo Suore Compassioniste Serve di Maria nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Stabien. sita est, approbavit, itemque eius Constitutiones ad septennium, experimenti gratia. — Institutum Sororum, vulgo Suore Francescane di S. Giuseppe nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Buffalen. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum, vulgo Servi della Carità nuncupatum, cuius domus princepi in dioecesi Comen, vita est, definitive approbavit eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore della Sacra Famiglia del Sacro Cuore nuncupatarum, cuius domus princeps in archidioecesi Parisien, sita est definitive approbavit. — Institutum Sororum, vulgo Figlie del Divin Salvatore nuncupatarum, cuius domus princeps in archidioecesi Viennen, sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. S. Congregatio de Religiosis 161 — Constitutiones Sororum, vulgo Sœurs du Bon Sauveur nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Baiocen. sita est, definitive approbavit. 30 Iulii. — Institutum Sororum vulgo Suore di S. Giovanni di Dio, cuius domus princeps in dioecesi Fernen, sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum Sororum vulgo Sœurs de la S. Famille de la Délivrande nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Baiocen. sita est, approbavit itemque eius Constitutiones ad septennium, experimenti gratia. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore della Misericordia di S. Carlo Borromeo nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Wratislavien. sita est, ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum Sororum vulgo Suore del Ssmo Sacramento nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Lafayetten. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore Riparatrici del S. Cuore di Gesù cuius domus princeps in archidioecesi Neapolitana sita est, definitive approbavit. 10 Decembris. — Constitutiones Sororum, vulgo Suore Terziarie Domenicane di S. Caterina da Siena nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Ludovicopolitana sita est, definitive approbavit. — Institutum Sororum, vulgo Figlie della Misericordia e della Croce, cuius domus princeps in archidioecesi Panormitana sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. 21 Ianuarii 1929. — Institutum Sororum, vulgo Suore degli Angeli Custodi nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Victorien, sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia approbavit. — Constitutiones Instituti Sororum, vulgo Suore di S. Filippo Neri nuncupatarum, [cuius domus princeps in dioecesi Barcinonen, sita est, definitive approbavit. — Institutum Sororum, v u l g o ^ ^ o r e della Provvidenza nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Vapincen. sita est, approbavit Constitutiones, itemque ad septennium, experimenti gratia. — Constitutiones Instituti Fratrum a S. Familia, cuius domus princeps in dioecesi Bellicen. sita est, ad septennium, experimenti gratia, approbavit. Vincentius La Puma, Secretarius. AUTA, vol. XXI, n. L — 54-929. 11 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE I PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus Dnus Noster Pius divina Providentia Papa X I , decretis Sacri Consilii Christiano nomini propagando, sequentes Ecclesias de suo Pastore providit, nimirum: 5 Ianuarii 1929. — Archiepiscopali Ecclesiae Rhodiensi nuper restitutae praefecit R. P. Ioannem M. Aemilium Castellani, O. P. M. 15 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Patnensi, R. P. livan, e Societate Bernardum Sul- esu. 7 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae de Dinajpur, R. D. Ioannem B a p tistam Anselmo, e Pont. Seminario Mediolanensi Ss. Petri et Pauli, Ambrosii et Caroli, pro missionibus ad exteros. II NOMINATIONES Sacra Congregatio de Propaganda Fide, successivis decretis ad suum beneplacitum renunciavit: 19 Iunii 1928. — R . | P . Iosephum ¡jLorks, fe Societate V e r b i | D i v i n i (de Steyi), Praefectum Apostolicum Novae Guineae Centralis. §.12 Decembris. — R. P. Ernestum ¡Reilly, O. F. M., Superiorem Missionisque Bellary.j 8 Ianuarii 1929. — R. P. Franciscum ^Xaverium Ochoa, ex Ordine Eremitarum ;1|Recollectorum Kweiteh in S. Augustini, Magdalenae in Columbia, de S. I., Praefectum Apostolicum Flu- nuper erecta praefectura. 5 Februarii. — R. P. Theodorum Breher, O. S. Apostolicum Sinis. — R. P / C a r o l u m Ilarium Currea, minis Praefectum B., Praefectum Apostolicum de e Congregatione Ottiliensi Yenki in Corea, nuper erecta prae- fectura. 19 Februarii. — R. P. Iulium Douènel, e Societate Parisiensi pro missionibus exteri, erecta praefectura. Praefectum Apostolicum de SiMim, in Indiis, nuper S. Congregatio de Propaganda Fide 163 III DESIGNATIONES Ad normam can. 1594 § 2 Codicis inris canonici, Vicarius A p o s t o licus de Volta Inferiore designavit pro appellationibus tribunal. Vicarii Apostolici de T o g o ; Vicarius Apostolicus de Antsirabé, item designavit ad eundem effectum tribunal Vicarii Apostolici de Fianarantsoa. Quas designationes Beatissimus Pater approbare dignatus est per rescripta Sacrae Congregationis de Propaganda, datis respective die 25 Februarii et 7 Mariai 1929. SACRA CONGREGATIO RITUUM I FLORENTINA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE D E I TERESIAE MARGARITAE REDI A SACRO CORDE IESU MONIALIS PROFESSAE ORDINIS CARMELITARUM EXCALCEATORUM IN MONASTERIO FLORENTINO. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agiturf Arretii in Hetruria nascebatur Dei Famula die decima sexta Iulii an. 1737 ex nobilibus piisque parentibus, qui sedulam adhibuerunt curam, ut in catholicae religionis rudimentis enutrita filióla et pietatis studio succensa a prima aetate virtutum christianarum germina exhiberet. V i x pueritiam egressa, maioris addiscendae perfectionis desiderio ducta Florentiam petiit, ac monasterium est ingressa a S. Apollonia nuncupatum, ibique tanto fervoris ardore flammescere coepit, ut vel moniales universas in sui admirationem raperet. D e c i m u m septimum annum agens paternam d o m u m repetiit parentum optatis satisfactura, indolem dulcissimam et angélicos mores verbis et actionibus praebens, omniumque corda sibi devinciens, quippe quae habebatur tamquam nos in domestico viridario positus odorem suavissimum iugiter spirans. Sed sanctum, quod iam conceperat, desiderium se totam caelesti Sponso devovendi, perficere constituit matrique suae rem candide aperuit, eaque annuente, quavis abrupta mora, in Florentino coenobio a 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sancta Teresia inter carmelitides alumnas cooptari obtinuit, laetantique animo ásperas regulas amplectens, cunctis vitae commodis et illecebris perpetuum remisit nuncium, ac post tyrocinium nitide exactum religiosa nuncupavit vota. Brevi coenobiticae vitae evasit exemplar, atque in perfectionis semita currebat alacriter, d u m veluti lilium procella percussum occubuit, nondum expleto vicesimo tertio aetatis anno. - Ven. Servae Dei immaturam mortem complures, qui eximium animi candorem egregiasque virtutes in ea admirati fuerant amare luxerunt, eiusdem sanctimoniam collaudantes et ad caelestem patriam gloriosum transitum praedicantes. Statim pium excitum est eius Beatificationis desiderium, ipseque Florentinus Antistes iudiciales condidit inquisitiones de eiusdem vitae, virtutum et miraculorum, fama. Quibus rite discussis feliciterque absolutis aliis minoris momenti quaestionibus, de virtutibus quaesitum est, easque in gradu heroico a Ven. Famula Dei fuisse excultas definitum fuit a Summo Pontifice Gregorio X V I per decretum decimo octavo Kalendas Maii, anno 1839 solemniter latum. Silentium sexaginta est, antequam de miraculis Ven. Servae Dei quaestio de more institueretur. Conditis itaque annorum sequutum interventione impetratis tum Pisis tum Senis Apostolicis tabulis, iisque validis cognitis ac declaratis, die .13 mensis Decembris anno 19.10 coactus est coetus Antepraeparatorius in aedibus b o . me. Card. Gotti, qui Ponentis munere hac in Causa fungebatur. Qui conventus denuo est habitus die 13 Decembris anno 1927 penes R e v m u m ci. me. Card. V i c o , qui Gotti suffectus fuerat, super altero asserto miraculo, quod causae Actores illi sufftciendum p o s t u l a v e r a t , de quo in Florentino processu Apostolico collectae fuerant probationes. H o c autem ineunte anno, die 8 Ianuarii celebrata est in Vaticano Palatio Congregatio Praeparatoria super duobus miraculis, quorum primum contigit Senis, qua in civitate Soror Maria Ducei e Congregatione Scholarum Piarum tabescebat in infirmitate sua pulmonali, quin a salutaris artis cultoribus levamen ullum acciperet. I m o morbus in dies progrediebatur, et quavis praecisa valetudinis spe, ad vitae exitum aegrotam humana quum omnia remedia frustra experta esset, adduxerat. Quae ad caeleste auxi- lium se convertit, opemque sibi propitiare studuit Ven. Teresiae Margaritae R e d i , institutis novendialibus precibus et adhibitis eiusdem reliquiis. Ita ab infirmitate se liberam sensit, uno temporis momento, mirantibus omnibus qui rem bene noverant. Aliud prodigium feliciter experta est puella Henrica Giorgi, quae pottiano, ut vocant, morbo affecta, eo dire excruciabatur, quotidie tenacius torquebatur, nullaque spe saltem se melius habendi recreari poterat. Quum in conditione adeo miserrima valetudinisr ecuperandae versaretur, Ven. An- S. Congregatio 165 Rituum cillam Dei Teresiam Margaritam precibus exorat, ut patrocinium suum efficax in re tam gravi ostendat. Annuit Christi Famula, puellamque e faucibus mortis eripuit et pristinae sanitati repente restituit, cunctis obstupescentibus. De hisce itaque sanationibus ad iuris rigorem disceptatum est, ac novissime, videlicet die 16 superioris mensis Februarii, universus disceptatorum coetus coactus est coram Sanctissimo Domino nostro Pio Papa X I , atque unanimi suffragatione de duobus assertis miraculis omnes constare censuerunt. Suam tamen sententiam decretoriam proferre distulit Summus Pontifex, sibique tempus reservavit, ut precibus uberiorem divini luminis claritatem obtineret. Hodierna vero die Dominica I I I in Quadragesima mentem suam pandere statuit, sacroque devotissime litato, ad se accersiri voluit Reverendissimum Card. Camillum Laurenti, Sacrorum Rituum Congregationi Pro Praefectum, una cum R. P. D. Carolo Salotti, S. Fidei Promotore generali, meque infrascripto secretario, eisque praesentibus, Pontificio solio accidens, solemniter edixit: Constare de instantánea perfeetaque sanatione Sororis Mariae Ducei, e Congregatione Scholarum Piarum, ab acuta tuberculari pulmonum affectione, nulla relicta cicatrice; itemque de instantánea perfeetaque sanatione puellae Renricae Giorgi a morbo Pottiano. Atque h o c Decretum evulgari et in actis Sacrorum Rituum Congregationis referri mandavit, quinto nonas Martii anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. L. CARD. LAURENTI, S. B. C. Pro Praefectus. œ s. A. Mariani, Secretarius. II TAURINEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS V E N . SERVI D E I IOANNIS BOSCO, SACERDOTIS, FUNDATORIS PIAE SOCIETATIS SALESIANAE ET INSTITUTI FILIARUM B. MARIAE VIRO. AUXILIATRICIS. *SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur? Quam large et copiose Deus omnipotens benedictiones suas effuderit super famulum suum Ioannem B o s c o ac super Piam Societatem ab eodem institutam in populorum emolumentum et praesidium, perspicue enitescit ex naturae et gratiae donis illi uberrime elargitis, e rebus ab ipso prae- 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale clare gestis, ex Piae Societatis progressibus novisque domibus in pluribus regionibus, etiam in dissitis orbis partibus fundatis et firmiter communitis, nullis ferme suffragantibus opportunis auxiliis. Namque humili loco natus Dei Famulus ab ineunte aetate multis se exornatum egregiis dotibus praebuit, eaque aggressus est perfecitque opera, apprime in adolescentibus instituendis, quae absque facultatum copia et auctoritatis imperio sustineri nequivissent. Ipse autem in obstaculis superandis, in contrarietatibus vincendis, in adversariorum animis demulcendis strenue pugnavit, seque magnum virum exhibuit, una animarum lucrandarum cupidine motus ac fretus. Ita exordientem P i a m Societatem probe instruere sategit, eamdem augere et propagare feliciter contendit, nedum in plures Europae partes, verum et in longinquas Americae regiones transvexit. Nunc vero sodales eius ulterius progressi ad extremi etiam Orientis plagas missionali munere c u m maximo animarum lucro apostolica constantia et laude late funguntur. Liberalitate et caritate perlibenter utebatur, etiam in rebus angustis, Y e n . Dei Famulus, et nullum unquam egenum dimittebat inauditum. Quandoque etiam cordium arcana rogatus pandebat, futura praecinebat, et pacem anxiis animis restituere adamabat. Corporis quoque morbos efficaciter curabat, cunctisque benefacere in deliciis iugiter habuit. H o c sanctissimo desiderio ductus sacrarum virginum sodalitatem condidit, quas Filias Mariae Auxiliatricis nuncupavit; quarum etiam Institutum longe diffusum praeclaros edit in Ecclesia salutis fructus. Dilectus D e o et hominibus occubuit, quin benefacendi voluntatem amitteret, dulcissimam que beneficentiae suae memoriam in quovis civium ordine relinquens. Statim post eius funus circumferri coeperunt prodigia, praesertim sanationum a morbis, e quibus bina facta selegerunt studisissimi causae Actores et, conditis super iisdem Apostolicis tabulis, sacrorum R i t u u m Congregationi proposuere, ut de assertorum prodigiorum veritate proferret iudicium. Prima sanatio est Sororis Provinae Negro, quae ulcere rotundo in stomacho terebatur acribusque doloribus cruciabatur. Comperta morbi indole ac malitia, qui v i x curationem post diuturnum tempus suscipere poterat, aegra divinum auxilium experiri cogitavit, atque Ven. Ioannis B o s c o ope implorata eiusque reliquiis summa cum fiducia sumptis, illico se morbo liberam perfecteque sanatam sensit. Eius valetudo prodigiosa ab omnibus declarata est, atque in primis ab artis salutaris cultoribus. Altera sanatio contigit in Teresia Callegari, pluribus affiictata morbis internis, qui rebelles omnigenis curationibus eam ad marasmum adduxerant, ac prope decessura a medentibus aestimabatur. Neque errabant S. Congregatio 167 Rituum egregii viri, namque gravissimus morbus quo ipsa laborabat vere organicus erat, pluribus anatomicis constabat laesionibus, prout evidenter ostenderunt tres periti viri, iuramento obstricti a sacra Rituum Congregatione adsciti. Implorata itaque Ven. Ioannis B o s c o interventione, non ab una, sed a cunctis fmorbosis afíectionibus sanata èst, uno temporis momento, Teresia Callegari, quae prodigium asseruit et conclamavit. Apostolicis autem adornatis inquisitionibus super duabus sanationibus, iisque sedulo discussis legitimisque declaratis, die 24 Ianuarii anno .1928 habita est Congregatio Antepraeparatoria in Aedibus Reverendissimi Cardinalis cl. me. Antonii V i c o , Causae Relatoris; dieque 11 mensis Decembris eiusdem anni coacta fuit Congregatio Praeparatoria in Palatio Vaticano. Die vero 5 vertentis mensis Martii universus disceptandum coetus congregatus est coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , et proposito dubio a Reverendissimo Card. Alexandro Verde, causae Relatore, an et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur, quotquot intervenerint tum Reverendissimi Cardinales tum Patres Consultores omnes ex ordine responderunt; Beatissimus vero Pater suum proferre iudicium distulit, animi tamen sui laetitiam haud obscure pandidit. Interim precibus splendidiorem divini luminis claritatem in re tam gravi esse impetrandam, omnes est cohortatum. Quum autem suam decretoriam edere sententiam statuisset, hodiernam auspicatissimam diem, qua festum agitur sancti Ioseph, totius Ecclesiae universalis Patroni, quem peculiari cultu Ven. Ioannes Bosco maxime prosequebatur, designavit, et divina Hostia ferventer oblata, accitisque Reverendissimis Cardinalibus Camillo Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Alexandro Verde, causae Ponente, una cum R. P. D. Carolo Salotti, S. Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis, iisque praesentibus, nobiliorem ingressus est aulam, solioque Pontificio sedit, atque so miter decrevit: Constare de instantánea perfeetaque sana- tione sororis Provinae Negro ab ulcere rotundo stomachi; itemque de instantánea perfeetaque sanatione Teresiae Càllegari a poli-artrite acuta post-infectica, aliisque laesionibus, quae aegrotam ad statum marasmi adduxerant. Atque h o c decretum evulgari et in acta sacrorum Rituum Congregationis referri iussit, quarto decimo Calendas Aprilis anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C . CARD. LAURENTI, S. R. C. Praefectus. L . © S. Angelus Mariani, Secretarius. 168 Acta Apostolicae Sedis - ACTA Commentarium Officiale TRIBUNALIUM SACKA POENITENTIARIA APOSTOLICA D U B I U M DE PRIVILEGIO SACERDOTIBUS CONCESSO IN CONSTITUTIONE APOSTOLICA « AUSPICANTTBUS NOBIS ». Sacrae Poenitentiariae Apostolicae sequens dubium pro opportuna solutione exhibitum fuit: « Utrum privilegium personale, h o c anno iubilari in Constitutione A p o stolica " Auspicantibus Nobis „ sacerdotibus concessum, sit consuetum personale privilegium altaris, vi cuius sacerdotes, pro defuncto celebrantes, Indulgentiam, plenariam acquirere et applicare valeant animae pro qua Missam celebrant; vel potius ita intelligendum sit ut sacerdotes, Sacrum litantes, in quolibet Missae Sacrificio plenariam Indulgentiam lucrari et applicare possint, independenter a Missae applicatione, uni animae, in Purgatorio detentae, ab ipsis ad libitum d e s i g n a t a e ! Et Sacra Poenitentiaria Apostolica, re mature perpensa, respondendum censuit: « Negative ad primam partem, affirmative ad secundam ». Facta autem de praemissis relatione Ssmo D. N. Pio divina Providentia P p . X I , ab infrascripto Regente eiusdem Sacri Tribunalis, in Audientia diei 1 Martii 1929, idem Ssmus Dominus responsum Sacrae Poem tentiariae benigne adprobavit, confirmavit et publici iuris fieri mandavit. D a t u m Romae, ex Sacra Poenitentiaria Apostolica, die 8 Martii 1929. S. Luzio, Eegens. L . & S. A. Anelli, Substitutus. m S. Romana Rota SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis NULLIUS SEU MONTIS CASINI NULLITATIS MATRIMONII ( FIS CHER- WINSPE ARE ) Cum ignoretur locus actualis commorationis Francisci Winspeare, filii Bar. Davidis et Mariae Caracciolo di Torella, n. in oppido San Marcello Pistoiese, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via della Dataria, 94) die 4 Iunii 1929, hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Francisci Winspeare curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. © S. A. W y n e n , Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 9 Martii 1929. Ioannes Ladelci, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. François Winspeare, fils du Baron David et de Marie Caracciolo di Torella, né à S. Marcello Pistoiese, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via] della Dataria, n. 94), 4 juin 1928, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. François Winspeare, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présent citation. 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AB CODICIS CAFÓLES AUTHENTICE INTERPRETANDOS RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA E m i Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula: I. - DE SACRIS BENEDICTIONIBUS D. An verba ritibus ab Ecclesia praescriptis, de quibus in canone 349 § 1 n. 1, ita intelligenda sint ut Episcopi in sacris benedictionibus prohibeantur' solo crucis signo uti, quum peculiaris formula in libris liturgicis non R. praescribitur. Negative. I I . - DE IMPEDIMENTO PUBLICAE HONESTATIS D. An vi canonis 1078 ex solo actu, ut aiunt, civili inter eos, de quibus in canone 1099 § 1, independenter a cohabitatione oriatur impedimentum publicae honestatis. R. Negative. I I I . - DE DISPENSATIONE AB ABSTINENTIA ET IEIUNIO D. An magnus populi concursus, de quo in canone 1245 § 2, habeatur etiam per extraordinarium concursum fidelium unius tantum paroeciae ad festum in ecclesia celebrandum. R. Affirmative. I Y . - DE POSITIONIBUS SEU ARTICULIS ARGUMENTORUM D. An secundum canonem 1761 § 1 servari possit praxis, vi cuius iudex cum altera parte communicare solet positiones seu articulos argumentorum, super quibus testes sunt examinandi, ut interrogatorium conficiat exhibeatque iudici. R. Affirmative, remoto tamen subornationis periculo. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos Y. - DE 171 IURE ACCUSANDI MATRIMONIUM D. Utrum v o x impedimenti canonis Ì971 § 1 n. 1 intelligenda sit tantum de impedimentis proprie dictis (cann. 1067-1080), an etiam de impedimentis improprie dictis matrimonium dirimentibus (cann. 108.1-1103). E. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam. Datum Eomae, die 12 mensis Martii anno 1929. P. L, © CARD. GASPARRI, Praeses. S. Ioseph Bruno, Secretarius. PONTIFICIA COMMISSIO PEO RUSSIA NOTANDUM In decreto relato pag. 94 (fase. II) huius voluminis, lin. 12 pro eo quod est « ut singulos casus huic P o n t . Commissioni, etc. » legatur: « ut, quotiescumque de clericis agatur, sive sacerdotes sint sive solummodo diaconi, singulos casus huic Pontificiae Commissioni », etc. 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Santità di Nostro Signore ha ricevuto, sabato 9 Marzo, in udienza l'Eecmo Corpo Diplomatico, che Gli presentava i propri ringraziamenti per le comunicazioni avute da Sua Eminenza R e v m a il Signor Cardinale Segretario di Stato, il 7 Febbraio u. s., circa gli accordi tra la Santa Sede e l'Italia, che venivano poi firmati nel Palazzo Laterano P l i successivo. All'eloquente e geniale Indirizzo di Sua Eccellenza il Sig. Carlo Magalbaes de Azeredo, Ambasciatore straordinario e Plenipotenziario del Brasile, Decano del Corpo Diplomatico, Sua Santità rispondeva col seguente discorso: Voilà une magnifique audience — une audience, Nous n'hésitons pas à le dire — qui dépasse en grandeur et en importance toutes les autres. Ce n'est pas un compliment, chers Messieurs, c'est à un certain point de vue — un point de vue réel et positif — que votre visite collective est vraiment la plus grande et la plus importante qu'on puisse Nous faire. Et ce point de vue c'est vous qui Nous le donnez. Car ce n'est pas seulement vos estimées et aimables personnes que Nous voyons. Derrière chacun de vous, Nous ne pouvons pas nous empêcher d'apercevoir vos respectifs souverains, vos présidents, régents, chefs d'Etat, quel que soit le n o m dont on les appelle; et avec eux vos gouvernements, vos peuples, vos pays tout entiers, tous ensemble: une vision d'une grandeur vraiment apocalyptique, d'une étendue mondiale; visionem magnam, vision grande! Et vous venez Nous remercier de quelque chose, qui grâce à vous estdevenu plutôt un nouveau titre de Notre reconnaissance envers vous. En effet, c'est grâce à vous, à vos bons offices, que la communication que par l'intermédiaire de Notre Cardinal Secrétaire d'Etat, Nous avons, voulu vous faire concernant les événements qui allaient s'accomplir; c'est grâce à votre intelligente et bienveillante transmission et interprétation que cette communication nous a valu les plus réconfortants, c o m m e les plus désirés témoignages de sympathie et d'adhésion de vos Etats et de v o s peuples. Adhésion et sympathie qui ne se sont jamais démenties, et même quelquefois se sont accentuées depuis l'année 1870, mais qui, à l'heure présente, à un moment (on peut bien dire à un tournant) si important, de Diarium Romanae 173 Curiae l'histoire du Saint-Siège et de l'Eglise se sont traduites en démonstrations tellement solennelles, tellement grandioses qu'elles ont remplacé et dépassé sans mesure toutes les garanties que Nous aurions pu désirer. Nous disons les garanties que Nous aurions pu désirer; parce qu'il y a des garanties que Nous ne pourrions aucunement ni désirer ni accepter. Voilà une distinction qui a été oubliée par les nombreux dilettanti et amateurs (comme votre éloquent interprète les a appelés) de droit international. Cette distinction revient à celle qui intervient entre garanties juridiques et garanties morales. La garantie juridique est celle que l'ancien et solennel langage du droit traduit par défense, tutelle — defensio, tutela. Defensio... défense contre 1 l'ennemi ou contre l'insolvable. Contre l'ennemi ? Mais Nous ne sommes l'ennemi de personne, et Nous ne croyons avoir d'autre ennemi que les 1 ennemis de la vérité et du bien. Défense contre l'insolvable ? Mais Nous avons cru et croyons à la loyauté et à la persévérante bonne volonté de ceux qui se sont montrés prêts et désireux de traiter. 1 Sinon défense, tutelle ? Mais encore moins pourrions-Nous l'accepter: c'est l'Apôtre saint Paul qui dit que m ê m e le riche héritier nihil differt a servo... quamdiu sub tutoribus est. 1 Et soit défense, soit tutelle, comment pourrions-Nous imposer à d'autres de tels soucis et de telles responsabilités? Mais si on ne peut parler de garanties juridiques on peut bien parler de garanties morales. Telle est, et magnifique dans son genre, la garantie (on peut bien l'appeler aussi garantie diplomatique) que vous représentez, chers Messieurs, que vous formez, et que votre éloquent interprète a si opportunément rappelée, si lumineusement mise en relief, dans toute la portée et toute la force de sa signification. U y en a une autre qui continue depuis le onze février à remplir les pays et le monde entier. C'est ce grand, incomparable (et peut être jusqu'ici jamais vérifié) plébiscite, non seulement d'Italie, mais de toutes les parties du monde. U n ' y a dans ces mots aucune exagération: Nous venons de recevoir lettres et dépêches non seulement de toutes les villes et villages d'Italie, non seulement de toutes les villes et de bien des villages de tous les pays d'Europe, mais aussi des deux Amériques, des Indes, de la Chine, du Japon, de l'Australie, de la Nouvelle Zélande, du nord, du centre et du sud de l'Afrique, de l'Alaska, du Mackenzie, de l'Hudson comme s'il s'agissait partout d'un événement local. Fait vraiment impressionnant, et qui Nous autorise à dire que non seulement le peuple, tout le peuple d'Ita- i Gal, I V , 2. 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lie, mais que les peuples du monde entier sont avec Nous; un vrai plébiscite, non seulement national mais mondial. Voilà la garantie la plus imposante qu'on puisse penser et imaginer. Dans ce vaste et immense plébiscite Nous ne pouvons pas ne pas saisir et relever quelques v o i x qui Nous ont profondément ému. C'est d'abord la v o i x du petit nombre de survivants, dans vos différents pays, parmi les braves qui, pendant des années, en esprit de foi catholique, ont mis leur vie à la disposition et à la défense du SaintSiège. Vous leur direz, à ces braves, que le Saint-Père a prié et appliqué des Messes pour tous leurs morts, qui sont aussi nos morts, inoubliables. Une autre v o i x touchante est celle de ceux qui, surtout d'Italie, Nous ont fait dire: voilà que nous recommençons à faire nos Pâques. C'est toute une direction, toute une grande région qui se révèle: la région des consciences, la direction de la pacification religieuse; c'est le point de vue le plus élevé, infiniment plus digne de considération, que la pacification civile et politique d'un pays, bien, que celle-ci soit à elle seule un grand et inestimable trésor. Cette pensée Nous ramène encore une fois aux belles et chères montagnes de Notre jeunesse. U faut s'élever pour gagner les plus magnifiques points de vue; il faut gagner les faîtes, les sommets: de là-haut, on ne voit plus les jolies vallées, les petites pittoresques maisons, les petits clochers pensifs, mais la vision se fait infiniment plus large et bien souvent vraiment sublime. Nous aussi, au point auquel Nous sommes arrivés, quand Nous pensons à la pacification de tant d'âmes, de tant de consciences, non seulement d'Italie, mais du monde entier, Nous ne pouvons pas ne pas sentir tout le devoir d'en remercier de grand cœur le b o n Dieu et tous les hommes qui Nous ont donné le concours de leur bonne volonté en apportant leur contribution — et une contribution qui n'est certes pas indifférente ni de peu de prix — à cette grande oeuvre de pacification. Il Nous semble aussi que Nous avons le droit de Nous en réjouir et d'inviter tout le monde à s'en réjouir avec Nous. Il ne Nous reste, chers Messieurs, qu'à vous donner, c o m m e jadis disait saint Pierre le premier Pape, « ce que Nous ayons », 1 Notre bénédiction. Nous la donnons de tout cœur à v o s familles, à vos pays, aux peuples et aux gouvernements que vous représentez, et à tout ce que chacun de vous porte dans sa pensée et dans son. cœur. 1 Acta Ap., I I I , 6. Diarium, Romanae Curiae 175 SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 12 Marzo 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli E cai e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Beato Teofilo da Corte, Sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, i quali miracoli vengono proposti per la Canonizzazione del medesimo Beato. COMUNICATO Si fa noto che il Sac. Manlio Bozzini, originario della diocesi di Mantova ma ordinato in quella di Ferrara e passato successivamente di proprio arbitrio in diverse altre diocesi, per ordine e disposizione della competente autorità ecclesiastica, è sospeso a divinis. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 24 Gennaio 1929. Monsig. Enrico Hupe, della diocesi di Osnabrück. » » » Monsig. Ermanno Dreck, della medesima diocesi. 25 » » Monsig. Giuseppe Stowerding, della diocesi di Münster. » » » Monsig. Guglielmo Reinhard, dell'archidiocesi di Friburgo di Brisgovia. » » » Monsig. Ermanno Martin, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Lucio Mileta (Spalato). » » » Monsig. Luca Grgó (Spalato). 26 » » Monsig. Salvatore Vattuone (Roma). 4 Marzo » Monsig. Giovanni Moruzzi, della diocesi di Crema. » » » Monsig. Angelo Zavaglio,, della medesima diocesi. 7 » » Monsig. Paolo Kecskés, dell'archidiocesi di Strigonia. » » » Monsig. Bernardo Husman, della diocesi di Osnabrück. » » » Monsig. Ireneo Bassi, della diocesi di Pavia. » » » Monsig. Tommaso Goossens, della diocesi di Bois-Ie-Duc. 13 » » Monsig. Benedetto Filosa (Roma). 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 25 Gennaio 1929. Monsig. Gregorio Bucic (Spalato). 12 Febbraio 7 Marzo » Monsig. Giuseppe Bruneiii, della Nunziatura di Praga. » Monsig. Luigi Pironti, dell'archidiocesi di Salerno. Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.: 14 Febbraio 1929. Il Sig. E. A. Kernau, dell'archidiocesi di Sydney. » » » Il Sig. Goffredo Forrest Hughes, della medesima archid. » » » Il Sig. Vilfredo Giuseppe Spruson, della medesima archid. » » » Il Sig. Edoardo Patrizio Hollingdale^ della medesima archid. » » » II Sig. Tommaso O'Louglin, dell'archidiocesi di Melbourne. 21 » » Il Sig. Edoardo Kerr, dell'archidiocesi di Westminster. 28 » » Il Sig. Andrea Kerr, della medesima archidiocesi. NECROLOGIO 4 Giugno 1928. Monsig. Stefano Faugier, Vescovo tit. di Abido. 3 Ottobre » Monsig. Enrico Léonard, Vescovo tit. di Tipasa. 25 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Amatore Velasco, Vescovo di Colima. 26 Marzo » Emo Sig. Card. AURELIO GALLI, Diacono di S. Angelo in in Pescheria. 30 » » Monsig. Carlo Gregorio M. Grasso, Arcivescovo di Salerno. 31 » » Emo Sig. Card. EVARISTO LUCIDI, Diacono di S. Adriano. 1 Aprile 5 » » » Monsig. Antonio Coudert, Arcivescovo di Colombs (India). Emo Sig. Card. AIDANO GASQUBT, del Titolo di S. Maria in Portico, Bibliotecario e Archivista di S. R. Chiesa. Annus X X I - Vol. X X I 1 Maii 1929 Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE . ACTA PII PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE I DESIGNATUR ABBAS ET ORDINATUR REGIMEN NOVAE ABEATIAE SANCTI PAULI DE OOSTERHOLTO IN HOLLANDIA. PIUS PP. X I Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum tu, Abbas ad Sancti Pauli de W i c i a c o , in dioecesi Atrebatensi in Gallia, Congregationis Gallicae Ord. S. Benedicti alumnus, nunc degens in Hollandia in civitate de Oosterholto Bredanae dioecesis intra fines, exponendum Nobis curaveris, perspecto statu religiosae domus S. Pauli de Oosterholto, quam m o d o Nos pro benevolentia Nostra erga Ordinem Divi Benedicti in abbatiam erigere dignati sumus, ad persequendum opus, quod in eadem d o m o , usque ad recentem in abbatiam erectionem, dependente ab abbatia Sancti Pauli de Wiciaco, tu, dilecte fili, uti A b b a s eiusdem Sancti Pauli de Wiciaco monasterii viginti circiter annis constanti studio aggressus est, te in votis admodum habere, ut de Nostra venia, dimisso titulo Abbatis ad Sancti Pauli de W i c i a c o , novae huic abbatiae Sancti Pauli de Oosterholto uti Abbas et Ordinarius eodem Nostra auctoritate praeficiaris: Nos, ut diuturno labori tuo meritum tribuamus praemium, votis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Audito igitur dilecto filio Nostro Camillo S. R. E. Diac o n o Cardinali Laurenti, Praefecto Congregationi religiosorum sodalium negotiis praepositae, omnibusque rei momentis attento seduloque studio perpensis, apostolica Nostra auctoritate, praesentium vi, volumus ac decernimus ut tu, praevia absolutione a vinculo de Apostolicae potestatis plenitudine facta, relicto titulo Abbatis S. Pauli de Wiciaco in Gallia, quo huc usque potitus es, praeficiaris novae abbatiae Sancti Pauli de OosterACTA, vol. XXI, n. 5. — 1-5-929. 12 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale holto in Hollandia, illiusque sis rite primus de regimine A b b a s atque Ordinarius, servatis adamussim iuris et Constitutionum praescriptis. Ad c o m - ponendum vero statum iuridicum monachorum ambarum abbatiarum, qui usque ad erectionem novae huius in Hollandia abbatiae omnes erant de iure monachi unius gallicae abbatiae Sancti Pauli de W i c i a c o , et ad servanda tam iura ac Ubertatem uniuscuiusque monachi secundum Gallicae Congregationis constitutiones, quam b o n u m et necessitates utriusque m o nasterii, pariter, Nostra auctoritate, per praesentes decernimus: ut unusquisque monachus stabilitus sit ipso facto, ac sine ullo speciali instrumento, in illo monasterio in quo manebit die promulgationis Literarum erectionis novae abbatiae, nisi autem in scriptis declaraverit velle se altero in monasterio stabiliri: ut per quinque annos, a die eiusdem promulgationig c o m putandos, nullus monachus ad normam praecedentis dispositionis, in una ex duabus abbatiis de iure stabilitus, in altera autem de facto manens, in primam transire, mitti, vel vocari possit, nisi de consensu duorum A b b a tum quorum interest. D e m u m cum nominationis tuae in primum Abbatem novae abbatiae de Oosterholto effectus fuerit vacatio sedis abbatialis de W i c i a c o , praecipimus ut sedi ita vacanti regulariter provideri possit; et ad eligendum ad normam sacrorum canonum ac constitutionum Congregationis Gallicae, suum n o v u m A b b a t e m , validum sit plenaque auctoritate polleat, in quantum indiget, regulare capitulum Sancti Pauli de W i c i a c o . Haec volumus atque decernimus benevolentiam Nostram erga inclytam Benedicti familiam significantes; ceterum non dubitamus quin te auspice ac moderatore, nova haec abbatia ad Sancti Pauli de oosterholto in H o l landia et monachorum numero, et bonorum operum ornamento succrescat, et feliciter floreat. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m B o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i i mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P . C A R D . GASPARRI, a Secretis Status. II FINES REGUNTUR INTER DIOECESES DE CHITTAGONG ET KRISHNAGARENSEM IN INDIIS ORIENTALIBUS. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Per similes Apostolicas Litteras, die X X V mensis Maii superioris anni MDCCCCXXVII Piscatoris anulo obsignatas, dioecesis de Chittagong in Indiis Orientalibus erecta fuit, eiusdemque dioe- Acta Pii PP. XI 179 cesis territorii limites statuti fuerunt. Praefatae novae dioecesis territorium partem complectebatur districtus vulgo de Gopalganj nuncupati, quod in memoratis Litteris per verba « partim de Gopalganj » declarabatur. Cum vero pluries huius districtus de Gopalganj fines civiles immutati fuerint, difficultates ortae sunt inter Episcopum de Chittagong et Episcopum Krishnagarensem quod attinet ad ecclesiasticae iurisdictionis exercitationem. Has ad remo vendas difficultates nuper venerabilis frater Eduardus Mooney, Apostolicus Delegatus in Orientalibus Indiis, Nos humiliter flagitavit, ut praedictae novae dioecesis de Chittagong fines rectius definirentur. Nosque id in christiani populi emolumentum maxime cessurum rati, omnibus adiunctis attente perpensis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a nae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, de eorundem fratrum consilio, praedictam Indiarum Orientalium Delegati propositionem in examen revocantes, haec quae infra scripta sunt decernenda existimavimus; Nimirum motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, ut novae dioecesis de Chittagong fines, non minus quam dioecesis Krishnagarensis fines certo m o d o constituantur, volumus ut dioecesi de Krishnagar partes duae (vulgo Thanas) ad septem^ trionem territorii de Gopalganj, de quo agitur in supra recensitis Litteris Apostolicis sub anulo Piscatoris datis, sitae, deinceps tribuantur, eae nempe quae nomine veniunt Kasiani et Muksudpur, et vicissim ad dioecesim de Chittagong pertineant aliae partes duae (vulgo Thanas), quae ad meridiem spectant, et de Gopalganj ac de Kohualipara nuncupantur. H a e c quidem edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v m mensis Iulii anno MDOCCOXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASPAREI, a Secretis Status, 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in IMMUTANTUR FINES DIOECESIS DE CHITTAGONG ET PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE ASSAM. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam.— Quum ex Apostolico munere, quo fungimur, Ecclesiarum omnium cura Nobis commissa fuerit, felici illarum statui ac prospero regimini pro re ac tempore consulimus. Iamvero cum venerabiles fratres Arcturus Le Pailleur, Episcopus de Chittagong in Indiis Orientalibus, et Aloisius Mathias, Praefectus Apostolicus de Assam, enixe N o s flagitaverint ut duos districtus civiles ad apostolicam praefecturam de Assam huc usque pertinentes ab ea dismembrarentur, et cum venerabilis frater Eduardus Mooney, Delegatus Apostolicus Indiarum Orientalium, petitionem praedictam gravissima sua commendatione roboraverit: Nos, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a nae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, omnibusque rei momentis attente perpensis, ad maiorem Dei gloriam christianique populi salutem, haec quae sequuntur, statuenda existimavimus. Nimirum motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, duos civiles districtus de Sylhet et Cachar a praefectura apostolica de Assam seiungimus sive dismembramus, ipsosque, iisdem servatis confiniis, dioecesi de Chittagong adiungimus sive incorporamus. Haec volumus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces, iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v m mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . G A S P ARRI, a Secretis Status. Acta Pii PP. XI 181 IV ERECTIO PRAEFECTURAE APOSTOLICAE DE YENKI EX DISMEMBRATIONE VICARIATUS APOSTOLICI DE W O N S A N . PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Ex hac Divi Petri Cathedra, quam divinitus obtinemus, in omnes christiani orbis regiones, longo licet terrarum marisque spatio seiunctas, sublimi tamquam e specula, mentis Nostrae oculos convertimus, et quae ad expeditiorem conducant rei christianae procurationem, sollicito studio decernere satagimus. Haec animo repetentes, cum vicariatus apostolicus de Wonsan in Corea, amplitudine territorii et incolarum numero conspicuus, amplectatur provinciam de Yenki pertinentem ad Manciuriam, quae ab Ordinarii sede dissita, ob fidelium numerum in dies feliciter percrebrescentium, quoad spirituales populi necessitates peculiarem curam requirere videtur, cumque ipse venerabilis frater Bonifacius Sauer, e Congregatione Ottiliensi O. S. B. pro exteris missionibus, Episcopus titularis Appiariensis ac Vicarius Apostolicus dicti vicariatus de Wonsan, Nos enixis precibus flagitaverit ut tota illa provincia, ab eodem vicariatu per Nos detracta, in peculiarem praefecturam apostolicam erigeretur: Nos, collatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, ac praehabitis votis tam venerabilis fratris M a m Giardini, Archiepiscopi titularis Edesseni, Delegati Apostolici in Iaponia et Corea, quam venerabilis fratris Celsi Costantini, Archiepiscopi tit. Theodosiopolitani, Delegati Apostolici in Sinis, nec non rogata sententia P. Abbatis generalis Congregationis Ottiliensis Ordinis Sancti Benedicti cuius curis vicariatus de Wonsan est commissus, omnibus denique rei momentis attente perpensis, supra memorati Vicarii Apostolici votis concedendum esse existimavimus. Quae cum ita sint, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, prae.sentium tenore, provinciam civilem de Yenki a vicariatu apostolico de Wonsan seiungimus; eandemque provinciam, sic separatam sive dismembratam, in praefecturam apostolicam erigimus, cui nomen facimus de Yenki, ita tamen ut eadem provincia, sive nova praefectura, servetur curis Congregationis Ottiliensis Ordinis Sancti Benedicti, de re christiana in dicto territorio de Yenki optime meritae. Haec volumus, edicimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale integros effectus sortiri atque obtinere, illisque, ad quos pertinent sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum ac definiendum esse; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Iulii anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD; GASPARRI, a Secretis Status. V BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR TEMPLUM TAURINENSE SS. CORPORIS DOMINI, A MIRACULO NUNCUPATUM. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Inter praestantiores sacras aedes, quibus Taurinensis civitas nobilitatur, conspicuum sane locum obtinet templum Corporis D o m i n i a Miraculo nuncupatum, a municipii curatoribus conditum ad perennandam memoriam celeberrimi illius prodigii, quod evenit die v i m . Iunii an. MCCCCLIII, ex quo eadem civitas urbis a Sacramento gloriosum titulum est mutuata. In l o c o ubi primum parvum exstitit sacellum, a magni nominis architecto Ascanio Vitozzi delineatum, anno M D L X X X X V I I I structura atque artis operibus praenobile templum surrexit. Frontem ornant mirificae statuae; intus autem o b d u c t u m pretioso marmore atque aere, a summis artificibus pietas gestat tabulas, atque in abside et odeis auro decorum adeo nitet concinne, ut inter nationalia monumenta templum ipsum merito enumeretur. Sacrarium albariis perraris operibus excultum, copiosa ac praedivite supellectile abundat, serica paramenta atque argentea vasa, dono oblata, Sabaudiae Principum pietatem ac munificentiam testantur. Inservit templo frequens clerus, et divini cultus splendori consulit potissimum Conlegium sacerdotum theologorum, a Ssmo Sacramento appellatum, iam inde ab anno MDCLX a Taurinensi Archiepiscopo fundatum, quod iugiter floruit viris sanctimonia praestantibus, quos inter memorare iuvat Iosephum Benedictum Cottolengo, inter Beatos caelites nuper adscitum, qui h o c in templo ante imaginem Deiparae a Gratiis orans, condendae parvae domus a divina Providentia consilium mente primum molitus est. N e c desunt sanctorum lypsana atque insignia quidem, et privilegia indulgentiarum de thesauro Ecclesiae, et 183 Acta Pii PP. XI fidelium societates atque congregationes, sodalium frequentia, et susceptorum operum laude commendatae. H a e c animo repetentes, cum dilectus filius Noster Iosephus S. E. E. presbyter Cardinalis Gamba, ex dispensatione Apostolica Augustae Taurinorum Archiepiscopus, v o t a exprimens et sua et Capituli canonicorum, N o s enixis precibus flagitaverit ut conlegiatam enunciatam a Sacratissimo Corpore Christi ecclesiam, ad Basilicae minoris honores evehere, de Nostra benignitate, dignemur: Nos, ut christiani populi pietas erga divini amoris Mysterium magis magisque excitetur, optatis his concedendum ultro libenterque existimavimus. Quae cum ita sint, audito venerabili fratre Nostro Antonio S. R. E. Cardinali V i c o , Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, omnibusque rei momentis sedulo studio perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore, perpetuumque in m o d u m , conlegiatam ecclesiam Sanctissimi Corporis Christi civitatis Taurinensis, Basilicae minoris titulo cum privilegiis et honorificentiis, quae iuxta decreta et morem huic titulo competunt, condecoramus. H a e c volumus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere: suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die n m . Augusti anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A R D . GASPARRI, a Secretis Status. VI TITULUS ET HONORES BASILICAE MINORIS TRIBUUNTUR SANCTUARIO CAPRIMONTENSI BEATAE MARIAE GRATIARUM, ORDINIS CARMELITARUM EXCALCEATORUM, INTRA FINES DIOECESIS LEODIENSIS. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Leodiensis dioecesis intra fines Carmelitarum Discalceatorum exstat, e religiosa provincia Brabantina, conventus Caprimontensis, cui annexum est templum sive sanctuarium N o - 184 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale strae Dominae vulgo de Cìièvremont nuncupatae. Fertur eodem in Caprimontensi colle sub titulo Sanctae Mariae de Castronovo iam a saeculo septimo ecclesiam eidemque adiectum monasterium haud parvi momenti exstitisse; at templum huiusmodi, q u o d privilegiis divitiisque imperatores, Episcopi principesque auxerant, cum monasterio et castro, decimo exeunte saeculo solo aequatum est. Feliciter vero eodem in l o c o Patres e Societate Iesu, ex Anglia depulsi, circa annum MDOLXX exiguum oratorium erexerunt, in quo publicae venerationi expositam parvam Beatae Mariae Virginis statuam, quae in ulnis Iesum Infantem gestat, conlocarunt; et c u m illuc brevi tempore non m o d o exLeodiensi dioecesi sed e continenti etiam regione fideles Deiparam, in simulacro caprimontensi, veneraturi frequentes convenerint, Patres e Societate Iesu quam memoravimus, de Episcopi consensu aptum sacellum, anno Domini MDCLXXXVIII exstruendum curarunt, quod postea, anno MDCXovir, etiam ampliarunt. Illud parvum sacellum per duo fere saecula peregrinorum more christifideles pie studioseque lustrarunt; sed, die III Septembris an. MDCCCLXXVII, votis populi clerique concedens Leodiensium Episcopus tandem lapidem fundamenti novae exaedificandae ecclesiae posuit, quae Carmelitarum curis tradenda esset. Anno tantum MDCCOLXxvni Carmelitae Discalceati in conventus Caprimontensis possessionem venere; quo ex tempore sollerter sanctuarium Beatae Mariae Gratiarum de CMvremont, domui suae adiectum, quoquo pacto explendum enixi sunt. Sacra aedes, quam anno MDCCCXCIX mense Septembri Leodiensium Episcopus tunc temporis exsistens consecravit, stylo gothico confecta, molis amplitudine et artis operum excellentia maxime decora est; in eaque parvam statuam fideles venerantur Beatae Mariae Virginis Matris Gratiarum, in ipso colle caprimontensi a Patribus Societatis Iesu conlocatam, et quam, nomine ac mandato Nostro, anno MCMXXIII Leodiensium Episcopus pretioso diademate sollemniter redimivit. H a e c animo repetentes, cum dilectus filius Noster Cardinalis Mechliniensium Archiepiscopus, una c u m venerabili fratre Leodiensium Episcopo, valde suffragio suo c o m mendet vota Prioris conventus Caprimontensis, ex Ordine Carmelitarum Discalceatorum, qui, nomine, tam Capituli sui conventus quam Provin- cialis eiusdemque Consilii, nec non Moderatorum maiorum Ordinis laudati, Nos enixe rogaverit ut h o c anno, vertente quinquagesimo ab eiusdem conventus initiis ac proinde quinquagesimo expleto a fundatione ecclesiae conventui ipsi adnexae, eandem sacram aedem titulo privilegiisque Basilicae minoris cohonestare dignaremur, Nos optatis hisce concedendum ultro libenterque existimavimus. Quapropter, conlatis consiliis cum venerabili fratre Nostro Antonio S. B. E. Cardinali V i c o , Episcopo Portuensi et Sanctae Rufinae, Sacrorum Rituum Congregationis Praefecto, apostolica Acta Pii PP. XI 185 Nostra auctoritate, praesentium Litterarum vi, perpetuumque in m o d u m , ecclesiam sive sanctuarium Beatae Mariae Virginis titulo Matris Gratiarum, vulgo de Chèvremont nuncupatae, conventui Oaprimontensi Carmelitarum Excalceatorum adiectam, intra fines Leodiensis dioecesis, titulo ac dignitate Basilicae minoris decoramus, cum omnibus privilegiis atque honoribus quae huius tituli iuxta decreta ac morem propria sunt. Porro haec largimur, decernentes praesentes Litteras Nostras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritum que ex nuuc et inane fieri, si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i v m . Augusti an. MDCCCCXXVHL, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. EPISTOLAE I AD EMOS PP. D D . ALEXANDRUM TIT. S. AUGUSTINI S. R. E. CARD. KAKOWSKI, ARCHIEPISCOPUM VARSAVIEN., AUGUSTUM TIT. S. M. DE PACE S. R. E. CARD. HLOND, ARCHIEP. GNESNEN. ET POSNANIEN., ET AD CETEROS RR. PP. D D . ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS POLONIAE: LITTERIS RESPONDET DATIS GNESNA EX COMMUNI CONVENTU. PIUS PP. X I Dilecti filii Nostri ac venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Quas nuper ex Gnesnensi conventu dedistis perofficiosas litteras, eas libenti quidem laetoque animo perlegimus; n o v u m enim in eis argumentum perspeximus cum pietatis et obsequii vestri tum pastoralis illius sollertiae qua vos egregie nitetis. Siquidem opportune v o s , priusT quam coeptus vestros auspicaremini, sanctarum rerum commentationi in recessu sacro vacavistis, ut, alacriore spiritu flagrantes, ea simul decerneretis quae maxime, tam necessario tempore, ad ecclesiarum vestrarum b o n u m conferrent. Merito igitur vos laude honestamus: quamquam enim neque qui plantai, neque qui rigai est aliquid, sed qui incrementum dat Deus, 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale is tamen operam postulat industriamque sacrorum pastorum; quibus eo magis favet quo sunt gloriae suae studiosiores. Iamvero aliud est in communi vestra epistula quod Nos magni facimus: illa videlicet voluntatum consensio atque concordia qua vos simul, latini rutenique episcopi, nitemini ut dissidentes russi, qui in Polonia versantur, ad sinum revocentur Ecclesiae matris quod quidem quo fiat quantocius, v o t u m est bonorum omnium optatissimum. Interea, hac spe laeti, id precantes ut labores curaeque vestrae in polonorum utilitatem secundo exitu fortunentur, in divinorum munerum auspicium itemque in paternae benevolentiae Nostrae signum, vobis, dilecti filii Noster et venerabiles fratres, cunctoque clero ac populo unicuique vestrum concredito, apostolicam benedictionem amantissime in D o m i n o impertimus. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, die x x v i mensis Novembris anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I II AD EMUM P. D. RAYMUNDUM M. TIT. SANCTI PETRI IN MONTE AUREO S. R. E. PRESB. CARDINALEM ROULEAU ARCHIEPISCOPUM QUEBECENSEM CETEROSQUE RR. PP. D D . ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS DITIONIS CANADENSIS TERRAEQUE NOVAE, LITTERIS RESPONDENS EX COMMUNI CONVENTU QUEBECI DATIS. PIUS PP. X I Dilecte fili Noster et venerabiles fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Agnovimus ex vestris litteris, nuper datis, Quebecum vos convenisse ut communiter necessitatibus consuleretis dioecesium vestrarum; nec voluisse vos coetus incipere nisi prius pietatem atque obsequium vestrum erga Nos Sedemque Apostolicam testati essetis. N o v u m enim id est pastoralis studii vestri argumentum; quapropter gratissimum plane Nobis contingit. Quid enim magis optare debemus quam ut pastores singuli rationibus diligenter prospiciant rei catholicae et animarum saluti quas ipsis pascendas ac tuendas Pastor aeternus commisit? H o c enim- vero cum semper fructuosum et Ecclesiae disciplinae consentaneum tum praesertim in hac difficultate temporum salutare ac prope necessarium esse intelligimus: etenim eo vigilantiores coniunctioresque pastores esse oportet quo magis erroribus vitiorumque illecebres gliscentibus fides christiani gregis periclitatur. Itaque valde equidem vobis de sollertia gra- Acta Pii PP. 187 XI tulanlur, qua ex regionibus tum longinquis in unum coivistis ut mira voluntatum concordia, plenum militantis Ecclesiae triumphum maturaretis. Atque utinam dies ille elucescat, quo, uti scribitis, veritas errorem, caritas dissentionis spiritum devincat, et quo tandem in gentibus tam diu vexatis p a x feliciter restauretur quam de caelo Iesus Dominus in terram deduxit. H a n c in rem, libenter, uti optastis, opportuna auxilia enixe a D e o vobis precamur, ut quae simul scivistis ea, clero populoque obsequente, exsequamini. Ceterum, observantiam vestram paterno admodum rependentes animo, in caelestium munerum auspicium itemque in benevolentiae Nostrae signum, vobis, dilecte fin* noster et venerabiles fratres, cunctoque gregi unicuique vestrum concredito apostolicam benedictionem peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Novembris anno MDCCCCXXVHI, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I III AD R. P. D. HENRICUM STREICHER, EPISCOPUM TIT. THABRACENSEM ET VICARIUM APOSTOLICUM DE UGANDA, ANNO QUINQUAGESIMO E X E U N T E A PRIMUM PRAEDICATO CHRISTI NOMINE IN EA REGIONE. PIUS PP. X I Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Optimum quidem consilium iniisti annum celebrandi quinquagesimum ex quo prim u m in regionem de Uganda religio catholica invecta est; omnes enim probe norunt quae et quanta h o c annorum spatio, missionales Africae exantlarint ut in vicariatu isto, cui tu praees sollertissime, christianum nomen triumpharet. Siquidem non m o d o vexationes crebras ac pericula omne genus, sed etiam mortem ipsam apostolici viri sane multi una cum fidelibus laetanter oppetiere; ita ut non semel, nisi Deus praesentissima o p e adfuisset, de salute Ugandae desperandum esse videretur. Iamvero istic quoque factum est ut sanguis martyrum semen esset christianorum: etenim in immensum sane recens succrevit, ut ipse scribis, christifidelium munerus, quibus quidem christiana fide instituendis in eaque servandis cum,missionales ex Europa permulti tum ipse indigena clerus actuosam dant operam. Valde igitur tibi tuisque omnibus de eventu tam fausto gratulamur, debitas D e o grates vobiscum persolventes, tot sauciatam vulneribus Martyrumque sanguine quod Ugandam purpuratam, erigere 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et quasi corona redimire dignatus est. A t q u e animos ex hac celebratione sumite, Seminaria praesertim et consociationes varias cotidie magis provehendo, quibus tanta salutis spes continetur. N o s vero, pacis Principem Iesum D o m i n u m enixe precati ut plene a d m o d u m istic suum regnum stabilire et confirmare velit, ad laetabilis rei splendorem itemque ad animarum fructum augendum, tibi damus libenter, sacris operatus, nomine et venerabilis frater, ut, auctoritate Nostra adstantibus benedicas, plenam admissorum veniam eisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicione lucrandam. Caelestiumque auspex numerum ac paternae benevolentiae Nostrae testis apostolica sit benedictio, quam tibi, venerabilis frater, missionariis singulis iisque omnibus qui sunt vigilantiae tuae concrediti, amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x n i mensis Decembris anno MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. X I IV A D R . P . D . G R E G O R I U M D I A M A R E EPISC. T I T . C O N S T A N T I E N S E M E U M D E M Q U E CONGREGATIONIS (SABINENSIS O. S. B. PRAESIDEM, ATQUE ARCHICOE- N O B I I MONTIS CASINI A B B A T E M O R D I N A R I U M , X I V E X E U N T E SAECULO A CONDITO A R C H I C O E N O B I O . PIUS PP. X I Venerabilis frater, salutem et apostolicam benedictionem. — N o n sine Numinis instinctu contigisse videtur, ut, x i v abhinc saeculis, Benedictus e Nursia, legifer pater vester, cum in verticem Casini montis ascendisset, penitus everso, quod inibi adhuc exstabat, Apollinis delubro, celeberrimum eodem loco monachorum coenobium excitaret, quod, ingruentibus usquequaque ignorantiae vitiorumque tenebris, disciplinarum omnium perfugium atque praesidium futurum erat. virtutumque Praeclarum enim istud monasticae vitae domicilium non m o d o , ut decessoris Nostri f. r. Pii P p . X verbis utamur, « gravissimis temporibus quasi Ecclesiae columen, fideique propugnaculum a p p a r u i t » (Litt. A p . , x Febr. MDCCCCXIII), sed illa etiam, quibus civilis cultus alitur,, litterarum bonarumque artium documenta tam religiose adservavit, ut quae Graecorum R o m a n o r u m q u e ingenium et labor, etsi tot permixta erroribus, scripta ante protulerat ad humanitatis emolumentum vitaeque decus, ea christianae sapientiae m o n u mentis aucta, posteritati tradere contenderet. Acta Pii PP. 189 XI In- qua quidem egregia istius monasterii laude ad historiae fidem illustranda, non est profecto cur diu multumque moremur. Quis enim ignorat istic bene multos floruisse viros, qui procul a saeculi strepitu molliorisque vitae blandimentis, divinis contemplationibus vacando, arctiusque cotidie D e o adhaerendo, religiosae perfectionis apicem assecuti sunt? Ecquis, veteres annales evolvendo non didicit sodales vel a priore Ordinis aetate vestros cum sacras omni contentione excoluisse disciplinas, quibus germana Ecclesiae fides incolumis servaretur, tum, barbarie omnia ferro ignique vastantibus, litterarum codices, vel dispersos oblivioneque obrutos studiose conquisivisse, vel vetustate usuque corruptos ingeniose diligenterque transcripsisse? Nonne item omnibus compertum, animosos istinc, nullo non tempore catholicae veritatis praecones profectos esse, ut in regiones vel remotissimas christianam fidem humanitatemque inveherent? Nec tantum fidei et veteris sapientiae beneficia pluribus populis Benedictini sodales attulere, sed etiam in saltuosis monitisque terris, per Europam, aratro subvertendis naviterque fecundandis ipsorum desudavit sollertia; itemque, viis novis patefactis, diversas civitates arctis quibusdam amicitiae eommerciorumque vinculis copulare, et cives, qui saepenumero inter se digladiarent, in Christo pacatos, artes omne genus, ad humanioris vitae usum, docere consueverunt. Cumque haec omnia assequi atque efficere coelesti ope assiduis precibus impetrata contenderent, hinc praeclarum illud, quasi peculiare eorum insigne, ora et labora atque illud Cruce et aratro: quae quidem effata, spiritu instincta Legiferi Patris, quasi tamquam mandatum ab eo traditum, recipere et colere nullo non tempore sanctum ac sollemne habuerunt. Quam ob rem, ob multiplicia, quae usque adhuc memoravimus, promerita, dicere quidni liceat, Ecclesiam in tanta rerum eversione — cum R o m a n u m rueret imperium, et incursionibus barbari suis omnia permiscerent — principe Ordinis domicilio archicoenobio isto, veluti singulari praesidio, Dei providentia excitato, usam esse? Quin i m m o , nonne Ordini vestro magnam partem tribuendum, si nova solidi orque ex iis tempestatibus ac procellis christiana societas emersit? Itaque mirum non est, si R o m a n i Pontifices plurimi, si Reges Imperatoresque non pauci, ut securitate ac pace fruerentur, se istuc receperunt, pieque, aliquantisper saltem, apud Benedicti sepulcrum, commorati sunt. Satis, propterea, superque causae fuit, cur Casinense coenobium Decessores Nostri laudibus cumularent: ut, exempli gratia, Nicolaus I I , qui monasticae normae principale gymnasium dinis)) ut Paschalis II, qui universorum (litt. per decr. Pastoralis occidentem sollicitu- monasteriorum caput (litt. In monasticae)^ ut Urbanus V, qui celebre monasterium quod aliorum fuit initium ac forma (litt. Dudum dilecti) appellavit. Ac recens 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale summo extulit praeconio Pius X, qui in Apostolicis Litteris, quas memoravimus, ita de Oasinensi Monasterio loquitur: « . . . H i c servata est divinae non minus quam humanae legis verenda sanctitas, teterrima illa tempestate, qua per v i m atque iniuriam omnia miscebantur. Quid Italia, quid civilis Europa Casinensibus monachis debeat, edocet magistra vitae ac nuntia veritatis historia; ex qua pariter comperimus, per longam annorum seriem, Monasterii Casinensis fastos E o m a n a e Ecclesiae historiae magnam esse partem ». Quapropter opportunum a d m o d u m , cum tuis, inivisti consilium, venerabilis frater, saeculum quartum decimum a monasterio condito sollemniter celebrandi: quae quidem sollemnia, quibus beneficia a D e o Ordini vestro et per vos humano generi — saeculorum decursu — collata commemorabitis, sine ulla dubitatione efficient, ut, grato v o s in b o n o r u m omnium D a t o rem animo, praeclara decessorum vestrorum exempla etiam atque etiam imitari atque aemulari contendatis. Quod autem decrevistis — ut huiusm o d i faustitatem uberiores fructus consequantur —- dioecesanam apud vos S y n o d u m cogi et Eucharisticum haberi conventum, id valde eiusmodi evento consentaneum Nobis videtur, videtur sodalitati vestrae omnibusque istius dioecesis fidelibus perutile. Etenim si legitima cleri Synodus ad germanam fidem fovendam et ad disciplinam aptius restaurandam magnopere confert, nihil magis quam Eucharistici coetus divinae ardorem caritatis et christianae vitae usum in populo excitat ac provehit. Nullis igitur curis laboribusque partito, venerabilis frater, ut coepta tam sancta dili- genter apparentur et ad felicem exitum adducantur; in quo pro certo habemus cum tuorum sodalium navitatem, tum cleri populique studiosam operam tibi non defore. N o s quidem huius eventus laetitiam habemus vobiscum communem, eo magis quod pergrata subit animum Nostrum recordatio, Nosmet olim, nec semel, ad coenobium vestrum, et Nostrae in beatum patrem Benedictum pietatis et studiorum causa nostrorum, conscendisse, ibique per silentia locorum ad tantas Ordinis vestri glorias memoriasque recolendas abreptos, atque legiferi Patris vestri reliquias in sacro hypogaeo pientissime veneratos, tam vehementem inde hausisse animi dulcedinem, ut ipsa rei memoria solacio N o s adhuc gaudioque perfundat. Iamvero, ut Decessores Nostri, data opportunitate, archicoenobio vestro paternae benevolentiae documenta plurima praestiterunt, sic N o s , hanc occasionem libenter nacti, peculiarem vobis voluntatis Nostrae significationem praestare cupimus; itaque petitioni optatisque vestris ultro concedentes, haec quae sequuntur, per has Litteras statuimus: I. Ut sacerdotes omnes, qui pietatis causa ad Oasinense archicoenobium advenerint, in quovis istius cathedralis ecclesiae altari Missam vo- Acta Pii PP. 191 XI tivam S.. Benedicti, h o c dumtaxat vertente anno, celebrare queant, exceptis tamen festis duplicibus I et II classis, diebus dominicis maioribus, itemque feriis, vigiliis et octavis privilegiatis. I I . Ut vobis liceat in perpetuum Sancti Benedicti Missam — at unice Conventualem — singulis feriis tertiis in eadem ista Basilica celebrare, rata per N o s , quae apud v o s viget, vetere consuetudine; m o d o tamen feria tertia ne agatur Offìcium aut festi duplicis l a e et 2 a e classis, aut feriae vel vigiliae vel Octavae privilegiatae. I I I . Ut die X X I mensis Martii, in quem incidit piissimi transitus S. B e nedicti liturgica commemoratio, itemque die xi mensis Iulii, in sollemnitate scilicet legiferi Patris vestri, h o c tamen dumtaxat vertente anno, omnes christifideles, qui rite expiati ad sacram Synaxim accesserint, toties plenaria indulgentia fruantur, quoties templum istud cathedralem inviserint, ibique ad mentem Nostram aliquantisper saltem oraverint. Contrariis quibuslibet non obstantibus. E e m autem iam nunc h o c loco nuntiamus, quam pro certo habemus fore vobis iucundissimam; cum scilicet vehementer optemus saecularibus sollemnibus vestris quasi praesentes adesse, Legatum Nostrum suo tempore ad vos missuri sumus, qui personam Nostram gerens, sacris caerimoniis nomine Nostro praesideat, easque romanae purpurae splendore angustiores reddat. Q u o d autem, venerabiles frater, officiosis litteris haud ita pridem elatis, a Nobis efflagitabas, ut plenissimam vobis indulgentiam in forma Iubilaei extraordinarii concederemus, id Nos ampliore quidem largitione, ut norunt omnes, praeoccupavimus; cum enim saecularis haec commemoratio vestra in quinquagesimum incidat annum, ex quo primum Nos D e o litavimus, imploratum a vobis beneficium non ad unum contrahi ac concludi archicoenobium vestrum, sed ad universum catholicum orbem proferri ac pertinere voluimus. Caelestium interea munerum auspicem, peculiarisque caritatis Nostrae testem, cum tibi, venerabilis frater, singulisque Benedictini Ordinis sodalibus, tum cuncto clero populoque tuis curis concredito, apostolicam benedictionem peramanter in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x mensis Februarii, in festo Sanctae Scholasticae virginis, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus septimo. PIUS PP. X I Nostri m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v AD EM. P. D. PETRUM, TIT. S. LAURENTII IN LUCINA S. R. E. PRESE. CARD. GASP ARRI, PUBLICIS NEGOTIIS ADMINISTRUM, QUEM LEGATUM SUUM MITTIT AD SOLLEMNIA DECIES QUATERQUE SAECULARIA ARCHICOENOBII CASINENSIS. PIUS PP. X I Dilecte fili Noster salutem et apostolicam benedictionem. — Q u o d epistula haud ita pridem data ad venerabilem fratrem Gregorium Diamare Episcopum tit. Constantiensem libentissime nuntia vimus, sollemnia scilicet decies quaterque saecularia, quibus Casinensis Archicoenobii ortus proxime celebrabitur, per Legatum Nostrum Nos esse participaturos, id ita praestare volumus, ut vel luculentius inde pateat quo N o s pietatis studio in praeclarum illum religiosae disciplinae parentem et decus, Benedictum e Nursia, feramur, et qua paterna caritate increbrescentem eius subolem complectamur universam. Siquidem tibi, dilecte fili Noster, qui tam prope Nobis in Ecclesiae gubernaculis moderandis assides, quique impensius prae ceteris curas sollicitudinesque participas et gaudia Nostra, perhonorificum huiusmodi, munus demandamus, non dubitantes id et tibi adm o d u m gratum et Oasinensibus omnibus fore iucundissimum. Te igitur per has litteras Legatum Nostrum eligimus, qui Nostram gerens personam, sollemnibus in Casino Monte propediem celebrandis nomine et auctoritate Nostra praesideas, singulasque caerimonias ad laetum exitum dirigas. Q u e m a d m o d u m vero pro certo habemus romanae purpurae amplitudinem Legati Nostri dignitate auctam ad fausti huius eventi splendorem magnopere esse collaturam, ita omnino confidimus eam, qua nites, pietatem, tuumque in veneratum patrem Benedictum religionis studium omnibus fore et exemplo et incitamento. Interea ut omnia prospere salubriter que succedant a D e o precati, felicis rei exitus conciliatricem paternaeque voluntatis Nostrae testem, cum tibi, dilecte fili Noster, tum iis omnibus qui celebrationi intererunt, apostolicam benedictionem effuso animo impertimus. D a t u m B o m a e , apud Sanctum Petrum, die xv mensis Aprilis anno M D C c c c x x i x , Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. XI S. Congregatio 193 Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRI CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 8 Martii 1929. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Ioannis Portoricensis, praefecit R. P. D. Edwinum B. Byrne, hactenus Episcopum Poncensem. — Cathedrali Ecclesiae Poncensi, R, P. Aloisium Wellinger, e Congregatione Ssmi Redemptoris,.provinciae Americanae. 5 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Vladislaviensi seu Calissiensi, R. P. D. Carolum Radonski, hactenus Episcopum Berissensem. 13 Aprilis — Cathedrali Ecclesiae Ragusinae, R. D. Iosephum Carevié, canonicum parochum ecclesiae cathedralis Spalatensis. 15 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Venetensi in Gallia, R. D. Hippolytum Tréhiou, canonicum cathedralis Ecclesiae Briocensis, eiusdemque dioecesis Vicarium generalem. — Cathedrali Ecclesiae Montis Albani, R. D. Aemilium Roques, canonicum metropolitanae Ecclesiae Albiensis, ibique rectorem Seminarii. 18 Aprilis — Titulari episcopali Ecclesiae Philomeliensi, R. D. Fridericum Emanuel, e Pia Societate Salesiana ven. Ioannis Bosco, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Donati Card. Sbarretti, Episcopi Sabinensis et Mandelensis. 19 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Melensi, R. P. Michaelem Paternain, e Congregatione Ssmi Redemptoris. ACTA, vol. X X I , n. 5. — 1-5-929. 13 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACKA CONGREGATIO PBO ECCLESIA ORIENTALI I APPROBATIONES Ssmus D. N. Pius divina Providentia P p . X I , decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 28 Iulii 1928 constitutiones monachorum Mechitaristarum, cuius domus princeps in urbe Venetiarum sita est, definitive approbavit; item decreto diei 6 Aprilis 1929 modificatas Constitutiones Congregationis Monachorum Basilianorum, graeci ritus, cuius domus princeps est abbatia S. Mariae Gratiarum in oppido Cryptoferratae, experimenti gratia, ad septennium, approbavit. II NOTIFICATIO Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P p . X I , decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali diei 2 Martii 1929, R. P. D. Petrum Pisani, Archiepiscopum titulo Constantiensem in Moesia, nominare dignatus est Delegatum Seminaria, Sacrae Congregationis pro Ecclesia Oriental quoad Collegia et Instituta ecclesiastica ac pia, ritus orientalis, utriusque sexus, in Urbe exsistentia. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati sunt: 10 Februarii 1929. — R. P. Evaristus Tchang, e clero saeculari vicariatus apostolici de Iehol, Vicarius Apostolicus de Tsining in Sinis. — R. P. Eduardus Sheehan, presbyter e Congregatione Missionis, Vicarius Apostolicus de 10 Aprilis. — R. Africae, YuMang in P. Burcardus Huwiler, e Societate Missionariorum Vicarius Apostolicus de Bukoba in Africa 11 Aprilis. — R. P. Antonius Africae, Sinis. Vicarius Apostolicus de Oomen, e Centrali. Societate Missionariorum Mwanza in Africa Centrali. 195 S._ Congregatio Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM 1 PLURIUM DIOECESIUM DECLARATIO Post Decretum editum ab hac Sacra Rituum Congregatione die 14 D e cembris 1927, quo constitutum est, ut S. Teresia a Iesu Infante Patrona aeque principalis haberetur cum S. Francisco Xaverio, Missionariorum et Missionum omnium in quavis orbis parte exsistentium, a nonnullis Vicariis Apostolicis quaesitum est quaenam liturgica privilegia iisdem duobus Sanctis, Missionum omnium Patronis aeque principalibus, vi praedicti Decreti, spectent, iuxta rubricas. Porro Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X I , in audientia diei 13 vertentis Martii, referente infrascripto Cardinali eiusdem Sacrae Congregationis Praefecto, ad omnem dubium removendum, declarare dignatus est: festa S. Francisci Xaverii et S. Teresiae a Iesu Infante, stante supramemorato Decreto, sub ritu duplici primae classis, cum octava communi a clero saeculari et sine octava a clero regulari, in cunctis missionum locis esse recolenda. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 13 Martii 1929. C. C A R D . L A U R E N T I , S. B. G. Praefectus. L. © S. Angelus Mariani, Secretarius. II TAURINEN. B E A T I F I C A T I O N I S E T CANONIZATIONIS V E N . SERVI D E I I O A N N I S BOSCO, SACERDOTIS F U N D A T O R I S P I A E SOCIETATIS S A L E S I A N A E E T I N S T I T U T I F I L I A R U M B. MARIAE VIRG. AUXILIATRICIS. SUPER DUBIO An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione tuto procedi possit ad solemnem eiusdem Ven. Servi Dei beatificationem f Multa sane praeclara et mirabilia gessit operatusque est Ven. Servus Dei Ioannes B o s c o pro divina provehenda gloria et humano generi aeterna salute comparanda. Tamquam vir missus a D e o ad hanc duplicem missio- 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nem perficiendam, ab excolenda iuvenili aetate initium duxit, quam religionis praeceptis ac officiis imbuere sategit, bonis moribus instruere, eiusque civili institutioni alacriter incubuit, contenditque ut beneficium redemptionis quam pluribus proficeret. Eius voluntas animas quot plures posset D e o lucrandi nullis limitibus coërcebatur, omnesque gentes apostolico quo aestuabat zelo complecti et allicere contendebat. Opes deerant, contrarietates non paucae etiam a viris auctoritate pollentibus fotae, difficultates ex rerum natura partae, obstacula plura animum deficere debuissent; at Ioannes inceptis alacriter institit, Deoque fortunante, opera suscepta ad optatum exitum perduxit, sibique nomen immortale comparavit, omni commendatione dignum. Plures etiam scripsit vulgavitque libros, ad pietatem inter gentes excitandam et christiana praecepta recolenda valde idoneos, qui hac quoque aetate magno in pretio habentur. Porro siquis conferat humanorum subsidiorum inopiam, in qua saepe versabatur, cum magnitudine rerum gestarum et beneficiis cuivis civium ordini illatis, n o v u m quasi prodigium in eo videbitur intueri. Prodigium, inquam, siquidem divina largitas cum firmissima Ioannis fiducia et liberalitate quasi certatim contendens, istius vires augere, facultates multiplicare, foecundare labores mirifice visa est. Sed longe mirabilius aestimari potest, istiusmodi virum cernere arduis in negotiis operantem, periculis non paucis obiectum frequenter, cum pueris aliisque diversae indolis agentem, numquam a virtutum christianarum exercitatione diverti, i m o earum fastigium esse adeptum, ceu agnitum ac definitum fuit post iuridicas severas que disceptationes decreto solemniter edito die 20 mensis Februarii anno 1927. Plura interim accesserant post Ven. Servi Dei funus prodigia e quibus duo, quot nimirum causae indoles postulabat, rite discussa et ad suetum iuris rigorem expensa, inter miracula recensita sunt per decretum die 19 superioris mensis Martii latum. U n u m tamen adhuc discutiendum supererai, videlicet num tuto animo procedi posset ad solemnem Ven. Ioannis B o s c o beatificationem. Id praestitum est in generalibus Comitiis postremo coactis coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus Revmus Card. Alexander Verde, causae Relator, sequens proposuit dubium: An stante virtutum et duorum miraculorum approbatione tuto procedi possit ad solemnem Ven. Servi Dei beatificationem. Qui convenerant omnes tum Reverendissimi Cardinales tum Patres Consultores ex ordine suam suffragationem propitiam protulerunt, qua laetatus est Sanctissimus Pater, sed decretoriam edere sententiam in alium diem differre ratus est, ut tempus ad divinum implorandum lumen Sibi suppeteret. Quum vero mentem suam pandere statuisset, h o diernam diem, Dominicam I I I a gaudiis paschalibus selegit, divinaque S. Congregatio Rituum 197 Hostia ferventer oblata, ad se vocari voluit Reverendissimus Cardinales 'Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum, et Alexandrum Verde, causae Ponentem, itemque R. P. B. Carolum Salotti, sanctae Fidei Promotorem generalem, meque infrascriptum Secretarium, quibus adstantibus, nobiliorem hanc ingressus ast aulam et pontificio solio sedit, solemnique decreto declaravit: tuto procedi posse ad solemnem Ven. Ioannis Bosco beatificationem. A t q u e h o c decretum publici iuris fieri et in acta sacrorum Rituum Congregationis inseri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis de beatificationis solemnibus quantocius in Patriarchali Basilica Vaticana celebrandis expediri mandavit; undecimo kalendas Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. CARD. LAURENTI, Praefectus. L . © S. Angelus Mariani, Secretarius. III CONSTANTINOPOLITANA BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS M A R T Y R I I V E N . SERVI D E I D E R GOMIDAS K E U M U R G I A N SEU COSMAE D E CARBX3NIANO, SACERDOTIS E T P A R O CHI A R M E N I I N O D I U M F I D E I I N T E R E M P T I . S U P E R DUBIO An constet de martyrio et causa martyrii, ac signis seu miraculis in casu et ad effectum, de quo agitur? In urbe Constantinopolitana primam lucem aspexit Servus Dei Cosma de Carboniano, anno 1658, ex parentibus genitus genere claris, sed schismaticae Armenorum religioni addictis, qui in eadem erudire filiolum studium non modicum adhibuerunt. Traditus itaque ab eisdem fuit praesuli dissidenti Menna de Autep, in pietate ac litteris instituendus ductusque est ab eodem praeceptore in oppidum Sumatiam, ubi armenum idioma optime didicit, et philosophicis ac theologicis disciplinis incubuit. Singulare ingenium statim patefecit, suique non levem admirationem excitavit. Honestissimam tum mulierem uxorem duxit, ac dein illius nationis morem secutus, sacris ordinibus initiari petiit. Sacerdotio insignitus Constantinopolitano clero adiunctus est, vitae honestate, doctrina et virtutibus omnibus maxime commendatus. Ecclesiae parochiali S. Georgii praepositus, in h o c Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 198 munere ita se gessit, ut pietate morumque candore cunctis praestaret. Sedulus erat in divinarum scripturarum lectione ac studio, cognitaque catholicae religionis veritate, eidem adhaerere constituit, totoque cordis affectu eam est amplexatus, eiusdemque praestantiam et sanctitatem palam praedicare ac tueri suscepit. I a m ferme a decennio hanc tenebat vitae rationem, d u m invidia in plurimis parta et fota studiose magis magisque exarsit, et in publicum incendium erumpere minabatur. Vehementer enim metuebant plerique ex schismaticis, ut Cosmae concionibus apostolico fervore ac doctrina refertis ad catholicam profitendam fidem eompellerentur plures et dissidentium numerus valde minueretur. Quare nullum non moverunt lapidem, ut ille a Constantinopolitana urbe.deiiceretur. Sed, rei difficultate perpensa, quippe non cuncta removeri poterant pericula, de eo e vivis eripiendo statuerunt. Quod uti rescivit Servus Dei ab insectatorum insidiis aufugere studuit diuque delituit, ne in eorum manus incideret, sed acrius undique quaesitus, deprehensum est. Postquam autem semel a captivitate se pretio redemisset, postremo domi iterum, se ipso offerente, Cosma captus et in vinculis coniectus fuit. In iudicium raptus, ac de rebus fidei a magno Visirio interrogatus, immotus catholicam religionem professus est, ac de nullo alio crimine argutus fuit, nisi de eius amicitia c u m Francis, quibuscum veram fidem profitebatur in detrimentum schismaticae religionis. R e m Dei Famulus candide explanavit, sibique oblatam libertatem recusavit, ne veritati et sanctitati fidei, quam profitebatur, iniuriam inferret. Ad tribunal Galatae, postea a Visirio missus, ibique ab accusatoribus criminationibus iisdem impetitus, capite damnatus est, feralisque sententia ad magnum Visirium confirmanda missa est. Tunc denuo Servus Dei, iam in carcere sacramentali exomologesi expiatus et sacra synaxi refectus, b o n a m confessionem, firmo animo, de fide catholica tulit. Innocentiam vero suam tuitus est Dei Famulus, quae puniri nequibat, quum de rebus fidei non esset magno Visirio damnare quempiam; sed, clamitante populo et sanguinem Cosmae super se et filios invocante, ad necem ducendus satellitibus traditur Servus Dei, illorum duci propositis praemiis si eum ad eiurandam fidem induxissent, eiusque vitae parcere valuissent. Cum eo ad necem, eamdem ob fidei causam, rapti sunt duo viri catholici, quorum intuitus infirmitatem, ut eorumdem animis adderet robur, instanter petiit gladio perimi post ipsorum necem. Res concessa non fuit, ac duo illi viri mortis conspectu deterriti, a fide catholica deficientes libertatem adepti sunt. Cosma vero precibus et psalmis iugiter intentus fidei professionem, dum gladio percutiendus erat, devote iteravit, effuso que sanguine testimonium praebuit fidei catholicae veritati. S. Congregatio Rituum 199 Iure itaque illud asseri de eo potest, quod Ecclesia de suis martyribus eanit: Hic est vere martyr, qui pro Christi nomine sanguinem suum fudit. H a e c fuit catholicorum v o x , haec plurimorum sententia quae etiam palam audita est; sed temporum et locorum nequitia impedimento fuit, quominus iuridicae probationes statim, uti rerum natura et adiuncta exposcebant, colligerentur. V i x autem licuit, suppleti sunt notitiarum fontes etiam per authentica documenta et iuratas depositiones testium parfum vel supparium, quae loco processus informativi habenda esse summus Pontifex Pius IX indulsit ad omnes iuridicos effectus. Signata deinceps Commissione introductionis Causae, conditisque Apostolicis tabulis, habita est die 6 Martii anno 1928 penes fel. rec. Cardinalem Antonium V i c o , causae Ponentem, Congregatio Antepraeparatoria super Servi Dei martyrio, causa martyrii et signis; die autem 15 Ianuarii 1929 Praeparatoria in Palatio Apostolico Vaticano; atque die 9 huius mensis Aprilis universus disceptatorum coetus locum habuit coram Ssmo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quo a R e v m o Cardinale Francisco Ehrle, causae Ponente, enunciatum est ad discutiendum dubium: An constet de martyrio et causa martyrii et signis in casu et ad •effectum, de quo agitur? Quotquot convenerant tum Reverendissimi Cardinales tum Patres Consultores sua tulerunt suffragia, quibus receptis Beatissimus Pater suam d ecretoriam edere sententiam in alium diem differendam censuit, pleniorem sibi caelestis luminis claritatem precibus imploraturus. Quum vero iudicium suum proferre constituisset, hodiernam diem D o m i nicam I I I post Pascha designavit, atque, sacro facto, accersiri voluit R e verendissimum Cardinalem Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum et Cardinalem Franciscum Ehrle, causae Relatorem, itemque R. D. P. Carolum Salotti, Sanctae Fidei Promotorem generalem, meque infrascriptum Secretarium, iisque convenientibus in nobiliorem Vaticani aulam, sedens in Pontificio solio, edixit: Constare de martyrio et ¿ausa martyrii, et ad ulteriora procedi posse. H o c vero Decretum evulgari et in acta sacrae Rituum Congregationis referri praecepit, undecimo Kalendas Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. L. O CARD. LAURENTI, Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretarius. 200 Acta Apostolicae ACTA Sedis - Commentarium Officiale TRIBUNALIUM SACRA POENITEJSTIARIA APOSTOLICA A P P R O B A T U R COLLECTIO P R E C U M P I O R U M Q U E OPERUM, QUIBUS R R . PP. I N D U L G E N T I A S A D N E X U E R U N T A B A . 1899 A D A . 1928. DECRETUM Post editum a Sacra Congregatione Indulgentiarum sacrarumque Reliquiarum anno 1898 opus, cui titulus: « Raccolta di orazioni e pie opere, per le quali sono state concesse dai Santi Pontefici le Sante Indulgenze », valde excrevit Indulgentiarum concessionum numerus, quarum plurimae a christifidelibus ignorantur vel debito m o d o non cognoscuntur. Enimvero, Indulgentiarum collectiones fuerunt quidem, post publicationem recensiti operis, a privatis auctoribus confectae, imo nonnullae etiam a Sacra Congregatione S. Officii aut a Sacra Poenitentiaria documentis authenticis conformes declaratae; eaedem tamen vel non amplius venales prostant, vel non omnes concessiones hucusque factas complectuntur, vel continent preces, pia opera, Indulgentiarumque concessiones, quae aliquas immutationes postea subierunt. Ideo necessarium visum est preces et pia opera, Indulgentiis ab anno 1899 a S. Sede ditata, in unum colligere et in vulgus edere; quod quidem ipsamet Sacra Poenitentiaria Apostolica perficiendum curavit. In Audientia vero infrascripto Cardinali Poenitentiario Maiori die 4 Ianuarii 1929 concessa, SS. D. N. Pius div. Prov. P p . XI collectionem hanc, typis Vaticanis impressam, approbavit et confirmavit, et, abrogatis generalibus Indulgentiarum concessionibus post dictum annum factis et in eadem collectione non relatis, ipsam tantum uti authenticam haberi mandavit. Datum R o m a e , e Sacra Poenitentiaria Apostolica, die 22 Februarii 1929, L. L. & S. CARD. LAURI, Poenit. Maior. ; Ioannes Teodori, S. P. /Secretarius* Diarium Romanae Curiae 201 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 9 Aprile 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto, per la solenne beatificazione del Ven. Servo di Dio Giovanni Bosco, Fondatore della Pia Società Salesiana e dell'istituto delle Figlie di Maria Ausiliatrice, e quindi sul martirio del Ven. Servo di Dio Cosma da Carboniano, Sacerdote e Parroco Armeno, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. Martedì, 16 Aprile 1929, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Ponente della Causa di Beatificazione o Dichiarazione del Martirio del Ven. Servo di Dio Giorgio Haydock e compagni, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Antipreparatoria, nella quale dai Revmi Prelati Officiali e dai Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio se consti del martirio, della causa del martirio e dei segni o prodigi del medesimo Servo di Dio e Compagni, uccisi, come si asserisce, in odio alla Fede. Martedì, 23 Aprile 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione della Ven. Serva di Dio Teresa Margherita Redi del Sacro Cuore di Gesù, Religiosa professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, e quindi su tre miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Claudio La Colombière, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, i quali miracoli vengono proposti per la sua beatificazione. SAGRA PENITENZIERÍA APOSTOLICA AVVISO DI CONCORSO Nella Sacra Penitenzieria Apostolica avrà luogo il concorso all'ufficio di Sostituto per le Indulgenze. I sacerdoti che volessero prendervi parte, dovranno esibire alla Segreteria dello stesso Sacro Tribunale, dentro il mese di Maggio p. v., la domanda col nulla osta del rispettivo Ordinario e del Vicariato di Roma, insieme ai docu- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale menti degli studi ecclesiastici compiuti, dei gradi accademici conseguiti e di altri titoli. L'esame del concorso consisterà in una prova scritta su temi riguardanti la materia delle Indulgenze e si terrà in particolare considerazione la conoscenza di lingue estere. Il detto esame si farà nei locali della Sacra Penitenzieria (Palazzo del S. Uffizio), alle ore 8 del 15 Giugno p. v. Dalla Sacra Penitenzieria Apostolica, il 24 Aprile 1929. S. Luzio, Reggente. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, in data 8 Giugno 1928, la Santità di Nostro Signore si è benignamente degnata di annoverare fra i Consultori della Sacra Congregazione Pro Ecclesia Orientali: L'Ulmo e Revmo Monsig. Francesco Roberti, Rettore del Pontifìcio Seminario Romano Minore; il Revmo D. Angelo Gragnani; il Revmo P. Francesco Saverio D'Ambrosio, Procuratore Generale dei Minori Conventuali; il Revmo P. Antonio Mills, Procuratore Generale dei Servi di Maria; il Revmo P. Dionisio Holoveckyi, Rettore del Pontificio Collegio Ruteno ; il Revmo P. Ippolito della S. Famiglia, Carmelitano Scalzo, professore di Diritto Canonico nel Collegio di S. Teresa. Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 23 Novembre 1928. L' Emo Sig. Cardinale Giovanni B. Nasalli Rocca di Cornegliano, Protettore della Congregazione delle Ancelle del S. Cuore di Gesù sotto il patrocinio di S. Giuseppe (Bologna). 26 » » L' Emo Sig. Cardinale Luigi Capotosti, Protettore delle Religiose del Ssmo Sacramento (Valence-sur-Rhône). 5 Febbraio 1929. L'Emo Sig. Cardinale Basilio Pompilj, Protettore dell'Istituto delle Suore di S. Anna della Provvidenza (Torino). 27 » » L' Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore della Misericordia di Victoria e Tasmania (Melbourne). Diarium Romanae 203 Curiae 5 Febbraio 1929. L' Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Suore della Provvidenza (Pòrtieux). 12 Marzo » ... VEmo Sig. Cardinale Camillo Laureati, Prefetto della Sacra Congregazione dei Miti. 23 » » L'Emo Signor Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore della Misericordia di Monte S. Angelo (North Sydney). » » » L'Emo Sig. Cardinale 25 » » L'Emo Sig. Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore di Carità (Sydney). Cardinale Bonaventura Cerretti, Proiettore della Congregazione delle « Sisters of Mercy » di Groulburn. 27 » » L ' E m o Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore della Congregazione delle Religiose della Dottrina Cristiana 12 Aprile » (Tournai). L' Emo Sig. Cardinale Raffaele Merry del Val, Protettore dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane (Lembecq). 13 » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Suore della Croce (Chavanod, Annecy). Assistenti al Soglio Pontifìcio : 12 Gennaio 1929. Monsig. Francesco Guglielmo Howard, Vescovo di Co- vington. 5 Marzo » Monsig. Tommaso Trussoni, Arcivescovo di Cosenza. 23 » » Monsig. Adamo Hefter, Vescovo di Gurk. Protonotarii Apostolici 19 Giugno » » ad instar participantium: 1928. Monsig. Giulio Barskowski, della diocesi di Cumia. » Monsig. Ludovico Rogacki, della medesima diocesi. 8 Febbraio 1929. Monsig. Andrea Boucher, dell'archidiocesi di Parigi. » » » Monsig. Ludovico Prunel, della medesima archidiocesi. 8 Aprile » Monsig. Antonino Barbaro, dell'archidiocesi di Messina. » » » Monsig. Pio Giardina, della medesima archidiocesi. 18 » » Monsig. Cosimo Lezzi, della diocesi di Nardo. Prelati Domestici di S. S.: 8 Giugno 1928. Monsig. Stanislao Koprowski, della diocesi di Sandomir. 16 » » Monsig. Francesco Liss, della diocesi di Culma. » » » Monsig. Paolo Czaplewski, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Szydzik, della medesima diocesi. 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 Giugno 19 » 1928. Monsig. Sigismondo Rogala, della medesima diocesi. Monsig. Saverio Klimaszewski, della diocesi di Tiraspol. » -28 Novembre » Monsig. Ludovico Borkowski, dell'archidiocesi di Mohilew. 9 Dicembre » Monsig. Carlo Gamba, della diocesi di Cremona. 9 Gennaio 1929. Monsig. Roberto Aldovrandi, dell'archidiocesi di Bari. Monsig. Michele Samarelli, della medesima archidiocesi. » » » » Monsig. Pietro Maddalena, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Vito Vendemmia, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giovanni Anaclerio, della medesima archidiocesi. 24 » Monsig. Eugenio 26 » Monsig. Carlo Gybney, della diocesi di Brooklyn. Bányay, della diocesi di Hajdodurog (Rito greco). » » Monsig. Tommaso Lynch, della medesima diocesi. 26 » Monsig. Tommaso Cronin, della medesima diocesi. » » Monsig. Guglielmo Farrell, della medesima diocesi. Monsig. Ludovico Saunier, delF archidiocesi di Besançon. 6 Febbraio 17 18 » Monsig. Agostino Musitelli, della diocesi di Bergamo. » Monsig. Pietro Marazzi, della diocesi di Crema. » » Monsig. Carlo Franceschini, della medesima diocesi. 5 Marzo Monsig. Michele Barry, dell'archidiocesi di Dubuque. » » Monsig. Giuseppe Agostini, della diocesi di Como. » » Monsig. Giovanni Battista Rapella, della medesima diocesi. Monsig. Andrea J. Burns, della diocesi di Rockford. » » Monsig. Giovanni P. Me Guire, della medesima diocesi. » Monsig. Federico F. Connor, della medesima diocesi. 8 » Monsig. Cristiano Greinz, dell'archidiocesi di Salisburgo. 23 » Monsig. Ernesto Lumini, della diocesi di Lodi. 25 » Monsig. Adolfo Tenora, della diocesi di Brno. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: La 16 Ottobre Commenda dell'Ordine Piano : 1928. Al sig. Amedeo Giovanni Battista Richardet, dell'archidiocesi di Besançon. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 Febbraio 1929. Al sig. barone Giovanni Beck-Friis, Ciambellano di S. M. il Re di Svezia. 6 Aprite » Al sig. Enrico Dorchy, dell'archidiocesi di Malines. 205 Diarium Romanae Curiae La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 14 Marzo 1929. Al sig. comm. »mm. Enrico Vuillemenot, Tenente C Colonnello della Guardia Palatina d'Onore di S. S. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 16 Marzo 1929. Al sig. Orazio Fernández y Fernández (Cile). La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 10 Ottobre 30 Novembre 1928. Al sig. cav. Narciso Desfontaines, della diocesi di Lilla. » Al sig. Luigi Hayaux du Tilly, della diocesi di Versailles. 5 Marzo 8 » 1929. Al sig. Ippolito A. F. Panhard, dell'archidiocesi di Parigi. » Al sig. cav. Massimiliano Prud'homme, della 12 » » Al sig. dott. Rodolfo Weyermann, dell'archidiocesi di Bam- 13 » » Al sig. avv. Francesco Ferrazza (Roma). 14 » » Al sig. dott. Ernesto Ambrogio Giacomo Mordret, della dio- diocesi di St-Dié. berga. cesi di Le Mans. 15 » » Al sig. avv. Alfredo Silveri (Roma). » » » Al sig. cav. Emilio Bertinot, dell'archidiocesi di Parigi. 26 4 5 » Aprile » » Al sig. Leone Lalanne, della diocesi di Annecy. » Al sig. Arturo Ugo Klieber, della diocesi di Breslavia. » Al sig. Giuseppe- Eugenio Chapleau, dell'archidiocesi di Quebec. 6 » » Al sig. Francesco Giuseppe Macken, del Vicariato Aposto- 12 » » Al sig. ing. Francesco Tappani, della diocesi di Pozzuoli. » » » Al sig. ing. Giulio Barbieri, della medesima diocesi. lico del Nilo Superiore. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 Maggio 1928. Al sig. ing. Luigi Notari, della diocesi di Monaco (Principato). » » 28 Ottobre 14 Novembre » » » Al sig. arch. Fulberto Aureglia, della medesima diocesi. Al sig. Paolo Béhaghel, della diocesi di Lilla. Al sig. Giovanni Be Benedictis, della diocesi di Civita Castellana. 26 » » Al sig. Filippo Desurmont, della diocesi di Lilla. 29 » » Al sig. Ludovico Delagrange, della medesima diocesi. 9 Gennaio 1929. Al sig. Leone Italiani (Roma). 10 » » Al sig. Leone Crowley, dell'archidiocesi di Milwaukee. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 206 19 Gennaio 1929. Al sig. conte Alessandro Paar, della diocesi di Budejovice. » » » AL n. u. Teofilo Henneberg-Spieghel, della medesima diocesi. 26 » » » » » 29 » 30 » Al sig. Giuseppe Lilly, della diocesi di Brooklyn, Al sig. Patrizio Mallon, della medesima diocesi, Al sig. Giorgio Hoffmann, della medesima diocesi, Al sig. Tommaso Murray, delia medesima diocesi, Al sig. Giulio Adolfo Lefrançois, dell'archidioc. di Quebec, Al sig. Giuseppe Minelli, dell'archidiocesi di Bologna, Al sig. Choucri Cardahi, dell'archidiocesi di Beyrouth, Al sig. Enrico Antonio Schouten, della diocesi di Haarlem. i Febbraio 5 Marzo Al sig. Giovanni Carlo M. Mathivon, della diocesi di Clermont. » 9 » » » » 13 » » 15 » » 18 » » 22 » » 27 » » 12 Aprile » Al sig. Maturino Thomas, della diocesi di Quimper. Al sig. Fernando Pariset, dell'archidiocesi di Lione, Al sig. Raffaele Palestini (Roma). Al sig. dott. Vittorio Molinari, dell'archidiocesi di Torino, Al sig. Clemente Schellens, della diocesi di Bois-le-Duc. Al sig. Ludovico P. Gagnon, dell'archidiocesi di Quebec, Al sig. dott. Zeffirino Giasson, della medesima diocesi, Al sig. dott. Ermanno Gatersleben, della diocesi di Würzburg. Al sig. dott. Alfonso Foerster, della medesima diocesi, Al sig. dott. Edoardo Bundschuh, della medesima diocesi, Al sig. Giovanni F. Buffart, della prefettura apostolica di » 15 Padang. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 4 Gennaio 1929. Al sig. Giuseppe Fonteyne (Belgio). La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 2 Febbraio 1929. Al sig. Nicola Giuseppe Arnold, della diocesi di Liegi. 17 Aprile » Al sig. barone Paolo von Stengel (Baviera). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 18 Settembre 1928. Al sig. Giorgio Gentil, Ministro di Haiti presso la S. Sede. La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 4 Marzo 1929. Al sig. cav. Antonio Regis, della diocesi di Ivrea. Diarium Romanae Curiae 207 Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 14 Novembre 1928. Al sig. Giuseppe Luccioli, della diocesi di Orte. 17 » » Al sig. Giuseppe Sivák, della diocesi di Neosolio. 30 Gennaio 1929. Al sig. Diotallevio Tomba, dell'archidiocesi di Bologna. 4 Marzo » Al sig. Antonio Ellen a, della diocesi di Ivrea. » » » Al sig. Michele Riccardi, della medesima diocesi. 15 » » Al sig. Giovanni Amelotti, dell'archidiocesi di Torino. 23 » » Al sig. Giuseppe Filipello, della medesima archidiocesi. 25 » » Al sig. Alvaro Duarte Moreira Marques (Portogallo). 27 » » Al sig. Paolo Ellerbeck, della diocesi di Breslavia. » Al sig. dott. Alberto Franz, della diocesi di Würzburg. » Al sig. dott. Federico Pfrien, della medesima diocesi. U » Aprile » Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 26 Gennaio 1929. Monsig. Francesco Connolly, della diocesi di Brooklyn. » 4 7 » Marzo » » Monsig. Francesco Oechsler, della medesima diocesi. » Monsig. Leopoldo Ivanisevié, della diocesi di Spalato. » Monsig. Giovanni Svestka, della diocesi di Brno. » » » Monsig. Silvestro Kulhanek, della medesima diocesi. » » » Monsig. Metodio Marvan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lino Cassani, della diocesi di Novara. 11 » » Monsig. Mario Böhm (Roma). » » » Monsig. Giuseppe Frediani (Roma). 15 » » Monsig. Francesco Vistalli, della diocesi di Bergamo. 23 » » Monsig. Venceslao Otta, della diocesi di Litomerice. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 24 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Braga, della diocesi di Cagli. 14 Febbraio » . Monsig. Edoardo Vignati, dell'archidiocesi di Milano. Cappellani Segreti d'Onore di S. S.: 12 Marzo » » 1929. Monsig. Adelmo Bisteghi, dell'archidiocesi di Bologna. » Monsig. Celso Venturi, della medesima archidiocesi. 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cameriere Segreto di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S.: 21 Febbraio 1929. Il Sig. Eugenio Tiberghien, della diocesi di Lilia. NECROLOGIO (*)' 4 Aprile 1929. Monsig. Domenico Berré, Vescovo di Bagdad, Delegato Apostolico della Mesopotamia, Kurdistan e Armenia Minore. » » Monsig. Eugenio Bernardo Corrigan, Vescovo tit. di Macre. 11 » » Monsig. Riccardo Lacy, Vescovo di Middlesborougb. 14 » » Monsig. Carlo Hryniewicki, Arcivescovo tit. di Perge. 8 (*) Ex praecedenti Necrologio, pag. 176, itemque ex Annuario Pontificio pel 1929, pag. 904 delenda prorsus est mentio R. P. D. Henrici Léonard. AnnusXXI-Toi. XXI 7. Iunii 1929 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE INTER SANCTAM SEDEM ET ITALIAE REGNUM CONVENTIONES TRATTATO F R A LA SANTA SEDE E L'ITALIA I N N O M E D E L L A S A N T I S S I M A T R I N I T À Premesso : Che la Santa Sede e ITtalia hanno riconosciuto la convenienza di eliminare ogni ragione di dissidio fra loro esistente con l'addivenire ad una sistemazione definitiva dei reciproci rapporti, che sia conforme a giustizia ed alla dignità delle due Alte Parti e che, assicurando alla Santa Sede in modo stabile una condizione di fatto e di diritto la quale Le garantisca l'assoluta indipendenza per l'adempimento della Sua alta missione nel mondo, consenta alla Santa Sede stessa di riconoscere composta in modo definitivo ed irrevocabile la (( questione romana », sorta nel 1870 con l'annessione di Roma al Regno d'Italia sotto la dinastia di Casa Savoia; Che dovendosi, per assicurare alla Santa Sede l'assoluta e visibile indipendenza, garentirLe una sovranità indiscutibile pur nel campo internazionale, si è ravvisata la necessità di costituire, con particolari modalità, la Città del Vaticano, riconoscendo sulla medesima ACTA, vol. X X I , n. 6. 14 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale alla Santa Sede la piena proprietà e l'esclusiva ed assoluta potestà e giurisdizione sovrana ; Sua Santità il Sommo Pontefice Pio XI e Sua Maestà Vittorio Emanuele I I I Re d'Italia, hanno risoluto di stipulare un Trattato, nominando a tale effetto due Plenipotenziari, cioè per parte di Sua Santità, Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Pietro Gasparri, Suo Segretario di Stato, e per parte di Sua Maestà, Sua Eccellenza il Signor Cavaliere Benito Mussolini, Primo Ministro e Capo del Governo ; i quali, scambiati i loro rispettivi pieni poteri e trovatili in buona e dovuta forma, hanno convenuto negli Articoli seguenti : ART. 1. L'Italia riconosce e riafferma il principio consacrato nell'articolo I dello Statuto del Regno 4 marzo 1848, pel quale la religione cattolica, apostolica e romana è la sola religione dello Stato. o ART. 2. L'Italia riconosce la sovranità della Santa Sede nel campo internazionale come attributo inerente alla sua natura, in conformità alla sua tradizione ed alle esigenze della isua missione nel mondo. ART. 3. L'Italia riconosce alla Santa Sede la piena proprietà e la esclusiva ed assoluta potestà e giurisdizione sovrana sul Vaticano, com'è attualmente costituito, con tutte le sue pertinenze e dotazioni, creandosi per tal modo la Città del Vaticano per gli speciali fini e con le modalità di cui al presente Trattato. I confini di detta Città sono indicati nella Pianta che costituisce l'Allegato I del presente Trattato, del quale forma parte integrante. o Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 211 Resta peraltro inteso che la piazza di San Pietro, pur facendo parte della Città del Vaticano, continuerà ad essere normalmente aperta al pubblico e soggetta ai poteri di polizia delle autorità italiane ; le quali si arresteranno ai piedi della scalinata della Basilica, sebbene questa continui ad essere destinata al culto pubblico, e si asterranno perciò dal montare ed accedere alla detta Basilica, salvo che siano invitate ad intervenire dall'autorità competente. Quando la Santa Sede, in vista di particolari funzioni, credesse di sottrarre temporaneamente la piazza di San Pietro al libero transito del pubblico, le autorità italiane, a meno che non fossero invitate dall'autorità competente a rimanere, si ritireranno al di là delle linee esterne del colonnato berniniano e del loro prolungamento. A R T . 4. La sovranità e la giurisdizione esclusiva, che l'Italia riconosce alla Santa Sede sulla Città del Vaticano, importa che nella medesima non possa esplicarsi alcuna ingerenza da parte del Governo Italiano e che non vi sia altra autorità che quella della Santa Sede. ART. 5. Per l'esecuzione di quanto è stabilito nell'articolo precedente, prima dell'entrata in vigore del presente Trattato, il territorio costituente la Città del Vaticano dovrà essere, a cura del Governo italiano, reso libero da ogni vincolo e da eventuali occupatori. La Santa Sede provvederà a chiuderne gli accessi, recingendo le parti aperte, tranne la piazza di San Pietro. Resta per altro convenuto che, per quanto riflette gli immobili ivi esistenti, appartenenti ad istituti od enti religiosi, provvederà direttamente la Santa Sede a regolare i suoi rapporti con questi, disinteressandosene lo Stato italiano. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A R T . 6. L'Italia provvederà, a mezzo degli accordi occorrenti con gli enti interessati, che alla Città del Vaticano sia assicurata un'adeguata dotazione di acque in proprietà. Provvederà, inoltre, alla comunicazione con le ferrovie dello Stato mediante la costruzione di una stazione ferroviaria nella Città del Vaticano, nella località indicata nell'allegata Pianta (Alleg. I) e mediante la circolazione di veicoli propri del Vaticano sulle ferrovie italiane. Provvederà altresì al collegamento, direttamente anche cogli altri Stati, dei servizi telegrafici, telefonici, radiotelegrafici, radiotelefonici e postali nella Città del Vaticano. Provvederà infine anche al coordinamento degli altri servizi pubblici. A tutto quanto sopra si provvederà a spese dello Stato italiano e nel termine di un anno dall'entrata in vigore del presente Trattato. La Santa Sede provvederà, a sue spese, alla sistemazione degli accessi del Vaticano già esistenti e degli altri che in seguito credesse di aprire. Saranno presi accordi tra la Santa Sede e lo Stato italiano per la circolazione nel territorio di quest'ultimo dei veicoli terrestri e degli aeromobili della Città del Vaticano. A R T . 7. Nel territorio intorno alla Città del Vaticano il Governo italiano si impegna a non permettere nuove costruzioni, che costituiscano introspetto, ed a provvedere, per lo stesso fine, alla parziale demolizione di quelle già esistenti da Porta Cavalleggeri e lungo la via Aurelia ed il viale Vaticano. In conformità alle norme del diritto internazionale, è vietato agli aeromobili di qualsiasi specie di trasvolare sul territorio del Vaticano. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 213 Nella Piazza Rusticucci e nelle zone adiacenti al colonnato, ove non si estende la extraterritorialità di cui all'art. 15, qualsiasi mutamento edilizio o stradale, che possa interessare la Città del Vaticano, si farà di comune accordo. A R T . 8. L'Italia, considerando sacra ed inviolabile la persona del Sommo Pontefice, dichiara punibili l'attentato contro di Essa e la provocazione a commetterlo con le stesse pene stabilite per l'attentato e la provocazione a commetterlo contro la persona del Re. Le offese e le ingiurie pubbliche commesse nel territorio italiano contro la persona del Sommo Pontefice con discorsi, con fatti e con scritti sono punite come le offese e le ingiurie alla persona del Re. A R T . 9. In conformità alle norme del diritto internazionale sono soggette alla sovranità della Santa Sede tutte le persone aventi stabile residenza nella Città del Vaticano. Tale residenza non si perde per il semplice fatto di una temporanea dimora altrove, non accompagnata dalla perdita dell'abitazione nella Città stessa o da altre circostanze comprovanti l'abbandono di detta residenza. Cessando di essere soggette alla sovranità della Santa Sede, le persone menzionate nel comma precedente, ove a termini della legge italiana, indipendentemente dalle circostanze di fatto sopra previste, non siano da ritenere munite 41 altra cittadinanza, saranno in Italia considerate senz'altro cittadini italiani. Alle persone stesse, mentre sono soggette alla sovranità della Santa Sede, saranno applicabili nel territorio del Regno d'Italia, anche nelle materie in cui deve essere osservata la legge personale (quando non siano regolate da norme emanate dalla Santa Sede), quelle 214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale della legislazione italiana, e ove si tratti di persona che sia da ritenere munita di altra cittadinanza, quelle dello Stato cui essa appartiene. ART. 1 0 . I dignitari della Chiesa e le persone appartenenti alla Corte Pontificia, che verranno indicati in un elenco da concordarsi fra le Alte Parti contraenti, anche quando non fossero cittadini del Vaticano, saranno sempre ed in ogni caso rispetto all'Italia esenti dal servizio militare, dalla giuria e da ogni prestazione di carattere personale. Questa disposizione si applica pure ai funzionari di ruolo dichiarati dalla Santa Sede indispensabili, addetti in modo stabile e con stipendio fìsso agli uffici della Santa Sede, nonché ai dicasteri ed agli uffici indicati appresso negli articoli 13, 14, 15 e 16, esistenti fuori della Città del Vaticano. Tali funzionari saranno indicati in altro elenco, da concordarsi come sopra è detto e che annualmente sarà aggiornato dalla Santa Sede. Gli ecclesiastici che, per ragione di ufficio, partecipano fuori della città del Vaticano all'emanazione degli atti della Santa Sede, non sono soggetti per cagione di essi a nessun impedimento, investigazione o molestia da parte delle autorità italiane. Ogni persona straniera investita di ufficio ecclesiastico in »Roma gode delle garanzie personali competenti ai cittadini italiani in virtù delle leggi del Regno. ART. 11. Gli enti centrali della Chiesa Cattolica sono esenti da ogni ingerenza da parte dello Stato italiano (salvo le disposizioni delle leggi italiane concernenti gli acquisti dei corpi morali), nonché dalla conversione nei riguardi dei beni immobili. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum. ART. 215 12. L'Italia riconosce alla Santa Sede il diritto di legazione attivo e passivo secondo le regole generali del diritto internazionale. Gli inviati dei Governi esteri presso la Santa Sede continuano a godere nel Regno di tutte le prerogative ed immunità, che spettano agli agenti diplomatici secondo il diritto internazionale, e le loro sedi potranno continuare a rimanere nel territorio Italiano godendo delle immunità loro dovute a norma del diritto internazionale, anche se i loro Stati non abbiano rapporti diplomatici con l'Italia. Resta inteso che l'Italia si impegna a lasciare sempre ed in ogni caso libera la corrispondenza da tutti gli Stati, compresi i belligeranti, alla Santa Sede e viceversa, nonché il libero accesso dei Vescovi di tutto il mondo alla Sede Apostolica. Le Alte Parti contraenti si impegnano a stabilire fra loro normali rapporti diplomatici, mediante accreditamento di un Ambasciatore italiano presso la Santa Sede e di un Nunzio pontifìcio presso l'Italia, il quale sarà il (Decano del Corpo Diplomatico, a' termini del diritto consuetudinario riconosciuto dal Congresso di Vienna con atto del 9 giugno 1815. Per effetto della riconosciuta sovranità e senza pregiudizio di quanto è disposto nel successivo art. 19, i diplomatici della Santa Sede ed i corrieri spediti in nome del Sommo Pontefice godono nel territorio italiano, anche in tempo di guerra, dello stesso trattamento dovuto ai diplomatici ed ai corrieri di gabinetto degli altri governi esteri, secondo le norme del diritto internazionale. A R T . 13. L'Italia riconosce alla Santa Sede la piena proprietà delle Basiliche patriarcali di San Giovanni in Laterano, di Santa Maria Maggiore e di San Paolo, cogli edifici annessi (Alleg. II, 1, 2 e 3). â!6 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale Lo Stato trasferisce alla Santa Sede la libera'gestione ed amministrazione della detta Basilica di San Paolo e dell'annesso Monastero, versando altresì alla Santa Sede i capitali corrispondenti alle somme stanziate annualmente nel bilancio del Ministero della Pubblica Istruzione per la detta Basilica. Resta del pari inteso che la Santa Sede è libera proprietaria del dipendente edifìcio di S. Callisto presso S. Maria in Trastevere (Alleg. II, 9). ART. 14. L'Italia riconosce alla Santa Sede la piena proprietà del palazzo pontificio di Castel Gandolfo con , tutte le dotazioni, attinenze e dipendenze (Alleg. II, 4 ) , quali ora si trovano già in possesso della Santa Sede medesima, nonché si obbliga a cederLe, parimenti in piena proprietà, effettuandone la consegna entro sei mesi dall'entrata in vigore del presente Trattato, la Villa Barberini in Castel Gandolfo con tutte le dotazioni, attinenze e dipendenze (Alleg. II, 5). Per integrare la proprietà degli immobili siti nel lato nord del Colle Gianicolense appartenenti alla Sacra Congregazione di Propaganda Fide e ad altri Istituti ecclesiastici e prospicienti verso i palazzi vaticani, lo Stato s'impegna a trasferire alla Santa Sede od agli enti che saranno da Essa indicati gli immobili di proprietà dello Stato o di terzi esistenti in detta zona. Gli immobili appartenenti alla detta Congregazione e ad altri Istituti e quelli da trasferire sono indicati nell'allegata Pianta (Alleg. II, 12). L'Italia, infine, trasferisce alla Santa Sede in piena e libera proprietà gli edifici ex-conventuali in Roma annessi alla Basilica dei Santi XII Apostoli ed alle chiese di Sant'Andrea della Valle e di San Carlo ai Catinari, con tutti gli annessi e dipendenze (Alleg. III, 3, 4 e 5), e da consegnarsi liberi da occupatori entro un anno dall'entrata in vigore del presente Trattato. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Begnum 217 ART. 15. Gli immobili indicati nell'art. 13 e negli alinea primo e secondo dell'art. 1 4 , nonché i palazzi della Dataria, della Cancelleria, di Propaganda Fide in Piazza di Spagna, il palazzo del Sant'uffìzio ed adiacenze, quello dei Convertendi (ora Congregazione per la Chiesa Orientale) in piazza Scossacavalli, il palazzo del Vicariato (Alleg. II, 6, 7, 8, 10 e 1 1 ) , e gli altri edifìci nei quali la Santa Sede in avvenire crederà di sistemare altri suoi Dicasteri, benché facenti parte del territorio dello Stato italiano, godranno delle immunità riconosciute dal diritto internazionale alle sedi degli agenti diplomatici di Stati esteri. Le stesse immunità si applicano pure nei riguardi delle altre Chiese, anche fuori di Roma, durante il tempo in cui vengano nelle medesime, senza essere aperte al pubblico, celebrate funzioni coll'intervento del Sommo Pontefice, ART. 16. Gli immobili indicati nei tre articoli precedenti, nonché quelli adibiti a sedi dei seguenti istituti pontifici : Università Gregoriana, Istituto Biblico, Orientale, Archeologico, Seminario Russo, Collegio Lombardo, i due palazzi di Sant'Apollinare e la Casa degli esercizi per il Clero di San Giovanni e Paolo (Alleg. III, 1, 1 bis, 2, 6, 7, 8 ) , non saranno mai assoggettati a vincoli o ad espropriazioni per causa di pubblica utilità, se non previo accordo con la Santa Sede, e saranno esenti da tributi sia ordinari che straordinari tanto verso lo Stato quanto verso qualsiasi altro ente. 0Ë in facoltà della Santa Sede di dare a tutti i suddetti immobili, indicati nel presente articolo e nei tre articoli precedenti, l'assetto che creda, senza bisogno di autorizzazioni o consensi da parte di autorità governative, provinciali o comunali italiane, le quali possono . all'uopo fare sicuro assegnamento sulle nobili tradizioni artistiche che vanta la Chiesa Cattolica. 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ART. 17. Le retribuzioni, di qualsiasi natura, dovute dalla Santa Sede, dagli altri enti centrali della Chiesa Cattolica e dagli enti gestiti direttamente dalla Santa Sede anche fuori di Roma, a dignitari, impiegati e salariati, anche non stabili, saranno nel territorio italiano esenti, a decorrere dal I gennaio 1929, da qualsiasi tributo tanto verso lo Stato quanto verso ogni altro ente. o ART. 18. I tesori d'arte e di scienza esistenti nella Città del Vaticano e nel Palazzo Lateranense rimarranno visibili agli studiosi ed ai visitatori, pur essendo riservata alla Santa Sede piena libertà di regolare l'accesso del pubblico. ART. 19. I diplomatici e gli inviati della Santa Sede, i diplomatici e gli inviati dei Governi esteri presso la Santa Sede e i dignitari della Chiesa provenienti dall'estero 'diretti alla .Città del Vaticano e muniti di passaporti degli Stati di provenienza, vistati dai rajppresentanti pontifici all'estero, potranno senz'altra formalità accedere alla medesima attraverso il territorio italiano. Altrettanto dicasi per le suddette persone, le quali munite di regolare passaporto pontificio si recheranno dalla Città del Vaticano all'estero. ART. 2 0 . Le merci provenienti dall'estero e dirette alla Città del Yaticano, o, fuori della medesima, ad istituzioni od uffici della Santa Sede, saranno sempre ammesse da qualunque punto del confine italiano ed in qualunque porto del Regno al transito |per il territorio italiano con piena esenzione dai diritti doganali e daziari. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 219 ART. 2 1 . Tutti i Cardinali godono in Italia degli onori dovuti ai Principi del sangue : quelli residenti in Roma, anche fuori della Città del Vaticano, sono a tutti gli effetti cittadini della medesima. Durante la vacanza della Sede Pontifìcia, l'Italia provvede in modo speciale a che non sia ostacolato il libero transito ed accesso dei Cardinali attraverso il territorio italiano al Vaticano, e che non si ponga im« pedimento o limitazione alla libertà personale dei medesimi. Cura, inoltre, l'Italia che nel suo territorio all'intorno della Città del Vaticano non vengano commessi atti, che comunque possano turbare le adunanze del Conclave. Le dette norme valgono anche per i Conclavi che si tenessero fuori della Città del Vaticano, nonché per i Concilii presieduti dal Sommo Pontefice o dai suoi Ledati e nei riguardi dei Vescovi chiamati a parteciparvi. ART. 2 2 . A richiesta della Santa Sede e per delegazione che potrà essere data dalla medesima o nei singoli casi o in modo permanente, l'Italia provvederà nel suo territorio alla punizione dei delitti che venissero commessi nella Città del Vaticano, salvo quando l'autore del delitto si sia rifugiato nel territorio italiano, nel qual caso si procederà .senz'altro contro di lui a norma delle leggi italiane. La Santa Sede consegnerà allo Stato italiano le persone, che si fossero rifugiate nella Città del Vaticano, imputate di atti, commessi nel territorio italiano, che siano ritenuti delittuosi dalle leggi di ambedue gli Stati. Analogamente si provvederà per le persone imputate di delitti, che si fossero rifugiate negli immobili 220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dichiarati immuni nell'art. 1 5 , a meno che i preposti ai detti immobili preferiscano invitare gli agenti italiani ad entrarvi per arrestarle. ART. 2 3 . Per l'esecuzione nel Regno delle sentenze emanate dai tribunali della Città del Vaticano si applicheranno le norme del diritto internazionale. Avranno invece senz'altro piena efficacia giuridica, anche a tutti gli effetti civili, in Italia le sentenze ed i provvedimenti emanati da autorità ecclesiastiche ed ufficialmente comunicati alle autorità civili, circa persone ecclesiastiche o religiose e concernenti materie spirituali o disciplinari. ART. 2 4 . La Santa Sede, in relazione alla sovranità che le compete anche nel campo internazionale, dichiara che Essa vuole rimanere e rimarrà estranea alle competizioni temporali fra gli altri Stati ed ai Congressi internazionali indetti per tale oggetto, a meno che le parti contendenti facciano concorde appello alla sua missione di pace, riservandosi in ogni caso di far valere la sua potestà morale e spirituale. In conseguenza di ciò la Città del Vaticano sarà sempre ed in ogni caso considerata territorio neutrale ed inviolabile. ART. 2 5 . Con speciale convenzione sottoscritta unitamente al presente Trattato,la quale costituisce l'Allegato IV al medesimo e ne forma parte integrante, si provvede alla liquidazione dei crediti della Santa Sede verso l'Italia. ART. 2 6 . La Santa Sede ritiene ,che con gli accordi, i quali sono oggi sottoscritti, Le viene assicurato adeguatamente quanto Le occorre per provvedere con la dovuta Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum libertà ed indipendenza al governo pastorale della Diocesi di Roma e della Chiesa Cattolica in Italia e nel mondo ; dichiara definitivamente ed irrevocabilmente composta e quindi eliminata la « questione romana » e riconosce il Regno d'Italia sotto la dinastia di Casa Savoia con Roma capitale dello Stato italiano. Alla sua volta l'Italia riconosce lo Stato della Città del Vaticano sotto la sovranità del Sommo Pontefice. E abrogata la legge 13 ;maggio 1871 n. 214 e qualunque altra disposizione contraria al presente Trattato. ART. ,27. II presente Trattato, non oltre quattro mesi dalla firma, sarà sottoposto alla ratifica del Sommo Pontefice e del Re d'Italia ed entrerà in vigore all'atto stesso dello scambio delle ratifiche. Roma, undici febbraio millenovecentoventinove. L.«S. METRO CARDINALE GASPARRI. BENITO MUSSOLINI. •i- Allegalo i. Territorio dello Stato della Città del Vaticano. —m— 1 Città del Vatica IHN Secala 1:5000 Piazzale per i seri/zzi de//a stazione m y ri 1 Allegato II. mobili con privilegio di extraterritorialità e con esenzione da espropriazioni e da tributi. — <m — Bassilica e Palazzo Apostolico Lateranense annessi con la Scala Santa ~ ed Scafa i:5000 — 231 — TaV Bas i/ica di S. Pao/o con gif Ed/ñci ann essi ~ — 233 — Toc v- ü P ¿i/3 zzo Pariti F/cia di Caste/ (farido ffo^ Za j/raro/ac/' S.AìifoniQ e ad/òr/a a nassagg/o nuòhf/co^» ¿Sea/a: J: Sûûû a u f T OLK 6 Palazzo de//a Oa/~a nia Scafa 1:5000 — 239 — Pa/azzo c/e//a Canee //er>/a N. — 241 — ACTA, vol. XXI, n. 6. All II Tai/. 8 - 245 — « - )¡3ZZO de/ Convertendi Chiesa ûr/enfâ/e ) -X CMt Congregazione per in piazza Scossacava/f/ ~> Pai a zzo del S. Offizio ed adiacenze p z a S Pietro , JUL- All. II Pa/azzo de/ V/ea ria/-o in via c/e//a Pigna. ~ M —m— Tav. Immobili s\ Gianicoìo J Nota - Per le ref-f i Piche dipendenti' da esigenza viabili saranno presi act col Governaforaf-ç c/i Ro Allegato III. Immobili esenti da espropriazioni e da tributi. — 253 - AJÍ, TctV. 1 Università Gregon/ana Scala 1:5000 - 255 — m Università Gregoriana alla Pïlotta. Al/.ffl Tay — 259 - 2 AJIJL Tav:c Pâ/âzzo dei SS. XIf Aposfo/i- S?a/a i:sooo — 261 — Pa/azzo annesso affa Cñiesa di , S. Andrea de Ha I/a//e _ Scala l:5ooo A JIM TarS Palazzo annesso a//a Chiesa di S. Carlo ai Ca H nari~ Scala 1:5000 — §65 - All. M Tav.6 Istituto archeologico-Istituto Orientale Cotiegio Lombardo - Collegio Russo ~ Scalai:S 000 — 267 — Palazzi di S. Apollinare SC3TE I : 5ûoû I i i AHM Tav:8 Casa di esercizi per i/ C/ero in SS. Giovanni e Pao/o ~ Zona &rcAeo/ogica per /a guale e per i/ T/in feo di Jfe roñe saranno s tabi/rie in/-ese co/ Ministero de/la Pubblica Istruzione^ - 271 — i I Allegato IV. CONVENZIONE FINANZIARIA Si premette: Clie la Santa Sede e l'Italia, a seguito della stipulazione del Trattato, col quale è stata definitivamente composta la « questione romana », hanno ritenuto necessario regolare con una convenzione distinta, ma formante parte integrante del medesimo, i loro rapporti finanziari; Che il Sommo Pontefice, considerando da un lato i danni ingenti subiti dalla Sede Apostolica per la perdita del patrimonio di San Pietro, costituito dagli antichi Stati Pontifici, e dei beni degli enti ecclesiastici, e dall'altro i bisogni sempre crescenti della Chiesa pur soltanto nella Città di Boma, e tuttavia avendo anche presente la situazione finanziaria dello Stato e le condizioni economiche del popolo italiano specialmente dopo la guerra, ha ritenuto di hmitare allo stretto necessario la richiesta di indennizzo, domandando una somma, parte in contanti e parte in consolidato, la quale è in valore di molto inferiore a quella che a tutt'oggrlo Stato avrebbe dovuto sborsare alla S. Sede medesima anche solo in esecuzione dell'impegno assunto con la legge 13 maggio 1871 ; Che lo Stato italiano, apprezzando i paterni sentimenti del Sommo Pontefice, ha creduto doveroso aderire alla richiesta del pagamento di detta somma; Le due Alte Parti, rappresentate dai medesimi Plenipotenziari, hanno convenuto: ART. 1. L'Italia si obbliga a versare, allo scambio delle ratifiche del Trattato, alla Santa Sede la somma di lire italiane 750.000.000 (settecento cinquanta milioni) ed a consegnare contemporaneamente alla medesima tanto Consolidato italiano 5 % al portatore (col cupone scadente al 30 giugno p. v.) del valore nominale di lire italiane 1.000.000.000 (un miliardo). ACTA, vol. XXI, n. 6. 18 Acta Apostoticae Sedis - Commentarium Officiale 274 ART. 2 . La Santa Sede dichiara di accettare quanto sopra a definitiva sistemazione dei suoi rapporti finanziari con l'Italia in dipendenza degli avvenimenti del 1870. ART. 3 . Tutti gli atti da compiere per l'esecuzione del Trattato, della presente Convenzione e del Concordato, saranno esenti da ogni tributo. Roma, undici febbraio millenovecentoventinove. L. © S. PIETRO L.«S. BENITO MUSSOLINI. CARDINALE GiASPARRI. CONCOKDATO FEA LA SANTA SEDE E L'ITALIA IN NOME DELLA SANTISSIMA TRINITÀ Premesso : Che fin dall'inizio delle trattative tra la Santa Sede e l'Italia per risolvere la « questione romana » la Santa Sede stessa ha proposto che il Trattato relativo a detta questione fosse accompagnato, per necessario complemento, da un Concordato, inteso a regolare le condizioni della Religione e della Chiesa in Italia ; Che è stato conchiuso e firmato oggi stesso il Trattato per la soluzione della « questione romana » ; Sua Santità il Sommo Pontefice Pio XI e Sua Maestà Vittorio Emanuele III, Re d'Italia, hanno risoluto di fare un Concordato, ed all'uopo hanno nominato gli stessi Plenipotenziarii, delegati per la stipulazione del Trattato, cioè per parte di Sua Santità, Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Pietro Grasparri, Suo Segretario di Stato, e per parte di Sua Maestà, Sua Eccellenza il Signor Cavaliere Benito S76 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale Mussolini, Primo Ministro e Capo del Governo, i quali, scambiati i loro Pieni Poteri e trovatili in buona e dovuta forma, hanno convenuto negli Articoli seguenti : A R T . 1. L'Italia, ai sensi dell'art. 1 del Trattato, assicura alla Chiesa Cattolica il libero esercizio del potere spirituale, il libero e pubblico esercizio del culto, nonché della sua giurisdizione in materia ecclesiastica in conformità alle norme del presente Concordato ; ove occorra, accorda agli ecclesiastici per gli atti del loro ministero spirituale la difesa da parte delle sue autorità. In considerazione del carattere sacro della Città Eterna, sede vescovile del Sommo Pontefice, centro del mondo cattolico e mèta di pellegrinaggi, il Governo italiano avrà cura di impedire in Roma tutto ciò che possa essere in contrasto col detto carattere. ART. 2. La Santa Sede comunica e corrisponde liberamente con i Vescovi, col clero e con tutto il mondo cattolico senza alcuna ingerenza del Governo italiano. Parimenti, per tutto quanto si riferisce al mini- ' stero pastorale, i Vescovi comunicano e corrispondono liberamente col loro clero e con tutti i fedeli. Tanto la Santa Sede quanto i Vescovi possono pubblicare liberamente ed anche affiggere nell'interno ed alle porte esterne degli edifìci destinati al culto o ad uffici del loro ministero le istruzioni, ordinanze, lettere pastorali, bollettini diocesani ed altri atti riguardanti il governo spirituale dei fedeli, che crederanno di emanare nell'ambito della loro competenza. Tali pubblicazioni ed affissioni ed in genere tutti gli atti e documenti relativi al governo spirituale dei fedeli non sono soggetti ad oneri fiscali. Le dette pubblicazioni per quanto riguarda la Santa Sede possono essere fatte in qualunque lingua, quelle dei Vescovi sono fatte in lingua italiana o la- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 277 tina ; ma, accanto al testo italiano, l'autorità ecclesiastica può aggiungere la traduzione in altre lingue. Le autorità ecclesiastiche possono senza alcuna ingerenza delle autorità civili eseguire collette nell'interno ed all'ingresso delle chiese nonché negli edifìci di loro proprietà. ART. 3 . Gli studenti di teologia, quelli degli ultimi due anni di propedeutica alla teologia avviati al sacerdozio ed i novizi degli istituti religiosi possono, a loro richiesta, rinviare, di anno in anno, fino al ventesimosesto anno di età l'adempimento degli obblighi del servizio militare. I chierici ordinati in sacris ed i religiosi, che hanno emesso i voti, sono esenti dal servizio militare, salvo il caso di mobilitazione generale. In tale caso, i sacerdoti passano nelle forze armate dello Stato, ma è loro conservato l'abito ecclesiastico, affinchè esercitino fra le truppe il sacro ministero sotto la giurisdizione ecclesiastica dell'Ordinario militare ai sensi dell'art. 14. Gli altri chierici o religiosi sono di preferenza destinati ai servizi sanitari. Tuttavia, anche se siasi disposta la mobilitazione generale, sono dispensati dal presentarsi alla chiamata i sacerdoti con cura di anime. Si considerano tali gli Ordinari, i parroci, i vice parroci o coadiutori, i vicari ed i sacerdoti stabilmente preposti a rettorie di chiese aperte al culto. ART. 4. Gli ecclesiastici ed i religiosi sono esenti dall'ufficio di giurato. ART. 5. Nessun ecclesiastico può essere assunto o rimanere in un impiego od ufficio dello Stato italiano o di enti pubblici dipendenti dal medesimo senza il nulla osta dell'Ordinario diocesano. 278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La revoca del nulla osta priva l'ecclesiastico della capacità di continuare ad esercitare l'impiego o l'ufficio assunto. In ogni caso i sacerdoti apostati o irretiti da censura non potranno essere assunti nè conservati in un insegnamento, in un ufficio od in un impiego, nei quali siano a contatto immediato col pubblico. A R T . 6. Gli stipendi e gli altri assegni, di cui godono gli ecclesiastici in ragione del loro ufficio, sono esenti da pignorabilità nella stessa misura in cui lo sono gli stipendi e gli assegni degl'impiegati dello Stato. X\RT. 7. Gli ecclesiastici non possono essere richiesti da magistrati o da altra autorità a dare informazioni su persone o materie di cui siano venuti a conoscenza per ragione del sacro ministero. A R T . 8. Nel caso di deferimento al magistrato penale di un ecclesiastico o di un religioso per delitto, il Procuratore del Re deve informarne immediatamente l'Ordinario della diocesi, nel cui territorio egli esercita giurisdizione ; e deve sollecitamente trasmettere di ufficio al medesimo la decisione istruttoria e, ove abbia luogo, la sentenza terminativa del giudizio tanto in primo grado quanto in appello. In caso di arresto, l'ecclesiastico o il religioso è trattato col riguardo dovuto al suo stato ed al suo grado gerarchico. Nel caso di condanna di un ecclesiastico o di un religioso, la pena è scontata possibilmente in locali separati da quelli destinati ai laici, a meno che l'Ordinario competente non abbia ridotto il condannato allo stato laicale. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 279 A R T . 9. Di regola, gli edifici aperti al culto sono esenti da requisizioni od occupazioni. Occorrendo per gravi necessità pubbliche occupare un edificio aperto al culto, l'autorità che procede all'occupazione deve prendere previamente accordi con l'Ordinario, a meno che ragioni di assoluta urgenza a ciò si oppongano. In tale ipotesi, l'autorità procedente deve informare immediatamente il medesimo. Salvo i casi di urgente necessità, la forza pubblica non può entrare, per l'esercizio delle sue funzioni, negli edifìci aperti al culto, senza averne dato previo avviso all'autorità ecclesiastica. ART. 10. Non si potrà per qualsiasi causa procedere alla demolizione di edifìzi aperti al culto, se non previo accordo colla competente autorità ecclesiastica. ART. 11. Lo Stato riconosce i giorni festivi stabiliti dalla Chiesa, che sono i seguenti : Tutte le domeniche ; Il primo giorno dell'anno ; U giorno dell'Epifania (6 gennaio) ; U giorno della festa di S. Giuseppe (19 marzo); Il giorno dell'Ascensione ; Il giorno del Corpus Domini; Il giorno della festa dei Ss. Apostoli Pietro e Paolo (29 giugno) ; Il giorno dell'Assunzione della B. V. Maria (15 agosto) ; Il giorno di Ognissanti (I novembre) ; Il giorno della festa dell'Immacolata Concezione (8 dicembre) ; o Il giorno di Natale (25 dicembre). 280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ART. 12. Nelle domeniche e nelle feste di precetto, nelle chiese in cui officia un Capitolo, il celebrante la Messa Conventuale canterà, secondo le norme della sacra liturgia, una preghiera per la prosperità del Re d'Italia e dello Stato italiano. ART. 13. Il Governo italiano comunica alla Santa Sede la tabella organica del personale ecclesiastico di ruolo adibito al servizio dell'assistenza spirituale presso le forze militari dello Stato appena essa sia stata approvata nei modi di legge. La designazione degli ecclesiastici, cui è commessa l'alta direzione del servizio di assistenza spirituale (Ordinario militare, vicario ed ispettori), è fatta confidenzialmente dalla Santa Sede al Governo italiano. Qualora il Governo italiano abbia ragioni da opporre alla fatta designazione, ne darà comunicazione alla Santa Sede, la quale procederà ad altra designazione. L'Ordinario militare sarà rivestito della dignità arcivescovile. La nomina dei cappellani militari è fatta dalla competente autorità dello Stato italiano su designazione dell'Ordinario militare. ART. 14. Le truppe italiane di aria, di terra e di mare godono, nei riguardi dei doveri religiosi, dei privilegi e delle esenzioni consentite dal diritto canonico. I cappellani militari hanno, riguardo alle dette truppe, competenze parrocchiali. Essi esercitano il sacro ministero sotto la giurisdizione dell'Ordinario militare, assistito dalla propria Curia. L'Ordinario militare ha giurisdizione anche sul personale religioso, maschile e femminile, addetto agli ospedali militari. ( Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum ART. m 15. L'Arcivescovo ordinario militare è preposto al Capitolo della chiesa del Pantheon in Roma, costituendo con esso il clero, cui è affidato il servizio religioso di detta Basilica. Tale clero è autorizzato a provvedere a tutte le funzioni religiose, anche fuori di Roma, che in conformità alle regole canoniche siano richieste dallo Stato o dalla Reale Casa. La Santa Sede consente a conferire a tutti i canonici componenti il capitolo del Pantheon la dignità di protonotari ad instar, durante munere. La nomina di ciascuno di essi sarà fatta dal Cardinale Vicario di Roma dietro presentazione da parte di Sua Maestà il Re d'Italia, previa confidenziale indicazione del presentando. La S. Sede si riserva di trasferire ad altra chiesa la Diaconia. ART. 16. Le Alte Parti contraenti procederanno d'accordo, a mezzo di commissioni miste, ad una revisione della circoscrizione delle diocesi, allo scopo di renderla possibilmente rispondente a quella delle provincie dello Stato. Resta inteso che la Santa Sede erigerà la diocesi di Zara ; che nessuna parte del territorio soggetto alla sovranità del Regno d'Italia dipenderà da un Vescovo, la cui sede si trovi in territorio soggetto alla sovranità di altro Stato ; e che nessuna diocesi del Regno comprenderà zone di territorio soggette alla sovranità di altro Stato. Lo stesso principio sarà osservato per tutte le parrocchie esistenti o da costituirsi in territori vicini ai confini dello Stato. Le modificazioni, che dopo l'assetto innanzi accennato si dovessero in avvenire arrecare alle circoscrizioni delle diocesi, saranno disposte dalla Santa Sede pre- 282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vii accordi col Governo italiano ed in osservanza delle direttive su espresse, salvo le piccole rettifiche di territorio richieste dal bene delle anime. ART. 17. La riduzione delle diocesi che risulterà dall'applicazione dell'articolo precedente, sarà attuata via via che le diocesi medesime si renderanno vacanti. Resta inteso che la riduzione non importerà soppressione dei titoli delle diocesi nè dei capitoli, che saranno conservati, pur raggruppandosi le diocesi in modo che i capoluoghi delle medesime corrispondano a quelli delle provinole. Le riduzioni suddette lasceranno salve tutte le attuali risorse economiche delle diocesi e degli altri enti ecclesiastici esistenti nelle medesime, compresi gli assegni ora corrisposti dallo Stato italiano. ART. 18. Dovendosi, per disposizione dell'autorità ecclesiastica, raggruppare in via provvisoria o definitiva più parrocchie, sia affidandole ad un solo parroco assistito da uno o più vice-parroci, sia riunendo in un solo presbiterio più sacerdoti, lo Stato manterrà inalterato il trattamento economico dovuto a dette parrocchie. ART. 19. La scelta degli Arcivescovi e Vescovi appartiene alla Santa Sede. Prima di procedere alla nomina di un Arcivescovo o di un Vescovo diocesano o di un coadiutore cum iure successionis, la, Santa Sede comunicherà il nome della persona prescelta al Governo italiano per assicurarsi che il medesimo non abbia ragioni di carattere politico da sollevare contro la nomina. Le pratiche relative si svolgeranno con la maggiore possibile sollecitudine e con ogni riservatezza, in modo che sia mantenuto il segreto sulla persona prescelta, finché non avvenga la nomina della medesima. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 283 » A R T . 20. I Vescovi, prima di prendere possesso della loro diocesi, prestano nelle mani del Capo dello Stato un giuramento di fedeltà secondo la formóla seguente : « Davanti a Dio e sui Santi Vangeli, io giuro e proce metto, siccome si conviene ad un Vescovo, fedeltà (( allo Stato italiano. Io giuro e prometto di rispettare (( e di far rispettare dal mio clero il Re ed il Governo (( stabilito secondo le leggi costituzionali dello Stato. « Io giuro e prometto inoltre che non parteciperò ad alci cun accordo nè assisterò ad alcun consiglio che possa (( recar danno allo Stato italiano ed all'ordine pubblico <( e che non permetterò al mio clero simili partecipaci zioni. Preoccupandomi del bene e dell'interesse dello (( Stato italiano, cercherò di evitare ogni danno che <( possa minacciarlo •». ART. 21. La provvista dei benefìci ecclesiastici appartiene all'autorità ecclesiastica. Le nomine degl'investiti dei benefìci parrocchiali sono dall'autorità ecclesiastica competente comunicate riservatamente al Governo italiano e non possono avere corso prima che siano passati trenta giorni dalla comunicazione. In questo termine, il Governo italiano, ove gravi ragioni si oppongano alla nomina, può manifestarle riservatamente all'autorità ecclesiastica, la quale, permanendo il dissenso, deferirà il caso alla Santa Sede. Sopraggiungendo gravi ragioni che rendano dannosa la permanenza di un ecclesiastico in un determinato benefìcio parrocchiale, il Governo italiano comunicherà tali ragioni all'Ordinario, che d'accordo col Governo prenderà entro tre mesi le misure appropriate. In caso di divergenza tra l'Ordinario ed il Governo, la Santa Sede affiderà la soluzione della questione a due ecclesiastici di sua scelta, i quali d'accordo con due de- 284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale legati del Governo italiano prenderanno una decisione definitiva. A R T . 22. Non possono essere investiti di benefìci esistenti in Italia ecclesiastici che non siano cittadini italiani. I titolari delle diocesi e delle parrocchie devono inoltre parlare la lingua italiana. Occorrendo, dovranno essere loro assegnati coadiutori che, oltre l'italiano, intendano e parlino anche la lingua localmente in uso, allo scopo di prestare l'assistenza religiosa nella lingua dei fedeli secondo le regole della Chiesa. A R T . 23. Le disposizioni degli articoli 16, 17, 19, 20, 21 e 22 non riguardano Roma e le diocesi suburbicarie. Resta anche inteso che, qualora la Santa Sede procedesse ad un nuovo assetto di dette diocesi, rimarrebbero invariati gli assegni oggi corrisposti dallo Stato italiano sia alle mense sia alle altre istituzioni ecclesiastiche. A R T . 24. Sono aboliti Yexequatur, il regio placet, nonché ogni nomina cesarea o regia in materia di provvista di benefici od uffici ecclesiastici in tutta Italia, salve le eccezioni stabilite nell'art. 29 lettera g). A R T . 25. Lo Stato italiano rinuncia alla prerogativa sovrana del Regio patronato sui benefìci maggiori e minori. •E abolita la regalia sui benefìci maggiori e minori. E abolito anche il terzo pensionabile nelle provincie dell'ex-regno delle due Sicilie. Gli oneri relativi cessano di far carico allo Stato ed alle amministrazioni dipendenti. A R T . 26. La nomina degl'investiti dei benefìci maggiori e minori e di chi rappresenta temporaneamente la sede o il benefìcio vacante ha effetto dalla data della prov- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 285» vista ecclesiastica, che sarà ufficialmente partecipata al Governo. L'amministrazione ed il godimento delle rendite, durante la vacanza, è disciplinata dalle norme del diritto canonico. In caso di cattiva gestione, lo Stato italiano, presi accordi con l'autorità ecclesiastica, può procedere al sequestro delle temporalità del benefìcio, devolvendone il reddito netto a favore dell'investito, o, in sua mancanza, a vantaggio del benefìcio. ART. 27. Le basiliche della Santa Casa in Loreto, di San Francesco in Assisi e di Sant'Antonio in Padova con gli edifìci ed opere annesse, eccettuate quelle di carattere meramente laico, saranno cedute alla Santa Sede e la loro amministrazione spetterà liberamente alla medesima. Saranno parimenti liberi da ogni ingerenza dello Stato e da conversione gli altri enti di qualsiasi natura gestiti dalla Santa Sede ih Italia nonché i Collegi di missioni. Restano, tuttavia, in ogni caso applicabili le leggi italiane concernenti gli acquisti dei corpi morali. Relativamente ai beni ora appartenenti ai detti Santuari, si procederà alla ripartizione a mezzo di commissione mista, avendo riguardo ai diritti dei terzi ed alle dotazioni necessarie alle dette opere meramente laiche. Per gli altri Santuari, nei quali esistano amministrazioni civili, subentrerà la libera gestione dell'autorità ecclesiastica, salva, ove del caso, la ripartizione dei beni a norma del precedente capoverso. ART. 28. Per tranquillare le cosciente, la Santa Sede accorderà piena condonazione a tutti coloro che, a seguita delle leggi italiane eversive del patrimonio ecclesiastico, si trovino in possesso di beni ecclesiastici. A tale scopo la Santa Sede darà agli Ordinari le opportune istruzioni. ^86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ART. 29. Lo Stato italiano rivedrà la sua legislazione in quanto interessa la materia ecclesiastica, al fine di riformarla ed integrarla, per metterla in armonia colle direttive, alle quali si ispira il Trattato stipulato colla Santa Sede ed il presente Concordato. Resta fin da ora convenuto fra le due Alte Parti contraenti quanto appresso : a) Ferma restando la personalità giuridica degli enti ecclesiastici finora riconosciuti dalle leggi italiane (Santa Sede, diocesi, capitoli, seminari, parrocchie ecc.), tale personalità sarà riconosciuta anche alle chiese pubbliche aperte al culto, che già non l'abbiano, comprese quelle già appartenenti agli enti ecclesiastici soppressi, con assegnazione, nei riguardi di queste ultime, della rendita che attualmente il Fondo per il Culto destina a ciascuna di esse. Salvo quanto è disposto nel precedente art. 27, i consigli di amministrazione, dovunque esistano e qualunque sia la loro denominazione, anche se composti totalmente o in maggioranza di laici, non dovranno ingerirsi nei servizi di culto, e la nomina dei componenti sarà fatta d'intesa con l'autorità ecclesiastica. ò) Sarà riconosciuta la personalità giuridica delle associazioni religiose, con o senza voti, approvate dalla Santa Sede, che abbiano la loro sede principale nel Pegno, e siano ivi rappresentate, giuridicamente e di fatto, da persone che abbiano la cittadinanza italiana e siano in Italia domiciliate. Sarà riconosciuta, inoltre, la personalità giuridica delle provincie religiose italiane, nei limiti del territorio dello Stato e sue colonie, delle associazioni aventi la sede principale all'estero, quando concorrano le stesse condizioni. Sarà riconosciuta altresì la personalità giuridica delle case, quando dalle regole particolari dei singoli ordini sia attribuita alle medesime la capacità di acquistare e possedere. Sarà riconosciuta infine la personalità giuridica alle Case generalizie ed alle Procure delle associazioni reli- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum - 287 giose, anche estere. Le associazioni o le case religiose, le quali già abbiano la personalità giuridica, la conserveranno. Gli atti relativi ai trasferimenti degli immobili, dei quali le associazioni sono già in possesso, dagli attuali intestatari alle associazioni stesse saranno esenti da ogni tributo. c) Le confraternite aventi scopo esclusivo o prevalente di culto non sono soggette ad ulteriori trasformazioni nei fini, e dipendono dall'autorità ecclesiastica, per quanto riguarda il funzionamento e l'amministrazione. d) Sono ammesse le fondazioni di culto di qualsiasi specie, purché consti che rispondano alle esigenze religiose della popolazione e non ne derivi alcun onere finanziario allo Stato. Tale disposizione si applica anche alle fondazioni già esistenti di fatto. e) Nelle amministrazioni civili del patrimonio ecclesiastico proveniente dalle leggi eversive i consigli di amministrazione saranno formati per metà con membri designati dall'autorità ecclesiastica. Altrettanto dicasi per i Fondi di religione delle nuove provinole. /) Gl^ atti compiuti finora da enti ecclesiastici o religiosi senza l'osservanza delle leggi civili potranno essere riconosciuti e regolarizzati dallo Stato italiano, su domanda dell'Ordinario da presentarsi entro tre anni dall'entrata in vigore del presente Concordato. g) Lo Stato italiano rinunzia ai privilegi di esenzione giurisdizionale ecclesiastica del clero palatino in tutta Italia (salvo per quello addetto alle chiese della Santa Sindone di Torino, di Superga, del Sudario di Roma ed alle cappelle annesse ai palazzi di dimora dei Sovrani e dei Principi Reali), rientrando tutte le nomine e provviste di benefici ed uffici sotto le norme degli articoli precedenti. Un'apposita commissione provvederà all'assegnazione ad ogni basilica o chiesa palatina di una congrua dotazione con i criteri indicati per i beni dei santuari nell'art. 27. 288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale h) Ferme restando le agevolazioni tributarie già stabilite a favore degli enti ecclesiastici dalle leggi italiane fin qui vigenti, il fine di culto o di religione è, a tutti gli effetti tributari, equiparato ai fini di beneficenza e di istruzione. E abolita la tassa straordinaria del trenta per cento Imposta con l'articolo 18 della legge 15 agosto 1 8 6 7 n. 3 8 4 8 ; la quota di concorso di cui agli articoli 3 1 della legge 7 luglio 1 8 6 6 n. 3 0 3 6 e 2 0 della legge 1 5 agosto 1 8 6 7 n. 3 8 4 8 ; nonché la tassa sul passaggio di usufrutto dei beni costituenti la dotazione dei benefìci ed altri enti ecclesiastici, stabilita dall'art. I del R. D. 3 0 dicembre 1 9 2 3 n. 3 2 7 0 , rimanendo esclusa anche per l'avvenire l'istituzione di qualsiasi tributo speciale a carico dei beni della Chiesa. Non saranno applicate ai ministri del culto per l'esercizio del ministero sacerdotale l'imposta sulle professioni e la tassa di patente, istituite con il R. D. 1 8 novembre 1 9 2 3 n.° 2 5 3 8 in luogo della soppressa tassa di esercizio e rivendita, nè qualsiasi altro tributo del genere. i) L'uso dell'abito ecclesiastico o religioso da parte di secolari o da parte di ecclesiastici e di religiosi, ai quali sia stato interdetto con provvedimento definitivo della competente autorità ecclesiastica, che dovrà a questo fine essere ufficialmente comunicato al Governo italiano, è vietato e punito colle stesse sanzioni e pene, colle quali è vietato e punito l'uso abusivo della divisa militare. o ART. 30. La gestione ordinaria e straordinaria dei beni appartenenti a qualsiasi istituto ecclesiastico od associazione religiosa ha luogo sotto la vigilanza ed il controllo delle competenti autorità della Chiesa, escluso ogni intervento da parte dello Stato italiano, e senza obbligo di assoggettare a conversione i beni immobili. Lo Stato italiano riconosce agli istituti ecclesiastici ed alle associazioni religiose la capacità di acqui- Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 289 stare beni, salve le disposizioni delle leggi civili concernenti gli acquisti dei corpi morali. Lo Stato italiano, finche con nuovi accordi non sarà stabilito diversamente, continuerà a supplire alle deficienze dei redditi dei benefìci ecclesiastici con assegni da corrispondere in misura non inferiore al valore reale di quella stabilita dalle leggi attualmente in vigore : in considerazione di ciò, la gestione patrimoniale di detti benefìci, per quanto concerne gli atti e contratti eccedenti la semplice amministrazione, avrà luogo con intervento da parte dello Stato italiano, ed in caso di vacanza la consegna dei beni sarà fatta colla presenza di un rappresentante del Governo, redigendosi analogo verbale. Non sono soggetti all'intervento suddetto le mense vescovili delle diocesi suburbicarie ed i patrimoni dei capitoli e delle parrocchie di Roma e delle dette diocesi. Agli effetti del supplemento di congrua, l'ammontare dei redditi, che su dette mense e patrimoni sono corrisposti ai beneficiati, risulterà da una dichiarazione resa annualmente sotto la propria responsabilità dal Vescovo suburbicarie per le diocesi e dal Cardinale Vicario per la città di Roma. ART. 3 1 . L'erezione di nuovi enti ecclesiastici od associazioni religiose sarà fatta dall'autorità ecclesiastica secondo le norme del diritto canonico : il loro riconoscimento agli effetti civili sarà fatto dalle autorità civili. ART. 32. I riconoscimenti e le autorizzazioni previste nelle disposizioni del presente Concordato e del Trattato avranno luogo con le norme stabilite dalle leggi civili, che dovranno essere poste in armonia con le disposizioni del Concordato medesimo e del Trattato. ART. 33. E riservata alla Santa Sede la disponibilità delle catacombe esistenti nel suolo di Roma e delle altre parti ACTA, vol. XXI, n. 6. 19 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ~ •' ' dei territorio del Regno con l'onere conseguente della custodia, della manutenzione e della conservazione. Essa può quindi, con l'osservanza delle leggi dello Stato e con salvezza degli eventuali diritti di terzi, procedere alle occorrenti escavazioni ed al trasferimento dei corpi santi. ART. 34. Lo Stato italiano, volendo ridonare all'istituto del matrimonio, che è base della famiglia, dignità conforme alle tradizioni cattoliche del suo popolo, riconosce al sacramento del matrimonio, disciplinato dal diritto canonico, gli effetti civili. Le pubblicazioni del matrimonio come sopra saranno effettuate, oltre che nella chiesa parrocchiale, anche nella casa comunale. Subito dopo la celebrazione il parroco spiegherà. . ai coniugi gli effetti civili del matrimonio, dando lettura degli articoli del codice civile riguardanti i diritti ed i doveri dei coniugi, e redigerà l'atto di matrimonio, del quale entro cinque giorni trasmetterà copia integrale al Comune, affinchè venga trascritto nei registri dello stato civile. Le cause concernenti la nullità del matrimonio e la dispensa dal matrimonio rato e non consumato sono (riservate alla competenza dei tribunali e dei dicasteri ecclesiastici. I provvedimenti e le sentenze relative, quando siano divenute definitive, saranno portate al Supremo Tribunale della Segnatura, il quale controllerà se siano state rispettate le norme del diritto canonico relative alla competenza del giudice, alla citazione ed alla legittima rappresentanza o contumacia delle parti. I detti provvedimenti e sentenze definitive coi relativi decreti del Supremo Tribunale della Segnatura saranno trasmessi alla Corte di Appello dello Stato competente per territorio, la quale, con ordinanze emesse in Camera di Consiglio, li renderà esecutivi Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 291 agli effetti civili ed ordinerà che siano annotati nei registri dello stato civile a margine dell'atto di matrimonio. Quanto alle cause di separazione personale, la Santa Sede consente che siano giudicate dall'autorità giudiziaria civile. ART. 35. Per le scuole di istruzione media tenute da enti ecclesiastici o religiosi rimane fermo l'istituto dell'esame di Stato ad effettiva parità di condizioni per candidati di istituti governativi e candidati di dette scuole. ART. 36. C L'Italia considera fondamento e coronamento dell'istruzione pubblica l'insegnamento della dottrina cristiana secondo la forma ricevuta dalla tradizione cattolica. E perciò consente che l'insegnamento religioso ora impartito nelle scuole pubbliche elementari abbia un ulteriore sviluppo nelle scuole medie, secondo programmi da stabilirsi d'accordo tra la Santa Sede e lo Stato Tale insegnamento sarà dato a mezzo di maestri e professori, sacerdoti o religiosi, approvati dall'autorità ecclesiastica, e sussidiariamente a mezzo di maestri e professori laici, che siano a questo fine muniti di un certificato di idoneità da rilasciarsi dall'Ordinario diocesano. La revoca del certificato da parte dell'Ordinario priva senz'altro l'insegnante della capacità di insegnare. Pel detto insegnamento religioso nelle scuole pubbliche non saranno adottati che i libri di testo approvati dall'autorità ecclesiastica. ART. 37. I dirigenti delle associazioni statali per l'educazione fisica, per l'istruzione premilitare, degli Avanguardisti e dei Balilla, per rendere possibile l'istru- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zione e l'assistenza religiosa della gioventù loro affidata, disporranno gli orari in modo da non impedire nelle domeniche e nelle feste di precetto T adempimento dei doveri religiosi. Altrettanto disporranno i dirigenti delle scuole pubbliche nelle eventuali adunate degli alunni nei detti giorni festivi. ART. 3 8 . Le nomine dei Professori dell'Università Cattolica del S. Cuore e del dipendente Istituto di Magistero Maria Immacolata sono subordinate al nulla osta da parte della Santa Sede diretto ad assicurare che non vi sia alcunché da eccepire dal punto di vista morale e religioso. ART. 39. Le Università, i Seminari maggiori e minori, sia diocesani sia interdiocesani sia regionali, le accademie, i collegi e gli altri istituti cattolici per la formazione e la cultura degli ecclesiastici continueranno a dipendere unicamente dalla Santa Sede, senza alcuna ingerenza delle autorità scolastiche del Pegno. ART. 4 0 . Le lauree in sacra teologia date dalle Facoltà approvate dalla Santa Sede saranno riconosciute dallo Stato italiano. Saranno parimenti riconosciuti i diplomi, che si conseguono, nelle scuole di paleografìa, archivistica e diplomatica documentaria erette presso la biblioteca e l'archivio nella Città del Vaticano. ART. 4 1 . L'Italia autorizza l'uso nel Pegno e nelle sue colonie delle onorificenze cavalleresche pontifìcie mediante registrazione del breve di nomina, da farsi su presentazione del breve stesso e domanda scritta dell'interessato. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Begnum ART. 4 2 . L'Italia ammetterà il riconoscimento, mediante Pecreto Reale, dei titoli nobiliari conferiti dai Sommi Pontefici anche dopo il 1870 e di quelli che saranno conferiti in avvenire. Saranno stabiliti casi nei quali di detto riconoscimento non è soggetto in Italia al pagamento) di tassa. ART. 4 3 . Lo Stato italiano riconosce le organizzazioni dipendenti dall'Anione Cattolica Italiana, in quanto esse, siccome la Santa Sede ha disposto, svolgano la loro attività al di fuori di ogni partito politico e sotto l'immediata dipendenza della gerarchia della Chiesa per la diffusione e l'attuazione dei principi cattolici. La Santa Sede prende occasione dalla stipulazione del presente Concordato per rinnovare a tutti gli ecclesiastici e religiosi d'Italia il divieto di iscriversi e militare in qualsiasi partito politico. ART. 4 4 . Se in avvenire sorgesse qualche difficoltà sulla interpretazione del presente Concordat®, la Santa Sede e l'Italia procederanno di comune intelligenza ad una amichevole soluzione. ART. 45. Il presente Concordato entrerà in vigore allo scambio delle ratifiche, contemporaneamente al Trattato, stipulato fra le stesse Alte Parti, che elimina la « questione romana ». Con l'entrata in vigore del presente Concor4ato, cesseranno di applicarsi in Italia le disposizioni dei Concordati decaduti degli ex-stati italiani. Le leggi austriache, le leggi, i regolamenti, le ordinanze e i decreti dello Stato italiano attualmente vigenti, in quanto siano in contrasto colle disposizioni del presante Con- Acta Apostolicae S&äis - Commentarium Officiale cordato, si intendono abrogati con l'entrata in vigore del medesimo. Per predisporre la esecuzione del presente Concordato sarà nominata, subito dopo la firma del medesimo, una Commissione composta da persone designate da ambedue le Alte Parti. Poma, undici febbraio millenovecento ventinove. L . « S.- PIETRO CARDINALE G A S P A R R I . & S. BENITO MUSSOLINI. L. Conventiones inter S. Sedem et Italiae Regnum 295 PROCESSO -VERBALE / sottoscritti, debitamente autorizzati, si sono riuniti oggi per procedere allo scambio delle Ratifiche di Sua Santità il Sommo Pontefice è di Sua Maestà il Re d'Italia relative ai seguenti Atti stipulati fra la Santa Sede e l'Italia V11 Febbraio 1929: a) TRATTATO con quattro allegati: (1. Territorio dello Stato della Città del Vaticano. % Immobili con privilegio di extraterritorialità e con esenzione da espropriazioni e da tributi. 3. Immobili esenti da espropriazioni e da tributi. 4. Convenzione finanziaria); b) CONCORDATO. Gli istrumenti di queste Ratifiche, essendo stati trovati esatti e concordanti, lo scambio è stato eseguito. Le Alte Parti contraenti, nell'atto di procedere allo scambio delle Ratifiche dei patti lateranensi, hanno riaffermato la loro volontà di osservare lealmente, nella parola e nello spirito, non solo il Trattato, negli irrevocabili reciproci riconoscimenti di sovranità, e nella definitiva eliminazione della questione romana, ma anche il Concordato, nelle sue alte finalità tendenti a regolare le condizioni della Religione e della Chiesa im Italia. In fede di che, i sottoscritti hanno redatto il presente Processo-Verbale e vi hanno apposto il loro sigillo. Fatto in doppio originale, nel Palazzo Apostolico Vaticano il sette Giugno millenovecentoventinove. L. K £ S . PIETRO CARDINALE G A S P A R R I . BENITO MUSSOLINI. Annus X X I - Vol. X X I 11 Iunii 1929 Num. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI CHIROGRAPH! I AD EMUM P. D. PETRUM, TIT. S. LAURENTII IN LUCINA, S. R. E. PRESB. CARD. GASPARRI, A SECRETIS STATUS: DE CONVENTIONIBUS INTER SANCTAM SEDEM ET ITALIAE REGNUM INITIS. Signor Cardinale, Ci si è domandato se le relazioni, i discorsi e le discussioni di cui ne' passati giorni furono oggetto le convenzioni firmate dai Plenipotenziari della S. Sede e del Eegno d'Italia il giorno 11 Febbraio u. s., quando venivano presentate alle Camere e da esse votate, sono per rimanere da parte Nostra senza alcuna altra osservazione, dopo quelle affatto parziali ed occasionali sul punto della educazione da Noi fatte parlando ai giovanetti di un vicino Collegio, venuti in udienza proprio quando a quel punto eravamo giunti leggendo il primo discorso, quello del giorno 14 Maggio. E forse avremmo potuto limitarci ad aggiungere a quelle particolari osservazioni una generale dichiarazione di dissensi e di riserve, se non avessimo constatato farsi sempre più generale e più penosa, nei Nostri e in tutti i buoni amatori di pace in Italia ed all'Estero, l'impressione di quei discorsi e congiunte relazioni e discussioni; sempre più viva l'attesa di una parola di chiarimento e di rassicurazione da parte Nostra. La domanda in principio accennata Ci rende una tale parola doverosa per il debito ACTA, vol. XXI, n. 7. — 11-6-929. 20 298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dell'Apostolico Ministero, che a tutti Oi stringe ed anche per sentimento di lealtà che Ci vieta di procedere oltre senza chiarimenti che Ci sembrano necessari a dissipare e rendere, qtiant'è da Noi, impossibih gli equivoci ed i malintesi. La pena di tutti i buoni ed il suo rapido e generale diffondersi è troppo facilmente spiegabile dall'importanza degli argomenti, dalla celebrità dei luoghi dove venivano trattati, dalla qualità delle persone, dall'universale ed intensa attenzione ed aspettazione sempre più acuite dalla stampa di tutto il mondo, dopo che le avevano improvvisamente ridestate gii avvenimenti dell'undici Febbraio, con una così universale esplosione di serena gioia, che poche eguali ebbe nella storia e che tre mesi appresso doveva andare così profondamente e dolorosamente turbata. Ego cogito cogitationes pacis et non afflictionis (Gerem., X X I X , 1 1 ) : facendo Nostre queste parole del sacro testo, già nella prima Nostra Lettera Enciclica auspicavamo con espressioni desideranti l'ora appunto dèlia pace; queste parole sentiamo il bisogno di richiamare qui, perchè tutti subito intendano quali sentimenti di paterna benignità e di immutato desiderio di pace anche al presente Ci ammano e Ci sostengono pure in presenza di parole ed espressioni « dure », « crude », « drastiche ». Le quali Noi non possiamo trovare nè necessarie, nè utili, nè convenienti agli scopi indicati e che qui non ricordiamo se non fuggevolmente e soltanto per dire ai Nostri essere Noi stati assicurati che non a Noi nè a loro devono pensarsi o dubitarsi indirizzate, anche dopo che esplicitamente venne escluso l'indirizzo ad elementi di sinistra ed a residui di massoneria. Quanto a Noi dobbiamo anzi ricordare (e Ci affrettiamo a farlo), che non mancarono al Nostro personale indirizzo parole molto, anzi troppo cortesi, accolte da non meno cortesi applausi. Siamo sempre sensibili e grati a tutte le cortesie; ma non Ci piacciono se non quelle che più della Nostra persona hanno per oggetto la divina Istituzione, alla quale il Signore pur tanto indegni Ci ha posto a capo, e quanto le appartiene. Ma qui è dove la Nostra aspettativa è stata più duramente delusa. Diciamo aspettativa delusa, perchè alle migliori aspettative Ci avevano Acta Pii PP. XI dischiuso l'animo le lunghe per quanto non sempre f acili trattative, e men che tutto Ci aspettavamo espressioni ereticali e peggio che ereticali sulla essenza stessa del Cristianesimo e del Cattolicismo. Si è cercato di rimediare: non Ci sembra con successo. Distinguere (come sembra accennarsi a fare) fra affermazione storica e affermazione dottrinale sarebbe in casu del peggiore e del più condannevole modernismo; il mandato divino alle genti universe è anteriore alla chiamata di S. Paolo; anteriore a questa il mandato di S. Pietro ai Gentili; l'universalità si riscontra già di diritto e di fatto agli inizi primi della Chiesa e della predicazione apostolica; questa per opera degli apostoli e degli uomini apostolici è ben presto più vasta dell'Impero romano, che, come è noto, non era di gran lunga tutto il mondo conosciuto; se si voleva soltanto ricordare l'utilità provvidenzialmente preparata alla diffusione e organizzazione della Chiesa nella organizzazione dell'Impero romano, bastava ricordare Dante e Leone Magno, due grandi italiani, che in poche e magnifiche parole dissero e scolpirono la sostanza di quanto poi innumeri altri ridissero, con più o meno abbondante erudizione, mescolata spesso di inesattezze e di errori, massime per subiti influssi protestantici e modernistici. Contentandosi di quei due si sarebbe anche evitato di citare ed allegare un libro che dal 1912 sta nell'Indice dei libri proibiti (Histoire de VEglise ancienne). Dire quasi a giustificazione che da qualche tempo il Cattolicesimo italiano non è fecondo e la produzione intellettuale in questa materia è altrove, è lanciare un giudizio troppo sommario per essere vero e giusto, sia per l'onore del Cattolicismo in Italia, sia per l'onore d'Italia nel Cattolicesimo. Neanche riusciamo a vedere come fosse opportuno e generoso in un'ora di pacificazione esumare, e con lode, leggi e disposizioni, fatti lontani e vicini, che alla Santa Sede, ai Sommi Pontefici, ai Cattolici d'Italia e del mondo intero non poterono non riuscire dolorosi, come erano offensivi e lesivi; peggio poi presentarli come la preparazione dell'ora presente: quasi possa seriamente dirsi che l'oppressione e la guerra sono preparazioni della giustizia e della pacificazione. 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale • Ricordiamo ed apprezziamo i non pochi luoghi ne' quali la sovranità e la indipendenza con i conseguenti diritti sono abbastanza esphcitamente riconosciuti alla Chiesa ed alla Santa Sede; ma anche più numerosi sono i luoghi dove quelle cose sembrano rimettersi in dubbio o non veranìente e giustamente interpretarsi. Anche nel Concordato sono in presenza, se non due Stati, certissimamente due sovranità pienamente tali, cioè pienamente perfette, ciascuna nel suo ordine, ordine necessariamente determinato dal rispettivo fine, dove è appena d'uopo soggiungere che la oggettiva dignità dei fini, determina non meno oggettivamente e necessariamente l'assoluta superiorità della Chiesa. Che la Santa Sede è organo supremo della Chiesa cattolica universale e quindi è legittimo rappresentante della Organizzazione della Chiesa in Italia, non si può dire se non come direbbesi che il capo è l'organo supremo del corpo umano, e che il potere centrale e sovrano di un paese è il rappresentante legittimo di ciascuna provincia del paese stesso. È sempre il Sommo Pontefice che interviene e che tratta nella pienezza della sovranità della Chiesa cattolica che Egli, esattamente parlando, non rappresenta, ma impersona ed esercita per diretto mandato divino. Non è dunque l'Organizzazione cattolica in Italia che si sottopone alla sovranità dello Stato, sia pure con una condizione di particolare favore, ma è il Sommo Pontefice, la suprema e sovrana Autorità della Chiesa, che dispone quello che giudica potersi e doversi fare per la maggior gloria di Dio e per il maggior bene delle anime, e nel peggiore dei casi (che di gran lunga non è il Nostro) per la minore offesa di Quello e per il minor male di queste. Ci spiacciono, e, se la minima animosità od amarezza fosse nell'animo Nostro, diremmo che Ci offendono le non infrequenti espressioni di nessuna rinuncia, di nessuna concessione dello Stato alla Chiesa, di non perduto controllo, di conservati mezzi di vigilanza su di essa, sul clero secolare e regolare, quasi si trattasse di gente sospetta, a dir poco; quasi la Chiesa avesse mai tentata una vera e propria usurpazione o spoliazione a danno dello Stato, mentre è così storicamente e notoriamente vero il contrario, Acta Pii PP. XI 301 in Italia, e fuori; quasi la Chiesa avesse mai chiesto allo Stato la rinuncia a diritto Cd autorità che veramente gli competa, mentre è dell'uno e dell'altra la sostenitrice riconosciuta, massime nei momenti critici e difficili: mentre la Chiesa non ha mai chiesto, nè ora chiede allo Stato, se non il diritto alla giusta ed ordinata eooperazione al bene comune secondo la giustizia e l'ordine dei fini. Culti «tollerati, permessi, ammessi »: non saremo Noi a fare questione di parole. La questione viene del resto non inelegantemente risolta distinguendo fra testo statutario e testo puramente legislativo: quello per se stesso più teorico e dottrinale, e dove sta meglio « tollerati »; questo inteso alla pratica e dove può stare pure « permessi o ammessi », purché ci si intenda lealmente: purché sia e rimanga chiaramente e lealmente inteso che la Eeligione cattolica è, e sol'essa, secondo lo Statuto ed i Trattati, la Eeligione dello Stato con le logiche e giuridiche conseguenze di una tale situazione di diritto costitutivo, segnatamente in ordine alla propaganda; purché non meno chiaramente e lealmente rimanga inteso che il Culto cattolico non è puramente e semplicemente un culto permesso ed ammesso, ma è quello che la lettera e lo spirito del Trattato e del Concordato lo vogliono. Più delicata questione si presenta quando con tanta insistenza si parla della non menomata libertà di coscienza e della piena libertà di discussione. Non è ammissibile che siasi intesa libertà assoluta di discussione, comprese cioè quelle forme di discussione, che possono facilmente ingannare la buona fede di uditori poco illuminati, e che facilmente diventano dissimulate forme di una propaganda, non meno facilmente dannosa alla Eeligione dello Stato e, per ciò stesso, anche allo Stato e proprio in quello che ha di più sacro la tradizione del popolo italiano e di più essenziale la sua unità. Anche meno ammissibile Ci sembra che si sia inteso assicurare incolume, intatta, assoluta libertà di coscienza. Tanto varrebbe dire che la creatura non è soggetta al Creatore; tanto varrebbe legittimare ogni formazione o piuttosto deformazione della coscienza, anche le più criminose e socialmente disastrose. Se si vuol 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dire che la coscienza sfugge ai poteri dello Stato, se si intende riconoscere, come si riconosce, che, in fatto di coscienza, competente è la Chiesa, ed essa sola in forza del mandato divino, viene con ciò stesso riconosciuto che in Stato cattolico, libertà di coscienza e di discussione devono intendersi e praticarsi secondo la dottrina e la legge cattolica. Deve anche per logica necessità essere riconosciuto che il pieno e perfetto mandato educativo non spetta allo Stato, ma alla Chiesa, e che lo Stato non può nè impedirle nè menomarle l'esercizio e l'adempimento di tale mandato, e neanche ridurlo al tassativo insegnamento delle verità religiose. Nessun danno può venire da ciò ai veri e propri diritti o, meglio detto, doveri dello Stato in ordine alla educazione dei cittadini, salvi sempre, s'intende, i diritti della famiglia. Lo Stato non ha nulla a temere dalla educazione impartita dalla Chiesa e sotto le sue direttive; è questa educazione che ha preparata la civiltà moderna in quanto essa ha di veramente buono, in quanto essa è di meglio e di più elevato. La famiglia si è subito accorta che è così, e dai primi giorni del Cristianesimo fino ai giorni nostri, padri e madri, anche se poco o nulla credenti, mandano e portano a milioni i loro figli agli istituti educativi fondati e diretti dalla Chiesa. Meno ancora, se possibile, che lo Stato, hanno a temere la scienza, il metodo scientifico, la ricerca scientifica da ulteriori e superiori sviluppi della istruzione religiosa. Gli Istituti cattolici, a qualunque grado appartengono dell'insegnamento e della scienza, non hanno bisogno di apologie. Il favore che godono, le lodi che raccolgono, le produzioni scientifiche che promuovono e moltiplicano, e più che tutto i soggetti pienamente e squisitamente preparati che danno alla magistratura, alle professioni, all'insegnamento, alla vita in tutte le sue esplicazioni, depongono più che sufficientemente in loro favore. Ma non possiamo mettere tra le lodi riportate e molto meno tra le lodi meritate, quelle che sembrano tributarsi alla invero a Noi carissima Università Cattolica di Milano ed a' suoi profes- Acta Pii PP. XI 303 sorij per studi e volumi aventi per oggetto la personalità storica e la dottrina del Kant ed altre aliene dalla buona filosofìa scolastica e dalla dottrina cattolica, quasi che sia effetto e segno di avvicinamento a quelle dottrine e non piuttosto di scrupolosa coscienza di magistero, che non consente combattere ciò che bene non si conosce, ed ineluttabile necessità di imposti programmi. Necessità questa che basta e deve bastare a spiegare e far giustificare l'ammissione (non senza le possibili cautele) nelle raccolte scolastiche, dei Nostri buoni e dello, educazione cristiana tanto benemeriti Salesiani, di.taluni autori e testi, che il Beato don Bosco, così profondo conoscitore di uomini e di cose, così eminente apostolo della cultura e classica e professionale e sopratutto della sana educazione, non avrebbe certamente annoverati fra quelli adatti al raggiungimento di questi altissimi scopi, massime in un paese ed in un popolo come l'Italiano, che egli conosceva così bene. A Noi, per quella qualche esperienza personale, che abbiamo fatto di insegnamento e di libri, torna spesso alla mente il pensiero ed il timore che si venga preparando ai Nostri cari giovani il danno già segnalato da S. Agostino: necessaria non norunt, quia superflua didicerunt. « Stato cattolico », si dice e si ripete, ma « Stato fascista »; ne prendiamo atto senza speciali difficoltà, anzi volentieri, giacché ciò vuole indubbiamente dire che lo Stato fascista, tanto nell'ordine delle idee e delle dottrine quanto nell'ordine della pratica azione, nulla vuol ammettere che non s'accordi con la dottrina e con la pratica cattolica; senza di che lo Stato cattolico non sarebbe nè potrebbe essere. Dobbiamo infine rilevare alcune espressioni non pienamente conformi o addirittura in contradizione con le relative convenute espressioni del Concordato. Si dice riservato allo Stato il « nulla osta preventivo » per le nomine ecclesiastiche: il Concordato non usa mai, neppure una sola volta, una tale espressione; in-cose tanto importanti e delicate anche le formule meritano ed esigono ogni attenzione ed esattezza. 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Si dice pure che lo Stato « conferisce agli enti ecclesiastici la personalità giuridica »; il Concordato parla sempre di riconoscimento, mai di conferimento; siamo molto sensibili (e lo abbiamo anche per indubbi segni mostrato anche nel corso delle trattative) a differenze di linguaggio in tali sedi ed in tali materie. In materia di matrimonio il Concordato procura alla famiglia, al popolo italiano, al paese ancora più che alla Chiesa un benefìcio così grande che per esso solo avremmo volentieri sacrificato la vita stessa. E bene si è detto « che non vi è dubbio che moralmente e di fronte alla coscienza religiosa il cattolico osservante dovrà celebrare il matrimonio canonico ». Ma non altrettanto bene si è aggiunto che « giuridicamente nessuno può costringervelo ». La Chiesa, società perfetta nell'ordine suo, lo può e lo deve, coi mezzi che le appartengono; e lo farà, lo fa fino da ora, dichiarando fuori della comunione dei fedeli quelli de' suoi membri, che volessero negligere o preterire il matrimonio religioso preferendo il solo civile. Si è ripetutamente negata la retroattività dell'articolo quinto del Concordato. Se è questione della parola, consentiamo facilmente che la parola stessa nello indicato articolo non si legge; ma per la sostanza di vera ed effettiva forza retroattiva stanno lo spirito e la lettera dell'articolo, stanno le relative e documentate discussioni nel corso delle trattative. Molte belle e buone cose furono dette in ordine al carattere sacro della Città di Roma, la città episcopale del Successore di S. Pietro, Vicario di Cristo^ Capo e Centro dell'unità cattolica, e grande non meno ne è il Nostro compiacimento e la Nostra riconoscenza. Con tanto più penosa meraviglia vedemmo affacciarsi l'idea che certe vere ed innegabili offese a quel sacro carattere potessero tollerarsi in nome della libertà di coscienza o d'una compassione affatto fuor di luogo! Di -quale libertà di coscienza si parla? dove non si arriverebbe per tali vie? Alla grave domanda: durerà la pace? fu risposto fra gli applausi: la pace durerà. Risposta ed applausi dimostrano quale e quanto Acta Pii PP. XI 305 sia il desiderio di tutti e, come è naturale pensare, di tutti il proposito di cooperare all'adempimento di così nobile e santo desiderio. Nella motivazione e dichiarazione di quella risposta vi sono affermazioni che possiamo più o meno condividere, almeno nella sostanza: ve ne sono altre che condividere non possiamo. ÎJ fra queste quel quasi accomunare massoni e clericali, accomunameñto che fa capo alla distinzione anzi opposizione fra clericali e cattolici; un vieto ed ingeneroso sofisma, che neanche i più vivi applausi possono riabilitare. Anche meno possiamo condividere il cenno che sembra voler dire o lasciar credere che la sorte dei Protocolli Lateranensi possa, nell'avvenire, non essere la medesima per tutti e due. Pienamente d'accordo, se si vuol dire che qualche particolare divergenza e dissenso in tanta varietà di cose quante il Concordato contiene e tocca, altrettanto è inevitabile che rimediabile e componibile; teniamo però a ricordare e dichiarare che secondo i patti sottoscritti il Trattato non è il solo che non può più essere oggetto di discussione: o per spiegarci meglio, che Trattato e Concordato, secondo la lettera e lo spirito loro, come anche secondo le orali e scritte esplicite intelligenze, sono l'uno complemento necessario dell'altro e l'uno dall'altro inseparabile ed inscindibile. Ne viene che simul stabunt oppure simul cadent; anche se dovesse per conseguenza cadere la « Città del Vaticano » col relativo Stato. Per parte Nostra, col divino aiuto impavidum ferient ruinae. Diciamo così, non perchè Ci abbia abbandonati o sia mai per abbandonarci quel tanto di giusto e ragionevole ottimismo, che è necessario alla vita, ma per dire che siamo tranquillamente fin d'ora rassegnati e pronti a tutto quello che la divina Provvidenza sia per volere o permettere. Questa disposizione d'animo, doverosa per ogni creatura, lo è tanto più per Noi, quanto più larga e luminosa è l'esperienza che Noi abbiamo fatto del benefico intervento e della continua assistenza della Provvidenza divina, segnatamente in questi ultimi mesi ed eventi. 306 Acta Apostolicae tiédis • - • CovameiUanat* Oficíale Ma la stessa disposizione d'animo non Ci impedisce di dire, Noi pure, che la pace durerà, anzi ce lo fa dire con più certa fiducia. E questo per due motivi: il primo è che dopo tutto e nonostante serbiamo fede nella lealtà e buona volontà degli uomini; il secondo è che fede serbiamo, e molto più, nell'aiuto di Dio, da Noi e per Noi continuamente invocato. Aggiungiamo volentieri questi due motivi a quelli esposti nel Senato, perchè da una parte non v'è difficoltà, che, una volta intesi nelle massime, non si possa con buona e leale volontà superare; dall'altra senza l'aiuto di Dio in vanum laborant qui aedificant domum, anche se vi lavorano a lungo e con paziente e meticolosa diligenza, come s'è fatto per le nostre Convenzioni. È certamente istruttiva ed ammonitiva a questo proposito la considerazione che, nonostante tutto quel lavoro, ecco che è bastato così poco tempo, perchè si dovesse lamentare col Profeta: mutatus est color optimus ed una interruzione tanto ingrata e penosa subisse in tutta Italia ed in tutto il mondo la schietta gioia di tutti i buoni cattolici e di tutti i buoni cittadini, non senza soddisfazione, troppo facile a vedersi, degli altri. È con questa fiducia nella cooperazione degli uomini e molto più nell'aiuto di Dio, che, senza aver potuto dire tutto quello che avremmo voluto e forse dovuto, ma pur sembrandoci di non aver omesso le cose principali e più importanti, poniamo fine a questa Nostra, di cuore benedicendo. Nella Solennità del Corpus Domini, 30 Maggio 1929. PIUS PP. XI Acta Pii PP. 307 XI n AD EMUM P. D. PETRUM TIT. S. LAURENTII IN LUCINA, S. R. E. PRESB. CARD. GASPARRI, A SECRETIS STATUS: POST MUTUO TRADITA INSTRUMENTA RATIHABITIONIS CONVENTIONUM INTER APOSTOLICAM SEDEM ET REGNUM ITALIAE. Signor Gardinale, Voglia far portare al nuovo ufficio Nostro telegrafico il seguente testo per la immediata trasmissione. «A Sua Maestà Vittorio Emmanuel III Ee d'Italia. « Il primo telegramma che mandiamo da questa Città del « Vaticano è per dire a V. M. che lo scambio delle ratifiche « delle Convenzioni Laterane è, grazie a Dio, da pochi istanti « un fatto compiuto - quod prosperum felix faustum fortuna- « tumque sit - è altresì per impartire di tutto cuore una grande « e paterna apostolica benedizione allá M. V. alla Augusta Con« sorte, a tutta la Eeale Famiglia, all'Italia, al Mondo ». PIUS PP. X I Benedicendola insieme col E. Plenipotenziario e con tutti i convenuti al solenne storico Atto. 7 Giugno 1929. PIUS PP. X I 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE TRANSLATIONE DIACONIAE S. MARIAE AD MARTYRES AD ECCLESIAM S. A P O L L I N A R I S . PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Recenti conventione cum Italico Regno a Nobis inita die xi mensis Februarii proxime praeteriti diaconiam, qua ecclesia Sanctae Mariae ad Martyres, vulgo Pantheon nuncupata, adhuc augebatur, transferendam in aliam Nobis reservavimus. Iam vero inter plures sacras aedes illi viciniores simulque insigniores, multis profecto commendata nominibus, semper exstitit illustris ecclesia Sancto Apollinari dicata, quam octavo saeculo vertente aedificatam esse constat in honorem sancti illius epi- scopi ravennatensi s, qui, Principis Apostolorum vestigia persecutus, tam multa pro Christi nomine sustinuit, ut gloriam ipsam martyrum adaequaverit. Quare Apostolica Nostra auctoritate, harum Litterarum vi diaconiam, qua praefatam ecclesiam Pantheon appellatam Decessor noster f. r. Benedictus X I I I decoravit, in ecclesiam Sancto Apollinari dicatam transferimus, illique privilegia omnia tribuimus, quae ceteris almae Urbis diaconus competunt, firma tamen, quod ad Seminarium Romanum attinet, constitutione Recolentes animo, data a Leone Pp. X I I Decessore Nostro die i x m. Aprilis anno MDCCCXXIV. Contrariis non obstantibus quibuslibet, haec mandamus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere et fore, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere illisque ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam 309 Acta Pii PP. XI secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. . Datum Eomae apud Sanctum Petrum, die x x v i mensis Maii, in festo SS. Trinitatis, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. C A R O L U S CARD. PEROSI, S. C. Consistorialis a Secretis. Alfonsus F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , S. B. E. Cancellarius. Carinci, Protonotarius Apostolicus. Dominicus Spolverini, Protonotarius Apostolicus. Loco £fc Plumbi Beg. in Cane. Ap. vol. XL, n. 29. - M . Riggi. II DE RELIGIOSA ADMINISTRATIONE CIVITATIS VATICANAE PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Ex Lateranensi pacto et convento, ab Apostolica Sede cum Italici Regni Moderatoribus haud ita pridem confecto, Civitas Vaticana constituta est, in qua Nos quidem plenissimum principatum tenemus. Iamvero, quamvis Vaticana haec Civitas pars sit Romanae Nostrae Dioecesis, cuius Episcopus ipse est Romanus Pontifex, id tamen opportunum Nobis videtur, ut, Civitas Vaticana, quemadmodum propria quadam civili, ita etiam peculiari quadam religiosa administratione regatur, ab ea quidem distincta qua Nos reliquam Romanae Dioecesis partem moderamur. Quapropter ea quae sequuntur statuimus: I. Antistitem, qui pro spiritualibus rebus in Civitate Vaticana vicaria Nostra potestate in posterum fungatur, Sacristam pro tempore Pontificalis Domus per hanc Nostram Constitutionem eligimus, eidemque facultates omnes tribuimus quibus opus erit, et 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eas Vacante quoque Sede permansuras, et in religiosas etiam familias extendendas quae in ipsius Vaticanae Civitatis territorio degant. In harum facultatum numero haud illae computandae sunt quae ad iudiciariam rationem pertinent; quod si casus occurrerit aliquod instituendi iudicium, singulatim pro opportunitate pro videbimus. II. Vicario Generali Civitatis Vaticanae alii ex Ordine Fratrum Eremitarum S. Augustini sodales, operam navabunt; quos inter Parochus Civitatis Vaticanae erigetur, Subsacristae officio sublato. Idem Vicarius Generalis Antistes in Pontifìcia Vaticani Domo habitare perget; alii vero religiosi viri augustiniani in Civitate Vaticana ad Sanctae Annae, communem, iuxta Ordinis sui regulas, vitam agent a Moderatoris Generalis potestate, ad regularem disciplinam quod adtinet, non exempti. III. Ecclesiam S. Annae in paroeciam Vaticanae Civitatis erigimus; ac praeterea mandamus ut templum ipsum baptismatis fonte instruatur, ibique paroeciales omnes perfunctiones, funebribus non exceptis, posthac celebrentur. IV. In aedibus S. Annae duplex statuatur officii sedes; altera Curiae Vicariali destinata, altera Paroeciae, ubi acta utriusque officii tabulaeque serventur. V. Augustinianis sodalibus ex Vaticana Civitate viris cura quoque esto de Pontificiis cellis (seu capellis) quae sunt in eiusdem Civitatis territorio; itemque de iis quae in Aedibus villisque sunt infra (n. VII) recensitis. V I . Ab iurisdictione Vicarii Generalis, quem diximus, eximentur: a) Basilica itemque Canonica S. Petri, iuxta veteres earumdem Constitutiones, adhuc vigentes, regendae; b) Seminarium AetMopicum, quod, ut antea, sub iurisdictione erit Eminentissimi Viri, Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali a secretis, parochi munere fungente Moderatore pro tempore Seminarii eiusdem. VII. Iurisdictio praedicti Vicarii Generalis praeterea extendetur: Acta Pii PP. XI 311 ,a) ad Pontificium Palatium Lateranense, iuxta Bullam decessoris Nostri p. r. Leonis X I I , kalendis Novembribus anno MDCCCXxrv datam; b) ad Pontificiam Domum, Castri Gandulfi sitam, continentemque hortum, exceptis quidem domunculis Castri Veteris; c) ad Villam Cybo, Castri Gandulfi pariter collocatam, popularibus domibus quidem exceptis iisque ubi Sodales a Scholis Christianis atque religiosae feminae, Magistrae Piae appellatae, in praesens incolunt; d) ad Villam Barberinianam Castri Gandulfi, domibus Castelletto, ut vocant, exceptis. Baptismata, matrimonia ac funebria incolarum, in territoriis versantium quae sub litteris b), c) et d) huius articuli numerantur, in Pontificia paroeciali aede Castri Gandulfi posthac celebrabuntur, in eiusque libris de more inscribentur. Haec mandamus, decernentes, ea, quae sunt in hac Constitutione Apostolica, firma, valida atque efficacia semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, non obstantibus contrariis quibuslibet etiam speciali atque individua mentione dignis. Datum Eomae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Maii, in festo SS. Corporis Christi, anno MDCCCCXXIX, pontificatus Nostri octavo. P E T R U S CARD. G A S P A R R I , a Secretis Status. F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , S. B. E. Cancellarius. Ioseph Wilpert, Becanus Dominicus Jorio, Protonotarius Apostolicus. Loco 5$« Plumbi Beg. in Cane. Ap., vol. XL, n. 29 Coli. Proton. Apostolicorum. - M. Riggi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 312 LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS I O A N N E S B A P T . V I A N N E Y , P R E S B Y T E R CONFESSOR, CAELESTIS P A TRONUS OMNIUM PAROCHORUM SEU ANIMARUM CURATORUM URBIS ET ORBIS CONSTITUITUR. PIUS PP. X I A d perpetuam rei memoriam. — Anno Iubilari MDCCCXXV Beato Ioanni Baptistae Vianney, Presbytero confessori, qui a V i c o Ars, in quo est parochi munere functus, nuncupatur, Sanctorum honores tributi sunt; atque anno MDCCCCXXVIII, c u m eiusdem Officium M s s a q u e adprobata fuerint, festum sancti parochi ipsius ritu duplici celebrandum ad universam Ecclesiam extensum est. N u n c autem ab Episcopo Bellicensi, cuius dioecesis intra fines exstat Ars vicus, nomine quoque aliorum fere quadringentorum ex variis et fere cunctis terrae regionibus Archiepiscoporum Episcoporumque, rogati sumus ut tamquam caelestem Patronum animorum curatoribus ubique terrarum degentibus Sanctum Ioannem Baptistam Vianney concedere dignaremur. Nil enim magis opportunum videtur quam ita parochis omnibus exempla praebere ipsius sancti viri, quem in paroeciali munere obeundo insignem Ecclesia dilaudat. Etenim ex eiusdem sedulitate in animorum cura gerenda iam etiam Decessor Noster rec. mem. Pius P p . X , anno MDCCCCV, Beatum Ioannem Baptistam Vianney illico post sollemnem eius Beatificationem constituit caelestem Patronum universis presbyteris, qui in Galliae dioecesibus parochi munus gererent. Id profecto attento seduloque studio Nos considerantes, precibus concedend u m existimavimus tantorum Praesulum, qui, quinquagesimi anni ab inito Nostro sacerdotio occasionem nacti, v o t a faciunt impensa ut huiusmodi largitas spiritualis, quam a Nobis instanter efflagitant, Iubilaei Nostri cum memoria apud posteros coniungatur, eiusdemque ita peculiaris exstet recordatio. Conlatis propterea consiliis c u m Camillo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Laurenti, Diacono Sanctae Mariae Seaiaris, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, m o t u proprio atque ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae postestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore Sanctum Ioannem Baptistam Vianney Confessorem, qui insignis et apostolicus vir ac parochus oppiduli Ars nuncupati fuit, caelestem Patronum omnium parochorum seu animarum curatorum totius Urbis et Orbis constituimus ac declaramus. 313 Acta Pii PP. XI H a e c ad spirituale parochorum b o n u m ubique terrarum provehendum concedentes, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectant sive spectare poterunt amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet,, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet. D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x m m . Aprilis an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. QASPARRI, a Secretis Status. II V E N E R A B I L I S D E I F A M U L U S I O A N N E S BOSCO P R E S B Y T E R SAECULARIS E T SOCIETATIS A SANCTO FRANCISCO SALESIO ITEMQUE FILIARUM SEU SORORUM B. MARIAE AUXILIATRICIS FUNDATOR BEATUS RENUNTIATUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Mirabilis Deus in Sanctis suis, qui, d u m vitam vivunt in terris divinae provehendae gloriae atque aeternae hominum saluti comparandae suam operam navant; eisdemque Deus Israel ipse dabit virtutem et fortitudinem (Ps. 67, v. 36) ut, de nullis huius mundi diificultatibus adversisque hostibus pertimescentes, res sibi sanctas p r o p o sitas consequi valeant. Quod pio Salesianorum conditori presbytero Ioanni B o s c o bene atque feliciter evenit. D e c i m o septimo Kalendas Septembris anno MDCCCXV prope Castrumnovum Astense in parvo atque agresti vico Ioannes B o s c o ex piissimis parentibus natus est ac postridie Sacro Fonte ablutus; at, m o x patre orbatus, plenam (^facultatibus pueritiam in patrio loco transegit. Mater, virtutibus insignis atque in exemplum adducenda educatrix, christianam catechesim docuit puerulum, qui iam a teneris unguiculis pietate, morum castitate atque indole suavi omnibus se praeditum ostendit. A c u t o ingenio ac memoria tenaci ornatus adhuc puer quae a parocho vel a contionatoribus sacris audivisset mirabiliter repetebat aequalibus suis, quos iam tum quasi futura praecurrens, diebus festis ad ludos congregans, catholica religione erudire piisque ad D e u m et Deiparam precibus expetebat. A presbytero cappellano patrii loci de primis litteraACTA, vol. XXI, n. 7. — 11-6-929. 21 3Í4 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rum elementis prius edoctus, postea Castrinovi, q u o d multa millia passuum aberat, demum Cherii scholas frequentavi^ atque alumnum in exemplum adducendum continenter se praebuit, quamvis ad vitae necessitates sublevandas, tanquam agricola, operarius famulusque in onerosos labores multos quoque annos intenderet. Aetatis suae vicesimum annum agens clericalem habitum induit, Seminariumque cherense archiepiscopale ingressus est, opera praesertim et consilio adiutus Beati Cafasso, quem postea continenti observantia atque amicitia prosecutus est. E o d e m itaque in Seminario fructuosam philosophiae ac theologiae operam dedit, ac postea, sacerdotio iam auctus, in Conlegio ecclesiastico a Sancto Francisco Asisiensi, Augustae Taurinorum, theologiae moralis studio ac sacrae eloquentiae denuo atque amplius per triennium se tradidit. A n n o tandem MDCCCXLI in vigilia SSmae Trinitatis presbyteratus ordine initiatus, Augustae Taurinorum, ad S. Francisci praefati silentio humiliterque primum Sacris operatus est; atque in sequenti tantum Corporis Christi sollemnitate, omnibus, qui adstabant frequentissimi e v i c o patrio, maxime animo commotis, Castrinovi in templo piissime sollemni ritu Missam litavit. Presbyter novensilis summo animorum salutis studio et caritate magna quinque menses parochi adiutoris munere Castrinovi functus est; sed Spiritus Domini erat in illo atque eum ad ampliorem excolendam vineae suae regionem provide v o c a bat. Ingressus enim Conlegium ecclesiasticum taurinense S. Francisci Asisiatis, beato Cafasso moderatore ac duce, in sacerdotalia munera explenda in carceribus nosocomiisque, uberrimis exinde fructibus perceptis, toto animo incumbit; in confessionibus audiendis assiduus, quidquid ageret in sacro tribunali, quidquid loqueretur, ad animorum tantum salutem continenter intendit; Sanctum Salesium, iam sibi propositum in exemplum, sequutus, suavitate ac patientia mirabili ad D e u m peccatores trahere et ad poenitentiam reducere conatus est. Nihil praetermisit ad sanctos huiusmodi fines attingendos aptum; ut Germanorum militum confessiones exciperet theutonicam linguam de industria ac brevi tempore didicit; ut popularibus, hominibusque rudibus ignarisque placeret, multa ac varia eruditione ornatus, ad scientiam apologeticam atque historiam suum peculiari m o d o ingenium contulit. Sed puerorum ac iuvenum, qui, omni educatione christiana destituti, in viis locisque publicis procul a D e o atque a semitis veritatis et iustitiae crescebant, iam tum impense sollicitudine angebatur. Per triennium propterea a festivitate Immaculatae Conceptionis anno MOCCOLI, quos miris artibus et patientia ad se afficiebat pueros in ecclesiam taurinensem Sancti Francisci Asisiatis congregavit, ita ut inibi-sua habuerit initia primum Oratorium quod Dei Famulus, humilitatis ac devotionis causa, a Sancto Francisco Salesio « Salesianum » nuncupabit. M o x cuiusvis generis difficulta- Acta Pii PP. 315 XI tes frugifero operi v i x inchoato, ut ipsum de medio tolleretur, adversantur. Sed erat hic digitus Dei! Primum quidem Oratorium, a sua prima sede translatum ad templum Sancti Martini, postea ad S. Petri in Vinculis, dein ad d o m u m v o c a t a m della Moretta, tandem an. MDCCCXLVI mense Aprili in quoddam confugit aedificium regionis, tunc temporis suburbanae Taurinensis, quam Valdocco nuncupant. Ibi Dei Famulus, Dei ac Deiparae continenti manifestoque auxilio adiutus, res mirabiles explevit. Huiusmodi Oratorium, iugiter Sancto Francisco Salesio dicatum, eiusdemque fundatorem ac moderatorem Archiepiscopus Taurinensis opportunis privilegiis auxit, idemque R e x Carolus Albertus in fidem suam ac tutelam excepit. Brevi alia, simili forma, oratoria constituuntur; alterum Sancto Aloysio inscriptum an. MDOGCXLVII; tertium, post biennium, Angelo tutelari dicatum; aliquot alios post annos quartum titulo Sancti Ioseph; atque in iisdem Dei Famulus n o v a m educandi pueros iuvenesque methodum, quam, a Sancto Philippo Nerio repetens, praeventivam vocabat, concepit atque efformavit. Adiuvante vero piissima ac forti matre, quam ex patria Augustam Taurinorum consulto ad se arcessiverat, ut sibi esset auxilio in opere suo gerendo, prope Oratorium atque in ipsam suam d o m u m pro adulescentibus derelictis tectoque carentibus ac peculiari educatione christiana donandis primum an. MDCCOXLVII hospitium instituit, ex quo, tanquam e bono frugiferoque semine, innumerabilia Conlegia atque Instituta pro- veniunt, quae tum Presbyteri Salesiani tum Filiae Mariae Auxiliatricis moderantur. N a m ne opus, quod ad iuvenum emolumentum Dei Famulus conceperat, progressu temporis deficeret, auditis multorum consiliis et praesertim Beati Iosephi Cafasso, suasore quoque, vivae vocis oraculo, Decessore Nostro rec. mem. Pio P p . I X , piam antea Societatem Presbyterorum a Sancto Francisco Salesio ac deinceps Congregationem etiam Filiarum Mariae Auxiliatricis Dei Servus fundavit. Presbyterorum a Sancto Francisco Salesio Societatem, cuius iam anno MDCCCLVHI principia exstabant, in dies auctam Sacra Congregatio Episcoporum et Regularium, nomine Apostolicae Sedis, anno MDOOCLXIV laudavit et c o m - mendavit, eidem statuto qua moderatore generali seu Rectore maiori ad vitam Dei Famulo, qui valde temporibus accommodatas conscripsit Regulas seu Constitutiones, quae anno millesimo octingentesimo septuagesimo quarto, post quinquennium a generali confirmatione ipsius Piae Societatis, approbatione memoratae Sacrae Romanae Congregationis donatae fuere. A n n o vero MDCCCLXXII Dei Famulus alterum Institutum Filiarum sive Sororum Beatae Mariae Auxiliatricis efformavit, quae, votis paupertatis, castitatis et obedientiae adstrictae, puellas more Salesianorum educandas curarent. Pro utriusque autem Institutionis Presbyte- 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rerum Sororumve firmitate ac diffusione Ioannes B o s c o labores multos exantlavit, ardua quaeque alacri fortique animo aggressus est, et molesta plura atque ingrata patienter toleravit. Neque eidem haec sufficiunt! Sed iugiter in salutem animorum intentus atque in laboribus impiger, incultis etiam gentibus, quae longe lateque positas ac ferme inhospitales orbis regiones inhabitant, Christiano veritatis lumine b o n o q u e humanioris vitae e x c o lendis, sacras quoque missionariorum expeditiones ad extremam Americae Meridionalis partem misit, apto opportunoque praeterea sacerdotibus ad noe instruendis Seminario Augustae Taurinorum constituto, quod vulgo Valsaliee vocatur. Denique ut tantorum Dei Famuli inceptorum quoda m m o d o recensio expleatur, memorare est institutiones tum Cooperatorum Salesianorum, qui res Salesianas quoquo pacto adiuvent, tum operis Beatae Mariae Auxiliatricis ad vocationes ecclesiasticas provehendas, tum ecclesiarum, quas, stipe undique collecta, Dei Servus exaedificavit; quarum in numero hac Alma in Urbe Nostra paroecialis basilica a Sacratissimo Corde Iesu in Castro Praetorio atque Augustae Taurinorum Sanctuarium Beatae Mariae Auxiliatricis praecipue laudantur. Quae cuncta cum Dei Famulus non ad lucrum vel ad humanam laudem captandam, sed ad gloriam Dei tantum et ad animorum salutem procurandam suscepisset, prospero et felici exitu cumulavit. Usque ad obitum quidem mirabili constantia susceptos labores implevit; virtutibus omnibus in exemplum fulgens, nitida fide et christiana fortitudine clarus, pietate in D e u m ac Deiparam conspicuus, erga R o m a n u m Pontificem et Apostolicam hanc Sedem acerbis temporibus o b s e r v a n t i s s i m e fuit; continenti humilitate sui contemptor, paupertatis amantissimus nil sibi quaerens, spiritu semper promptus in studio salutis animorum assiduus, in difficillimis negotiis, etiam pro Ecclesiae b o n o gerendis, prudentissimus, sobrius omnino a vitae commoditatibus abhorrent, non suis tantummodo alumnis sed omnibus etiam christifidelibus taha facinora imitanda reliquit, ut vivus adhuc ab omnibus merito sanctus haberetur. Pridie Kalendas Februarii, anno millesimo octingentesimo octogesimo o c t a v o piissime in D o m i n o obdormivit. Mortales V e n . Dei Famuli exuviae primum in cubiculo, ubi animam ipse efflaverat, dein, sacerdotalibus vestibus tectae, in templo Sancti Francisci Salesii expositae sunt; eademque in ecclesia sollemne funus celebratum est, cui devotissime adstiterunt plus quam centum millia civium, Episcopi pedemontani, canonici, parochi etiam e longinquis regionis oppidis, c u m ingenti multitudine alumnorum e Seminariis, qui ex Galliae quoque atque Helvetiae dioecesibus ad funus confluxerant. In Seminario Missionum Vallis Salicis Dei Servus in pace compositus est, ad eiusque tumulum frequens usque adhuc fit peregrinorum concursus, qui charismatum, quibus iam in vita mortali Dei Famulus erat Acta Pii PP. XI 317 donatus, nec non sanctitatis, qua enituerat, fama c o m m o t i sunt. At huiusmodi Ioannis B o s c o sanctitatis fama nunquam deferbuit, quin etiam magis magisque in dies vivida effulsit. Quapropter penes Sacrorum Rituum Congregationem causa agitari coepta est de Beatorum caelitum honoribus ipsi Famulo Dei tribuendis, et Decessor Noster rec. mem. Pius P p . X per decretum editum die x x i v mensis Iulii, anno MDCCCCVII, Introductionis Causae Commissionem signavit. Probationibus dein legitime sumptis riteque expensis de virtutibus heroicis ipsius Servi Dei, Nos, sollemni decreto decimo Kalendas Martias anno millesimo nongentesimo vicesimo septimo edito, Venerabilis Dei Famuli Ioannis B o s c o virtutes heroicum attigisse fastigium sancivimus. De miraculis postea, quae ipso intercedente patrata a D e o ferebantur, quaestione suscepta, rebus omnibus severissimo iudicio ponderatis, c u m duo ex multis prodigiis, post eiusdem Dei Famuli funus relatis, plane vera atque explorata fuerint iudicata, Nos alio decreto, quarto decimo Kalendas Aprilis huius anni millesimo nongentesimi vicesimi noni edito, de eorum veritate constare suprema Nostra Auctoritate declaravimus. Cum igitur esset de gradu heroico virtutum ac de miraculis prolatum consilium, illud tantum supererai discutiendum, num Venerabilis Famulus Dei inter Beatos caelites tuto foret recensendus. H o c dubium propositum est a dilecto filio Nostro Alexandro Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Verde, Causae Relatore in Comitiis generalibus coram Nobis habitis, die nona mensis Aprilis vertentis anni, omnesque qui aderant tam Cardinales, quam Sacrorum Rituum Consultores unanimi consensione affirmative responderunt. Nos tamen in re tanti momenti Nostram aperire mentem distulimus donec fervidis precibus a Patre luminum subsidium posceremus. Quod c u m impense fecissemus, tandem die dominica tertia a gaudiis paschalibus huiusmet anni, Eucharistico Sacro rite litato, adstantibus dilectis filiis Nostris Camillo S. R. E. Cardinali Laurenti, Sacrorum Rituum Congregationis Praefecto, nec non Alexandro S. R. E. Cardinali Verde, Causae Ponente, itemque dilectis filiis Angelo Mariani, Congregationis Rituum Secretario, et Carolo Salotti, Sanctae Fidei Promotore, ad sollemnem Venerabilis Dei Famuli Ioannis B o s c o Beatificationem tuto procedi posse auctoritate Nostra pronunciavimus. Quae cum ita sint, universae Presbyterorum a Sancto Francisco Salesio Societatis, itemque Sororum Congregationis Beatae Mariae Auxiliatricis, omniumque Cooperatorum atque alumnorum Salesianorum v o t a implentes, auctoritate Nostra Apostolica, praesentium Litterarum tenore facultatem facimus ut Venerabilis Dei Servus Ioannes B o s c o , presbyter saecularis taurinensis, Beati nomine in posterum nuncupetur; atque eius corpus ac lipsana, seu relliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae fidelium venerationi proponantur; eius- 318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale que imagines radiis decorantur. Praeterea eadem Nostra Apostolica auctoritate concedimus ut de illo recitetur Officium ac Missa celebretur, singulis annis de Communi Confessorum non Pontificum, c u m orationibus propriis, per Nos adprobatis, iuxta Rubricas Missalis et Breviarii Romani. Huiusmodi vero Officii recitationem, Missaeque celebrationem [fieri dumtaxat concedimus in archidioecesi Taurinensi, in qua natus est Dei Famulus ac migravit ad Dominum; itemque in templis ac sacellis ubique terrarum sitis, quibus utuntur Societas Presbyterorum a S. Francisco Salesio et Congregatio Sororum seu Filiarum Beatae Mariae Virginis Auxiliatricis, ab omnibus fidelibus qui horas - canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus tam saecularibus quam regularibus ad ecclesias in quibus festum agitur convenientibus. D e m u m facultatem impertimur ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Servi Dei Ioannis B o s c o supradictis in templis celebrentur, diebus legitima auctoritate designandis, intra annum, servatis servandis, postquam eadem sollemnia in Patriarchali Vaticana Basilica peracta fuerint. N o n obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ac decretis de non cultu editis ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis etiam impressis, d u m m o d o manu Secretarii enunciatae Sacrorum Rituum Congregationis subscripta sint et sigillo Praefecti munita, eadem prorsus fides etiam in disceptationibus iudicialibus adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce Litteris ostensis, haberetur. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die n mensis Iunii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. S. Congregatio 319 Consistorialis ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 23 Aprilis 1929. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Petrensi prae- fecit B. P. D. Angelum Bartolomasi, hactenus Episcopum Pineroliensem, quem deputavit Ordinarium Militarem in Italia. 26 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Heliopolitanae, R. D. Geraldum Patricium 0'Hara, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. D i o nysii S. R. E. Card. Dougherty, Archiepiscopi Philadelphiensis. 1 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tabborensi, R. D. Linum R o dericum Huesca, metropolitanae Ecclesiae Granatensis Canonicum et Curiae Cancellarium, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Vincentii S. R. E. Card. Casanova y Marzol, Archiepiscopi Granatensis. 10 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Madyfcensi, R. D. Valentinum D y m e k , canonicum collegiatae ecclesiae S. M. Magdalenae prope Posen, quem deputavit Auxiliarem E m i P . D . Augusti S . R . E . Card. Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Posnaniensis. 14 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Tarbiensi et Lourdensi, R. D. Petrum Gerlier, vice-directorem Operum dioecesanorum in metropoli Parisiensi. 17 Maii.— Titulari archiepiscopali Ecclesiae Amorianae, R. P. D. Michaelem Iosephum O ' B r i en, Episcopum Peterboroughensem, quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Michaelis Iosephi Spratt, Archiepiscopi Kingstoniensis. 18 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Metropolitanae, R. P. Cyrillum Rodulphum Jarre, O. F. M., deputatum Vicarium Apostolicum de Tsinanfu. 20 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Macrensi in Mauretania, R. D. Fridericum Provost, e Societate Parisiensi Missionum ad exteros, deputatum Coadiutorem c u m iure futurae successionis R. P. D. Felicis Perr o y , Episcopi titularis Mediensis, et Vicarii Apostolici Birmaniae meridionalis. 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 Maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Methymnaeae, R. P. D. Thomam 0'Donnell, hactenus Episcopum Victoriensem in insula Van- couver, quem deputavit Coadiutorem c u m iure futurae successionis B. P. D. Edoardi Mac Carthy, Archiepiscopi Halifaxiensis. 25 Maii.—Metropolitanae Ecclesiae Goanae e t D a m a n e n s i titulo Patriarchae ad honorem tonium Emmanuelem Indiarum Orientalium, Ribeiro Vieira de Castro, E. cum adnexo P. D. Theo- hactenus Episcopum S. Thomae de Meliapor. 30 Maii. —, Titulari episcopali Ecclesiae Lundensi, B. P. Martinum Meulenberg, e Presbyteris Missionariis Societatis Mariae, deputatum Vicarium Apostolicum Islandiae. 31 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Berissenae, E. D. Ioannem leremich, Archidiaconum patriarchalis ecclesiae Vicarium Generalem eiusdem Patriarchatus, S. Marci Venetiarum et deputatum Auxiliarem Emi P. D. Petri S. E. E. Card. La Fontaine, Patriarchae Venetiarum. SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIAE Sanctissimus Dominus Noster, divina Providentia Pius X I , decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, diei 20 Maii 1929 titulari episcopali Ecclesiae Abydenae praefecit E. P. D. Basilium Ladika, O. S. Basilii Magni electum Ordinarium pro catholicis ritus ditionem Graeci-rutheni in Canadensem migratis. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati sunt: 3 Aprilis 1929. — E. P. Venceslaus Kinold, ex Ordine Fratrum Minorum, Vicarius Apostolicus de Sapporo 22 Maii. — E. P. Cyrillus Minorum, Vicarius 24 Maii. — exteris Coadiutor Meridionalis. • Eodulphus Jarre, ex de E. P. Fridericus Missionibus, Birmaniae Apostolicus in Iaponia. Tsinanfu Provost, cum futura in e Ordine Fratrum Sinis. Societate successione Parisiensi Vicarii pro Apostolici 8. Congregatio 321 Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM I AGINNEN. Hodiernus Kalendarii Eedactor, de consensu sui R e v m i Dñi Episcopi Aginnensis, Sacrae Rituum Congregationi sequens dubium humiliter proposuit : « Utrum, quando duae Ecclesiae Parochiales ab uno eodemque Parocho reguntur, Parochus teneatur recitare officium c u m Octava de utroque Titulari, an de Titulari Ecclesiae residentiae tantum? Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, propositae quaestioni respondendum censuit : « Affirmative ad primam partem ; negative ad secundam, iuxta Decreta S. R. C, n. 2002, Collen, ad V, diei 5 Iulii 1698, et n. 2849, Nucerina, diei 24 Septembris 1842. Atque ita rescripsit et declaravit, die 27 Aprilis 1929. C. CARD. LAURENTI, L. © S. B. C. Praefectus. S. Angelus Mariani, Secretarius. II FLORENTINA B E A T I F I C A T I O N I S E T CANONIZATIONIS V E N . MARGARITAE R E D I A S. S E R V A E D E I SOR. T E R E S I A E CORDE IESU MONIALIS PROFESSAE ORDINIS CARMELITARUM EXCALCEATORUM. SUPER DUBIO An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, possit ad solemnem eiusdem TUTO procedi Ven. Servae Bei Beatificationem? Optimo iure sacer Carmelitarum Ordo laetari gloriar! que potest, in suo mystico viridario rosas ac lilia quovis tempore florescere, quae suavissim u m effundunt odorem, maxime animos oblectantem et ad caelestia rapientem. Memorare sat est, sanctam Teresiam ab Infante Iesu, quae, antequam ex hac vita discessum foret, pollicita est, rosarum imbrem se e caelo esse immissuram. Et reapse universus orbis caelestium rosarum fragrantia frui- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tur et in suis necessitatibus eas fidenter exsposcit gratusque mirabilia narrat, quae exinde experitur. Lilii autem candorem imitata est Y e n . Serva Dei Teresia Margarita a S. Corde Iesu, quae brevem licet vitae periodum in Florentino coenobio inter Carmelitides sodales degisset, adeo suavem tamen virtutum omnium in eodem recordationem reliquit, ut ipsa haberetur et adhuc habeatur tamquam angelicus flos, Carmelitici viridarii ornamentum praeclarissimum. Conditis itaque iudicialibus inquisitionibus, de caelitum honoribus Ven. Servae Dei comparandis agi coeptum est, atque anno 1839 eius virtutes eminentes ac heroicae a Summo Pontifice Gregorio X V I declaratae sunt. Novissime de binis miraculis eius intercessioni tributis, post suetas disceptationes, solemne Decretum latum est, videlicet quinto nonas Martii volventis anni. N o n d u m tamen haec nobilissima Causa ad optatum exitum perducta censeri poterat, quippe iuris nostri disciplina inquiri iubet, num tandem altarium honores tuto animo Ven. Famulae Dei decerni valeant. H o c praestitum fuit in generalibus Comitiis habitis die vicesima tertia mensis Aprilis nuper elapsi c o r a m Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus a Reverendissimo Cardinali Alexandro Verde, Causae Relatore, propositum fuit sequens dubium: An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, TUTO procedi possit ad solemnem Ven. Servae Dei Teresiae Margaritae a S. Corde Iesu Beatificationem? Concordi suffragatione tum Reverendissimi Cardinales, tum Patres Consultores affirmative responderunt; in aliud tamen tempus sententiam suam differendam censuit Beatissimus Pater, clariora interim lumina e caelo precibus imploraturi^. Quum autem iudicium suum pronuntiare statuisset, hunc selegit diem, pervigilium gloriosi ascensus Iesu Christi in caelum revertentis. Quare, sacris operatus, accitisque Reverendissimus Cardinalibus Camillo Laurenti sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Alexandro Verde, Causae Ponente, itemque R. P. D. Carolo Salotti, S. Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis, eisque praesentibus, Pontificio solio adsidens solemniter declaravit: TUTO procedi posse ad solemnem Ven. Servae Dei Beatificationem. A t q u e h o c decretum evulgari, et in actis sacrorum Rituum Congregationis referri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis expediri iussit de solemnibus Beatificationis in Patriarchali Basilica Vaticana quam cito peragendis. Octavo idus Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. CAED. LAURENTI, S. B. C. Praefeetus. L . gs S. Angelus Mariani, Secretarius. S. 323 Congregatio Rituum in AUGUSTODOTTEN, BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI D E I CLAUDII DE LA COLOMB I E R E , S A C E R D O T I S P R O F E S S I SOCIETATIS I E S U . SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? Ad haec usque tempora, in quibus liturgicus cultus Sacratissimi Cordis Iesu ampliora et splendidiora incrementa recipit, placuisse D e o censeri licet reservatos altarium honores, quos sodali suo praestantissimo Ven* Claudio de la Colombière, memorati cultus assertori et vindici, apprime inclita Societas Iesu iamdiu eidem deferri exoptabat. Ipse enim, quamvis brevi vitae curriculo perfunctus est, tanta tamen pietatis ac doctrinae laude floruit, ut divinitus, ceu pie creditur, dari meruerit sanctae virgini Margaritae Mariae Alacoque, cui Christus Dominus investigabiles sui Cordis divitias revelaverat, eidemque adesset ut in illo cultu et amore tamquam magister eam dirigeret, illustraret et confirmaret. Egregie tanto munere functus, ac particeps effectus Margaritae Mariae sancti fervoris, praeconis et apostoli hac in parte nactus est laudes, inter praestantes viros haud ultimo sane loco adnumerandus, quos in Cordis Iesu cultu adserendo et dilatando optime meruisse Ecclesiae testantur historiae. Post V e n . Servi Dei gloriosum obitum, quum nondum essent c o m p o sitae controversiae omnes a theologis aliisque eruditis viris de cultu Sacratissimo Cordi Iesu adhibendo excitatae, tempori inservire peropportune visum est, ut dissensiones penitus acquiescèrent, antequam iudiciales instituerentur inquisitiones eidem de caelitum honoribus decernendis. Ita moratum est adeo, ut nonnisi saeculo x i x elabente de eius heroicis virtutibus coepta fuerit disceptatio, quae prospere absoluta est anno I vertentis saeculi, solemni edito decreto iussu Pontificis Maximi Leonis X I I I . Datis deinceps Remissorialibus Litteris ad Episcopos S. Claudii et Venetensis dioeceseon, quarum in, ambitu tres sanationes a morbis, per prodigium effectae, opitulante Ven. Famulo Dei, censebantur, processus Apostolica auctoritate super iisdem sunt conditi. Indulta itaque, iustis incidentibus causis, quarti miraculi, quod causae indoles directis probationibus destitutae exposcebat, remissione, de tribus sanationibus quaesitum est in Congregatione Antepraeparatoria penes Reverendissimum Card. 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Alexandrum Verde, causae Relatorem, die prima Maii anno 1928, atque die 29 Ianuarii vertentis anni in aedibus Vaticanis Congregatio Praepara- toria l o c u m habuit. D i e autem 23 superioris mensis Aprilis universus disceptatorum coetus coactus est coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio P p . X I , in quo Reverendissimus Card. Alexander Verde sequens dubium ad discutiendum enunciavit: An ei de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agiturf T u m Reverendissimi Cardinales, tum Patres Consultores sua ex ordine suffragia ediderant, quae laeto animo Beatissimus Pater excepit, sed sententiam suam decretoriam differendam censuit, ut temporis spatium sibi suppeteret ad maiorem claritatem a Patre luminum impetrandam. Quum autem iudicium suum proferre statuisset, hanc diem designavit, pervigilium Ascensionis Domini nostri Iesu Christi in caelum redeuntis, ac divinis ferventer operatus ad se vocare voluit Reverendissimos Cardinales Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum, et Alexandrum Verde, causae Relatorem, itemque R. P. D. Carolum Salotti S. Eidei Promotorem generalem, meque infrascriptum Secretarium, eisque adstantibus, Pontificio solio assidens solemniter declaravit: Constare de tribus miraculis, videlicet de primo: Instantaneae perfectaeque sanationis Bdmundi Remy a cirrJiosi JiypertropMca regioque morbo ad extremum gr a* dum deductis; secundo: Instantaneae perfectaeque sanationis Mariae Aloisiae Pirio adolescentis a morbo, vulgo Pott, in vertebris ad occipitium pertinentibus praecipue consistente; atque tertio: Instantaneae perfectaeque sanationis DelpMnae Blanchard ab elephantiasi. H o c autem decretum publici iuris fieri, et in acta sacrorum R i t u u m Congregationis inseri mandavit, octavo Idus Maii, anno millesimo nongentesimo et vicesimo n o n o . C. CARD. LAURENTI, S. R. C. Praefectus. L . ® S. Angelus Mariani, Secretarius. S. Congregatio Rituum IV CONSTAÎsrTINOPOLITAJSrA B E A T I F I C A T I O N I S S E U D E C L A R A T I O N I S MRTYRLT V E N . S E R V I D E I D E R GOMTD A S K E U M U R G I A N S E U COSMAE D E C A R B O N I A N O SACERDOTIS E T P A R O C H I ARMENI IN ODIUM FIDEI INTEREMPTI. SUPER DUBIO An, stante approbatione martyrii causaeque martyrii, necnon dispensatione a signis seu miraculis ad tramitem can. 2116, § 2, iuris canonici TUTO procedi possit ad solemnem eiusdem Ven. Servi Dei Beatificationem? Praeclara est divi Augustini sententia, aientis «Coronata itaque est beati Martyris patientia, et mancipata est aeternis cruciatibus tortoris incorrecta malitia. H o c attendens in agone suo gloriosus Christi athleta, non exhorruit carcerem. Ad imitationem Capitis sui toleravit probra, sustinuit irrisiones, flagella non timuit: et quot ante mortem pro Christo pertulit supplicia, tot Ei de se obtulit sacrificia » (Serm. 11 de Sanctis). Quae laus ad V e n . Servum Dei Cosmam de Carboniano referri potest, qui in urbe Constantinopolitana pastorale munus egregie obivit, catholicae fidei veritatem amplexus ac tuitus est ad necem usque, fuditque sanguinem suum inter adversariorum irrisiones et odia, quin umquam a verae fidei professione discedere tentatus annuerit, ut oblatam libertatem assequeretur. Haec fecit palam et in conspectu populi universi, qui veri martyris praeconium ei denegare non est ausus. Tanta eius vita pulchritudine renidebat, tanta eius mors praestantia refulsit, ut supervacanea visa sit ulterior de signis et miraculis disquisitio: atque Sanctissimus Dominus noster Pius Papa X I , prae oculis habens canonis 2116 § 2 iuris canonici, percepta martyrii ipsiusque causae evidentia,, a signis seu miraculis dispensare dignatus est, in ipsa martyrii suprema disquisitione. Verum hac licet accedente Summi Pontificis indulgentia, nondum huic praestantissimae causae finis impositus censendus est; ulterius enim quaerendum erat, n u m omnia adeo religiose in eius iuridica cognitione servata essent, ut tuto animo ad solemnem V e n . Servi Dei beatificationem procedi possit. De h o c quaesitum est in generalibus Comitiis habitis die septima volventis mensis Maii, coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus Reverendissimus Card. Franciscus Ehrle, causae Relator, praesens ad dignoscendum dubium enuntiavit: An, stante approbatione martyrii causae martyrii, nec non dispensatione a signis seu miraculis canonis 2116 § 2, iuris canonici, TUTO et ad tramitem procedi possit ad solemnem eiusdem 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ven. Servi Dei beatificationem? Omnes qui convenerant Reverendissimi Cardinales et Patres Consultores propitiis suffragiis responderunt; quibus perceptis, Beatissimus Pater ulteriores preces ad. uberius caeleste lumen implorandum fieri censuit, antequam definitivam sententiam suam proferret. Quibus fusis, faustissimam hanc diem, Feriam II Pentecostes, pro decretoria pronuncianda sententia, designavit; quare, divina Hostia ferventer oblata, ad se vocare voluit Reverendissimos Cardinales Camillum Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefectum, et Franciscum Ehrle, Causae Ponentem, nec non R. P. D. Carolum Salotti, sanctae fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum Secretarium, eisque adstantibus, Beatissimus Pater pontificio solio assidens solemniter edixit: TUTO procedi posse ad solemnem Ven. Servi Dei Cosmae de Carboniano beatificationem. A t q u e h o c decretum evulgari et in acta sacrorum Rituum Congregationis referri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis de beatificationis solemnibus quam primum in Patriarchali Basilica Vaticana peragendis expediri iussit, tertio decimo Kalendas Iunii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. CARD. LAURENTI, S. M. C. Praefectus. L. SS S. Angelus Mariani, Secretarius. Y IANUEN. BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS V E N . S E R V I D E I F R . FRANCISCI M A R I A E A C A M P O R U B E O , L A I C I PROFESSI O R D I N I S M I N O R U M S. F R A N C I S C I CAPUCCINORUM. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agiturf Humile et asperum vitae genus, quod in Ianuensi Fratrum Minorum, quos Capulatos vocant, coenobio selegit et amplexus est ab ineunte aetate et ad extremam usque vitae lineam retinuit Franciscus Maria a Camporabeo, sodalium et civium tantam ei aestimationem et famam sanctitatis comparavit, ut communi compellatione sanctus Pater nuncuparetur, quamvis frater operarius iugiter permansisset. Molesto ac laborioso quaesitoris officio addictus, quadraginta solidos annos delatum sibi munus adeo religiose obivitj ut tum v o c e tum exemplo spiritualem caritatem largiretur, quum corporalem pro suo coenobio quaereret. Ipse illud Pauli repetere poterat: Caritas Christi urget nos (II Cor., V, 14); scilicet, ut perbelle explanat Cornelius a Lapidé: Apostoli omnibus omnia fiunt, neminem aspernantur, 327 S. Congregatio Rituum patres'sunt pauperum et afflictorum... Eleemosynas corrogant... In his eorum virtus, sanctitas apostolatus consistit (Comm. in II ad Cor., cap. 5, num. 14). Porro in hac apostolatus palaestra quasi a D e o constitutus ita se gessit Frater Franciscus Maria, ut multorum necessitatibus, tum animorum t u m corporum, occurrerit, quin virtutem aliquam u m q u a m laesisset. I m o in sancta virtutum omnium exercitatione eum gradum assequi valuit, qui excelsum et heroicus dicitur, prouti, post suetas disceptationes, solemni decreto die 18 mensis Decembris anno 1922 lato declaratum fuit. Populi pietas ac fiducia n o v a in dies incrementa suscipiebat, et frequentes accedebant ad Ven. Servi Dei sepulcrum cuiusvis ordinis cives eius patrocinium imploraturi vel pro acceptis beneficiis gratias acturi, munera etiam deferentes, quibus moderandis necesse fuit legitimam auctoritatem invocare, ne leges de non cultu editae violarentur. Interim e sanationibus a morbis, quae per prodigium effectae, opitulante Servo Dei ferebantur, binae selectae sunt, quot nimirum causae indoles directis probationibus praedita exposcebat, ac super iisdem in ipsa Curia lanuensi inquisitiones Apostolicae sunt adornatae. Quibus legitimis agnitis ac declaratis, coepta est disceptatio de sanatione puellae quinquennis Mariae Eiella, quae ex alto prolapsa laesiones graves anatómicas retulerat, et adolescentis Iacobi Calza, qui acuta phlogosi appendicis v e r n a c u l a m correptus in gravem statum adductus fuerat. Habita est itaque superiore anno, die 19 mensis Iunii, Congregatio Antepraeparatoria in aedibus Reverendissimi Card. Ianuarii Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatoris, atque die 26 Februarii vertentis anni locum habuit in Palatio Apostolico Vaticano Congregatio Praeparatoria. Novissime autem, videlicet die septima mensis huius Maii, celebrata sunt generalia Comitia coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus memoratus Cardinalis Ianuarius Granito di Belmonte, Causae Relator, praesens D u b i u m ad discutiendum proposuit: An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum, de quo agitur? Suffragia sua singuli ex ordine protulerunt Reverendissimi Cardinales et Patres Consultores, a sua vero sententia decretoria ferenda supersedendum censuit Beatissimus Pater, ut temporis spatium ad ulteriores fundendas preces pro caelesti lumine implorando suppeteret. H a c autem adveniente die, scilicet feria II Pentecostes, suam pandere mentem statuit, atque perlitato Eucharistico Sacrificio accitisque Revrhis Cardinalibus Camillo Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, causae Relatore, itemque R. P. D. Carolo Salotti, sanctae Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a secretis, hanc Vaticanae aedis nobiliorem aulam ingressus, Pontificio solio sedit ac solemniter declaravit: Constare de duobus miraculis, 328 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale videlicet: De instantánea perfectaque sanatione Mariae Biella, puellae quin- quennis, quae ab alto prolapsa diffractum cranium aliasque gravissimas lae- siones retulerat, atque de instantánea perfectaque sanatione adolescentis Iacobi Calza ab acuta phlogosi appendicis vermicularis. A t q u e h o c decretum publici iuris fieri et in acta sacrorum Rituum Congregationis inseri iussit, tertio decimo Calendas Iunii, anno millesimo nongentesimo vicesimo n o n o . C . C A E D . L A U R E N T I , S. B. L £B C. Praefectus. S. Angelus Mariani. Secretarius. VI PRECES P R O REGE ET POPULO P O S T MISSAM CONVENTUALEM RECITANDAE IN DITIONIBUS I T A L I A E AD NORMAM ARTICULI 12 PACTI CUM APOSTOLICA SEDE CONCORDATI. In omnibus Dominicis ecclesiis Capitulum et 1 aliisque festis de praecepto servandis, in cunctis Officium chorale habentibus, sacerdos post Missam conventualem, flexis genibus in infimo gradu altaris, cantat in tono feriali: Oremus pro R e g e nostro N. N. j . Domine, salvum fac R e g e m . R». Et exaudi nos in die qua invocavérimus te. Y. Salvum fac populum tuum, Domine: et benedic hereditáti tuae. R\ Et rege eos et extólle iUos usque in aeternum. y. Dómine, exaudi orationem meam. R\ Et clamor meus ad te veniat. Tunc surgit et stando prosequitur: j . Dominus vobiscum. R \ E t c u m spiritu tuo. Oremus. Deus, cui omnis potestas et dignitas famulátur; da fámulo tuo Regi nostro N. N. prosperum suas dignitatis effectum, in qua te semper timeat, tibique júgiter, una cum subjécto sibi pópulo, piacére contendat. Per Christum D o m i n u m nostrum. A m e n . Ex Secretaria Sacrae Rituum Congregationis, die 7 Iunii 1929. C CARD. LAURENTI, Praefectus. L. © S. Angelus Mariani, Secretarius: 1 Aliae dispositiones ad normam praefati Concordati, iussu SS. Congregationum de Sacramentis, Concilii atque S. Poenitentiariae Apostolicae, proximis diebus publici iuris fient. S. Romana Rota ACTA 329 TRIBUNALIUM SACKA ROMANA ROTA Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (TAGLIA VI A-LENKCHEVITCH) Cum ignoretur locus actualis commorationis Venceslai Lenkchevitch in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. R o t a e (Roma, via delia Dataria, 94) die 31 Iulii 1929, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An confirmanda sit vel infirmanda sententia Rotalis diei 29 Decembris 1928 in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Venceslai Lenkchevitch ciirare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. £g S. M. Massimi, Decanus, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Aprilis 1929. Ioannes Ladelci, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Venceslas Lenkchevitch, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 31 Juillet 1929, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Botale du 29 Décembre 1929 dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Venceslas Lenkchevitch, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. ACTA, vol. XXI, n. 7. - 11-6-929. 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 330 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 11 Giugno, il Santo Padre, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Segretario di Stato, riceveva in particolare Udienza il signor avv. Francesco Pacelli e gli consegnava il Breve di nomina a Cavaliere di Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, insieme al Breve col quale gli conferiva il titolo ereditario di Marchese. Con tale atto Sua Santità ha voluto dare all'avv. Pacelli un attestato di sovrano gradimento per la devota, laboriosa ed intelligente operosità da lui spiegata durante le trattative e la felice conclusione degli Accordi Lateranensi. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 7 Maggio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Eiìii e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discasso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto, per la solenne beatificazione del Ven. Servo di Dio Der Gomidas Keumurgian o Cosma da Carboniano, Sacerdote e Parroco Armeno, ucciso in odio alla Fede; e quindi su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione del Ven. Servo di Dio Francesco Maria da Camporosso, laico professo dell'Ordine dei Minori Cappuccini, i quali miracoli sono proposti per la beatificazione del medesimo Venerabile Servo di Dio, Martedì, là Maggio 1929, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Ehrle, Ponente della Causa di Beatificazione o Dichiarazione del martino del Ven. Servo di Dio Giovanni Ogilvie, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso in Scozia, come si asserisce, in odio alla Fede, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria, per discutere il dubbio se consti del martino, della causa del martirio e dei segni o prodigi del medesimo Venerabile Servo di Dio. Diarium Romanae Curiae 331 Martedì, 28 Maggio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, dinanzi all'Augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la Congregazione Generale dei Sacri Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Bevmi Prelati ed i Consultori teologi, hanno discusso e dato il loro voto dapprima sul dubbio detto del Tuto per la solenne beatificazione del Ven. Servo di Dio Claudio de la Colombière, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, e del Ven. Servo di Dio Fr. Francesco Maria da Camporosso, laico professo dell'Ordine dei Minori Cappuccini; e quindi sull'eroicità delle virtù della Ven. Serva di Dio Giovanna Delanoue, Fondatrice delle suore di S. Anna, dette della Provvidenza. Martedì, 4 Giugno 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Ordinaria, nella quale al giudizio degli Eoli e Revmi Signori Cardinali, componenti la medesima, sono state sottoposte le seguenti materie: 1. Introduzione della Causa di Beatificazione e Dichiarazione del martirio del Servo di Dio Pietro Renato Roque, Sacerdote della Congregazione della Missione, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. 2. Introduzione della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Serva di Dio Caterina Jarrige, vergine, del Terzo Ordine di S. Domenico. 3. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa propria in onore della Beata Maria Vergine, detta della Colonna. 4. Intorno alla concessione ed approvazione dell'Officio e Messa propria in onore della Beata Irmengarda, vergine, Abbadessa dell'Ordine di S. Benedetto. 5. Intorno alla revisione degli scritti dei Servi di Dio: Giorgio Grassi, Vescovo e Vicario apostolico; Francesco Fagolla, Vescovo e Vicario apostolico; Antonio Fantosati, Vescovo e Vicario apostolico, e Compagni, martiri. 6. Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Fr. Francesco Rivat, della Società dei PÌGCOIÌ Fratelli di Maria. 7. Intorno alla revisione degli scritti della Serva di Dio Maria Benigna Consolata Ferrerò, Religiosa professa nel Monastero della Visitazione di Maria Vergine nella Città di Como. 8. Intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Fratel Esuperiano, Religioso professo delle Scuole Cristiane. 9. Intorno alla revisione degli scritti dei Venerabili Servi di Dio Giorgio Haydoc e Compagni, martiri. 10. E finalmente intorno alla revisione degli scritti del Servo di Dio Luigi Palazzolo, Sacerdote secolare e Fondatore dell'Istituto delle Suore delle poverelle. 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XL, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 28 Ottobre 1928. Monsig. Ernesto Ruffini, Segretario della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. 17 Aprile 1929. L ' E m o Sig. Cardinale Francesco Ehrle, Bibliotecario ed Archivista di S. Romana Chiesa. » » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore della Congregazione di N. S. de la Charité des Orphelines o de la Vierge Fidele (Bayeux). 22 » » L'Emo Sig. Cardinale Basilio Pompilj, Protettore dell'Ordine della B. V. della Mercede. » » » L' Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore delle Scuole Cristiane della Misericordia (Coutances). 24 » » L ' E m o Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore 30 » » L'Eöio Signor Cardinale Basilio Pompilj, Protettore del- 2 Maggio » L'Emo Sig. Cardinale Carlo.Perosi, Protettore della Com- delle Suore di Santa Cristiana (Metz). l'Istituto delle Suore degli Angeli (Cerreto Sannita). pagnia del Patrocinio della B. V. del Pilastrello (Lendinara-Adria). 6 » » L'Emo Sig. Cardinale Raffaele Merry del Val, Protettore del Venerabile Collegio Inglese in Roma. 9 » » Monsig. Giuseppe Ferretto, Maestro soprannumerario delle Cerimonie 14 » » L'Emo Pontificie. Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore Serve di Maria, Ministre degl'infermi (Rpma). 17 » » L'Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Protettore della Congregazione dei Sacerdoti del Ssmo Sacramento (Roma). 20 » » Monsig. Adone Terzariol, Maestro soprannumerario' delle Cerimonie 21 » » Pontificie. L' Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Religiose Bernardine d'Esquermes (Tournai). Protonotarii Apostolici ad instar participantium: 28 Gennaio 1929. Monsig. Giuseppe Almas LaTouche, della diocesi di Ghicoutimi. Diarium Romanae Curiae 29 Aprile 8 Maggio 3183 1929. Monsig. Tommaso Giacomo Rooney, della diocesi di Sandhurst. » Monsig. Giovanni Rho, dell'archidiocesi di Torino. Prelati Domestici di S. S.: 6 Giugno 1928. Monsig. Giovanni Balicki, della diocesi di Premislia dei Latini. 12 Settembre » Monsig. Francesco Toporski, dell'archidiocesi di Varsavia. 7 Gennaio 1929. Monsig. Pietro Tesauri, della diocesi di Reggio Emilia. 5 Marzo » Monsig. Giacomo Foran, della diocesi di Brooklyn. 7 » » Monsig, Stefano Zòccoli, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. » » » Monsig. Ferdinando Ricca, dell'archidiocesi di Siracusa. » » » Monsig. Francesco Rimmaudo, della medesima archidiocesi. 26 » » Monsig. Carlo Stoppa, della diocesi di Novara. 13 Aprile » Monsig. Ernesto Corbishley, della diocesi di Southwark. » » » Monsig. Filippo E. Hallet, della medesima diocesi. 14 » » Monsig. Francesco Giuseppe Spellman, dell'archidiocesi di 18 » » Monsig. Giovanni Me. Manon, della medesima archidiocesi. » » Boston. » Monsig. Francesco Burke, della medesima archidiocesi. 3 Maggio » Monsig. Tommaso A. Donohue, della diocesi di Buffalo. » » » Monsig. Francesco Sullivan, della medesima diocesi. » » » Monsig. Federico Enrico Huesmann, della diocesi di Sioux 12 » » Monsig. Leonida Perrin, dell'archidiocesi di Montréal. City. 14 » » Monsig. Giovanni J. Lannon, della diocesi di Corpus Christi. 16 » » Monsig. Antonio J. Rezek, della diocesi di Marquette. » » » Monsig. Raimondo G. Jacques, della medesima diocesi. » » » Monsig. Enrico L. Buchholtz, della medesima diocesi. 17 » » Monsig. Agostino Pedrotti, della diocesi di Brescia. 18 » » Monsig. Giuseppe Lanzavecchia, della diocesi di Acqui. 22 » » Monsig. Giuseppe Granger, deirarchidiocesi di Lione. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 18 Aprée 1929. A S. E. il sig. Quintào Meireles, Ministro degli Esteri della Repubblica del Portogallo. 334 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda con placca dell'Ordine Plano: 2 Maggio 1929. Al sig. Clemente von Brentano di Tremezzo (Germania). La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 21 Aprile 1928. Al sig. Edoardo M. F. Roy, del Vicariato Apost, di Amoy. lì Marzo 1929. Al sig. Giorgio Herlin, della diocesi di Lilla. 15 » » Al sig. Martino Hosszu, della diocesi di Transilvania. 8 Aprile » Al sig. ing. Michelangelo Pulejo, dell'archid. di Messina. » » » Al sig. avv. Giuseppe Magaudda, della medesima archid. » » » Al sig. avv. Giuseppe Fortino, della medesima diocesi, li » » Al sig. avv. Icaro Perdomo, dell'archidiocesi di Torino. 24 » » Al sig. Daniele A. Ryan, della diocesi di Harbour Grâce. 30 » » Al sig. prof. Oreste Vocea (Roma). 15 Maggio 1929. Al sig. prof. Albino Bosco, dell'archidiocesi di Torino. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 31 Maggio 1928. Al sig. Giovanni Herniczek, della diocesi di Sandomir. » » » Al sig. Mattia Glogier, della medesima diocesi. 1 Giugno » Al sig. Severino Horodyski, della medesima diocesi. » » 16 Ottobre 7 Marzo > •> » 11 18 4 » Al sig. Taddeo Mendrys, della medesima diocesi. » Al sig. Matteo Noli Batarino, della diocesi di Cremona. 1929. Al sig. Giovanni Curtin, della diocesi di Brooklyn. » Al sig. Edoardo Killeen, della medesima diocesi. »• » Al sig. Paolo Houze de l'Aulnoit, della diocesi di Lilla. » » Al sig. Alberto Bernard, della medesima diocesi. » AI sig. Alberto Wolsfelsperger, della diocesi di Saint-Dié. 5 Aprile » » Al sig. Francesco Twaalfhoven, dell'archidiocesi di Utrecht. » » » Al sig. Giuseppe Gerardo E. Giasson, dell'archidiocesi di Quebec. » » » Al sig. Giuseppe Enrico Levasseur, della medesima archid. 11 » » Al sig. Emmanuele Finello, dell'archidiocesi di Torino. 30 » » Al sig. Luca Borno (Haiti). 2 Maggio » Al sig. Massimiliano Bernatz (Baviera). 16 » » Al sig. Percival de Saint-Hubin, della diocesi di Providence. 17 » » Al sig. Francesco Laurijssen, della diocesi di Breda. » » » Al sig. dott. Carlo Elia G. Strootman, dell'archidiocesi di » » » A I sig. Alfonso U. Receveur, della diocesi di Ruremonda. 22 » » Utrecht. Al sig. Carlo Boucaud, dell'archidiocesi di Lione. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 30 Aprile 1929. Al sig. Camillo J. Leon (Haiti). Diarium Romanae Curiae 335 La Placea dell'Ordine di San Silvestro Papa: 5 Aprile 1929. Al sig. Giovanni Aliarci de Châteauneuf (Francia). » 17 Al sig. Carlo Scharnagl (Baviera). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 8 Novembre 1928. Al sig. Giuseppe Moreno-Carbonero y Castel (Spagna). 14 Marzo 1929. Al sig. Francesco Loschi, della diocesi di Treviso. 17 Aprile » Al sig. Giovanni Magaz y Fernandez de H enestrosa (Spagna). 20 Maggio » Al sig. ing. Adolfo Boni (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 12 Aprile 1929. Al sig. Pietro Caudana, dell'archidiocesi di Torino. » » » Al sig. Lorenzo Miroglio, della medesima archidiocesi. 23 » » Al sig. Eugenio Pucci, della diocesi di Grosseto. 25 » » Al sig. avv. Abraham Mastronuzzi, dell'archidiocesi di Taranto. 30 » » Al sig. Felice Quaglino, dell'archidiocesi di Torino. 2 Maggio » Al sig. Emilio Böhm (Baviera). 8 » » Al sig. Temistocle Galli (Roma). 15 » » Al sig. Angelo Vigato, della diocesi di Padova. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 4 Marzo » » » Monsig. Francesco Correnti, della medesima archidiocesi. » » - 1929. Monsig. Francesco Alizio, dell'archidiocesi di Messina. » » Monsig. Antonino Ferrigno, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe Aliquo, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe De Maria, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Lo Schiavo, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Rosario Lo Monaco, della medesima archidioeesi. 6 » » Monsig. Francesco Me Murray, della diocesi di Brooklyn. 6 Aprile » Monsig. Ippolito Rostagno, dell'archidiocesi di Torino. » » » , Monsig. Alfonso Soprano, dell'archidiocesi di Lucera. 13 » » Monsig. Felice Salomone, dell'archidiocesi di Napoli. 15 » » Monsig. Gino Borghezio (Roma). 18 » » Monsig. Pietro Marmugi, della diocesi di Volterra. 2 Maggio » Monsig. Alessandro Sveens, della diocesi di Bois-le-Duc. » » Monsig. Leonardo Van Gils, della diocesi di Breda. » 336 Acta Apostolicae Sedis - 6 Maggio Commentarium Officiale 1929. Monsig. Martino Tommaso O'Gonnell, della diocesi di Sioux City. 7 » » Monsig. Adalberto Brix, della diocesi di Hradec Kralové. » » » Monsig. Giovanni Brabec, della medesima diocesi. 8 » » Monsig. Enrico Giuseppe Kroll, della diocesi di Fort Wayne. » » » Monsig. Bartolomeo Biegel, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.: 21 Febbraio 1929. Il sig. Hodward Kerr, dell'archidiocesi di Westminster. » » » » » » Il sig. Agostino Harford, della diocesi di Liverpool. Il sig. Andrea Kerr, della medesima archidiocesi. » » » Il sig. Giacomo Filippo Reynolds, della medesima diocesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 15 Aprile 1929. Monsig. Ferdinando Grysar, dell'archidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Teodoro Bechen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Gatzweiler, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ermanno Schulte-Pelkum, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Kiggen, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Uberto Lindemann, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ermanno Loebbel, della medesima archidiocesi. 18 » » Monsig. Michele Seitz, dell'archidiocesi di Vienna. » » » Monsig. Giuseppe Altrichter, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Germano Sterz, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giuseppe Fuss, della medesima archidiocesi. Cameriere d'onore di Spada e Cappa Soprannumerario di S. S. : 18 Aprile 1929. Il sig. Edoardo Misonne, della diocesi di Tournai. NECROLOGIO 2 Maggio 1929. Monsig. Adolfo Turchi, Arcivescovo di Aquila. 5 » 7 » » 21 » » » » » Monsig. Luigi Silva Lezaeta, Vescovo di Antofagasta. 29 » » Monsig. Giacomo Gély, Vescovo di Mende. » Monsig. Angelo Antonio Fiorini, Vescovo di Pontremoli. Eccmo Monsig. Ignazio Efrem II Rahmani, Patriarca di Antiochia di rito siro. Monsig. Sebastiano Nicotra, Arcivescovo tit. di Eraclea. Annus X X I - Vol. X X I 8 Iulii 1929 Num. 8 ACTA AP0ST0LIGAË1ËDIS COMMENTARIUM OFFICIALE C O N V E N T I O I N T E R SANCTAM SEDEM ET REMPUBLICAM LUSITANAM DE DIOCESI MELIAPORENSI ACCORDO FRA ACORDO ENTRE I,A S A N T A S E D E E IL P O R T O G A L L O A S A N T A SÉ E P O R T U G A L P E R LA DIOCESI DI MELIAPOR ACERCA D A DIOCESE D E MELIAPOR La Santa Sede e il Governo Portoghese, per eseguire quanto è disposto nell'Articolo I V dell'Accordo stipulato il 15 Aprile 1928, e ratificato il 4 Maggio dello stesso anno, hanno nominato Plenipotenziari rispettivamente Sua Eminenza R e v m a il Signor Cardinale Pietro Gasparri, Segretario di Stato di Sua Santità; e Sua Eccellenza il Signor D o t t . Augusto de Castro Sampaio Corte Real, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario, i quali, sotto xiserva di ratificazione, sono convenuti circa i seguenti punti per la definitiva sistemazione territoriale e giurisdizionale della diocesi di S. T o m maso di Meliapôr nelle Indie Orientali. A Santa Sé e o Governo Portugués, em cumprimento do disposto no artigo IV do acordo celebrado em 15 de Abril de 1928 e ratificado em 4 de Maio do mesmo ano, nomearam plenipotenciarios respetivamente Sua Eminencia R e v m a o Senhor Cardeal Pedro Gasparri, Secretario de Estado de Sua Santidade; e Sua Excelencia o D r . Augusto de Castro Sampaio Corte Real, Enviado Extraordinario e Ministro Plenipotenciario, os quais, s o b reserva de ratificaçâo, concordarana nos seguintes pontos para a definitiva regularizaçâo territorial e jurisdicional da diocèse de S. T o m é de Meliapôr, ñas Indias Orientaes. o ART. I. La diocesi di San Tommaso di Meliapor consterà d'ora in poi soltanto di due distinti e separati terriAcTA, vol. XXI, n. 8. — 8-7-929. ART. I. A diocèse de S. T o m é de Meliapôr será, de futuro, constituida somente p o r dois distintos e separados terri- 23 338 Acta Apostolicae Sedis - tori- continui : quello di San T o m é e quello di Tanjore, ingranditi c o m e è determinato negli articoli seguenti, e con esclusione di tutte le altre parrocchie sparse nei territori di altre diocesi. ART. II. Commentarium Officiale torios continuos: o de S. T o m é e o de Tanjor, alargados c o m o se determina nos artigos seguintes, e c o m exclusâo de todas as outras paroquias espalhadas em territorios doutras diocèses. ART. II. Nella parte di Tanjore, il territorio continuo della diocesi di Meliapor viene esteso verso occidente, con l'aggiunta dei due taluki di Alangudi e di Tirumayam nello Stato di Pudukkottah appartenenti fin qui alla diocesi di Trichinopoly dalla quale vengono dismembrati. Lo stesso territorio di Tanjore viene ingrandito nella sua parte settentrionale con l'aggiunta: a) della porzione del taluk di Nannilam che si trova a nord del fiume Vettar; b) del taluk di Mayavaram; c) del taluk di Shiyali, nonché d) di quella parte del taluk di Chidambaram, nel distretto del South-Arcot, la quale si trova a sud del fiume Vallar: territori ora appartenenti alla diocesi di K u m b a k o n a m , dalla quale vengono distaccati. N'a parte de Tanjor, o territorio continuo da diocèse de Meliapôr é alargado para o ocidente, c o m os dois taluks de Alangudi e de Tirum a y a m , no Estado de Pudukkottah, perteneentes até agora á diocèse de Trichinopoly da quai sâo desanexados. O mesmo territorio de Tanjor é alargado na sua parte setentrional a) c o m a parte do taluk de Nannilam que se encontra ao norte do rio Vettar; b) c o m o taluk de Mayavaram; e) c o m o taluk de Shiyali, e ainda d) c o m a parte do taluk de Chidambaram, no distrito do SouthA r c o t , que fica ao sul do rio Vallar: territorios que fazem atualmente parte da diocèse de K u m b a k o n a m , da quai sâo desanexados ART. III. ART. III. NTella parte di S. T o m é che si estende fino alla città di Madras, la diocesi di Meliapor viene ingrandita del territorio dell'Archidiocesi di Madras che civilmente fa parte del distretto di Ohingleput e si trova a nord del fiume Palar e a sud del fiume Cooum restando così c o m presa nella diocesi di S. T o m é anche la parte della città di Madras posta a mezzogiorno di detto fiume Cooum, mentre, in compenso di detta cessione e a norma di quanto è stabilito nell'art. I di questo protocollo, le cinque parrocchie della diocesi di Na parte de S. Tomé, que se estende até á cidade de Madrasta, a diocèse de Meliapôr é alargada c o m o territorio da Arquidioeese de Madrasta que faz civilmente parte do distri oto de Chingleput e se encontra ao norte do rio Palar e ao sul do rio Cooum, fìcando assim compreendida tambem na diocèse de S. T o m é a parte da cidade de Madrasta, situada ao sul do refendo rio Cooum. Em compensaçâo, porém, desta cedência e em conformidade c o m o que se estabelece no art. I deste protocolo, as cinco paroquias da diocèse de M e o 339 Conventio cum Rep. Lusitaniae Meliapôr sparse nella città di Madras a nord del fiume suddetto passano all'Archidiocesi di Madras stessa. liapôr, espalhadas na cidade de Madrasta, ao norte do refendo rio, passam para a Arquidiocese de Madrasta. AUT. IV. A R T . IV. Pertanto a norma del presente protocollo, le parrocchie sparse fuori dei due territori continui di Meliapôr e che vengono unite ad altre diocesi sono le seguenti: A w o o r , Cocurnim, Dindigul, Madura, Malleiadipaty, Oriur, Nossa Senhora das Dores nella città di Trichinopoly e Muttupettah, che passano alla diocesi di Trichinopoly (la parrocchia di Venkatakulam resta a Meliapôr con l'annessione del taluk di Alangudi). Em conformidade c o m o presente protocolo, as paroquias dispersas fora dos dois territorios continuos de Meliapôr, anexados a outras diocèses, sâo as seguintes: A w o o r , Cocurnim, Dindigul, Madura, Malleiadipaty, Oriur, Nossa Senhora das Dores na cidade de Trichinopoly e Muttupettah, que passam para a diocèse de Trichinopoly (a paro quia de Venkatakulam continua pertencendo a Meliapôr c o m a anexaçâo do taluk de Alangudi). Gurdalle, Manapad, Punnakail, Nossa Senhora das Dores de Tuticorin, e Vaippar, cedute alla diocesi di Tuticorin. Boitakana, Bandel e Cinsurah, che passano all'Archidiocesi di Calcutta. Nossa Senhora da Piedade nella città di Dacca, Hashnabad, Tesgong e Nagory, che sono unite alla diocesi di Dacca. Shibpur che passa alla diocesi di Chittagong. A s s u m p ç â o , Coraçâo de Jesus, S. J o â o , Refugio e Rayapuram, che passano all'Archidiocesi di Madras. Quelle parrocchie poi che la diocesi di Meliapor riceve in compenso con il sopradescritto ingrandimento dei due territori contigui di Tanjore e S. T o m é sono le seguenti: dalla diocesi di Trichinopoli : nel taluk di Alangudi, le parrocchie di Pudukkottai, Kottaikadu e la già nominata di Vekatakulam e, nel taluk di Tirumayam, la parrocchia di Samanasur; Gurdalle, Manapad , Punnakail, Nossa Senhora das Dores de Tuticorin e Vaippar, cedidas á diocèse de Tuticorin. Boitakana, Bandel e Cinsurah, que passam para a Arquidiocese de Calcutta. Nossa Senhora da Piedade na cidade de Dacca, Hashnabad, Tesgong e Nagory, que sâo unidas á diocese de Dacca. Shibpur que passa para a diocèse de Chittagong. A s s u m p ç â o , Coraçâo de Jesus? S. J o â o , Refugio e Rayapuram, que passam para a Arquidiocese de Madrasta. Em compensaçâo, as paroquias, que a diocèse de Meliapôr recebe, c o m a ampliaçâo dos dois territorios continuos de Tan j or e S. Tomé, sâo as seguintes: da diocèse de Trichinopoly, no taluk de Alangudi, as paroquias de Pudukkottai, Kottaikadu e a já indicada de Venkatakulam e, no taluk de Tirumayam, a paro quia de Samanasur; 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dalla diocesi di K u m b a k o n a m : nel taluk di ÎUTannilam; Perumpannayur? Molancoody e Karaiyur; nel taluk di Mayavaram: Mayavaram, Manday, Pillavadanday e Tranquebar; nel taluk di Shiyaly, la parrocchia di Eruk o o r e nel taluk di Chidambaram quella di Palayankottai ; da diocèse de K u m b a k o n a m , no taluk de ÎTannilam: Perumpannayur, M o l a n c o o d y e Karaiyur; no taluk de Mayavaram: Mayavaram, Manday, Pillavadanday e Tranquebar; no taluk de Shivaly: a paro quia de Brukoor e no taluk de Chidambaram a de Palayankottai; dall'Archidiocesi di Madras: Purificazione e S. Teresa con due cappelle dentro la città di Madras; e Poonamallee, Pannur, Kilacherry, Sellampattida e Valaspuram, fuori della città. da Arquidioeese de Madrasta: Purificaçâo e Santa Tereza c o m duas capelas dentro da cidade de Madrasta; e Poonamallee, Pannur, Kilacherry, Sellampattida e Valaspuram fora da cidade. ABT. V . In considerazione delle particolari condizioni della parrocchia di Nagory, il V e s c o v o di Dacca, sotto la cui giurisdizione viene a trovarsi la suddetta parrocchia, ne sceglierà il parroco tra i sacerdoti portoghesi della diocesi di San Tomaso di Meliapor. ART. V I . Il presente accordo si riferisce solamente alla giurisdizione episcopale, e non alla proprietà dei beni, dei tesori artistici, delle scuole, ecc., portoghesi, che continueranno ad essere proprietà degli enti ai quali attualmente appartengono. ART. VII. Tutte le disposizioni di precedenti documenti che fossero contrarie al presente protocollo s'intendono abrogate. ART. V. Atendendo ás especiaes circunstancias da paroquia de Nagory, o Bispo de D a c c a , a cuja jurisdicçâo fica pertencendo a dita paroquia, escomerá o respectivo paroco entre os sacerdotes portugueses da diocèse de S. T o m é de Meliapôr. ART. VI. O presente acordo refere-se unicamente á jurisdiçao episcopal e nâo á propriedade dos bens, dos tesouros artísticos, das escolas, etc., portugueses, que continuarâo a ser propriedade das entidades ás quaes atualmente pertencem. ART. V I I . Consideram-se revogadas todas as disposiçôes de anteriores documentos contrarias ao presente protocolo. B o m a , undici Aprile mille novecento ventinove. L.©S. P I E T R O CARDINALE GASPARR1 L . 8 3 S . AUGUSTO SAMPAIO D E CASTRO CORTE REAL Conventio cum Rep: Lusitaniae 341 Essendosi fra la Santa Sede e il Governo della Repubblica di Portogallo conchiuso, e dai rispettivi plenipotenziari sottoscritto, il giorno undici Aprile del corrente anno un Concordato; oggi, 29 Giugno 1929, Sua Eminenza il Signor Cardinale PIETRO GASPARRI, Segretario di Stato di Sua Santità, e Sua Eccellenza il Signor Dottor AUGUSTO D E CASTRO SAMPAIO CORTE R E A L , Inviato Straordinario e Ministro plenipotenziario della Repubblica di Portogallo, riuniti nelle camere del Palazzo Apostolico del Vaticano, previa lettura dei rispettivi strumenti di ratifica, li hanno trovati pienamente conformi in tutti e singoli i loro articoli. In seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scambio delle ratifiche medesime, ed in fede di tale Atto hanno sottoscritto di loro propria mano il presente processo verbale in doppio originale, apponendovi il sigillo delle loro armi. Roma, dal Palazzo Pontificio al L . ffa S . L. £B S. PIETRO Vaticano, il 29 CARDINALB AUGUSTO DE Giugno 1929. GASPARRI. CASTRO SAMPAIO CORTE REAL. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 342 ACTA PII PP. XI MOTU PROPRIO I D E PONTIFICIORUM OPERUM! MISSIONALIUM C O O R D I N A T I O N E PÏTJS P P . X I Decessor Noster p. r. Benedictus XY in Encyclicis Litteris Maximum illud, die XXX mensis Novembris anno MDCCCCXIX datis, ubi fusius de variis rebus agebat quae ad exteras Missiones pertinent, ob magnas ipsarum necessitates, bonos omnes enixe hortatus est ut, pro facultate, eisdem opem ferrent, ac praeterea aiebat: « Quare illa praesertim quae in sacrarum Missionum c o m m o d u m sunt instituta adiuvari catholicorum liberalitate cupimus. Primum est Opus quod appellatur a Propagatione Fidei pluries iam a decessoribus Nostris dilaudatum: ex quo ut vel maior fructuum optimorum ubertas exsistat in posterum, volumus sacrum Consilium christiano nomini propagando diligentissime curet. Maxime enim ex eo copiae suppetant oportet unde Missiones tum quae iam sunt conditae tum quae posthac condendae erunt, sustententur : confidimus autem non permissurum catholicum orbem ut, cum alii ad errores diffundendos abundent aifluantque opibus, nostri, verum disseminantes, cum inopia luctentur. Alterum quod etiam vehementer omnibus commendamus est Sanctae Infantiae Opus, cuius est vigilare ut infidelium parvulis decedentibus baptismus ministretur, idque eo est commendabilius, quia pueri quoque nostri ipsum participare possunt... N e c vero praetermittendum est Opus Sancti Petri, ut aiunt, quo educationi atque institutioni cleri indigenae Missionum consulitur ». Nos vero in Encyclicis litteris Rerum Ecclesiae, die x x v i n mensis Februarii anno MDCCCCXXVI datis, ipsum quidem praeclarum Missionum argumentum tractavimus, utpote quae, pro Apostolico munere, tantopere Nobis curae essent ; ibique, de Pontificiis Operibus, quae diximus, disserentes, haec scribebamus: « . . . Operi a Fidei Propagatione, aliorum quidem omnium, quae ad Sacras Missiones pertinent, sane principi... ea christianus populus liberalitate subveniat oportet, quae multiplicibus missionibus quae nunc sunt, quaeque iis deinceps accèdent, necessitatibus omnino respondeat... Operi autem a Fidei Propagatione principi duo alia adiuncta sunt... quae Acta Pii PP. XI 343 cum'Apostolica Sedes fecerit sua, christifideles prae ceteris Operibus, quae peculiare aliquid sibi propositum habent, conrogata collatave stipe adiuvent ac sospitent alterum scilicet a Sancta Infantia, alterum a Petro Apostolo nuncupatum. Illius est... pueros nostros asciscere, qui peculium suum reponere assuescant praesertim infidelium infantibus, ubicumque eos proiici vel necari contingit, redimendis catholiceque educandis; huius vero et precibus et collecta pecunia efficere, ut delectos indigenas in Seminariis rite excoli et ad sacros Ordines evehi liceat, quo ipsorum tribules facilius, successu temporis, ad Christum traducantur vel in fide confirmentur ... Utrumque sane opus, quod recte subsidiarium operis principis appellari solet, ut Episcoporum sollertiae fel. rec. decessor Noster Benedictus X V . . . commendavit, ita Nos commendare non desinimus... » Saepenumero equidem verbis scriptisque, occasione data, de Pontificiis his Operibus Missionalibus egimus, bonos omnes vehementer hortando ut eisdem subvenirent. Ac libet hic Nobis publice profiteri plurimos sane fuisse Episcopos hominesque ex utroque clero ac populo qui, ad missionaria haec studia excitanda, actuosissimam Nobis navarunt operam; de quo apostolatus ardore cum magna D e o grates solvamus, tum eos omnes debita ornamus laude qui tam largiter sollerterque hortamentis Communis Patris responderunt. Haec Nos considerantes, missionumque necessitates prae oculis habentes, opportunum esse ducimus, ad earundem incrementum, quasdam ferre normas ut Pontificia Opera Missionalia inter se coordinentur, quin vero in unum idemque coalescant; volumus enim ut unumquodque horum Operum sua iura suasque leges habeat, et iuxta proprium finem incrementa capiat. Ac fore confidimus ut eadem, hac ratione atque ordine constituta, eo caritatis spiritu fraternaque necessitudine succrescant, quibus inter se iungi oportet consociationes quae et Pontificio nomine gloriantur et p r o p o situm tam sanctum ac nobile communiter assequi contendunt. Itaque Motu proprio ac de certa scientia et matura deliberatione Nostra haec exsequenda mandamus: I. Secretarius generalis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, quemadmodum est Praeses generalis Pontificii Operis a Propagatione Fidei, ita Praeses Generalis esto Pontificii Operis a Sancto Petro Apostolo pro institutione cleri indigenae, sicut iam ab initio a Sacra Congregatione de Propaganda Fide statutum fuerat. I I . Secretarius generalis Pontificii Operis a Propagatione Fidei Consiliarius semper sit in Consilio generali Pontificii Operis a Sancto Petro A p o stolo; itemque Secretarius generalis Pontificii Operis a Sancto Petro Apostolo iure Consiliarius esto in Consilio generali Pontificii Operis a Propagatione Fidei. 344 Acta Apostolicae I I I . Summum Consilium Sedis - Commentarium (seu Comitatus Officiale supremus) constituatur P o n - tificiis Missionum Operibus regundis; q u o d quidem constabit Praeside Operum Pontificalium p r o Missionibus, Secretariis generalibus ipsorum Operum unoque Consiliario singulorum Operum a Consilio eorundem electo. I V . Comitatui huiusmodi Praeses Pontificalium Operum pro Missionibus praesideat; qui, prout res postulaverint, ipsum convocabit. V. Comitatus huius erit omnia providere ut unumquodque Opus ordinatim fructuoseque propriam actionem explicare valeat, atque difficultates, si quae inter diversa Opera obortae fuerint, componere. V I . In diversis nationibus Director Nationalis Operis a Propagatione Fidei esto pariter Director Nationalis Operis a Sancto Petro Apostolo (ubicumque idem exsistit). V I I . Item in diversis nationibus Secretarius Nationalis Operis a Propagatione Fidei iure Consiliarius esto in Consilio Operis a Sancto Petro Apostolo; et Secretarius Operis a Sancto Petro Apostolo iure Consiliarius esto Operis a Propagatione Fidei. V I I I . In diversis nationibus Comitatus sit nationalis pro Pontificiis Missionum Operibus, qui quidem constabit Directore Nationali Pontificalium Operum pro Missionibus, quae sint in natione, Secretariis nationalibus eorundem Operum, unoque Consiliario singulorum Operum a Consilio nationali ipsorum Operum electo. I X . Comitatus huius, cui praeerit Director Nationalis Pontificalium Operum, munus erit in unaquaque natione ea curare quae ad commune b o n u m pertinent ipsorum Operum, intra Nationis limites exsistentium; itemque difficultates, quae inter diversa Opera in natione exsistentia fortasse occurrerint, dirimere. X. Diversorum Pontificalium Operum pro Missionibus unum sit Commentarium generale, atque unum in Nationibus singulis Commentarium nationale. Ut autem a lectoribus nihil desideretur de operibus quae utcumque ad Missiones pertinent, opportuna ac certa spatia reservabuntur pro Operibus a Propagatione Fidei, a Sancto Petro Apostolo et a Sancta Infantia. Aliae publicationes (praeter Commentaria quae diximus) fiant ob pe«< cufiares atque non communes rationes, a Comitatu seu Generali seu Nationali probandas. Commentarium generale praeviae Sacrae Congregationis de Propaganda Fide censurae submittatur. Volumus ut in posterum - quod ceteroqui vel olim fuit - Pontificia Opera Missionalia Sacrae Congregationi de Propaganda Fide subsint, cuius q m d e m tam magna ea sunt adiumenta. Munus igitur sit Sacrae huius Congregationis praecipuam quandam curam de Pontificiis his Operibus habere Acta Pii PP. XI 345 diligenterque eorundem progressui invigilare; de quo Nobis statis tempori- bus, vel quoties peculiaris aliqua ratio id postulaverit, referatur. In tanto h o c studio atque sollicitudine, quibus Nos Pontificia Missionum Opera provehere contendimus, agnoscat optimus quisque quantopere Nobis intersit ut ea cotidie magis, ad tot animarum salutem, vigeant ac floreant, quamque grato animo eos omnes prosequamur qui quoquo m o d o eadem iuvant; imprimisque sollertes Episcopos eosque ex utroque clero homines, qui vel in Operum Consiliis vel concionando alacriterque allaborando, Nobis dant operam in regno Christi per terrarum orbem universum feliciter amplificando. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris statuta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iunii, in festo Sancti Ioannis Baptistae, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. X I II P O N T I F I C I U M OPUS « A S. P E T R O APOSTOLO » PRO C L E R I I N D I G E N A E I N S T I T U T I O N E P R O P R I I S E T D E F I N I T I S STATUTIS D O N A T U R . PIUS PP. X I Vix ad summi Pontificatus cathedram evecti, peculiari q u o d a m favore ac studio Pontificia illa instituta prosecuti sumus, quorum est catholicas Missiones omni o p e provehere, scilicet Pium Opus a propagatione Fidei, q u o d quidem primum h o c in genere locum obtinet, itemque Opus a S. Infantia atque Opus a S. Petro Apostolo, quae omnia opportunam Nobis sollertemque navant operam, ut Iesu Christi R e g n u m usquequaque feliciter proferamus. Opus a S. Petro Apostolo, de quo hic agitur, suum duxit initium, ut norunt omnes, a piissimis quibusdam gallicis feminis, Stephania Cottin-Bigard eiusque filia Ioanna, quae cum percuperent, pro summo, quo flagrabant, religionis studio, sacris missionalium expeditionibus auxilio esse,* in eam mentem venerunt ut ad clerum indigenam fovendum riteque informandum et suas ipsarum preces opesque pro viribus conferrent, et a quam plurimis potuissent, constituta in hanc rem sodalitate, quaerere contenderent. A t cum anno MDCCCCIII pia, quam memoravimus, femina Stephania Cottin-Bigard e vita cessisset, eius filia Ioanna, quae infirma laborabat valetu- 346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dine, inceptum Opus religiosae feminae Mariae a Passione - ad sacrum baptismatis fontem Helenae de Chappotin - et Sororum Congregationi ab ea conditae, Franciscanum scilicet Missionalium a Maria Virgine, concredidit ac commendavit. Quae religiosae feminae, c u m rem sibi concreditam omni contentione provexissent, tum anno MDCCCCXX a Sacra Congregatione Fidei propagandae enixis precibus petierunt ut pium h o c Opus ac propriae quibus regeretur leges ab Apostolica Sede legitime probarentur. Iamvero fieri non potuit quin eiusmodi petitiones benigne admitterentur; etenim, cum E m i Patres eius Sacrae Congregationis rem propositam, sibi a proximo decessore Nostro f. r. Benedicto XV delatam, rite perpendissent suffragioque muniissent suo, Pontifex iussit decretum ferri, quo Opus eiusmodi ea lege probaretur ut, ab eodem Sacro Consilio fidei propagandae penderet. Verum, antequam perutili huic Operi definitae ac perpetuae tribuerentur leges, opportunum visum est quasdam normas constituere, quibus idem ad tempus regeretur, h o c quidem consilio ac spe certa, fore ut rerum usus coeptique incrementa quid in posterum aptius decernendum esset edocerent. Itaque factum est ut ab Apostolica Sede recognitum ac legitime probatum itemque a proximo Decessore Nostro et a Nobis paternae semper benevolentiae significationibus cumulatum, Opus a S. Petro Apostolo inde ab anno MDCCCCXX laetiores in dies fructus caperet, cum christifideles opportune excitando ut, impensis D e o precibus admotis, clerum indigenam numero et virtute praestantem a pastorum Principe impetrarent, tum corrogata stipe id efficiendo, ut iis omnibus qui ex ethnicis nationibus in sortem D o mini vocati essent, ad sanctissimum eiusmodi propositum assequendum nihil omnino deesset. Qua in succrescente feliciter bonorum fructuum segete, manifestum omnino cernimus ac miramur providentissimi Dei auxilium, quod videtur, deprecando, uberius conciliasse sanctissima illa virgo Theresia ab Infante Iesu, quam Nosmet ipsi caelestem eidem Operi a S. Petro Apostolo patronam delegimus atque attribuimus. Placet vero hoc l o c o merita eos honestare laude, qui Institutum usque adhuc actuosa cuiusque sua alacritate fovere non desierunt; ac nominatim debitas ex animo grates agere tum sororibus e Congregatione Franciscanum Missionalium a Maria Virgine, tum viro desideratissimo Iulio Tiberghien, Archiepiscopo Tit. Nicaeno, qui generoso ut erat animo, nec laboribus parsit, nec privatis sumptibus, ut rem modis omnibus proveheret, tum denique religioso viro e C. SS. B. Iosepho Drehmans, qui, c u m prima Instituti huius aetate Secretarii generalis munere fungeretur, in huiusmodi coepto operose elaboravit. \ S. Romana Rota 347 Quod est reliquum, quemadmodum die III mensis Maii, anno MDCCCCXXII, pio Operi a propagatione fidei regundo peculiaria tribuimus instituta ac leges, ita in praesens Operi a S. Petro Apostolo, Nobis quidem carissimo, q u o d iam firmiorem veluti aetatem attigisse laetamur, ut in posterum et paternae voluntati Nostrae et catholicarum Missionum exspectationi magis magisque respondere queat, propria item instituta ac leges decernimus ac definimus, quibus quidem, ut fore omnino confidimus, maiora profecto in dies capiet incrementa. Itaque re mature perpensa, de apostolicae potestatis plenitudine, motu proprio et certa scientia, haec statuimus ac sancimus: I. Pontificium Opus a S. Petro Apostolo, ex ipsa natura sua eo spectare oportet, ut Sacrae Congregationi Fidei propagandae adiumento sit, in clero indigena rite sancteque instituendo ac praesertim in Seminariis maioribus vel minoribus excitandis, ubicumque rerum adiuncta id postulare videntur. I I . A christifidelibus preces piaque opera eo consilio postulet, ut caelestis pastorum Princeps quam plurimos velit ex ethnicis nationibus iuvenes bene animatos superno q u o d a m instinctu ad sacerdotium vocare, itemque velit quos sua aspirante gratia ad huiusmodi inceptum sanctissimum allexerit, iidem scientia ac virtute praestantes omnino evadant. I I I . Postulet praeterea a fidelibus ut suam quisque opem pro viribus conferant, sive certam quotannis donando pecuniae v i m , sive stipem in populo corrogando, sive aliquem e Seminarii alumnis, ut aiunt, adoptando, sive denique annuum reditum, vulgo borsa di studio, constituendo, quo unus saltem e sacris hisce levitis sustentari atque educari perpetuo possit. I V . Sedem principem R o m a e habeat in aedibus Sacrae Congregationis Fidei propagandae, a cuius quidem auctoritate ut diximus, omnino pendeat. V. Operi praesideat universo Secretarius generalis Sacrae Congregatio-^ nis Fidei propagandae, qui, sicuti ad munus moderandi Operis a propagatione fidei, ita ad h o c pariter munus expresse a Summo Pontifice eligitur, quique Opus de consensu E m i Praefecti eiusdem Sacrae Congregationis regat, sessionibus Consilii generalis praesit, eiusque deliberationes ad opportunum exitum dirigat. V I . Opus praeterea moderetur Consilium generale R o m a e constitutum, q u o d praeterquam ex Praeside generali, constet ex viris consiliariis, qui a Sacra Congregatione Fidei propagandae ad quinquennium eligantur inter sacerdotes e variis nationibus R o m a e degentes, in quibus pium h o c opus iam vigeat. V I I . Si quis ex Consiliariis ad episcopalem ordinem vel ad romanae purpurae dignitatem evehatur, h o c ipso a Consiliarii munere cesset. V I I I . In hoc praecipue, uti peculiare munus suum, Consilium generale studiose incumbat: scilicet ut opes ac subsidia, quaecumque ad Pontifi- 348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium cium Opus pertinent. - exempli gratia stips Officiale corrogata, alumnorum mis- sionalium adoptiones ac reditus (yulgo borse di studio) ad ecclesiasticam eorum institutionem perficiendam - aequabiliter distribuantur. Curet praeterea ut Opus in singulis nationibus maiora quotidie incrementa capiat. I X . Consilii generalis pariter esto peculiaria instituta ac leges Consiliorum Nationalium, ut aiunt, excutere ac probare, rationes ab iisdem quotannis redditas perpendere et regesta recognoscere. X. Consilium pecunia resque generale singulis mensibus in unum aliae a fidelibus oblatae aequabiliter conveniat, ut distribuantur, e a q u e - p r o b a n t e quidem Sacra Congregatione Fidei p r o p a g a n d a e - a d quos spectant accurate mittantur. Penes Praesidem ius esto Consifium generale convocandi. X I . Consilium generale id decernat ac statuat, q u o d maiori parti Consiliariorum placuerit. Decreta vero, quae de rebus maioris momenti ferri contingat, Sacrae Congregationi Fidei propagandae et per eandem Summo Pontifici probanda subiiciantur. X I I . Quotannis, cum moderatores nationales Pont. Operum Missionalium "Romae simul adsunt, in c o m m u n e m coetum conveniant, ut una cum Praeside ac Consiliariis Operis a Sancto Petro Apostolo in hac alma Urbe degentibus, ea, quae ad i d e m Opus pertinent, opportune pertractent. X I I I . Omnes Missiones Sacrae Congregationi Fidei propagandae subiectae, prout eorum necessitates postulant, a Pontificio Opere a Sancto Petro Apostolo pro viribus iuvandae sunt. X I Y . Pontificium Opus a S. Petro A p o s t o l o generalem, qui, proponente gregatione Fidei propagandae fungatur. Secretario generali quidem Consilio Secretarium habeat generali, a Sacra Con- eligatur, eiusque ad nutum suo munere certum q u o d d a m statuatur ac tribuatur honorarium. X V . Secretarii generalis officium esto, Praeside generali probante, ea omnia curare, quae ad ordinariam Operis administrationem pertinent. X V I . Idem, Consilii mandata diligenter exsequendo, res ordinet atque disponat in generalibus coetibus agendas; in coetibus tamen Consilii Generalis suffragii tantum consultivi ius habeat. X V I I . Omnibus officialibus inferioribus a Consilio generali, prout res postulat, delectis, Secretarius generalis praesit, curet que ut iidem proprium cuiusque munus fideliter naviterque obeant, atque attente invigilet ut ^ Arcarius rem sibi concreditam accurate regat. X V I I I . Thesauri custos aream pii Operis diligentissime custodiat, curet que ut, probante Consilio generali, pecunia tuto frugifero que m o d o collocetur. Acta Pii PP. XI 349 X I X . Quotannis Arcarius accepti et expensi accuratam rationem reddat quae ratio a duobus censoribus in hanc rem a Consilio generali deputatis excussa atque probata, Consilio generali iterum probanda subiiciatur. X X . De collata a fidelibus cuiusvis'generis stipe et de aequabili eiusdem partitione facta, quotannis accurata et publica descriptio fiat. X X I . Pontificium Opus a S. Petro Apostolo in singulis nationibus ubi viget, proprium constituat Consilium nationale, quod quidem suum habeat secretarium suosque officiales, circa quos, congrua congruis referendo, ea quae de Consilio generali statuta sunt, diligenter serventur ; de Directoribus vero nationalibus in Litteris Decessor Noster a Nobis h o c eodem die Motu proprio datis, iam provisum est. X X I I . Consilia nationalia opes a fidelibus oblatas, quantaecumque sunt, - sive pecuniam, sive missionalium alumnorum adoptiones, sive denique reditus (borse di studio) ad eorum ecclesiasticam institutionem conficiendam - secundum normas a Consilio generali statutas administrent, vel ad idem Consilium Generale transmittant. X X I I I . Consiliis nationalibus vetitum est proprio arbitrio distributiones facere, vel subsidia concedere, atque etiam sacricolarum adoptiones reditusque (borse di studio) ad eorum ecclesiasticam institutionem conficiendam, alicui adiudicare. Quae omnia, pro recta totius Operis administratione, Consilio generali reservantur. Cum autem Consilium generale Operis a Sancto Petro iuxta normas supra datas nondum constitutum sit, pro hac vice nominationem Secretam generalis eiusdem Operis Nobis reservamus, idque munus dilecto filio Petro Coffano, Antisti Urbano, hactenus Directori pro Italia Pontificii Operis a Propagatione Fidei committimus. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris statuta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iunii, in festo Sancti Ioannis Baptistae, anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . PIUS PP. X I 350 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 31 Maii 1929. — Cathedralibus ad invicem perpetuo unitis Ecclesiis Dunensi et- Connorensi praefecit R. D. Danielem Mageean, ex dioecesi Dunensi, Moderatorem disciplinae in Seminario Mainutiano. — Titulari episcopali Ecclesiae Verbianae, R. D. Ioannem Aloisium Coleman, sacerdotem e dioecesi Armidalensi, cum iure futurae successionis R. P. D. deputatum Coadiutorem Patricii O'Connor, Episcopi Armidalensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Vatarbensi, R. P. Edmundiám Iosephum Gleesen, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, deputatum Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Patricii Vincentii Dwyer, Episcopi Maitlandensis. 7 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Heracleensi, R. D, Franciscum Borgongini Duca, e clero R o m a n o sacerdotem, Protonotarium Apostolicum ad instar Participantium, Secretarium Sacrae Congregationis pro negotiis ecclesiasticis extraordinariis, deputatum Nuntium Apostolicum in Italia. — Cathedrali Ecclesiae Plymouthensi, R. P. D. Ioannem Barrett, hactenus Episcopum titularem Assiensem. 21 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Lingonensi, R. D. Ludovicum Fillon, parochum ad S. Leonis, Parisiis. 23 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Birminghamiensi, R. D. Tho- mam Williams, e clero metropolitano, rectorem collegii S. Wilfridi. 25 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Mexicanae, R. P. D. Paschalem Diaz e S. L, hactenus Episcopum Tabasquensem. 26 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Mediolanensi, R. D. Ildephonsum Schuster, e Congregatione Casinensi O. S. B . , A b b a t e m et Ordinarium S. Pauli extra moenia. 351 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 28 'Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Holarensi, R. P. D. Marti- num Meulenberg, Vicarium apostolicum Islandiae, hactenus Episcopum titularem Lundensemu 1 Iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Achridensi, R. P. D. Cletum Cassani, hactenus Archiepiscopum Turritanum. SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM ISTRUZIONE AI REVMI ORDINARI D'ITALIA, E PER ESSI Al PARROCI, CIRCA L'ESECUZIONE D E L L ' A R T . 34 D E L CONCORDATO STIPULATO L ' i l FEBBRAIO 1929 TRA LA S. SEDE ED IL REGNO D'ITALIA, RELATIVO ALLA CELEBRAZIONE D E L MATRIMONIO AGLI EFFETTI CIVILI, SECONDO PURE IL DISPOSTO D E L L A LEGGE 27 MAGGIO 1929, N. 847, SUL MATRIMONIO. Il Concordato felicemente stipulato l ' i l Febbraio 1929 tra la Santa Sede ed il Governo d'Italia, nell'art. 34, stabilisce che lo Stato italiano riconosce al Sacramento del matrimonio, disciplinato dal diritto canonico, gli effetti civili. In esecuzione di tale convenzione lo Stato italiano, con legge del 27 Maggio 1929, n. 847, ha dato le necessarie disposizioni al riguardo. Questa Sacra Congregazione, in conformità agli augusti voleri del Santo Padre, ad essa comunicati con dispaccio della Segreteria di Stato in data 8 Marzo 1929, dirige ai R e v m i Ordinarii e parroci d'Italia la presente Istruzione per l'esatta applicazione del citato art. 34 del Concordato, tenuto presente il testo della suddetta legge, principalmente nello spirito che la informa. Per intelligenza e norma degli stessi R e v m i Ordinarii, si premette che con la citata Legge, nel capo I, « Modificazioni al titolo V del libro I del Codice civile », non si è voluto legiferare sul matrimonio religioso (al quale sono attribuiti gli effetti civili) che, come tale, è solo disciplinato dal diritto canonico, ma sul così detto matrimonio civile, al quale lo Stato non ha rinunziato, pur accostandosi ed anche uniformandosi, in materia d'impedimenti, al Codice di diritto canonico. 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Inoltre a facilitare il compito dei R e v m i Ordinarii e a rendere uniformi in tutte le parrocchie d'Italia le pratiche riguardanti la celebrazione del matrimonio disciplinato dal diritto canonico e le relazioni tra i parroci e gli ufficiali dello stato civile, alla presente Istruzione si unisce il formulario del quale le Curie e i parroci dovranno dihgentemente far uso nell'applicazione delle nuove norme che regolano l'istituto matrimoniale in Italia. CAPO I. Dell'obbligo per gli sposi cattolici ài celebrare il solo matrimonio religioso. 1. -1 cattolici che intendono contrarre matrimonio, sono gravemente obbligati a celebrare il solo matrimonio religioso, dal quale si ottengono gli effetti civili, non essendovi alcuna ragione, scusa o pretesto di ometterlo, attese le cautele di cui la Chiesa l'ha circondato, per renderlo in tutto atto a conseguire il suo s c o p o religioso e sociale. 2. - Qualora gli sposi cattolici osassero contrarre civilmente, sia pure c o n l'intenzione di celebrare in appresso il matrimonio religioso, saranno trattati c o m e pubblici peccatori e il parroco si regolerà a norma del can. 1066. CAPO Delle pubblicazioni II. matrimoniali. 3. - La richiesta delle pubblicazioni nella casa comunale, oltreché dalle persone indicate dall'art. 73 anche dal parroco proprio al del Codice civile, deve farsi in iscritto quale spetta la celebrazione del matrio m o n i o , a norma del can. 1023, § I (art. 6, capov. 2 della Legge 27 Maggio 1929, n. 847). Nel caso che il parroco sia impedito, la richiesta verrà fatta da chi legittimamente lo sostituisce all'effetto della celebrazione del matrimonio. 4. - Il parroco, peraltro, non richiederà, d'ordinario, le dette pubblicazioni, se prima non abbia adempiuto le altre prescrizioni del diritto, riguardanti lo stato libero degli sposi, la dispensa da eventuali impedimenti, la libertà di consenso, l'istruzione religiosa dei medesimi, i loro documenti di Battesimo e di Cresima, il permesso della Curia nei luoghi d o v e vige l'obbligo di tale permesso e nei casi in cui questo permesso è richiesto dal diritto o dalla presente istruzione. 5. - Il parroco spiegherà agli interessati, che essi non devono chiedere le pubblicazioni da farsi nella casa comunale prima che siano state c o m - S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 353 pinte le pratiche da premettersi alla celebrazione del matrimonio, avvertendoli che senza la sua richiesta, la loro non avrebbe effetto (Legge cit., art. 6, capov. 2 ) . 6. - Per ciò che riguarda la durata delle pubblicazioni, se esse saranno fatte a viva v o c e dal parroco, dureranno ordinariamente quindici giorni (can. 1024). È opportuno però che gli Ordinarii, avvalendosi della facoltà loro concessa dal can. 1025, permettano ai parroci, d o v e ciò consiglino circostanze di luogo e di persone, di fare le pubblicazioni per affissione all'ingresso della chiesa, nel qual caso queste dureranno otto giorni con l'inclusione di due feste di precetto. A norma del can. 1030, prima di procedere alla celebrazione del matrim o n i o , se non interviene una grave causa, si faranno trascorrere tre giorni dall'ultima pubblicazione, ovvero dall'ultimo giorno dell'affissione. 7. - Sotto il nome di parroco, qui e nelle seguenti disposizioni, s'intende qualunque sacerdote che eserciti la cura d'anime con giurisdizione parrocchiale (can. 451 § 2), non esclusi i cappellani militari, i quali hanno giurisdizione parrocchiale, non territoriale, ma personale, regolata dai rispettivi decreti. Tanto l'Ordinario del luogo, quanto l'Ordinario militare possono in qualche caso avocare a se l'esercizio delle suddette facoltà. 8. - La domanda, come pure l'atto di pubblicazione, indicheranno: o I il n o m e , il cognome, la professione, il luogo di nascita, il domicilio degli sposi; 2° se sono maggiori o minori di età; 3° il nome, il cognome, la professione e il domicilio dei genitori. 9. - Le pubblicazioni saranno fatte dal parroco proprio, a norma del can. 1023 § 1. 10. - A giudizio dell'Ordinario (can. 1023 § 2) le pubblicazioni canoniche potranno farsi in diverse parrocchie, quando uno o entrambi gli sposi, d o p o la pubertà, sian vissuti almeno sei mesi in altra parrocchia. Il parroco proprio farà la richiesta delle pubblicazioni al solo ufficiale di stato civile del luogo della sua parrocchia. 11. - Se il matrimonio si dovrà celebrare all'estero tra due italiani o tra un italiano ed uno straniero, le pubblicazioni si faranno tanto nella parrocchia dell'attuale domicilio o quasi domicilio, quanto nella propria parrocchia in Italia. Se uno o entrambi gli sposi non abbiano più il domicilio in Italia, le pubblicazioni si faranno nella parrocchia di origine o altrove, a giudizio dell'Ordinario, a norma del can. 1023 § 2 sopra ricordato. ACTA, voi. X X I , n. 8. — 8-7-929. Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 354 12. - N e l l e pubblicazioni si farà espressa menzione: 1° se gli sposi, legati da qualche impedimento canonico, abbiano chiesta ed ottenuta la necessaria dispensa dalla competente autorità ecclesiastica; 2° se siano intervenuti o una sentenza di nullità di matrimonio o una dispensa da matrimonio rato e non consumato o altri provvedimenti resi esecutivi; 3° se, non ostante l'opposizione o le non concordanti disposizioni di legge, sia stata concessa dall'Ordinario la debita autorizzazione per celebrare il matrimonio. 13. - Qualora si dimandi la dispensa dalle pubblicazioni ecclesiastiche, o la dispensa sia concessa dal diritto canonico (can. 1026-1028), uguale domanda deve essere fatta alla competente autorità civile per il tramite dell'ufficiale dello stato civile. Nel caso che la dispensa civile non sia accordata o si preveda che il disbrigo della pratica occuperà lungo tempo, il parroco, sentito l'Ordinario, potrà procedere alla celebrazione del matrimonio. A v v e n u t o il matrimonio, il parroco non indugi, a norma del num. 30 della presente Istruzione, a denunziarlo all'ufficiale dello stato civile. Sappiano i R e v m i Ordinarli che opportune istruzioni saranno date dalla competente autorità civile superiore, affinchè nei casi predetti di dispensa canonica si faccia luogo nel più breve tempo possibile alla concessione della dispensa civile. Di conseguenza i R e v m i Ordinarii non permetteranno la celebrazione del matrimonio, se non nell'urgenza di gravi cause. 1 4 . - P o t r à l'Ordinario per giusta ragione dispensare da una delle tre pubblicazioni orali, visto che con ciò resta integro il diritto delle pubblica^zioni nella casa comunale, eguagliandosi ordinariamente riguardo alla durata del tempo in questo caso le pubblicazioni canoniche e le civili. La dispensa da una delle pubblicazioni civili è accordata dal Procuratore del R e , da entrambe dal Procuratore generale del R e . 15. - Gli Ordinarii, anche in ossequio all'art. 34 del Concordato, non concederanno dispensa, specialmente totale, dalle pubblicazioni, se non per motivi assai gravi ed urgenti. 16. - Quando il parroco riceve dall'ufficiale dello stato civile comunicazione di opposizioni notificate ó d'esistenza d'impedimento (Legge art. 7) egli ne informi subito l'Ordinario diocesano e non proceda alla celebrazione del matrimonio senza l'espressa autorizzazione del medesimo, salvo il caso in cui l'opposizione fosse evidentemente destituita di fonda- mento. 17. - Se l'opposizione sarà motivata da una sentenza d'interdizione per infermità di mente (Legge, art. 12 n. 3) a carico di una delle parti, non S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 355 si polirà in alcun m o d o procedere alla celebrazione del matrimonio senza l'espressa autorizzazione dell'Ordinario. In questo caso l'Ordinario, oltre a considerare la gravità delle conseguenze che possono derivare da tale matrimonio, tenga presente che di esso non si potrà ottenere la trascrizione agli effetti civili, salvo il prescritto del n. 38 di questa Istruzione e dell'art. 14 della Legge, capov. 2. 18. - Qualora l'opposizione sia fatta a causa d'un precedente matrimonio civile - ipotesi che non dovrebbe realizzarsi in regime concordatario {cfr. nn. 1, 2) - contratto tra gli stessi sposi, il parroco procederà alla celebrazione del matrimonio, e benché questo non possa essere trascritto agli effetti civili che già esistono, verrà denunziato egualmente all'ufficiale dello stato civile, perchè possa prenderne nota, secondo le istruzioni che saranno impartite dalle competenti autorità civili. Qualora invece l'opposizione sia fatta a causa di un precedente matrimonio civile contratto da uno dei due sposi con altra persona, il parroco deferirà il caso all'Ordinario. Se questi crederà di permettere il matrimonio religioso, detto matrimonio n o n si potrà trascrivere agli effetti civili e diventa perciò inutile ogni denunzia (art. 12, nn. 1 e 2 della Legge). 19. - In tutti gli altri casi di opposizione, fatta per la minore età dei contraenti, per lo stato vedovile prima del decorso di dieci mesi, ecc., le ragioni dell'opposizione saranno esaminate diligentemente dall'Ordinario e il parroco non potrà procedere al matrimonio senza il giudizio del medesimo. Se il giudizio sarà favorevole alla celebrazione del matrimonio, questo produrrà gli effetti civili, non potendo l'ufficiale di stato civile negarne a suo tempo la trascrizione (Legge, art. 7, capov. 3 ) . Per i minorenni peraltro, quando anche non vi sia opposizione, il parroco si regolerà a norma del canone 1034. 20. - Il parroco, prima di procedere alla celebrazione del matrimonio, si procurerà il certificato di cui all'art. 7 della citata Legge. 21. - Se il matrimonio non venga celebrato entro sei mesi, si potranno, a giudizio dell'Ordinario, ripetere le pubbhcazioni (can. 1030 § 2 ) . Quanto alle pubblicazioni civili si procederà a norma delle leggi civili. CAPO III. Della celebrazione del matrimonio. 22. - Per ciò che riguarda il tempo, il luogo, la forma canonica e liturgica della celebrazione del matrimonio, anche per gli Italo-Greci nelle parrocchie del Eegno, si osservino esattamente le prescrizioni della Chiesa. 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23. - Se il matrimonio si celebra fuori del territorio parrocchiale, il parr o c o che ne dà la licenza (di cui al can. 1097, § 1, n. 3 ) , insieme ai documenti comprovanti lo stato libero degli sposi, trasmetterà al parroco della parrocchia, d o v e sarà celebrato il matrimonio, anche il certificato di cui all'art. 7 della Legge. 24. - L'Ordinario, il parroco o altro sacerdote legittimamente delegato, che avrà assistito al matrimonio, d o p o ricevuto il consenso dei coniugi, ne spiegherà agli stessi gli effetti civili, dando loro lettura, innanzi ai testi del matrimonio, degli articoli 130,131 e 132 del Codice civile riguardanti i diritti e i doveri dei coniugi (Legge, art. 8), secondo il testo allegato a questa Istruzione (Ali. I I I , m o d . X I V ) . Tale lettura si farà in chiesa prima della Messa, se questa avrà luogo. Ciò fatto, il parroco che avrà compilati in precedenza i due atti originali del matrimonio, li firmerà subito e in pari tempo vi farà apporre le altre firme richieste, avendo prima preparato quanto occorre allo scopo; se ciò non fosse possibile o conveniente si firmerà l'atto subito d o p o la predetta lettura nella sagrestia. 25. - Il matrimonio celebrato secondo le leggi canoniche sarà notificato entro i cinque giorni stabiliti dalla Legge al Comune. Eseguita la trascrizione, questa produce sempre gli effetti civili dal giorno della celebrazione del matrimonio. 26. - L'autorizzazione per il matrimonio dei minori d'anni 21 e delle vedove prima del decorso dei 10 mesi dalla vedovanza, è lasciata, c o m e si è detto (n. 19), al prudente giudizio dell'Ordinario ed avrà gli effetti civili. L'Ordinario però non accorderà il permesso ad una vedova prima del decorso dei 10 mesi, se non avrà la sufficiente certezza che rimangano esclusi quegli inconvenienti ai quali intende ovviare il legislatore. 27. - Tengano presente gli Ordinarii che a norma dell'art. 7, capov. 3, della Legge citata, l'autorità giudiziaria civile, in ordine a qualunque opposizione tendente ad ostacolare la celebrazione del matrimonio, pronunzia sentenza di non luogo a deliberare, appunto perchè tale materia è riservata al giudizio dell'autorità ecclesiastica, ad eccezione dell'opposizione fatta circa gli impedimenti di cui all'art. 12 della Legge stessa e ai nn. 17 e 18 della presente Istruzione. 28. - Quanto agli ufficiali, ai militari assimilati, ai diplomatici e a tutti quelli ai quali è vietato il matrimonio senza speciale autorizzazione civile, potrà procedersi al matrimonio religioso soltanto, se gravi ragioni di coscienza consigliassero l'Ordinario di permetterlo, ma non sarà denunziato agli effetti civili (cfr. Istruzione della Sacra Congregazione dei Sacramenti, 2 Aprile 1909). S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 357 Ciò' va detto anche per ie v e d o v e pensionate e in particolare per le v e d o v e di guerra (cfr. però Istruzioni della S. C. dei Sacramenti: 20 "Giugno 1919, 10 Giugno 1922 e 25 Gennaio 1927). Quando in tali casi sia permesso il matrimonio religioso, questo, cessato l'impedimento che si opponeva alla trascrizione, sarà denunziato all'ufficiale dello stato civile per i relativi effetti, ad istanza di chiunque vi abbia interesse (Legge, art. 14). Nel permettere tali matrimoni i R m i Ordinarli procederanno con molta circospezione, potendosi verificare degli inconvenienti non lievi. CAPO IY. Notificazione del matrimonio alVufficiale di stato civile. 29. - A norma del num. 24, il parroco redigerà l'atto di matrimonio in lingua italiana ed in doppio originale che sarà firmato dagli sposi, a meno che non sappiano o non possano scrivere e dai testimoni che d o vranno essere in grado d'apporre all'atto il loro nome e cognome e dallo stesso parroco. Uno dei predetti atti sarà compilato sopra il libro parrocchiale e l'altro in foglio volante per l'ufficio di stato civile. Se il matrimonio viene celebrato fuori della Chiesa parrocchiale da un sacerdote delegato, il celebrante ne redigerà i due atti originali in due fogli volanti da rimettersi al parroco, il quale mentre ne rimetterà uno all'ufficiale di stato civile, trascriverà l'altro sul proprio libro parrocchiale, avendo però cura di conservare in archivio il foglio originale. L'atto di matrimonio conterrà le seguenti indicazioni: 1° il nome e cognome, l ' e t à 1 e la professione, il luogo di nascita, il domicilio, il quasi domicilio, ossia la residenza degli sposi; 2° il nome e cognome, il domicilio o la residenza dei loro g e n i t o r i ; 2 3° la data delle eseguite pubblicazioni canoniche o il decreto di dispensa, c o m e anche la menzione relativa alle pubblicazioni civili; 4° indicazione di eventuali impedimenti canonici e relativa dispensa; 5° il luogo e la data in cui seguì la celebrazione del matrimonio; 6° il nome e cognome del parroco o di chi altri per lui abbia assistito alla celebrazione del matrimonio (Legge, art. 9); 1 II parroco si assicurerà prima se la data di nascita segnata nei registri civili cor- risponda a quella segnata nel libro dei battezzati. 2 In caso poi di differenza tra il nome di battesimo e quello dello stato civile, dovranno essere riportati nell'atto ambedue i nomi con la debita apposizione della differenza, cioè ài civile e nel libro di battesimo. t 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7° la menzione dell'eseguita lettura degli articoli 130, 131 e 132 del Codice civile (Legge, art. 10). 30. - Il parroco entro le 24 ore e in ogni evenienza non oltre 5 giorni dall'avvenuta celebrazione, trasmetterà al Comune uno degli atti originali del matrimonio, affinchè sia trascritto e conservato nell'archivio dello stato civile. Tengano presente i parroci la responsabilità che assumono per i danni eventuali a cui possono andare incontro gli sposi, dilazionando oltre cinque giorni la trasmissione dell'atto di celebrazione del matrimonio all'ufficio dello stato civile (Legge, art. 14, capov. 3 ) . 31. - Il Comune a cui deve trasmettersi l'atto del matrimonio per la trascrizione agli effetti civili è sempre quello in cui il matrimonio è stato celebrato (Legge, art. 8, capov. 2 ) . 32. L'obbligo di trasmettere l'atto di matrimonio al Comune incombe sempre al parroco (n. 7 près. Istr.), anche se alla celebrazione del matrimonio abbia assistito un altro sacerdote delegato da lui o dall'Ordinario diocesano, o autorizzato dal can. 1098, n. 2. In caso di legittimo impedimento del parroco, la trasmissione sarà fatta dal vicario cooperatore, o, impedito anche questo, dal sacerdote che avrà assistito legittimamente al matrimonio. 33. Se l'Ordinario abbia celebrato il matrimonio, questi invierà gli atti originali al parroco del luogo dove è stato celebrato, ed il parroco trasmetterà uno degli originali all'ufficiale di stato civile, a norma del n. 30. 34. - Il matrimonio celebrato alla presenza dei soli testimoni, a norma del can. 1098, sarà notificato dal parroco all'ufficio di stato civile al suo ritorno in parrocchia; nel quale caso dovrà prima leggere ai coniugi, davanti a due testimoni, gli articoli del Codice civile riguardanti i loro diritti e doveri (vedi n. 24). Nel caso che il matrimonio fosse stato celebrato alla presenza dei soli testi in mortis periculo, il parroco ne darà comunicazione appena avutane notizia. 35. - Se il matrimoniò sia stato celebrato per procura a norma del can. 1089, o alla sola presenza del parroco secondo il can. 1044 o dal semplice sacerdote di cui al can. 1098, n. 2, ciò dovrà essere indicato nell'atto di matrimonio. 36. - L'ufficiale dello stato civile, entro 48 ore dal ricevimento dell'atto di matrimonio, darà notizia al parroco dell'avvenuta trascrizione, della data in cui è stata effettuata e delle altre eventuali indicazioni di protocollo e registro (Legge, art. 10, capov. 2): detta comunicazione sarà conservata gelosamente nell'Archivio parrocchiale, e il parroco ne farà inoltre annotazione a margine dell'atto di matrimonio compilato nel libro parrocchiale. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 359 37. Se nel predetto termine l'ufficiale di stato civile non avrà trasmessa la comunicazione dell'eseguita trascrizione, il parroco ne solleciterà la trasmissione, e, qualora il detto ufficiale trascuri ancora, deferirà il caso all'Ordinario. Non manchi il parroco nei suddetti casi di tenere nota delle domande e delle insistenze da lui fatte, per le possibili sue giustificazioni. 38. - Nel caso in cui a giudizio dell'Ordinario si ammise un interdetto per infermità di mente alla celebrazione del matrimonio, se la sentenza d'interdizione sia stata revocata e la coabitazione dei coniugi siasi protratta per tre mesi dalla revoca della detta sentenza, si potrà chiedere la trascrizione di tale matrimonio agli effetti civili (Legge, art. 14, capov. 2 ) . 39. - Omessa la trascrizione allo stato civile per qualsiasi ragione, potrà tuttavia essere domandata d o p o , in qualsiasi tempo, da chi vi ha interesse, purché le condizioni per la validità dell'atto, che sussistevano al tempo della celebrazione del matrimonio, non siano venute meno, salvo peraltro il diritto acquisito dei terzi. (Legge, art. 14). 40. -1 contraenti non possono regolarmente opporsi alla notificazione del matrimonio al Comune per gli effetti civili, dovendo il parroco farla per ragioni d'ufficio, salvi i casi contemplati nei nn. 17, 18 e 28 e il prescritto del numero seguente. 41. - Il matrimonio di coscienza propriamente detto, di cui ai cann. 1104 e seg., non deve essere notificato al Comune. Le parti però possono in ogni tempo chiedere che il loro matrimonio sia notificato perchè venga trascritto per gli effetti civili, salvo sempre il diritto acquisito dei terzi. 42. - Anche l'Ordinario può rendere di pubblica ragione e notificare all'ufficiale di stato civile per mezzo del parroco un tale matrimonio, quando ciò sia necessario per evitare lo scandalo o altro grave danno, a norma del can. 1106. 43. - Il parroco negligente nella notificazione dei matrimoni all'ufficio di stato civile, soggiace alla sanzione penale comminata nel can. 2383, oltre alla grave responsabilità di cui al n. 30. CAPO Della convalidazione e V. sanazione in radice del matrimonio. Della legittimazione della prole e del privilegio paolino. 44. - Nel caso che un matrimonio non sia stato ancora notificato e trascritto agli effetti civili e si scopra esser nullo, si procederà in conformità del diritto alla convalidazione ordinaria di esso. Il parroco trasmetterà 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale all'ufficiale di stato civile l'atto della seconda celebrazione del matrimonio eseguita nel m o d o suddetto cioè con la rinnovazione del consenso dinanzi al parroco e ai testimoni, previa dispensa dalle pubblicazioni, se quelle fatte siano incorse nella decadenza. Se invece il matrimonio sia stato denunziato e trascritto agli effetti civili, e si scopra esser nullo, si procederà subito, previe le necessarie dispense, alla convalidazione ordinaria di esso e intanto l'Ordinario pronunzierà, se è il caso, a tenore del can. 1990, sentenza di nullità di quel primo matrimonio la quale seguirà il corso stabilito per le necessarie annotazioni nei registri civili (art. 17 della Legge). Qualora non sia possibile la convalidazione ordinaria, omessa la sentenza di cui sopra, si chiederà alla competente autorità ecclesiastica la sanazione in radice del predetto matrimonio. Il rescritto della sanazione in radice, con la notizia della nullità del matrimonio in'questione, previo il consenso dell'Ordinario e s e lo richiegga l'interesse delle parti, sarà comunicato dal parroco all'ufficiale dello stato civile e la sanazione del matrimonio verrà trascritta nel registro civile a margine della particola del matrimonio ch'è stato sanato in radice. 45. - Quanto alla legittimazione dei figli, il susseguente matrimonio, celebrato secondo la legge canonica, e trascritto agli effetti civili, rende legittimi i figli naturali anche ai detti effetti (cfr. art. 194 Cod. c i v . ) ; però gli sposi dovranno farne il riconoscimento dinanzi al parroco, indicando il n o m e e la data di nascita, affinchè ciò sia inserito nella redazione dell'atto di matrimonio, a condizione che non faccia ostacolo un impedimento della legge civile. 46. - Quando sia stato concesso dalla S. Sede il rescritto di legittimazione di figli non legittimabili per susseguente matrimonio, il parroco potrà suggerire alle persone interessate di presentarlo alla competente autorità civile per ottenere anche la legittimazione civile. 47. - Per tutto ciò che riguarda il privilegio paolino, rimangono ferme le norme contenute nel Codice di diritto canonico (cann. 1120 e seg.), e la pratica per la trascrizione agli effetti civili sarà deferita alla Segreteria di Stato di Sua Santità dall'autorità ecclesiastica che detto privilegio avrà applicato. 48. - Parimenti ricorrendo il caso di presunta morte di uno dei coniugi, se trattasi di militari dispersi nella grande guerra e vi sia la sentenza del tribunale civile che dichiarò la presunta morte, l'Ordinario si atterrà all'Istruzione del Santo Officio del 1868 e, permettendosi il nuovo matrimonio, questo avrà il corso ordinario e sarà con la debita avvertenza denunziato allo stato civile. « S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 361 Fuori di questo caso la pratica per gli effetti civili dovrà essere deferita c o m e sopra alla Segreteria di Stato. 49. -1 provvedimenti e le sentenze di nullità di matrimonio rese esecutive (can. 1987) sia che le relative cause abbiano seguito il corso giudiziario, sia quello amministrativo o economico (can. 1990) e le dispense da matrimonio rato e non consumato concessa dalla Santa Sede ai cattolici o da matrimonio solo non consumato concesse agli acattolici, quando uno soltanto dei coniugi sia battezzato (can. 1119), e così le dichiarazioni circa 10 scioglimento del detto matrimonio rato e non consumato in forza della professione solenne (can. 1119), saranno d'ufficio trasmesse rispettivamente o dal Tribunale ecclesiastico d'appello o dall'Ordinario diocesano, o dalla competente Sacra Congregazione al Supremo Tribunale della Segnatura, che a sua volta le comunicherà alla Corte di Appello della circoscrizione a cui appartiene il Comune presso il quale fu trascritto l'atto di celebrazione del matrimonio (Legge, art. 17). 50. - Nelle cause di separazione si riterrà come massima che possono considerarsi nei singoli casi quali ingiurie gravi l'apostasia d'uno dei c o niugi e il pericolo di perversione dell'altro. 51. - Le sentenze di separazione saranno partecipate dal Tribunale civile che le emette all'Ordinario diocesano, il quale ne darà a sua volta comunicazione al parroco proprio dei coniugi (Legge, art. 19). 52. - La competenza del magistrato civile circa le cause di separazione riguarda anche i matrimonii celebrati prima del Concordato. 53. - Le sentenze e i provvedimenti relativi alla separazione dei coniugi, emessi dall'autorità civile, purché non siano contrarii alla legge divina o ecclesiastica, hanno valore anche nel foro canonico. Perciò rispetto alla donna legalmente separata è applicabile la disposizione del can. 93 § 2. 54. - Le sentenze o decreti di separazione emanati dalla competente autorità ecclesiastica in qualche caso speciale, potranno essere notificati dall'autorità che li ha emanati, nell'interesse delle parti, all'autorità civile. CAPO Disposizioni VI. transitorie. 55. - Gli atti e le pratiche relative al matrimonio, che siano già state iniziate dall'autorità ecclesiastica prima dell'8 Agosto .1929, giorno in cui va in vigore la Legge 27 Maggio 1929 per l'applicazione del Concordato nella parte relativa al matrimonio, non saranno sospese, ma seguiranno 11 loro corso ordinario e verranno condotte a termine nella norma e nei modi prescritti. 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 5 6 . - N e l caso che l'autorità civile in seguito alle pubblicazioni o ad altro provvedimento abbia emanato una ordinanza o un. decreto, fuori dei casi contemplati nei nn. 17 e 18, con cui la trascrizione del matrimonio venisse impedita o differita, il parroco suggerirà alle parti di far ricorso motivato dalla disposizione di legge contro la detta opposizione alla E. Corte d'appello (art. 21 della Legge) e farà egli stesso ricorso al proprio Ordinario. 57. - Se le pubblicazioni canoniche siano già state fatte quando andrà in vigore la suddetta Legge, il matrimonio potrà celebrarsi senza le pubblicazioni civili. Se queste avessero avuto luogo o fossero in corso, non occorrerà chiedere la rinnovazione delle medesime, ma si farà luogo alla celebrazione e trascrizione del matrimonio previo il certificato da rilasciarsi dall'ufficiale dello stato civile (art. 7 della Legge). Spetta alle parti interessate di chiedere alla Corte d'appello la trascrizione di un matrimonio religioso celebrato anteriormente all'entrata in vigore della Legge 27 Maggio 1929 (art. 21). U parroco presterà a tale scopo agli interessati la propria assistenza. 58. - La nullità dei matrimoni dichiarata dall'autorità ecclesiastica prima o d o p o 1' 8 Agosto 1929, su domanda di una delle parti, può essere notificata secondo la formalità di cui al n. 49, per ottenere lo scioglimento del matrimonio civile, purché la nullità sia stata pronunziata per una causa ammessa anche dal Codice civile (Legge, art. 22). Così pure, su domanda di ambedue le parti, si potrà ottenere lo scioglimento civile di quei matrimoni dai quali si è avuta prima della stessa data la dispensa pontificia del matrimonio rato e non consumato, purché siano state osservate le formalità di cui al n. 49 (ibid.). La Santità di N. 8. Pio Pp. XI, nell'Udienza accordata al sottoscritto Cardinale Prefetto della 8. C. della Disciplina dei Sacramenti il giorno o I Luglio, si è benignamente degnata di approvare la presente Istruzione e di dare ordine che venisse immediatamente pubblicata e diventi esecutiva a tutti gli effetti di legge dal giorno otto Agosto prossimo venturo. E o m a , dalla Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti, 1° Luglio 1929. £8 M. C A R D . L E G A , Vescovo Tuscolano, Prefetto. L. © S. D. Jorio, Segretario. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 363 ALLEGATO Í CONCORDATO STIPULATO F E A LA S. SEDE E IL GOVERNO ITALIANO Art. 34. Lo Stato italiano, volendo ridonare all'istituto del matrimonio, che è base della famiglia, dignità conforme alle tradizioni cattoliche del suo popolo, riconosce al sacramento del matrimonio, disciplinato dal diritto canonico, gli effetti civili. Le pubblicazioni del matrimonio come sopra, saranno effettuate, oltre che nella chiesa parrocchiale, anche nella casa comunale. Subito d o p o la celebrazione il parroco spiegherà ai coniugi gli effetti civili del matrimonio, dando lettura degli articoli del Codice civile riguardanti i diritti e i doveri dei coniugi, e redigerà l'atto di matrimonio, del quale entro cinque giorni trasmetterà copia integrale al Comune, affinchè venga trascritto nei registri dello stato civile. Le cause concernenti la nullità del matrimonio e la dispensa dal matrimonio rato e non consumato sono riservate alla competenza dei Tribunali e dei dicasteri ecclesiastici. I provvedimenti e le sentenze relative quando siano divenute definitive, saranno portate al Supremo Tribunale della Segnatura, il quale controllerà se siano state rispettate le norme del diritto canonico relative alle competenze del giudice, alla citazione ed alla legittima rappresentanza o contumacia delle parti. I detti provvedimenti e sentenze definitive coi relativi decreti del Supremo Tribunale della Segnatura saranno trasmessi alla Corte d'Appello dello Stato competente per territorio, la quale, con ordinanze emesse in Camera di Consiglio, li renderà esecutivi agli effetti civili ed ordinerà che siano annotati nei registri dello stato civile a margine dell'atto di matrimonio. Quanto alle cause di separazione personale, la Santa Sede consente che siano giudicate dall'autorità giudiziaria civile. 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLEGATO II LEGGE SUL MATRIMONIO Numero di pubblicazione 1521. Legge 27 maggio 1929, nr 847. Disposizioni per V applicazione del Concordato delVll febbraio 1929 tra la Santa Sede e Vitalia, nella parte relativa al matrimonio. VITTORIO EMANUELE III P E R GRAZIA D I D I O E P E R VOLONTÀ D E L L A N A Z I O N E RE D'ITALIA Il Senato e la Camera dei deputati hanno approvato; N o i abbiamo sanzionato e promulgato quanto segue: CAPO I. Modificazioni al Titolo V del Libro I del Codice civile. Art. 1. L'età per contrarre matrimonio, indicata nell'art. 55 del Codice civile, è ridotta a sedici anni compiuti per l'uomo e a quattordici anni c o m p i u t i , per la donna. Art. 2. Quando concorrano gravi motivi, oltre che dagli impedimenti indicati nell'art. 68 del Codice civile, può essere altresì accordata dispensa dagli impedimenti indicati negli articoli 57, 60 e 62 del Codice civile. La dispensa è accordata dal Re o dalle autorità a ciò delegate. Art. 3. L'articolo 63 del Codice civile è così modificato: « I l minore non può contrarre matrimonio senza il consenso del genitore che esercita la patria potestà o senza il consenso del tutore. « Per il matrimonio dei figli naturali legalmente riconosciuti si richiede il consenso del genitore che esercita la tutela e, in mancanza, del tutore. « Per il matrimonio dei figli naturali non riconosciuti si richiede il consenso del tutore. « Al matrimonio del figlio adottivo è necessario anche il consenso dell'adottante ». L'art. 67 è così modificato: « Qualora sia negato il consenso, il matrimonio può, per gravi motivi, essere autorizzato dal procuratore generale presso la CORTE di appello ». S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 365 Art. 4. Sono abrogati gli articoli 64, 65, 66, l'ultimo comma dell'art. 128 del Codice civile, e ogni altra disposizione contraria all'art. 3 della presente legge. CAPO Disposizioni relative II. ai matrimoni celebrati davanti i ministri del culto cattolico. Art. 5. U matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico, secondo le norme del diritto canonico, produce, dal giorno della celebrazione, gli stessi effetti del matrimonio civile, quando sia trascritto nei registri dello stato civile secondo le disposizioni degli articoli 9 e seguenti. Art. 6. Le pubblicazioni debbono essere fatte a norma degli articoli 70 e seguenti del Codice civile e degli articoli 65 e seguenti del Regio decreto 15 novembre 1865, n. 2602, per l'ordinamento dello stato civile. La richiesta delle pubblicazioni, oltre che dalle persone indicate nell'art. 73 del Codice civile, deve esser fatta anche dal parroco, davanti al quale il matrimonio sarà celebrato. Art. 7. Trascorsi tre giorni successivi alla seconda ovvero all'unica pubblicazione, l'uffiziale dello stato civile, o v e non gli sia stata notificata alcuna opposizione e nulla gli consti ostare al matrimonio, rilascia un certificato, in cui dichiara che non risulta l'esistenza di cause, le quali si oppongano alla celebrazione di un matrimonio valido agli effetti civili. Qualora gli sia stata notificata opposizione a norma dell'art. 89 del Codice civile, l'uffiziale dello stato civile non può rilasciare il certificato e deve comunicare al parroco la opposizione. L'autorità giudiziaria decide sull'opposizione soltanto quando questa sia fondata su alcuna delle cause indicate negli articoli 56 e 61 prima parte del Codice civile. In ogni altro caso pronuncia sentenza di non luogo a deliberare. Art. 8. Il ministro del culto, davanti al quale è celebrato il matrimonio, deve spiegare agli sposi gli effetti civili del matrimonio, dando lettura degli articoli 130, 131 e 132 del Codice civile. L'atto di matrimonio è compilato immediatamente d o p o la celebra- 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zione, in doppio originale. U n o di questi viene subito trasmesso all'ufnziale dello stato civile del Comune in cui il matrimonio è stato celebrato e, in ogni caso, non oltre cinque giorni dalla celebrazione. Art. 9 L'uffiziale dello stato civile, ricevuto l'atto di matrimonio, ne cura la trascrizione nei registri dello stato civile, in m o d o che risultino le seguenti indicazioni: il n o m e e cognome, l'età e la professione, il luogo di nascita, il domicilio o la residenza degli sposi; il nome e cognome, il domicilio o la residenza dei loro genitori; la data delle eseguite pubblicazioni o il decreto di dispensa; il luogo e la data in cui seguì la celebrazione del matrimonio; il nome e cognome del parroco o di chi altri per lui abbia assistito alla celebrazione del matrimonio. L'uffiziale dello stato civile deve dare avviso al procuratore del Re nei casi e per gli effetti indicati nell'art. 104 del Regio decreto 15 n o v e m bre 1865 per l'ordinamento dello stato civile. Art. 10. Se l'atto di matrimonio non sia stato trasmesso in originale, o v v e r o se questo non contenga le indicazioni prescritte dall'art. 9 e la menzione dell'eseguita lettura degli articoli 130, 131 e 132 del Codice civile prescritta dall'articolo 8, l'uffiziale dello stato civile sospende la trascrizione e rinvia l'atto per la sua regolarizzazione. Quando l'atto sia regolare, la trascrizione deve essere eseguita entro ventiquattro ore dal ricevimento, e nelle successive ventiquattro ore deve esserne trasmessa notizia al parroco, con l'indicazione della data, in cui è stata effettuata. Art. 11. La trascrizione dell'atto riconosciuto regolare deve essere eseguita, quando sia stato rilasciato il certificato di cui all'art. 7, anche se l'uffiziale dello stato civile abbia notizia di qualcuna delle circostanze indicate nell'articolo seguente, ma in tal caso egli deve prontamente informarne il procuratore del R e , il quale, ove occorra, provvede a norma dell'art. 16. Art. 12. Quando la celebrazione del matrimonio non sia stata preceduta dal rilascio del certificato di cui all'art. 7, si fa egualmente luogo alla trascrizione, tranne nei casi seguenti: o I se anche una sola delle persone unite in matrimonio risulti legata da altro matrimonio valido agli effetti civili, in qualunque forma celebrato; S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 367 2° se le persone unite in matrimonio risultino già legate tra loro da matrimonio valido agli effetti civili, in qualunque forma celebrato; 3° se il matrimonio sia stato contratto da un interdetto per infermità di mente. Art. 13. Se la celebrazione del matrimonio non sia stata preceduta dalle pubblicazioni o dalla dispensa, la trascrizione può aver luogo soltanto d o p o l'accertamento cbe non esiste alcuna delle circostanze indicate nel precedente art. 12. A questo scopo l'uffiziale dello stato civile, oltre a richiedere i documenti occorrenti e a fare le indagini che riterrà opportune, affìgge alla porta della casa comunale avviso della celebrazione del matrimonio da trascrivere, c o n l'indicazione delle generalità degli sposi, della data, del luogo di celebrazione e del ministro del culto davanti al quale è avvenuta. L'avviso resterà affìsso per dieci giorni consecutivi, durante i quali possono opporsi alla trascrizione del matrimonio per una delle cause indicate nel precedente art. 12, coloro che, a norma del Codice civile, avrebbero potuto fare opposizione al matrimonio. L'opposizione sospende la trascrizione ed è regolata dalle disposizioni degli articoli 89 e seguenti del Codice civile, in quanto applicabili. Art. 14. La trascrizione dell'atto di matrimonio che per qualsiasi causa sia stata omessa può essere richiesta in ogni tempo da chiunque vi abbia interesse, quando le condizioni stabilite dalla legge sussistevano al momento della celebrazione del matrimonio e non siano venute meno successivamente. La trascrizione p u ò essere richiesta anche nel caso preveduto nel n. 3 dell'art. 12, se la coabitazione continuò per tre mesi d o p o revocata l'interdizione. Qualora la trascrizione sia richiesta trascorsi i cinque giorni dalla celebrazione, essa non pregiudica i diritti legittimamente acquisiti dai terzi. Art. 15. Se l'uffiziale dello stato civile non creda di poter procedere alla trascrizione, si osserva la disposizione dell'art. 75 del Codice civile. Art. 16. La trascrizione del matrimonio può essere impugnata per una delle cause menzionate nell'art. 12 della presente legge. A tali impugnazioni si applicano le disposizioni degli articoli 104, 112, 113 e 114 del Codice civile. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Art. 17. La sentenza del tribunale ecclesiastico, che pronuncia la nullità del matrimonio, o il provvedimento, col quale è accordata la dispensa dal matrimonio rato e non consumato, d o p o che sia intervenuto il decreto del Supremo Tribunale della Segnatura, preveduto dall'art. 34 del Concordato d e l l ' l l febbraio 1929, fra l'Italia e la Santa Sede, sono presentati in forma autentica alla Corte di appello della circoscrizione a cui appartiene il Comune, presso il quale fu trascritto l'atto di celebrazione del matrimonio. La Corte di appello, con ordinanza pronunciata in camera di consiglio, rende esecutiva la sentenza o il provvedimento di dispensa dal matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico e trascritto nel registro dello stato civile e ne ordina l'annotazione a margine dell'atto di matrimonio. Art. 18. La disposizione dell'art. 116 del Codice civile è applicabile anche nel caso di annullamento della trascrizione del matrimonio, e in quello in cui, a sensi del precedente articolo 17, venga resa esecutiva la sentenza che dichiari la nullità del matrimonio celebrato davanti al ministro del culto cattolico. Art. 19. Le disposizioni del Codice civile relative alla separazione dei coniugi restano ferme anche per i matrimoni celebrati davanti un ministro del culto cattolico, quando siano stati trascritti. In pendenza del giudizio di nullità davanti i tribunali ecclesiastici, può essere richiesta al tribunale civile la separazione temporanea dei coniugi a norma dell'art. 115 del Codice civile. La domanda può essere proposta dal pubblico ministero, se ambedue i coniugi o uno di essi sia minore di età. La sentenza di separazione, quando sia passata in cosa giudicata, è comunicata all'autorità ecclesiastica. CAPO III. Disposizioni generali e transitorie. Art. 20. • Agli effetti dell'art. 124 del Codice civile è parificato alla celebrazione del matrimonio il rilascio del certificato di cui all'art. 7. Incorre nella multa stabilita nell'art. 124 del Codice civile l'uffiziale dello stato civile, che omette di eseguire prontamente la trascrizione 369 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum dell'atto di 'matrimonio, quando ricorrano le condizioni previste dalla legge, o che esegua la trascrizione quando questa non sia ammessa. Art. 2 1 . La trascrizione del matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico anteriormente all'entrata in vigore della presente legge può essere disposta dalla Corte di appello su ricorso di entrambe le parti, c o n ordinanza pronunziata in camera di consiglio, dopo di aver accertato che al tempo del matrimonio sussistevano le condizioni richieste dal Codice civile per contrarre matrimonio, e che posteriormente non siasi verificata alcuna delle circostanze indicate nel precedente art. 12. Operata la trascrizione, gli effetti civili del matrimonio si producono dai giorno della medesima. Art. 2 2 . Nel caso, in cui sia stata o venga pronunziata la nullità del matrimonio celebrato davanti un ministro del culto cattolico prima dell'attuazione della presente legge, la sentenza produce il suo effetto anche riguardo al matrimonio civile contratto fra le stesse persone, quando, osservate le formalità di cui all'art. 17 della presente legge, la Corte di appello, su domanda di una delle parti, abbia accertato che la nullità fu pronunziata per una causa ammessa anche nel Codice civile. La dispensa dal matrimonio rato e non consumato, quando siano osservate le formalità di cui al medesimo art. 17, produce, sulla domanda di ambedue le parti, lo scioglimento del matrimonio civile contratto fra le stesse persone prima dell'entrata in vigore della presente legge. Art. 23. Nulla è innovato alla delegazione contenuta nell'art. 3 della legge 24 dicembre 1925, n. 2260, anche per le norme relative al matrimonio. La presente legge andrà in vigore sessanta giorni d o p o la sua pubblicazione nella Gazzetta Ufficiale. Ordiniamo che la presente, munita del sigillo dello Stato, sia inserta nella raccolta ufficiale delle leggi e dei decreti del Regno d'Italia, mandando a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare come legge dello Stato. Data a R o m a , addì 27 maggio 1929 - Anno V I I VITTORIO EMANUELE. MUSSOLINI — Rocco. Visto, il Guardasigilli: R o c c o . ACTA, vol. XXI, n. 8. - 8-7-929. 25 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLEGATO III FORMULARIO MOR>. I. Esame dei contraenti. Domande da farsi al futuro sposo ed alla futura sposa separatamente. (can, 1020). a) Per lo sposo: 1. Quale è il suo nome e cognome? 1 2. Quale è il nome e cognome dei suoi genitori e quale è il loro domicilio? ) 2 3. Qual'è il luogo e la data della sua nascita? ) 3 4. Qual'è la sua condizione? (celibe o v e d o v o ) . ) 4 5. Qual'è la sua attuale abitazione? (via e numero). Da quanto t e m p o ? ) 6. In quali parrocchie ha dimorato per almeno sei mesi dopo i 14 anni? [can. 1023]. (Indicare le parrocchie, P epoca e la durata della permanenza). Per quale ragione? 7. Ha contratto validi sponsali con altri? Come e quando furono sciolti? 5 8. Ha già contratto l'atto civile di matrimonio? Con chi? ) Tenne mai lei civilmente interdetta? 9. Esiste con la sposa vincolo di consanguinità (can. 1076), di affi- nità (can. 1077) o di cognazione spirituale (can. 768), di adozione civile? (cann. 1059, 1080). J ) Qualora nome di battesimo degli sposi o dei loro genitori fosse diverso da quello registrato negli atti civili o da quello col quale è comunemente chiamato, si riportino ambedue i nomi. 2 ) Allegare il certificato di battesimo, e il certificato della cresima se ammini- strati in altra parrocchia (can. 1021). Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile; in caso di diversità, annotarle ambedue. 3 ) In caso di vedovanza, si alleghi il certificato di morte del coniuge defunto, quando risulti dai libri di altra parrocchia, o l'incarto debba essere inviato alla Curia vescovile. In caso di precedente matrimonio religioso o dichiarato nullo o dispensato si richiami la sentenza eseguita o il documento della dispensa. 4 ) Verificare se si sia acquistato in parrocchia il domicilio o il quasi domicilio, o vi sia soltanto la dimora da un mese. 5 ) Se tale vincolo esiste tuttora s'indichi dove e quando fu contratto: se è cessato, si alleghi l'atto di morte o il certificato dell'eseguita sentenza di dichiarazione di nullità. S. 10., (Si Congregatio de verifichi che non 371 disciplina Sacramentorum esista altro impedimento di mista religione [can. 1060], di disparità di culto [can. 1070], di Ordine sacro [can. 1072] o Voto [cann. 1058, 1073], di crimine [can. 1075], di pubblica onestà [can. 1078]. — In caso di impedimento già dispensato, si annoti la data della grazia e delia esecuzione). 11. Consente liberamente al matrimonio o vi è costretto da qualcuno, 1 direttamente o indirettamente ? 12. (Se lo sposo è minore di 21 anni): I suoi genitori conoscono la proposta di matrimonio? Vi consentono? In caso negativo, quali ragioni ha per celebrarlo contro il volere dei genitori? 13. Accertarsi che sia sufficientemente istruito nella Dottrina cristiana (can. 1020 § 2 ) . li Firma dello sposo (segno di croce, qualora non sappia o non possa 1 scrivere) ) Firma del parroco o del suo delegato b) Per la sposa. 1. Quale è il suo nome e cognome? 2. Qual'è il nome e cognome dei suoi genitori e quale è il loro domicilio? 2 ) 3 3. Qual'è il luogo e la data della sua nascita? ) 4 4. Quel'è la sua condizione? (nubile o vedova). ) 5 5. Qual'è la sua attuale abitazione? (via e numero). Da quanto t e m p o ? ) 6. In quali parrocchie ha dimorato per almeno sei mesi dopo i 12 anni (can. 1023 § 2). (Indicare le parrocchie, Vepoca e la durata della permanenza). Per quale ragione? x ) Ciò vale anche per casi consimili. 2 ) Qualora il nome di battesimo degli sposi o dei loro genitori fosse diverso da quello registrato negli atti civili o da quello col quale è comunemente chiamato, si riportino ambedue i nomi. 3 ) Allegare il certificato di battesimo e il certificato della cresima, se amministrati in altra parrocchia (can, 1021). Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile: in caso di diversità annotarle ambedue, 4 ) In caso di vedovanza, si alleghi il certificato di morte del coniuge defunto, quando risulti dai libri di altra parrocchia, o quando l'incarto debba essere inviato alla Curia Vescovile. - In caso di precedente matrimonio religioso e dichiarato nullo o dispensato, si richiami la sentenza eseguita o il rescritto della dispensa. 5 ) Verificare se si sia acquistato in parrocchia il domicilio o il quasi domicilio, o vi è soltanto la dimora da un mese. 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7. Ha contratto validi sponsali con altri? Come e quando furono sciolti? 8. Ha già contratto l'atto civile di matrimonio? Con chi? *) Venne lei mai civilmente interdetta? 9. Esistono con lo sposo vincoli di consanguinità (can. 1076), di affinità (can. 1077) o di cognazione spirituale (can. 768), di adozione civile? (cann. 1059, 1080). 10. (Si verifichi se non esista altro impedimento di mista religione [can. 1060], di disparità di culto [can. 1070], di voto [can. 1058], di professione religiosa [can. 1073] di rapimento [can. 1074], crimine [can. 1075], di pubblica onestà [can. 1078]. In caso di impedimento già dispensato, si annoti la data della grazia e della esecuzione). 11. Consente liberamente al matrimonio o vi è costretta da qualcuno, direttamente o indirettamente? 12. (Se la sposa è minore di 21 anni): I suoi genitori conoscono la proposta di matrimonio? Vi consentono? In caso negativo, quali ragioni ha per celebrarlo contro il volere dei genitori? 13. Accertarsi se sia sufficientemente istruita nella Dottrina cristiana, (can. 1020 § 2). li Firma della sposa (segno di croce qualora non sappia o non possa firmare) Firma del parroco o del suo delegato x ) Se tale vincolo esiste tuttora s'indichi dove e quando fu contratto: se è cessato, si alleghi l'atto di morte o il certificato dell'eseguita sentenza di dichiarazione di nullità. MOD. II. Esame dei testimoni per la prova di stato libero dei fidanzati. (Si devono interrogare due scuno degli sposi: ma testimoni, conosciuti dal gli stessi testimoni possono però separatamente). Dopo aver ricordato al parroco, per cia- deporre per ambedue, testimone la santità del giu- ramento e le pene che incorrono gli spergiuri e la gravità delVatto che compie, facendogli toccare i santi Vangeli, gli si deferisca il giuramento con la seguente formula: Giuro in nome di Dio di dire tutta e sola la verità circa le cose sulle quali sarò interrogato. E quindi gli si rivolgano le seguenti domande: 1. Quale è il suo nome, cognome, paternità, data e luogo di nascita, religione, professione, domicilio? 373 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 2. Ha avuto istruzioni, suggerimenti o incitamenti sulle informazioni da dare? 3. Da quanto tempo e c o m e conosce il pure la fidanzata .? Conosce ? Da quanto tempo e come? 4. Quali sono le loro generalità? D o v e abitano ora? Da quanto tempo? Quale professione esercitano? 5. Sa in quali parrocchie abbiano abitato per più di sei mesi, d o p o aver compiuto i 14 anni (per lo sposo), i 12 anni (per la sposa) e per quali ragioni? 6. Sa che abbiano contratto vincolo di matrimonio religioso o civile c o n altri? Con chi? Tale vincolo sussiste tuttora? 7. Ha~ cognizione che tra i fidanzati vi sia qualche impedimento, p u b blico od occulto, derivante da affinità o consanguinità ecc.? 8. Sa se per parte degli sposi il consenso matrimoniale sia dato liberamente o se vi siano forzati da qualcuno, e per quale ragione? 9. '(In caso ehe uno degli sposi sia minore di età): Sa se i genitori consentono a questo matrimonio, o per quali ragioni vi si oppongono? Ha argomenti per giudicare se questa opposizione è giustificata o no? 10. Ha nulla altro da aggiungere al riguardo di questo matrimonio? li Firma del testimone Firma del parroco o del suo delegato MOD. III. Domande da farsi separatamente ai genitori di quello dei futuri sposi che sia minore di età (can. 1034). (Qualora al parroco non sia evidentemente nota Vassenza di qualunque opposizione da parte di essi). 1. Quale è il suo nome, cognome, paternità, luogo di nascita, religione, professione e domicilio? 2. Conosce il progetto di matrimonio tra su... f i g l i . . . . e .? 3. Consente ella a tale matrimonio? (In caso negativo) per quali ragioni vi si oppone? 4. Sa che esistano impedimenti di consanguineità, affinità, ecc., pubblici od occulti, tra i nubendi? Sa se s u . . . . figli.... abbia contratto altro vincolo religioso o civile? 5. Sa s e s u . . . figl.. . dia liberamente il consenso o se vi sia f o r z a t . . . da qualcuno o per quale ragione? 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6. Ha nulla da aggiungere al riguardo di detto matrimonio? li. Firma del padre Firma del parroco o del suo delegato Firma della madre Firma del parroco o del suo delegato MOD. IV. Per il giuramento suppletorio (quando sia necessario a norma dei canoni 1829, 1830, 1831). L'anno del Signore 1 9 . . . . questo dì del mese di è personalmente compars . .. innanzi a m e . . . 1. .. Sig figli... di di a n n i . . . . n a t . . . e battezzai. .. Diocesi di a a fine di provare il suo stato libero per poter contrarre matrimonio, secondo il Rito di S. r. Chiesa, con figli... di n a t . . . nella parrochia di Diocesi di E s s e n d o s i . . . 1... s u d d e t t . . . dal suo paese nativo dall'anno tamente o interpolatamente), fino ed avendo luoghi allontanai . . . all'anno dovuto abitare (continuanei seguenti senza fissarvi però mai stabile dimora, ne potendo addurre testimonii abili a provare la libertà di stato e h ' . .. ha conservato nei suddetti luoghi, come pure non potendo esibire all'uopo analoghe testimoniali di quelle Curie ecclesiastiche, fu ammess . .. a supplirvi col giuramento. Fu a m m o n i t . . . della santità del giuramento e delle pene comminate agli spergiuri e poligami: gli si fece inoltre considerare che, giurando il falso e c o n l'esistenza di impedimenti dirimenti, non solo era nullo il matrimonio, ma diventava causa di innumerevoli peccati. In presenza dunque di me sottoscritto, e genuflesso innanzi al Crocifìsso, pronunziò a chiara e intelligibile v o c e la seguente FORMULA Io figli... di e di conoscendo il mio dovere di cristiano di dir sempre in ogni luogo (massimamente in atto così solenne) la verità, toccando questi santi Evangeli, dichiaro e giuro che per tutto il tempo passato fuori del .mio paese natio mi sono sempre mantenut. . . l i b e r . . . e s c i o l t . . . da qualsiasi impedimento o vincolo di matrimonio. Firma di chi ha giurato. Firma dell'Ordinario o del suo delegato 375 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum MOD. V . Promessa di matrimonio unilaterale oppure bilaterale, cioè sponsalizìa (quando è esplicitamente richiesta). Costituiti alla mia presenza i futuri contraenti , ho domandato loro se, qualora non si opponga impedimento canonico, vogliano celebrare tra loro le nozze e ricevere il santo Sacramento del matrimonio, secondo il rito della Santa Romana Chiesa, ed essi, avvertiti che il contraendo matrimonio sarà trascritto nei registri di stato civile, hanno risposto affermativamente ed hanno quindi reciprox camente ) dato ed accettato vera e formale promessa di unirsi in ma- trimonio. In fede di quanto sopra, si sono con me sottoseritti. li Firma dello sposo Firma della sposa Firma di un teste, in caso che uno o entrambi gli sposi non sapessero o non potessero firmare (vedere il can. 1017). Firma del parroco o del suo delegato Si tolga la parola reciprocamente, quando la promessa è unilaterale. MOD. V I . Permesso da rilasciarsi dalla Curia Vescovile al parroco della sposa. (Num. 4 délVIstruzione). Curia di Essendo stati esibiti a questa Curia i documenti dai quali risulta che gl'infrascritti contraenti, esplorata la loro volontà, hanno manifestato il proposito di unirsi fra loro in matrimonio (o hanno contratto sponsali di futuro matrimonio) secondo il rito della S. R. Chiesa, c o m e pure che essi sono istruiti nei rudimenti della dottrina cristiana, che sono battezzati, 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cresimati e in stato libero, potrà il M. E. parroco di fare la richiesta per le pubblicazioni nella Casa comunale e procedere alle pubblicazioni canoniche del matrimonio che i medesimi desiderano contrarre. Fatte dette denunzie senza che siasi promosso alcun dubbio di canonico impedimento, d o p o aver ricevuto dall'ufficiale di stato civile la comunicazione delle seguite pubblicazioni nella Casa comunale, e d o p o aver esortato caldamente i contraenti ad accostarsi ai Sacramenti della Confessione e Comunione (can. 1033) procederà alla celebrazione del matrimonio suddetto, osservando poi scrupolosamente quanto è prescritto nel can. 1103 del Codice di diritto canonico e nel Cap. IV delle Istruzioni o emanate dalla S. C. dei Sacramenti il I luglio 1929. x ) Dalla suddetta Curia, questo dì II. Il Cancelliere vescovile 1 ) Nome, cognome e paternità degli sposi. Se lo sposo appartiene ad altra parrocchia, specificarla; così pure, se uno degli sposi è stato battezzato altrove, aggiungere il luogo e la data di battesimo. Specificare anche se, e con quale data, ha avuto luogo la dispensa da qualche impedimento. MOD. VII. Permesso da rilasciarsi dalla Curia vescovile al parroco dello sposo, quando la sposa appartenga ad altra parrocchia della stessa o di altra Diocesi. Curia di Essendo stati esibiti a questa Curia i documenti dai quali risulta che gl'infrascritti contraenti, esplorata la loro volontà, hanno manifestato il proposito di unirsi fra loro in matrimonio (o hanno contratto sponsali di futuro matrimonio) secondo il rito della S. E. Chiesa, c o m e pure che essi sono istruiti nei rudimenti della dottrina cristiana, che sono battezzati, cresimati e in stato libero, potrà il M. E. parroco d i . . . procedere alle pubblicazioni canoniche del matrimonio che i medesimi desiderano contrarre; e terminate tali denunzie senza che siasi promosso alcun dubbio di canonico impedimento, invierà analogo certificato al signor S. Congregatio de 377 disciplina Sacramentorum parroco della sposa, c o m e pure, in caso contrario, ne darà al medesimo immediato avviso. Dalla suddetta Curia, quésto di Il L. ® S. Il Cancelliere vescovile 1 Nome e cognome, paternità degli sposi, specificando la parrocchia della sposa, ove avverrà il matrimonio. MOD. V I I I - (Cfr. num. * 29 dell'Istruzione). Pubblicazioni canoniche da leggersi in chiesa. (coll'indicazione se prima, seconda o terza o da affiggersi alla porta della chiesa, coli'annotazione dei giorni nei quali dovrà stare affissa (canoni 1 0 2 2 - 1 0 2 5 ) . Pubblicazione del matrimonio da contrarsi dai signori : x *) figlio di ) figlia e di di e di 2 nato i l ) 2 nata i l a a di professione di professione. domiciliato a domiciliata a ) I fedeli sono obbligati in coscienza a denunciare al Parroco o all'Ordinario diocesano gli impedimenti canonici che conoscessero ostare alla celebrazione del detto matrimonio. il Il Parroco. *) N o m e e cognome. - In caso di differenza tra il nome di battesimo e quello dello stato civile, dovranno essere riportati nell'atto ambedue i nomi con debita apposi- zione della differenza, cioè aï civile e nel libro di battesimo. 2 ) Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile; in caso di diversità annotarle ambedue. 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale M O D . IX - (Cfr. capo 2° dell' Istruzione). Richiesta di pubblicazione da farsi alla Casa comunale. Diocesi di Parrocchia di Comune di Al signor ufficiale di stato civile. Il sottoscritto Parroco di richiesto di assistere al matrimonio che sarà celebrato fra i ) *) di di l e di e di 2 nato i l ) 2 nata il a a domiciliato o residente a domiciliata o residente a di professione. di professione ) adempie il dovere di domandare a V. S. che si eseguiscano anche in cotesta Casa comunale le relative pubblicazioni (eventualmente aggi/ungere: con rescritto del R e v m o Mons. Ordinario in data sata la è stata dispen- pubblicazione canonica o è stata ottenuta la dispensa 3 dall'impedimento ) ) E attende la dichiarazione della eseguita pubblicazione appena spirato il termine. li. Il Parroco. Nota. La richiesta delle pubblicazioni dovrà farsi sempre in iscritto. L'autorità civile esige che nelle città e nei paesi che hanno più parrocchie, i Molto Reverendi Parroci trasmettano all'ufficiale di Stato civile un foglio, sul quale apporranno la propria firma (nome, cognome), la qualifica di parroco e un'impronta del timbro parrocchiale. *) Nome e Cognome. - In caso dello stato civile, dovranno di differenza tra il nome di battesimo e quello essere riportati nell'atto ambedue i nomi con la debita apposizione della differenza, cioè al civile e nel libro del battesimo. 2 ) Accertarsi che la data di nascita registrata nell'atto di battesimo corrisponda alla data denunziata all'ufficio di stato civile, in caso di diversità annotarle ambedue. 3 ) Non si denunzieranno dispense da impedimento occulto. 379 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum M O D . X - (Cfr. num. 10 dell'Istruzione). Richiesta di pubblicazioni da farsi in altre parrocchie. Diocesi di Parrocchia di Molto R e v . signor parroco di Prego la S . V . M. R. di voler fare le pubblicazioni canoniche nella sua chiesa parrocchiale, secondo le prescrizioni dei cann. 1024 e 1025 del codice di diritto canonico, per il matrimonio che vogliono contrarre il sig di a il e di domiciliato a di professione e la e di nato di nata a domiciliata a il di professione • Resto in attesa del certificato circa le avvenute pubblicazioni. li Il Parroco. MOD. XI. Dichiarazione del parroco circa le effettuate pubblicazioni. Parrocchia di Il sottoscritto attesta che nella sua chiesa parrocchiale sono state eseguite le pubblicazioni per il matrimonio che vogliono contrarre i sigg e nei giorni e che nessun impedimento è stato denunziato al riguardo. (Qualora invece sia stato denunziato qualche impedimento, si specifichi). il U Parroco. M O D . X I I - (Cfr. num. 15 dell'Istruzione). Eventuale domanda di dispensa da una o più pubblicazioni. (Da rivolgersi I sigg all'Ordinario diocesano). domandano che sia data la dispensa da una (o d a . . . . ) pubblicazione canonica per il loro matrimonio, e adducono i seguenti motivi 380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Il sottoscritto presenta la loro supplica, e dichiara c h e i motivi addotti rispondono a verità. li. Il Parroco. N o t a . - L a presente domanda col rescritto dell'Ordinario diocesano dovrà essere conservata nella posizione del matrimonio. MOD. XIII. a) Licenza per altro parroco (can. 1097). Diocesi di Parrocchia di Il sottoscritto dà al parroco d i . la licenza di assistere alla celebrazione del matrimonio che, nella *) 2 il sig. ) 2 desidera contrarre con la signorina ) nulla risultando in contrario alla detta celebrazione. 3 Trasmetto i documenti comprovanti lo stato libero degli s p o s i ) nonché il certificato rilasciato dall'ufficiale di stato civile [n. 23 delo VIstruzione della 8. C. dei Sacramenti del I luglio 1929). 19.... Il Parroco x ) Chiesa o cappella. 2 ) N o m e , cognome, paternità e domicilio attuale. 3 ) Nei casi in cui il matrimonio è permesso dalla Curia vescovile basta inviare il nulla osta della Curia stessa. b) Delega per un sacerdote, nei limiti della propria parrocchia (can. 1096). Parrocchia di Il sottoscritto delega il sacerdote perchè, in suo n o m e e v e c e , possa assistere al matrimonio suindicato c o m p lando i due originali sopra i fogli che qui si uniscono. . 19.... Il Parroco N o t a . - Il parroco delegante manderà al sacerdote delegato due copie del mo- dulo X V , e questi, celebrato il matrimonio, rimanderà al parroco delegante i detti fogli debitamente riempiti. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum MOD. 381 XIV. Spiegazione degli effetti civili e lettura degli art. 130-132 del Codice eivile riguardanti i diritti e i doveri dei coniugi. Subito dopo la celebrazione del matrimonio, cioè dopo manifestato il consenso dai coniugi avanti ü parroco ed i testimoni e prima di celebrare la Santa Messa, il parroco medesimo rivolgerà ai coniugi la seguente dichiarazione: « Col consenso ora manifestato dinanzi a me ed ai testimoni v o i avete contratto il matrimonio secondo il rito di Santa Romana Chiesa, matrimonio elevato alla dignità di Sacramento da Nostro Signore Gesù Cristo. « Questo stesso matrimonio, oltre la grazia divina e gli effètti sanzionati dai sacri canoni, tra cui principalmente l'obbligo della mutua assistenza e quello dell'educazione religiosa, morale e fìsica della prole, produce anche gli effetti civili secondo le leggi dello Stato, che v o i siete ugualmente tenuti a rispettare ed osservare. « Vi do lettura degli articoli del Codice civile riguardanti i diritti ed i doveri dei coniugi. « Articolo 130. - Il matrimonio impone ai coniugi l'obbligazione reciproca della coabitazione, della fedeltà e della assistenza. « Articolo 131. - Il marito è capo della famiglia; la moglie segue la condizione civile di lui, ne assume il cognome ed è obbligata ad accompagnarlo dovunque egli creda opportuno di fissare la sua residenza. « Articolo 132. - Il marito ha il dovere di proteggere la moglie, di tenerla presso di sè e somministrarle tutto ciò che è necessario ai bisogni della vita in proporzione delle sue sostanze. « L a moglie deve contribuire al mantenimento del marito, se questo non ha mezzi sufficienti ». M O D . XV - (Cfr. capo IV dell'Istruzione). Atto di matrimonio da trasmettersi dal parroco all'ufficiale di stato civile. Oggi (giorno, mese, anno e ora) innanzi a me eh esa di provincia di di diocesi ,di parroco della comune di (ovvero: delegato per questo atto dal parroco o dall'Ordinario diocesano, come risulta dall'allegato docu- mento), nella detta chiesa parrocchiale (o ' • • • . • ) si sono presen- 382 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 tati i sigg. , ) alla presenza dei testimoni sigg. 2 ) per contrarre tra loro il matrimonio, secondo le dispo- sizioni della Santa Romana Chiesa. 3 Visti il permesso della R e v m a Curia Vescovile di ) , i cer- tificati, dai quali risulta che le pubblicazioni ecclesiastiche sono state eseguite nei giorni al e quelle civili dal giorno (o la dispensa canonica e civile accordata circa le pubblica- zioni) (eventualmente la dispensa ottenuta dall'impedimento di dalla competente autorità ecclesiastica) ho interrogato ciascuno dei contraenti secondo le prescrizioni canoniche, alla presenza dei suddetti testimoni, ed avendo avuto il loro mutuo consenso, li ho dichiarati uniti in matrimonio secondo il rito di Santa R o m a n a Chiesa. Subito dopo manifestato il consenso, alla presensa dei sopraddetti testimonii, ho spiegato agli sposi, oltreché gli effetti sacramentali del matrimonio contratto, anche i civili, dando lettura degli articoli del Codice civile (130, 131, 132) riguardanti i diritti ed i doveri dei coniugi. D o p o di che ho redatto l'atto di matrimonio in doppio originale, dei quali uno si conserva in questo archivio parrocchiale, l'altro, cioè il presente, è destinato all'ufficio di stato civile di questo Comune di per essere trascritto nei registri civili. Nota. -1 signori sposi, alla presenza dei testimoni sopraddetti, hanno esposto che avanti il matrimonio, dalla loro unione naturale, è nato un figlio (o più) che fu battezzato il. nella parrocchia di col nome di e f u denunziato all'ufficiale di stato civile di figlio di col nome di come figlio di e hanno dichiarato che col presente atto lo riconoscono per proprio figlio all'effetto della sua legittimazione in forza del seguito matrimonio. 4 Letto il presente atto agli intervenuti, essi si sono con me sottoscritti. ) Sposo Sposa Testimoni: Timbro parrocchiale. Parroco (o delegato). Nota. - Il presente modulo e il seguente vanno convenientemente modificati, qualora si verifichi uno dei casi di cui ai numeri 34 e 35 dell' Istruzione. 1 ) Nome, cognome, età, luogo di nascita, professione e domicilio o residenza: nome, cognome, paternità, domicilio o residenza dei genitori. In caso di diversità tra i certificati religiosi e civili si specifichino le diversità. 2 ) Nome, cognome, paternità, età, domicilio. 3 ) Quando è richiesto per legge particolare o per consuetudine. 4 ) Qualora gli sposi non sappiano o non possano scrivere si dichiari nell'atto di matrimonio. 383 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum M O D . X V I - (Cfr. capo IV dell'Istruzione). Comunicazione all'ufficiale di stato civile. Parrocchia di Al signor ufficiale di stato civile del Comune di Trasmetto alla 8. V . , a norma di legge, uno degli atti originali del matrimonio celebrato il nanzi al S a c . innanzi a me sottoscritto (ovvero in. da me delegato) dai sigg affinchè sia trascritto nei registri di stato civile di questo Comune per tutti gli effetti civili. fi Il Parroco. 384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACBA CONGREGATIO CONCILII LITTERAE CIRCULARES A D OMNES O R D I N A R I O S I T A L I A E D E A D M I N I S T R A T I O N E B O N O R U M B E N E F I CIALIUM E T ECCLESIASTICORUM A D N O R M A M I U R I S C A N O N I C I E T P A C T I I N T E R APOSTOLICAM S E D E M E T R E G N U M I T A L I A E C O N C O R D A T I . Ai R e v m i Ordinari diocesani d'Italia, In conformità del Codice di diritto canonico (can. 100, 531, 687, 691, 1409, 1489, 1495, 1499, 1518, 1519) nel recente Concordato, stipulato e ratificato tra la Santa Sede ed il Regno d'Italia, da questo è stato riconosciuto alle chiese, ai benefìci ed agli altri enti ecclesiastici, religiosi e di culto non solo la personalità giuridica (art. 29, 31) e la capacità di acquistare e possedere beni temporali (art. 30, comma 2), ma anche il diritto alla libera gestione ordinaria e straordinaria dei medesimi senza obbligo della conversione-, per mezzo dei loro rappresentanti od amministratori, sotto la vigilanza ed il controllo della competente Autorità ecclesiastica (art. 30, c o m m a 1), salvo le riserve di cui all'art. 26, comma 2, ed all'art. 30, commi 2 e 3 dello stesso Concordato. Allo scopo pertanto di provvedere alla retta e regolare amministrazione dei beni beneficiari ed ecclesiastici di propria competenza, questa Sacra Congregazione del Concilio crede necessario impartire ai R m i Ordinari diocesani d'Italia le seguenti istruzioni e disposizioni. E ciò con la piena approvazione del Santo Padre, il Quale si aspetta che ognuno dei R e v m i Ordinari presti tutta quella diligente cooperazione, che la gravità eccezionale del caso richiede per la gloria di D i o , l'onore della S. Chiesa ed il bene delle anime. CAPO I. Consegna della gestione economale. Art. 1. Appena ricevuta la presente Circolare, gli Ordinari diocesani d'Italia prenderanno gli opportuni accordi con l'Economo generale dei benefìci vacanti e con i rispettivi Subeconomi per ottenere quanto prima, ed in ogni caso non oltre la fine del corrente anno, la consegna della gestione economale circa i benefici vacanti. 385 S. Congregatio Concilii Art. 2. § 1. Nell'intento di procedere alla sollecita provvista dei benefìci ecclesiastici vacanti, gli Ordinari procureranno che dall'Economato venga anzitutto fatta a loro stessi, od a speciale loro delegato ecclesiastico, la consegna delle relative temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche. § 2. Nella consegna saranno anche compresi i titoli di rendita nominativa con le unite cedole, appartenenti a ciascun beneficio vacante, previo elenco dei medesimi, con l'indicazione della loro qualità, quantità, intestazione, provenienza e destinazione, numero d'ordine, data di emissione, capitale nominale e reddito annuo. § 3. Tale consegna dovrà effettuarsi specialmente in base al verbale ed inventario, compilati dallo stesso Economato all'atto dell'ultima presa di possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche, salvo gli accertamenti del caso anche con perizia. Art. 3. § 1. Gli Ordinari richiederanno all'Economato anche la consegna: I o degli eventuali titoli al portatore o capitari appartenenti a ciascun benefìcio, e lasciati o comunque affidati allo stesso E c o n o m a t o , con la specificazione della relativa quantità, provenienza e destinazione; 2° delle cauzioni o dei titoli corrispondenti, depositate dai beneficiati presso l'Economato in occasione della loro immissione in possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; 3° degli assegni patrimoniali spettanti ai beneficiati od altri ecclesiastici. § 2. Nel caso che qualche cauzione di cui al precedente § 1 n. 2, fosse contestata dall'Economato, gli Ordinari nella consegna si limiteranno a prenderne atto, salvo inserire la riserva di ogni diritto ed azione nel relativo verbale. Art. 4. Ricevuta la consegna di cui all'articolo 2 gli Ordinari riscoteranno i relativi redditi beneficiarii del corrente anno 1929, tenendone distinta registrazione per ogni benefìcio, salvo in fine d'anno regolarizzarne i conti in base del canone 1 4 8 0 . 1 1 Per la ripartizione dei redditi promiscui dell'anno corrente con l'Economato, gli Ordinari applicheranno le norme sostanziali di cui all'articolo 103 del Eegolamento economale 23 Maggio 1918 n. 978, tenendo presente che all'Economato spetta l'avanzo ACTA, vol. X X I , n. 8. — 8-7-929. 0 26 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Art. 5. Gli Ordinari domanderanno pure al medesimo E c o n o m a t o l'elenco dei benefìci vacanti e, possibilmente, anche dei provvisti: 1° con il loro stato patrimoniale, attivo e passivo, comprendente la descrizione particolareggiata: a) dei beni immobili, cioè delle chiese cattedrali e parrocchiali, con l'indicazione del loro pregio artistico o storico; dei fondi urbani e rustici, con l'indicazione dei dati catastali ed ipotecari, dei titoli di proprietà, dei legati di culto, dei pesi ed oneri annessi, delle condizioni di statica e di manutenzione o di coltivazione, del loro valore approssimativo; dei canoni ed altre prestazioni, ecc.; b) dei beni mobili, cioè dei censi, dei titoli di rendita nominativa, delle pensioni, degli incerti di stola, dei crediti ed altri diritti, dei sacri arredi e suppellettili (con l'indicazione del loro stato di conservazione e del loro valore approssimativo), ecc.; 2° c o n il loro stato economico, attivo e passivo, comprendente le entrate beneficiarie, le relative uscite, nonché la rendita netta; 3° con i loro oggetti preziosi, artistici o storici, con l'indicazione delle speciali caratteristiche di ciascuno, dello stato di conservazione e di custodia, del valore approssimativo, ecc.; 4° con i loro crediti ed altri diritti inesigibili, con l'indicazione della origine e data, del nome dei debitori e dei motivi di tale inesigibilità. Art. 6. ISTè ometteranno di chiedere all'Economato e, se del caso, alla Procura generale della Corte d'appello, la consegna in originale, od almeno in copia conforme: o I degli ultimi verbali ed inventari ed, occorrendo, anche di quelli anteriori, compilati in occasione dell'immissione in possesso o della presa di possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; 2° degli altri atti, contratti, documenti, istrumenti, ecc., che possono interessare i benefìci si provvisti che vacanti; o netto sui redditi d'ogni beneficio vacante dal I Grennaio 1929 al 7 Giugno successivo, data dello scambio delle ratifiche. Nulla osta però che, prima di tale regolarizzazione di conti, gli Ordinari e l'Economato possano reciprocamente anticiparsi somme sui redditi già da loro riscossi, per rimborsarsi di spese già sostenute o per far fronte ad altre urgenti da sostenersi durante l'anno. S. Congregatio Concilii 387 3° delle pratiche in corso, relative alla consistenza patrimoniale dei benefìci ecclesiastici, con particolare riguardo alle cause pendenti per la loro prosecuzione, salvo chiedere all'uopo il gratuito patrocinio. Art. 7. § 1. Gli Ordinari di persona o per mezzo di loro speciale delegato ecclesiastico, e con l'eventuale assistenza di persona competente anche laica, s'adopreranno aftinché i verbali relativi alla consegna di cui nei precedenti articoli 2-6, siano compilati con la maggiore diligenza e precisione possibile, in forma amministrativa e con esenzione da ogni tributo a tenore dell'articolo 3 della Convenzione finanziaria Lateranense, salvo inserirvi la solita riserva di ogni diritto ed azione. § 2. Detti verbali saranno poi firmati dagli Ordinari o dal loro delegato ecclesiastico, e dal rappresentante governativo, in doppio esemplare, di cui uno sarà ritirato dal rappresentante governativo e l'altro dagli Ordinari o dal loro delegato per conservarlo nell'archivio amministrativo diocesano. Art. 8. Nel caso che nella consegna, di cui nei precedenti articoli 2-7, sorgessero gravi difficoltà o dubbi, gli Ordinari, prima di riceverla, si rivolgeranno alla Sacra Congregazione dei Concilio per le opportune istruzioni e norme. CAPO Ufficio II. amministrativo diocesano. Art. 9. In ogni Curia sarà costituito un Ufficio diocesano per l'amministrazione, vigilanza e controllo dei beni appartenenti ai capitoli cattedrali, parrocchie ed altri benefici, alle chiese, santuari, fabbricerie, confraternite ed altri enti ecclesiastici o di culto. Art. 10. § 1. Gli atti, i contratti ed i documenti ricevuti o richiesti in occasione della consegna di cui negli articoli 2-7, saranno conservati in distinto locale di detto Uifìcio, catalogati e mantenuti in buon ordine. § 2. A tale archivio arnministrativo si aggiungeranno gli atti, i contratti, gli istrumenti, gli inventari, i verbali, le relazioni, le perizie, ecc., che verranno in appresso, nonché le quietanze e gli altri documenti giustificativi, le minute o le copie delle corrispondenze spedite e le corrispondenze ricevute circa l'amniinistrazione, la vigilanza ed il controllo dei beni beneficiari ed ecclesiastici. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 388 Art. 11. Allo scopo di completare l'archivio amministrativo con il relativo impianto contabile, gli Ordinari, appena ricevuta la presente Circolare, inviteranno i capitoli cattedrali, i parroci e gli altri beneficiati a trasmettere alla Curia diocesana, entro un congruo termine di tempo: I o una copia conforme, debitamente datata e firmata, del verbale ed inventario, compilati in occasione della loro immissione nel possesso delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; 2° le risposte al questionario, formulato dagli Ordinari stessi sulla guida dell'annesso modulo A, ed adattato alle condizioni delle singole diocesi, circa lo stato patrimoniale ed economico dei capitoli cattedrali, delle parrocchie e degli altri benefici, nonché delle rispettive chiese. Art. 12. § 1. Tali risposte, secondo il canone 1522 del Codice canonico, saranno date con verità e precisione da ogni capitolo cattedrale, parroco od altro beneficiato, compilandone tre esemplari, datati e firmati. § 2. Uno dei tre esemplari sarà conservato nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, mentre gli altri due saranno rimessi, entro il prefisso termine di tempo, all'Ordinario diocesano il quale, ripostone uno nel proprio archivio, trasmetterà l'altro - entro il prossimo mese di Dicembre del 1929 alla Sacra Congregazione del Concilio, con l'autentica e con l'aggiunta delle eventuali osservazioni e proposte. Art. 13. La stessa procedura di cui nei precedenti articoli 11 e 12 adotteranno gli Ordinari con i nuovi provvisti dei benefìci ora vacanti, ed, in caso di lunga vacanza, con i presenti amministratori interini. Art. 14. Gli Ordinari, appena ricevute al riguardo nuove istruzioni dalla Sacra Congregazione del Concilio, invieranno pure analogo questionario ai rettori ed amministratori delle altre chiese, santuari, fabbricerie, confraternite ed altri enti ecclesiastici o di culto, invitandoli a rispondere nel m o d o , tempo e forma di cui negli articoli 11 e 12. Art. 15. Per il regolare impianto contabile diocesano si richiedono almeno: o I un libro cassa, in cui si noti ogni operazione, che importi movimento di danaro, portandola a credito od a debito sul conto aperto per S. Congregatio Concilii 389 ogni benefìcio, chiesa ed altro ente ecclesiastico o di culto; come nell'annesso modulo B; 2° una rubricella alfabetica-, cioè elenco in ordine alfabetico di tutti e singoli i benefìci, chiese ed altri enti ecclesiastici o di culto, contrassegnando ciascuno di essi con proprio numero di riferimento, da ripetersi in ogni relativo atto, contratto, inventario, verbale, fascicolo, ecc., e nel registro, di cui al seguente n. 3°, indicandovi pure le corrispondenti pagine del medesimo; . . 3° un registro, diviso per ciascun beneficio, chiesa ed altro ente.ecclesiastico o di culto, e suddiviso per ogni partita dei beni immobili e mobili,, in m o d o che, a guisa d'inventario, risulti il relativo stato patrimoniale ed economico sì attivo che passivo come nell'annesso modulo G. Art. 16. Il registro di cui al precedente articolo 15, n. 3°, sarà compilato in base ai relativi atti, contratti, documenti, istrumenti, ecc.; nonché sui verbali ed inventari di consegna e di riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche; sui dati ricevuti o richiesti in occasione della consegna di cui negli articoli 2-7; sulle risposte al questionario di cui negli articoli 11-14; ed in particolare sugli accertamenti compiuti dagli Ordinari e dai loro delegati. Art. 17. Lo stesso registro sarà aggiornato, per ogni anno successivo, nella parte patrimoniale con l'aggiunta delle variazioni che modificassero lo stato patrimoniale, beneficiario ed ecclesiastico, e nella parte economica con l'aggiunta del riepilogo del rispettivo stato economico. Art. .18. § 1. Le variazioni dello stato patrimoniale si desumeranno anche dagli atti e contratti di cui negli articoli 40-42, e dalle relazioni di cui negli articoli 46-49, e riguarderanno specialmente: 1° gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione di cui all'articolo 41; le autorizzazioni ecclesiastiche e le eventuali civili di cui negli articoli 40-42, con la citazione degli estremi di ogni atto e contratto; 2° la rinnovazione dei titoli e delle ipoteche con l'indicazione degli estremi di ogni atto; 3° le condizioni di statica e di conservazione degli edifìci, e di conduzione o locazione e di coltivazione dei terreni; - 4° le mutazioni e condizioni dei beni mobili. § 2. Il riepilogo dello stato economico si desumerà dal rendiconto annuale di cui all'articolo 45 e conterrà il riassunto dell'entrata ed Uscita c o n la rendita netta. f Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CAPO III. Custodia dei titoli e valori. Art. 19. § 1. Appena accertato lo stato patrimoniale ed economico di cui negli articoli 2-14, gli Ordinari inviteranno prima i rispettivi beneficiati, e poi anche gli altri rettori ed amministratori a depositare, entro il termine di un mese, nella Curia diocesana tutti i titoli di rendita nominativa e gli altri valori appartenenti ai benefici ed agli altri enti ecclesiastici o di culto, dietro relativa ricevuta. § 2. Dal far tale deposito sono esentati solo i capitoli cattedrali, che diano sicuro affidamento, nonché speciali enti ecclesiastici o di culto per gravi ragioni da approvarsi dalla Sacra Congregazione del Concilio. Art. 20. § 1. Detti tit oh e valori, unitamente a quelli ricevuti nella consegna di cui negli articoli 2-4, saranno custoditi in apposita cassaforte, munita di tre diverse chiavi e collocata nella Curia diocesana. § 2. Essi saranno amministrati, secondo le rette norme di contabilità, dal Consiglio amministrativo diocesano di cui al canone 1520 del Codice di diritto canonico. CAPO Amministrazione dei IV. benefici vacanti. Art. 2 1 . § 1. Verificatasi la vacanza di un benefìcio, gli Ordinari adotteranno le precauzioni del caso, dando anche notizia della vacanza all'Ufficio distrettuale per gli affari di culto, e disporranno tosto per la riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche. § 2. La riconsegna dovrà effettuarsi dal cessato beneficiato, o dai suoi eredi, al vicario e c o n o m o , cioè economo spirituale di cui al canone 472 n. .1, O ad altro ecclesiastico incaricato dell'amministrazione temporanea dei beni beneficiari ed ecclesiastici, c o n l'assistenza del vicario foraneo di cui al canone 447, o di un membro del Consiglio amministrativo diocesano di cui al canone 1520, o di altro ecclesiastico all'uopo designato, ed alla presenza del rappresentante governativo a norma dell'articolo 30, c o m m a 3 del Concordato. Art. 22. Tale riconsegna si farà in contradittorio del cessato beneficiato o dei suoi eredi, avvertiti del giorno e dell'ora precisa con lettera raccomandata; quale S. Congregatio Concilii 391 termine trascorso invano, si procederà d'ufficio anche alla presenza del rappresentante governativo di cui al precedente articolo 21 § 2. Art. 23. La riconsegna si eseguirà mediante inventario di tutti i beni immobili e mobili, compilato sulla scorta del precedente verbale ed inventario di consegna, ed in base all'accertamento fatto, occorrendo anche con perizia, sul loro stato patrimoniale ed amministrativo. Art. 24. § 1. Della riconsegna sì redigerà verbale in tre esemplari da firmarsi, oltre che dal cessato beneficiato o dai suoi eredi, dal vicario economo o dall'ecclesiastico amministratore interino, da uno dei membri di cui all'articolo 21 § 2, nonché dal rappresentante governativo di cui allo stesso articolo 2 1 § 2 . § 2. D u e di detti esemplari saranno rispettivamente conservati nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, e nell'archivio arnministrativo diocesano; mentre il terzo sarà consegnato al rappresentante governativo. Art. 25. Se la cauzione di cui negli articoli 37 e 38 non fosse sufficiente per c o m pensare i danni arrecati per cattiva amministrazione dal cessato beneficiato, gli Ordinari effettueranno la ritenzione della parte dei frutti promiscui, giusta il canone 1480, spettanti al cessato beneficiato od ai suoi eredi, e prenderanno anche gli altri provvedimenti del caso. Art. 26. Le spese per la riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche saranno a totale carico del cessato beneficiato o dei suoi eredi. Art. 27. Procedura analoga a quella di cui nei precedenti articoli 21-26 gli Ordinari adotteranno per la riconsegna dei beni da parte dei cessati rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. Art. 28. Gli Ordinari amministreranno i beni del beneficio vacante per mezzo d e l vicario e c o n o m o di cui nei canoni 472 n. 1 e 473, o di altro ecclesiastico aniministratore interino; ed assegnato al primo, giusta lo stesso canone 472 n. 1, ed occorrendo anche al secondo, un congruo assegno, destineranno il residuo reddito netto a norma del canone 1481. 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A r t . 29. Per l'amministrazione interina dei beni appartenenti al benefìcio vacante si osserveranno analogamente le disposizioni circa l'amministrazione dei beni spettanti ai benefìci provvisti, di cui negli articoli 39-45, rimanendo di regola vietato durante la vacanza, a tenore dei canoni 436 e 473 § 1, ogni atto e contratto eccedente l'ordinaria amministrazione di cui all'articolo 41. Art. 30. Al termine dell'amministrazione temporanea, il vicario economo o l'ecclesiastico amministratore interino, con l'assistenza di uno dei membri di cui all'articolo 21 § 2, farà la consegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche al nuovo beneficiato, a tenore del canone 473 § 2. Art. 31. Tale consegna si eseguirà mediante inventario di tutti i beni immobili e mobili, compilato sulla scorta del precedente verbale ed inventario di riconsegna di cui negli articoli 23 e 24, ed in base all'accertamento fatto, occorrendo anche con perizia, sul loro stato patrimoniale ed amministrativo. Art. 32. § 1. Della consegna si redigerà verbale in doppio originale da firmarsi dal vicario economo o dall'ecclesiastico amministratore interino, dal n u o v o beneficiato, e da uno dei membri di cui all'articolo 21 § 2, e da conservarsi l'uno nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, e l'altro nella Curia diocesana a norma del canone 1522 n. 2 e 3. § 2. In detto verbale, a tenore del detto canone 1522 n. 1, dovrà anche risultare il giuramento prestato dal beneficiato per la buona e fedele amministrazione dei beni beneficiari ed ecclesiastici. Art. 33. Le spese per la consegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche saranno a totale carico del nuovo beneficiato. Art. 34. Il vicario economo o l'ecclesiastico amministrativo interino sarà tenuto a risarcire i danni che, durante la propria gestione, risultassero da esso arrecati, ed accertati, anche con perizia, a norma dei canoni 1476, 1477 1479, 1523-1543. S. Congregatio Concilii 393 Art. 35. In m o d o analogo a quello di cui negli articoli 30-34 procederanno gli Ordinari per la consegna dei beni ai nuovi rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. CAPO Amministrazione dei V. benefici provvisti. Art. 36. § 1. Ogni beneficiato, prima di prendere possesso del proprio beneficio a norma dei canoni 1443-1445, e prima di ricevere la consegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche di cui negli articoli 30-32, dovrà depositare nella Curia diocesana, dietro relativa ricevuta, una cauzione in titoli al portatore dello Stato italiano o garantiti dal medesimo, il cui ammontare, secondo il corso medio della settimana precedente, corrisponda all'annuo reddito netto del proprio benefìcio. § 2. La cauzione sarà fruttifera a favore del rispettivo beneficiato. § 3. Tate cauzione, mediante regolare dichiarazione da rilasciarsi nella Curia diocesana dallo stesso beneficiato, resterà vincolata, come garanzia, alla dote del rispettivo beneficio. § 4. Essa sarà restituita al cessato beneficiato oppure ai suoi eredi, sentito l'Ufficio distrettuale per gli affari di culto, solo dopo la riconsegna delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche, di cui negli articoli 22-24, e dietro deduzione dell'ammontare dei danni arrecati per cattiva amministrazione dallo stesso beneficiato, ed accertati, anche con perizia, a norma dei canoni 1476, 1477, 1479, 1523-1543. Art. 37. Detta cauzione potrà prestarsi anche con equivalente polizza di assicurazione sulla vita, preferibilmente presso l'Istituto nazionale delle assicurazioni, da depositarsi nella Curia diocesana dietro relativa ricevuta, e da vincolarsi nella forma di cui al superiore articolo 36. Art. 38. Le norme, contenute nei precedenti articoli 36 e 37, potranno essere applicate, secondo il prudente giudizio degli Ordinari, anche ai rettori ed ammimstratori di cui all'articolo 14, prima che essi assumano il loro ufficio. Art. 39. § 1. Ogni beneficiato, secondo il canone 1476 § 1, ha il dovere di amministrare i beni del suo benefìcio a norma dei canoni 1479,1523-1543, ed anche di soddisfare agli oneri inerenti, specialmente a norma dei canoni 1475-1477. 394 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale § 2. In base ai canoni di cui al precedente § 1, analogamente dicasi a riguardo dei rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. Art. 40. § 1. Gli stessi di cui al precedente articolo 39, nell'edificazione o riedificazione e nell'ampliamento o restauro delle rispettive chiese e santuari c o n gli edifìci ed opere annesse, dovranno attenersi al prescritto dei can. 1162 e 1164 del Codice di diritto canonico. § 2. In caso contrario, essi saranno tenuti personalmente responsabili non solo delle spese sostenute, ma anche dei danni arrecati, salvo le maggiori pene del caso. Art. 41, § 1. Per gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione (acquisti, alienazioni, permute, donazioni, enfiteusi, affrancazioni di canoni e censi, mutui, atterramenti di piante di alto fusto, liti attive e passive, e c c . ) , i beneficiati, i rettori e gli altri amministratori di cui all'articolo 14 dovranno fornirsi dell'autorizzazione ecclesiastica a norma del Codice di diritto canonico (canoni 1526-1543). § 2. In caso contrario, oltre la nullità dell'atto e contratto, i medesimi s o n o tenuti al risarcimento dei danni arrecati a norma dei canoni di cui al superiore § 1, salvo le maggiori pene sancite nel canone 2347. Art. 42. § 1. Gli enti ecclesiastici non beneficiari o di culto, a norma dell'art. 3 0 , c o m m a 2, del Concordato, sono anche tenuti a fornirsi dell'autorizzazione civile per acquistare beni immobili e per accettare donazioni, eredità o legati, sotto pena di nullità degli stessi acquisti ed accettazioni secondo gli articoli 9 e 10 della legge civile 27 maggio 1929, n. 848. § 2. Gli enti beneficiari poi, a tenore dell'articolo 30? c o m m a 3 del Concordato, sono inoltre tenuti a munirsi dell'autorizzazione civile per gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione, specificati negli articoli 12 e 13 della stessa legge civile 27 maggio 1929, n. 848. Art. 43. Gli stessi beneficiati, rettori ed amministratori, per la retta amministrazione dei beni beneficiari ed ecclesiastici, a mente del canone 1522 dovranno di regola tenere, sotto la vigilanza dei proprii Ordinari, due libri ed un registro, cioè: I o un libro cassa, analogo a quello della Curia diocesana di cui all'ar- t i c o l o 15 n. 1, per ogni operazione di credito e debito, cioè di entrata ed 395 S. Congregatio Concilii uscita, per l'amministrazione dei beni appartenenti a ciascun beneficio e altro ente ecclesiastico p di culto; 2° un libro inventario ài tutti i beni immobili e mobili, compresi gli arredi sacri, suppellettili ed altri oggetti, appartenenti a ciascun benefìcio ed altro ente ecclesiastico o di culto, salvo il suo aggiornamento c o n l'aggiunta delle successive variazioni annuali; 3° un registro, analogo al registro della Curia diocesana di cui negli articoli 15 n. 3, 16-18, circa lo stato patrimoniale ed economico, sì attivo che passivo, di ciascun benefìcio ed altro ente ecclesiastico o di culto, salvo il suo aggiornamento nella parte sì patrimoniale che economica. Art. 44. I medesimi, oltre il registro e gli altri due libri, dovranno pure conservare in ordine, nell'archivio beneficiario od ecclesiastico, gli atti, i contratti, gli istrumenti, ecc., nonché le quietanze e gli altri documenti giustificativi, le corrispondenze ricevute e le minute o le copie delle corrispondenze spedite circa la propria amministrazione. Art. 45. § 1. A norma del canone 1525 § 1, gli stessi, entro il mese di marzo di ogni anno, dovranno presentare alla propria Curia diocesana il rendiconto della loro amministrazione beneficiaria ed ecclesiastica, compreso l'adempimento dei legati di culto, per la necessaria revisione ed approvazione, salvo quanto è disposto al § 2 dello stesso canone. § 2. In tale occasione rimetteranno anche alla medesima Curia l'elenco delle variazioni aggiunte, durante l'anno precedente, nel loro inventario e registro di cui all'articolo 43 n. 2 e 3. < § 3. D o v r a n n o pure presentare alla stessa Curia, entro il mese di ottobre di ogni anno, il bilancio preventivo specialmente delle spese straordinarie per ottenere la previa approvazione ed autorizzazione ecclesiastica. CAPO Vigilanza VI. diocesana. Art. 46. § 1. A norma dei canoni 1478 e 1519 gli Ordinari, sopra i beni dei benefici sì provvisti che vacanti, delle chiese e degli altri enti ecclesiastici o di culto di cui all'articolo 14, hanno il diritto ed il dovere di vigilanza e di controllo, che eserciteranno specialmente nelle visite pastorali, avvalendosi anche dell'opera dei canonici convisitatori di cui al can. 343 § 2. 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale § 2 . Gli Ordinari in tale occasione od in altro tempo esamineranno, o faranno esaminare dagli stessi canonici convisitatori oppure da un membro del Consiglio amministrativo diocesano, i due libri ed il registro di cui all'articolo 43, apponendovi la loro approvazione con data e firma. Art. 47. In particolare poi gli Ordinari cureranno che i vicari foranei esercitino la loro vigilanza sui predetti beni secondo il prescritto dei canoni 447 § 1, n. 4 e § 2, 1478, e che ogni semestre presentino alla Curia la relativa loro relazione a norma del canone 449. Art. 48. § 1. Gli Ordinari provvederanno anche alla vigilanza ed alla relazione, di cui al precedente articolo 47, dei beni beneficiarii ed ecclesiastici appartenenti allo stesso vicario foraneo, per mezzo del vicario foraneo viciniore o di un membro del Consiglio amministrativo diocesano. § 2. Analogamente provvederanno per la detta vigilanza e relazione circa i beni beneficiari ed ecclesiastici della città vescovile. Art. 49. Gli Ordinari cureranno pure di inviare ispezioni ordinarie almeno annuali, ed occorrendo anche straordinarie, per verificare la consistenza patrimoniale e la manutenzione dei beni beneficiari ed ecclesiastici, ed in particolare la condizione statica e conservativa delle chiese, dei santuari e delle case canoniche e parrocchiali, servendosi dell'opera del Consiglio amministrativo diocesano di cui al canone 1520, nonché di persone tecniche anche laiche, per poi adottare i provvedimenti del caso. Art. 50. Le spese delle ispezioni, tanto ordinarie quanto straordinarie di cui al precedente articolo 49, saranno a totale carico dei relativi beneficiati, nonché, secondo il prudente giudizio dell'Ordinario, dei rettori e amministratori, oppure delle stesse chiese ed altri enti ecclesiastici ispezionati. Art. 51. § 1. In caso di cattiva amministrazione dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, gli Ordinari, salvo la remozione secondo il canone 2147 § 2 n. 5, potranno anche sospendere a norma dello stesso canone il beneficiato dalla S. Congregatio 397 Concilii relativa, amnfinistrazione, affidandola ad altro ecclesiastico all'uopo designato, al quale assegneranno un congruo compenso, destinando il residuo reddito netto a favore dello stesso beneficiato. § 2. Gli Ordinari non ometteranno di dare tosto notizia del provvedimento preso all'Ufficio distrettuale per gli affari di culto. Art. 52. In caso di cattiva gestione patrimoniale dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, gli stessi Ordinari applicheranno pure le norme dei canoni 1534 e 2347; ed, occorrendo, provocheranno anche il sequestro delle temporalità beneficiarie ed ecclesiastiche dal rappresentante governativo in conformità dell'articolo 26, comma 2, del Concordato. A Art. 53. \ Procedura analoga a quella di cui nei precedenti articoli 51 e 52 adotteranno gli Ordinari con i rettori ed amministratori di cui all'articolo 14. Art. 54. § 1. Prima di concedere l*autorizzazione ecclesiastica od, occorrendo, d'impetrare il beneplacito apostolico per gli atti e contratti eccedenti l'ordinaria amministrazione di cui all'articolo 41, gli Ordinari, a norma dei canoni 1530-1542, richiederanno, oltre il consenso od il voto del Capitolo cattedrale, il parere del Consiglio amministrativo diocesano e, se del caso, anche quello di un perito, a tenore dei canoni 1164 e 1530. § 2. Cureranno inoltre che, secondo l'articolo 42, sia chiesta ed ottenuta l'autorizzazione civile a norma dell'articolo 30, commi 2 e 3, del Concordato. Art. 55. Gli stessi Ordinari vigileranno che, a tenore del cànone 1529, negli atti e contratti dei beni beneficiari ed ecclesiastici siano osservate anche le leggi civili e le lodevoli consuetudini locali, e che nelle locazioni dei medesimi si osservi pure il prescritto del canone 1479. Art. 56. Nè ometteranno di vigilare che i beni beneficiari ed ecclesiastici siano migliorati ed, occorrendo, anche bonificati, e che i fondi rustici siano provvisti degli occorrenti attrezzi rurali e delle sufficienti scorte vive e morte a corredo degli stessi fondi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 398 Art. 57. Sull'annuo reddito netto dei benefìci anche vacanti e degli altri enti ecclesiastici o di culto di cui all'articolo 14, gli Ordinari esigeranno la percentuale del due per cento per le spese dell'amministrazione diocesana e per le opere diocesane. Art. 58. Gli Ordinari poi, entro il mese di giugno di ogni anno, renderanno conto dell'impiego, da loro fatto, delle percentuali di cui al precedente articolo 57$ alla Sacra Congregazione del Concilio. CAPO Ufficio VII. amministrativo centrale. Art. 59. Presso la Sacra Congregazione del Concilio sarà costituito uno speciale Ufficio amministrativo per la superiore vigilanza e controllo dei b e m appar* tenenti ai benefici; chiese ed altri enti ecclesiatici o di culto di cui all'articolo 14, specialmente per l'Italia. Art. 60. A tale scopo la Sacra Congregazione del Concilio invierà visite periodiche ed anche straordinarie, per accertare lo stato patrimoniale ed amministrativo dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, la loro conservazione e manutenzione, specialmente riguardo le chiese, santuari, case canoniche e parrocchiali. Art 61. Entro il mese di giugno del 1930 gli Ordinari diocesani d'Italia presenteranno alla medesima S. Congregazione una relazione circa lo stato patrimoniale ed economico dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, con le osservazioni e proposte del caso, aggiungendovi copia conforme del registro di Curia di cui negli articoli,. 15 n. 3, 16. Art. 62. In appresso i detti Ordinari presenteranno alla stessa Sacra Congregazione durante un quinquennio, entro il mese di giugno di ogni anno, una relazione suppletiva alla relazione di cui al precedente articolo 61, con le osservazioni e proposte del caso, aggiungendovi copia conforme degli aggiornamenti eseguiti, durante l'anno precedente, nel detto registro di Curia di cui negli articoli 17 e 18. S. Congregatio Concilii 399 Questa Sacra Congregazione nutre piena fiducia che gli Ordinari diocesani d'Italia, nell'interesse dei beni beneficiarii ed ecclesiastici, porranno ogni loro diligenza e cura nell'osservare, e far oigservare, le istruzioni e disposizioni della presente Circolare. Ed in attesa di un cenno di ricevimento della medesima, con particolare ossequio mi professo. R o m a , 20 giugno 1929. £g D. CARD. SBARBETTI, V e s c o v o di Sabina e Poggio Mirteto, Prefetto. L. © S. • f G. Serafini, V e s c o v o tit. di Lampsaco, Segretario. MOD. A. SCHEMA DI QUESTIONARI QUESTIONARIO I P E R L E PARROCCHIE B E N I IMMOBILI I . - C H I E S A PARROCCHIALE a Q. I . Quando fu edificata la chiesa parrocchiale, e da chi? a Q. 2 . Quale è lo stile della chiesa? a Q. 3 . Se e quale pregio artistico o storico ha la chiesa, e se e quale le sue parti? a Q. 4 . Quali sono le sue condizioni di statica e di manutenzione? a Q. 5 . Se e quando essa fu ampliata? a Q. 6 . È sufficiente ai bisogni della popolazione? a Q. 7 . È patronata o meno? a Q. 8 . Se la chiesa è patronata: a) chi ne è il patrono? b) ha egli provveduto e provvede alle riparazioni ordinarie e straordinarie a norma del canone 1186 del Codice? c) se no: perchè? a Q. 9 . Se la chiesa non è patronata: a) chi è tenuto a provvedere alle riparazioni sì ordinarie che straordinarie? Acta Apostolicae 400 Sedis - Commentarium Officiale b) per quale titolo, convenzione o consuetudine vi è tenuto? c) vi ha egli provveduto e vi provvede? d) se no: perchè? a Q. 1 0 . Quando e da chi fu fatta l'ultima riparazione ordinaria e straordinaria alla chiesa? a Q. I I . In che consistette tale riparazione, e quale ne fu la spesa? a Q. 1 2 . Se e di quali riparazioni, ordinarie e straordinarie, ha oggi bisogno la chiesa con le sue parti (cappelle, altari, sacrestia, campanile ecc.)? a Q. 1 3 . Quale spesa occorre per tali riparazioni? a Q. 1 4 . Quali somme sono già raccolte per dette riparazioni, e quali altre si sperano raccogliere? a Q. 1 5 . Si suole presentare all'Ordinario diocesano il progetto ed il disegno dei lavori, con il preventivo della spesa, per l'approvazione, a mente del canone 1162 § 1?, a Q. 1 6 . Quali locali sono attigui alla chiesa, oppure soprastanti o sottostanti alla stessa, ed a quale uso servono? a Q. 1 7 . Se e quali servitù attive ha la chiesa? a Q. 1 8 . A quali servitù passive è essa soggetta?, a Q. 1 9 . Si è cercato di togliere le servitù passive, come e con quale risultato? a Q. 2 0 . Vi sono accessi o finestre da case private, oppure coretti privati? a Q. 2 1 . Se sì: a) per quale diritto o pretesto? b) c o m e e con quale esito si è cercato di eliminare gli eventuali abusi? e) quali difficoltà ostano per l'eliminazione di tali abusi? a Q. 2 2 . Quali sono i confini della chiesa? a Q. 2 3 . Quali sono i confini dei locali e dell'area annessi alla chiesa? a Q. 2 4 . La chiesa è assicurata contro gli incendi ed i furti? a Q. 2 5 . Se sì: presso quale società assicuratrice e per quale premio annuo? a Q. 2 6 . Se no: s'intende provvedervi e come? a Q. 2 7 . La chiesa è provvista di sufficienti suppellettili ed arredi sacri? a Q. 2 8 . Se no: quali nuove suppellettili ed arredi sacri sono più urgenti? a Q. 2 9 . Quale ne sarebbe la spesa complessiva, e con quali mezzi vi si potrebbe provvedere? a Q. 3 0 . Le esistenti suppellettili ed arredi sacri sono in buono stato? a Q. 3 1 . Sono essi ben conservati e custoditi? a Q. 3 2 . La chiesa ha legati di culto da soddisfare? Avvertenza. - Qui s'inseriscano le questioni 138-144. S. Congregatio Concilii 401 a Q. 3 3 . Quali sono in media le annue offerte complessive per il culto ed altri bisogni della chiesa? a Q. 3 4 . Di tali offerte si rende conto aU'Ordinario diocesano a norma del canone 1182 § 3? a Q. 3 5 . Possiede la chiesa beni temporali? a Q. 3 6 . Quale è in media il loro annuo reddito complessivo? a Q. 3 7 . Quale è il loro valore approssimativo? a Q. 3 8 . Esiste l'inventario completo dei beni immobili e mobili della chiesa? Avvertenza. - Se la chiesa parrocchiale possiede solo beni mobili, qui s'inseriscano, secondo i casi, le questioni 115-133; se poi essa possiede anche beni immobili, s'inseriscano, secondo i casi, anche le questioni 57-114. a Q. 3 9 . L'amministrazione dei beni temporali della chiesa è tenuta dal parroco, oppure da speciale Consiglio amministrativo o fabbriceria, secondo i canoni 1183 e 1521? a Q. 4 0 . Se dalla fabbriceria: a) è essa nominata dall'Ordinario diocesano, oppure da chi altro e per quale titolo? b) è almeno approvata dallo stesso Ordinario e da lui dipendente? c) di quanti membri è composta, di quanti ecclesiastici e di quanti laici? a Q. 4 1 . Il parroco, o chi altro, è il presidente della fabbriceria? a Q. 4 2 . Il presidente è nominato dall'Ordinario diocesano, oppure dai fabbriceri o da chi altro e per quale titolo? a Q. 4 3 . Il presidente è almeno approvato dall'Ordinario diocesano? a Q. 4 4 . La fabbriceria amministra i beni temporali della chiesa parrocchiale a norma dei canoni 1522-1543? a Q. 4 5 . S'ingerisce essa nelle mansioni di cui al canone 1184? a Q. 4 6 . S'ingerisce anche circa l'esercizio del culto e le Messe legatane e manuali? a Q. 4 7 . 8e sì: per quale titolo o pretesto? a Q. 4 8 . Il parroco, oppure la fabbriceria, presenta ogni anno il bilancio preventivo almeno delle spese straordinarie ed il rendiconto all'Ordinario diocesano per l'approvazione a norma del canone 1525? a Q. 4 9 . Se wo: perchè? a Q. 5 0 . La chiesa ha archivio proprio? a Q. 5 1 . È esso ben custodito ed ordinato? Avvertenza. - Se la chiesa possiede arredi sacri ed oggetti preziosi, artistici o storici, qui s'inseriscano le questioni 145-150. a Q. 5 2 . Il parroco è di libera collazione dell'Autorità ecclesiastica, o p pure di patronato ecclesiastico o laicale? ACTA, vol. XXL, n. 8. — 8-7-929. 27 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium a Q. 5 3 . Se di patronato: Officiale • a) chi ne è il patrono, e per quale titolo o diritto? b) adempie egli tutti i doveri di patrono? c) esercita egli speciali ingerenze nella chiesa, e quali? a Q. 5 4 . Quale annua rendita netta complessiva percepisce in media il parroco? a Q. 5 5 . Quale parte di tale rendita egli percepisce come congrua governativa e supplemento di congrua? a Q. 5 6 . Il parroco è tenuto al reintegro di qualche somma, in quale rata annua, e come la soddisfa? Avvertenza. - Se la chiesa è anche santuario, qui s'inseriscano le questioni 153-157, di cui al questionario I V . Se poi il parroco ha chiese succursali, o comunque da lui dipendenti od anche solo cappelle rurali, per ciascuna di esse si aggiungano, secondo i casi, le questioni 1-150. II. - F O N D I URBANI § 1. - Casa parrocchiale a Q. 5 7 . Il parroco ha la casa parrocchiale? a Q. 5 8 . 8e no: ' a) abita egli in casa propria o della famiglia, oppure in casa presa in affitto? b) quanto dista tale casa dalla chiesa parrocchiale? a Q. 5 9 . Se sì: la casa è annessa alla chiesa parrocchiale, o vicina, oppure quanto ne dista? a Q. 60 . Qual'è l'intestazione della casa parrocchiale? a Q. 6 1 . Il titolo di proprietà della casa parrocchiale è la donazione o l'acquisto, e con quale atto e data? a Q. 6 2 . Quali ne sono i confini? a Q. 6 3 . Quale la via ed il numero civico? a Q. 6 4 . Quale il numero di mappa? a Q. 6 5 . Quale l'estimo catastale o reddito imponibile? a Q. 6 6 . Di quanti piani e vani consta la casa parrocchiale? a Q. 67 . Quando essa fu costruita, e da chi? a Q. 6 8 . Quali sono le sue condizioni di statica e di manutenzione? a Q. 6 9 . Chi è tenuto alle riparazioni ordinarie e straordinarie a tenore del canone 1477? a Q. 70 . Per quale titolo, convenzione po consuetudine vi è tenuto? a Q. 7 1 . Vi ha egli provveduto e vi provvede? S. Congregatio Concilii 403 a Q. 7 2 . Se no: perchè? a Q. 7 3 . Quali riparazioni ordinarie vi ha eseguito il presente parroco a norma del canone 1477 § 3, e quando? a Q. 7 4 . Vi ha egli eseguite anche riparazioni straordinarie, quando e per quale spesa? . a Q. 7 5 . Di quali riparazioni ordinarie e straordinarie ha bisogno la casa? a Q. 7 6 . Quale ne sarebbe la spesa complessiva? a Q. 77 . Come e quando s'intende provvedervi? a Q. 78 . Se e quali servitù attive ha la casa parrocchiale? a Q. 7 9 . Se e quali servitù passive? a Q. 8 0 . È essa assicurata contro gli incendi? a Q. 8 1 . Presso quale società assicuratrice, e per quale premio annuo? a Q. 8 2 . Quale è il Aalore approssimativo della casa parrocchiale? a Q. 8 3 . Ha essa annesso qualche appezzamento di terreno ad uso cortile, orto, giardino, ecc.? a Q. 8 4 . Quali sono i confini di detto terreno? a Q. 8 5 . Quale è la superfìcie di detto terreno in ettari, are, centiare? a Q. 8 6 . Quale è il valore approssimativo del terreno? a Q. 8 7 . Alla casa parrocchiale è annessa qualche altra casa di proprietà della chiesa o del benefìcio parrocchiale? a Q. 8 8 . A quale uso essa è adibita, oppure è data in affitto? a Q. 8 9 . Se è data in affitto: quale ne è la corrisposta annua? a Q. 90 . Quale è il valore approssimativo di questa casa? Avvertenza. - A riguardo di tale casa s'inseriscano le questioni 60-86. § 2. - Case urbane a Q. 9 1 . Se e quante altre case urbane possiede il beneficio parrocchiale? a Q. 9 2 . A quale uso sono esse adibite, oppure sono esse date in affitto? a Q. 9 3 . Se date in affitto: quale ne è l'annua corrisposta? a Q. 9 4 . Quale è l'imposta sui fabbricati? Avvertenza. - S'inseriscano, per ogni casa urbana, le questioni 60-86. III. - F O N D I RUSTICI a Q. 9 5 . Se e quanti terreni possiede il benefìcio parrocchiale? a Q. 9 6 . Come sono essi denominati, ed in quale località situati? Avvertenza. - S'inseriscano le questioni 60-65; se poi nel terreno si trova qualche casa colonica, s'inseriscano, secondo i casi, anche le questioni 66-81. a Q. 9 7 . I terreni sono tenuti a conduzione diretta, o dati in affitto, a colonia, ecc.? 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a Q. 9 8 . I terreni sono coltivati a semina, a vigna, ad oliveto, ecc.? a Q. 9 9 . Quali migliorie o bonifiche sono necessarie? a Q. 1 0 0 . Quando e come s'intende eseguirle, e] p e r quale spesa c o m plessiva? a Q. 1 0 1 . Quale è l'imposta sui terreni? a Q. 1 0 2 . Vi sono sufficienti attrezzi rurali a corredo dei terreni? a Q. 103 . Esistono sufficienti scorte vive e morte a corredo dei terreni? a Q. 104 . Quale è l'annuo fruttato netto di ciascun terreno? a Q. 105 . Quale è il valore approssimativo di ciascun terreno? IV. - CANONI a Q. 106 . Quale è l'intestazione del canone? a Q. 107 . Quale è la natura del canone (enfiteutico o meno, attivo o passivo)? a Q. 108 . L'enfiteusi è perpetua o temporanea? a Q. 1 0 9 . Il titolo costitutivo dell'enfiteusi è la donazione o l'acquisto, e con quale atto e data? a Q. 110 . Con quale atto e data è stato stipulato l'ultimo atto ricognitorio dell'enfiteusi? a Q. I I I . Se ne riscuote anche il laudemio di passaggio od il quindennio, ed in quale quantità? a Q. 1 1 2 . Quale è l'annualità di ciasun canone? a Q. 113 . Com'è denominato lo stabile enfiteutico, in quale località situato, e c o n quali dati catastali? a Q. 114 . Chi è l'odierno direttario od utilista? BENI MOBILI I. - C E N S I a Q. 115 . Quale è l'intestazione del censo? a Q. 116 . Quale è la natura del censo (attivo o passivo)? a Q. 117 . Il titolo costitutivo del censo è la donazione o l'acquisto, con quale atto e data? a Q. 118 . Con quale atto e data fu eseguita l'ultima rinnovazione del titolo? a Q. 119 . Quale è l'annualità di ciascun censo? a Q. 120 . Quale è la sorte di ciascun censo? a Q. 1 2 1 . Com'è denominato lo stabile censito, in quale località situato, e con quali dati catastali? S. Congregatio Concilii 405 a Q. 122 . Chi è l'odierno debitore o creditore? a Q. 123 . Quale valore approssimativo ha detto stabile? a Q. 124 . Quando fu eseguita l'ultima rinnovazione dell'ipoteca? I I . - TITOLI DI RENDITA NOMINATIVA a Q. 1 2 5 . Quale è l'intestazione, la provenienza e la destinazione dei titoli di rendita nominativa? a Q. 1 2 6 . Quale è la qualità, la quantità, il numero d'ordine e la data d'emissione? a Q. 127 . Quale è il complessivo capitale nominale, e quale il reddito annuo? I I I . - PENSIONI a Q. 128 . Quale è l'intestazione, la provenienza e la destinazione della pensione? a Q. 1 2 9 . Quale è la natura della pensione (attiva o passiva)? a Q. 130 . Quale è la durata della pensione? a Q. 1 3 1 . Quale il titolo costitutivo della pensione, e con quale atto e data? a Q. 132 . Chi è l'odierno debitore o creditore? a Q. 133 . Quale è l'annualità della pensione? I V . - INCERTI DI STOLA a Q. 134 . Quale è il numero dei parrocchiani? a Q. 135 . Quale è in media l'annuo numero dei battesimi e dei matrimoni? a Q. 1 3 6 . Quale è in media l'annuo numero dei morti (ricchi e poveri)? a Q. 137 . Quale è l'annuo introito medio degli incerti di stola bianca, e quale degli incerti di stola nera? V. - LEGATI DI CULTO a Q. 138 . Qual'è l'odierno numero complessivo dei legati di culto, e quale delle Messe (cantate o lette)? a Q. 1 3 9 . Esiste indulto di riduzione, con quale data e per quanto tempo, e da chi concesso? a Q. 140 . Se e quali capitali e rendite esistono per la soddisfazione dei legati di culto e Messe? a Q. 1 4 1 . Su quali beni beneficiari ed ecclesiastici gravano detti legati di culto e Messe? 406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a Q. 1 4 2 . Quale spesa annua complessiva si sostiene per la soddisfazione di tali legati di culto e Messe? a Q. 1 4 3 . Se e quali legati di culto e Messe sono a carico delle istituzioni pubbliche di assistenza e beneficenza nella parrocchia? a Q. 144 . Se e come sono essi soddisfatti? V I . - O G G E T T I PREZIOSI, A R T I S T I C I o STORICI a Q. 145 . Esistono oggetti preziosi, artistici o storici? a Q. 146 . Quale è la loro provenienza e pertinenza? a Q. 147 . Quali ne sono le caratteristiche speciali? a Q. 148 . Quel'è il loro stato di conservazione, di custodia e di sicurezza? a Q. 149 . Quale è il valore approssimativo di ciascun oggetto? a Q. 150 . Quali di essi sono al presente civilmente inventariati? Avvertenza. - Si trasmetta un elenco di tali oggetti in due esemplari alla Curia diocesana, la quale ne rimetterà uno alla S. Congregazione del Concilio. QUESTIONARIO H PER I CAPITOLI CATTEDRALI a Q. 151 . Il Capitolo cattedrale ha la cura abituale delle anime a norma del canone 471? a Q. 152 . Il Capitolo si regge con il sistema della massa comune o delle prebende distinte? Avvertenza. - S'inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I, se ed in quanto facciano al caso. Q U E S T I O N A R I O III PER -LE RETTORÌEAvvertenza. - S'inseriscano, se ed in quanto facciano al caso, le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I. Q U E S T I O N A R I O IV PER I SANTUARI Avvertenza. - S'inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I, se ed in quanto facciano al caso; e s'aggiungano anche le seguenti speciali a norma dell'articolo 27 del Concordato. a Q. 153 . Quali sono gli edifìzi e le opere annesse al santuario con carattere religioso, e quali con carattere meramente laico? S. Congregatio 407 Concilii a Q. 1 5 4 . Quale è il patrimonio del santuario a scopo religioso, e quale a scopo meramente laico! ^_ a Q. 1 5 5 . Quale è il valore approssimativo del primo, e quale del secondo? a Q. 156 . Quale è in media l'annuo reddito del primo, e quale del secondo? a Q. 1 5 7 . L'amministrazione del santuario è ecclesiastica, cioè dipen- dente dall'Ordinario diocesano, oppure civile o laica, cioè dipendente dal Governo, dalla Provincia, dal Municipio o da altro ente laicale? QUESTIONARIO V PER LE CONFRATERNITE Avvertenza. - Si inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario .1, se ed in quanto facciano al caso; e s'aggiungano le seguenti speciali a norma dell'articolo 29, lettera e) del Concordato. a Q. 158 . Quale è lo scopo primario della confraternita, e quale il secondario? a Q. 1 5 9 . La confraternita ha scopo esclusivo o prevalente di culto? a Q. 160 . Quale è il suo patrimonio a scopo di culto, e quale a scopo di beneficenza? a Q. 1 6 1 . Da chi fu eretta la confraternita, e con quale atto e data? a Q. 1 6 2 . Fu essa approvata dall'Ordinario diocesano, e con quale atto e data? a Q. 1 6 3 . Di quale anno sono gli antichi statuti, e di quale i vigenti? (Si alleghi copia degli statuti antichi e dei vigenti). a Q. 164 . In quale chiesa fu eretta la confraternita? a Q. 1 6 5 . In quale chiesa ha essa la sua sedè? a Q. 1 6 6 . L'odierna chiesa è propria della confraternita? a Q. 167 . Se no: a) è essa secolare o regolare? b) a chi prima apparteneva? c) da chi e quando fu essa ceduta alla confraternita? d) quali furono le condizioni di tale cessione? e) se e come tali condizioni oggi si osservano? a Q. 168 . Chi sono gli odierni ufficiali della confraternita? a Q. 1 6 9 . Sono stati essi eletti a norma degli statuti? a Q. 1 7 0 Sono stati confermati dall'Ordinario diocesano a norma del canone 715 § 1? a Q. 1 7 1 . Presentano essi ogni anno il bilancio preventivo, almeno delle spese straordinarie, ed il rendiconto allo stesso Ordinario a norma del canone 1525? 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a Q. 1 7 2 . Quali sono i legati di culto fondati o statutari della confraternita? a Q. 173 . Sono essi tutti soddisfatti? a Q. 1 7 4 . Con quale spesa annua? a Q. 175 . Quale è l'odierno numero dei confratelli, e quale delle consorelle ascritte? a Q. 176 . Quali questioni interne ha la confraternita, e quali con estranei? a Q. 177 . Il cappellano, o padre spirituale, è nominato dall'Ordinario diocesano a norma del canone -698? a Q. 178 . ¡Se no: perchè? QUESTIONARIO VI P E R GLI A L T R I E N T I ECCLESIASTICI O » I C U L T O Avvertenza. - S'inseriscano le questioni circa le parrocchie, di cui al questionario I, e circa le confraternite, di cui al questionario V, se ed in quando facciano al caso; e se ne aggiungano altre speciali secondo le circostanze locali. S. MODULO Congregatio 409 Concilii B. LIBRO CASSA PARROCCHIA DI Data OPERAZIONI O ei o f-i Uscita Entrata Mese Anno Lire tí O Lire tí <t> O 2 genn. 1930 Cedola 1 genn. 1930 rendita nom. 3,50 % 10 febbr. » 1 marzo » T \JJ- OCAÌ Uv C4JX ecc. ecc.: k/CUX X V / v v • • • • s . . . . . . . . . Da riportare Avvertenza. - Il Koro cassa sia di carta a mano ed in formato circa il doppio del presente foglio. Le pagine siano sufficienti almeno per un decennio. Acta Apostolicae Sedis - 410 Commentarium Officiale MODULO C. REGISTRO DELLO STATO PATRIMONIALE ED ECONOMICO DELLA PARROCCHIA DI P A ß T E I. STATO PATRIMONIALE. Passività Lire ent. Attività O BENI IMMOBILI. I. - CHIESA PARROCCHIALE. Descrizione del 1929: 1° Confini chiesa, compresi locali ed area 4° Natura chiesa (patronata o meno): . . 5° Stile chiesa e pregio artistico o storico: 6° Amministrazione chiesa (parroco o fab- Lire PI © o S. Congregatio 411 Concilii Attività Lire Passività tí O o 8 Condizione statica e conservativa della chiesa e sue parti: . . . . . . . . . . . . 9° Riparazioni ultime eseguite (ordinarie e straordinarie) con data: 10° Riparazioni da eseguirsi: 11° Assicurazione incendi e furti: 12° Arredi sacri (sufficienza e convenienza): 13° Offerte chiesa (quantità annua media, capitalizzata a l cento per quattro) . . . . . . 14° Legati di culto e Messe (numero complessivo odierno): 15° Spesa annua per soddisfazione legati di culto e Messe, capitalizzata al cento per quattro: 16° Valore approssimativo dei beni della chiesa: . 17° ecc. ecc.: Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: Lire tí © Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Attività Lire I I . - F O N D I URBANI. § 1. - Casa parrocchiale. Descrizione del 1929: o I Dati catastali (intestazione, località, via e numero civico, mappa, confini, estimo catastale o reddito imponibile): 2° Titolo originario (donazione od acquisto) con atto e data: 3° Data costruzione ed ampliamento: . . 4° Numero piani e vani: 5° Servitù attive e passive: 6° Condizione statica e conservativa: . . . 7° Titolo dell'obbligo per riparazioni (ordinarie e straordinarie): 8° Eiparazioni ultime eseguite con data: . 9° Eiparazioni da eseguirsi: 10° Assicurazione incendi: 11° Locali ed area annessi con loro destinazione: S. Congregatio Concilii 413 Attività Passività Lire Lire O 12° Valore approssimativo casa parrocchiale con annessi: 13° ecc. ecc. Variazioni del 1930: o 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium § 2. - Case urbane. Descrizione del 1929: o I Dati catastali d'ogni casa urbana (intestazione, località, via e numero civico, mappa, confini, estimo catastale o reddito imponibile): 2° Titolo originario (donazione od acquisto) con atto e data: ". 3° Servitù attive e passive: 4° Numero piani e vani: 5° Condizione statica e conservativa: . . 6° Riparazioni ultime eseguite con data: 7° Riparazioni da eseguirsi: 8° Locali ed area annessi: 9° Uso o locazione: 10° Assicurazione incendi: 11° Valore approssimativo casa con annessi: 12° ecc. ecc.: Officiale 415 S. Congregatio Concilii Attività m Lire Passività Lire O Variazioni del 1930: io ecc. ecc.: Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 416 Attività Lire I I I . - FONDI RUSTICI. Descrizione del 1929: o I Dati catastali d'ogni fondo rustico (intestazione, denominazione, località, mappa, confini, superfìcie in ettari, are, centiare, estimo catastale o reddito imponibile): . . . . . . 2° Titolo originario (donazione od acquisto) con atto e data: 3° Servitù attive e passive: 4° Conduzione diretta, colonia, affitto, ecc.: 5° Coltivazione (semina, vigna, oliveto, ecc.): 6° Attrezzi rurali: 7° Scorte vive e morte: 8° Migliorie eseguite con data: . . . . . 9° Migliorie da eseguirsi: 10° Casa colonica con indicazione: a) piani e vani: . . b) condizione statica e conservativa: . . c) riparazioni eseguite con data: . . . . Passività <ù o Lire Q 417 S. Congregatio Concilii Attività Lire d) riparazioni da eseguirsi: e) uso o locazione: 11° Assicurazione incendi: 12° Valore approssimativo d'ogni fondo rustico con annessi: 13° ecc. ecc. Variazioni del 1930: 1° ecc. ecc.: ACTA, vol. X X I , n. 8. — 8-7-929. Passività o 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Attività Lire Passività -p tí © o X V . - CANONI. Descrizione del 1929: i * 2° Natura canone (attivo o passivo): . . * 3° Titolo costitutivo enfiteusi con atto e 4° Durata dell'enfiteusi (temporanea o per- 5° Atto ricognitorio ultimo dell'enfiteusi con 6° Laudemio di passaggio o quindennio 7° Stabile enfìteutico con dati catastali (denominazione, località, mappa, confini, ecc.): • 8° Direttario od enfìteuta o d i e r n o : . . . . 9° Canone annuo, capitalizzato al cento • 1 Lire a 6 S. Congregatio Concilii 419 Attività Lire Passività Lire PI O Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: Acta Apostolicae Seats - Commentarium Officiale -è Lire tí o<© BENI MOBILI. I. - CENSI. Descrizione del 1929. o I ' Intestazione censo: . . . 2° Natura censo (attivo o passivo): . . . 3° Titolo costitutivo del censo (donazione od acquisto) con atto e data: 4° Rinnovazione ultima titolo ed ipoteca con atto e data: 5° Stabile censito con dati catastali (denominazione, località, confini, mappa, ecc.): . . 6° Creditore o debitore odierno: 7° Annualità censo: 8° Sorte censo: 9 ° ecc. ecc.: Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: . « . « . . . . . . . . . . . . S. Congregatio Concilii ATTIVITÀ PASSIVITÀ Lire 0 a O II. - TITOLI DI RENDITA NOMINATIVA. Descrizione del 1929. o I Intestazione, provenienza e destinazione: 2° Natura (rendita al 3,50 % - consolidato al 5 % ) : . 3° Quantità, numero d'ordine, data di emis- sione (elenco titoli): 4° Beddito annuo complessivo 5 ° Capitale nominale complessivo: . . . . 6° ecc. ecc.: Variazioni del 19SO: o I ecc. ecc.: -p Lire en Lire eri PASSIVITÀ Commentarium Officiale Attività Passività U Lire . ei 1o III. -- PENSIONI. Descrizione del 1929: 1° Intestazione, provenienza e destinazione: 2° Natura della pensione (attiva o passiva): 3° Titolo costitutivo pensione con atto e data: 4° Durata della pensione (temporanea o perpetua): 5° Creditore o debitore odierno: 6° Annualità pensione, capitalizzata al cento per quattro: 7 ° ecc. ecc. Variazioni del 1930: I o ecc. ecc.: . . . . . . . . -p' Lire PI Ce Acta Apostolicae Sedis - 422 423 S. Congregatio Concilii Attività Passività Lire Lire o IV. - INCERTI DI STOLA. Descrizione del 1929: o I Incerti annui stola bianca in media, capitalizzati al cento per quattro: . . 2° Incerti annui stola nera in media, capitalizzati al cento per quattro: 3° ecc. ecc. Variazioni del 1930: o I ecc. ecc.: Acta Apostolicae Sedis - 424 Commentarium Officiale Attività ent. Lire Passività o 1 V. - LEGATI DI CULTO. Descrizione del 1929: 1° Numero odierno legati di culto e Messe: 2° Capitale odierno per soddisfazione: . . 3° Spesa annua odierna complessiva per soddisfazione, capitalizzata al cento per quattro: Variazioni del 1930: Lire += a 6 S. Congregatio 425. Concilii Lire Passività snt. Attività O 1 Y I . - OGGETTI PREZIOSI, ARTISTICI O STORICI. • Descrizione del 1929: 1° Natura oggetti (calice, statua, quadro, 3° Caratteristiche speciali: . Î ! í Variazioni del 1930: i - 1I j i I Lire § 426 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale P A R T E II. STATO ECONOMICO. Cent. Lire ! Lire Rendita netta Cent. Lire Uscita Cent. Entrata BENI IMMOBILI. I. - CHIESA PARROCCHIALE. Riepilogo del 1929: 1° Per reddito annuo beni chiesa: 3° Per manutenzione (ordinaria o 4° Per assicurazione incendi e furti: 5° Per acquisto e riparazione ar- 6° Per spese di culto: 7° Per soddisfazione legati di culto — Congregatio 427 Concilii Lire Lire o • 2° -p tí © o Riepilogo del 1930: 1° Per reddito annuo beni chiesa: Eendita netta uscita ant. Entrata Lire snt. S. O Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 428 Entrata Lire II. - FONDI URBANI. § 1. €asa parrocchiale. Riepilogo del 1929: 1° Per manutenzione (ordinaria o straordinaria): . 2° Per assicurazione incendi: . . 3° Per spese diverse: 4° Per ecc. ecc.: Riepilogo del 1930: o I Per manutenzione (ordinaria o straordinaria): 2° Per ecc. ecc.: Uscita Lire Rendita netta Lire S. Congregatio Concilii Entrata Useita Rendita netta +» Lire § 2. Case urbane. Riepilogo del 1929: I O Per animalità affitto: . . . . 2° Per manutenzione (ordinaria o straordinaria): 3° Per imposta fabbricati: . . . 4° Per assicurazione incendi: . . 5° Per spese diverse: 6° Per ecc. ecc.:. Riepilogo del 1930: O I Per annualità affitto: . . . . 2° Per ecc. ecc.: Pi © Lire I g Lire PI © 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Uscita Entrata Lire 4= tí © Rendita netta •+= Lire tí o© III. - FONDI RUSTICI. Riepilogo del 1929: 2 ° Per spese coltivazione: . . . 3° Per migliorie o bonifiche: . . 4° Per imposta terreni: Riepilogo del 1930: 43 Lire tí 6 S. Congregatio Concilii 431 Entrata snt. Lire o I V . - CANONI. Riepilogo del 1929: 2° Per laudemio di passaggio o quindennio: . . . . . Riepilogo del 1930: 1 ° Per annualità canone: . . . . Rendita netta Uscita Lire tí o© Lire d © O Acta Apostolicae 432 Sedis - Commentarium Entrata Lire BENI I. MOBILI. - CENSI. Riepilogo del 1929: o I Per annualità censo: 2° Per soddisfazione legati di culto Messe: 3° Per ecc. ecc.: Riepilogo del 1930: I o 2° Per annualità censo: Per ecc. ecc.: . . . . Officiale Uscita Lire Rendita netta S. Congregatio Concilii ' 433 Uscita Lire ent. Entrata ü Lire Rendita netta tí <S -tí tí © o Lire O I I . - TITOLI DI RENDITA NOMINATIVA. Riepilogo del 1929: 1° Per reddito annuo (3,50%-5%): 2° Per soddisfazione legati di culto 3° Per ecc. ecc.: Riepilogo del 1930: 1 ° Per reddito annuo: . . . . . • — ACTA, vol. XXI, n 8 - 8-7-929 .i 29 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Uscita Entrata Lire 4¿ Pi © O Lire Rendita netta +3 Pi ® o Lire Pi O I I I . - PENSIONI. Riepilogo dei 1929: 1 ° Per annualità pensione: . . . 2° Per spese diverse: 3° Per ecc. ecc.: - Riepilogo del 1930: 1° Per annualità pensione: . . . \ fr- S. Congregatio Concilii 435 Lire o IV. - INCERTI DI STOLA. Riepilogo del 1929: Riepilogo del 1930: • Rendita netta Uscita snt. Entrata Lire •+= 1=1 <v O Lire O O Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Uscita Entrata -p Lire a O V. - LEGATI DI CULTO. Riepilogo del 1929: Riepilogo del 1930: Lire Rendita netta tí o Lire ant. 436 o i t S. Congregatio Concilii AVVERTENZE. - I O 437 II registro sia in carta a mano, ed in formato circa il doppio del presente foglio. 2° La seconda parte dello stato economico può collocarsi dopo la prima parte dello stato patrimoniale, lasciando, tra l'una e l'altra, un sufficiente numero di pagine in bianco per l'aggiornamento della prima parte, cioè per le aggiunte delle variazioni che si verificassero negli anni successivi almeno per un decennio. 3° Anche per ogni singola partita si lasci un numero sufficiente di pagine in bianco per gli anni successivi almeno per un decennio. 4° Il presente modulo dello stato patrimoniale ed economico per parrocchia, può servire di guida per lo stato patrimoniale ed economico per canonicato od altro benefìcio, per chiesa, santuario, confraternita ed altro ente ecclesiastico o di culto. 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis KIELCEN. NULLITATIS MATRIMONII (VON KUCHARSKl-URBANSKl) Cum ignoretur locus actualis commorationis Iosephi Urbanski in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via delia Dataria, 94) die 13 Augusti 1929, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An constet de nullitate matrimonii in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Iosephi Urbanski curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. S$| S. H. Quattrocolo, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 11 Maii 1929. Ioannes Ladelci, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Ioseph Urbanski, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 13 Août 1929, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans ce cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Ioseph Urbanski, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 439 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 11 Giugno, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Generale NICÀNORE OBARRIO, inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Panama, per la presentazione delle Lettere credenziali. Martedì, 25 Giugno, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Conte CESARE M A R I A D E VECCHI DI V A L CISMON, Ambasciatore e Ministro Plenipotenziario d'Italia, per la presentazione delle Lettere credenziali. Giovedì, ¥1 Giugno, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor CARLO BEWLEY, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Irlanda, per la presentazione delle Lettere credenziali. o Lunedì, I Luglio, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dottor EMILIO OCHOA, inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Venezuela, per la presentazione delle Lettere credenziali. Giovedì, 4 Luglio, la Santità di Nostro Signore ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dottor CAIO BREDICEANU, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Romania, per la presentazione delle Lettere credenziali. 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 11 Giugno 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori Teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio su due miracoli che si asseriscono operati da Dio per intercessione della Beata Caterina Thomas, Canonichessa Regolare dell'Ordine di S. Agostino, i quali miracoli vengono proposti per la sua canonizzazione. Martedì, 2 Luglio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto del Revmi Prelati e dei Consultori teologi, componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio se consti del martirio e dei segni o prodigi del Ven. Servo di Dio Giovanni Ogilvie, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso in Scozia, come si asserisce, in odio alla Fede. NECROLOGIO 10 Giugno 21 » 1929. Monsig. Maurizio Ducœur., Vescovo tit. di Barbalisso. » Monsig. Antonio Barbosa Leâo, Vescovo di Oporto. 28 » » Monsig. Riccardo Ysása, Arcivescovo tit. di Stauropoli. 15 Iulii 1929 Annus X X I - Vol. X X I Num. 9 ACTA APOSTOLICAE COMMENTAKIUM OFFICIALE INTER SANCTAM SEDEM ET ROMANIAE REGNUM SOLLEMNIS CONVENTIO Sa Sainteté le Pape Pie XI, représenté par Son Eminence Reverendissime le Cardinal Pierre Gasparri, Son Secrétaire er d'Etat, et Sa Majesté le Roi de Roumanie Ferdinand I , représenté par Son Excellence Mr V. Goldis, Son Ministre Secrétaire d'Etat au Département des Cultes et des Arts, après avoir échangé leurs pleins pouvoirs, reconnus en bonne et due forme, ont convenu des dispositions suivantes : ARTICLE I. La Religion Catholique Apostolique Romaine, de tout rite, sera pratiquée et exercée librement et publiquement dans tout le Royaume de Roumanie. ARTICLE II. Dans le Royaume de Roumanie la Hiérarchie Catholique sera ainsi constituée : A) Pour le Rite Grec: Province Ecclésiastique d'ALBA-JULIA et FÂGÂRAS. ACTA, vol. XXI, n. 9. — 15-7-929. 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Métropole: BLAJ avec quatre suffragante : 1. Oradea-Mare; 2. Lugoj; 3. Gherla (siège episcopal et Chapitre à transférer d'un commun accord entre le Saint-Siège et le Gouvernement Eoyal). 4. Nouveau Diocèse à ériger dans le Nord, avec siège episcopal à désigner d'un commun accord entre le Saint-Siège et le Gouvernement Royal. De ce Diocèse feront partie aussi les greco-ruthènes avec une administration spéciale. B) Pour le Rite Latin: Province Ecclésiastique de B u c a r e s t . Métropole: BUCAREST avec quatre suffragants : 1. Alba-Julia; 2. Timisoara; 3. Satumare et Oradea-Mare unies aeque principaliter. Par la ratification du présent Concordat, cesse l'Administration Apostolique et le territoire d'Oradea-Mare passe sous la juridiction de PEvêque actuel de Satumare. 4. Jasi. A ce Diocèse sera rattachée la Bucovine. Le territoire de l'ancien Royaume passe de la juridiction de la Congrégation de Propaganda Fide au droit commun. Conventio inter Ap. Sedem et Regnum Romaniae 443 C) Pour le Rite Arménien: Un chef spirituel pour tous les Arméniens du Royaume, avec siège à Gherla. Le Saint-Siège ne procédera à aucune modification de la Hiérarchie, plus haut établie, ni des circonscriptions des Provinces ecclésiastiques et des Diocèses, sans accord préalable avec le Gouvernement roumain, sauf les petites modifications paroissiales exigées par le bien des âmes. ARTICLE III. Aucune partie du Royaume de Roumanie ne dépendra d'un Evêque dont le Siège se trouverait hors des frontières de l'Etat roumain ; de même aucun Diocèse de Roumanie ne pourra s'étendre au-delà des frontières du pays. ARTICLE IV. La communication directe des Evêques, du Clergé et du peuple avec le Saint-Siège, et viceversa, en matière spirituelle et en affaires ecclésiastiques, sera absolument libre. ARTICLE V. § 1. Ceux qui seront appelés à gouverner les Diocèses aussi bien que leurs Coadjuteurs cum iure successionis, ainsi que le Chef spirituel des Arméniens, devront être citoyens roumains, sauf les exceptions admises d'un commun accord par le SaintSiège et le Gouvernement Royal. § 2. Le Saint-Siège, avant leur nomination, notifiera au Gouvernement Royal la personne à nommer pour constater, d'un commun accord, s'il n'y aurait pas contre elle des raisons d'ordre politique. 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ARTICLE VI. Les Evêques, avant de prendre possession de leurs Diocèses, prêteront serment selon la formule qui suit : (( Devant Dieu et sur les Saints Evangiles, je jure et je promets fidélité à Sa Majesté le Eoi de Roumanie ainsi qu'à ses Successeurs, et, comme il convient à un évêque, de respecter et de faire respecter par mes sujets, avec la fidélité au Roi, la Constitution et les lois du pays. En outre je n'entreprendrai rien qui soit de nature à porter atteinte à l'ordre public où à l'intégrité de l'Etat. Ainsi Dieu m'aide, et ces Saints Evangiles ». ARTICLE VII. La formule des prières pour le Souverain, « Domine, salvum fac Regem », sera chantée, dans les offices divins, conformément aux normes liturgiques. ARTICLE VIII. Les Ordinaires auront pleine liberté dans l'exercice des fonctions ecclésiastiques et dans le gouvernement de leurs propres Diocèses. Ils pourront exercer tous les droits et les prérogatives propres au ministère pastoral, conformément à la discipline approuvée par l'Eglise Catholique et seront libres de donner les instructions religieuses, morales et ecclésiastiques comme leur ministère sacré l'exige. Dans le cas où elles seraient d'un intérêt général et publiées par eux, elles seront ensuite portées également à la connaissance du Ministère des Cultes. D'eux dépendront exclusivement les autres membres du Clergé Catholique dans tout ce qui concerne leur nomination et l'exercice du ministère sacré. La nomination faite sera portée à la connaissance du Ministère des Cultes. Conventio inter Ap. Sedem et Regnum Romaniae 445 ARTICLE IX. L'Etat reconnaît à l'Eglise Catholique, représentée par ses légitimes autorités hiérarchiques, la personnalité juridique, selon le droit commun du pays. . En conséquence les Paroisses, les Archiprêtries, les Monastères, les Chapitres, les Prévôtés, les Abbayes, les Evêchés, les Métropoles et les autres organisations canoniquement et légalement constituées, sont personnes juridiques, et la pleine propriété de leurs biens, de quelque nature qu'elle soit, est garantie par l'Etat selon la Constitution du Royaume, à l'Eglise catholique, représentée par ses légitimes autorités hiérarchiques. ARTICLE X. L'Eglise catholique et ses membres, citoyens roumains, jouiront de la part de l'Etat d'un traitement qui ne pourra pas être inférieur à celui dont jouissent, selon la Constitution, les autres religions du Royaume. Il est entendu, en outre, que les Evêques roumains diocésains de Rite grec ainsi que l'Archevêque latin de Bucarest, seront Sénateurs de droit. ARTICLE XL § 1. Dans toutes les Eglises Cathédrales sera maintenu le Chapitre des chanoines dans l'état juridique et patrimonial où il se trouve actuellement, sous réserve des dispositions de l'article XIII. Le nouveau Diocèse sera pourvu de son Chapitre. § 2. Les chanoines devront être citoyens roumains, sauf les exceptions admises, d'un commun accord, par le Saint-Siège et le Gouvernement Royal. 446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ARTICLE XII. § 1. Les Ordinaires seront libres d'ériger de nouvelles paroisses, d'établir ou fonder des églises filiales; cependant s'ils demandent la contribution de l'Etat, ils devront procéder d'accord avec le Gouvernement, lequel -donnera son consentement s'il s'agit de 400 familles pour les villes et de 200 familles pour les villages. Dans des cas spéciaux, le Gouvernement pourra donner son consentement même pour un nombre inférieur de familles. § 2. La nomination des Curés, qui devront être citoyens roumains, et n'avoir pas subi de condamnation par .sentence définitive, pour crimes contre la sécurité de l'Etat, est de la compétence exclusive de l'Ordinaire. Le consentement du Gouvernement sera demandé au cas où il s'agirait de nommer curé un étranger, qui devra, néanmoins, acquérir ultérieurement la qualité de citoyen roumain. ARTICLE X I I I . § 1. Un Patrimoine sacré interdiocésain sera constitué avec les titres de rente roumaine, qui appartiennent actuellement aux prébendes des Evêques, des Chanoines, des Curés et aux Séminaires théologiques. § 2. La destination du Patrimoine sacré est l'entretien des Ordinaires et des Ordinariats, des Séminaires théologiques, des Chanoines, et des personnes au service des paroisses. Dans le cas où les revenus, visés au § 1, n'atteindraient pas la quantité due selon l'article X, l'Etat y suppléera, conformément aux lois en vigueur concernant les honoraires du Clergé. § 3. Ce Patrimoine sacré sera administré par le Conseil des Evêques diocésains selon les Statuts rédigés par eux-mêmes, et approuvés par le Saint-Siège et par le Gouvernement. Conventio inter Ap. Sedem et Regnum Romaniae 447 § 4. Le même Conseil administrera les revenus de la rente provenant du Fond général catholique de Religion et du Fond général catholique d'Instruction, lesquels jouissent déjà de la personnalité juridique et restent dans l'état patrimonial et juridique actuel. § 5. Le Patrimoine sacré jouira de la personnalité juridique conformément au droit commun du pays. ARTICLE X I V . Les propriétés des écoles, des instituts d'éducation et de bienfaisance et de toutes les autres institutions pies de chaque diocèse, seront administrées par les autorités diocésaines et dévolues au même but prévu et voulu par chaque fondation à part, selon les modalités prévues par les lois de l'Etat. ARTICLE X V . Les droits et les obligations de patronat de toute catégorie sont et restent abolis sans aucun indemnité. Les édifices sacrés, les maisons paroissiales avec leurs dépendances, ainsi que les autres biens affectés par le patron à l'Eglise, a) s'ils sont inscrits dans les livres fonciers au nom des personnes juridiques indiquées dans l'art. IX, demeurent en leur pleine propriété; b) s'ils sont inscrits au nom des patrons, demeurent en possession de l'Eglise à l'usage des paroisses respectives. Dans le cas où la paroisse viendrait canoniquement et légalement à disparaître, l'ancien patron, si c'est l'Etat ou bien une institution d'Etat, pourra disposer librement de ces biens; si c'est un particulier, les édifices et les biens susindiqués restent en possession et à l'usage de l'Eglise. 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ARTICLE XVI. § 1. Dans chaque Diocèse le Séminaire pour la formation du jeune clergé sera sous la dépendance exclusive de l'Ordinaire. § 2. Les professeurs seront citoyens roumains, sauf les exceptions admises d'un commun accord par le Saint-Siège et le Gouvernement Royal. § 3. Le programme des études sera fixé par l'autorité ecclésiastique compétente. § 4. Dans les séminaires, l'étude de la langue et de l'histoire nationale sera obligatoire, selon le programme établi par la Conférence des Evêques diocésains d'accord avec le Ministère compétent, dans la mesure qu'il n'empêche pas les études théologiques et de manière à être compatible avec le caractère religieux de ces Instituts ; à cet effet, le dit Ministère aura connaissance du programme visé au paragraphe précédent. ARTICLE XVII. l.° Les Ordres et les Congrégations religieuses existants dans le Royaume devront avoir leur Provincial et leur membres, citoyens roumains, domiciliés dans le pays. 2.° Aux Ordres et Congrégations religieuses, comme tels, l'Etat reconnaît la personnalité juridique, pourvu qu'ils remplissent les conditions établies par les lois en vigueur. 3.° Les revenus appartenant aux Ordres et aux Congrégations religieuses devront être distribués selon la volonté des bienfaiteurs et selon la nature et le but de l'Institut religieux. 4.° De nouveaux Ordres et Congrégations religieuses pourront s'établir en Roumanie et ceux qui y sont actuellement pourront ouvrir des maisons nouvelles, seulement avec l'approbation donnée d'accord par le Saint-Siège et par le Gouvernement roumain. Conventio inter Ap. Sedent et Regnum Romaniae 449 ARTICLE XVIII. L'Eglise catholique a le droit de pourvoir à l'assistance religieuse de tout genre, pour ses fidèles, dans l'armée, les hôpitaux civils et militaires, les orphelinats, les écoles correctionnelles, les pénitenciers, en tenant compte des règlements des Institutions respectives. ARTICLE X I X . § 1. L'Eglise Catholique a le droit de créer et de maintenir, à ses propres frais, les écoles primaires et secondaires, qui seront sous la dépendance des Ordinaires respectifs et sous la surveillance .et le contrôle du Ministère de l'Instruction Publique. § 2. Dans les mêmes conditions, elle pourra maintenir le nombre actuel des écoles normales. § 3. Toutes les écoles des Ordres et des Congrégations religieuses sont mises sous la dépendance de l'Ordinaire du lieu; en conséquence, elles aussi jouiront du droit de fixer la langue d'enseignement. § 4. Toutes les écoles indiquées aux paragraphes précédents auront le droit de publicité, selon les modalités des lois en vigueur. ARTICLE XX. § 1. L'Eglise catholique a le droit de donner l'instruction religieuse aux élèves catholiques dans toutes les écoles publiques et particulières du Royaume; cette instruction religieuse leur sera donnée dans leur langue maternelle. § 2. Dans les écoles secondaires de l'Etat, fréquentées en majorité par des catholiques, l'enseignement de la religion sera donné par des maîtres catholiques, prêtres ou laïques, nommés, de commun accord, par l'Ordinaire et le Ministère de l'Instruc- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 450 tion Publique, et salariés par le Gouvernement, en conformité des lois en vigueur. § 3. Dans les écoles primaires de l'Etat, fréquentées en majorité par des catholiques, l'enseignement de la Religion catholique sera donné par un prêtre désigné par l'Ordinaire et, à défaut de prêtres, par un laïque catholique, qui pourra être aussi le maître d'école, pourvu qu'il soit reconnu capable par l'Ordinaire. § 4. Si l'Ordinaire informait le Ministère que le maître de religion n'est pas idoine, pour des motifs se rapportant à la doctrine ou à la moralité, le maître sera obligé de cesser immédiatement l'enseignement et il sera procédé à la nomination du successeur, selon les §§ 2 et 3 ci-dessus. § 5. Dans les écoles de l'Etat, le programme de l'enseignement religieux, pour les catholiques, sera rédigé par l'Ordinaire et communiqué au Ministère compétent. § 6. Les textes scolaires devront être également approuvés par l'Ordinaire, lequel aura aussi le droit de surveiller l'enseignement donné dans les dites écoles. ARTICLE X X I . Les biens ecclésiastiques situés en Roumanie, mais appartenants à des personnes juridiques ecclésiastiques et religieuses ayant leur siège hors des frontières de l'Etat roumain, et réciproquement, formeront l'objet d'une Convention spéciale. ARTICLE X X I I . Toutes les difficultés et les questions qui pourraient surgir concernant l'interprétation du présent Concordat seront réso-, lues d'un commun accord entre le Saint-Siège et le Gouvernement. Conventio inter Ap. Sedem et Regnum Romaniae 451 ARTICLE X X I I I . Le présent Concordat entrera en vigueur immédiatement après l'échange des ratifications entre le Saint-Siège et le Gouvernement Royal. Les deux parties contractantes se réservent la faculté de dénoncer le présent Concordat, avec un préavis de six mois. ARTICLE X X I V . L'échange des ratifications aura lieu à Rome aussitôt que possible. ARTICLE ADDITIONNEL. Dans un délai de deux mois après la ratification, une Commission, dont fera partie un Délégué du Saint-Siège et un autre du Gouvernement^ sera constituée pour procéder, avec l'assistance d'un Délégué de l'Episcopat, à la délimitation des circonscriptions ecclésiastiques, ainsi qu'à la vérification des biens, qui formeront le Patrimoine sacré selon l'art. X I I I . En foi de quoi les Plénipotentiaires susnommés ont signé le présent Concordat. Eait au Vatican, ce 10 Mai 1927. L. Ç$ S. (signé) L. . © S. (signé) V. GOLDIS. P. Card. GASPARRI. 452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Conventionem intégrant epistolae quae sequuntur :MINISTÈRE DES A F F A I R E S E T R A N G È R E S Bucarest, le 20 Juillet, 1928. N. 48542 Excellence, Le Gouvernement R o y a l s'est toujours considéré obligé à procéder à la ratification du Concordat signé le 10 Mai 1927, avec le ferme espoir que cet acte établira définitivement entre le Saint-Siège et la Roumanie des relations étroites et cordiales, pour le plus grand bien de la Roumanie et de l'Eglise Catholique. C'est en ayant en vue l'établissement de ces relations réciproquement désirées que le Gouvernement R o y a l s'est abstenu de tout acte précipité, qui, par des interprétations même erronées dont il aurait pu être l'objet, aurait pu nuire au grand but de concorde que toute la politique du Gouvernement R o y a l envers le Saint-Siège a poursuivi avec constance. Le Gouvernement R o y a l est arrivé à la conviction que la ratification du Concordat éviterait de sérieuses oppositions s'il était en mesure de donner certaines précisions au sujet de quelques textes d n Concordat. Ces précisions sont des choses qui s'entendent d'elles mêmes, mais le fait de pouvoir les donner d ' a c c o r d avec le Saint-Siège apaiserait beaucoup de susceptibilités et servirait par là le but en commun pour suivi. Aussi, je viens prier V o t r e Excellence de bien vouloir interposer ses bons offices auprès A Son Monseigneur Excellence Ange Archevêque Nonce de Son Eminence le Secrétaire d'Etat afin que le de Marie Dolci Hiérapolis, Apostolique à Bucarest. Conventio inter Ap. Sedem et Regnum Romaniae 453 Saint-Siège veuille bien faire les déclarations interprétatives suivantes, qui faciliteraient la tâche du Gouvernement R o y a l . I. - Que, en ce qui concerne la personnalité juridique, d o n t il s'agit à Part. 9 du Concordat, l'Eglise Catholique, en dehors des organisations énumérées dans l'art. 9 (Paroisses, Archiprêtries, Monastères, Chapitres, Prévôtés, Abbayes, Evêchés, Métropoles et les autres organisations canoniquement et légalement constituées), ne pourra pas jouir de la personnalité juridique ni posséder des biens. II. Que le § 3 de l'art. 19, où il est d i t : (( Toutes les écoles des Ordres et des Congrégations religieuses sont mises sous la dépendance de l'Ordinaire du lieu; en conséquence elles aussi jouiront du droit de fixer la langue d'enseignement», doit être entendu : « Sauf les écoles qui ont actuellement la langue roumaine, c o m m e langue d'enseignement». I I I . - Que par rapport à l'article 20 : a) pour ce qui concerne le § 3 combiné avec le § 4 soit accepté la déclaration suivante : « Dans le cas où le maître de religion se trouve être aussi le maître de l'école l'information du Ministère par l'Ordinaire que le maître n'est pas idoine, pour des motifs se rapportant à la doctrine ou à la moralité, n'oblige le maître qu'à cesser l'enseignement religieux. Il continuera conformément aux lois roumaines le reste de son enseignement. Dans ce cas, l'Ordinaire pourra nommer à sa charge un autre professeur de religion » . b) Qu'au § 4 à titre de spécification, le mot « maître » se réfère au mot ((de r e l i g i o n » , et le mot ((enseignement» à «l'enseignement rel i g i e u x » ; et dans le § 6 les mots ((textes s c o l a i r e s » se réfèrent aux ((textes scolaires de r e l i g i o n » et le mot ( d ' e n s e i g n e m e n t » à ((l'enseignement r e l i g i e u x » . En conséquence, les §§ 4 et 6 de l'art. 20 doivent s'entendre comme suit : § 4. - Si l'Ordinaire informait le Ministère que le maître de religion n'est pas idoine, p o u r des motifs se rapportant à la doctrine ou à la moralité, le maître de religion sera obligé de cesser immédiatement l'enseignement religieux et il sera procédé à la nomination du succès seur, selon les §§ 2 et 3 ci-dessus. § 6. - Les textes scolaires de religion devront être également approuvés par l'Ordinaire, lequel aura aussi le ároit de surveiller l'enseignement religieux, donné dans les dites écoles. 454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Si le Saint-Siège, tenant c o m p t e des grandes difficultés que le Gouvernement R o y a l a rencontrées, à l ' o c c a s i o n du vote de la loi des cultes, veut bien lui faciliter sa tache¡, en donnant son adhésion aux déclarations ci-dessus énoncées, le Gouvernement s'engage vis-à-vis du Saint-Siège à déposer le C o n c o r d a t signé le 10 Mai 1927 devant les Chambres à la session ordinaire de c e t automne et de soutenir devant Elles sa ratification de telle sorte que cette dernière puisse aboutir avant les fêtes de Noël. Veuillez agréer, Excellence, l'assurance de ma haute considération. Le Ministre (Signé) ¡N". TITXJLESCU. Conventio inter Ap. Sedem et Regnum Romaniae NUNTIATURA IN 455 APOSTOLICA ROMANIA N. 5310 Bucarest, le 22 Octobre 1928. Excellence, Le N o n c e Apostolique soussigné a l'honneur de répondre à la Note de V o t r e Excellence N. 48524 du 20 Juillet de cette année, dans laquelle sont exposés quelques désirs du Gouvernement avant la ratification du Concordat. Le Saint-Siège, p o u r donner encore une nouvelle preuve de sa bonne volonté en facilitant autant qu'il lui est possible la tâche du Gouvernement p o u r la ratification de la Convention déjà signée, cherche de venir au devant du désir du Gouvernement lui-même au sujet de l'art. 9. Cet article est très clair dans ses termes et dans sa substance. En conséquence, si le Gouvernement déclare au cours des discussions parlementaires ou à toute autre occasion, que en vertu de cet article l'Eglise Catholique en Roumanie, en dehors de ses organisations énumérées dans l'art. 9 ne pourra pas exercer sa personnalité juridique au sujet de la possession des biens, le Saint-Siège, de son côté, déclare ne pas soulever d'objection. P o u r ce qui regarde les articles 19 et 20 concernant les écoles, le Saint-Siège donne aussi son adhésion à la déclaration du Gouvernement proposée dans la même Note susmentionnée de V o t r e Excellence. Le soussigné Nonce Apostolique saisit cette occasion p o u r exprimer à V. E x . les sentiment de sa haute considération. (Signé) Mgr. ANGELO M. DOLCI, Nonce A Son Excellence C. Argetoiano Mr. Ministre des Affaires Etrangères. Apostolique. 456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Essendosi fra la Santa Sede ed il Governo di Romania conchiuso, e dai rispettivi Plenipotenziari sottoscritto, il giorno dieci Maggio millenovecentoventisette un Concordato, oggi 7 Luglio 1929, Sua Eminenza il Signor Cardinale PIETRO GASP ARRI, Segretario di Stato di Sua Santità, e Sua Eccellenza il Signor CAIO BREDICEANU, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Regno di Romania, riuniti nelle camere del Palazzo Apostolico del Vaticano, previa lettura dei rispettivi strumenti di ratificagli hanno trovati pienamente conformi in tutti e singoli i loro articoli. In seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scambio delle ratifiche medesime, ed in fede di tale Atto hanno sottoscritto di loro propria mano il presente processo verbale in doppio originale, apponendovi il sigillo delle loro armi. Roma, dal Palazzo Pontificio al Vaticano, L. '£ß S. L. )$i S. il 7 Luglio 1929. PIETRO CARDINALE GASPARRI. CAIUS BREDICEANU. Annus X X I - Vol. X X I 3 Augusti Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI SACRUM CONSISTORIUM I. - C O N S I S T O R I U M S E C R E T U M Feria II die 15 Iulii 1929 in Palatio Apostolico Vaticano fuit Consistorium Secretum, cuius acta ex ordine sic referuntur. I. - CAMEEAEIATUS SACRI COLLEGII Reverendissimus Cardinalis Ragonesi detulit ac reddidit Perulam Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Ssmo D o m i n o Nostro Papae qui eam tradidit Reverendissimo Cardinali Locatelli, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii Cardinalium Camerario. n. - CREATIO ET PUBLICATIO NOVI S. R., E. CARDINALIS CONFIRMATIO PATRIARCHAE SYRORUM T u m Beatissimus Pater haec verba f e c i t : VENERABILES FRATRES De gravioribus Ecclesiae universae negotiis, etsi, veterem secuti morem, ad sacrum Conlegium vestrum in Consistoriis nonnihil referre consuevimus, haud tamen hodierno vos die allocuturi sumus: qua quidem praetermissa opportunitate, similis alia posthac profecto non deerit, hoc scilicet vertente anno sacerdotii Nostri quinquagesimo, qui, providentis Dei consilio, in fastis catholici nominis, immo in ipsa humanae societatis historia, memorabiliores ob rerum eventus, non inscribi non ACTA, vol. XXI, n. 10. — 3-8-929. Si. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 458 poterit. Verum, ut vos in hac Consistorialis aulae maiestate adesse hodie Nobis atque assidere iuberemus, cura quaedam aeris ac necessitas suasit sacros viduatis nonnullis Ecclesiis providendi Pastores imprimisque Mediolanensi illi, quam, non modo sacerdotalis vitae Nostrae severiorumque studiorum altricem, sed etiam sedem olim honoris Nostri, habuimus habemusque, prouti aequum est, carissimam. Amplae admodum eius archidioecesis Antistitem, die sexto ac vicesimo superioris mensis, Benedictinum sodalem, pietate ac multiplici doctrina conspicuum, elegimus : quem placet praeterea romanae purpurae dignitate honestare, ut in sacro Conlegio vestro unum saltem ex pluribus vita functis ac praesertim insignem alium suppleamus eiusdem Ordinis virum, Aidanum Gasquet, Nostrae haud ita pridem ereptum communique omnium existimatione Quod cum facimus, toti Benedicti Patris familiae, hoc ipso anno a Casinensi archicoenobio condito decies quaterque saeculari, rem pergratam perque honorificam facere equidem volumus. Hic est: ILDEPHONSUS SCHUSTER, Abbatiae S. Pauli extra Urbis moenia Abbas et Ordinarius, electus Archiepiscopus Mediolanensis. Quid vobis videtur? Itaque, auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, ac Nostra, creamus et publicamus S. R. E. Cardinalem EX ORDINE PRESBYTERORUM ILDEPHONSUM SCHUSTER. Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessariis et opportunis. In Nomine Patris £g et Filii £g et Spiritus £g Sancti. Amen. Postulat ut auctoritatem interponamus Nostram natio Syrorum, suo orba Patriarcha ab die octavo mensis Maii, quo die Venerabilis Frater Ignatius Ephraem Bahmani de vita concessit, Acta Pii PP. XI vir summopere dignus, quem, ob animi fortitudinem, pastoralem sollertiam ac provecta vehementer de rebus Orientalium studia, hoc. loco commemoremus ac dilaudemus. Interea Gabrieli Tap^ puni, Archiepiscopo Syrorum Aleppensi, quem, post Patriarchae obitum, Vicarium Apostolicum Sedi vacanti regundae renuntiaveramus, mandavimus ut Ejuseopos Syros cogeret ad novum Patriarcham de more eligendum. Qui eum in Synodum coi vissent, per omnium sententias, die quarto ac vicesimo superioris mensis ipsum Venerabilem Fratrem Gabrielem Tappuni dixere Patriarcham, datisque communiter litteris rogarunt, electionem a se peractam ratam haberemus. Id ipsum Patriarcha novensilis per epistulam officiosissimam, addita catholicae fidei professione^ imploravit. Ee ad Cardinales e Sacro Consilio Ecclesiae Orientalis negotiis praeposito per Nos delata, Episcoporum Syrorum postulationem iidem admittendam censuerunt. Etenim Patriarcha electus non modo animi ingeniique laudibus floret, sed etiam diu multumque ludos complures iuventuti nationis suae insti- tuendae moderatus est : quare ab Apostolica Sede ad episcopatum et ad graviora munera vocatus est. Itaque, auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, confirmamus ratamque habemus electionem seu postulationem a Venerabilibus Fratribus Episcopis Syris factam de persona Venerabilis Fratris Gabrielis Tappuni, eumque, a vinculo absolutum quo Ecclesiae Aleppensi Syrorum adstrictus ad hunc diem tenebatur, praeficimus in Patriarcham Ecclesiae Antiochenae Syrorum, prout in decreto et schedulis Consistorialibus exprimetur: contrariis non obstantibus quibuslibet. In Nomine Patris £g et Filii £g et Spiritus £g Sancti. Amen. Superest ut viduatis Ecclesiis consulamus. nr. - OPTIO ET COLLATIO ECCLESIAE SUBURBICARIAE H i c Reverendissimus Cardinalis Boggiani, dimisso titulo SS.. Quirici et lulittae optavit Ecclesiam Suburbicariam Portuensem et S. Rufinae, ac subinde exivit ex aula Consistoriali. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 460 T u m Sanctissimus Dominus Noster Papa, panditam optionem benigno favore prosequi intendens, providit Ecclesiae Portuensi et Sanctae Rufinae de Reverendissimo D. Thoma Pio S. R. E, Presbytero Cardinali Boggiani praeficiens eum in Episcopum et Pastorem. In aulam iterum ingresso Reverendissimo Cardinali Boggiani, qui suum locum petiit ultimum inter Cardinales Ordinis episcopalis, Sanctissimus Ecclesiarum propositionem prosecutus est ut infra. iv. - PROVISIO ECCLESIARUM Metropolitanae Ecclesiae Naxiensi, Tinensi et Myconensi praefecit B..P. D. Alexandrum Guidato, hactenus Episcopum titularem Adadensem. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Garpathiensi, R. P. D. Iosephum Lagumina, hactenus Episcopum titularem Samiensem. Titulari episcopali Ecclesiae Gaesariensi Philippi, R. D. Herculem A t tuoni, Protonotarium Apostolicum ad instar participantium, primatialis Ecclesiae Pisanae archidiaconum, eiusdemque archidioecesis Vicarium Generalem, q u e m Auxiliarem concessit E m o P. D. Petro S. R. E. Cardinali Maffi, Archiepiscopo Pisano. Insuper alios etiam per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos Sacrorum Antistites, publicavit, nimirum: ARCHIEPISCOPOS Petrensem, Aloisium S. B. E, Cardinalem Sincero, qui titulum dimisit post consecrationem episcopalem. Goanum et Damanensem c u m adnexo titulo Patriarchae ad honorem Indiarum Orientalium, Theotonium Emmanuelem Ribeiro Vieira de Castro, iam Episcopum S. Thomae de Meliapor. Rhodiensem, Ioannem M. Aemilium Castellani. Sergiopolitanum, Franciscum M. Kersuzan, iam Episcopum Capitis Haitiani. Nicopolitanum in Epiro, Ioannem B a p t . Fridericum Vallega, iam Archiepiscopum Smyrnensem. Petrensem, Angelum Bartolomasi, iam Episcopum Pineroliensen. Dyrrachiensem, Petrum G jura. Amorianum, Michaelem Iosephum O'Brien, iam Episcopum Peterboroughensem, Coadiutorem c u m iure futurae successionis B. P. D. Michaelis Iosephi Spratt, Archiepiscopi Kingstoniensis. 461 Acta Pii PP. XI Mcthymnaeum, Thomam O'Donnell, iam Episcopum Victoriensem, Coadiutorem c u m iure futurae successionis E. P. D. Eduardi Mae Carthy, Archiepiscopi Halifaxiensis. Heracleensem, Franciscum Borgongini Duca, Nuntium Apostolicum Tridentinum, Caelestinum Endrici, per evectionem sedis ad archiepi- in Italia. scopalem. Birminghamiensem, Thomam Wilhams. Mexieanum, Paschalem Diaz, iam Episcopum Tabasquensem. Mediolanensem, Ildephonsum Schuster, iam A b b a t e m et Ordinarium S. Pauli de Urbe. Aehridanum, Cletum Cassani, iam Archiepiscopum Turritanum. EPISCOPOS Cillitanum, Boleslaum Dionysianensem, Sloskan. Antonium Malecky. Antofagastensem, Aloisium Silva Lezaeta, iam Episcopum Olenensem, nuper vita functum. Lyeiensem, Albertum Costa, iam Episcopum Melphiensem, Rapollensem, et, propter unionem in personam, Venusinum. Roffensem in America, Sacramentensem, Bionensem, Ioannem Robertum Franciscum O'Hern. Armstrong. R a y m u n d u m Perez Rodríguez, iam Episcopum Pacensem. HildesMensem, Patnensem, Nicolaum Bernardum Bares. Sullivan. Abellinensem, Franciscum Joinvillensem, Pium Petronelli. Freitas. Buroeensem, Dionysium Tibiletti, Auxiliarem R. P. D. Aloisii Niella, Episcopi Corrientensis. Himeriensem, Iustorum Cawet, Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Thomae Ludovici Heylen, Episcopi Namurcensis. Gotennensem, Evaristum Tchang, Vicarium Apostolicum de Tsining. Calydoniensem, Eduardum Sheehan, Vicarium Apostolicum de Yukiang. m Zamorensem, Emmanuelem Arce y Ochotorena. Segobiensem, Lucianum Perez Platero. Curiensem, Emmanuelem Lopez Arana, Administratorem Apostolicum Civitatensem. De Dinajpur, Ioannem Bapt. Anselmo. Lunensem,- seu Spediensem, Sarzanensem et Brugnatensem, dioecesi Spediensi noviter erecta, Ioannem Costantini. Sorensem, Gulielmum Finnemann, Auxiliarem E. P. D. Michaelis 0 ' D o h e r t y , Archiepiscopi Manilensis. Stadiensem, Franciscum Kamprath, Auxiliarem Emi P. D. Gustavi Friderici S. B. E. Card. Piffl, Archiepiscopi Vindobonensis. De Lingayen, dioecesi nuper erecta, Caesarem Guerrero. Nisyriensem, Franciscum Fellinger, Auxiliarem E x c m i Barlassina, Patriarchae Surensem, P. D. Aloisii Hierosolymitani. Stephanum Hasz. Natalensem, Marcolinum de Souza Dantas. Sancti Ioannis Portoricensis, Edwinum Byrne, iam Episcopum Pon- censem. Poncensem, Aloisium Wellinger. Semtensem, Gregorium Rozman, Coadiutorem c u m iure futurae suc- cessionis B. P. D. Antonii Bonaventurae Jeglic Episcopi Labacensis. Sululensem, Angelum M. Paulum Hiral, Vicarium Apostolicum Canalis Suesii. Panemotichitanum, Venceslaum Kinold, primum Vicarium Apostolicum de Sapporo. Vazaritanum, Burchardum Huwiler, primum Vicarium Apostolicum de Bukoba. Zattarensem, Antonium Oomen, primum Vicarium Apostolicum de Mwanza. Vladislaviensem seu Calissiensem, Carolum Badonski, iam Episcopum Berissenum. Trisipensem, Stephanum Brey er, Auxiliarem E m i P. D. Iustiniani Georgii S. B. E. Cardinalis Serédi, Archiepiscopi Strigoniensis. Midensem, T h o m a m Mulvany. 463 Bagusinum, Iosephum Carevic. Venetensem in Gallia, Hippolytum Tréhiou. Montis Albani, Aemilium Roques. Philomeliensem, Fridericum Emanuel, Auxiliarem Emi P. D. Donati S. R. E. Cardinalis Sbarretti, Episcopi Sabinensis et Mandelensis. Melensem, Michaelem Paternam. Heliopolitanum, Geraldum Patricium 0'Hara, Auxiliarem E m i P. D. Dionysii S. R. E. Cardinalis Dougherty, Archiepiscopi Philadelphiensis. Tabborensem, Linum Rodericum Ruesca, Auxiliarem Emi P. D. Vincentii S. R. E. Cardinalis Casanova y Marzol, Archiepiscopi Granatensi. Madytensem, Valentinum D y m e k , Auxiliarem Emi P . D . Augusti S . R . E . Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Posnaniensis. Tarbiensem et Lourdement, Metropolitanum, de Cyrillum Petrum Gerlier. Rodulphum Jarre, Vicarium Apostolicum Tsinanfu. Macrensem in Mauretania, Fridericum Provost, Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Felicis Perroy, Vicarii Apostolici Birmaniae meridionalis. Abydensem, Basilium Ladika, Ordinarium pro catholicis ritus graecirutheni in ditionem Canadensem migratis. de Toowomba, dioecesi nuper erecta, Iacobum Byrne. de Nellore, dioecesi nuper erecta, Gulielmum Bouter. Lundensem, Martinum Meulenberg, primum Vicarium Apostolicum Islandiae. Dunnensem et Gonnorensem, Danielem Mageean. Verbianum, Ioannem Aloisium Coleman, Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Patricii 0'Connor, Episcopi Armidalensis. Vatarbensem, Edmundum Iosephum Gleeson, Coadiutorem cum, iure futurae successionis R. P. D. Vincentii Dwyer, Episcopi Maitlandensis. Berissenum, Ioannem Jeremich, Auxiliarem Emi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis La Fontaine, Patriarchae Venetiarum. Plymuthensem, Ioannem Barrett, iam Episcopum Assiensem. Lingonensem, Ludovicum Tillon. ^ Holarensem, Martinum Meulenberg, iam Episcopum electum Lundensem. 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ABBATEM Sanctissimae Trinitatis Cavensis Ildephonsum Rea. V. - POSTULATIO PALLI Deinde Rmus Cardinalis Boggiani iuramentum praestitit. Quo recepto Beatissimus Pater postulationem Sacri Pallii pro Patriarchali Ecclesia Antiochena Syrorum, benigne admisit. II. - CONSISTORIUM PUBLICUM Feria quinta die 18 Iulii 1929 in Aula supra Porticum Patriarchalis Basilicae Vaticanae fuit Consistorium publicum, in quo Beatissimus Pater pontificalem Galerum rubrum sollemniter tradidit Reverendissimo Cardinali ILDEPHONSO SCHUSTER creato et publicato in superiore Consistorio secreto. Interim per advocatum Sacri Consistorii Franciscum marchionem Pacelli, pro prima vice, peroratio fiebat Causae Beatificationis et Canonizationis seu Declarationis Martyrii CCLII Servorum Dei qui in persecutione anglicana summum supplicium passi pro Fide traduntur sae- culis XVI et XVII. III. - CONSISTORIUM SECRETUM Postea in consueta Aula Palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium Secretum, in quo Beatissimus Pater os clausit Reverendissimo Cardinali Schuster, ac deinde proposuit titularem archiepiscopalem Ecclesiam Stauropolitanam pro R. P. D. Ioanne Dellepiane, hactenus Administratore A p o stolico Smyrnensi. Subinde, post aperitionem oris Reverendissimi Cardinalis Schuster, cui, tradito Annulo, assignavit Titulum presbyteralem Ss. Silvestri et Martini in Montibus, postulationes palliorum benigne admittere dignatus est. Nimirum idem Reverendissimus Cardinalis Schuster instanter, instantius ac instantissime postulavit Pallium pro sua metropolitana Ecclesia Mediolanensi; ac post eum per legitimos procuratores similiter institerunt pro Pallio Pastores dati Ecclesiis archiepiscopalibus Goanae et Damanensi, Bhodiensi, Vercellensi (per successionem), Dyrrachiensi, elevationem Sedis), Birmingamiensi, Tridentinae (per Mexicanae, Naxiensi; atque, ex pri- vilegio, episcopali ecclesiae Tarbiensi et Lourdensi. Acta Pii PP. XI 465 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE NOVA AECHLDIOECESrüM MADRASPOLITANAE ET PONDIOHERIENSIS CIROUMSCSRTPTIONE AC DE DIOECESIS NELLOEENSIS ERECTIONE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM R E I MEMORIAM Ad maius Eeligionis incrementum animarumque salutem facilius procurandam Eomani Pontifices pervigili studio curare debent, ut Ecclesiarum circumscriptiones temporum locorumque adiunctis apte respondeant. Huius apostolicae sollicitudinis partem m o d o a Nobis exigit illa Indiarum Orientalium regio, in qua exstant Madraspolitana et Pondicheriensis arehidioeeeses, quarum fines opportuna ratione immutare et n o v a m illic erigere dioecesim valde opportunum visum est. Quare, prae oculis habentes venerabilis fratris Eduardi Mooney, Archiepiscopi Irenopolitani in Isauria, in Indiis Orientalibus Delegati Apostolici, proposita et vota, ac suppleto quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de venerabilium fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium Sacrae Congregationi christiano Nomini propagando praepositorum consilio, ea quae sequuntur suprema Nostra auctoritate decernimus ac statuimus: I. Ab archidioecesis Madraspolitanae territorio in primis partem illam seiungimus, quae civiles districtus complectitur de Nellore, Guntur, Kurnool, Annantapur, Cuddapah, quorum incolae lingua de telegu utuntur, necnon partem alius civilis districtus de Ghitoor, nempe civiles circumscriptiones vulgo de Madanapalle, Vayalpad, Punganuru, GhandmgMri, Kalahasti et Puttur nuncupatas. H o c quidem territorium a praefata archidioecesi Madraspolitana avulsum ac praedictas civiles circumscriptiones c o m plectens, in n o v a m ac distinctam dioecesim erigimus, quam ab urbe Nellore nuncupari volumus, eiusque sedem et cathedram in ipsa urbe Nellore constituimus, quam proinde ad civitatis episcopalis fastigium evehimus. Ecclesiam autem ipsius urbis principem ad cathedralis ecclesiae dignitatem et honorem extollimus, ei propterea eiusque pro tempore Episcopis tribui- mus iura omnia, honores, insignia, favores, gratias et privilegia, quibus aliae cathedrales ecclesiae earumque Antistites iure communi vel legitima 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale consuetudine in Indiis Orientalibus pollent ac fruuntur, iisdemque adstringimus oneribus et obligationibus. H a n c autem n o v a m dioecesim Nellorensem Societati Missionariorum a S. Ioseph, vulgo de Mili Hill, concredimus, ipsamque metropolitanae Ecclesiae Madraspolitanae suffraganeam constituimus, eiusque pro tempore Episcopos iuri metropolitico Archiepiscopi Madraspolitani subiicimus, reservata tamen Apostolicae Sedi facultate libere n o v a m decernendi ipsius dioecesis dismembrationem seu circumscriptionem, quoties id expedire in D o m i n o visum fuerit. Quum autem temporum adiuncta prohibeant quominus in hac n o v a dioecesi canonicorum Capitulum m o d o instituatur, mandamus ut, loco canonicorum, dioecesani Consultores ad tramitem can. 423 et seq. eligantur. Episcopalem mensam novae huius dioecesis constituent curiae emolumenta et ceterae oblationes, quae a fidelibus, in quorum b o n u m ipsa dioecesis erecta est, praeberi solent. Quod autem attinet ad huius dioecesis regimen et administrationem, ad Yicarii capitularis seu administratoris, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi, servanda iubemus quae sacri canones decernunt. I I . Praefata Nellorensi dioecesi ita a Nobis erecta atque constituta, ab archidioecesi Pondicheriensi, accedente ad hoc venerabilis fratris hodierni ipsius Archiepiscopi consensu, partem illam seiungimus, quae nomine North Arcot venit, cuius incolae et lingua et moribus affines inveniuntur iis, qui archidioecesis Madraspolitanae territorium inhabitant, ipsamque archidioecesi Madraspolitanae adnectimus et attribuimus. Hanc autem archidioecesim novis hisce limitibus circumscriptam piae Societati a S. Francisco Salesio concredimus. Quod vero ad clerum praecipue spectat, decernimus ut, simul ac dismembrationes praefatae et novae dioecesis erectio, ut supra statutae, exsecutioni mandatae fuerint, eo ipso clerici omnes Ecclesiae illi censeantur adscripti; in cuius territorio legitime exstant. Singulorum Ordinariorum autem erit curare ut documenta omnia et acta, quae tum n o v a m dioecesim Nellorensem, tum archidioecesim Madraspolitanam respiciunt, quamprimum fieri poterit earum Cancellariis respective tradantur ut in singulis archivis, serventur. Hisce itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda deputamus venerabilem fratrem Eduardum Mooney, in Indiis Orientalibus Delegatum Apostolicum, eidem tribuentes necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate vel officio constitutum, eidemque onus imponimus ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide authenticum exemplar 467 Acta V» PP XI peractae exsecutionis transmittendi infra sex menses a praesentibus Litteris acceptis computandos. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque nullo unquam tempore ac ratione de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio vel quolibet alio inexcogitato defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super bis a quocumque quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur, si originali ter exhibitae vel ostensae forent. N o n obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispensationibus ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, evectionis, unionis, concessionis, statuti, derogationis, mandati et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, h o c attentare praesumpserit indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit incursurum. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo o c t a v o , die tertia mensis Iulii, Pontificatus Nostri anno septimo. F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , G. M. CARD. VAN ROSSUM, Cancellarius S. B. E. S. C. de Prop. Fide Praefectus. Alfonsus Carinci, Protonotarius Apostolicus Hector Castelli, Reg. in Cane. Ap., vol. XXXVIII. n. 42. - M. Riggi. Loco i%t Plumbi Protonotarius Apostolicus. 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II B B I S B A N E N S I S ET R O C K A M P T Ö N E N S I S ARCHIDIOECESIS BRISBANENSIS IN AUSTRALIA DISMEMBRATIO, AC NOVA ERIGITUR DIOECESIS TOOWOOMBAËNSIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christiano nomini latius propagando et animarum saluti utilius ac salubrius consulendae maxime confert recta catholici orbis circumscriptio, ad quam assequendam dioecesium territorium aliquando dismembratur ac in novas erigitur dioeceses, ut, aucto Pastorum numero, possit dominicus grex facilius necessaria ad christianam vitam subsidia et spiritualia adiumenta uberiora percipere. H o c animo Nos ducti, venerabilis fratris Iacobi Duhing, hodierni Archiepiscopi Brisbanensis in Australia, oblatas preces, quibus a Nobis semel ac iterum postulavit, ut suae archidioecesis territorium, q u o d nimium amphtudine patet, dismembraretur, n o v a ac distincta dioecesis in regione centrali et occidentali erigeretur, atque septemtrionalis eiusdem territorii pars notabilis finitimae dioecesi Rockamptonensi uniretur, benigne excipiendas censuimus. Quare, de consulto venerabilium fratrum Nostrorum S. B. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, ea quae sequuntur Apostolica auctoritate decernimus: I. Ex archidioecesi Brisbanensi, in Statu foederali Australiano Queenslandiae, territorii partem, ut infra definiendam, seiungimus et dismembramus, atque n o v a m in e a . et distinctam dioecesim erigimus, quam T o o w o o m b a ë n s e m ab urbe illius regionis principe Toowoomba nuncupari volumus. I I . Huius novae dioecesis limites erunt: Ad septemtrionem gradus vigesimus quintus latitudinis australis a iugis montium qui Amburni, vulgo Ariburn Mange vocantur, in parte orientali, usque ad fines Territorii foederatis Septemtrionalis, ut dicitur, vulgo Northern Territory, in regione occidentali. Ad meridiem fines Status N o v a e Galliae meridionalis, a limitibus Status Australiae meridionalis usque ad coniunctionem montium Macphersonum, vulgo Macpher- Asta Pii PP, XI + 469 son Bange, c u m mentibus continuis, qui montes Principales, vulgo Main Bange vocantur. Ad orientem series montium, qui Magni Dividentes vulgo Great Diviäing gradum latitudinis meridionalis et Bange, australis. fines vocantur, usque ad vigesimum quintum Ad Territorii occidentem fines Status Septemtrionalis, intra Australiae limites Status N o v a e Galliae meridionalis et quem supra diximus vigesimum quintum gradum latitudinis. I I I . N o v a e huius erectae dioecesis Toowoombaënsis sedem in urbe vulgo Toowoomba figimus, quam proinde ad civitatis episcopalis gradum et fastigium evehimus. Episcopi vero cathedram in ampliore et aptiore eiusdem urbis ecclesia constituimus, quam idcirco ad ecclesiae cathedralis dignitatem extollimus; ei propterea eiusque pro tempore Episcopis iura omnia tribuimus, honores, insignia, favores gratias et privilegia, quibus ceterae cathedrales earumque Episcopi iure communi vel legitima consuetudine in Australia pollent et gaudent, eosque iisdem oneribus et obligationibus adstringimus, quibus ceteri per orbem Episcopi subiiciuntur. I V . N o v a m autem dioecesim Toowoombaënsem sufiraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Brisbanensis eiusque proinde Episcopos metropolitico iuri Archiepiscopi Brisbanensis subüeimus. V. Cum vero temporum adiuncta m o d o prohibeant quominus canonicorum Capitulum in cathedrali ecclesia erigatur, indulgemus ut interim pro canonicis dioecesani Consultores ad n o r m a m iuris instituantur. V I . Vehementer insuper exoptamus ut in n o v a dioecesi Toowoombaënsi ubi primum fieri poterit saltem parvum Seminarium iuxta canonicas leges et normas a Sacra Congregatione de Seminariis traditas instituatur, omni cura adhibita ut in eo alumnorum, qui in spem Ecclesiae succrescunt, pietas et morum probitas atque doctrina vigeat et floreat. V I I . Episcopalem mensam constituent, praeter fidelium oblationes, in quorum b o n u m dioecesis haec erecta est, et curiae episcopalis emolumenta, cathedraticum, quod ad tramitem iuris in signum subiectionis Episcopo est solvendum, necnon peculiaris pars ecclesiae cathedralis redituum, quae Episcopo iuxta loci consuetudinem c o m petit. Insuper eidem Episcopo, ut episcopali dignitati aptius consulere queat, facultatem facimus, iuxta morem in Australia vigentem, ex dioecesis paroeciis unam vel duas paroecias sibi reservandi. V I I I . Q u o d autem attinet ad dioecesis Toowoombaënsis regimen et administrationem, ad Vicarii capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad clericorum et fidelium iura et onera aliaque huiusmodi servanda iubemus quae sacri canones decernunt. I X . Quum vero Brisbanensis archidioecesis, etiam post ab ea avulsum territorium ex quo n o v a dioecesis Toowoombaënsis est efformata, nimis adhuc pateat, regiones ad septemtrionem gradus vigesimi quinti latitudinis australis exstantes ab ipsa archidioecesi separamus et 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale finitimae dioecesi Rockamptonensi adiungimus. X, Quod vero ad clerum praecipue spectat, decernimus ut simul ac Constitutio haec exsecutioni mandata fuerit, eo ipso clerici omnes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio legitime exstant. X I . Singulorum Ordinariorum autem erit curare ut documenta omnia et acta, quae regiones illas respiciunt hisce Nostris Litteris ab archidioecesi Brisbanensi separatas, a cancellaria eiusdem archidioecesis quam primum fieri poterit extrahantur et cancellariis dioecesium Toowoombaënsis et Rockamptonensis tradantur ut in singulis archivis serventur. X I I . Nobis denique et Apostolicae Sedi facultatem reservamus n o v a m ineundi circumscriptionem t u m archidioecesis Brisbanensis, tum novae dioecesis Toowoombaënsis, quandocumque id in D o m i n o expedire visum fuerit. X I I I . Eebus itaque ut supra dispositis, ad eadem omnia exsecutioni mandanda deputamus venerabilem fratrem Bartholomaeum Cattaneo, Archiepiscopum titularem Palmyrenum, Delegatum Apostolicum in Australasia,* eique propterea tribuimus necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in officio vel ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus imponimus ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide authenticum exemplar peractae exsecutionis infra sex menses a praesentibus Litteris acceptis transmittendi. Volumus tandem ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque nullo unquam tempore ac ratione de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio vel quolibet alio inexcogitato defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et si secus super his a quocumque quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus. N o n obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis R o m a n o r u m Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis quibuscumque. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, evectionis, unionis, concessionis, statuti, derogationis, mandati et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero, ausu temerario, h o c attentare prae- Acta Pii PP. XI f 471 sumpserit; indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli, Apostolorum eius, se noverit incursurum. D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo nono, die vigesima octava mensis Maii, Pontificatus Nostri anno o c t a v o . Gr. M. CARD. VAN R O S S U M F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , Cancellarius S. B. E. S. G. de Propaganda Fide Praefectus. Ioannes Hector Loco Zani Caprelli, Protonotarius Apostolicus. Castelli, Protonotarius Apostolicus. Plumbi Heg. in Cane. Ap., vol. XL, n. 35 - M . R I G G I . III TRIDENTINA SEDES EPISCOPALIS EVEHITUR AD ARCHIEPISCOPALEM PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inter ceteras curas in quas Apostolica Sedes incumbit, ad eas libenter animum intendit, quibus cathedrales ecclesiae, antiquitate mentisque conspicuae et christianis virtutibus florentes, dignioribus titulis condecorentur ac singularibus favoribus cumulentur. Huiusmodi quidem apostolica munificentia digna sane est pervetusta Tridentina Ecclesia, quae praelucet tum religiosa fidelium observantia eorumque quam maxima cum Romanis Pontificibus coniunctione, tum praecipue quia in Tridentina urbe, uti celeberrimum est, sextodecimo saeculo habita fuit memoranda oecumenica Synodus, quae ad ingruentes novatorum errores reiiciendus et ad ecclesiasticam disciplinam restaurandam plurimum conduxit, cuiusque salutares effectus in cleri populique christiani moribus etiam nunc persentiuntur. Cum itaque nuper clerus et fideles dioecesis Tridentinae, occasionem nacti quod solemnia peragantur pro vicesimo quinto expleto anno quo venerabilis frater Caelestinus Endrici dioecesim regendam suscepit, Nobis enixas preces porrexerint ut, ob eiusdem Tridentinae Ecclesiae praestantiam, eam 472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad sedis archiepiscopalis honorem et fastigium evehere dignaremur: Nos., omnibus mature perpensis, ad Ecclesiae Tridentinae decus augendum, paternae Nostrae erga civitatem et dioecesim Tridentinam eiusque hodiernum Pastorem, benevolentiae testimonium aliquod praebere volentes, oblatis precibus benigne annuendum censuimus. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum interest vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Apostolicae potestatis plenitudine, cathedralem Ecclesiam Tridentinam, Nobis iam pridem et Apostolicae Sedi immediate subiectam, ad Ecclesiae Archiepiscopalis gradum et dignitatem, sine ulla tamen Episcoporum Suffraganeorum designatione, evehimus ac erigimus; eidemque singula iura ac privilegia, quibus ceterae archiepiscopales ecclesiae gaudent, attribuimus et concedimus. Ideoque Tridentino Antistiti pro tempore exsistenti Archiepiscopi titulum concedimus, atque tum Pallii usum, postquam tamen illud in Sacro Consistorio postulatum et impetratum fuerit, tum ius Crucem ante se ferendi iuxta sacrorum canonum praescripta, tum alia iura, insignia, honores et privilegia impertimur, quibus ceteri Archiepiscopi ex iure communi vel legitima consuetudine fruuntur et gaudent. Statuimus insuper ut venerabilis frater Coelestinus Endrici, qui, uti supra diximus, episcopalem Tridentinam Sedem in praesens obtinet, per has praesentes Litteras Archiepiscopus Tridentinus vere sit et àb omnibus habeatur, quin pro sibi aucta dignitate novae Apostolicae Litterae expediantur. Item templi maximi Tridentini, S. Vigilio Martyri dicati, Canonicorum ordinem, ad archiepiscopalis Capituli, honorem ac titulum evehimus et extollimus c u m omnibus iuribus ac privilegiis, quibus cetera archiepiscopalia capitula fruuntur. Ad haec autem omnia exsecutioni mandanda eumdem venerabil e m fratrem Caelestinum Endrici deputamus ac ipsi propterea necessarias et opportunas facultates tribuimus etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive pronuntianda de quavis difficultate vel oppositione quomodolibet oritura, iniuncto eidem onere mittendi ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses ab hisce Litteris datis computandos, authenticum exemplar peractae exsecutionis. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Litteris tribueretur si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Decernimus denique hanc Nostram Constitutionem firmam validam atque efficacem exstare et permanere, suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere, contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione dignis, non obstantibus. Quae igitur per has Litteras Nostras a N o b i s decreta sunt, nulli hominum, nullo unquam tempore infria- Acta Pii PP. XI 473- gere aut iis quomodolibet contraire liceat. Si quis v e r o , quod Deus avertat, ausu temerario h o c attentare praesumpserit, in poenas canonicas se noverit incursurum. D a t u m R o m a e apud S. Petrum, anno D o m i n i millesimo nongentesimo vigesimo nono, die decima quarta mensis Iunii, Pontificatus Nostri anno octavo. F R . A N D R E A S CARD. F R Ü H W I R T H , S. B. E. Cancellarius. Ioseph Wilpert, Decanus C A R O L U S CARD. P E R O S I , S. C. Consistorialis a Secretis. Göll. Proton. Apostolicorum. Dominicus Jorio, Protonotarius Apostolicus. Loco 5$ Plumbi Reg. in Cane. Ap. vol. XL, n. 36. - M. Riggi. LITTERAE APOSTOLICAE I VENERABILIS SERVA DEI THERESIA MARGARITA REDI A SACRO CORDE IESU, EX ORDINE CARMELITARUM DISCALCEATORUM MONIALIS PROFESSA, BEATA RENUNTIATUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — D e c o r Carmen" filiae eius, quae vestigiis fideles sequutae matrem sanctam Theresiam a Iesu, quasi ex horto concluso mystici flores, suum erga D e u m amorem suamque devotionem ex sacris m o nasteriorum saeptis in odore suavissimo offundunt. Multae quidem Carmeli filiae et plane mirabiles, ubique terrarum, ab incunabulis Ordinis usque ad hodierna tempora exstitere; atque inter eas Venerabilis Dei Famula Theresia Margarita R e d i a Sacratissimo Corde Iesu merito adnumeratur. Aretii in Hetruria a piis nobilibusque parentibus orta est anno MDCCXLVII Idibus Iuliis; eidemque, lustralibus aquis die sequenti in ecclesia cathedrali ablutae, Annae Mariae nomen impositum est. In timore Domini educata, decennis monasterium florentinum Sanctae Apolloniae est ingressa, ut eiusdem asceterii monialium institutioni committeretur; ibique inter alumnas innocens, simplex, modesta, iugiter docilis atque obediens moderatricibus, obsequens erga maiores natu et erga omnes humanissima, frequentia Sacramentorum admirabilis, animi dotibus supra aetatem exornata, in oratione assidua, ACTA, vol. X X I , n. 10, — 3-8-929. 32 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pietate in D e u m ac Deiparam conspicua, septem annos mansit. Dein ad paternam d o m u m , ut patris voluntati pareret, reversa, paucos tantum menses in exemplum adducendam vitam ibi transegit; m o x enim, ab ipsa sancta Theresia a Iesu extraordinario m o d o , uti fertur, vocata, Ordinem Carmelitarum Discalceatorum ingreditur. Kalendis Septembribus anni MDCCKAV a sororibus Monasterii Florentini Sanctae Theresiae plenis suffragiis recepta ac brevi in probandarum numerum admissa, die xi Martii anni MDCOLXV, assumpto Theresiae Margaritae a Sacro Corde Iesu nomine, religiosum Carmelitarum habitum induit; ac sequentis anni die xn Martii, c u m omnium laude tyrocinio expleto, sollemnia v o t a , maxima animi sui laetitia, nuncupavit. Sic tandem Yenerabilis Serva Dei id adepta est, q u o d animo suo maxime voluerat. A d e o enim iam prius flagraverat ardore theresianum habitum induendi atque eiusdem Ordinem ingrediendi, ut saepe humiliter dictitaret se qua sororem saltem conversam velle monasterium intrare ac regulam Carmelitarum profiteri. Asceterium vero ingressa, paucos tantum vitae suae in eodem annos transcurri t; brevi sed tamen explevit tempora multa. V i x quidem novensilis probanda, cunctis monialibus visa est ad perfectionis ápices convolare, quamvis virtutes et dona spiritualia, quibus ornabatur, occulere eadem sollicite conaretur. M o x egregiam se praebint. omnibus imitatricem divae matris Theresiae, atque angelica innocentia et simplicitate in oculis, in verbis, in incessu, in gestu praeditam; puritatis vero suae florem, tanquam exemplar Aloysium Gonzaga sequuta, ad obitum usque intactum servavit. Monialis facta, sereno atque hilari vultu iugiter procedens, sibi semper aequalis, alacritate ac diligentia haud communibus in exercenda officia sibi credita p r o m p t e incumbebat: aegrotantium enim monialium curae, sacristiae rebus servandis, velaminum atque lanaeque custodiae addicta, in iisdem aliisque muneribus explendis insignem suam erga p r o x i m u m caritatem iugiter ostendit, studiumque impensum quo in ea omnia, quae ad salutem animorum et ad gloriam Dei spectarent, continenter intendit. A suscepto quidem regulari instituto sibi proposuit Famula Dei ut nullam elabi unquam sineret occasionem de p r o x i m o suo benemerendi, nec propterea famulatum tantum infirmarum, quibus erat acceptissima, et i n c o m m o d a quaeque tacita ferens, sed rigido silentio atque opportuna dexteritate sermones declinans de iis, quae ad monasterium sive ad moniales pertinerent, verba sua et actiones prudentissime dirigens, ne cui detrimentum unquam afferret; appositis Scripturarum Sanctorumque Patrum dictis animos sodalium, data opportunitate, ad D e u m erigens; in oratione ac sacra meditatione ipsamet assidua, ut omnes D e u m diligerent atque orarent totis viribus expetens. Vehementissime pietatis sensu perfusa, in divinis laudibus persolvendis attenta, 475 Acta Pii PP. XI devotione peculiari tum erga Sacratissimum Cor Iesu, a quo in induendo habitu religioso cognomen sibi delegerat, tum erga Sanctissimam Eucharistiam, tanquam erga centrum totius amoris Dei, enitebat, et, sponsa Christo fidelis, a visibilibus rebus continenter ad invisibilia atque ad Creatoris amorem se erigebat. Ante religiosam professionem propter suam in Deum caritatem iam mirabili patientia i n c o m m o d a vitae et carnis infirmitates perferebat; elicitis autem votis, carnem flagellis, ciliciis, ieiuniisque excruciavit, et corpus suum castigans, in servitutem illud redegit. Gaudens si res etiam necessariae sibi deessent, paupertatem coluit supra c o m m u nem religiosarum morem; a primo in monasterium ingressu, regularum consuetudinumque observantissima, se se conformare studuit ad ceterarum monialium vitam, tum victu tum lectulo durissimo; aliquando vero humi cubabat, suumque cibum, ieiunans, pauperibus largiebatur; at egregie coniungebat patiendi desiderium c u m prompta obedientia; etenim moderatoribus conscientiae suae ceterisque antistitibus atque etiam aequalibus continenti humilitate obtemperabat. Nil unquam timens praeter peccatum, propriis defectibus perscrutandis operam subtilem et perspicacem cotidie dedit: res, gesta, verba, cogitationes suas unice ad D e u m referens, v o t a , quae caelesti suo Sponso voverat, fideliter exacteque adimplevit, arduam perfectionis viam usque ad obitum calcans. Aetatis suae tertium supra vicesimum annum agens, immatura morte correpta, die VII Martii anni MDOCLXX ad caelestem suum sponsum Iesum, quem inter acerbissimos postremi morbi dolores instanter invocabat, piissime con vola vit. Virginis monialis pretiosa in conspectu Domini morte c o m m o t a omnis fere civitas florentinorum, qui eximium eiusdem Famulae Dei candorem ac sanctitatem praedicabant, ad ipsius occurrit religiose invisendum cadaver, quod mirabili plane m o d o conservatum tunc per quindecim dies inhumatum mansit, sed idem incorruptum ad nostra tempora servari videtur. Christifidelium vero non m o d o e civitate florentina sed ex Hetruria tota, ob Servae Dei sanctitatis famam iugiter percrebrescentem, pietas erga eiusdem exuvias, ex ipso tempore mortis exorta numquam deferbuit. Statim autem funere absoluto, ipse Florentinus Archiepiscopus, attentis rerum circumstantiis, de vita, virtutibus Dei Famuiae ac de miraculorum fama iudiciales condidit inquisitiones, quibus peractis atque ad R o m a n a m Curiam de more delatis, Decessor Noster rec. m e m . Pius Papa V I I Introductionis Causae Commissionem, die xv mensis Iulii anni MDCCCVII propria manu signavit. Absolutis igitur iis omnibus, quae in huiusmodi iudicio pertractanda erant, disceptari coeptum est super Venerabilis Dei Servae virtutibus, quas vero heroicum gradum attigisse fel. rec. Decessor Noster Gregorius P p . X V I decimo o c t a v o Kalendas 476 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Maias anno millesimo octingentesimo trigesimo nono sollemni decreto sanxit. Antequam autem de miraculis, quae Dei Famula deprecante divinitus patrata ferebantur, quaestio susciperetur, silentium annorum sequutum est, sed tandem primum in sexaginta Congregatione ante- praeparatoria, deinceps in praeparatoria, denique in generan conventu coram Nobis habito quaestione agitata, rebus omnibus acerrimo iudicio investigatis, quinto Nonas Martii anno millesimo nongentesimo vicesimo n o n o duo proposita miracula constare, ulteriusque propterea in casu procedi posse declaravimus. Cum proinde nihil, secundum sacri fori instituta, aliud superesset nisi ut Patres Cardinales Sacris tuendis Ritibus praepositi, ceterique de more consulendi rogarentur, num tuto procedi posse censerent ad sollemnem Venerabilis Dei Famulae beatificationem, in generalibus Congregationis comitiis, quae die vicesima tertia mensis Aprilis nuper elapsi coram Nobis habita sunt, tum iidem S. R. E. Cardinales, tum ii qui aderant Praelati et Consultores, sententiam affirmativam, consensu unanimi dixerunt. Nos autem in re tanti momenti aperire Nostram mentem cunctati sumus donec enixis precibus clariora e caelo antea lumina posceremus. Q u o d quidem cum fecissemus, o c t a v o Idus Maii huiusmet anni, religiosissime litato eucharistico Sacrificio, adstantibus dilectis filiis Nostris Camillo Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinali Laurenti, Sacrorum R i t u u m Congregationis Praefecto, nec non Alexandro Cardinali Verde, Causae Ponente, et reverendis dominis Angelo Mariani, eiusdem Sacrae Rituum Congregationis a Secretis - itemque Carolo Salotti, Fidei promotore generali, tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Dei Servae Theresiae Margaritae R e d i a Sacratissimo Corde Iesu beatificationem sollemniter ediximus. Quae cum ita sint, precibus permoti totius Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, auctoritate Nostra apostolica, concedimus ut eadem Venerabilis Dei Famula Theresia Margarita R e d i a Sacratissimo Corde Iesu, monialis professa Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, Beatae in posterum nomine nuncupetur, eiusdemque corpus et lypsana seu relliquiae publicae christifidelium venerationi proponantur, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferenda, itemque permittimus ut imagines eiusdem Dei Famulae radiis decorentur. Eadem praeterea auctoritate Nostra concedimus ut de ipsa Dei Famula quotannis Officium recitetur de Communi Virginum cum lectionibus propriis per Nos adprobatis, et Missa de e o d e m Communi Virginum cum orationibus propriis, per Nos pariter adprobatis, servatis servandis, celebretur. Huiusmodi tamen Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in Aretina dioecesi, ubi nata est Serva Dei, atque in archidioecesi Florentina, in qua migravit ad D o m i n u m ; itemque in templis et sacellis, 477 Acta Pii PP. XI ubique terrarum sitis, quibus utitur Ordo Carmelitarum Exealceatorum, ab omnibus fidelibus qui Horas canonicas recitare teneantur, et q u o d ad Missas attinet ab omnibus sacerdotibus tam saecularibus quam regularibus, qui ad ecclesias sive sacella in quibus festum agitur, conveniant. D e m u m facultatem impertimur ut sollemnia beatificationis Venerabilis Dei Famulae Theresiae Margaritae R e d i a Sacratissimo Corde Iesu supradictis in templis celebrentur, die a legitima auctoritate designanda, intra annum ab iisdem sollemnibus in sacrosancta Patriarchali Basifica Vaticana rite peractis. N o n obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis nec non decretis de non cultu editis, ceterisque contrariis quibuslibet. Volumus autem ut praesentium Litterarum exemplis etiam impressis, d u m m o d o manu Secretarii memoratae Sacrorum Rituum Congregationis subscripta sint, et sigillo Praefecti munita, eadem prorsus fides etiam in disceptationibus iudicialibus adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce Litteris ostensis, haberetur. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix m. Iunii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. II VENERABILIS DEI FAMULIS CLAUDIUS DE LA COLOMBIÈRE, PRESBYTER PROFESSUS E SOCIETATE IESU BEATUS RENUNTIATUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Ardenti amore in Iesum, qui nos redeunt pretioso suo sanguine, insignes viri aliquando in Ecclesia Christi suscitantur, qui flamma cantatis, quae illos urget, christifideles omnes accendere conantur, omnia mundana despiciunt ut spirituali tantum proximorum b o n o prospicere possint, nihil aliud exoptant nisi ut homines Iesu Redemptori illo coniuncti sint amore, quo ipse Filius D e i usque ad mortem homines dilexit. Quos profecto inter insignes viros recensendus est Claudius de la Colombière, moderator spiritualis sanctae Margaritae Mariae Alacoque, quam Iesus ipsemet prae ceteris adhibere dignatus est ad stabiliendum aeque ac dilatandum Sanctissimi Cordis sui cultum, ut nostrae miserrimae aetatis homines cuiusvis generis condicionisve in Corde illo sanctissimo securum refugium, asylum tutissimum, veramque p a c e m reperire queant. Id enim ad effectum sancta eadem monialis feliciter perduxit, coadiutore Venera- 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bili Servo Dei Claudio de la Colombière, qui ob ardens suum studium atque admirabilem sollicitudinem in ipsum Sanctissimi Cordis Iesu cultum provehendum propagandumque non m o d o sagacem animorum moderatorem sed etiam virum Spiritus Domini plenum, atque omnibus sponsorem de voluntate Dei sese ostendit. Suum ortum habuit ipse Claudius in oppido Sancti Symphoriani de Ozon, tunc temporis Viennensis nunc Gratianopolitanae dioecesis intra fines, die secunda Februarii, anno millesimo sexcentésimo quadragesimo primo, ex honestissimis parentibus, qui omni cura atque industria illum christianis institutionibus educarunt; atque assi- duae genitorum operae plane respondit puerulus, qui iam a teneris unguiculis pueritia quaeque ita fastidivit, ut in exercitium tantum virtutum studiorumque incumberet. Decennis lugdunense a Nostra Domina, quod e Societate Iesu presbyteri moderabantur, conlegium ingreditur, ex quo post peractum ibi grammaticae curriculum in alterum a Sanctissima Trinitate conlegium transiit, ut in'ipso humanioribus litteris ac philosophiae operam suam navaret. Eisdem vero in conlegiis non m o d o mirabiles in studiis progressus fecit, sed etiam, inter Marianos sodales adlectus, firme matureque statuit in corde suo, mundanis vanitatibus spretis relictisque, Deum solum sequi atque illius tantum gloriam hominumque salutem in posterum procurare. Ad quod facilius assequendum, variis diversisque difficultatibus superatis, ob tot tantasque rationes de re catholica optime meritam Societatem Iesu ingressus est. In tyrocinio autem Venerabilis Dei Famulus ita continenter se gessit, ut sodalibus aetate provectioribus ac virtute probatissimus tanquam exemplum regularum observantiae atque alumnus divi patris Ignatii omnibus virtutibus ornatus omnibus proponi posset. Tyrocinio cum omnium laude expleto, primisque religiosis votis nuncupatis, ad praelaudatum conlegium a Sanctissima Trinitate reversus, inibi munere functus est professoris eloquentiae. M o x Lutetiae Parisiorum theologicis disciplinis vacavit eademque in civitate magna cum animi sui laetitia sacerdotio auctus est. Lugduni postea concionator et confessarius electus in animorum ministerium totus incubuit; iisdemque sacris in officiis explendis tempestiva doctrina, prudentia studioque haud communibus donatum omnibus se praebuit. Tertium vero probationis annum aggressus de more, eademque schola fortiter affectus, tunc temporis heroico plane v o t o , usque ad obitum adamussim servato, sese adstrinxit singulas vel minimas etiam Ordinis sui regulas perfecte adimplendi. Tandem die secunda Februarii anno MDCLXXV in domus Sancti Iosephi sacello, animi sui plena Dei voluntati deditione, sollemnia v o t a nuncupavit. Illico Parodium profectus est ut ibi parvo Societatis conlegio praeesset itemque concionatoris munus expleret; quod Acta Pii PP. 479 XI divino Consilio factum esse videtur, cum ex eo ipso tempore Venerabilis Dei Famulus Sanctam Margaritam Mariam, tunc temporis in parodiensi monasterio Visitationis monialem, moderatus sit; eandemque consiliis, prudentia, bortationibus adeo in D o m i n o adiuvent, ut magnam ipsimet, quae in angustiis vexationibusque versabatur, tranquillitatem spiritualem restitueret. Mirabilis plane fuit moderandi ratio, quam Venerabilis Dei Servus tunc adhibuit, prudentissimam quidem ac Spiritu Dei perfusam; adeo ut ad id muneris divinitus electus esse haud immerito existimaretur, et non m o d o ab ipsa sancta Margarita Maria vel ab aliis piis e parodiensi Visitationis monasterio mulieribus, sed a ceteris etiam omnibus cuiusvis generis et condicionis, quorum animos ad D e u m atque ad aeternam veritatem direxerat, adhuc in terris vitam agens uti Sanctus haberetur. Ml mirum itaque si, virtutibus tam perspicuis ornatus, qua concionator ad Ducissam Eboracensem missus sit in aula Regis Angliae, in qua verum, procul ab omnibus mundanis rebus et vanitatibus, quae regiis auLis propria sunt, quasi in recessu solitudinis atque in sancto virtutis domicilio vitam ipse transegit, ibique corpus suum omni mortifìcatiónum genere cruciavit, tot tantosque labores pro gloria Dei provehenda atque animorum salute obtinenda exantlavit, impenso caritatis ardore solertissime, et haereticos ad veram Fidem convertit, et infideles ad D e u m adduxit. Iniuriis propterea, contumeliis persecutionibus que Venerabilem Dei Famulum opprimunt haeretici, qui ob eiusdem peculiare rei catholicae studium tanto vitae nitore auctum sic eidem adversantur, ut antea in carcerem conicere, dein ipsum pellere in exsilium quoquo pacto curent. In patriam tandem rediit; ibique, quamvis vexationum caussa carcerisque rigorum, quos iam in Anglia tulerat, graviter aegrotaret, nihil tamen de consueto caritatis ardore remittens, denuo animorum ministerio, indefessa continentique sollertia, functus est, eodemque tempore devotioni provehendae dilatandoque cultui Sacratissimi Cordis Iesu quam maxime operam suam praestitit. Dein Parodium reversus, eo in conlegio ut Dei voluntati pareret moratus est, ibique se Sacro Cordi Iesu totum committens, forti ac fidenti animo vitae mortalis finem expectavit. Die vero dominica decima quinta Februarii, anno millesimo sexcentésimo octogesimo secundo, circa horam vespertinam septimam, Venerabilis Dei Famulus secundum supra quadragesimum annum agens placidissime in D o m i n o obdormivit. Dei Famuli exuvias, quae in ecclesia conlegii Parodiensis antea inhumatae, ob rerum publicarum saeculo decimo octavo vel decimo nono eversiones, varia in loca dein translatae, atque apud sorores monasterii Visitationis diu servatae, nunc exstant Parodii in d o m o Societatis Iesu, pie continenterque christifideles inviserunt ab ipso tempore mortis eiusdem Venerabilis Dei 480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Servi, quem ipsa sancta Margarita Maria Alacoque, mire videns in caelis gloriosum, sanctum virum et iam potentem apud D e u m patronum declarare non timuit. Demortui quidem Claudii de la Colombière praeclarae sanctitatis fama, illico post eius obitum exorta, progressu temporis nunquam conticuit, sed vividior etiam in dies facta, ubique terrarum se se effudit; plane autem dici potest Venerabilis Dei Famuli nomen tam longe lateque laudatum fuisse, quantum terrarum tenet Sacratissimi Cordis Iesu religio. Nil mirum propterea si post d u o circiter saecula ab obitu venerabilis assertoris ac vindicis cultus Cordi Iesu Sacratissimo debiti, de beatorum Caelitum honoribus Servo Dei tribuendis, causa agitari coepta sit penes Sacrorum Rituum Congregationem. Decessor vero Noster r e c . m e m . L e o P p . X I I I , omnibus rei momentis attento seduloque studio perpensis, per decretum editum die VIII m. Ianuarii anni MDCCCLXXX Introductionis Causae Commissionem signavit. Absolutis autem iis omnibus, quae in huiusmodi iudicio pertractanda erant, disceptari coeptum est super Venerabilis Dei Servi virtutibus; quae tanquam heroica qualitate praeditae et exornatae, sollemni Apostolicae Cathedrae sententia, sedente memorato Decessore Nostro Leone decimo tertio, tertio Idus Augusti anno millesimo nongentesimo primo, adprobatae deelarataeque fuerunt. A g i tata dein quaestione de tribus miraculis, quae a D e o patrata ferebantur per Venerabilis Dei Famuli Claudii de la Colombière intercessionem, post duas congregationes, antepraeparatoriam scilicet et praeparatoriam nec non aliam generalem congregationem, quae coram Nobis die x x n i mensis Aprilis proxime praeteriti habita est, rebus omnibus acerrimo iudicio investigatis, Nosmetipsi octavo Idus Maii huius anni millesimi nongentesimi vicesimi noni tria proposita miracula constare sollemniter declaravimus, ulteriusque proinde in casu procedi posse. Cum propterea nihil, secundum Sacri Fori instituta, iam superesset, nisi ut Patres Cardinales Sacrae Rituum Congregationi praepositi ceterique de more consulendi rogarentur, num tuto procedi posse censerent ad sollemnem Venerabilis Dei Famuli beatificationem, in generali conventu, die vicesima octava mensis Maii vertentis anni coram Nobis h a b i t o , tum iidem Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales, tum qui aderant Praelati et Con- sultores unanimi consensu tuto procedi posse responderunt. Nos vero in re tanti momenti mentem Nostram aperire cunctati sumus ut enixis precibus supernum antea auxilium posceremus. Quod quidem cum impense fecissemus septimo Idus Iunii proxime praeterito, in qua die Sacratissimi Cordis Iesu sollemnitas celebratur, adstantibus dilectis filiis Nostris Ca- millo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Laurenti, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, nec non Alexandro Sanctae Romanae Ecclesiae. Car- Acta Pii PP. XI 481 dinali Verde, Causae relatore, itemque reverendus dominis Angelo Mariani, memoratae Rituum Congregationis a Secretis, et Carolo Salotti, Sanctae Fidei promotore, ad sollemnem Venerabilis Dei Famuli Claudii de la Colombière Beatificationem tuto procedi posse auctoritate Nostra pronunciavimus. Quae cum ita sint, precibus permoti plurium Episcoporum, nec non universae Societatis Iesu, auctoritate Nostra apostolica, praesentium Litterarum tenore facultatem facimus ut Venerabilis Dei Famulus Claudius de la Colombière, presbyter professus e Societate Iesu, Beati nomine in posterum nuncupetur, eiusque corpus ac lypsana, seu r e l i quiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae fidelium venerationi proponantur; itemque permittimus ut imagines eiusdem Servi Dei radiis decorentur. Praeterea, eadem auctoritate Nostra, c o n c e dimus ut de illo quotannis Officium recitetur de Communi Confessorum non pontificum cum lectionibus propriis per Nos adprobatis, et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis, per Nos pariter adprobatis, celebretur, servatis servandis, sed tamen in dioecesi dumtaxat Gratianopolitana, in qua Dei Famulus natus est, atque in dioecesi Augustodunensi in qua idem Venerabilis Dei Servus migravit ad Dominum; itemque in templis ac sacellis ubique terrarum sitis, quibus utitur Societas Iesu, ab omnibus fidelibus, qui Horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus tam saecularibus quam regularibus, qui ad ecclesias in quibus festum agitur conveniant. Denique largimur ut sollemnia beatificationis Venerabilis Dei Famuli Claudii de la Colombière, servatis servandis, in dioecesibus supradictis celebrentur nec non in ecclesiis sive sacellis memoratae Societatis Iesu, diebus legitima auctoritate designandis, intra annum postquam eadem sollemnia in sacrosancta P a triarchali Basilica Vaticana peracta fuerint. N o n obstantibus constitutionibus atque ordinationibus apostolicis nec non decretis de non cultu editis, ceterisque contrariis quibuslibet. Volumus autem ut praesentium Litterarum exemplis, etiam impressis, d u m m o d o manu Secretarii Sacrae R i t u u m Congregationis subscripta sint, et sigillo Cardinalis Praefecti obsignata, eadem prorsus fides in disceptationibus, iudicialibus quoque, habeatur, quae voluntatis Nostrae significationis hisce Litteris ostensis, haberetur. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i mensis Iunii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P, CARD. GASPARRI, a Secretis Status. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale il t VENERABILIS DEI FAMULUS DEE, G0MIDAS KEUMURGIAN SEU COSMA DE C ABBONIAMO, PRESBYTER, ET PAROCHUS ARMENUS, BEATUS RENUNTIATUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Martyrum corona ab incunabulis Ecclesiae ad nostra usque tempora Christi relligio continenter redimita fulsit; ingenti enim numero ad catholicas veritates testandas martyres ubique locorum, omnique tempore, ex quacumque natione sanguinem suum fuderunt. Persecutores pariter ex quacumque exstitere natione, ordine, condicione, ac non m o d o adversam probati notique nominis Christi, sed etiam falsi fratres saepe fuerunt. Sic quidem evenit Servo Christi Cosmae de Carboniano, qui ex nobilissima ac tam inf elice Armenorum natione, opera praesertim primorum suae gentis, martyrium occubuit. Ex nobili genere, anno millesimo sexcentésimo quinquagesimo sexto natus est Constantinopolitana in civitate Der Gomidas Keumurgian, quem etiam vocant Cosmam de Carboniano. A d h u c adulescens, magistro quodam schismaticorum armenorum Praesule, in litteris valde profecit, atque acri ingenio donatus o m n i u m cum laude in philosophiam aeque ac theologiam incubuit. Suae gentis more postea duxit uxorem atque in omnibus pater familias christianus in exemplum adducendus fuit. Dein sacerdotio auctus atque ad Constantinopolitanum clerum adscriptus, adeo vitae integritate virtutibus que, quibus fulgebat, doctrina rei sacrae, quam alios docebat, sodalium, populique existimationem et reverentiam sibi conciliavit, ut, archipresbyterali dignitate insignitus, ecclesiae paroeciali Sancti Georgii Sulumanistiriensis a moderatoribus suis praepositus sit. Suscepto autem munere functus est sollertia studioque haud communibus; pietate vero in D e u m perspicua, eximia in fideles caritate, instituto morum praestanti enituit; in divinarum Scripturarum lectione studioque sedulus, D e o tantum servire contendit ac veritatem addiscendam continenter quaesivit. Ob instantem profecto suum erga veritatem amorem, Dei gratia, catholicam religionem tandem cognoscere meruit, eandemque toto pectore amplecti. Ex eo ipso tempore, plane divino consilio respondens, Apostolicam et R o m a nam fidem tuendam provehendamque curavit. Nil mirum propterea si ex vehementioribus atque errore magis irretitis schismaticis plures de medio tollere statuere Dei Servum, qui, argumentosus contionator atque insignis, ceteris nationis suae ut, schismate abiurato, ad romanam unitatem redi- Acta Pii PP. XI , . - 483 rent faene suadebat. Animos quidem mentesque auditorum alliciebat tum optima contionandi methodo tum nitore vitae, quam in exemplum ducebat. Caritate erga proximum conspicuus, decem annos Venerabilis Dei Famulus pro spirituali Armenorum salute impense laboravit, angustiis vexationibusque spretis, quibus adversariisine intermissione vehementer illum angebant, iugiter totum Dei voluntati sese committens, aliquando etiam exoptans, ut omnes ad unitatem Fidei reducerentur, pro vera Iesu Christi doctrina mortem subire. E u m tandem per v i m rapiunt noctu de d o m o eius adversari! ac milites turcarum a primoribus ducti factionis haereticorum, qui potissim u m eiusdem mortem expetebant. Postridie vero non sine contumeliis, iniuriis verberibusque, crimine eversionis rerum turcarum accusatus, in carcerem conficitur. Pluries ad tribunalia ductus, coram magistratibus crimina falsò sibi tributa facile dissolvit; at interea fortiter catholicam fidem ita confessus est, ut denique a quodam iudice, quem amplissimis muneribus haeretici subornaverant, capite damnatus sit. Oblatam sibi postea libertatem ea condicione ut ad Mahumetanorum relligionem transiret, atque honores, quos in praemium princeps turcarum, tanti viri virtute commotus, ei pollicebatur, viriliter recusavit. Die vero quinta Novembris anni millesimi septingentesimi septimi, sacra antea in carcere exhomologesi expiatus et Eucharistia refectus, fortis christianus et Christi Servus s y m b o l u m Apostolicum ex corde recitans, capite obtruncato, occisus est. Martyris corpus, funere conf ertissimo ad Graecorum templum delatum atque in a vitum sepulcrum honorifice humatum, pie dein invisere catholici et schismatici, qui ex ipsis gloriosi eiusdem obitus diebus ad nostra usque tempora non m o d o Venerabilis Servi Dei memoriam, sed eiusdem quoque reliiquias magna pietate studioque servarunt, tanquam reliiquias veri Christi Martyris, iam potentis apud D e u m intercessoris ad obtinendas gratias invocandi. His itaque attento studio perpensis, Nos ipsi undecimo Kalendas Maias vertentis anni millesimi nongentesimi vicesimi noni, die dominica tertia post Pascha, de ipsius Cosmae de Carboniano martyrio martyriique causa constare sollemniter decrevimus. H o c autem Nostrum iudicium paraverant historicae notitiae ex authenticis documentis et iuratis testium depositionibus collectae, quas l o c o processus informativi rec. Decessor Noster Pius P p . IX habendas mem. esse benigne indulsit; eisdem- que accesserunt decretum huius Causae Introductionis, item conventus de more, antepraeparatorius, scilicet, die vi mensis Martii anno MDCCCCXXVIII habitus et praeparatorius die x v Ianuarii huiusmet anni coactus; ac demum Sacrorum Eituum generalis congregatio, quae die ix mensis Aprilis proxime praeteriti, in Aedibus Vaticanis coram Nobis convocata, communi sententia eorum qui convenerant, de eodem Famuli Dei 484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale martyrio ac de causa martyrii constare affirma vit. Super signis sive miraculis propterea dispensatum est. Qua re cum illud unum superes set ut Sacrorum Eituum Gardinales et Consultores rogarentur, an, stante adprobatione martyrii causaeque martyrii, nec non dispensatione a signis sive miraculis, tuto procedi posse censerent ad sollemnem eiusdem Cosmae de Carboniano beatificationem, in generalibus comitiis die septima praeteriti mensis Maii, coram Nobis habitis tum iidem Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales tum qui aderant Praelati et Consultores tuto procedi posse responderunt. Nos tamen in re tanti momenti mentem Nostram aperire eunctati sumus ut enixis precibus supernum antea lumen poseeremos. Quod quidem cum fecissemus Feria secunda Pentecostes, religiosissime litato Eucharistico Sacrificio, adstantibus dilecto filio Nostro Camillo Sanctae Romanae E c clesiae Cardinali Laurenti, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, nec non dilecto filio Nostro Francisco Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Ehrle, Causae ponenti, Remque reverendus dominis Angelo Mariani, eiusdem Sacrorum Rituum Congregationis a Secretis, et Carolo Salotti, Fidei promotore generali, tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Dei Famuli Cosmae de Carboniano beatificationem sollemniter ediximus. Quapropter precibus permoti Episcoporum ex Armenorum natione nec non catholicorum ex eadem nobilissima gente, auctoritate Nostra Apostolica concedimus ut Venerabilis Dei Servus Der Gomidas Keumurgian, alias Cosma de Carboniano nuncupatus, presbyter et parochus armenus, Beatus in posterum vocetur, eiusdemque corpus seu relliquiae publicae fidelium venerationi proponantur, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferenda; itemque permittimus ut eiusdem Dei Servi imagines radiis decorentur. Praeterea, eadem Nostra auctoritate, largimur ut quotannis de eodem Dei Famulo Ofiicium recitetur de Communi unius Martyris cum Lectionibus propriis per Nos adprobatis, et Missa pariter de eodem Communi, servatis rubricis, cum orationibus propriis per Nos item adprobatis celebretur. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat concedimus in archidioecesi Constantinopohtana Armenorum, in qua Dei Famulus natus est ac migravit ad D o m i n u m , nec non in omnibus templis ubique terrarum sitis, quae ad nationem Armenorum pertineant, ab omnibus fidelibus, tam saecularibus quam regularibus, qui Horas canonicas recitare teneantur, et quod ad Missas attinet, ab omnibus presbyteris ad templa continentibus, in quibus eiusdem Beati festum celebretur. Denique statuimus ut sollemnia Beatificationis eiusdem Venerabilis Dei Servi Cosmae de Carboniano, servatis servandis, in archidioecesi supradicta, die ab Ordinario designando, nec non in tempus praedictis peragantur intra annum ab iisdem sollemnibus in Sacrosancta Patriarchali Basifica Vaticana rite peractis. 485 Acta Pii PP. XI Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis ac decretis de non cultu editis ceterisque contrariis quibuslibet. Volumus autem, ut praesentium Litterarum exemplis etiam impressis, d u m m o d o manu Secret a m enunciatae Sacrorum Rituum Congregationis subscripta sint et sigillo Praefecti munita, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione hisce Litteris ostensis, haberetur. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i n mensis Iunii anno MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IV VENERABILIS DEI SERVUS FRANCISCUS MARIA A CAMPORUBEO, LAICUS PROFESSUS ORDINIS MINORUM S. FRANCISCI CAPUCCINORUM, BEATUS RENUNTIATUR. PIUS PP. XI Ad perpetuam rei memoriam. — Mites corde et pauperes spiritu in Evangelio beati nuncupantur; ipsorum est enim regnum caelorum; quod ad adipiscendum humilitate, mansuetudine, paupertate, in Ecclesia Christi coetus quoque hominum peculiares seu Ordines aliquando constituuntur; qui ab incunabulis suis ad nostra usque tempora viris ful : sere continenter, qui spectatissimas easdem virtutes ad exemplum coluere. Quos inter coetus vere memorandus est Capuccinorum Ordo, qui, quamvis sextodecimo tantum saeculo exortus, tot tantisque tamen suis potest gloriari sectatoribus, quos, c u m praesertim animi candore et simplicitate enituerint, in virorum Evangelii numerum, qui mites sunt corde et pauperes spiritu, referre debemus. Hisce vero Franciscus Maria a Camporubeo, laicus professus praelandati Ordinis Minorum Sancti Francisci Capuccinorum, temporibus nostris est quoque adiungendus, qui, vitam adhuc mortalem agens, quamvis iugiter frater operarius, Patris sancti nomen merito sibi comparavit. Ventimiliensis dioecesis intra fines in parvo v i c o , quem vocant a Camporubeo, Dei Servus die vicesima septima Decembris anno millesimo octingentesimo quarto natus est; eiusque parentes, agricolae honesta vita spectati, illum ad sacrum fontem Ioann e m nuncuparunt. A teneris unguiculis puer ad pietatis opera se maxime proclivem ostendit, ac spiritualibus parochi curis, cui instituendus a parentibus traditus fuerat, plane respondit. Adulescens, pascendo gregi paterno 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale addictus, pie Sacrificio Missae cotidie adstabat; in iuvenilibus vero solaciis fastidiens, vel ad orandum incumbebat vel aetate aequales christianam catechesim docebat. Postea perfectioris vitae christianae institutum aggrediens, biennium Sexti in coenobio Fratrum Conventualium mansit; sed ad austeriorem vitam Dei gratia vocatus, primum Vulturii apud Capulatos humili tertiarii condicione fuit, dein Ianuam missus ut in Sancti Barnabae conventu tyrocinium expleret, ibi, sumpto religioso Francisci Mariae nomine, mense Decembri anni millesimi octingentesimi vicesimi sexti sollemnia v o t a nuncupavit. Haud multo post a moderatoribus translatus est in alterum sub titulo Virginis Immaculatae Ianuensem conventum, in quo usque ad obitum suum vixit. In eadem autem d o m o , iuvenis adhuc, per septennium humillimo animo ac libentissimo muneribus functus est, quae iuxta Ordinis consuetudines fratribus operariis imponi solent; in eisdemque peragendis, sereno atque hilari vultu iugiter procedens, absoluta moderatorum suorum etiam arduis et perdifficilibus mandatis obedientia, continenti rigidoque silentio, nitida regularum observantia in exemplum enituit. Pari vero sollertia ac diligentia officium postea sibi commissum quaeritandi stipem pro conventu conventusque valetudinario explevit. Sed tunc humile huiusmodi atque obscurum munus Dei Servus mirabiliter ad dignitatem atque efficaciam evexit veri apostolatus, quem tum in viis, tum in plateis, in officinis aliquando, in tabernis quoque cotidie exercuit. Cum enim D e i Servus, sui muneris caussa, inter populares plebeosque ianuenses assidue versaretur, magnam habuit miseriae omne genus et calamitatum notitiam, quibus praesertim vulgus affligitur ac debilitatum proptereaque eximia c o m m o t o s in proximum caritate, ex quacumque causa rationeque opportunitatem arripiens, toto animo in pauperes indigentesque adiuvandos, ad eorundem salutem aeternam intentus, consiliis quoque hortationibusque incumbebat; afnictationesque animorum reficiens, iniurias quandoque sibi inlatas serena fronte sustinens, necessaria pro Christi amore sibi denegans; continenter prudens in rebus agendis, iugiter erga moderatores maioresque obsequens; humilis, benignus usque ad obitum perfectum fratris quaesitoris exemplum se omnibus praebuit. Castitatis autem ac paupertatis amore flagrabat, pietate in D e u m ac singulari devotione in Deiparam atque in patronos suos Franciscum Asisiatem et Antonium Patavinum enitebat. Christianis profecto virtutibus omnibus praeter communem m o d u m ornatus, donisque supernaturalibus etiam praeditus, a piis pariter atque ab impiis, a viris dignitate ac scientia praestantibus aeque ac a vulgo uti sanctus, habebatur. Anno vero millesimo octingentesimo sexagesimo s e x t o Cum pestifer morbus lanuensi in urbe grassaretur, Dei Famulus ut tantum a suorum civium capitibus arceretur exitium, misericordia motus, D e o suam Acta Pii PP. XI 487 generose vitam obtulit; oblatumque holocaustum sibi acceptum fuisse Deus significavit, cum brevi Frater Franciscus Mariae a Camporubeo in m o r b u m ceciderit, ac die decima septima Septembris pie sancteque migraverit ad D o m i n u m . Sed Famulo Dei demortuo, vis quoque furentis morbi cito deferbuit, ac penitus brevi tempore exstincta est. Venerabilis Famuli Dei corpus in coemeterio, quod Stagliene- nuncupant, rite compositum ac pie reconditum, postea ianuensium pietate impensisque a communi sepulcro in monimentum marmoreum translatum est; ibique illud cives cuiusvis generis atque ordinis grati memoresque hodie adhuc invisunt. Increbrescente vero magis magisque in dies humilis laici professi ex Ordine Capuccinorum fama sanctitatis, ordinaria quoque inquisitione de hac re in curia Ianuensi expleta, penes Sacrorum Eituum Congregationem causa agitari coepta est de Beatorum caelitum honoribus ipsi Dei Servo tribuendis, ac rec. m e m . Decessor Noster Leo P p . X I I I die nona Augusti anno millesimo-octingentesimo nonagésimo sexto Introductionis Causae Commissionem signavit. Probationibus dein absolutis de heroicis virtutibus ipsius Dei Famuli, N o s , sollemni decreto, decimo sexto Kalendas Ianuarias anni millesimi nongentesimi vicesimi secundi edito, Venerabilis Dei Servi Francisci Mariae a Camporubeo virtutes heroicum attigisse fastigium pronunciavimus. Agitata dein quaestione de duobus miraculis, quae a D e o patrata ferebantur per eiusdem Venerabilis Dei Famuli intercessionem, post duas congregationes, antepraeparatoriam scilicet die x i x mensis Iunii anno MDCCCCXXVIII habitam et praeparatoriam die x x v i mensis Februarii vertentis anni coactam, nec non aliam generalem congregationem, coram Nobis celebratam die septima praeteriti mensis Maii, rebus omnibus acerrimo iudicio investigatis, Nosmetipsi tertio decimo Calendas Iunii huius anni millesimi nongentesimi vicesimi noni duo proposita miracula constare sollemniter declaravimus, ulteriusque proinde in casu procedi posse. Cum autem esset de gradu heroico virtutum ac de miraculis prolatum consilium, illud tantum supererai discutiendum, num Venerabilis Dei Famulus inter Beatos coelites tuto foret recensendus. H o c dubium propositum est a venerabili fratre Nostro Ianuario Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Pignatelli di Belmonte, Episcopo Albanensi, Causae Relatore, in Comitiis generalibus coram Nobis habitis die x x v n i mensis Maii nuper elapsi, omnesque qui aderant t a m Cardinales quam Sacrorum Rituum Consultores ac Praelati unanimi consensu affirmative responderunt. Nos tamen in re tanti momenti Nostram mentem aperire distulimus donec enixis precibus a Patre luminum subsidium posceremus. Quod c u m impense fecissemus, tandem die septima Iunii, in qua sollemne est actum festum Sacratissimi Cordis Iesu, divinis devotissime operati, accitisque dilecto filio Nostro Camillo Sanctae 488 Acta Apostolicae Sedas - Commentarium- Officiale Eomanae Ecclesiae Cardinali Laurenti, Sacrorum E i t u u m Congregationi Praeposito, nec non venerabili fratre Nostro Ianuario S. E. E. Cardinali Pignatelli di Belmonte, Episcopo Albanensi, Causaeque Eelatore, una c u m reverendus dominis Angelo Mariani Sacrorum Eituum Congregationis a Secretis, et Carolo Salotti, Sanctae Fidei Promotore generali, ad sollemnem Venerabilis Dei Famuli Francisci Mariae a Camporubeo beatificationem tuto procedi posse, auctoritate Nostra, ediximus. Quae c u m ita sint, universi Ordinis Minorum Sancti Francisci Capuccinorum v o t a implentes, auctoritate Apostolica Nostra, praesentium Litterarum tenore facultatem facimus ut Venerabilis Dei Servus Franciscus Maria a Camporubeo, laicus professus praelaudati Ordinis Capuccinorum, Beati nomine in posterum nuncupetur; atque eius corpus ac lipsana, seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferenda, publicae fidelium venerationi proponantur; eiusdemque imagines radiis decorentur. Praeterea eadem Nostra Apostolica auctoritate largimur ut de illo quotannis recitetur Officium de Communi Confessorum non pontificum c u m lectionibus propriis per Nos adprobatis, et Missa de eodem Communi c u m orationibus propriis, pariter per Nos adprobatis, celebretur, servatis servandis, sed tamen in dioecesi dumtaxat Ventimiliensi, in qua Dei Famulus natus est, atque in archidioecesi lanuensi in qua idem Venerabilis Dei Servus ad. D o m i n u m migravit; itemque in templis ac sacellis ubique terrarum sitis, quibus utitur Ordo Minorum Sancti Francisci Capuccinorum, ab omnibus fidelibus, qui Horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad. Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus tam saecularibus quam regularibus, qui ad ecclesias in quibus Beati festum agitur conveniant. Denique concedimus ut sollemnia beatificationis Venerabilis Dei Famuli Francisci Mariae a Camporubeo, servatis servandis, in dioecesibus supradictis celebrentur, nec non in templis sive sacellis memorati Ordinis Capuccinorum, diebus legitima auctoritate designandis intra annum postquam eadem sollemnia in sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana peracta fuerint. N o n obstantibus constitutionibus et ordinationibus Apostolicis nec non decretis de non cultu editis, ceterisque contrariis quibuslibet. Volumus autem ut praesentium Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Eituum Congregationis subscripta sint, et Sigillo Cardinalis Praefecti obsignata, eadem prorsus fides in disceptationibus, iudicialibus quoque, habeatur, quae voluntatis Nostrae significatione hisce Litteris ostensis, haberetur. D a t u m E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Iunii anno MDCCCOXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CARD. GASPAKRI, a Secretis Status. Suprema S. Congregatio S. Officii 489 ACTA SS. CONGREGATIONUM S U P R E M A S A C R A C O N G R E G A T I O S. omen I DECRETUM PROSCRIPTIO Feria IV, die LIBRI 3 Iunii 1929 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii, E m i ac R m i D D . Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito D D . Consultorum v o t o , praedamnatum esse declararunt, iuxta can. 1399, 2, 3, 4, et in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt, tum in originali lingua dana, tum in versione germanica, opus, cui titulus: DITLEF NIELSEN, Den hisioriske Jesus. Forlagt af H. Aschehoug et C o . Kobenhavn, 1924. DITLEF NIELSEN. Der geschichtliche Jesus. Deutsche Bearbeitung v o n HILDEBRECHT HOMMEL nach dem erweiterten dänischen Original. Meyer und Jessen Verlag, München. Et insequenti Feria V, die 4 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D . Pius divina P r o v . P p . X I , i n solita audientia R . P . D . Adsessori S. Officii concessa, relatam sibi E m o r u m Patrum resolutionem approbavit, confirmavit et publicari iussit. D a t u m R o m a e , ex aedibus S. Officii, 27 Iulii 1929. A. Subrizi, Supremae S. C. S. Officii, Notarius. ACTA, vol. XXI, n. 10. — 3-8-S29. 33 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II DUBIUM Huic Supremae Sacrae Congregationi Sancti Officii proposito dubio: « U t r u m licita sit masturbatio directe quo procurata ut obtineatur sperma, contagiosus morbus, blenorragia scientifice detegatur et quantum fieri potest curetur » E m i ac R e v m i D D . Cardinales Inquisitores generales rebus fidei ac morum tutandis praepositi, praehabito R R . P P . Consultorum v o t o , feria I V , die 24 Iulii 1929, respondendum esse censuerunt: Negative. Et in sequenti feria V I , die 26 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius divina Prov. Pp. X I , in audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, relatam sibi Emorum Patrum resolutionem approbavit et publicandam iussit. Datum Romae, ex aedibus S. Officii, die 2 Augusti 1929. A. Subrizi, Supremae S. C. S. O. Subst. Notarius. SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM NORMAE OBSERVANDAE IN PROCESSIBUS SUPER MATRIMONIO RATO ET NON CONSUMMATO AD PRAECAVENDAM DOLOSAM PERSONARUM SUBSTITUTIONEM. 1 In processibus conficiendis super matrimonio rato et non consummato aliquando malo fato evenire potest, quod quis coram tribunali ad deponendam, aut ad se s u b i c i e n d u m peritorum examini physicorum sistens, alteram personam in ius vocatam, aut quomodolibet in processu partem habentem, dolo substituat. Praesertim in magnis urbibus, ob tam facilem et frequentem de uno in alium l o c u m transmigrationem, h o c facinus est praecavendum. Haec Sacra Congregatio proinde de sanctitate tanti Sacramenti sollicita, et ne iudicialis inquisitio ad fraudes potius texendas quam ad veri- 491 S, Congregatio de disciplina Sacramentorum tatem cognoscendam inserviat, in huiusmodi processibus has normas servandas esse decrevit. 1. § 1. Officiales huiusmodi causis instruendis praepositi in processus instructione de identitate personarum, quae in tribunali sistunt, et in primis oratoris partisque conventae, diligenter inquirant ; et ad hoc expostulent appositum documentum a potestate ecclesiastica aut civili rite confectum, in originali aut in authentico exemplari in actis asservandum. § 2. Authenticum exemplar, si singulas personarum notas in huiusmodi documentis signari solitas referre non valeat, ut puta imaginem arte photographica expressam, eas tamen sedulo referat, quae unam personam ab alia non aequivoce distinguant. § 3. Q u o d si huiusmodi documentum haberi non possit, per alia aequipollentia documenta, vel per testes, in tuto ponatur personarum identitas: et huiusmodi documenta aut attestationes in actis pariter serventur. § 4. Si vero iudex instructor aut vinculi defensor aut actuarius probe noscant oratorem seu oratricem aut partem conventam, praetermisso apposito documento identitatis, de certa qua pollent notitia ipsorum in actis fidem faciant. 2. In iudiciali continuanda inquisitione eaedem cautelae serventur quoad testium personas et peritorum quoque, seu obstetricum. 3. Huiusmodi cautelas studiosius, prouti qualitas personarum expostulat, observare oportet, quoties aut orator, aut pars conventa, aut testes aut periti ex commissione rogatoria apud aliam Curiam excutiendi sint. 4. § 1. Quoties orator vel pars conventa physicum experimentum subire debeat, documenta de personae identitate iam in actis asservata, aut eorum exemplaria dentur peritis aut obstetricibus, ut ipsis bene explorata sit persona examini subiicienda. § 2. Quoties periti, obstetrices aut matrona, respective, quodam in examine partem habentes, personam explorandam personaliter cognoscant, adeo ut sit supervacaneum praefata documenta transmittere, de hac circumstantia in actis fides fiat. § 3. Peracto examine, d u m peritis aut obstetricibus consueta interrogatoria fiunt, ad comparendum coram tribunali citetur etiam persona examini subiecta, ut de personae identitate interrogationes ei appositae fiant. § 4. Quod si persona comparere nolit aut non possit, de identitate ipsius experimento submissae aeque fiant interrogationes, habita ratione tum peritorum relationis, tum documentorum, quae ad hunc finem transmissa fuere, ut dictum est in § 1. 5. Huiusmodi cautelae severius, prout casus feret, erunt observandae, si experimentum habeatur apud aliam Curiam ex mandato rogatorio. • Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6. Fieri potest quod nonnullis omissis cautelis, vel iisdem non rite observatis, aut non satis proficientibus, substitutio personae dolosa accidat et detegatur, idque contingat: o I processu adhuc durante; 2° clauso, processu sed nondum R o m a m transmisso; 3° processu iam R o m a m transmisso. 1° - § 1. Processu adhuc durante, iudex inquirat an orator seu oratrix aut pars conventa substitutionem procuraverit; et si hanc pars comparaverit, et conventa non se opponat, oratrix audito vinculi defensore, decernat partem oratricem iure decidisse instantiam ulterius producendi, et h o c apposito decreto declaret, in actis asservando. § 2 . Si pars conventa se opponat, iudex, aeque audito vinculi defensore, statuat utrum et quibus adhibitis diligentiis sit ulterius procedendum. § 3 . Quod si pars conventa sibi comparaverit dolosam substitutionem, iudex, audito oratore seu oratrice et vinculi defensore, edicat quid in casu praestandum sit ad fraudis effectus penitus removendus, et factorum veritatem stabiliendam attentis omnibus casus circumstantiis. § 4. Si pars oratrix et conventa in dolosam substitutionem conspiraverint, processualem inquisitionem haud ulterius procedere-posse declaret et decernat iudex, eidemque finem imponat. § 5. Parti oratrici, quae facti poenitens se excuset, et novis adductis argumentis petat ad ulteriora procedi, iudex instructor, re collata c u m defensore vinculi, habita ratione praecipue novarum deductionum, et alterius fraudis omni excluso periculo, poterit annuere, decernendo ulteriorem instructionis prosecutionem. § 6. Si substitutio dolo facta sit non a parte oratrice aut conventa, sed ab alia persona, iudex statuat, accedente defensoris vinculi consilio, q u o m o d o fraudis effectibus consuli possit, ne veritas aliarum attestationum, aut totus processus labefactetur. 2° - § 1. Detecta dolosa substitutione, et clauso iam processu, at R o m a m nondum transmisso, Ordinarius, audito iudice instructore et defensore vinculi., statuat utrum ex dolosa substitutione sua vi destituatur integer processus, aut tantum ex quadam parte; et utrum expediat per actorum supplementum occurrere dolosae substitutionis vitio. § 2. Casu quo dolosa substitutio acciderit ad impetëndam oratoris aut oratricis intentionem, adeo ut eamdem magis confirmari praesumi liceat, Ordinarius in transmittendis actis R o m a m , rem distincte explicet et declaret. § 3. At non semel expediens erit, servatis servandis, ut acta processus ulterius compleantur, ad facta clarius explicanda. 493 S. Congregatio de disciplina Sacramentorum '3° Quoties detegatur dolosa substitutio, processu iam Romam transmisso, Ordinarius satagat illico ad banc Sacram Congregationem transmittere suas animadversiones, audito iudice instructore et vinculi defensore, referens singulas circumstantias facti, et praesumptam causam fraudis et occasionem. 7. Ad compescendum huiusmodi facinus, iudices, instructores et Ordinarii prae oculis habeant praescripta canonum 1743 § 3°, 1755 § 3° et 2362 eaque applicent, congrua congruis referentes. In his edendis normis, mens est huic Sacrae Congregationi, ut hae censeantur quid unum efficere cum Regulis editis die 7 Maii 1923; quae iam uberes fructus attulerunt in processuum instructione super matrimonio rato et non consummato, atque maiores in posterum allaturas esse sperare fas est, si istae exactius in usum forensem traducantur et intimius perspiciatur earumdem intentio, quae plurimum in partium ac testium bona fide fundatur; haec autem asseritur et confirmatur per iusiurandum, quo in praestando, maxime partes exploratum et sibi firme persuasum habere debent, tantummodo veritati obsequendum esse, ne animabus suis, et forte filiis, malum paene irreparabile inferant. H o c sedulo iudex explicare et inculcare numquam praetermittat. Cum porro E m i ac R e v m i Patres Cardinales Sacrae Congregationi de disciplina Sacramentornm praepositi, praefatas normas maturo examini subiecissent, in plenariis Comitiis diei 23 martii c. a. easdem probarunt et publici iuris fieri, si ita SSmo placuerit, rescripserunt. SSmus autem D. N. Pius Papa X I , in Audientia die 27 Martii 1929 habita ab infrascripto Secretario S. C, haec omnia adprobare et confirmare dignatus est. Datum Romae, ex aedibus eiusdem Sacrae Congregationis, die 27 Martii 1929. £g M. L. CARD. LEGA, Episcopus Tusculanus, Praefectus. © S. D. Jorio, Secretarius. 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII AD R. P. D. ACHILLETJM LIÉ WART, EPISCOPUM INSULENSEM, DE QUODAM CONFLICTU INTER OPIFICES HEROSQUE OPERARUM IN REGIONE SUBORTO. Ulme ei Revme Seigneur. -— Cette Sacrée Congrégation du Concile, saisie d'un recours de M. Eugène Mathon, au n o m du Consortium des Patrons de la région Roubaix-Tourcoing, et priée de donner son jugement sur le conflit qui s'est élevé entre ledit Consortium et les syndicats ouvriers chrétiens de la m ê m e région, après un attentif et mûr examen de la grave et délicate question, a pris les délibérations suivantes, qu'elle communique à Votre Grandeur, dans l'espoir que, notifiées aux parties intéressées, elles pmssent faire cesser le différend et opérer la concentration de toutes les forces des catholiques contre les ennemis de la religion et de l'ordre social. A v a n t tout, la Sacrée Congrégation juge opportun de rappeler qu'on ne saurait mettre en doute la compétence de l'Eglise en pareille matière, sous le prétexte qu'il s'agit d'intérêts purement économiques. Léon X I I I proclama cette compétence lorsque, envisageant, dans l'Encyclique Rerum novarum, les rapports entre patrons et ouvriers, il déclarait: « C'est avec assurance que Nous abordons ce sujet, et dans toute la plénitude de Notre droit ». De m ê m e Pie X, dans l'Encyclique Singulari quadam, du 24 Septembre 1912, disait: « L a question sociale et les controverses qui s'y rattachent relativement à la nature et à la durée du travail, à la fixation du salaire, à la grève, ne sont pas purement économiques et susceptibles, dès lors, d'être résolues en dehors de l'autorité de l'Eglise ». Il sera par conséquent utile, et m ê m e nécessaire, de rappeler aux parties, dans leurs grandes lignes, les principes de la doctrine sociale catholique et les directives pratiques d'ordre moral, émanées de la suprême Autorité ecclésiastique en vue de régler les organisations et l'activité des syndicats chrétiens. L — L'Eglise reconnaît et affirme le droit des patrons et des ouvriers de constituer des associations syndicales, soit séparées, soit mixtes, et y voit un moyen efficace pour la solution de la question sociale. « Les maîtres et les ouvriers eux-mêmes peuvent singulièrement aider « à la solution, par toutes les œuvres propres à soulager efficacement l'indice gence et à opérer un rapprochement entre les deux classes... Mais la « première place appartient aux corporations ouvrières qui, en soi, embras- S. Congregatio Concilii 495 « s e n t a peu près toutes les œuvres... Aujourd'hui, les générations étant « plus cultivées, les mœurs plus policées, les exigences de la vie quotidienne « plus nombreuses, il n'est point douteux qu'il ne faille adapter les corpo« rations à la condition nouvelle. Aussi est-ce avec plaisir que Nous voyons « se former partout des sociétés de ce genre, soit composées des seuls ouvriers, « soit mixtes, réunissant à la fois des ouvriers et des patrons; il est à désirer « qu'eues accroissent leur nombre et Vefficacité de leur action » (Léon XTIT, Berum novarum, 15 Mai 1891). « Quand il s'agit de se grouper en sociétés, il faut bien prendre garde « de ne pas tomber dans l'erreur. Et ici Nous voulons parler nommément « des ouvriers, qui ont certes le droit de s'unir en associations afin de pourvoir « à leurs intérêts: l'Eglise y consent et la nature ne s'y oppose pas » (Léon X I I I , Longinqua Oceani, 6 Janv. 1895). I I . — L'Eglise, dans l'état acUiél des choses, estime moralement nécessaire la constitution de telles associations syndicales. « Jamais assurément, à aucune autre époque, on ne vit une si grande « multiplicité d'associations de tout genre, surtout d'associations ouvrières. « D ' o ù viennent beaucoup d'entre elles, où elles tendent, par quelle voie, ce « n'est pas ici le lieu de le rechercher. Mais c'est une opinion confirmée par « de nombreux indices, qu'elles sont ordinairement gouvernées par des chefs « occultes et qu'elles obéissent à un mot d'ordre également hostile au n o m « chrétien et à la sécurité des nations: qu'après avoir accaparé toutes les « entreprises, s'il se trouve des ouvriers qui se refusent à entrer dans leur « sein, elles leur font expier ce refus par la misère. Dans cet état de choses, « les ouvriers chrétiens n'ont plus qu'à choisir entre deux partis: ou s'ins« crire dans ces associations périlleuses pour la religion, ou en former eux« mêmes d'autres et unir ainsi leurs forces afin de pouvoir se soustraire « hardiment à un j o u g si injuste et si intolérable. Qu'il faille opter pour ce « dernier parti, est-il personne, ayant vraiment à cœur d'arracher le plus « grand bien de l'humanité à un péril imminent, qui puisse avoir là-dessus « le moindre doute? » (Berum novarum). I I I . — L'Eglise exhorte à constituer de telles associations syndicales. « Nous exhortons en premier lieu à constituer parmi les catholiques « de ces sociétés qui s -établissent un peu partout à l'effet de sauvegarder « les intérêts sur le terrain social. Car ce genre de sociétés est très adapté «à nos temps: elles permettent à leurs membres d'aviser à la défense de «leurs intérêts en m ê m e temps qu'à la conservation de la foi et de la « morale » (Pie X, aux Archevêques et Evêques du Brésil, 6 Janvier 1911). Le m ê m e Pontife exhortait le Comte Medolago Albani, par une lettre Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 496 du 19 Mars 1904, en ces termes: «Continuez donc, cher fils, c o m m e vous « l'avez fait jusqu'à présent, à promouvoir et à diriger, non seulement des « institutions de caractère purement économique, mais encore d'autres qui « leur sont apparentées, les Unions professionnelles, ouvrières et patrona« lès, établissant entre elles la bonne entente; les Secrétariats du peuple, « qui donneront des conseils d'ordre légal et administratif...; les encourage« ments les xjIUS réconfortants ne vous manqueront pas ». Et aux Directeurs de l'Union Economique Italienne, il adressait ces paroles: « Quelles institutions devrez-vous de préférence promouvoir dans « le sein de votre Union? Votre industrieuse charité en décidera. ( Quant à Nous, celles qu'on appelle des Syndicats Nous semblent très « opportunes ». Benoît XV écrivait, le 7 Mai 1919, au chanoine Murry, d'Autun, par l'intermédiaire du Cardinal Secrétaire d'Etat, qu'il « désire voir faciliter « l ' a c c è s des syndicats vraiment professionnels, et se répandre sur toute « l'étendue du territoire français, de puissants syndicats animés de l'esprit « chrétien, rassemblant en de vastes organisations générales, fraternellement « associés, travailleurs et travailleuses des diverses professions. Il sait bien « qu'en formulant ces encouragements, il sert tout ensemble, avec lés inté« rets les plus sacrés de la classe ouvrière, ceux de la paix sociale, dont il « est le suprême représentant, et aussi ceux de la noble nation française, « qui lui tient tant à cœur ». Le Pape Pie X I , glorieusement régnant, faisait écrire, le 31 D é c e m bre 1922, par le Cardinal Secrétaire d'Etat à M. Zirnheld, Président de la Confédération française des Travailleurs Chrétiens: « C'est avec le plus vif « plaisir que le Saint-Père a appris le progrès de ce groupement, qui tâche « d ' o b t e n i r l'amélioration des classes laborieuses par la mise en pratique « des principes de l'Evangile tels que l'Eglise les a toujours appliqués à « la solution des questions sociales ». « Le Saint-Père forme les meilleurs v œ u x , afin que les membres catholi« ques de vos groupements aient toujours à cœur de maintenir leur foi v i v e « et leur piété fervente par la fréquentation régulière des différentes prati « ques religieuses catholiques dans lesquelles ils puisent, avec les moyens « de sanctification personnelle, les ardeurs du zèle et du dévouement qu'ils « témoignent dans les associations syndicales... » I V . — L'Eglise veut que les associations syndicales soient établies et régies selon les principes de la Foi et de la Morale chrétienne. « On doit prendre pour règle universelle et constante d'organiser et de « gouverner les corporations de façon qu'elles fournissent à chacun de leurs S. Congregatio Concilii 497 « membres les moyens propres à lui faire atteindre, par la voie la plus aisée « et la plus courte, le but qu'il se propose, et qui consiste dans l'accroisse« ment le plus grand possible des biens du corps, de l'esprit, de la fortune. « Mais il est évident qu'il faut viser avant tout l'objet principal, qui est le « perfectionnement moral et religieux; c'est surtout cette fin qui doit régler « t o u t e l'économie de ces sociétés; sinon elles dégénéreraient bien vite et « tomberaient, ou peu s'en faut, au rang des sociétés où la religion ne tient « aucune place » (Léon X I I I , Berum novarum). « Tel est précisément le motif pour lequel Nous n'avons jamais engagé « les catholiques à entrer dans des associations destinées à améliorer le sort « du peuple, ni à entreprendre des œuvres analogues, sans les avertir en « m ê m e temps que ces institutions devaient avoir la religion pour inspi« ratrice, pour compagne et pour appni » (Léon X I I I , Graves de communi, 18 Janvier 1901). « Quoi qu'il fasse, m ê m e dans l'ordre des choses temporelles, le chré« tien n'a pas le droit de négliger les intérêts surnaturels; bien plus, les « prescriptions de la doctrine chrétienne l'obligent à tout diriger vers le « Souverain Bien comme vers la Fin dernière » (Pie X, Singulari quadam, 24 Septembre 1912). Y. — VEglise veut que les associations syndicales soient des instruments de « concorde et de paix, et dans ce but elle suggère Vinstitution de Commissions « mixtes comme un moyen d'union entre elles. « Ceux qui se glorifient du titre de chrétiens, qu'ils soient pris isolément « ou en tant que groupés en associations, ne doivent pas, s'ils ont conscience « de leurs obligations, entretenir entre les classes sociales des inimitiés et des «rivalités, mais la paix et la charité mutuelle » (Pie X, Singulari quadam). « Que les écrivains catholiques, en prenant la défense de la cause des « prolétaires et des pauvres, se gardent d'employer un langage qui puisse « inspirer au peuple de l'aversion pour les classes supérieures de la société... « Qu'ils se souviennent que Jésus-Christ a voulu unir tous les homnies par le « lien d'un amour réciproque, qui est la perfection de la* justice et qui en« traîne l'obligation de travailler mutuellement au bien les uns des autres » (Instruction de la Sacrée Congr. des Affaires Ecclésiastiques Extraordinaires, 27 Janvier 1902). « Ceux qui président à ce genre d'institutions (ayant pour but de pro« mouvoir le bien des ouvriers) doivent se souvenir... que rien n'est plus « propre à assurer le bien général que la concorde et la bonne harmonie « entre toutes les classes, et que la charité chrétienne en est le meilleur trait « d'union. Ceux-là travailleraient donc fort mal au bien de l'ouvrier qui, 498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « prétendant améliorer ses conditions d'existence, ne l'aideraient que pour « la conquête des biens éphémères et fragiles d'ici-bas, négligeraient de dispo« ser les esprits à la modération par le rappel des devoirs chrétiens, bien plus, « iraient jusqu'à exciter encore davantage l'animosité contre les riches, en « se livrant à ces déclamations amères et violentes par lesquelles des hommes « étrangers à nos croyances ont coutume de pousser les masses au boulever« sèment de la société » (Benoît XV à l'Evêque de Bergame, .11 Mars 1920). « . . . Que les droits et les devoirs des patrons soient parfaitement conci « liés avec les droits et les devoirs des ouvriers. Afin de parer aux réclama« tions éventuelles qui s'élèveraient dans l'une ou l'autre classe au sujet « de droits lésés, il serait très désirable que les Statuts eux-mêmes char« geassent des hommes prudents et intègres, pris dans son sein, de régler « le litige en qualité d'arbitres » (Léon X I I I , Berum novarum). « Les associations catholiques doivent, non seulement éviter, mais encore « combattre la lutte des classes comme essentiellement contraire aux prin« cipes du christianisme... Il est opportun, utile et très conforme aux princi« pes chrétiens de continuer, en principe, pour autant que cela est pratique« ment possible, la fondation simultanée et distincte d'Unions patronales et « d'Unions ouvrières, en créant, c o m m e point de contact entre elles, des « Commissions mixtes chargées de discuter et de trancher pacifiquement, « suivant la justice et la charité, les différends qui peuvent surgir entre « les membres de ces deux sortes d'Unions ouvrières » (Lettre du Cardinal Gasparri à V Union Economique Sociale, 25 Février 1915). V I . — L'Eglise veut que les associations syndicales suscitées par des catholiques pour des catholiques se constituent entre catholiques, sans toutefois méconnaître que des nécessités particulières puissent obliger à agir différemment. « Les catholiques doivent s'associer de préférence à des catholiques, à « moins que la nécessité ne les contraigne à agir différemment. C'est là un « point très important pour la sauvegarde de la foi » (Léon X I I I aux E v ê ques des Etats-Unis, 6 Janvier 1895). « Quant aux associations ouvrières, bien que leur but soit de procurer « des avantages temporels à leurs membres, celles-là cependant méritent « une approbation sans réserve et doivent être regardées c o m m e les plus « propres de toutes à assurer les intérêts vrais et durables de leurs membres, « qui ont été fondées en prenant pour principale base la religion catholique, « et qui suivent ouvertement les directions de l'Eglise: Nous l'avons fré« quemment déclaré Nous-même, lorsque l'occasion s'en est offerte dans un « pays ou dans l'autre. Il s'ensuit qu'il est nécessaire d'établir et de favo« riser de toute manière ce genre d'associations confessionnelles catholiques, S. Congregatio Concilii 499 « c o m m e on les appelle, dans les contrées catholiques tout d'abord, et «aussi dans toutes les autres régions, partout où il paraîtra possible « de subvenir par leur moyen aux besoins divers des associés » (Pie X, Singulari quadam). V I I . — L'Eglise recommande l'union de tous les catholiques pour un travail commun dans les liens de la charité chrétienne. « Oui, la situation le réclame, et le réclame impérieusement: il nous faut « des cœurs courageux et des forces compactes. Certes, elle est assez étendue « la vue des misères qui sont devant nos yeux: elles sont assez redoutables « les menaces de perturbations funestes que tient suspendues sur nos têtes « la force toujours croissante des socialistes » (Léon X I I I , Graves de communi). « Que les ministres sacrés déploient toutes les forces de leur âme et « toutes les industries de leur zèle, et que, sous l'autorité de V o s paroles et « de V o s exemples, Vénérables Frères, ils ne cessent d'inculquer aux hom« mes de toutes les classes les règles évangéliques de la vie chrétienne; qu'ils « travaillent de tout leur pouvoir au salut des peuples, et par dessus tout, « qu'ils s'appliquent à nourrir en eux-mêmes et à faire naître chez les autres, « depuis les plus élevés jusqu'aux plus humbles, la charité, reine et maîtresse « de toutes les vertus. C'est en effet d'une abondante effusion de charité « qu'il faut principalement attendre le salut; Nous parlons de la charité « chrétienne, qui résume tout l'Evangile et qui, toujours prête à se dévouer « au soulagement du prochain, est un antidote très assuré contre l'arro« gance du siècle et l'amour immodéré de soi-même: vertu dont l'Apôtre « saint Paul a décrit les offices et les traits divins dans ces paroles: La chanté « est patiente; elle est bénigne; elle ne cherche pas son propre intérêt; elle « souffre tout; elle supporte tout » (Léon X I I I , Herum novarum,). A la lumière de ces principes et de ces directions, on voit clairement le chemin qu'il faut suivre pour porter un jugement équitable sur la question. Et pour commencer par les syndicats ouvriers, on ne peut refuser aux ouvriers chrétiens le droit de constituer des syndicats à eux, distincts des syndicats patronaux, sans toutefois leur être opposés. Cela surtout quand, comme c'est ici le cas, ces syndicats sont voulus et encouragés par l'Autorité ecclésiastique compétente selon les règles de la morale sociale catholique, dont l'observation s'impose aux adhérents, de par leurs statuts, dans leur activité syndicale, où ils doivent s'inspirer surtout de l'Encyclique Berum novarum. De plus, il est évident que la constitution de tels syndicats, distincts des syndicats patronaux, n'est pas incompatible avec la paix sociale, puisque, 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale d'une part, ils répudient par principe la lutte des classes et le collectivisme sous toutes ses formes, et que, de l'autre, ils admettent la forme de contrats collectifs pour établir des rapports pacifiques entre le capital et le travail. Et les industriels ne doivent pas y voir un acte de défiance, spécialement dans les circonstances présentes, quand apparaît clairement le besoin de promouvoir et de favoriser, à l'encontre du syndicalisme socialiste et communiste, des syndicats où les ouvriers chrétiens puissent traiter de leurs légitimes intérêts économiques et temporels, sans dommage pour leurs intérêts spirituels et éternels. Sur ce point, il ne semble pas y avoir divergence entre les deux syndicats en conflit. De fait, M. Mathon, dans son deuxième rapport, déclare que le Consortium des syndicats patronaux souhaite ardemment la consti- tution de syndicats vraiment chrétiens, défendant les intérêts des ouvriers, confrontant ces intérêts avec les siens, discutant en toute liberté et en toute indépendance avec les organisations patronales; celles-ci comme ceux-là devant étudier les causes de désaccord en toute équité, en toute justice, sans préjudice des sentiments de charité chrétienne qui doivent animer le cœur des uns et des autres. La différence consiste en ce que le Consortium estime que, jusqu'à présent, les syndicats chrétiens ne sont pas vraiment chrétiens, en d'autres termes, il estime que dans l'exercice de leur activité ils n'ont pas été effectivement fidèles aux principes de la morale sociale chrétienne; et à l'appui de cette affirmation il apporte un certain nombre d'allégations. Eéserve faite des intentions et de la bonne foi des recourants, on voit aussitôt combien est grave l'accusation. Aussi la S. Congrégation, avant de prononcer aucun jugement, a-t-elle ordonné de multiples et attentives recherches: elle a recueilli, de sources très autorisées, des informations pleinement dignes de foi, pour apprécier le bien-fondé d'un si grave reproche. Cela fait, la S. Congrégation croit devoir déclarer que, selon des documents irréfragables et d'après les preuves recueillies, certaines des allégations sont exagérées; d'autres, les plus graves, qui attribuent aux syndicats un esprit marxiste et un socialisme d'Etat, sont entièrement dépourvues de fondement et injustes. La S. Congrégation, toutefois, ne nie pas que les syndicats chrétiens n'aient commis quelques erreurs de tactique et que certains de leurs membres n'aient employé publiquement des expressions qui ne sont pas de tout point conformes à la doctrine catholique. C'est pourquoi elle veut que les dirigeants soient exhortés à pourvoir plus efficacement à l'éducation syndicale chrétienne de tous les membres, en utilisant les moyens que louablement ils mettent déjà en œuvre: secré- S. Congregatio Concilii 501 tariats, semaines syndicales, cercles d'études, réunions de propagandistes, semaines d'exercices spirituels; afin d'imprégner l'action syndicale d'esprit chrétien, fait de charité, de justice et modération. Et à ce sujet, en v u e d'une formation sociale chrétienne plus complète et plus adaptée de la jeunesse, la S. Congrégation suggère que dans les patronages et dans les diverses œuvres d'éducation l'on donne un enseignement social proportionné à l'intelligence des jeunes (ce qui se fait dans quelques diocèses avec d'excellents résultats): cet enseignement aura pour effet, non seulement de les prémunir contre les erreurs auxquelles ils sont exposés, mais encore de leur faire connaître l'action bienfaisante de l'Eglise dans le domaine social. T)e plus, on devra apporter un soin particulier à ce que tous, spécialement les dirigeants, aient aussi une connaissance pratique suffisante des questions techniques, professionnelles et économiques. Pour ce qui regarde la constitution, à titre exceptionnel, de ce que l'on appelle un cartel intersyndical, entre syndicats chrétiens et syndicats neutres ou m ê m e socialistes, pour la défense d'intérêts légitimes: qu'on se rappelle toujours qu'un tel cartel n'est licite qu'à la condition qu'il se fasse seulement dans certains cas particuliers, que la cause qu'on veut défendre soit juste, qu'il s'agisse d'accord temporaire et que l'on prenne toutes les précautions pour éviter les périls qui peuvent provenir d'un tel rapprochement. Ces remarques faites, la 8. Congrégation déclare qu'elle voit avec faveur se constituer de ces syndicats ouvriers vraiment catholiques d'esprit et d'action, et elle fait des v œ u x pour qu'ils croissent en nombre et en qualité afin que par leur m o y e n on puisse aussi obtenir le bon résultat qu'indiquait et se promettait le Pape Léon X I I I , à savoir de préparer un sûr refuge pour les ouvriers inscrits an x syndicats antichrétiens qui sentiraient le devoir et le besoin de se libérer d'un lien qui, pour des intérêts purement économiques,^ rend esclave la conscience. « A tous ces ouvriers, les sociétés « catholiques peuvent être d'une merveilleuse utilité: si hésitants, elles les « invitent à venir chercher dans leur sein un remède à tous leurs maux, « et si repentants, elles les accueillent avec empressement et leur assurent « sauvegarde et protection » (Léon X I I I , Berum novarum). Passant ensuite à ce qui concerne directement les industriels du Consortium, la S. Congrégation a pris connaissance avec un vif plaisir de tout ce que le Consortium a fait pour le soulagement de la misère des ouvriers, ainsi que des magnifiques œuvres de bienfaisance patronale qu'il a déjà organisées, spécialement par le développement des «Allocations familiales », œuvre de haute charité en m ê m e temps que de justice sociale. Ce- 502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pendant, s'adressant à des catholiques, la S. Congrégation ne peut pas ne pas les inviter à réfléchir que, dans la question entre industriels et ouvriers, pour maintenir la concorde et une paix durable, il ne suint pas de faire appel à des « solidarités professionnelles » et de multiplier les œuvres de bienfaisance inspirées par une philanthropie purement humaine. La vraie concorde et la véritable paix ne peuvent s'obtenir que par l'adhésion de tous aux principes lumineux de la morale chrétienne. De même, la S. Congrégation félicite ces industriels d'avoir senti et compris le besoin de constituer eux aussi une organisation patronale, afin de procurer plus efficacement la paix sociale. Toutefois, elle n'a pas pu ne pas relever que, bien qu'individuellement les dirigeants du Consortium fassent ouvertement profession de catholicisme, ils ont constitué de fait leur association sur le terrain de la neutralité. A ce propos, il est b o n de leur rappeler ce qu'écrivait Léon X I I I : « Les « catholiques doivent s'associer de préférence à des catholiques, à moins « que la nécessité ne les contraigne à agir différemment. C'est là un point « très important pour la sauvegarde de la foi » (Léon X I I I , Longinqua Oceani, 6 Janvier 1895). S'il n'est pas possible, pour le moment, de former des syndicats patronaux confessionnels, la S. Congrégation estime cependant nécessaire d'attirer l'attention des industriels catholiques, spécialement de ceux qui font partie de l'Association chrétienne des Patrons du Nord, sur leur responsabilité personnelle dans les résolutions qui sont prises, afin qu'elles soient conformes aux règles de la morale catholique et que les intérêts religieux et moraux des ouvriers soient garantis, ou du moins ne soient pas lésés. Qu'ils aient particulièrement à cœur d'assurer, de la part de leur Commission intersyndicale, les égards dûs selon l'équité aux syndicats chrétiens, en leur faisant un traitement sinon meilleur, du moins égal à celui qui est fait aux autres organisations nettement.irréligieuses et révolutionnaires. Ces réflexions faites au sujet des deux sortes de syndicats, la S. Congrégation veut que les défiances disparaissent, que le différend cesse et que des relations justes et pacifiques, conformément aux principes chrétiens, s'établissent désormais entre les deux syndicats. Que les membres de l'un et de l'autre se souviennent des grandes responsabilités sociales qu'ils ont c o m m e catholiques: car les deux syndicats doivent donner l'exemple de cette collaboration des classes que demande la morale qu'ils professent. Etant donné que le Consortium s'est déclaré disposé à discuter sur les causes éventuelles de dissentiments, en pleine liberté et indépendance réciproque, à la lumière des principes d'équité et de justice, cette S. Congrégation verrait avec plaisir qu'on établisse un m o d e régulier de rapports entre S. Congregatio Concilii 503 les deux syndicats par une Commission mixte permanente. Cette Commission aurait pour mission de traiter, dans des réunions périodiques, des intérêts communs et d'obtenir que les organisations professionnelles soient, non des organismes de lutte et d'antagonisme, mais, c o m m e elles doivent l'être selon la conception chrétienne, des moyens de mutuelle compréhension, de discussion bienveillante et de pacification. La S. Congrégation ne peut pas ne pas louer les Revmes Ordinaires de la région du Nord, d'avoir confié à des prêtres compétents et zélés le soin d'assister les dirigeants et les membres des syndicats au spirituel ainsi que pour les questions dans lesquelles se trouvent impliqués des principes de morale; elle fait des v œ u x pour que dans les autres régions industrielles, les Evêques nomment des prêtres « Missionnaires du travail », c o m m e on les appelle, dont l'apostolat, outre qu'il protégera les populations contre le mal de l'indifférence et du péril socialiste et communiste, sera aussi un témoignage de la sollicitude maternelle dont l'Eglise entoure les travailleurs. Benoît XV montrait à quel point la chose est non seulement opportune mais nécessaire, quand il déclarait, dans sa lettre déjà citée à l'Evêque de Bergame: « Qu'aucun membre du clergé ne s'imagine que pareille action « est étrangère au ministère sacerdotal sous prétexte qu'elle s'exerce sur « le terrain économique: car c'est précisément sur ce terrain que le salut « éternel des âmes est en péril. Aussi voulons-Nous que les prêtres considè« rent c o m m e une de leurs obligations de se consacrer le plus possible à la « science et à l'action sociale, par l'étude, l'observation et le travail, et de « favoriser de tout leur pouvoir ceux qui, sur ce terrain, exercent une saine « influence pour le bien des catholiques ». Enfin la S. Congrégation invite les uns et les autres, patrons et ouvriers, à s'élever à des considérations et à des sentiments d'ordre supérieur. Les progrès si impressionnants du socialisme et du communisme, l'apostasie religieuse provoquée dans les masses ouvrières, sont des faits incontestables qui donnent à réfléchir sérieusement. Profitant des misères réelles des ouvriers, le socialisme et le communisme ont réussi à leur faire croire qu'eux seuls sont capables de promouvoir efficacement les intérêts professionnels, politiques et sociaux, et les ont groupés dans des organisations syndicales. Il est donc urgent que tous les catholiques unissent leurs forces afin d ' o p poser une digue à un si grand mal, qui entraîne tant d'âmes sur la v o i e de la perdition éternelle, et sape les bases de l'ordre social, préparant la ruine des peuples et des nations. Qu'on écarte donc tous les dissentiments; et que, avec une concorde mutuelle, avec une confiance réciproque et surtout avec une grande cha- 504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rite, on suscite (ies institutions qui s'inspirent des principes de la morale catholique et assurent aux ouvriers, avec leurs intérêts économiques, la liberté de se déclarer chrétiens et la possibilité de remplir tous les devoirs qui en découlent. Je prie Votre Grandeur de vouloir bien, en exécutant les décisions contenues dans cette lettre, employer les moyens les plus efficaces que son tact et sa prudence lui suggéreront, afin d'atteindre plus facilement le but que s'est proposé cette S. Congrégation, pour le plus grand bien. Je serais reconnaissant à Votre Grandeur de nous informer de tout ce qui aura été fait. Veuillez agréer, Monseigneur, l'expression de mes sentiments très dévoués en Notre-Seigneur. 5 Juin 1929. £g D . L. CARD. SBARBETTI, E V . de Sabine et P . Mirteto, Préfet. ffî S. Jules, E v . tit. de Lampsacus, Secrétaire. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus Apostolicis nominati sunt: 10 Aprilis 1929. — E. P. Angelus Maria Hiral, ex Ordine Fratrum Minorum, Vicarius Apostolicus 7 Iunii. — Mariae, E. Vicarius D. Canalis Martinus Apostolicus Suesii. Meulenberg, e Missionariis Societatis Islandiae. IS Iulii. — Emus D. Melchior Souen, Episcopus titularis Ésbonensis, Vicarius Apostolicus de Ankuo in Sinis. Decretis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide diei 13 Iunii 1929 infrascripti nominati sunt Praesides Pontificii Operis a Propagatione Fidei in Cecoslovachia: Mauritius Picha pro Bohemis, Venceslaus Feierfeil pro Germanis, Alexander Illnitzky pro Slovachis. pro Ruthenis, Andreas Skrabik S. 505 Congregatio Rituum S. T"O R I T U U M IACEA 1 AUGUSTODUNEN. BEATIFICATIONIS E T CANONIZATIONIS V E N . SERVI D E I C L A U D I I D E L A COLOMB I È R E , SACERDOTIS PROFESSI SOCIETATIS I E S U . SUPER DUBIO An, stante virtutum et trium miraculorum approbatione, TUTO procedi possit ad solemnem eiusdem Ven. Servi Dei Beatificationem^ Divinitus provisum erat, ut altarium honores Ven. Servo Dei Claudio de la Colombière, qui cultus sacratissimi Cordis Iesu assertor et propagator eximius exstitit, tempestate hac decernerentur, qua universus catholicus orbis felicitate quadam ob huiusmodi cultum mirifice adauctum maximeque celebratum laetatur atque exsultat. Praemio diutius carere non sivit miserentissimus Deus famulum suum Claudium de la Colombière, qui, licet non diuturna, annorum numero computata, vita sit usus, morum integritate et sapientiae lumine Societatem Iesu, cuius sodalis praeclarissimus fuit, imo universam Ecclesiam illustravit egregie. Datus moderator ac magister sanctimoniam" virgini Margaritae Mariae Alacoque, eam adeo probe ac religiose direxit, apprime in cultu augustissimi Cordis Iesu, qui contradictores non paucos ab initio nactus erat, adserendo vindicando que, ut inter praecipuos eiusdem cultus praecones et insignes apostolos connumerari meruerit, de eiusque virtutibus ipsamet sancta Margarita Maria, v i x eo demortuo, scriptis tradidit ac orationem, qua eius patrocinio sese commendabat, confecit. Neque difficile fuit, ubi primum iudicialibus inquisitionibus manus apponere licuit, de eiusdem virtutibus et sanctitate idoneas probationes congerere, ipsumque Servum Dei summum gradum quem heroicum dicimus, in earum exercitio assecutum esse declaratum fuit a Pontifice Maximo fel. rec. Leone X I I I . Novissime vero, die videlicet octava mensis Maii nuper elapsi de tribus constare miraculis Apostolicum latum est decretum, antea remisso, legitimas ob causas, onere quarti miraculi quod a iure requirebatur. Hisce ad fori nostri disciplinam peractis, unum adhuc praestandum supererai, utrum scilicet omnia ita conspirent amice, ut ad solemnem ACTA, roi. XXI, n. tO. — 3-8-929. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 506 Ven. Servi Dei Beatificationem tuto procedi possit. Id praestitum fuit die 28 mensis Maii volventis anni in Comitiis generalibus coactis coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus Reverendissimus Card. Alexander Verde, Causae Relator, sequens dubium discutiendum proposuit: An, stante virtutum et trium miraculorum approbatione, TUTO procedi possit ad solemnem Ven. Servi Dei Beatificationem? Suffragia sua singillatim propitia ediderant tum Reverendissimi Cardinales tum Patres Consultores, quae intento laetantique animo excepit Beatissimus Pater, qui preces haud esse intermittendas, sed adhuc continúan das adstantibus commendavit, quibus claritatis divinae abundantia impetraretur, atque in alium diem decretorium suum iudicium differre censuit. Auspicatissimam autem hodiernam diem, qua ampliori ritu solemnia in honorem sacratissimi Cordis Iesu recoluntur, pro cuius cultu vindicando et provehendo se totum impendit Ven. Servus Dei, designavit pro sua pandenda sententia; quocirca sacris ferventer operatus, accitisque Reverendissimis Cardinalibus Camillo Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Alexandro Verde, Causae Relatore, una cum R. P. Carolo Salotti, sanctae Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis, eiusque praesentibus, nobiliorem hanc Vaticanae aedis aulam ingressus Beatissimus Pater, solio pontificio sedit ac solemniter edixit: TUTO posse ad solemnem Ven. Claudii de la Colombière Beatificationem. procedi Atque h o c decretum publici iuris fieri, in acta sacrorum Rituum Congregationis referri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis de Beatificationis solemnibus quam primum in Patriarchali Basilica Vaticana celebrandis, expediri iussit, septimo idus Iunii, anno millesimo nongentesimo vicesimo n o n o . C. CARD. LAURENTI, L. S. B. C. Praefectus. © S. Angelus Mariani, Secretarius. S. Congregatio Rituum 507 II ANDEGAVEN. B E A T I F I C A T I O N I S E T CANONIZATIONIS VEN" S E R V I D E I F R . F R A N C I S C I M A R I A E A CAMPORUBEO L A I C I PROFESSI O R D I N I S M I N O R U M S. F R A N C I S C I CAPUCCINORUM. SUPER An, stante virtutum et duorum DUBIO miraculorum approbatione, TUTO procedi possit ad solemnem eiusdem Ven. Servi Dei Beatificationem? Evangelicae caritatis officia obire, et stipem pro sui et contubernalium necessitatibus mendicare, duo sunt quae peculiarem laudem merentur, si religiose probeque perficiantur. Difficile quippe est beneficam manum ita protendere, ut eadem iustos limites praetergrediatur numquam, et suum unicuique servet ac tribuat amussim. Utroque officio est laudabiliter perfunctus, diuturno quadraginta annorum tempore, Y e n . Dei Famulus Franciscus Maria a Camporubeo, qui in quaesitoris obeundo munere omnium necessitates complectebatur, et opportunis caritatis auxiliis, tum verbo tum opere, egenis et pauperibus opitulari studebat, moderatorum suorum licentia munitus ne coenobii iura laedere quandoque videretur. Ita pacem et concordiam restituendi sollicitus, monita et praecepta salutaria praebebat, abiectos animos solabatur et erigebat. In eius funere comploratio facta est magna; pietas et fiducia in eius patrocinium auctae sunt. I m o desiderium inter religiosos sodales et cives, eius virtutum et sanctimoniae testes, maxime exarsit de altarium honoribus eidem comparandis. Conditis itaque primum Ordinariis inquisitionibus, deinde Apostolicis, triplici actione de virtutum praestantia disceptatum est, dieque 17 mensis Decembris editum est decretum, quo Yen. Servi Dei-virtutes heroicae sunt agnitae ac declaratae. Deinceps binae sanationes tamquam prodigiosae severae discussioni subiectae sunt, easque divinitus patratas esse, V e n . Servo Dei suffragante, solemni decreto nuper lato, videlicet die 18 superioris mensis Maii, sancitum est. Bina tamen haec decreta huiusce fori disciplinae haud faciebant satis, ut Yen. Famulo Dei tuto animo decernerentur Caelitum honores; reliquum enim erat, ut peculiaris investigatio fieret, num quae gesta quaeque decernenda sunt pro finali Causae complemento eam securitatem praestent, quae in gravissimis hisce negotiis perspecta ac explorata sit oportet. De h o c 508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale porro iuris praescripto actum est in generalibus Comitiis, quae habita sunt die 28 mensis Maii postremo elapsi coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quibus Reverendissimus Card. Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanen., Causae Relator, sequens dubium ad definiendum proposuit: An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, Mariae a TUTO procedi possit ad solemnem Ven. Servi Dei Fr. Francisci Camporubeo Beatificationem? Plane propitia fuit omnium qui aderant, tum Reverendissimorum Cardinalium tum Patrum Consultorum suffragatio, sed Beatissimus Pater ulteriores preces ad caelestis luminis copiam assequendam, fieri optavit, et in alium diem sententiam decretoriam distulit. Quum vero eam proferre sibi visum esset, Beatissimus Pater laetissimum hodiernam diem selegit, qua totus orbis terrarum solemnia agit in honorem Cordis Sacratissimi Iesu; quocirca, divinis devotissime operatus, accitisque Reverendissimis Cardinalibus Camillo Laurenti, sacrorum R i tuum Congregationi Praefecto, et Ianuario Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopo Albanen., Causae Relatore, una cum R. P. Carolo Salotti, sanctae Fidei Promotore Generali, meque infrascripto Secretario, eisque praesentibus, Pontificio solio assidens solemniter decrevit: solemnem Ven. Servi Dei Fr. Francisci Mariae de TUTO procedi posse ad Camporubeo Beatifica- tionem; atque h o c Decretum evulgari, in acta sacrorum Rituum Congregationis referri, Litterasque Apostolicas in forma Brevis, de Beatificationis solemnibus in Patriarchali Basilica Vaticana quantocius peragendis, expediri iussit, septimo idus Iunii, anno millesimo nongentesimo vicesimo n o n o . O. CARD. LAURENTI, S. B. C. Praefectus. L. © S. Angelus Mariani, Secretarius. 8. Congregatio Rituum 509 III ROMANA Sacrae Rituum Congregationi pro opportuna'solutione sequentia proposita sunt dubia: I. « An preces inductae iuxta art. 12 Concordati inter S. Sedem et Italiam, pro Rege et populo Italiae, etiam dicendae sint si Missa Conventualis ab ipso Episcopo pontificaliter celebretur? » Et quatenus affirmative: I I . « In quo loco ab Episcopo recitandae sint preces? » I I I . « An etiam in ecclesiis Religiosorum officium chorale habentium, post Missam conventualem praefatae preces sint recitandae? » Et Sacra Rituum Congregatio, audito specialis Commissionis v o t o , mature omnibus perpensis, respondendum censuit: Ad I. Affirmative. ^ Ad I I . Preces recitandae sunt, statim post Missam, ab Episcopo stante ad thronum, vel ad faldistorium, si throno usus non fuerit. Ad I I I . N o n teneri, nisi adsit Capitulum religiosum Abbatiae vel Praelaturae nullius. A t q u e ita rescripsit et declaravit, die 6 Iulii 1929. C. L. CARD. LAURENTI, S. B. C. Praefectus. ©S. Angelus Mariani, Secretarius. 510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) D E C L A R A T I O CIRCA I N D U L G E N T I A M « TOTIES QUOTIES » CRUCIFIXIS A D N E X A M Etsi iam alias, decreto Sancti Officii die 10 Iunii 1914 lato et in solita subsequenti audientia a Ssmo D o m i n o Nostro probato et confirmata, expresse declaratum fuerit quo sensu intelligenda sit facultas benedicendi Crucifixos ad adnectendam eisdem Indulgentiam, quam dicunt, toties quoties; constat tamen ex certis fontibus non deesse sacerdotes, bac facultate auctos, qui talem benedictionem impertiri praesumant cum effectu ut omnes et singuli fideles Indulgentiam plenariam, ceteris paribus, consequantur, toties quoties Crucifixos ita a se benedictos deosculati fuerint. Timens ne forte, decursu temporis vel etiam ex peculiari aliqua, quam nonnulli iactitant, concessione, decreto Sancti Officii quidquam derogatum sit, infrascriptus Cardinalis Poenitentiarius Maior, in audientia die 21 currentis mensis sibi impertita, ipsum Sanctissimum D o m i n u m Nostrum ad rem directe consuluit; qui respondere dignatus est mentem Suam esse supra memoratam Sancti Officii declarationem in pleno suo robore ac vigore permanere debere q u o d ad omnes et singulas huiusmodi concessiones post eam quomodolibet elargitas, sive per tramitem cuiusvis Officii Sanctae Sedis sive etiam ab ipsomet Summo Pontifice personaliter et vivae vocis oraculo; atque insimul praefatam declarationem in Commentario officiali Acta Apostolicae Sedis denuo evulgari mandavit. Eadem ita se habet: « Facultas benedicendi Crucifixos cum Indulgentiae plenariae applicatione, toties quoties nuncupatae, sive personaliter a Summo Pontifice, sive q u o m o d o c u m q u e ab Apostolica Sede, per tramitem cuiuslibet Officii vel personae obtenta, ita et non aliter est intelligenda, ut quicumque christifidelis, in articulo mortis constitutus, aliquem ex huiusmodi Crucifixis benedictis, etiamsi illi non pertineat, osculatus fuerit vel quomodocumque tetigerit, d u m m o d o confessus ac sacra Communione refectus, vel, si id facere nequiverit, saltem contritus, Ssmum Iesu nomen ore, si potuerit, sin S. Poenitentiaria Apostolica 511 minus corde devote invocaverit, et mortem, tamquam peccati stipendium, de manu Domini patienter susceperit, plenariam Indulgentiam acquirere valeat. Contrariis quibuscumque non obstantibus ». D a t u m R o m a e , e Sacra Poenitentiaria Apostolica, die 23 Iunii 1929. L. L. © CAED. LAURI, Poenitentiarius Maior. s. I. Teodori, JS. P. Secretarius. SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE TRIBUNAL L I T T E R A E C I R C U L A R E S QUOAD SENTENTIAS D E N U L L I T A T E M A T R I M O N I I , A D NORMAM A R T . 3 4 P A C T I I N T E R SANCTAM S E D E M E T R E G N U M I T A L I A E CONCORDATI. Ai Revmi Ordinari Diocesani d'Italia, Poiché il giorno 8 del corr. Agosto andrà in vigore la Legge 27 Maggio 1929, n. 847 per l'applicazione del Concordato fra la S. Sede e l'Italia nella parte relativa al matrimonio (art.^34), questo Supremo Tribunale ritiene opportuno indicare ai E m i Ordinari d'Italia le norme che dovranno essere osservate, affinchè le sentenze e i provvedimenti, che dichiarano la nullità dei matrimoni, siano resi esecutivi agli effetti civili. 1. Le sentenze dichiaranti la nullità del matrimonio, tanto se il loro processo abbia seguito il corso formale di cui ai canoni 1960 a 1989 del Codex iuris canonici, quanto se siano state trattate colla procedura eccezionale ed economica di cui ai canoni 1990 a 1992, appena siano divenute definitive ed esecutive a norma dei canoni 1987 o 1992, saranno trasmesse d'ufficio, in due copie integrafi autenticate, a questo Supremo Tribunale della Segnatura, unitamente ad una copia di quegli atti del processo, che sono necessari per accertare la regolarità del medesimo (v. comma 5). 2. Nel caso previsto nel primo comma dell'art. 22 della citata legge 27 Maggio 1929, cioè di sentenza emanata sia prima sia dopo il giorno dell'entrata in vigore della legge stessa, ma dichiarante la nullità di alcun Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 512 matrimonio celebrato prima del detto giorno, la procedura avanti questo Tribunale, allo scopo di ottenere che la sentenza produca il suo effetto riguardo al matrimonio civile contratto fra le stesse persone, dovrà essere iniziata a richiesta di almeno una delle parti. In ordine a tale richiesta si dovrà fare la trasmissione della sentenza come sopra al n. 1.1 R e v m i Ordinari, o v e sia necessario, esorteranno le parti di valersi del benefìcio concesso dalla legge, allo scopo di impedire che tra coloro il cui matrimonio religioso è stato dichiarato nullo, permanga il vincolo del matrimonio civile. 3. Questo Supremo Tribunale, appena avuta notizia dalla Corte di Appello dell'eseguita annotazione della sentenza a margine dell'atto di matrimonio nell'ufficio dello stato civile, ne darà comunicazione al R e v m o Ordinario, il quale trasmetterà la notizia al parroco, nei cui registri è conservato l'atto originale di matrimonio. Questi poi annoterà a margine del detto atto le indicazioni sia della sentenza che ha dichiarata la nullità del matrimonio, sia dell'avvenuta trascrizione della detta sentenza nei regi: stri dello stato civile. 4. Sarà pure data notizia ai R e v m i Ordinari, per gli effetti di cui al precedente n. 3, delle dichiarazioni di nullità di matrimonio emanate dalla Sacra Romana R o t a o dalla Sacra Congregazione del S. Offizio e dei provvedimenti di dispensa dal matrimonio rato et non consummato emanati dalla Sacra Congregazione dei Sacramenti. 5. In ogni caso la procedura in questo Supremo Tribunale sarà esente da ogni tassa. Dalla Segnatura Apostolica ( R o m a , Palazzo della Dataria), il di 3 A g o sto 1929. F. CAED. BAGONESI, Prefetto. L. © S. F. Cattani Amadori, Segretario. Diarium Romanae Curiae 513 SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 9 Luglio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è tenuta la Congregazione dei Sacri Riti Particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, nonché i Revmi Prelati Officiali, componenti la medesima, hanno dato il loro voto sopra le seguenti materie : 1. Intorno alla validità dei Processi apostolici sopra i miracoli costruiti nella Curia di Poitiers e Pamplona, per la causa di Canonizzazione del Beato Andrea Uberto Fournet, Fondatore dell'Istituto delle Figlie della Croce, dette Suore di S. Andrea. 2. Intorno alla validità dei Processi apostolici costruiti sopra i miracoli per la causa di Canonizzazione della Beata Giovanna Antida Thouret, Fondatrice dell'Istituto delle Suore della Carità. 3. Intorno alla validità dei Processi apostolici costruiti sopra i miracoli per la causa di Canonizzazione del Beato Vincenzo Maria Strambi, della Congregazione dei Chierici Scalzi della Ssma Croce e Passione di N. S. G. C, Vescovo di Macerata e Tolentino. 4. Intorno alla validità dei Processi apostolici costruiti sopra i miracoli nelle Curie di Cartagena, Nevers e Versailles per la causa di Canonizzazione della Beata Maria Bernarda Soubirous, dell'Istituto delle Suore della Carità e dell'Istituzione Cristiana di Nevers. 5. Intorno alla validità dei Processi ordinari ed apostolici per la causa di Beatificazione o dichiarazione del Martirio del Servo di Dio Biagio Marmoiton, laico professo della Società di Maria, detta dei Maristi, ucciso, come si asserisce, in odio alla Fede. 6. Intorno alla validità dei Processi apostolici ®sopra i miracoli costruiti nelle Curie di Chatham e San Giacinto, nella causa di Canonizzazione dèi Beati Giovanni De Brebeuf, Isacco Jogues e Compagni martiri, della Compagnia di Gesù. 7. Intorno al culto, in ossequio ai Decreti di Urbano VIII, non mai prestato alla Serva di Dio Vincenza Maria Lopez y Vicuña, Fondatrice dell'Istituto delle Figlie di Maria Immacolata per le giovani domestiche. 8. E finalmente intorno al culto, come sopra, non mai prestato alla Serva di Dio Suor Maria della Passione__di N. S. G. C, dell'Istituto delle Suore Crocifìsse, adoratrici del Sacramento della Ssma Eucaristia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 514 Martedì, 30 Luglio 1929, nel Palazzo Apostolico Vaticano, con l'intervento degli Emi e Revmi Signori Cardinali e col voto dei Revmi Prelati e dei Consultori Teologi componenti la Sacra Congregazione dei Riti, si è tenuta la Congregazione Preparatoria per discutere il dubbio se consti del martirio, della causa del martirio e dei segni o "prodigi dei Venerabili Servi di Dio Giorgio Haydock, sacerdote secolare; Giovanni Roberts, sacerdote dell'Ordine di S. Benedetto; Arturo Bell, sacerdote dell'Ordine dei Frati minori; Roberto Southwell, sacerdote della Compagnia di Gesù; Filippo Howard, Conte de Arundel e Compagni, uccisi, come si asserisce, in Inghilterra, in odio alla Fede. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante-, si è degnato di nominare: 11 Marzo 1929. Jj Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Protettore delle Serve dei Poveri del « Boccone del Povero » (Palermo). 23 » » L ' E m o Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore delle Suore della Santa Famiglia (Bordeaux). 21 Maggio » Monsig. Sosio d Ari gelo, Prelato votante del Tribunale della Segnatura 24 » » Apostolica. L'Emo Sig. Cardinale delle Suore Bonaventura Cerretti, Protettore Terziarie Francescane della Natività di Nostra Signora (Barcellona). 28 » » L'Emo Sig. Cardinale Basilio Suore 31 » » dell'Immacolata Pompilj, Protettore delle (Genova). L'Erao Sig. Cardinale Francesco Ragonesi, Protettore delle Suore della Sacra Famiglia (Barcellona). » » » L'Emo Sig. Cardinale Francesco Ragonesi, Protettore delle Suore Oblate del SSmo Redentore (Madrid). 1 Giugno » L'Emo Sig. Cardinale Carlo Perosi, Protettore delle Suore Or soline di Somasca (Bergamo). 5 » » L'Emo Sig. Cardinale Camillo Laurenti, Protettore della Pia Società di S. Francesco Saverio per le Missioni Estere (Parma). 8 » » L'Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle Suore Terziarie Francescane del Santissimo Cuore di Gesù (Chicago). 515 Diarium Romanae Curiae 8 Giugno 1929. Monsig. Giuseppe Pizzardo, Segretario della Sacra Congregazione per gli 13 » » Affari Ecclesiastici Straordinari. - L ' E m o Sig. Cardinale Luigi Capotasti, Protettore delle Religiose Terziarie Francescane Elisabettine (Padova). 18 » » L'Emo Sig. Cardinale Luigi Sincero, Protettore delle Suore di Nostra Signora (Namur). 27 » » L ' E m o Sig. Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Beimonte, Protettore delle Suore Ospitaliere del Sacro Cuore di Gesù (Madrid). 30 » » Monsig. Francesco Borgongini Duca, Arcivescovo tit. di Era- 4 Luglio » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore 20 » » L'Emo Sig. Cardinale Bonaventura Cerretti, Protettore delle clea, Nunzio Apostolico presso la R. Corte d'Italia. delle Suore della Provvidenza (Gorizia). Suore Terziarie Francescane della Sacra Fami- glia (Dubuque). » » » L'Emo Sig. Cardinale Alessio Enrico Lépicier, Protettore dei Fratelli della Carità (Gand). 23 » » Mons. Francesco Moran y Ramos, Uditore soprannume- rario del Tribunale della Rota presso la Nunziatura di Spagna. » » » Il Sig. avv. conte Carlo Santucci, Avvocato Concistoriale emerito in soprannumero. Assistente al Soglio Pontificio: 21 Gennaio 1927. Monsig. Gioacchino Silverio De Sousa, Arcivescovo di Diamantina. 28 Febbraio 1929. Monsig. Pietro Emmanuele Amigo, Vescovo di Southwark. Protonotarii Apostolici 15 Maggio ad instar participantium : 1929. Monsig. Felice D. Me Carthy, della diocesi di Harbor Grace. 1 Giugno » Monsig. Carlo Guillemant, della diocesi di Arras. 3 » » Monsig. Michele Giovanni Lavelle, dell'archidiocesi di New York. 7 » » Monsig. Francesco Reyl, della diocesi di Königgrätz. 8 » » Monsig. Giovanni Hagemann, della diocesi di Hildesheim. 10 Luglio » Monsig. Paolo Maurel, della diocesi di Cahors. Prelati Domestici di S. S.: 10 Settembre 1928. Monsig. Francesco Barae, dell'archidiocesi di Zagabria. 29 Novembre 16 Marzo » Monsig. Edoardo Stukels, dell'archidiocesi di Riga. 1929. Monsig. Alfonso Gentile (Roma). 516 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Aprile 1929. Monsig. Giuseppe Schrijnen, della diocesi di Utrecht. 28 » » Monsig. Tommaso Mannino, dell'archidiocesi di Monreale. 17 Maggio » Monsig. Giacomo Saas, della diocesi di Altoona. » » » Monsig. Pietro Fox, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ugo O'Neil, della medesima diocesi. » » » Monsig. Bernardo Connolly, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Rodolfo Zbánel, della diocesi di Brno. 28 » » Monsig. Camillo Vieville, della diocesi di Soissons. » » » Monsig. Alessandro Littierre, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe Paolo Solignac, delParchidiocesi di New 29 » » Monsig. Damiano Augusto Bellet, della diocesi di Orleans. Orleans. 3 Giugno » Monsig. Giovanni Mechtler, dell'archidiocesi di Vienna. 13 » » Monsig. Francesco Cronin, della diocesi di Aberdeen. 2 Luglio » Monsig. Nicola Achille Chaupin, della diocesi di Verdun. 4 » » Monsig. Alfredo Wróblewski, dell'archidiocesi di Mohilew. 16 » » Monsig. Domenico Argnani, della diocesi di Faenza. 18 » » Monsig. Mario Fitz-Gerald, della diocesi di Sioux Falls. » » » Monsig. Guglielmo L. Mulloney, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio X I , felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 15 Luglio 1929. A S. E. il dott. Diego von Bergen, Ambasciatore straordinario e Plenipotenziario della Germania presso la S. Sede. - La Commenda con placca dell'Ordine Piano: 14 Giugno 1929. Al sig. prof. Salvatore Di Marzo, dell'archidiocesi di Palermo. ( La Commenda dell' Ordine Piano : 3 Luglio 1929. Al sig. Don Luis de Olivares y Bruguera (Spagna). La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 7 Giugno 1929. Al sig. avv. marchese Francesco Pacelli (Roma). 2 Luglio 1929. Al sig. Martino Carmody, della diocesi di Grand Rapids- 15 » » Al sig. Francesco Goldenberger (Baviera). Diarium 'Romanae Curiae 517 La Placea dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 22 Giugno 1929. Al sig. Bernardo Schlieker, della diocesi di Breslavia. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile. 29 Giugno 1929. Al sig. Domenico Giachetti, dell'archidiocesi di Torino. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 18 Febbraio 1929. A ing. Antonio Pisacié, dell'archidiocesi di Zagabria, » » » A ing. Martino Pilar, della medesima archidiocesi. » » » A ing. Giovanni Holjac, della medesima archidiocesi. 24 Aprile 13 Maggio Antenore Pepoli (Roma). Carlo Genova, dell'archidiocesi di Monreale. 29 » Achille Achilli (Roma). 31 » Giuseppe Edoardo Palmer, della diocesi di Sher- 3 Giugno broocke. Agostino Math is, dell'archidiocesi di Torino. 5 » Vittore Trejos (Costarica). 11 » Luigi Gambara, della diocesi di Parma. 15 » Ottavio Leduc, della diocesi di Tournay. » » Lodovico Fliehe, dell'archidiocesi di Parigi. 10 Luglio 15 » cav. Camillo Beccari (Roma). 16 23 » » » » Celso Borda (Bolivia). Lorenzo Bignozzi (Roma). Carlo Rosati (Roma). Enrico Beretta, dell'archidiocesi di Torino. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 23 Marzo 15 Maggio 1929. Al sig. Marcello Tabanelli (Roma). » Al sig. Giorgio Brindivele, della diocesi di Altoona. » » » Al sig. dott. Giovanni Me Aneny, della medesima diocesi. 20 » » Al sig. Maurizio de Clercq-Reynaert, della diocesi di Bruges. 31 » » Al sig. dott. Maurizio Denis, dell'archidiocesi di Sens. 5 Giugno » Al sig. Oliviero Loras, della diocesi di Nizza. 11 » » Al sig. Bernardo Giovanni Grobben, della dioc. di Haarlem. 14 » » Al sig. Lodovico A. C. Claes, della diocesi di Namur. 15 » » Al sig. Carlo Cagé, dell'archidiocesi di Parigi. 18 » » Al sig. Augusto Carof, della diocesi di Quimper. 26 » » Al sig. Filippo Comoni, della diocesi di Padova. 28 » » Al sig. Giuseppe Orther, dell'amministrazione Apostolica di Tütz. 518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 Luglio 1929. Al sig. Lodovico Provot, dell'archidiocesi di Parigi. 17 » » Al sig. Sebastiano Schlittenbauer (Baviera). » » » Al sig. Martino Luible (Baviera). La Gran Croce dell'Ordirne di S. Silvestro Papa: 16 Luglio 1929. Al sig. Enrico Oswald (Baviera). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 6 Maggio 18 » 1929. Al sig. Erminio Forni, dell'archidiocesi di Milano. » Al sig. ing. Giovanni Grignolio, della diocesi di Borgo San Sepolcro. 27 Giugno » Al sig. cav. Enrico Brosio, dell'archidiocesi di Torino. 15 Luglio » Al sig. Alberto Virreira Pacieri (Bolivia). 17 » » Al sig. dott. Giorgio Heim (Baviera). 23 » » Al sig. ing. Alberto Giacchetti, dell'archidiocesi di Torino. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 24 Maggio 29 » 1929. Al sig. Nicola Dati (Roma). » Al sig. prof. Giuseppe Felici, della diocesi di Macerata e Tolentino. 5 Giugno » Al sig. Giuseppe Tinivella, dell'archidiocesi di Torino. » » » Al sig. dott. Pietro O'Donnel, dell'archidiocesi di Cardiff. 12 » » Al sig. Giuseppe Peirani, dell'archidiocesi di Torino. » » » Al sig. avv. Pietro d'Ascia, della diocesi d'Ischia. 21 » » Al sig. Giovanni Quagliotto, dell'archidiocesi di Torino. 25 » » Al sig. Bernardo Ferreri, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Pietro Sola, della medesima archidiocesi. 11 » Luglio » Al sig. Edoardo Lairre, dell'archidiocesi di Cambrai. 16 » » Al sig. visconte Giuseppe De Durat, della diocesi di Moulins. 17 » » Al sig. Lino Funke (Baviera). » » » Al sig. Rodolfo Schwarzer (Baviera). » » » Al sig. Francesco Dauer (Baviera). Diarium Romanae Curiae 519 Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri Segreti Soprannumerari di S. S. : 6 Marzo 18 Aprile 1929. Monsig. Elisio Della Beffa, dell'archidiocesi di Milano. » Monsig. Angelo Raffaele Evangelista, della diocesi di Gra- 25 » » Monsig. Alessandro da Casto, della diocesi di Acqui. » » » Monsig. Domenico Somaglia, della medesima diocesi. » » » Monsig. Francesco Berta, della medesima diocesi. » Monsig. Stanislao Przyrembel, Vic. gen. di Leningrado. » Monsig. Giuseppe Niemann, della diocesi di Münster. vina. 2 Maggio 10 » 10 » » Monsig. Biagio Pascarella, della diocesi di Acerra. 22 » » Monsig. Benedetto J. Donnada, della diocesi di Corpus » » » Monsig. Giovanni C. Dubourgel, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Giacomo Demitrowski, della diocesi di Leopoli dei » » Mons g. Francesco Janicki, della medesima diocesi, » » » Mons g. Giovanni Czyrek, della medesima diocesi, » » » Mons g. Michele Basciak, della medesima diocesi, Mons g. Nicola Pokorny, della diocesi di Già varino, Mons g. Giovanni S. O'Connor, della diocesi di Dallas, Christi. Latini. » » » » » » » » » Mons g. Vito Grafeo, della medesima diocesi, Mons g. Giorgio Habig, della diocesi di Cleveland, Mons g. Biagio Cipriani (Roma). » » » Mons g. Antonio Emanuel Pinto de Abreu, dell'archidio- » » » Monsig. Mariano Campo, della diocesi di Cefalù. 24 » » Monsig. Carlo Spohr, della diocesi di Osnabrück. » » » Monsig. Ernesto Mulecheau, della diocesi di Le Mans. » » » 16 Giugno » cesi di Lisbona. 5 » Luglio » » » Monsig. Enrico Voss, della diocesi di Münster. Monsig. Edoardo A. Gonzalez, della diocesi di Calabozo. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.: 10 Maggio 1929. Il sig. barone Rodolfo de Enzberg, della diocesi di Rottenburg. 4 Luglio » Il sig. conte Giovanni Me Cormack, della diocesi di Kil- » Il sig. Carlo C. Frost, del Distretto Orient., Vicariato di Co- dare. » » lonia del Capo. 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 30 Dicembre 1928. Monsig. Andrea Kelemen, della diocesi di Csánad. » » » Monsig. Giovanni Sopsieh, della medesima diocesi. » » » Monsig. Venceslao Becker, della medesima diocesi. 6 Maggio 10 » 1929. Monsig. Natale Licari, dell'archidiocesi di Reggio Calabria. » Monsig. Giovanni Campana, della diocesi di Ozieri. 23 » » Monsig. Pio Appetecchia, della diocesi di Anagni. 1 Ghigno » Monsig. Bronislao Michalski, dell'archidiocesi di Varsavia. 16 » » Monsig. Virginio Maggiora, della diocesi di Asti. 28 » » Monsig. Ignazio Trimmel, della diocesi di S. Ippolito. 8 Luglio » Monsig. Giuseppe Burzio, dell'archidiocesi di Torino. 28 » » Monsig. Francesco Veigl, della diocesi di S. Ippolito. Camerieri d'onore di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. : 6 Marzo 1929. LI sig. Fernando De Aguilar y Cornez Acebo, della diocesi di Madrid. 12 Giugno 1929. Il sig. Giorgio Shanks, della diocesi di Southwark. Cappellano Segreto d'Onore di S. S.: 16 Giugno 1929. Monsig. Achille Lega, della diocesi di Forlì. NECROLOGIO 25 Luglio 30 » 1929. Monsig. Francesco Rossi, Vescovo di Ferrara. » Monsig. Adolfo Manier, Vescovo di Belley. 13 Augusti 1929 Annus X X I - Vol. XXI Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTÀEIUM OFFICIALE I N T E R SANCTAM SEDEM ET BORUSSIAE REMPUBLICAM SOLLEMNIS CONVENTIO s e u CONCORDATUM VERTRAG SOLENNE CONVENZIONE FRA DES LA SANTA S E D E E LA PRUSSIA FREISTAATES PREUSSEN M I T D E M H E I L I G E N STUHLE Sua Santità il Sommo Pontefice Seine Papst Pius X I . P i o XI ed il Ministero di Stato Prus- und siano, concordi nel desiderio di con- rium, die in dem Wunsche einig sind, formare la die Rechtslage der katholischen Kir- situazione giuridica della Chiesa cat- che in Preussen den veränderten Ver- alle mutate condizioni das Heiligkeit Preussische Staatsministe- tolica in Prussia, hanno risoluto di re- hältnissen golarla nuovamente in m o d o stabile schlossen, sie in einem mediante una solenne Convenzione. Vertrag neu und dauernd zu ordnen. A tale effetto Sua Santità ha nomi- Zu diesem Zwecke haben seine Hei- nato Suo Sua Plenipotenziario Eccellenza Monsignor Dr. haben be- förmlichen ligkeit zu Ihrem Bevollmächtigten Reverendissima EUGENIO anzupassen, PACELLI, Seine Exzellenz den Herrn A p o stolischen Nunzius in Berlin und A r c i v e s c o v o di Sardi e Nunzio A p o - Erzbischof v o n Sardes D r . E U G E N stolico in Berlino, PACELLI ed il Ministero di Stato Prussiano ha nominato Suoi Plenipotenziari il Signor Presidente del Dr. OTTONE Ministero BRAUN, di Stato und das Preussische Staatsmini- sterium zu seinen Bevollmächtigten den Herrn Preussischen Ministerpräsidenten D r . O T T O B R A U N , Prussiano, ACTA, vol. XXI, n. l i . — 13-8-929. 35 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium il Signor Professore D . D r . C A R L O den Officiale Herrn Preussischen Staats- E N R I C O B E C K E R , Ministro Prussiano minister und per la Scienza, l'Arte e l'Istruzione schaft, Kunst Pubblica, ed Professor D. BECKER delle Finanze, und Dr. und Wissen- Volksbildung CARL HEINRICH und den Herrn il Signor Dr. E R M A N N O H O E P K E R - ASCHOFF, Ministro Prussiano Minister für Preussischen Finanzminister Dr. Staats- HERMANN HÖPKER-ASCHOFF i quali, scambiati i loro rispettivi ernannt, die nach Austausch ihrer pieni poteri e trovatili in buona e d o - für gut und richtig befundenen V o l l - vuta forma, banno convenuto negli machten folgende Bestimmungen ver- articoli seguenti. einbart haben. Artikel 1 Articolo 1 Il Governo Prussiano darà prote- Der Freiheit des Bekenntnisses zione legale alla libertà della profes- und der Ausübung der katholischen sione e dell'esercizio della religione Religion wird der Preussische Staat cattolica. den gesetzlichen Schutz gewähren. Artikel 2 Articolo 2 1. L'attuale organizzazione e cir- 1. Die gegenwärtige Diözesanorga- coscrizione diocesana della Chiesa cat- nisation tolica in Prussia rimane conservata, katholischen Kirche Preussens bleibt ad eccezione dei seguenti mutamenti. und -zirskumskription der bestehen, soweit sich nicht aus d e m Folgenden Aenderungen ergeben. 2. In Aquisgrana sarà nuovamente eretta una Sede Vescovile ed il Capitolo Collegiale sarà trasformato in Capitolo Cattedrale. La Diocesi di Aquisgrana abbraccerà il distretto 2. In Aachen wird wieder ein Bischöflicher Stuhl errichtet und das Kollegiat- in umgewandelt. ein Kathedralkapitel Das Bistum Aachen wird den Regierungsbezirk Aachen come sowie die Kreise Grevenbroich, Glad- pure i circondari di Grevenbroich, bach, M.Gladbach, R h e y d t , Krefeld Gladbach, Rheydt, (Stadt und Land) und Kempen umfas- Krefeld (città e campagna) e Kempen, sen und der Kölner Kirchenprovinz ed apparterrà alla provincia ecclesia- angehören. governativo di M. Aquisgrana, Gladbach, stica di Colonia. 3. Alla Diocesi di Osnabrück sa- 3. D e m Bistum Osnabrück werden ranno incorporati i territori di mis- die bisher v o n seinem Bischof verwal- sione teten Missionsgebiete einverleibt. Es finora amministrati da quel Conventio inter S. Sedem et Borussiam Vescovo. Essa sarà in avvenire suf- wird in Zukunft Suftraganbistum des fraganea dell'Archidiocesi di Colonia. Metropoliten v o n K ö l n sein. 4. Alla Sede Vescovile di Pader- 4. D e m Bischöflichen Stuhle zu borna sarà conferito il carattere di Paderborn Metropolitana; quel Capitolo Catte- charakter verliehen; das dortige K a - drale diverrà Capitolo Metropolitano. thedralkapitel wird Metropolitanka- Alla Provincia ecclesiastica di Pader- pitel. Zur Paderborner Kirchenpro- 1 wird der Metropolitan- borna apparterranno, oltre l Archidio- vinz werden ausser dem Erzbistum cesi di Paderborna, le Diocesi di Hil- Paderborn die Bistümer Hildesheim desheim e di Fulda. L'Archidiocesi und Fulda gehören. An die Diözese di Paderborna cederà alla Diocesi di Fulda tritt die Paderborner die B e - Fulda i distretti del Commissariato zirke ihres Kommissariats Heiligen- di Heiligenstadt e del Decanato di stadt und ihres Dekanats Erfurt a b . Erfurt. 5. La Diocesi di Fulda cede alla 5. Das Bistum Fulda überlässt den Diocesi di Hildesheim il circondario Kreis della contea di Schaumburg e alla Bistum Hildesheim und den bisher Diocesi di Limburgo la parte che ihm zugehörigen Teil der Stadt Frank- Grafschaft Schaumburg dem finora le apparteneva della città di furt dem Bistum Limburg. W i e Fulda Francoforte. Come Fulda, così anche so wird auch dieses aus seinem bishe- la Diocesi di Limburgo sarà staccata rigen Metropolitan verband gelöst, dalla Provincia ecclesiastica di Fri- aber der Kölner Kirchenprovinz an- burgo, ma unita a quella di Colonia. gegliedert. 6. La Sede Vescovile di Breslavia 6. Der Bischof liehe Stuhl v o n Bres- sarà eretta a Metropolitana, ed il ri- lau wird zum Sitze eines Metropoliten, spettivo Capitolo Cattedrale a Capi- das Breslauer Kathedral- zum Metro- tolo Metropolitano. Il distretto della politankapitel erhoben. Delegazione sottoposto dem Bischof v o n Breslau mitunter- finora al V e s c o v o di Breslavia sarà stehende Delegaturbezirk Berlin wird costituito di Berlino in Diocesi Der bisher indipendente; selbständiges Bistum, dessen Bischof il V e s c o v o ed il Capitolo Cattedrale und Kathedralkapitel bei St. H e d - risiederanno in S. Edvige in Berlino. wig in Berlin ihren Sitz nehmen. In In Schneidemühl sarà istituita una Schneidemühl wird für die derzeit v o n Prelatura nullius per einem Apostolischen Administrator i residui occi- dentali di territorio dell'Archidiocesi verwalteten di Gnesna e Posnania e della Diocesi des Erzbistums (Gnesen-) Posen und di Culma, retti attualmente da un A m - des Bistums K u l m eine Praelatura ministratore Apostolico. Il territorio nullius di Pomesania, appartenente già alla Bischof von Ermland als Apostoli- Diocesi di Culma ed ora governato schem Administrator mitverwaltete, westlichen errichtet. Das Restgebiete zurzeit vom 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dal Vescovo di Warmia come Ammi- früher zur Diözese K u l m gehörige nistratore Apostolico, sarà unito alla Gebiet v o n Pomesanien wird, mit Diocesi di Warmia. Le Diocesi di dem Bistum Ermland vereinigt. Die Warmia e di Berlino e la Prelatura Bistümer Ermland und. Berlin und di Schneidemühl formeranno insieme die coll'Archidiocesi di Breslavia la Pro- zusammen mit dem Erzbistum Bres- vincia ecclesiastica di Breslavia. lau Prälatur die Schneidemühl Breslauer werden Kirchenprovinz bilden. 7. Il Capitolo Cattedrale in Aquis- 7. Das Kathedralkapitel in Aachen grana sarà costituito dal Preposto, da wird, aus dem Propste, sechs residie- sei Canonici effettivi, da quattro Cano- renden nici onorari e da sei Vicari; il Capi- Kapitularen und sechs Vikaren, das und vier nichtresidierenden tolo Cattedrale in Berlino dal Prepo- Kathedralkapitel in Berlin aus dem sto, da cinque Canonici effettivi, da Propste, fünf residierenden und einem un Canonico onorario e da quattro nichtresidierenden Kapitular und vier Vicari; in avvenire il Capitolo Catte- Vikaren, das Kathedralkapitel in drale in Frauenburg dal Preposto, dal Frauenburg Decano, da sei Canonici effettivi, da Propste, dem Dechanten, sechs resi- quattro Canonici onorari e da quattro dierenden und vier nichtresidierenden Vicari. Nel Capitolo Metropolitano di Kapitularen Breslavia sarà soppresso il posto fino- stehen. Im Metropolitankapitel von ra riservato al Preposto di S. Edvige Breslau wird die bisher dem Propste in Berlino. In Hildesheim ed in Fulda v o n St. Hedwig in Berlin vorbehal- in Zukunft aus dem und vier Vikaren be- il numero dei Canonici effettivi sarà tene Stelle aufgehoben. In Hildesheim in avvenire di cinque. und in Fulda wird die Zahl der residierenden fünf 8. Uno dei membri onorari dei Domkapitulare künftig betragen. 8. Eines der nichtresidierenden Mit- e glieder der Metropolitankapitel von di Breslavia e del Capitolo Cattedrale K ö l n und Breslau und des Kathedral- di Münster sarà scelto fra i professori kapitels v o n Münster soll der in dem della Facoltà teologica esistente nella betreffenden Erzbistum oder Bistum rispettiva Archidiocesi o Diocesi. bestehenden theologischen Fakultät Capitoli Metropolitani di Colonia entnommen werden. 9. La nuova erezione di una D i o - 9. Eine in Zukunft etwa erforder- cesi o di una Provincia ecclesiastica lich erscheinende Neuerrichtung ei- od altri cambiamenti della circoscri- nes Bistums oder einer Kirchenpro- zione diocesana, che apparissero even- vinz tualmente necessari in avvenire, ri- Diözesanzirkumskription mangono riservati ad. un futuro accor- gänzender späterer Vereinbarung vor- oder sonstige Aenderung der bleibt er- Conventio do supplementare. Questo inter accordo non si richiede per mutamenti confini, attuati unicamente S. Sedem et Borussiam behalten. 525 Dieser Form bedarf es di nicht bei Grenzverlegungen, die ledig- nell'in- lich im Interesse der örtlichen Seel- teresse della cura locale delle anime. 10. Per aiuto del V e s c o v o diocesa- sorge geschehen. 10. Zur Unterstützung des Diöze- no sarà dato in avvenire alle Sedi Ar- sanbischofs civescovili di Colonia, di Breslavia e Erzbischöflichen Stühlen v o n K ö l n , wird in Zukunft den di Paderborna, ed alle Sedi Vescovili Breslau di Treviri, Münster ed Aquisgrana un Bischöflichen Stühlen v o n Trier, Mün- V e s c o v o Ausiliare, il quale sarà n o - ster und Aachen ein Weihbischof minato dalla Santa Sede ad istanza zugeteilt sein, der v o m Heiligen Stuhl del V e s c o v o auf Ansuchen des Diözesanbischofs bisogno diocesano. potranno Secondo il essere und Paderborn und den costituiti ernannt wird. Nach Bedarf können nello stesso m o d o altri Vescovi Ausi- in derselben Weise für die genannten liari così per le summenzionate c o m e und andere Bistümer weitere Weih- per altre Diocesi. Quale residenza di bischöfe bestellt werden. Z u m Sitz un V e s c o v o Ausiliare non potrà essere eines Weihbischofs wird ein anderer stabilito un luogo diverso dalla sede Ort als der Sitz des Diözesanbischofs del Vescovo diocesano, se non d o p o erst nach Benehmen mit der Preussi- preso contatto col Governo Prussiano. schen Staatsregierung bestimmt werden. Articolo 3 Senza pregiudizio delle disposizioni dell'articolo 2, gli uffici ecclesiastici Artikel 3 Unbeschadet der Bestimmungen des Artikels 2 können kirchliche A e m - potranno essere liberamente eretti o ter frei errichtet und umgewandelt mutati, werden, qualora non siano richiesti falls Aufwendungen aus pagamenti dai fondi dello Stato. Il Staatsmitteln nicht beansprucht wer- concorso dello Stato nella fondazione den. Die staatliche Mitwirkung bei e nel cambiamento di parrocchie o di der Bildung altre comunità ecclesiastiche avrà luo- Kirchengemeinden erfolgt nach Richt- go secondo direttive, che saranno sta- linien, die mit den Diözensanbischö- bilite d'accordo eoi Vescovi diocesani. fen vereinbart werden. Articolo 4 und Veränderung v o n Artikel 4 1. La dotazione delle Diocesi e de- 1. Die Dotation der Diözesen und gli istituti diocesani ammonterà in av- Diözesananstalten wird künftig jähr- venire annualmente a Marchi (Reichs- lich 2.800.000 RM betragen. Im ein- mark) due milioni e ottocentomila. zelnen wird si^ gemäss besonderer Essa sarà ripartita ira i singoli a nor- Vereinbarung verteilt werden. ma di uno speciale accordo. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 526 2. Le abitazioni d'ufficio e gli edi- 2. Die Dienstwohnungen und die fìci che servono a scopi diocesani sono Diözesanzwecken dienenden Gebäude lasciati alla Chiesa. I diritti esistenti bleiben der Kirche überlassen, Die be- di proprietà e di uso saranno su ri- stehenden Eigentums- und Nutzungs- chiesta rechte werden assicurati per mezzo della auf Verlangen durch Eintragung in das Grundbuch gesi- iscrizione nel catasto. chert werden. 3. Nel caso di svincolo delle pre- 3. Für eine Ablösung der Staats- stazioni finanziarie dello Stato in con- leistungen gemäss Artikel 138 A b s . 1 formità dell'articolo 138 capoverso 1 der Verfassung des Deutschen Sei- della Costituzione del Eeich Germa- ches bleibt die bisherige Rechtslage nico rimane come norma la situa- der Diözesandotation massgebend. * zione giuridica finora vigente per la dotazione delie diocesi. * Artikel 5 Articolo 5 1. 1. La proprietà e gli altri diritti Das Eigentum und andere patrimoniali delle corporazioni, degli Rechte der öffentlich-rechtlichen Kör- istituti e delle fondazioni di diritto perschaften, pubblico della Chiesa Cattolica sono gen der katholischen Kirche an ihrem Anstalten und werden nach Stiftun- garantiti secondo la Costituzione del Vermögen Eeich Germanico. der Verfassung des Deutschen Reichs Massgabe gewährleistet. 2. Soweit staatliche Gebäude oder 2. Gli edifìci ed i fondi dello Stato, destinati a scopi della Chiesa, sono ad Grundstücke Zwecken der Kirche essi lasciati come finora, senza pregiu- gewidmet sind, dizio di contratti eventualmente esi- unbeschadet etwa bestehender Ver- stenti. träge, nach wie v o r überlassen. bleiben sie diesen, Artikel 6 Articolo 6 1. Verificandosi la vacanza di una 1. Nach Erledigung eines Erzbi- Sede Arcivescovile o Vescovile, così schöflichen oder Bischöflichen Stuhles il rispettivo Capitolo Metropolitano reichen sowohl das betreffende Me- o Cattedrale come anche gli Arcive- tropolitan- oder Kathedralkapitel als scovi e Vescovi diocesani della Prus- auch sia presentano alla Santa Sede liste -bischöfe * Articuli huius vi, si quando solutiones die Diözesanerzbischöfe Preussens dem und Heiligen pecuniariae redimantur seu in aliud convertantur, Ecclesia facultatem sibi reservat utendi iuribus, quoad hanc dotationem, quae in veteribus circumscriptionis Bullis sancita sunt. Conventio inter S. Sedem et Borussiam 527 di candidati canonicamente idonei. Stuhle Listen v o n kanonisch geeigne- Tenendo ten Kandidaten ein. Unter Würdigung presenti queste liste, la Santa Sede designa al Capitolo tre dieser persone, Stuhl dem Kapitel drei Personen, aus tra le quali esso ha da Listen benennt der Heilige eleggere per votazione libera e se- denen es in freier, geheimer Abstim- greta l'Arcivescovo od il V e s c o v o . La mung den Erzbischof oder Bischof zu Santa Sede non nessuno wählen hat. Der Heilige Stuhl wird Arcivescovo o V e s c o v o , intorno al z u m Erzbischof oder Bischof nie- nominerà quale il Capitolo d o p o la elezione mand bestellen, v o n dem nicht das non si sia prima assicurato presso il Kapitel nach der Wahl durch Anfra- Governo Prussiano che contro di esso ge bei der Preussischen Staatsregie- non esistono obbiezioni di carattere rung festgestellt hat, dass Bedenken politischer Art gegen ihn nicht be- politico. * stehen. * 2. Alla formazione delle liste dei j 2. Bei der Aufstellung der Kandi- candidati ed all'elezione partecipano datenliste und bei der W a h l wirken anche i Canonici onorari. die nichtresidierenden Domkapitulare mit. Artikel 7 Articolo 7 La Santa Sede non nominerà nessuno Prelato nullius o Coadiutore Zum Praelatus nullius unci zum Koadjutor eines Diözesanbischofs mit di un V e s c o v o diocesano con diritto dem Eechte der Nachfolge wird der di successione, senza essersi prima Heilige Stuhl niemand ernennen, ohne assicurata presso il Governo Prus- vorher durch Anfrage bei der Preus- siano che non esistono contro il can- sischen didato obbiezioni di carattere poli- zu haben, dass Bedenken politischer tico. Art Staatsregierung gegen den festgestellt Kandidaten nicht bestehen. Articolo 8 1. Le dignità dei Capitoli Metro- Artikel 8 5 1. Die Dignitäten der Metropoli- politani e Cattedrali sono conferite tan- und dalla Santa Sede e, cioè, o v e esistano leiht der Heilige Stuhl und zwar beim due dignità, la prima (Prepositura) Vorhandensein zweier Dignitäten die ad istanza del Capitolo, la seconda erste (Decanato) ad istanza del V e s c o v o des Kapitels, die zweite (Domdeka- der Kathedralkapitel ver- (Dompropstei) auf Ansuchen * Apostolica haec Sedes huiusmodi elenchis non adeo tenetur, ut nequeat, postquam eos mature perpenderit, si necessarium aut conveniens duxerit, alium etiam eligere qui sit extra elenchos. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 528 diocesano; o v e esista una sola dignità nat) auf Ansuchen des Diözesanbi- (Prepositura o Decanato), alternati- schofs, beim Vorhandensein nur ei- vamente ad istanza del Capitolo e del ner Dignität (Dompropstei oder D o m - V e s c o v o diocesano. dekanat) diese abwechselnd auf Ansuchen des Kapitels und des Diözesanbischofs. 2. Die 2. Il V e s c o v o diocesano conferisce Kanonikate der Kapitel i Canonicati alternativamente audito besetzt der DiÖzesanbischof abwech- Capitulo e de consensu Capituli. L'al- selnd nach Anhörung und ternativa ha luogo separatamente per stimmung i canonici effettivi e per gli onorari. wechslung und des Kapitels. findet mit ZuDie Ab- bei residentialen nichtresidentialen Kanonikaten gesondert statt. 3. Il Vescovo nomina i vicari delia Cattedrale audito 3. Die Domvikarien besetzt der DiÖzesanbischof nach Anhörung des Capitulo. Kapitels. Artikel 9 Articolo 9 1. In considerazione della dota- 1. Angesichts der in diesem Ver- zione delle Diocesi e degli istituti trag zugesicherten Dotation der Biö- diocesani, in questa so- zesen und Diözesananstalten wird ein lenne Convenzione, un ecclesiastico Geistlicher zum Ordinarius eines Erz- sarà nominato Ordinario di una Archi- bistums oder Bistums oder der Prae- diocesi o di una Diocesi o di una Pre- latura nullius, zum Weihbischof, z u m latura assicurata Ausiliare, Mitglied eines Domkapitels, zum D o m - membro di un Capitolo Cattedrale, vikar, zum Mitglied einer Diözesan- Vicario di un Capitolo Cattedrale, behörde oder zum Leiter oder Lehrer membro di un ufficio diocesano, o v - an einer Diözesanbildungsanstalt nur vero direttore od insegnante in un bestellt werden, wenn er nullius, Vescovo Istituto diocesano di educazione, soltanto se egli: a) abbia la cittadinanza tedesca, a) die deutsche Eeichsangehörigkeit b) abbia ottenuto un hat. attestato b) ein di maturità che abiliti allo studio in deutschen una Università tedesca, des Reifezeugnis besitzt, c) abbia almeno per un triennio * c) ein zum Studium Universität mindestens an einer berechtigendreijähriges * * Hoc Conventionis praescripto obligationi non derogatur qua clerici tenentur, secundum canonem 1365 Codicis iuris canonici, per sexennium philosophicis ac theologicis studiis operam dare. Conventio inter S. Sedem et Borussiam 529 compiuto gli studi di filosofìa e teo- philosophisch-theologisches Studium logia germanica an einer deutsehen staatlichen H o c h - dello Stato, od in uno dei Seminari schule oder an einem der gemäss! in un'alta scuola vescovili a ciò destinati in confor- Artikel 12 hierfür bestimmten bischöf- mità lichen Seminare oder an einer päpst- dell'articolo 12, od in un'alta scuola Pontifìcia in R o m a . lichen Hochschule in R o m zurückgelegt hat. 2. Mediante intesa tra le Autorità 2. Bei kirchhchemund staatlichem ecclesiastica e governativa si potrà Einverständnis prescindere A b s . 1 zu a, b und e genannten Er- dai requisiti enumerati' kann von den in nel c a p o v . 1 lettere a, b e c; in fordernissen abgesehen werden; ins- m o d o speciale potranno essere rico- besondere nosciuti gli studi compiuti in altre anderen alte scuole di carattere tedesco schulen als den zu c genannten aner- verse da quelle nominate dinella kann das Studium deutschsprachigen an Hoch- kannt werden. lett. e. 3. Almeno due settimane prima 3. Mindestens zwei W o c h e n v o r della progettata nomina di un eccle- der beabsichtigten Bestellung eines siastico a membro di un Capitolo Cat- Geistlichen zum Mitglied eines D o m - tedrale ovvero a direttore od inse- kapitels oder zum Leiter oder Lehrer gnante in un Seminario diocesano, la an einem Diözesanseminar wird die competente zuständige kirchliche Stelleder Staats- Autorità ecclesiastica darà conoscenza al Governo di tale behörde intenzione e, con speciale riguardo mit besonderer Rücksicht auf A b s . 1. al c a p o v . 1 di questo articolo ed dieses all'occorrenza al capov, 2 dell' ar- auf A b s . 2 des Artikels 12, von d e n ticolo 1 2 , comunicherà Personalien des betreffenden Geist- personali simo. le notizie dell'ecclesiastico mede- d o p o la nomina dieser Artikels lichen Kenntnis und Absicht und, gegebenenfalls geben. Eine ent- di sprechende Anzeige wird alsbald nach di der Bestellung eines Bistums- (Prä- una Diocesi o Prelatura, di un V e - latur-) Verwesers, eines Weihbischofs scovo Ausiliare e di un Vicario Ge- und nerale, werden. un Subito von Amministratore provvisorio ne sarà fatta la relativa eines Generalvikars gemacht notificazione. Articolo 10 Artikel 10 1.1 Vescovi diocesani ed il Prelato 1. Die Diözesanbischöfe (der Prae- nullius esigeranno per gli ecclesia- latus nullius) werden an die Geistli- stici, ai quali deve essere conferito chen, denen ein Pfarramt dauernd Acta Apostolicae Sedis - 530 Commentarium Officiale un ufficio parrocchiale stabile, i requi- übertragen werden soll, die in Artikel 9 siti indicati nell'articolo 9 capov. 1 A b s . 1 zru a bis c, und an die sons- lett. tigen in der Pfarrseelsorge anzustel- a-c, e per gli altri ecclesia- stici, che debbono essere impiegati lenden Geistlichen mindestens die in m o d o non transitorio nella cura dort zu a und b genannten Anforde- parrocchiale delle anime, almeno i rungen stellen. Für beide Fälle gilt requisiti enumerati nelle lett. a e b. Artikel 9 A b s . 2. Per entrambi i casi vale l'articolo 9 c a p o v . 2. 2. In caso di stabile collazione di 2. Im Falle der dauernden Ueber- un officio parrocchiale il Vescovo dio- tragung cesano od il DiÖzesanbischof Prelato nullius subito eines Pfarramts wird {Praelatus der nullius) d o p o la nomina comunicherà al Go- alsbald verno il nome dell'ecclesiastico, con Staatsbehörde v o n den Personalien speciale riguardo al capov. 1 di que- des GeistÜchen, mit besonderer Rück- sto articolo. sicht nach auf der Abs. 1 Ernennung dieses der Artikels, Kenntnis geben. Articolo 11. Artikel 11 Sino ad un nuovo accordo, special- Bis zu einer neuen Vereinbarung, mente per il caso della emanazione insbesondere für den Fall, des Erlas- della legge prevista nell'articolo 83 ses des in Artikel 83 der Verfassung della Costituzione della Repubblica des Prussiana, la presentazione in base nen Gesetzes, wird die Präsentation ad, auf Grund eines sogenannten Staats- un cosiddetto patronato fiscale Freistaats Preussen vorgesehe- avrà luogo da parte dello Stato sol- patronats tanto d o p o preso contatto col Vescovo erst nach Benehmen mit dem DiÖ- diocesano o col Prelato nullius a nor- zesanbischof ma di una Istruzione da concertarsi gemäss besonders zu vereinbarender separatamente. Anweisung geschehen. durch oder die Staatsbehörde Praelatus nullius Artikel 12 Articolo 12 la formazione scientifica 1. Für die wissenschaftliche Vor- degli ecclesiastici rimangono le Facol- bildung der Geistlichen bleiben die tà teologiche cattoliche nelle Uni- katholisch-theologischen versità di Breslavia, B o n n e Münster an e nell'Accademia di Braunsberg. B o n n und Münster und an der Aka- 1. Per I den Universitäten Fakultäten in Breslau, loro rapporti coli'Autorità ecclesia- demie in Braunsberg bestehen. Ihr stica Verhältnis sono regolati in conformità degli Statuti in vigore per le Facoltà zur kirchlichen Behörde regelt sich entsprechend den für die Conventio inter S. Sedem et Borussiam 531 teologiche cattoliche di Breslavia e katholisch-theologischen di Bonn. in Bonn und Breslau geltenden Sta- Fakultäten tuten. 2. L'Arcivescovo di Paderborna ed 2. Der Erzbischof v o n Paderborn i Vescovi di Treviri, Fulda, Limburgo, und die Bischöfe v o n Trier, Fulda, Hildesheim e Osnabrück sono autoriz- Limburg, Hildesheim und Osnabrück zati ad avere nelle loro Diocesi un sind berechtigt, in ihren Bistümern Seminario per la formazione scienti- ein fica degli ecclesiastici. L'insegnamen- Vorbildung der Geistlichen zu besit- Seminar zur wissenschaftlichen to in questi Seminari corrisponderà zen. Der Unterricht an diesen Semi- come alle prescrizioni ecclesiastiche naren wird ebenso wie den kirchli- così anche all'insegnamento teologico chen nelle alte scuole tedesche. I suddetti theologischen Vorschriften dem deutschen Hochschulunterricht Vescovi diocesani porteranno a cono- entsprechen. Die genannten Diöze- scenza del per sanbischöfe werden dem Preussischen la Scienza, l'Arte e l'Istruzione pub- Minister für Wissenschaft, Kunst und blica gli Statuti ed il programma d'in- Volksbildung v o n den Statuten und Ministro Prussiano segnamento dei Seminari. Come inse- dem Lehrplan der Seminare Kennt- gnanti nei Seminari saranno nominati nis geben. Zu Lehrern an den Semi- soltanto ecclesiastici, i quali per l'in- naren werden nur solche Geistliche segnamento nella materia loro affidata berufen werden, die für die Lehrtä- abbiano una qualificazione corrispon- tigkeit in dem zu vertretenden Fach dente alle esigenze delle alte scuole eine den Anforderungen der scientifiche tedesche. schen wissenschaftlichen Hochschu- deut- len entsprechende Eignung haben. Artikel 13 Articolo 13 Le Alte Parti contraenti elimine- Die Hohen Vertragschliessenden ranno in via amichevole le divergenze werden eine etwa in Zukunft zwi- di opinione, che sorgessero eventual- schen ihnen entstehende Meinungs- mente in avvenire fra di Esse circa verschiedenheit über die Auslegung la interpretazione di qualche dispo- einer Bestimmung dieses Vertrages sizione della presente Convenzione. auf freundschaftliche Weise besei- tigen. Articolo 14 1. Questa solenne Convenzione il Artikel 14 1. Dieser Vertrag, dessen deut- cui testo italiano e^tedesco fanno me- scher und italienischer Text gleiche desima fede, dovrà essere ratificata Kraft haben, soll ratifiziert, und die Acta Apostolicae Sedis 532 e - gli Istrumenti della ratifica d o - vranno essere scambiati qnanto pri- Commentarium Officiale Ratifikationsurkunden lichst sollen bald in Berlin mög- ausgetauscht ma in Berlino. Essa entrerà in vigore werden. Er tritt mit dem Tag ihres il giorno dello scambio di detti Instru- Austausches in Kaft. menti. 2. Coli'entrata in vigore di questa 2. Gleichzeitig mit dem Inkraft- solenne Convenzione vengono nello treten dieses Vertrages stesso tempo abrogate le leggi e le seinen Bestimmungen treten die ordinanze in opposizione colle dispo- henden Gesetze und Verordnungen sizioni in essa contenute. ausser Kraft. entgegenste- In fede di che i Plenipotenziari Zu Urkund des en haben die B e - hanno firmato la presente solenne vollmächtigten diesen Vertrag unter- Convenzione. zeichnet. Eatto in d o p p i o originale. Berlino, 14 Giugno 1929. t Gesehehen in doppelter Urschrift. Berlin den 14. Juni 1929. E U G E N I O P A C E L L I , Arcivescovo di Sardi, Nunzio Apostolico Dr. O T T O B R A U N , Preussischer Ministerpräsident Dr. C A R L H E I N R I C H B E C K E R , Preussischer Minister für Wissenschaft, Kunst und Volksbildung Dr. H E R M A N N H Ö P K E R - A S C H O F P , Preussischer Einanzminister. Conventio inter S. Sedem et Borussiam Protocollo finale. 533 Schlusspro tokoll. Al momento di procedere alia firma Bei der Unterzeichnung des am della solenne Convenzione oggi con- heutigen chiusa fra la Santa Sede e la Prussia trages i sottoscritti Plenixjotenziari dovuta- dem Heiligen Stuhle haben die ord- mente nungsmässig autorizzati hanno fatto le Tage geschlossenen Ver- des Freistaats Preüssen mit bevollmächtigten Un- seguenti concordi dichiarazioni, che terzeichneten folgende übereinstim- formeranno mende Erklärungen abgegeben, die parte integrante della Convenzione medesima. einen integrierenden Bestandteil des Vertrages selbst bilden. Circa Varticolo 4, proposizione Nel determinare la capov. 1, Zu Artikel 4 Abs. 1 Satz 1. a I. dotazione sj Bei Bemessung der Dotation ist sono prese per punto di partenza le v o n dem derzeitigen Stande der Auf- attuali spese dello Stato wendungen des Preussischen Staates Prussiano per somiglianti scopi personali e reali. für Si è d'accordo che per l'avvenire, in sächliche Zwecke ausgegangen wor- caso cambiamenti in den. Es besteht Einverständnis da- questa materia, si dovrà tenerne ade- rüber, dass in Zukunft hierin etwa guato conto nei riguardi della dota- eintretende Aenderungen bei der D o - zione. tation di eventuali vergleichbare persönliche entsprechende und Berücksichti- gung finden sollen. Circa Varticolo 9, capov. 1, leti. c. Lo Zu Artikel 9 Abs. 1 Buchst, c. studio filosofico-teologico in Das an einer österreichischen staat- una Università austriaca dello Stato lichen Universität zurückgelegte phi- è pareggiato a quello compiuto in losophisch-theologische Studium wird un'alta scuola germanica dello Stato entsprechend den Grundsätzen gleich- corrispondentemente ai principi, che berechtigt, die für andere geisteswis- varranno per altre discipline filoso- senschaftliche Fächer gelten werden. fiche, letterarie e giuridiche. Circa Varticolo 9, capov. 3, proposizione a I. Ciò non importa un diritto di veto da parte dello Stato. Zu Artikel 9 Abs. 3 Satz 1. Ein staatliches Einspruchsrecht wird hierdurch nicht begründet. i Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 534 Circa V articolo 12, capov. 1, proposizione Zu Artikel 12 Abs. 1 Satz 2. a 2. Il senso del § 4 numeri 1 e 2 degli Der Sinn des § 4 Ziffer 1 und 2 der Statuti di B o n n e dei § 48 lettere a e b Bonner und des § 48 Buchst, a und b degli Statuti der Breslauer Statuten ist folgender: di Breslavia è il se- guente: Prima che alcuno sia nominato od B e v o r an einer katholisch-theologi- ammesso all'esercizio dell'ufficio di schen Fakultät jemand zur Ausübung insegnante in una Facoltà teologica des Lehramts angestellt oder zuge- cattolica, sarà interrogato il V e s c o v o lassen werden soll, wird der zustän- competente, se abbia motivate obbie- dige Bischof gehört werden, ob er zioni da muovere circa la dottrina o gegen die Lehre oder den Lebenswan- la condotta della persona proposta. del des Vorgeschlagenen begründete Non si effettuerà la nomina o l'am- Einwendungen zu erheben habe. Die missione di un candidato, contro il Anstellung oder Zulassung eines der- quale siano state in tal guisa solle- art Beanstandeten wird nicht erfolgen. vate eccezioni. La chiamata che precede la nomina Die der Anstellung (Abs. 1) voran- (capov. 1), vale a dire l'offerta della gehende Berufung, d. h. das Ange- relativa cattedra da parte del Mini- b o t des betreffenden Lehrstuhls durch stro per la Scienza, l'Arte e l'Istru- den Minister für Wissenschaft, Kunst zione pubblica, avverrà in forma con- und Volksbildung, wird in vertrau- fidenziale e colla riserva di udire il licher Form und mit dem Vorbehalt V e s c o v o diocesano, In pari tempo der Anhörung des Diözesanbischofs viene informato il V e s c o v o , il quale è geschehen. Gleichzeitig wird der Bi- pregato di esprimere il suo parere, schof benachrichtigt und um seine per il che gli sarà concesso un tempo Aeusserung ersucht werden, für die sufficiente. tale parere debbono ihm eine ausreichende Frist gewährt essere indicate le obbiezioni esistenti werden wird. In der Aeusserung sind contro l'insegnamento o la condotta die gegen die Lehre oder den Lebens- In della persona proposta; è tuttavia wandel des Vorgeschlagenen beste- lasciato al giusto giudizio del V e s c o v o henden di decidere fino a qual punto egli weit der Bischof in dieser Darlegung possa manifestare le obbiezioni m e - zu desime. La nomina Bedenken gehen vermag, darzulegen; bleibt wie seinem sarà pubblicata pflichtmässigen Ermessen überlassen. soltanto dopoché il V e s c o v o avrà Die Berufung wird erst veröffentlicht dichiarato al Ministro che egli non ha werden, nachdem der Bischof dem da sollevare eccezioni contro l'inse- Minister erklärt hat, dass er Einwen- gnamento e la condotta del candidato. dungen gegen die Lehre und den L e - Conventio inter S. Sedem et Borussiam 535 benswandel des Berufenen nicht zu erheben habe. Se un insegnante appartenente ad Sollte ein einer katholisch-theolo- una Facoltà teologica cattolica offen- gischen Fakultät angehöriger Lehrer desse nel suo insegnamento o nei in seiner Lehrtätigkeit oder in Schrif- cattolica, ten der katholischen Lehre zunahe- suoi scritti la dottrina ovvero commettesse un grave o scan- treten daloso mancamento contro le esigenze ärgerlichen Verstoss gegen die Er- della condotta sacerdotale, il V e s c o v o fordernisse des priesterlichen Lebens- competente darne wandels begehen, so ist der zustän- per la dige Bischof berechtigt, dem Mini- è autorizzato a comunicazione al Scienza, e l'Istruzione p u b - l'Arte blica. In questo senza pregiudizio derivanti dalla funzionario Ministro für einen schweren Wissenschaft, oder Kunst und caso il Ministro, Volksbildung hiervon Anzeige zu ma- dei chen. Der Minister wird in diesem sua dello ster oder di lui diritti condizione di Stato, vi porterà Fall, unbeschadet der dem Staats- dienstverhältnis des Betreffenden ent- rimedio ed in particolar m o d o prov- springenden Rechte, Abhilfe leisten, vederà ad una supplenza corrispon- insbesondere für einen dem Lehrbe- dente ai bisogni dell'insegnamento. dürfnis entsprechenden Ersatz sorgen. Circa Varticolo 12, capov. 2, proposizione Zu Artikel 12 Abs. 2 Satz 4. a 4. La qualificazione si prova princi- Die Eignung wird hauptsächlich palmente per mezzo di un lavoro durch eine der akademischen Habili- scientifico corrispondente allo scritto tationsschrift per la abilitazione a libero docente schaftliche Arbeit nachgewiesen; so- entsprechende wissen- nelle Università; se tale lavoro è di fern speciale schaftlicher Bedeutung ist, kann v o n importanza scientifica, si diese v o n besonderer wissen- potrà anche prescindere dall'esigenza dem della promozione a dottore in teologia. Promotion abgesehen werden. Berlino, 14 Giugno 1929. f Erfordernis der theologischen Berlin, den 14. Juni 1929. E U G E N I O P A C E L L I , Arcivescovo di Sardi, Nunzio Apostolico D r . O T T O B R A U N , Preussischer Ministerpräsident D r . C A R L H E I N R I C H B E C K E R , Preussischer Minister für Wissenschaft, Kunst und Volksbildung D r . H E R M A N N H Ö P K E R - A S C H O F F , Preussischer Finanzminister. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 536 NUNZIATURA APOSTOLICA GERMANIA N.. 42009 Herr Ministerpräsident! Der unterzeichnete Apostolische Nuntius beehrt sich, in Ausführung eines ihm y o n Seiner Heiligkeit erteilten Auftrags Eurer Exzellenz folgendes mitzuteilen: Seine Heiligkeit nimmt v o n der parlamentarischen Verabschiedung der feierlichen Uebereinkunft des Freistaates Preussen mit dem HL Stuhle mit Befriedigung Kenntnis und ist Sich der ernsten Bemühungen, der Preussischen Staatsregierung zur Erreichung dieses Zieles bewusst. Er bedauert j e d o c h , dass der der Preussischen Volksvertretung vorgelegte Vertrag im Gegensatz zu den wiederholt und nachdrücklich geltend gemachten Forderungen des H l . Stuhles, die dieser aus grundsätzlichen Erwägungen zu erheben sich veranlasst sah, keine Regelung der Schulfrage enthält. Es darf diesbezüglich daran erinnert werden, dass die Preussische Regierung durch NUNZIATURA APOSTOLICA {Traduzione) GERMANIA N. 42009 Signor Ministro Presidente, Il sottoscritto Nunzio Apostolico ha l'onore di comunicare a Vostra Eccellenza per ordine di Sua Santità quanto segue: Il Santo Padre ha appreso c o n soddisfazione la notizia dell'approvazione parlamentare data alla solenne Convenzione fra la Santa Sede e la Prussia e conosce le v i v e premure del Governo prussiano per il raggiungimento di tale s c o p o . Sua Santità deplora tuttavia che la Convenzione presentata al Parlamento prussiano, malgrado le ripetute ed energiche insistenze, che la Santa Sede si vide nella necessità di fare per ragioni di principio, n o n contiene il regolamento della questione scolastica. Al qual proposito è d'uopo ricordare c o m e c o n Nota diretta al sottoscritto dall'allora Conventio inter S. Sedem et Borussiam 537 eine N o t e v o m 6. Januar 1922, die der damalige Minister für Wissensehaft, Kunst und Volksbildung, Herr Dr. Boelitz, an den Unterzeichneten richtete, die verbindliche Erklärung abgegeben hat, sie « werde auf Ersuchen des Reiches mit diesem in Verhandlungen über die Regelung der religiösen Seite der Schulfrage im Konkordat eintreten ». W e n n der zitierte Satz sich auch in besonderem Betreff auf ein zukünftiges Reichskonkordat bezog, von dem in jenem Zeitpunkt vorwiegend die Rede war, so bekannte sich in ihr die Preussische Regierung doch ausdrücklich z u m Grundsatz der « Regelung der religiösen Seite der Schulfrage im Konkordat », und zwar ohne dabei einen Unterschied zu machen zwischen einem Konkordat mit dem Reich und einem solchen mit Preussen. Dieser Unterschied ist auch in den der fraglichen Erklärung vorausgehenden Besprechungen nicht gemacht worden, welch letztere vielmehr ihren Ausgangspunkt v o n einer Preussen unmittelbar berührenden Angelegenheit nahmen. Während der Erörterungen mit den Regierungskommissaren schlugen diese im Auftrage des Herrn Ministers für Wissenschaft, Kunst und Volksbildung im Juni 1927 eine Mindestformel über die Schule vor, die v o m Ministro per la scienza, Parte e la pubblica istruzione, Sig. Dr. Boelitz, in data del 6 Gennaio 1922, il Governo prussiano emise la dichiarazione, avente forza di impegno, che « s u domanda del Reich esso sarebbe entrato c o n questo in trattative circa il regolamento della parte religiosa della questione scolastica nel Concordato ». Quantunque il surriferito passo riguardi più particolarmente un futuro Concordato per il Reich, del quale in quell'epoca principalmente si parlava, tuttavia il Governo prussiano ammise con esso esplicitamente il principio del « regolamento della parte religiosa della questione scolastica nel Concordato », e ciò senza distinguere tra un Concordato c o l Reich e colla Prussia, distinzione che non fu fatta nemmeno nei colloqui che precedettero la dichiarazione in discorso, ed i quali anzi furono motivati da un affare riguardante direttamente la Prussia. Durante le discussioni coi Commissari governativi, questi proposero in nome del Signor Ministro per la scienza, l'arte e la pubblica istruzione nel Giugno 1927 una formula minima sulla scuola, la quale non fu accettata ACTA, vol. XXI, n. 11. — 13-8-929. 36 538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H o l . Stuhle nur unter äusserstem Entgegenkommen angenommen wurde, v o r allem weil staatlicherseits damals der f ormaijuristische Grund geltend gemacht wurde, dass diese Materie unter die Zuständigkeit des Eeiches falle. Umso schmerzlicher bedauerte der Hl. Stuhl die spätere Streichung auch dieses schon so unzulänglichen Artikels, eine Streichung, die umso weniger als gerechtfertigt gedacht werden konnte, als alle Parteien, die das zeitige Koalitionsministerium bilden, auch im Januar 1922 im Preussische Kabinett vertreten waren. W e n n trotzdem der Hl. Stuhl sich entschlossen hat, daraufhin die K o n kordatsverhandlungen nicht abzubrechen, so tat er dies lediglich mit Rücksicht auf die v o n Seiten der Preussischen Regierung i m Laufe der Ver- handlungen erfolgte Zurückstellung erheblicher Forderungen und v o r allem aus d e m ernsten Wunsche, den Katholiken Preussens die übrigen aus dem Konkordate sich ergebenden Rechtswirkungen und Sicherungen ihrer religiösen Freiheit, sowie dessen günstige Auswirkungen auf ein geordnetes Verhältnis zwischen Kirche und Staat nicht zu gefährden. Er vermag indes nicht davon abzusehen, förmlich zu erklären, dass diese seine Stellungnahme dalla Santa Sede se non per somma condiscendenza, soprattutto perchè fu fatto allora valere da parte dello Stato l'argomento estrinseco che tale materia sia di competenza del Reich. Tanto più dolorosa riuscì quindi alla Santa Sede la soppressione anche di questo, pur così insufficiente, articolo, soppressione che apparisce ancor meno giustificata, se si consideri che tutti i partiti, i quali formano l'attuale coalizione ministeriale, erano anche nel Gennaio 1922 rappresentati nel Gabinetto prussiano. Se, nondimeno, la Santa Sede si risolse a non rompere in seguito a simile omissione le trattative concordatarie, ciò fece unicamente sia per riguardo al fatto che il Governo prussiano aveva durante i negoziati rinunziato da parte sua a rilevanti richieste, sia soprattutto per il v i v o desiderio di non esporre a pericolo gli altri effetti giuridici e le garanzie della libertà religiosa derivanti ai cattolici della Prussia dal Concordato, c o m e pure le favorevoli ripercussioni di esso sull'ordinamento dei rapporti fra Chiesa e Stato. La Santa Sede medesima non può tuttavia tralasciare di dichiarare Conventio inter S. Sedem et Borussiam 539 niemals als Verzicht auf die Grundsätze gedeutet werden darf, die ihn zu der Forderung veranlasst hatten, dass nämlich, wie in den anderen Konkordaten der neuesten Zeit, so auch in der Feierlichen Uebereinkunft mit Preussen die Schulfrage miteinbegriffen werde. B e r Unterzeichnete benützt diese Gelegenheit, um Eurer Exzellenz den Ausdruck seiner ausgezeichneten Wertschätzung zu erneuern. Berlin, den 5. August 1929. (gez.) f E U G E N P A C E L L I , Erzbischof von Sardes, Apostolischer Nuntius. Seiner Exzellenz dem Herrn Preussischen Ministerpräsidenten Herrn Dr. Otto Braun Berlin formalmente che questa sua attitudine non dovrà mai essere interpretata come una rinunzia ai principii, i quali l'avevano indotta a chiedere che, c o m e negli altri Concordati dei tempi recenti, così anche nella solenne Convenzione colla Prussia fosse inclusa la questione della scuola. Il sottoscritto profìtta dell'incontro per rinnovare a Vostra Eccellenza l'espressione dei sentimenti della sua più distinta considerazione. Berlino, 5 Agosto 1929. (f.) f E U G E N I O P A C E L L I , Arcivescovo di Sardi, Nunzio Apostolico. -A Sua Eccellenza Il Sig. Dott. Ottone Braun Presidente del Ministero di Stato Prussiano Berlino 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale D E R PREUSSISCHE MLNISTERPRAESIDENT Berlin, den 6. August 1929. Eure Exzellenz! \ Der unterzeichnete Ministerpräsident des Freistaates Preussen beehrt sich, Eurer Exzellenz den Eingang der N o t e Nr. 42009 v o m 5. d. M. dankend zu bestätigen. Er würdigt durchaus die Erklärungen des Heiligen Stuhles, bittet indes, bezüglich der darin berührten Frage unter Beiseitelassung anderer Erwägungen darauf hinweisen zu dürfen, dass die langjährigen, in der Presse geführten Auseinandersetzungen über den mutmasslichen Inhalt des Konkordats die öffentliche Meinung inzwischen so beeinflusst hatten, dass eine parlamentarische Mehrheit für ein auch die Schule regelndes Konkordat nicht erreichbar war. Angesichts dieser Tatsache würde die Preussische Staatsregierung durch die Beibehaltung solcher Bestimmungen — auch in der Formel v o m Juni 1927 — die parlamentarische Verabschiedung des auch ihrer Ueberzeugung nach für die Sicherung und Festi- II PRESIDENTE ._ , . , {Traduztone) DEL M I N I S T E R O D I S T A T O P R U S S I A N O Berlino, 6 Agosto 1929 Eccellenza, Il sottoscritto Presidente del Ministero di Stato Prussiano ha l'onore di accusare a Vostra Eccellenza ricevimento della N o t a N. 42009 del 5 corrente e di ringraziarLa per la medesima. Egli apprezza pienamente le dichiarazioni della Santa Sede; prega tuttavia di potere, riguardo alla questione ivi toccata, omettendo altre considerazioni, far osservare c o m e le lunghe discussioni apparse sulla stampa circa il presunto contenuto del Concordato avevano frattanto esercitato una tale influenza sulla pubblica opinione, che non era possibile di ottenere una maggioranza parlamentare per un Concordato, il quale regolasse anche la scuola. In vista di ciò, il Governo prussiano, mantenendo simili disposizioni — anche nella formula del Giugno 1927 — avrebbe reso impossibile l'approvazione nel Parlamento della Conventio inter S. Sedem et Borussiam 541 gung ' des religiösen Friedens in Preussen bedeutsamen Vertragswerkes unmöglich gemacht haben. N Die Ausschaltung der Regelung der Schulfrage aus dem nunmehr zum Abschluss gekommenen Vertrag wird indes die verfassungsmässigen Rechte der preussischen Katholiken auf diesem bedeutsamen Gebiete, insbesondere hinsichtlich der konfessionellen Schule und des Religionsunterrichtes, in keiner Weise sachlich beeinträchtigen, da die Preussische Staatsregierung es als eine selbstverständliche Pflicht erachtet, die in der Reichsverfassung anerkannten religiösen Rechte zu wahren und zur vorgesehenen Auswirkung zu bringen. Der Unterzeichnete benutzt die Gelegenheit, um Eurer Exzellenz den Ausdruck seiner ausgezeichneten Wertschätzung zu erneuern. (gez.) B R A U N . - An den Apostolischen Nuntius Erzbischof von Mgr. Dr. Sardes Pacelli Exzellenz in Berlin solenne Convenzione, importante, anche secondo la sua convinzione, per assicurare e consolidare la pace religiosa in Prussia. La omissione del regolamento della questione scolastica nella solenne Convenzione ormai conclusa non pregiudicherà tuttavia realmente in alcun m o d o i diritti spettanti in forza della Costituzione ai cattolici della Prussia in questa importante materia, specialmente per ciò che concerne la scuola confessionale e l'istruzione religiosa, giacché il Governo Prussiano considera naturalmente c o m e un suo dovere di tutelare e portare al d o v u t o effetto i diritti religiosi riconosciuti nella Costituzione del Reich. Il sottoscritto profìtta dell'incontro per rinnovare a Vostra Eccellenza l'espressione della sua più distinta considerazione. (f.) A Sua Eccellenza Mons. Dr. Pacelli Arcivescovo Nunzio di Sardi Apostolico in Berlino BRAUN 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Heute sind im Preussischen Staatsministerium Seine Exzellenz der Apostolische Nuntius in Berlin und Erzbischof von Sardes Dr. Eugen PACELLI und für das Preussische Staatsministerium der Preussische Ministerpräsident Dr. Otto BRAUN zusammengekommen, um die Ratifikationsurkunden zu dem am 14. Juli 1929 zwischen SEINER HEILIGKEIT PAPST PIUS XI. und dem PREUSSISCHEN STAATSMINISTERIUM abgeschlossenen Vertrag des Freistaates Preussen mit dem Heiligen Stuhle gemäss Artikel 14 Abs. 1 dieses Vertrages auszutauschen. Nachdem die Urkunden vorgelegt und für richtig befunden worden sind, hat der Austausch in Gegenwart der Preussischen Staatsminister Dr. Hirtsiefer, D. Dr. Becker, Dr. Steiger, Dr. Höpker Aschoff, Dr. Schreiber, Grzesinski und Dr. Schmidt stattgefunden. Zur Urkund dessen haben die Unterzeichneten dieses Protokoll vollzogen. Geschehen in doppelter Urschrift ih .Berlin am 13. August 1929. * L- £B S. £ö EUGEN PACELLI, Erzbischof von Sardes, Apostolischer Nuntius. L. Pg S. Dr. OTTO BRAUN, Preuss. Ministerpräsident. * Oggi Sua Eccellenza Monsignor Dr. Eugenio Pacelli, Arcivescovo di Sardi e Nunzio Apostolico in Berlino, ed il Ministro Presidente, Dr. Ottone Braun, per il Ministero di Stato Prussiano, si s o n o riuniti nella degli residenza del Istrumenti di Ministero ratifica medesimo della per solenne procedere allo Convenzione scambio conclusa il Conventio inter S. Sedem et Borussiam 543 14 Giugno 1929 tra Sua Santità il Papa Pio XI ed il Ministero di Stato Prussiano, a n o r m a dell'articolo 14 capov. 1 della Convenzione stessa. D o p o c h é gli anzidetti Istrumenti di ratifica sono stati esibiti e trovati in regola, si è effettuato lo scambio di essi alla presenza dei Ministri dello Stato Prussiano Signori Dr. Hirtsiefer, D. Dr. Becker, Dr. Steiger, Dr. Höpker Aschoff, Dr. Schreiber, Grzesinski e Dr. Schmidt. In fede di che i sottoscritti hanno redatto il presente p r o c e s s o verbale. Fatto in doppio originale, in Berlino il 13 Agosto 1929. Annus X X I - Vol, X X Í 2 Septembris 1929 Num. 12 ACTTAPOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI LITTERAE APOSTOLICAE I BASILICAE MINORIS PRIVILEGIIS HONESTATTJR TEMPLUM B. M. V. LIBERATRICIS FIDELIUM DEFUNCTORUM IN OPPIDO MONTLIGEON SAGIENSIS DIOECESIS. PIUS PP. X I Ad Operis p e r p e t u a m rei a Montligeon memoriam. vulgo nuncupati Europa l o n g e l a t e q u e n o n m o d o in r u m regionibus floret. Ad — Sagiensis dioecesis exstat sedes, intra quod, Pii fines Deo iuvante, s e d i n aliis q u o q u e d i s s i t i s o r b i s t e r r a - congruam Pii Operis praedicti principem sedem a p t a n d a m , ecclesia i n h o n o r e m Beatae Mariae Virginis tricis f i d e l i u m d e f u n c t o r u m e x p i a t o r i o carcere d e g e n t i u m e x s t r u c t a est; in s u b titulo Libera- templo erigendo neces- s a r i a , o b l a t i o n i b u s d o n i s q u e s u i s christifideles e x o m n i o r b i s terrarum parte a t q u e ingentem pecuniae s u m m a m , quae erat n o v o Pii Operis moderatoribus suppeditarunt. et o c t a v o die huius mensis Augusti, Templum ipsum, quod vicesimo adstantibus pluribus Galliae episcopis, a b b a t i b u s , clero, p o p u l o q u e confertissimo sollemniter t a n d e m c o n s e c r a t u m est, amplitudine sua, structurae architectonicae stylo, conspicuis artis operibus, quibus ornatur, plane d i g n u m o m n i u m laudibus videtur, adeo ut principem inter o m n e s sacras aedes non m o d o Sagiensis fioitimae t o t i u s r e g i o n i s l o c u m n u n c f a c i l e t e n e a t . in o m n i u m v o t i s , sedes c a n o n i c a frugiferi constituta Nostri est, quod indulgentiis MDCCCCXIII, u t e r a t Pii Operis Expiatorii privilegiisque locupletarunt; in eodemque pie ACTA, vol. XXI, n. 12. — 2-9-929. Anno dioecesis sed e t i a m illo i n t e m p l o Spiritualibus continenterque Deo Decessores inservit s e x 37 546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cappellanorum conlegium, qui inibi liturgicas per annum functiones sacras peragunt, et iuxta statuta Defunctorum officium cotidie recitant. Hisce omnibus attento ac sedulo studio perpensis, cum venerabilis frater Noster Vincentius S. R. B. Cardinalis Vannutelli, Episcopus Ostiensis ac Praenestinus, Sacri Conlegii Decanus, et eiusdem Pii Operis E x p i a t o m apud N o s et R o m a n a m Curiam Patronus, amplissimo suo suffragio commendet preces Sagiensium Episcopi, qui, ut templi laudati Operis Expiatorii a Montligeon decus augeatur, Nos enixe rogat ut eidem templo dignitatem titulumque basilicae minoris impertiri dignemur: N o s , ad significandam etiam peculiarem Nostram pietatem in fideles defunctos in Purgatorio detentos Ecclesiae suffragiis sublevandos, votis bisce adnuendum ultro libenterque existimavimus. Quapropter, coniatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus sacrorum R i t u u m Congregationi praepositis, m o t u proprio ac de certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi, perpetuumque in m o d u m , enunciatam ecclesiam in honorem Beatae Mariae Virginis sub titulo Liberatricis Fidelium defunctorum in expiatorio carcere degentium D e o dicatam, quae, Sagiensis dioecesis intra fines, sedes centralis est Pii Operis a Montligeon vulgo nuncupati, titulo ac dignitate Basilicae minoris honestamus, cum omnibus honoribus, praerogativis, indultis, privilegiisque, quae iuxta normam et morem vigentem, huius tituli dignitatisque propria sunt. Haec mandamus, decernentes praesentes Litteras, quae die tantum octava ab eiusdem ecclesiae consecratione memorata publicandae sunt, firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus iugiter sortiri et obtinere, illisque ad quos pertinent nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel. ignoranter attentari conti- gerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i x m . Augusti, an. MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. C A E D . GASPAURI, a Secretis Status. 547 Acta Pii PP. XI II I N A B B A T I A M S U I I U R I S E R I G I T U R M O N A S T E R I U M S . M A R I A E "BONAE S P E I , M O N I A L I U M O . S . B . , A P U D COLWICH I N ARCHIDIOECESI B I R M I N G A M I E N S I . PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Monasterii Sanctae Mariae a Bona Spe, quod apud civitatem Colwich nuncupatam intra fines Birmingamiensis dioecesis exstat, moniales ad Nos humiliter referunt idem suum monasterium originem duxisse a prioratu Nostrae Dominae de Bona Spe, qui, filialis monasterii Cameraeensis monialium Sancti Benedicti, anno MDCLII, pro mulieribus Anglis fundatus est, quae, patria exsules ob tunc in Anglia saevientem persecutionem, Lutetiae Parisiorum degebant. Parisiensis vero ipsius monasterii moniales, post fere ab incunabulis annos centum et quinquaginta, saeculo decimo o c t a v o exeunte, perturbatione magna Gallica grassante, Angliam petierunt, ibique, variis in locis antea exceptae, apud : Canningion dein moratae sunt, eademque in d o m o canningtonensi, primae omnium in Anglia, perpetuae Sanctissimi Sacramenti adorationis inceperunt pium opus, quod, per centum circiter annos continuatum, adhuc mirabiliter durat. Decessor vero Noster rec. mem. Gregorius P p . X V I Litteris Apostolicis sub anulo die decima sexta Iulii an. M D C C C X X X I I I datis monasterium canningtonense totamque eius Religiosarum familiam sub directo et immediato Sanctae Apostolicae Sedis patrocinio posuit. At rescripto die X X m . Augusti an. MDCCCCXXVI obsignato Sacra Congregatio pro Religiosorum Sodalium Negotiis monasterium idem Sanctae Mariae Bonae Spei, quod iam anno M D C C C X X X V I , Sancta Sede probante, a Cannington ad hodiernum locum Colwich nuncupatum, nunc intra Birmingamiensis archidioecesis fines, translatum erat, Congregationi iterum Anglicae Ordinis Sancti Benedicti aggregatimi, dictae Congregationis Abbatis Praesidis iurisdictioni subiecit. Moniales autem eiusdem monasterii, ad firmitatem praesertim Instituti obtinendam, enixas nunc Nobis Supplicationes adhibent ut illud, ad hunc usque diem in prioratum tantum constitutum, de benignitate Nostra in abbatiam erigere dignemur, ita ut more ceterarum Congregationis d o m o r u m abbatissa potestatis perpetuae novae abbatiae per Nos erectae regimini praesideat. Nos propterea, quibus nihil antiquius est, quam ut religiosae vitae monumenta debito opportunoque decore honestentur, hisce supplicationibus ultro libenterque annuere existimavimus. Conlatis igitur consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o manae Ecclesiae Cardinalibus Sacrae Congregationi praepositis pro Regu- 548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale larium negotiis pertractandis, apostolica Nostra auctoritate, perpetuumque in m o d u m , praesentium Litterarum tenore prioratum monialium Sanctae Mariae Bonae Spei, apud Colwich in archidioecesi Birmingamiensi positum, Ordinis Sancti Benedicti, in abbatiam sui iuris, servatis servandis, Congregationi Anglieae eiusdem Ordinis incorporatam, erigimus; ac propterea statuimus ut ex nunc et in posterum novae abbatiae Sanctae Mariae a B o n a Spe, sic per Nos erectae, regimini abbatissae in posterum eligendae potestate perpetua, servatis iugiter de iure servandis, praesideant. Contrariis non obstantibus quibuslibet. H a e c edicimus, mandamus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere et fore, suosque plenos et integros effectus sortiri atque obtinere, illisque monialibus ad quas spectant vel in posterum spectare poterunt plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque fieri atque inane si quid secus super his a quoquam, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a e , apnd Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i i i mensis Septembris an. MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. III S E D E S S E U R E S I D E N T I A P A T R I A R C H A E CILICIAE A R M E N O R U M R E S T I T U I T U R IN BERYTHUM PROPE EZOMMAR IN LIBANO. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Commissum Nobis divinitus supremi Apostolatus officium postulat ut Ecclesiarum omnium felici statui consulamus et ea sollicito studio decernamus quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere ac feliciter eveniant. Iamvero rec. me. Praedecessor Noster Pius P p . X I , auctoritate Apostolica exstinxit et abolevit titulum primatialem atque archiepiscopalem Armeniae Constantinopo- litanae Ecclesiae; deinde Constantinopolitanae! ecclesiasticam Armenorum provinciam Patriarchatu! Ciliciae perpetuo univit, mandans ut novus Patriarcha eiusdemque successores titulo fruerentur Patriarcharum Ciliciae Armenorum; ut iidem in urbe Constantinopolitana résidèrent eandemque Constantiuopolitauam Ecclesiam ordinaria iurisdictione gubernarent. V o luit insuper ut praedictus Patriarchatus iisdem limitibus coërceretur, quibus Ciliciae Patriarchatus et Primatiatus Constantinopoleos tunc tem- Acta Pii PP. 549 XI poris continebantur. Verum cum in praesenti, rerum conditiones aliae omnino sint ac tunc temporis fuerunt, Patriarcha Ciliciae Armenorum h o diernus, venerabilis frater Paulus Petrus X I I I Terzian, v o t a exprimens Armenorum Episcoporum in Urbe congregatorum, Nos enixis precibus flagitavit ut residentiam Patriarchae ipsius eiusque successorem a Constantinopolitana civitate in Libánum transferre velimus. N o s autem votis his annuentes, de consilio venerabilium fratrum Nostrorum Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalium Congregationi praepositis pro Ecclesia Orientali, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque apostolicae Nostrae potestatis decernimus ac mandamus, ut, plenitudine, praesentium tenore, attentis praesentibus rerum adiunctis, sedes seu residentia Patriarchae Ciliciae Armenorum eiusque successorum restituatur in Libano, scilicet in urbe Beyrouth prope Bzommar, ubi iam primi Patriarchae Armeni sunt commorati. Id concedimus, mandamus, statuimus decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum futuris temporibus suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate quavis, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Octobris an. MDCCCCXXVIII, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. IV RESTITUITUR ARCHIEPISCOPALIS ECCLESIA CONSTANTINOPOLITANA ARME- NORUM. PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — Praedecessor Noster, rec. me., Pius P p . IX Apostolica auctoritate exstinxit atque abolevit titulum primatialem atque archiepiscopalem Armeniae Constantinopolitanae Ecclesiae. Deinde Constantinopolitanam ecclesiasticam Armenorum provinciam Patriarchatu! Ciliciae perpetuo univit, mandans ut novus Patriarcha, eiusque successores titulo fruerentur Patriarcharum Ciliciae Armenorum, ut iidem in urbe Constantinopolitana résidèrent, eandemque Constanti- 550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nopolitanam Ecclesiam ordinaria iurisdictione gubernarent. Voluit insuper ut praedictus Patriarchatus iisdem limitibus eoërceretur, quibus Ciliciae Patriarchatus et Primatiatus Constantinopoleos tunc temporis conti- nebantur. Sed cum, inspectis mutatis rerum conditionibus, quae aliae omnino sunt in praesentiarum quam quae tunc temporis fuerunt, votis annuentes tam hodierni Patriarchae Ciliciae Armenorum Pauli Petri Terzian, quam aliorum Episcoporum A r m e n o r u m in Urbe congregatorum, de potestatis apostolicae plenitudine, per Apostolicas Litteras hac ipsa die sub anulo Piscatoris datas, sedem sive residentiam ipsius Patriarchae Ciliciae Armenorum et successorum eius in posterum, ex urbe Constantinopolitana in Libanum restituerimus, opportunum etiam visum est consilium archiepiscopali iterum titulo Ecclesiam Constantinopolitanam A r m e norum decorare. Auditis itaque venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus Congregationi praepositis pro Ecclesia Orientali, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque apostolicae similiter Nostrae potestatis plenitudine, praesentium tenore Ecclesiam Constantinopolitanam Armenorum titulo archiepiscopali iterum decoramus, sine ecclesiastica provincia, et volumus ut idem Ecclesiae, sic per Nos ad archiepiscopalem dignitatem restitutae, praeficiatur Antistes qui eam iure ordinario gubernet ac regat; firmis tamen manentibus memorata sedium unione, titulo Patriarchae-Ciliciae Armenorum, et iurisdictione Patriarchae in totum Patriarchatum, quem ad m o d u m Decessor Noster praelaudatum statuit. H a e c volumus atque statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; illisque ad quos spectant, sive spectare poterunt, nunc et in posterum amplissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate quavis, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuscumque. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Octobris an. MDCCCCXXVTII, Pontificatus Nostri septimo. P. CARD. GASPABEI, a Secretis Status. Acta Pii PP. XI 55Í V TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR TEMPLUM IMMACULATI CORDIS B . M . V . I N CIVITATE SANCTI IACOBI D E CHILE, CONGREGATIONIS MISSIONARIORUM FILIORUM EIUSDEM IMMACULATI CORDIS. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis in ditione Chilensi Moderator provincialis Nos edocet h o c anno quinquagesimum recurrere anniversarium a dedi- catione templi, quod sub titulo Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis Missionarii Filii Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis Sancti I a c o b i de Chile in civitate primum erexerunt. Structura praenobili, ampHtudine ac magnificentia templum ipsum praefulget, decem altaribus exornatur affabre confectis, pluribusque imaginibus devotis ac sacris reliquiis d e c o ratur. Aptis inibi sacris vasis, pretiosis et praedivitibus supellectilibus paramentisque divinus cultus peragitur a frugiferae Congregationis praefatae clero, qui templo addictus religiosam vitam in adiectis aedibus vivit. Frequentes in templo christifideles sacris functionibus adsunt, sacramenta suscipiunt, verbum Dei audiunt; in eodemque templo plures piae sodalitates et catholicae consociationes, quae ad b o n u m christifidelium spirituale spectant, propriam sedem habent. Cum propterea provincialis Moderator Congregationis Missionariorum Filiorum Cordis Immaculati Beatae Mariae Virginis, communia v o t a depromens utriusque cleri populariumque, enixas nunc Nobis preces adhibuerit ut quinquagesimi anni praedicti occasione titulo ac privilegiis Basilicae minoris honestare velimus templum ipsum: N o s , attenta quoque amplissima commendatione tum venerabilis fratris Archiepiscopi Sancti Iacobi de Chile t u m dilecti fifi Procuratoris generalis laudatae Congregationis Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, ut pietas christifidelium erga Beatissimae Deiparae Immaculatum Cor impensius foveatur itemque peculiare sit Congregationi praefatae Nostrae benevolentiae testimonium, ultro libenterque huiusmodi supplicationibus adnuendum existimavimus. Conlatis itaque consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus Congregationi Sacrorum Rituum praepositis, de certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in m o d u m enunciatum templum in honorem Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis D e o dicatum in civitate atque archidioecesi Sancti Iacobi de Chile, dignitate aa Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 552 titulo Basilicae minoris decoramus c u m omnibus privilegiis, quae iuxta dispositiones apostolicas vel decreta ecclesiis h o c titulo honestatis c o m petunt. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent seu pertinere poterunt plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi m . Februarii an. M D C C C C X X I X , Pontificatus Nostri o c t a v o . P. C A E D . G A S P A R R I , a Secretis Status. VI DISMEMBRATO TERRITORIO E X VICARIATU APOSTOLICO DE SIWANTZE ERI- GITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE TSINING IN SINIS, CLERI INDIGENI CURIS TRADENDA. PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Ex A p o s t o l i c o munere, quo divinitus fungimur, ad rei christianae incrementum procurandum sollicito studio consulimus ut in nimium amplis terrae plagis, aucto operariorum numero, apta iurisdictio ecclesiastica opportune constituatur. Quapropter cum venerabilis frater Episcopus titulo Paroecopolitanus, Vicarius de Siwantze Apostolicus, N o s edocuerit territorium suae iurisdictioni subiectum late extensum ac multitudine incolarum conspicuum esse, ideoque Nos rogaverit ut suus de Siwantze vicariatus ad catholicam fidem validius inibi p r o m o v e n d a m in duas partes divideretur, ex qua una clero indigenae c o m mittenda esset: N o s huiusmodi votis, suffragio amplissimo auctis venerabilis 'fratris Celsi Costantini, Archiepiscopi titulo Theodosiopolitani, Delegati Apostolici Nostri in Sinis, concedendum ultro libenterque existimavimus. Quapropter conlatis quoque consiliis c u m venerabilibus fratribus Nostris Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Cardinalibus, qui Propagandae Fidei negotiis sunt praepositi, omnibusque rei momentis attente perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque A p o stolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore mandamus 553 Acta Pii PP. XI ut ex nunc et in posterum territorium, q u o d civiles subpraefecturas de Feng-cJieng, Leang-TcJieng, Kining, Tao4in complectitur, a vicariatu apo^ stolico de Siwantze seiungatur; atque idem territorium sic separatum in n o v u m vicariatum apostolicum erigimus, cui nomen facimus de Tsining. Ipsum vero vicariatum apostolicum de Tsining ad Nostrum et Sanctae huius Sedis beneplacitum cleri indigenae curis tradimus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere et fore, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, illisque ad quos spectat et in posterum spectare poterit in omnibus plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritum que ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a q u o vis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum E o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die V I I I m . Februarii an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri o c t a v o . P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VII F I N E S I M M U T A N T U R I N T E R V I C A R I A T U M APOSTOLICUM D E B R A Z Z A V I L L E E T P R A E F E C T U R A M APOSTOLICAM D E U B A N G H I - C H A R I I N A F R I C A . PIUS PP. X I Ad futuram rei memoriam. — Pastorale officium Nobis commissum nihil N o s magis sollicitat quam spiritualibus locorum necessitatibus, ut christifideles opportunis praesidiis adiuventur, omni, quo cum D e o possumus, studio sollerter providere. H a c ratione c o m m o t i , cum Vicarius A p o s t o licus de Brazzaville ad utilitatem vicariatus nimium ampli sui provehendam atque ad rei catholicae progressum inibi procurandum Nos rogaverit ut septentrionalem eiusdem vicariatus partem, quam de la Haute Sangha nuncupant, finitimae praefecturae apostolicae de Ubanghi Chari adiungere seu adnectere velimus, atque ad id plenus etiam consensus accedat Praefecti Apostolici de Ubanghi Chari, Nos huiusmodi supplicationibus concedere censuimus. Quapropter, conlatis consiliis cum venerabilibus fratribus Nostris Sanctae Eomanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis Propagandae Fidei praepositi sunt, omnibusque rei momentis attente perpensis, m o t u proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore 554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a vicariatu apostolico de Brazzaville septentrionalem partem de là Haute Sangha nuncupatam, separamus sive dismembramus, atque idem territorium sic separatum sive dismembratum praefecturae apostolicae de Ubanghi Chari tribuimus sive adnectimus: q u o d b o n u m , felix faustumque in D o m i n o siet. H a e c statuimus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere: illisque ad quos pertinent, seu pertinere poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. N o n obstantibus contrariis quibuslibet. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v i i i m . Februarii an. M D C C C C X X I X , Pontificatus Nostri octavo. P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status. VIII ORDINARIIS, SACERDOTIBUS ET CHRISTIFIDELIBUS DIOECESIUM AC DITÌONUM AMERICAE LATINAE PRIVILEGIA AC FACULTATES AD DECENNIUM CON- CEDUNTUR. PIUS PP. X I Ad perpetuam rei memoriam. — Litteris Apostolicis sub anulo Piscatoris datis die x v i n m. Aprilis, an. MDCCCXCVIT, rec. mem. Decessor Noster lieo P p . X I I I ad trentennium valitura Episcopis, presbyteris, christifidelibus Americae Latinae conspicua concessit privilegia, quae propterea transacto concessionis tempore nunc suo robore destituta sunt. Sed cum impensa, qua premimur, sollicitudo de Dominici gregis Nobis concrediti salute ad ea procuranda impellat Nos, quae in evidentem christifidelium utilitatem, feliciusque eorundem regimen noverimus redundare, privilegia memorata certo quodam m o d o renovanda existimavimus. A t , ob iuris canonici Codicis promulgationem et mutatas temporum rerumque condiciones, nonnullae desiderabantur immutationes in priscae concessionis tenore; ideoque n o v u m schema privilegiorum, quae sunt nunc concedenda, Sacris Romanae Curiae Congregationibus, pro materia ad unamquamque spectante, propositum est atque ab eisdem recognitum. N u n c autem, audita praesertim dilecti filii Nostri Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis a Secretis Sacrae Acta Pii PP. XI 555 Congregationis Consistorialis relatione, exhibitas Nobiá Episcoporum A m e ricae Latinae preces ultro libenterque excipientes, m o t u proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a praecedenti facultatum recensione illis, quae haud necessaria videbantur vel in iuris canonici Codice iam continebantur, privilegiis ablatis, praesentium Litterarum tenore ad proximos decem annos, ab harum Litterarum data computandos, prorogamus facultates, quas omnibus et singulis dioecesium ac ditionum Americae Latinae Ordinariis, sacerdotibus et christifidelibus, ut infra, tribuimus. Earundem vero facultatum tenor sequens est: 1) Ordinarii locorum parochis vel missionariis, in regionibus seu locis in quibus ob magnam distantiam vel ob aliud impedimentum eisdem perdifficile sit, ex fontibus baptismalibus, ubi asservatur, desumere et secumferre aquam Sabbato Sancto et Pentecoste benedictam, possunt facultatem concedere aquam baptismalem benedicendi ea breviore formula, quae, a rec. m e m . Decessore Nostro Paulo I I I missionariis in Peruvia apud Indos concessa, nunc in Appendice Ritualis Romani legitur. 2) Parochi et missionarii, si propter temporis defectum improbamque defatigationem vel aliis gravibus de causis omnes adhibere pro baptismo adultorum praescriptas caeremonias haud facile valeant, solis ritibus qui in Constitutione rec. m e m . Pauli P p . I I I Altitudo die 1 m. Iunii an. MDXXXVii data designantur, uti licite poterunt, praevio tamen Ordi- narii consensu. 3) Item Ordinarii locorum deputare possunt, ad Sacramentum Confirmationis administrandum, sacerdotes quantum fieri potest in aliqua dignitate ecclesiastica constitutos, vel munere Vicarii foranei fungentes; nunquam vero simplices sacerdotes commorantes illis in locis in quibus praedictum Sacramentum administrandum erit; servata n o v a Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum Instructione pro simplice sacerdote ex Sedis Apostolicae delegatione Sacramentum Confirmationis administrante. 4) Iidem Ordinarii ad assistendum nuptiis iuxta formam a iure statutam delegare possunt sacerdotes¿ qui Missionum causa ad evangelizandos fideles vel ad aliud exercitium pietatis implendum in longinquas regiones, a parochiali aede dissitas, pergunt, iisdem Missionibus perdurantibus, absente Ordinario, vel parocho, vel Vicario cooperatore, atque iis servatis, quae, prouti res ferat et loci ac temporis condiciones observari permittant, matrimonii celebrationi ad normam Codicis iuris canonici canonis 1919 et seq. praemitti debent; facta tamen huius Apostolici indulti expressa mentione in unoquoque casu et iugiter firmis sacrorum canonum praescri- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 556 ptionibus tum de iuribus parochi servandis tum de inscriptione in libris paroecialibus facienda. 5) Ordinarii pariter dispensare valent super matrimonialibus iuris dumtaxat ecclesiastici impedimentis, a quibus Sancta Sedes dispensare consuevit, exceptis proinde impedimentis, quae ex sacris Ordinibus m a i o ribus vel ex affinitate in linea recta consummato matrimonio proveniunt: excepto quoque ob rei gravitatem impedimento de quo in canone 1075 nn. 2, 3; exceptis denique mixtae religionis et cultus disparitatis impedimentis, nisi speciales,a Suprema Sacra Congregatione Sancti Officii facultates obtentae fuerint. - Pariter veniam iisdem facimus decernendi atque declarandi legitimam prolem nupturientium, d u m m o d o ipsa in adulterio ne sit concepta: facta tamen in unoquoque casu, etiam in concedendis dispensationibus, huius Apostolici Indulti expressa mentione. 6) Fidelibus autem matrimonium contrahentibus largimur ut quocumque anni tempore nuptiarum benedictionem accipere possint, d u m m o d o illis temporibus, in quibus ab Ecclesia nuptiae prohibentur, a nimia pompa abstineant; cauto tamen ut, si extra Missam benedictio nuptialis concedatur, formula in appendice « de Matrimonio » Ritualis Romani adhibeatur. 7) Concedimus pariter ut sacra Olea etiam antiqua, non tamen ultra duos annos, adhiberi possint, d u m m o d o ne sint corrupta et n o v a vel recentiora sacra Olea, peracta omni diligentia, haberi nequeant. 8) Ordinarii permittere queunt sacerdotibus usum altaris portatilis, ita tamen ut huiusmodi usus sit tantum in fidelium b o n u m , atque illis in locis in quibus ecclesiae vel publica oratoria desint, aut paroecialis ecclesia sit longe distans, n o n vero in mari; d u m m o d o celebrationis locus sit decens atque honestus, super petra sacra celebretur, et parochi ceterique sacerdotes, quibus haec facultas tribuetur, Sancti Evangelii explicatione vel catechesis traditione fideles' Sacro adstantes instruant. 9) Ordinarii concedere possunt sacerdotibus facultatem celebrandi in navi sacrosanctum 1 Missae Sacrificium, durante dumtaxat tempore iti- neris, d u m m o d o locus, in quo Missa peragenda est, nihil indecens aut indecorum praeseferat, mare aut flumen sit adeo tranquillum, ut quodcumque e Cauce effusionis sacrarum Specierum periculum absit; atque alter sacerdos, superpelliceo indutus, si adsit, celebranti presbytero adsistat. 10) Omnibus autem Americae Latinae christifidelibus permittimus ut a dominica Septuagesimae usque ad festum Sanctorum Apostolorum Petri ac Pauli praecepto annuae Confessionis et Communionis satisfacere possint. 557 Acta Pii PP. XI 11) Iisdem christifidelibus largimur, si loca inhabitent ubi prorsus impossibile vel saltem admodum sit difficile ad confessarium accedere, ut lucrari queant Indulgentias ac Iubilaea, quae Confessionem, Communionem et ieiunium requirunt, d u m m o d o , servato ieiunio, sint corde saltem contriti, addito firmo proposito admissa, quamprimum poterunt, confitendi. 12) Denique largimur ut in causis tam criminalibus, quam ceteris quibuscumque forum ecclesiasticum concernentibus, quae in rem iudicatam iam non transierint, fieri possit appellatio in tertia instantia ad alterum Metropolitam vel Episcopum eiusdem provinciae, viciniorem ei a quo primo fuit lata sententia; integra tamen manente facultate ad A p o s t o licam Sedem, ad iuris tramitem, recurrendi. Haec suprascripta, ut spirituali bono christifidelium in Americae Latinae regionibus degentium quantum in D o m i n o possumus prospiciamus, concedere existimavimus, abrogatis deletisque auctoritate Nostra A p o s t o lica omnibus et singulis Indiarum Occidentalium privilegiis quocumque nomine vel forma a Sancta Sede prius concessis. Contrariis quibuslibet, etiam speciali et individua mentione dignis, non obstantibus. D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x m. Aprilis an. MDCCCCXXIX, Pontificatus Nostri octavo. P. CAED. GASPAEKI, a Secretis Status. 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I BOLIVARENSIS DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS DECRETUM Cum ab Apostolica Sede expostulatum fuerit ut territorium paroeciae Macas e dioecesi Bolivareusi seiungeretur et iurisdictioni Sacrae Congregationis de Propaganda Fide subiceretur, Ssmus Dominus Noster Pius d i v . P r o v . P P . X I , probe noscens id in b o n u m animarum cessurum, atque attento v o t o R. P. D. Caroli M. De La Torre, Episcopi Guayaquilensis et Administratoris Apostolici dioecesis Bolivarensis, oblatis precibus annuend u m censuit. Quapropter idem Ssmus, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, h o c Consistoriali decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expedirentur, territorium memoratae paroeciae Macas e dioecesi Bolivarensi seiungit et iurisdictioni Sacrae Congregationis de Propaganda Fide subiicit, ut missionariis ab ea dependentibus illud committere valeat. Contrariis quibusvis non obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 25 Aprilis 1929. C. L. £8 CARD. PEROSI, Secretarius. S. V. Santoro, Substitutus. II PORTUS PRINCIPIS - CAPITIS HAITIANI ET GONAIVENSIS DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS PAROECIARUM DECRETUM Ad maiorem ecclesiastici regiminis commoditatem et utilitatem Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P p . XI benigne statuit ut territorium dioecesis Gonaivensis, nuper de suo Pastore primum provisae, S. Congregatio 559 Consistorialis comprehendat integram provinciam civilem vulgo appellatam de Artibonite. Cum autem nonnullae paroeciae, ad archidioecesim Portus Principis et ad dioecesim Capitis Haitiani spectantes, intra limites memoratae civilis provinciae reperiantur, idem Ssmus Dominus Noster de plenitudine suae potestatis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel sua interesse praesumant consensu, praesenti Consistoriali decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae desuper expeditae fuissent, paroecias vulgo nuncupatas Hinche, Maissade, Marmelade, S. Michel, cum omnibus et singulis clericis, fidelibus et ecclesiis ibidem exstantibus, a dioecesi Capitis Haitiani, cui usque adhuc pertinebant, separat, et Ecclesiae Gonaivensi in perpetuum coniungit; similiter paroeciam vulgo de Thomonde ab archidioecesi Portus Principis seiungit et c u m clero, fidelibus et ecclesiis exstantibus eidem Gonaivensi dioecesi attribuit; contrariis non obstantibus quibuscumque. Ad haec autem exsecutioni mandanda idem Beatissimus Pater deputat E. P. D. Petrum Cogliolo, Antistitem Urbanum, et Secretarium Apostolicae Internuntiaturae Haitianae, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet ecclesiasticum virum in dignitate constitutum, c u m onere mittendi ad hanc Sacram Congregationem, intra sex menses a data praesentium computandos, authenticum exemplar executionis peractae. D a t u m E o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis die 25 Iunii 1929. C. L £8 CARD. PEROSI, Secretarius. S. f Fr. Raphael C, Archiep. Thessalonicen., Adsessor. III DE FINIUM DIOECESIUM MUTATIONE Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa X I , decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, sequentes mutationes finium dioecesium benigne statuere dignatus est: 7 Iunii 1929. — PLOCENSIS -VARSAVIENSIS. Pagus « R y n i a » a paroecia « Zegrze » et a dioecesi Plocensi divisus est atque paroeciae « Nieporet » archidioecesis Varsaviensis perpetuo coniunctus. — GNESNENSIS E T P O S N A N I E N S I . Pagi « Orzechowo » et « Pieczkowo » a paroecia « D e b n o » et ab archidioecesi Posnaniensi separati sunt atque decanatui « Miloslaw » archidioecesi Gnesnensis perpetuo uniti. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 560 28 Iunii. — QTJEBECENSIS-SANCTI G E R M A N I . Pagus « B l i e r » una simul eum territorio adiacente per circiter duo millia passuum, separatus est a paroecia S. Eleutherii et ab archidioecesi Quebecensi atque paroeciae S. D a v i d de Sully, in dioecesi Sancti Germani, perpetuo incorporatus. IV PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Pominus Noster Pius divina Providentia P a p a XI successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis singulas quae sequuntur Ecclesias de n o v o Pastore dignatus est providere, nimirum: 19 Iulii 1929. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Andreae et Edimburgi praefecit R . D . Iosephum Mac Donald, O . S . B . hactenus A b b a t e m monasterii ad S. Benedictum in civitate Fort-Augustus, dioecesis Aberdoniensis. 26 Iulii. — Abbatiae nullius Sancti Pauli extra moenia Urbis, R. D. Hildebrandum Vannucci, O. S. B. Congr. Casinensis. 2 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Garanhunensi, R. P. D. Antonium De Paiva, hactenus Episcopum Ilheosensem. — Cathedrali nuper erectae Ecclesiae de Lages in Brasilia, R. P. D a nielem Hostin, O. P. M. — Cathedrali Ecclesiae Uberabensi, R. P. A n t o n i u m Colturato, in Ordine F. M. Capuccinorum Aloisium a Sancta Anna. 6 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Lamiensi, R. D. Henricum Lemiroy, decanum Yprensem, deputatum coadiutorem, cum iure futurae successionis, R. P. D. Gustavi Iosephi Waffelaert, Episcopi Brugensis. 16 Augusti. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cotradensi, R. P. D. E h a m Ioannem Iosephum Morel, hactenus Archiepiscopum Pondicheriensem. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS APPROBATIONES Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P p . XI decretis Sacrae Congregationis negotiis Religiosorum sodalium praepositae: 12 Martii 1929. — Institutum Sororum, vulgo Petites Sœurs Dominieaines Garde-Malades des Pauvres nuncupatarum, approbavit una c u m eius Constitutionibus, sed has ad septennium tantum, experimenti gratia. — Constitutiones Instituti Sororum vulgo Ausiliatriei delle anime del Purgatorio nuncupatarum, definitive approbavit. 561 S. Congregatio de Religiosis —. Constitutiones Instituti Sororum vulgo Suore della Dottrina Cristiana nuncupatarum, definitive approbavit. — Constitutiones Instituti Sororum Vulgo de la 'Retraite. Chrétienne nuncupatarum, ad septennium experimenti gratia approbavit. — Institutum Sororum vulgo Francescane della S. Famiglia nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Treviren. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium experimenti gratia approbavit. 30 Aprilis. — Institutum Sororum a S. Ioseph cuius domus princeps in dioecesi Treviren. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia, approbavit. — Institutum Sororum vulgo Petites Sœurs de la Sainte Famille nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Sherbrooken. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia approbavit. -— Institutum Sororum vulgo Missionarie dell'Immacolata Concezione della Madre di Dio nuncupatarum, cuius domus princeps in Praelatura "nullius Santaremen. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium experimenti gratia approbavit. — Institutum Sororum Mariae Ssmae Consolatricis cuius domus princeps in archidioecesi Mediolanen, sita est, approbavit una cum eius Constitutionibus, sed has ad septennium tantum, experimenti gratia. —- Institutum Sororum a Sacra Familia cuius domus princeps in dioecesi Mechlinien, sita est, approbavit una cum eius Constitutionibus, sed has ad septennium tantum experimenti gratia. — Constitutiones Sororum a Doctrina Christiana, definitive approbavit. — Institutum Sororum, vulgo Francescane Missionarie di Maria Ausiliatrice nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Carthaginen. sita est, laudavit, eiusque gratia, Constitutiones ad septennium experimenti approbavit. — Institutum Sororum vulgo Povere Scolastiche del Terzo Ordine di S. Francesco Serafico nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Lincien. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenta gratia, approbavit. — Institutum Sororum vulgo Terziarie Domenicane di Nostra Signora del S. Cuore nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Capifonten. sita est, laudavit, eiusque Constitutiones ad septennium, experimenti gratia approbavit. — Constitutiones Instituti Sororum vulgo di S. Francesco della B. V. M. degli Angeli nuncupatarum, cuius domus princeps in dioecesi Treviren. sita est definitive approbavit. ACTA, vol. XXI, n 12. — 2-9-929. 38 562 Acia Apostolicae Seáis - Commentarium Officiate SACRA CONGREGATIO RITUUM I ANDEGAVEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS V E N . SERVAE D E I IOANNAE D E L A NOTJE I N S T I T U T R I C I S SORORUM S A N C T A E A N N A E A P R O V I D E N T I A N U N CUPATARUM. SUPER DUBIO An eonstet de virtutibus theologalibus, nempe Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, Temperantia necnon cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine ac earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agiturf Oppidum haud ignobile, Salmurium nuncupatum, intra dioecesis Andegavensis fines nascentem vidit, saeculo x v n , Servam Dei Ioannam Delanoue, ex piis honestisque parentibus, qui m o d i c a m exercentes mercaturam in timore Domini vitam degere satagebant. Pueritia nitide exacta, ubi primum virtutis meritum et vitii dedecus plane intelligere valuit,fpeccatum horrescere coepit, et quidquid vitium saperet in aliis quoque reprehendebat, saepe matre de suis defectibus admonita. Subinde conscientiae stimulis vexata, ad confessarium saepe accedebat, qui quum esset lansenianorum doctrinis imbutus, nullum opportunum Ioannae praebere remedium sciebat. Parentibus orbata, in saniorem confessarium incidit, qui statim ei praecepit, ut negotiationi, quam a patre veluti hereditatem acceperat, minime vacaret diebus festis. Annuit Ioanna, quamvis loci consuetudo contrarium suaderet, paratamque se exhibuit potius ad quamlibet temporalem iacturam, quam animae detrimentum subeundum. Ex illo tempore mira in eius animo facta est mutatio, qui ad avaritiam pronus videbatur, et totus in caritatis opera conversus est. Itaque paulo post, relicta rerum temporalium negotiatione, evangelicam assequi perfectionem impenso studio sibi constituit, arctamque sanctitatis viam alacriter est ingressa. Olim v e r o per oppidi semitas obviam habuit puellam quae externo corporis habitu in egestate et desolatione sese versari patefaciebat. Dei Eamula misericordia mota eam tamquam orphanam secum duxit in d o m u m suam, ubi pium 563 Institutum collocare voluit pro puellis excipiendis probeque educandis. Caelesti visione illustrata, statim alias adulescentulas recepit piasque feminas adiecit, n o v a m condidit societatem, divinae Providentiae praesidio omnino innixam, quam Sanctae Annae a Providentia nuncupavit. A t q u e msperatas opes a Providentia saepe recepit, quibus exordientis societatis calamitatibus et necessitatibus non semel c o m m o d e occurrere valuit. Ita aperte a Dei Providentia adiuta caritatem suam ad exteros egenos et infirmos extendebat, eamque nemini denegabat. Piae societati opportunas tradidit regulas, advigilabatque attente ne disciplinae vigor elangueret. Ipsa vero Dei Famula caelestem sibi conciliare opem maxime studebat, insuetis corporis poenitentiis carnes suas macerabat, m o d i c o et insuavi cibo vescebatur. H o c vitae austerissimae genus tenens, plures piae societatis domos diversis in locis instituit, omnigenis caritatis operibus intenta, ad aetatis suae annum septuagesimum pervenit, quo sancte in Domino requievit, relicta singulari sanctitatis fama, quae demortuae virtutes ac laudes ubique celebrabat. Exinde exortum desiderium Famulae Dei caelestes honores comparandi, conditisque Ordinaria et Apostolica auctoritate inquisitionibus, servato iuris ordine, de eiusdem heroicis virtutibus habita est Congregatio Antepraeparatoria in aedibus Reverendissimi Card. Andreae Friihwirth, Causae Relatoris, die 20 Aprilis anno 1920, quam secuta est Congregatio Praeparatoria in Palatio Apostolico Vaticano die 24 Maii anno 1927. Novissime vero, scilicet die 28 mensis Maii vertentis anni, coactus est universus disceptand u m coetus coram Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papa X I , in quo a memorato Cardinali Ponente Dubium ad discutiendum propositum fuit: An constet de virtutibus theologalibus, nempe Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, necnon cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine ac Tempe- rantia, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur? Qui aderant omnes tum Reverendissimi Cardinales, tum Patres Consultores suffragia sua ediderant, quae Beatissimus Pater intento animo prosecutus est, suum tamen pronunciare iudicium in alium diem distulit precesque continuandas esse hortatus est adstantes pro maiore divini luminis copia impetranda. Mentem autem suam pandere volens hodiernam diem qua solemnia in honorem sacratissimi Cordis Iesu peraguntur, selegit. Quare, Sacro devotissime facto, accitisque Reverendissimis Cardinalibus Camillo Laurenti, sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, et Andrea Friihwirth, Causae Ponente, una cum R. P. Carolo Salotti, sanctae Fidei Promotore generali, meque infrascripto a secretis, eisque adstantibus, Pontificio solio assidens solemniter edixit: Ita constare de heroicis virtutibus Ven. Serme Dei Ioannae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 564 Delanoue, nempe de Fide, Spe, - Caritate in Deum ae proximum, nec non de Prudentia, Iustitia, Fortitudine, Temperantia earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum, de quo agitur, discussionem procedi ut ad quatuor miraculorum queat. H o c vero decretum evulgari et in acta sacrorum Rituum Congregationis inseri iussit, septimo idus Iunii anno millesimo nongentesimo vicesimo nono. C. CARD., LAURENTI, S. R. C. Praefectus. L. © S. A. Mariani, Secretarius. . II VENETEN. BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVI D E I PETRI ROGUE PRESBYTERI CONGREGATIONIS MISSIONES, IN ODIUM RENATI FIDEI, UTI FERTUR,. 1NTEREMPTI. SUPER DUBIO An sit signanda Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agiturf Inter illos vigiles fortesque in fide viros utriusque cleri qui ad exemplum sacrorum antistitum in nefanda perturbatione gallica saeculi x VIII exeuntis, n o n armis mortiferis corporeisque viribus sed divino iustitiae et veritatis spiritu afflati, pro Christo et Ecclesia satanae eiusque sectatoribus constanter obstiterunt, atque in extremo discrimine de impio et maligno hoste illustri victoria triumpharunt, alter accenseri potest ipsius Christi et Ecclesiae minister Petrus Renatus Rogne, sacerdos e Congregatione Missionis, de cuius causa et fama sanctitatis et martyrii apud sacrorum rituum Congregationem disceptatum est. Interim de eius vita et gestis quaedam breviter narrare iuvat ex actis processualibus desumpta: Petrus Renatus in urbe Venetensi e piis honestisque parentibus Claudio Rogne, Andegavensi, et Francisca Loyseau, Riturieensi, die 11 Iunii 1758 natus, eadem die baptismi sacramento regeneratio est. Genitore defuncto, puer sub tutela et disciplina matris educatus, modestia et pietate profecit. In celebri Collegio Venetensi litteris bonisque moribus institutus, superiorum et condiscipulorum aestimationem et amorem sibi concilia vit, illicque, decimum sextum aetatis annum agens, studiorum S. Congregano Rituum 565 curriculum laudabiliter absolvit. Ad statum ecclesiasticum se vocatum sentiens, et precibus, consiliis votisque suae conscientiae moderatoris et matris probatus, ingressus est Seminarium Venetense ubi superiora studia et sacram theologiam diligenter coluit atque uberius percepit. Tempore debito et opportuno, Dei famulus scientia et virtute ornatus, dignus est habitus, qui ad sacros Ordines per gradus ascenderei; quos ipse suscepit ...per manus sui Ordinarii E m i Améiot, Episcopi Venetensis, in ecclesia parochiali Beatae Mariae Virginis du Mené nuncupatae. Ad sacerdotium evectus die 21 Septembris anno 1782, superiorum Seminarii consilio et suffragio atque proprii antistitis auctoritate et mandato, novensilis presbyter capellani munere fungitur penes sorores a Recessu Venetensi appellatas, quod cum christianae doctrinae institutione et praedicatione in utilitatem ipsarum sororum et fidelium, spiritu, zelo et opere sacerdotali per quatuor annos exercuit. Quum vero a presbyteris Congregationis Missionis instructus et educatus esset atque inde ab initio sui sacerdotii eandem sodalitatem amplecti cuperet, postquam omnia impedimenta ipsiusque genitricis difficultates superare potuerit, hac etiam annuente, de consensu et venia sui Episcopi, sanctum propositum assequutus est per optatam acceptionem in Seminario Parisiensi S. Lazari die 25 Octobris 1786, praelaudatae Congregationis Superiore generali Rmo D. Jacquier et Seminarii rectore-Michaele Renato Eerrand. In novitiatu, caritatis et sanctitatis spiritum et regulas sancti fundatoris Vincentii a Paulo utiliter hausit et libavit, eoque rite absoluto, religiosa vota nuncupavit. Deinde missus, uti magister sacrae theologiae, ad Seminarium maius Venetense, hoc munus intenso studio optime implevit cum laude et approbatione aliorum professorum speciatim D. Le Gal, iam sui superioris et amici, atque aestimatione et profectu alumnorum. Magistrum quoque se exhibuit eximium in sacris ministeriis, atque pietatis, diligentiae ac prudentiae exemplar, in sacro litando, in caeremoniis exequendis, in sacramentis ministrandis speciatim in conscientiis dirigendis suorum filiorum spiritualium. Mirabilis eius caritas enituit erga pauperes et afflictos, praesertim tempore pestilentiae et persecutionis, dum suum opus laboriosum, spirituale et corporale impendebat in "ipsorum levamen et auxilium, palam vel secreto iuxta~varios casus et pluries cum gravi -suae vitae periculo. In natione enim gallica ob quasdam leges non minus unitati et libertati quam iuribus et constitutionibus Ecclesiae adversas et ab hac expresse reprobatas, ex. gr. « De constitutione civili cleri » et de iuramento dicto libertatis et aequalitatis eidem clero imposito, religiosi et clerici, maxime perturbati sunt. Inter religiosos et sacerdotes qui divina gratia et protectione suffulti, legibus iniuste impositis et iuri ^divino et ecclesiastico rectaeque bonorum subditorum conscientiae contrariis obedire 566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale recusarunt, dispositi ac parati ad minas, careares et supplicia pro catholica religione viriliter perferenda, non infimum tenet locum noster Petrus Renatus qui suam fidei professionem et scriptam contestationem contra leges iniquas patefecit coram Tribunali criminali Venetensi, prouti legitur in huius regestis sub n, 11 anno 1796 archivo de Morbihan. Interea Dei famulus in Seminario absconditus mansit per aliquod temporis spatium, donec ab eo expulsus, officium suum secreto adimplere potuit usque ad diem 24 Decembris horam nonam de sero anno 1795. Tunc enim a nequam viro denuntiatus et ab excubiis comprehensus, ad aedem Districtus deductus est. Ab eius membris in sessione congregatis statim postulavit atque obtinuit sacras Species quas pro viatico viro infirmo deferebat, sumere, quod devotissime fecit, adstantibus genuflexis eas adorantibus. Advenientibus militibus in carcere inclusus, concapti-vis monitor, consolator et exemplar exstitit acceptissimus. De vitae ratione agenda in captivitate, ordinatam congruamque regulam sibi statuit quam fideliter servavit. Insuper canticum, composuit pietate, spe et expectatione b o n u m de proximo transitu animae suae a vinculo corporis solutae ad Christum et cum Christo in civitatem sanctam Ierusalem novam, canticum laetitiae quasi inspiratum a davidico psalmo (121): « Laetatus sum in his quae dicta sunt mihi in dom u m Domini ibimus. Stantes erunt pedes nostri in atriis tuis, Ierusalem ». Sed in carcere et in vinculis diu non mansit, namque die 2 Martii 1796 a tribunali supplicio damnatus et die sequenti ad patibulum perductus, morte imminente, elevatis oculis et manibus in caelum, ore et animo vuituque sereno laetus dicens: « In manus tuas, Domine, commendo spiritum m e u m », capite plexus est, eiusque angelica anima de hoc exilio et vita in, caelestem patriam et vitam migravit. Fama sanctitatis et martyrii Servi Dei Petri Renati post obitum magis magisque in dies usque in praesens clara et diffusa ita eluxit, ut super ea Processus informativus in ecclesiastica Curia Venetensi institutus sit, et ad sacram Congregationem, Rituum transmissus. Instante vero admodum R e v . D. Iosepho Scognamilio Congregationis Missionis et huius Causae postulatore, quum observato iuris ordine, et revisione scriptorum eiusdem Servi Dei peracta, per decretum S. R. C. diei 22 Martii 1922 nihil obstet quominus ad ulteriora procedi possit et omnia in promptu sint, attentis litteris postulatoriis quorumdam E m o r u m S. R. E. Cardinalium, R m o r u m Archiepiscoporum et Episcoporum Galliae et Italiae necnon Superiorum generalium Ordinum et Congregationum religiosarum, ac R e v m i D. Francisci -Verdier, Superioris generalis Congregationis Missionis, E m u s et Rmus Dnus Cardinalis Ianuarius Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopus Albanensis et eiusdem Causae Relator, in Ordinariis sacrorum rituum Congregationis comitiis subsignata die ad S. Congregatio 567 Rituum Vaticanas aedes coadunatis, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis Causae in casu ei ad effectum de quo agitur? Et E m i ac E m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius E m i Ponentis, audito v o c e et scripto E. P. D. Carolo Salotti Fidei promotore generali, omnibus sedulo perpensis, rescribere censuerunt: Affirmative seu signandam esse Commissionem si Sanctissimo placuerit. Die 4 Iunii 1929. Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro Pio Papae XI per infrascriptum Cardinalem Sacrae Eituum Congregationi Praefectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem sacri Consilii ratum habens, propria manu signare dignata est Commissionem introductionis Causae beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Petri Eenati Eogue, presbyteri Congregationis Missionis. Die 12 Iunii 1929. C. L. © CARD. S. R. C. Praefectus. LAURENTI, S. A. Mariani, Secretarius. III SANCTI FLORI BEATIFICATIONIS VIRGINIS ET E TERTIO CANONIZATIONIS O R D I N E S. sit signanda Commissio DEI CATHARINAE JARRIGE, DOMINICI. SUPER An SERVAE DUBIO Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Catharina Jarrige, Petri et Mariae Céìarier filia in oppido Doumis, dioecesis tunc Claromontanae, nunc S. Fiori, die 4 Octobris anno 1754 nata et sequenti die baptizata, Virgo e Tertio Ordine S. Dominici, post sanctam et operosam vitam et senectutem pie obiit die 4 Iulii anno 1836. In tristissimis terroris et perturbationis gallicae temporibus pretiosam navavit operam in levamen cleri et plebis loci, nominatim eorum qui in respectivis proprii status et conditionis officiis et laboribus se suamque religionem catholicam heroica virtute tuebantur. Pietate enim et caritate pollens, necessitatibus publicis et privatis, quantum potuit, per se et per alios largiter succurrebat; unde merito appellabatur Soror Providentia et mater pauperum, tota D e o devota et confisa atque Deiparae 568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ope et amore suffulta. Licet humili loco et genere orta, habuit tamen parentes honestos et christianos, qui eam in pueritia, sicut alios filios tres mares et tres feminas, una cum peculiari devotione erga Beatissim a m Virginem Mariam, cuius speciosa et prodigiosa imago ab universo populo loci Mauriac colebatur, congrua et catholica institutione ad pietatem et ad laborem educabant. Ob inopiam familiae, ipsa v i x novennis famulatui fuit addicta, successu temporis in bonis et christianis familiis, quarum laudem, fiduciam et amorem sibi comparavit. Bene praeparata ad primam communionem, eam angelico candore et ardenti cordis affectu suscepit, magis in dies aetate, religione et virtute progrediens. Quum esset duodecim annorum, Dei famula dilectam genitricem Mariam Célarier gravi morbo afflietam cunctisque sacramentis ecclesiae recreatam amisit, in pago du Cher, die 22 Decembris 1767. Post aliquod tempus et signanter post nuptias propriae sororis quibus ipsa interfuit, tepescente pietate viribusque animi languentibus, levitati et inconstantiae, mundique voluntatibus et sanationibus aliquantum indulsit, fidei tamen morumque integritatem custodiens. Luctam in corde suo sentiebat inter v o c e m saeculi et v o c e m Domini, auctam quoque timore periculi mortis, sed excelsae Reginae Pacis invocato et obtento auxilio, caelesti lumine mentis et pacifica tranquillitate animi ad meliorem frugem reversa est Catharina. Ludis, vanitatibus et choréis valedicens, gravibus seriisque rebus satisfaciens, orationi vacare coepit atque inter Tertiarias Dominicanas per manus sui parochi Ronnat adscribi voluit, atque, iuxta normam et morem huius Instituti, virtutibus christianis, potissimum caritatis erga pauperes et aegrotos in propria paroecia sedulo incubuit, inde ab anno aetatis suae vigesimoquarto. Sed iam tempus advenit, quo Catharina," uti aurum in igne probanda erat simulque eximiis caritatis operibus exercendis destinata. Tunc nobilis illa gallorum natio acerbissimo incendio conflagrata per plures annos magnas et multas rerum hominumque perturbationes vidit et passa est, rationi, iustitiae Tectisque legibus non obtemperantes i m o infensas et contrarias. In hac turbulentissima Reipublicae tempestate per quam humana et sacra c u m magna crudelitate et sanguinis effusione subversa sunt, Dei famula velut angelus pietatis et caritatis, multis miseriis et indigentiis animae et corporis subvenire studebat. Insuper non solum ob dictas Reipublicae calamitates afflicta erat, sed etiam propter statum suae familiae per gravem morbum suae sororis et per obitum dilectissimi sui patris qui in aetate septem et septuaginta annorum die 28 Decembris anno 1790 migravit ad D o m i n u m , in extremis ea cogitatione ac sensu recreatus quod superstitem relinquebat piam et actuosam filiam Catharinam utique orphanam et in medio tribulationum, sed in- adiutorio Altissimi habitantem et in prote- 569 etione Dei caeli non minus commorantem quam bene sperantem. Interim Dei famula quum iam se devovisset assistentiae pauperum et aegrotorum et cum presbyteris et fidelibus communicare soleret, omnem adhibuit industriam, dexteritatem, prudentiam et vigilantiam, ne sibi et aliis praesertim presbyteris pericula et damna imminerent. Tempore enim illo presbyteri fideles qui iuramentum ab iniqua lege impositum praestare nolebant, in domibus vel in sylvis vel in praeruptis montibus et locis se occultare eurabant, ne in manus persecutorum inciderent; et Catharina stipem studiose colligebat apud matronas et divites, interdum etiam apud dissidentes moderatos, ad necessaria et opportuna subsidia egenis et presbyteris distribuenda, facta veluti ancilla apud dominos, currens huc et illuc officiis humanitatis et caritatis gerendis. Ob quas causas non semel in carcerem missa et ab eo, populi motu ac tumultu, liberata in suis misericordiae operibus constanter perseveravit. Prudenti silentio, responsis ambiguis et signo crucis munita, cauta et moderata exstitit in secretis proferendis; et plura evasit pericula et discrimina pro se et pro aliis. Eebus demum in Gallia compositis et tranquillitate ac pace restituta Catharina reliquos suae vitae annos circiter quadraginta in oppido Mauriac humanitatis, religionis et sacrificii apostolatum prosecuta, thesaurum bonorum operum auxit in gloriam Dei et salutem animarum. Frequens erat in templo ad sacra, et assidua oratione precibusque Rosarii cum mysteriis meditatis spiritum suum fovebat. Tandem aetate ac gravi pectoris morbo confecta et laboribus fracta, post quinque dies, extremis ecclesiae sacramentis devotissime receptis, hanc miseram et mortalem vitam cum altera beata et aeterna feliciter commutavit, die quarta Iulii anno 1836. Fama sanctitatis, quam Dei Famula ante et post obitum adepta fuerat, progressu temporis usque in praesens adeo invaluit, ut super ea Processus informativus ' in ecclesiastica curia Sancti Fiori, ordinaria auctoritate constructus fuerit, idemque absolutus R o m a m ad sacram rituum Congregationem delatus sit. Instante autem R m o P. Francisco Maria Guerrini, Ordinis Praedicatorum et huius causae legitimo postulatore, quum, observato iuris ordine, omnia in promptu sint et nihil obstet quominus ad ulteriora procedatur, attentis litteris postulatoriis quorumdam E m o r u m S. R. E. Cardinalium, Rmorum Archiepiscoporum et Episcoporum praesertim Galliae et Italiae, necnon Capituli Cathedralis, Archipresbyteratus et Decanatus, dioecesis S. Fiori, c o m munitatum religiosarum, personarum spectabilium atque fidelium paroeciae loci Mauriac, Emus ac R m u s Dnus Andreas Cardinalis Friihwirth, S. R. E. Cancellarius, et eiusdem Causae Relator* in Ordinario sacrorum rituum Congregationis coetu subsignata die ad Vaticanas aedes coacto, sequens dubium discutiendum proposuit: An sit signanda Commissio introductionis Causae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 570 in casu et ad effectimi de quo agitur? Et E m i ac E m i Patres sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius E m i Ponentis, audito v o c e et scripto E. P. D. Carolo Salotti, Eidei Promotore generan, omnibus sedulo discussis ac perpensis rescribere censuerunt: Affirmative seu signandam esse Commissionem si Sanctissimo placuerit. Die 4 Iunii 1929. Facta postmodum de his per infrascriptum Cardinalem sacrae rituum Congregationi praefectum relatione Sanctitas Sua resolutionem eiusdem Sacrae Congregationis ratam habens, propria manu signare dignata est Commissionem introductionis causae beatificationis et canonizationis Servae Dei Catharinae Jarrige, Virginis e Tertio Ordine S. Dominici. Die 12 Iunii 1929. C. CAED. LAURENTI, S. R. C. Praefectus. L. $ S. A. Mariam, Secretarius. Alcune Riviste di materie ecclesiastiche e liturgiche hanno recentemente pubblicato una risposta di questa Sacra Congregazione dei Riti concernente dei dubbi sull'interruzione della Messa solenne, da parte dei celebrante, per attendere il compimento di alcune cérémonie, con data 14 Novembre 1928. Si dichiara che tale risposta non proviene dalia Sacra Congregazione, e che non sono autentiche le firme appostevi. Con questa occasione si rammenta che l'unica promulgazione ufficiale per i decreti generali della Sacra Congregazione, è il Bollettino Ufficiale, Acta Apostolicae Sedis. 10 Agosto 1929. A. Mariani, Segretario. S. Congregatio de Seminariis et de Studiorum Universitatibus 57Í S. CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS VITERBIEN. ET TUSCANEN. DE UNIONE SEMINARIORUM VITERBIENSIS ET TUSCANENSIS IN SEMINARIUM INTERDIOECESANUM VITEREII CONSTITUENDUM. DECRETUM Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus peropportunum iampridem duxerat statuendum esse ut duo Seminaria dioecesium Viterbien. et Tnscanen., quae aeque principaliter sunt unitae, in unum coalescerent; sic enim clericorum institutioni efficacius consuleretur. Consilium hoc Ssmus Dominus Noster Pius P p . XI omnino probavit, simulque huic Sacrae Congregationi commisit ut ea omnia provideret, quae ad huiusmodi unionem rite perficiendam conducerent. Proinde Sacra -Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus, Ut muneri sibi commisso faciat satis, quae sequuntur decernit: I. Ex duobus Seminariis Viterbien. et Tuscanen. nunc exsistentibus unum fiat, quod in civitate Viterbien. constituatur, sit utrique dioecesi proprium et Seminarium Interdioecesanum Viterbien. et Tuscanen. nuncupetur. I I . B o n a et reditus, iura et onera simul et privilegia ad Seminaria Viterbien. et Tuscanen. spectantia Seminario Interdioecesano exinde adiudicentur; I I I . In eligendo Deputatorum coetu sive pro disciplina, sive pro bonorum temporalium administratione, ad normam can. 1359, Episcopus utrumque Capitulum Viterbien. et Tuscanen. audiat. R. P. D. Ordinario Viterbien. et Tuscanen. Sacra Congregatio tribuit facultatem, quae superius statuta sunt, exsequendi, eique mandat ut de peracta exsecutione ad ipsammet referat. Contrariis quibuslibet, etiam specifica mentione dignis, minime obstantibus. D a t u m R o m a e , ex aedibus Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, die xv Iunii anno MDCCCCXXVIII. C. CARD. BISLETI, Praefectus. L. & S. f I. Sinibaldi, E p . Tiberien., Secretarius. 572 Acta Apostolicae ACTA Seáis - Commentarium Officiale TRIBUNALIUM SACRA ROMANA R O T A Citatio edictalis MARIANOPOLITANA NULLITATIS MATRIMONII (VIAU-CHARLEBOIS) Cum ignoretur locus actualis commorationis Hadriani Charlebois in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , via delia Dataria, 94) die 15 Novembris 1929, hora 12, ad c o n c o r d a n d u m de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione: An confirmanda sit vel infirmanda sententia Rotalis diei 5 Aprilis 1929 in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti Hadriani Charlebois curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * L. )$j S. F. Parrillo, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Augusti 1929. Ioannes Ladelci, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Hadrien Charlebois, défendeur en cette cause, Nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Via della Dataria, n. 94), 15 Novembre 1929, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant la Rote. Boit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 5 Avril 1929 dans ce cas ? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit M. Hadrien Charlebois, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos 573 ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CAMOTES AUTHENTICE INTERPRETANDOS RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA E m i Patres Pontificiae Commissionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi mandarunt ut infra ad singula : I. - DE LITTERIS DIMISSORIIS D. - An vi canonis 310 § 2, conlati c u m canone 958 § 1 n. 4, Provicarius apostolicus intra annum a sede vacante litteras dimissorias concedere possit. B. - Affirmative. II. - DE MATRIMONIO ACATHOLICORUM D. - An ab acatholicis nati, de quibus in canone 1099 § 2, dicendi sint etiam nati ab alterutro parente acatholico, cautionibus quoque praestitis ad normam canonum 1061 et 1071. B. - Affirmative. I I I . - DE IEIUNIO IN CONSECRATIONE ECCLESIAE D. - An ieiunium in consecratione ecclesiae, de quo in canone 1166 § 2, moderandum sit secundum communem legem ieiunii ecclesiastici. B. - Affirmative. I V . - DE SEPULTURA ECCLESIASTICA D. - An praescriptum canonis 1221 extendatur etiam ad postulantes et ad alumnos scholarum apostolicarum in religionibus. B. — Negative. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 574 V. - DE ALIENATIONE BONORUM ECCLESIASTICORUM D. ~ An vi canonis 1532 § 1 n. 2 requiratur licentia S. Sedis ad alienandas per m o d u m unius plures res ecclesiasticas eiusdem personae, quae simul sumptae valorem excedunt triginta millium libellarum seu fmncorum. 22. - Affirmative. D a t u m R o m a e , die 20 mensis Iulii anno 1929. P. Card. GASPARRI, Praeses. s L. © I. Bruno, Secretarius. JDiarium Romanae Curiae 575 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE CONCISTORIALE AVVISO DI CONCORSO Nella Segreteria della Sacra Congregazione Concistoriale avrà luogo il giorno 29 Ottobre p. v., ore 8,30 antimeridiane, un concorso al posto di Officiale della medesima S. Congregazione. I sacerdoti che volessero prendervi parte, purché non abbiano oltrepassato gli anni 45, dovranno esibire alla Segreteria della detta Sacra Congregazione, entro il 20 Ottobre p. v. la domanda, munita del nulla osta del proprio Ordinario, e gli altri titoli e documenti che ritenessero opportuno presentare. Sarà tenuta in particolare considerazione la conoscenza di lingue estere. II concorso consisterà in una prova scritta, riguardante particolarmente la materia di competenza della stessa Sacra Congregazione. Roma, dalla Segreteria della Sacra Congregazione Concistoriale, 2 Settembre 1929. f Fr. Raffaello C, Arci v. di Tessalonica, Assessore. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 6 Agosto 1929, presso l'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente della Causa di Beatificazione e Canonizzazione della Ven. Serva di Dio Paola Frassinetti, Fondatrice dell'Istituto delle Suore Dorotee, si è tenuta la Congregazione Antipreparatoria, nella quale dai Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi della medesima, si è discusso il dubbio su due miracoli che si asseriscono da Dio operati per intercessione della stessa Venerabile, i quali vengono proposti per la sua Beatificazione. TRIBUNALE DELLA S. R. ROTA AVVISO Si notifica che le domande di ammissione allo Studio della Rota, per il prossimo anno giuridico, si ricevono negli Uffici del Tribunale dal 20 Settembre al 20 Novembre. 13 Agosto 1929. M. Massimi, Decano. 576 Acta Apostolicas Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Camerieri 24 28 Giugno » 5 Luglio » » 10 12 28 » 30 10 Agosto » » » 1929. » » » » » » » »• * » » »• » Segreti Soprannumerari ai S. S.: Monsig. Carlo Cuttat, della diocesi di Basilea. Monsig. Natale Oliva, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Luigi Nava, della medesima archidiocesi. Monsig. Ludovico Pichler, della diocesi di Gratz. Monsig. Giovanni Pauli, della medesima diocesi. Monsig. Walter Tomschitz, della medesima diocesi. Monsig. Nicomede Donzelli, dell'archidiocesi di Ancona. Monsig. Guglielmo Solil, della diocesi di Sebenico. Monsig. Teodoro Marino Pietro Bekkers, della diocesi di Haarlem. Monsig. Fortunato Zocchi, dell'archidiocesi di Milano. Monsig. Michele J. Whalen, della diocesi di Newark. Monsig. Guglielmo F. Lawlor, della medesima diocesi. Monsig. Guglielmo A. Griffin, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni J. Dauenhauer, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S.: 5 10 Agosto » 1929. Il sig. William V. Griffin, della diocesi di Trenton. » Il sig. Tommaso J. Maloney, della diocesi di Newark. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 10 20 Luglio » 1929. Monsig. Antonio Rossi, della diocesi d'Ivrea. » Monsig. Michele Colombo, della diocesi di Asti. Camerieri d'onore di Spada e Cappa Soprannumerari di S. S. : 22 18 24 Luglio » » 1929. 11 sig. Alvaro Camiro de Angulo, della diocesi di Barcellona. » Il sig. Dott. Jan Jirì Riickl, dell'archidiocesi di Praga. » I I sig. Costantino Silvino Jakimowicz, dell'archidiocesi di Varsavia. NECROLOGIO 5 Agosto 1929. L'Emo sig. Card. A N T O N I O M E N D E S B E L L O , del titolo dei Ss. Marcellino e Pietro, Patriarca di Lisbona. Annus X X I - Vol. X X I 1 Octobris 1929 Num. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMRNTAEIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XI NOTANDUM In nota ad art. 6, § i, Sollemnis Conventionis inter Sanctam Sedem et Borussiae Rempublicam, in calce p. 527 huius Commentarii Officialis, verba « alium etiam eligere qui sit extra elenchos » intellegenda sunt ita: «alios etiam eligere legenda, seu, si mavis, qui sint extra elenchos». CONSTITUTIO APOSTOLICA DE SEMINARIO RUSSICO PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM D E I AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quam curam de Orientalibus ad catholicam unitatem reducendis, ut sacram Nos hereditatem a Decessoribus Nostris accepisse, haud semel, sed praesertim Litteris Encyclicis Berum Orientalium anno superiore datis, sollemniter testati sumus, ea Nos ad nova pro illarum gentium salute excogitanda remedia semper impellit, quo citius et plenius optatus dissitorum filiorum reditus comparetur. Yerum maxima prae ceteris Nos tenet pastoralis sollicitudo de nobilissimis Russicae ditionis gentibus, quas in profundum paene maiorum detrusit lugenda omnium cum divinarum tum humanarum rerum ibi iam diu furens perturbatio. Nam cum teneris adoACTA, rol. XXI, n. 13. — 1-10-929. 39 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale leseentibus potissimum diabolicam struantur insidiae, ut, iniquissimis doctrinis infecti, homines atque etiam ipsum. Deum (horribile dictu!) acerrimo odio prosequi consuescant, nulla humanitus affulget spes fore ut brevi res in melius cedant. Sed quoniam etiam contra spem in spem credere (Rom., IV, 18) fides Nostra Nos edocet, quia non erit impossibile apud Deum omne verbum ( L u c , I, 37) et quoniam supremi regiminis officium Nos urget ut, quantum in Nobis est, omnia praesto habere curemus, quae ad novam illius gentis spiritualem resurrectionem divinae Providentiae consiliis, cum primum misericordiae tempus advenerit, efficacius inservire possint, nihil aliud tam necessarium tamque opportunum ducimus, quam impensum studium de catholico clero instituendo, cui huiusmodi cura incumbit et qui hodiernis sacerdotibus pondus diei et aestus strenue portantibus, sed laboribus et aerumnis iam iam confectis atque etiam non sine quadam quasi martyrii palma in dies succumbentibus, in auxilium veniat, et novos, quos ex miserentis Dei bonitate firmiter speramus copiosissimos, animarum manipulos colere et colligere et in horrea Domini reponere possit. Iamvero ad haec Nostra vota opere adimplenda, post diuturnas ad Deum preces et collatis consiliis cum dilecto filio Nostro Aloisio Sancti Georgii in Velabro S. E. E. tunc Diacono nunc Presbytero Cardinali Sincero, Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali Secretario eodemque Nostrae Commissionis pro Russia Praeside, Seminarium seu Collegium Eussicum in Urbe condere statuimus; in hoc, dicimus, totius catholici orbis centro et capite, unde romano spiritu omnino imbuti ad suos cives novi apostoli redeant. Proposito autem huic Nostro tempestive propitia adfuit e caelis, quam nuper simul cum S. Francisco Xaverio Missionum omnium catholicarum Patronam ediximus, S. Teresia a Iesu Infante; dum enim haec animo volvebamus, sponte Nobis, ipsius Lexoviensis Virginis nomine, oblata est sat copiosa pecuniae vis, quae ad aedes Collegio Eussico exstruendas instruendasque fere esset par. Quavis igitur abrupta mora, tam aperto divino freti auxilio, aptum ad S. Mariae Maioris in Exquiliis locum selegimus, ubi superiore Acta Pii PP. XI 579 anno millesimo nongentesimo vigesimo octavo, die undecima Februarii, in festo Immaculatae Virginis apud Lapurdium visae, auspicalem novi Collegii lapidem idem dilectus filius Noster Aloisius S. E. E. 'Cardinalis Sincero nomine Nostro sollemniter posuit. Cuius quidem rei feliciter tunc inchoatae gratam in aevum memoriam, annuo Pontificatus Nostri nomismate id referente, servari voluimus. Nunc vero, cum novum illud aedificium in eo sit ut compleatur, perficiendae huic magni momenti rei manus admovere cupientes, vehementerque exoptantes ut hoc ipso Nostri sacerdotii anno quinquagesimo selectus clericorum numerus illuc recipi possit, ad eiusdem Seminarii seu Collegii iuridicam erectionem dévenire statuimus. Quod itaque ad maiorem divini Nominis laudem ac religiosae rei incrementum cedat et verae Christi Ecclesiae inter slavicas gentes praesertim promovendae benevertat, Seminarium seu Collegium Russicum, cui Sanctae Teresiae ab Infante Iesu nomen indimus, in Urbe conditum, Apostolica Nostra auctoritate constituimus eique legitimi Pontificii Collegii iura tribuimus. Volumus autem ut in illud adolescentes in primis e Russica ditione ac ritu slavico-byzantino recipiantur, qui suis civibus fide catholica excolendis, Deo inspirante, operam navare cupiant; aliique praeterea iuvenes, qui, ex qualibet gente oriundi, ritu slavico -byzantino plerumque suscepto, se totos populis reipublicae Russicae ad unicum Christi ovile reducendis dedicare firmiter statuerint. Hi omnes in Collegio Russico, pro cuiusque praeteritorum studiorum genere, apto annorum numero alentur, iis philosophicis ac theologicis atque etiam peculiaribus aliis disciplinis applicati, quas legitimi Superiores, iis necessarias esse autumaverint, secundum particularia, mox condenda et a Nobis probanda, huius Collegii statuta. Potissimum vero in his futuris Evangelii praeconibus instituendis curandum erit ut, solida admodum pietate ac scientia in primis informati, apostolico zelo de catholica unitate procuranda vehementer inflammentur et aptis ad id instruantur adiumentis; qua in re peculiaris habenda erit ratio de propriis Russorum aliarumque Russicae ditionis gentium historia et moribus cognoscendis, 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de sacris slavici-byzantini ritus caeremoniis digne addiscendis exercendisque atque de illarum regionum erroribus scite refutandis. Ad Collegii regimen quod attinet, cum Eussicum apud Nostrum Institutum Orientale exsurgat eique non modo contiguum sed etiam affine dici possit, et frequens inter haec duo Instituta commercium habeatur necesse sit, eidem religiosae familiae utrumque commissum volumus. Quapropter decernimus ut Collegium Eussicum Societatis Iesu Sodalibus regendum et moderandum tradatur ad eas leges, quae ex praescriptis Pontificiae Commissionis pro Eussia et ex peculiaribus statutis pro hoc Seminario a Nobis adprobandi s, servandae erunt. Dum igitur humillimas Deo referimus gratias quod haec perficere Nobis concessit, certam fovemus spem fore ut hoc carissimum Nostrum Eussicum Collegium complurium sacerdotum secundum Cor Iesu revera effectorum seminarium evadat, nec minus efficaciter ad Eussicarum gentium salutem conferat, quam alia lectissima huiusmodi Collegia in Urbe olim condita, ut venerabile Anglorum Collegium et Pontificium Collegium Germanicum-Hungaricum, quorum opera quantum res catholica in illis regionibus magnas inter temporum difficultates adiuta et promota sit, publicae testantur historiae. Cum autem Eussicum S. Teresiae ab Infante Iesu Collegium, ut diximus, ad S. Mariae Maioris in Exquiliis, ad Marianam scilicet Aedem principem et velut sub materna Deiparae Virginis umbra exstrui contigerit, faustissimum inde omen repetimus, quippe qui pro certo habeamus Immaculatam Christi Matrem, cuius cultus apud Orientales, etiam post miseram eorum ab Ecclesiae unitate defectionem, tanti semper fit, hoc Nostrum Institutum in suam proximam clientelam feliciter esse accepturam. Eidem praeterea adsit a caelo potens Missionum Patrona, cuius nomine Collegium hoc insignitur, eiusque valido patrocinio, quemadmodum coeptum est, magis in dies evolvatur et floreat. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis ac sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, Acta Pii PP. XI 581 eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Quae denique hisce Litteris statuimus, decrevimus, indiximus, ea rata omnia firmaque permanere auctoritate Nostra volumus, iubemus: quibuscumque etiam speciali mentione dignis non obstantibus. Datum Romae apud Sanctum Petram, anno Domini millesimo nongentesimo vigesimo nono, die decima quinta mensis Augusti, in Festo Assumptionis Beatae Mariae Virginis, Pontificatus Nostri anno octavo. F R . ANDREAS CARD. FRÜHWIRTH, ALOISIUS CARD. SINCERO, Cancellarius S. R. E. S. C. pro Ecclesia Orientali Secretarius. ioseph Wilpert, Becanus Collegii' Protonotariorum Apost. ioannes Loco Zani Caprelli, Protonotarius Apostolicus. Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. XL, n. 75 - M. Riggi. LITTERAE APOSTOLICAE I ERIGITUR- IN SYRIA DIOECESIS BERYTENSIS ARMENORUM PIUS PP. XI Ad futuram rei memoriam. — Litteris apostolicis Nostris sub anulo Piscatoris dati